เกรซเป็นเลขาสาวดาวรุ่งที่ทำงานดีมาก ๆ ทุกคนในบริษัทต่างก็ชื่นชมเธอเพราะเธอเป็นคนเก่งและถึงแม้ภายนอกเธอจะดูสมบูรณ์แบบมากแค่ไหนแต่ในชีวิตจริงของเธอนั้นกลับไม่เคยประสบความสำเร็จอะไรเลยโดยเฉพาะเรื่องความรักเพราะในวัย 30 นี้เพื่อน ๆ ของเธอต่างก็แต่งงานมีครอบครัวทำธุรกิจกันมากมายแต่เธอกลับยังเป็นคนโสดเพียงหนึ่งเดียวของกลุ่มอยู่เหมือนเดิมแถมหน้าที่การงานก็ไม่ได้ขยับขยายไปไหนอีกจนเธอเริ่มจะหมดไฟในตัวเองแล้วเหมือนกันแต่แล้ววันนึงเธอก็ดันพลาดท่าไปมีอะไรกับเด็กนักศึกษาที่อายุห่างกันเกือบ 10 ปีจนทำให้เขาเข้ามามีบทบาทในชีวิตของเธอมากขึ้น ชายหนุ่มคนนึงที่ชีวิตแสนจะเพอร์เฟคได้เข้ามาเปลี่ยนชีวิตสาววัยทำงานอันแสนน่าเบืื่อของเธอให้มีสีสันและถึงแม้ว่าภาพที่จินตนาการไว้มันจะดูสวยงามแค่ไหนแต่มันก็ไม่ได้ง่ายเลยสำหรับคนสองคน
ดูเพิ่มเติมสายลมรู้สึกเบื่อกับการเดินไปเดินมาในตลาดแล้วแต่เกรซยังคงสนุกอยู่จึงทำให้เขาไม่ได้กลับสักที "พี่เกรซ" สายลมเรียก"หื้ม" เกรซตอบ"กลับกันเถอะ" สายลมพูด"อีกแป๊ปนึงสิ" เกรซตอบ"แต่เราเดินเที่ยวมาตั้งแต่ 6 โมงจนตอนนี้จะ 2 ทุ่มแล้วนะ" สายลมตอบ"แต่พวกพีต้านัดกลับพร้อมกันตอน 2 ทุ่มครึ่งไม่ใช่เหรอ" เกรซถาม"ก็ใช่แต่ว่าผมไม่ไหวแล้วอ่ะ" สายลมตอบ"นายเป็นอะไร" เกรซถามด้วยความเป็นห่วง"ฮะ เอ่อ...ผมปวดหัวเหมือนจะไม่สบายตั้งแต่เมื่อวานแล้วอ่ะแถมวันนี้พวกเราก็ไปเที่ยวกันมาทั้งวันอีกก็เลยรู้สึกไม่ค่อยดี" สายลมตอบ"แล้วทำไมถึงไม่บอกแต่แรกล่ะ" เกรซถาม"ผมเห็นทุกคนกำลังสนุกกันอยู่เลยไม่อยากทำให้หมดอารมณ์เที่ยวกัน" สายลมตอบ"งั้นพวกเรากลับกันก่อนก็ได้นายจะได้ไปอาบน้ำนอนพักผ่อนไว ๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้ยังต้องขับรถกลับอีก" เกรซตอบ"อืม" สายลมตอบจากนั้นทั้งสองคนก็พากันเดินกลับไปที่รถ"ให้ฉันขับให้ไหม" เกรซถาม"ผมไหว" สายลมตอบ"ฉันขับให้ได้นะ" เกรซตอบ"ผมไหวจริง ๆ พี่ขึ้นรถเถอะ" สายลมตอบ"ก็ได้" เกรซยอมแต่โดยดีเพราะถ้ายืนเถียงกันไปแบบนี้สายลมคงไม่ได้กลับไปพักแน่ เมื่อมาถึงบ้านพักเกรซก็บอกให้สายลมขึ้นห้องไปก่อนเพ
"ไหนตอนแรกยังบ่นอยู่เลยว่าผมสั่งมาเยอะเกินอ่ะทำไมตอนนี้พี่ถึงได้กินเอา ๆ" สายลมพูดพร้อมมองเกรซที่เอาแต่ทานอาหารที่เขาสั่งมาอย่างเอร็ดอร่อย"ถ้ากินไม่หมดมันก็เสียดายหนิ" เกรซตอบแล้วก็ทานต่อ"ไม่ใช่มั้ง" สายลมพูด"อะไรไม่ใช่" เกรซถาม"ก็เมื่ิกี้พี่เอาแต่บ่นผมว่าผมใช้เงินสิ้นเปลืองอย่างงั้นฟุ่มเฟือยอย่างงี้แต่ตอนนี่พี่กลับอารมณ์ดีสนใจแต่อาหารไม่สนใจมเลย" สายลมตอบ"ก็ได้กินของอร่อยโดยไม่ต้องเสียตังค์สักบาทใครจะไม่อารมณ์ดีบ้าง" เกรซตอบ"ฮึ~" สายลมขำให้กับท่าทางน่ารักของเกรซ"อ่ะ" เกรซยื่นกุ้งที่เพิ่งแกะให้สายลมแต่เขาไม่ยอมยกจานมารับดี ๆ แต่กลับอ้าปากให้เกรซป้อนซะงั้น"โตขนาดนี้แล้วยังกินเองไม่เป็นอีก" เกรซบ่นเหมือนรำคาญแต่ก็ยอมป้อนใส่ปากให้เขาแต่โดยดี"ให้แฟนป้อนมันอร่อยกว่าหนิ" สายลมตอบ"อยู่บ้านก็ต้องทำกับข้าวให้กินมาเที่ยวแล้วก็ยังต้องคอยดูแลอีกไม่รู้ว่าสรุปแล้วฉันได้แฟนหรือลูกกันแน่" เกรซบ่นทั้งที่มือก็ยังคอยแกะกุ้งให้สายลมอยู่ สายลมยิ้มแล้วยื่นหน้ามากใกล้เกรซ"ได้แฟนหรือได้ลูกก็ไม่ต่างกันหรอก" สายลมพูดเบา ๆ จนเกรซต้องเงยหน้ามามองเขาด้วยความสงสัยว่าจะกระซิบทำไม"เพราะสุดท้ายแล้วก็กินนม
สายลมพาเกรซไปที่ร้านอาหารในตลาดแต่เมื่อเข้าไปเกรซก็ถึงกับงงไปเลยเพราะไม่ว่าคนในร้านจะเยอะแค่ไหนแต่เธอก็ยังหาเพื่อนของเธอไม่เจอสักคนเลย"ลม" เกรซเรียกสายลมไว้ก่อนที่เข้าจะเดินไปนั่งที่โต๊ะ"ฮึ?" สายลมตอบ"พวกเรามาถูกร้านจริง ๆ ใช่ไหมทำไมไม่เห็นมีใครเลย" เกรซถาม สายตาของสายลมค่อนข้างมีพิรุธเขาเดินเข้ามาหาเกรซใกล้ ๆ "พอดีผมไม่อยากทานร้านนั้นอ่ะกฺ็เลยพาพี่มาที่นี่แทน" สายลมตอบ"อ้าว~ แล้วแบบนี้ที่ทุกคนรอเราอยู่ล่ะจะทำยังไง" เกรซถาม เธอรู้สึกไม่ดีที่ทำให้เพื่อน ๆ ต้องรอเก้ออยู่เพราะก่อนหน้านี้ตอนสายลมแวะปั๊มพีต้าได้ถ่ายเมนูอาหารส่งมาให้เธอเลือกเยอะแยะเลยเพื่อที่จะได้สั่งไว้รอเธอกับสายลมดังนั้นเธอจึงเลือกอาหารที่เธอกับสายลมชอบไปเยอะพอสมควรด้วยความหิว"ผมบอกกับพวกไอ้โจ้ไปแล้วอ่ะว่าให้พวกเขากินไปเลยไม่ต้องรอพี่ไปตอนนี้ก็น่าจะไม่เหลืออะไรให้กินแล้วมั้ง" สายลมตอบ"ทำไมทำแบบนี้ล่ะ คนอื่นเขาจะคิดยังไงที่พวกเราบอกให้เขารอตอนแรกอ่ะอีกอย่างฉันก็ฝากเพื่อนสั่งเมนูโปรดนายไว้ให้ตั้งหลายอย่างสุดท้ายแล้วพวกเราก็ไม่ไปกิน นายไม่เกรงใจเพื่อนฉันบ้างเลยเหรอ" เกรซว่าออกไปด้วยความรู้สึกไม่พอใจ"ผมขอโทษ~ เดี๋ยวเ
อควาเรียม"เดี๋ยวพอเข้าไปข้างในมึงก็หาจังหวะพาพี่เกรซแยกออกไปซะนะ" กิ๊กกระซิบบอกเบา ๆ สายลมก็รีบพยักหน้าตอบทันที"นานมากแล้วนะเนี่ยที่ไม่ได้มาเดินอควาเรียมแบบนี้" พีต้าพูด"ถ้างั้นพวกเราก็เข้าไปกันเลยดีไหมครับ" เป้พูด"ไป ๆ ๆ" พีต้าตอบแล้วรีบเดินไปคล้องแขนปานวาดกับเกรซแล้วเดินนำเข้าไป"เอ่อ~" สายลมจะคว้ามือของเกรซแต่ก็ไม่ทันจึงหันมามองแก๊งค์เพื่อน ๆ ด้วยความผิดหวัง"เดี๋ยวพวกกูช่วยสร้างโอกาสให้ใหม่" โจ้พูดพร้อมเดินเข้าไปกอดคอสายลมเพื่อให้กำลังใจจากนั้นพวกเขาทั้งสี่คนก็เดินตามแก๊งค์ของเกรซเข้าไป"แจนมาเร็ว ๆ มายืนตรงนี้" พีต้าพูดพร้อมกวักมือเรียกแจนให้เข้าไปถ่ายรูปกับเพื่อน ๆ"มุมนี้ด้วย ๆ" สายลมและเพื่อน ๆ ยืนจับกลุ่มมองดูรุ่นพี่วัย 30 ที่ดูตื่นเต้นกันมาก ๆ กับบรรยากาศในความเรียมแถมยังเอาแต่จับกลุ่มถ่ายรูปกันทุกตลอดแทบทุกมุมจนเขาไม่สามารถแทรกตัวไปอยู่กับเกรซได้เลย"กูไม่คิดว่าพี่เขาจะตื่นเต้นกับการดูปลามากขนาดนี้มาก่อนเลย" โจ้พูด"นั่นดิ" เป้ตอบ"ตอนนี้ที่พวกมึงต้องห่วงคือจะช่วยไอ้ลมยังไงมากกว่าป่ะ" กิ๊กพูด"พี่เกรซไม่ยอมห่างจากเพื่อนเลยแบบนี้กูจะชวนเขาไปเดินเล่นกันสองคนได้ยังไงว่ะ"
ตึ้ง! (เสียงปิดประตู)"เชี้ยยยย!" เสียงเป้กับโจ้ร้องอุทานออกมาอย่างดังด้วยความตกใจ"โถ่ไอ้เหี้ยลมพวกกูตกใจหมดเลย" โจ้ด่าสายลมด้วยความหงุดหงิดเพราะสายลมเปิดประตูเข้ามาในห้องของพวกเขาอย่างรวดเร็วโดยไม่ส่งสัญญาณอะไรก่อนแถมยังเดินฟึดฟัดเสียงดังเข้ามาอีก"เป็นห่าอะไรของมึงอีก" เป้ถาม"เออ! เข้ามาสุ่มสี่สุ่มห้าพวกกูเกือบหัวใจวายตายแล้ว ไอ้ชิบหายหนิกูก็นึกว่าพี่น้องเจสซี่เล่นกูซะแล้ว" โจ้พูด"พวกมึงเล่นเกมกันอยู่ใช่ป่ะ" สายลมถาม"เออ" โจ้ตอบ"เออกูเล่นด้วย" สายลมตอบแค่จะมาเล่นเกมด้วยมึงต้องเล่นใหญ่ขนาดนี้เลยไง" โจ้พูด"อย่าพูดมากรีบออกเลย" สายลมตอบแล้วล้วงกระเป๋ากางเกงหยิบโทรศัพท์ของเขาออกมา"ไม่ได้กูรอเกิดอยู่" เป้ตอบ"ทีมกำลังต้องการกู" โจ้ตอบ"กูบอกให้ออกก็ออกดิกูเพื่อนมึงนะเว้ย" สายลมพูด เป้เงยหน้ามองค้อนใส่สายลม"ทำไมมึงงอแงจังว่ะไอ้ห่าหนิ" เป้ว่า"ออก!" สายลมตอบแล้วหันหน้าหนี"ไอ้โจ้ออกเกม" เป้หันไปบอกกับโจ้เมื่อเห็นว่าสายลมกำลังอารมณ์ไม่ค่อยดีจึงคิดว่ารอให้เขาอารมณ์ดีก่อนค่อยถามเอาเหตุผลทีหลัง"จิ๊! เออ ๆ" โจ้ตอบหลังจากเล่นเกมมาด้วยกันสักพักสายลมก็ไม่ได้มีท่าทีจะอารมณ์ดีขึ้นเลยแต่ดู
"50 บาทจ้า" แม่ค้ายื่นน้ำมะพร้าวส่งให้แจน"นี่-""ไม่ต้องทอนครับ" ในขณะที่แจนกำลังจะจ่ายเงินก็มีมือของใครบางคนยื่นมาจากด้านหลังส่งเงินให้แม่ค้าแทนเธอและเมื่อเธอหันกลับไปก็เจอเข้ากับใบหน้าของโจ้ที่กำลังยิ้มให้เธออยู่อีกทั้งสภาพของเขายังเปียกชุ่มไปด้วยน้ำ"พอดีจ่ะ" แม่ค้าตอบเพราะเงินที่โจ้ยื่นให้เธอมีค่าพอดี แจนขยับถอยหนีห่างจากโจ้ทันทีเพราะรู้สึกว่าพวกเขาอยู่ใกล้กันเกินไปจากนั้นเธอก็เอาเงินของตัวเองแปะลงบนหน้าอกของโจ้เพื่อใช้คืนเขา"ขอบใจแต่ทีหลังไม่ต้อง" แจนตอบแล้วก็เดินดูดน้ำออกไปทำให้โจ้ต้องรีบเดินตามเธอ"ผมแค่อยากจะเลี้ยงพี่เอง" โจ้พูด"ฉันมีเงินซื้อกินเองได้" แจนตอบ"ผมบอกแล้วไงว่าอยากสนิทกับพี่อ่ะ" โจ้พูด"แต่ฉันไม่อยากสนิทกับนาย" แจนตอบ"พี่หนีผมไม่พ้นหรอก" โจ้พูด แจนหยุดเดินแล้วถอนหายใจออกมาอย่างรำคาญ"นายจะอยากมาสนิทอะไรกับฉันอ่ะเพื่อนฉันก็มีตั้งหลายคนทำไมนายไม่อยากไปสนิทด้วย" แจนถาม"ผมชอบอะไรที่มันท้าทายไงอีกอย่างเพื่อนพี่ทุกคนผมก็สนิทหมดแล้วมีแต่พี่นั่นแหละที่ผลักไสผม" โจ้ตอบ"ก็รู้หนิว่าไม่ชอบยังจะมาตื๊ออีก" แจนพูดแล้วหันหลังเดินกลับทางเดิมแต่เธอไม่ทันได้ระวังจึงเผลอสะดุดก
อ๊วก! แหวะ!"ดมยาดมก่อนแก" เกรซช่วยลูบหลังให้พีต้าที่กำลังเมาเรือจนแทบจะไม่มีแรงจะขยับตัวแล้ว"แก~ ฮื่อ...ฉันอ้วกจนแสบคอไปหมดแล้วอ่ะ" พีต้างอแงหันหน้ามากอดซุกเกรซอย่างน่าสงสาร"ฉันบอกแกแล้วไงว่าให้แกกินยาก่อนขึ้นเรืออ่ะ แกก็รู้ตัวเองดีไม่ใช่เหรอว่าถ้าขึ้นเรือทีไรก็เมาตลอด" เกรซตอบ"แต่ครั้งนี้มันหนักเกินไปฉันปวดหัวจนไม่อยากไปเกาะนั่นแล้วอ่ะ" พีต้าพูด"เมื่อคืนแกดื่มไปเยอะด้วยไงวันนี้ก็ยังต้องตื่นเช้าอีกร่างกายก็เลยไม่ค่อยดีมั้ง...เอางี้แกนอนหนุนตักฉันก่อนไหมเดี๋ยวถึงแล้วค่อยลุกทีเดียว" เกรซพูด"ไม่ไหว~ เรื่องมันโคลงเคลงเกินไปนอนไม่ได้" พีต้าตอบ"ฉันว่าเริ่มจากถอดไอ้เสื้อผ้าหนา ๆ ของแกก่อนดีกว่าไหม" แจนพูด"จริงด้วย! ถอดก่อนเนอะจะได้สบายตัว" เกรซพูดแล้วช่วยดึงเสื้อโค้ทออกให้พีต้าแต่เขาก็รีบจับไว้ทันที"ไม่ได้! แดดที่นี่แรงเกินไปเดี๋ยวผิวฉันเสีย" พีต้าตอบ"ก่อนผิวจะเสียฉันว่าแกได้ตายก่อนจริง ๆ แน่" แจนพูด"ใช่ นี่ขนาดเรือเพิ่งออกได้ไม่ถึง 5 นาทีแกยังเหงื่อท่วมขนาดนี้ถ้าต้องนั่งไปอีกครึ่งชั่วโมงตัวแกไม่เปียกเหมือนคนตกน้ำเลยเหรอ" ปานวาดพูด"ฉันเสียไปเป็นล้านนะกว่าจะได้ขนาดนี้อ่ะ" พีต้าตอบ
"เกรซ...เกรซแกยังอยู่หรือเปล่า" เสียงแจนตะโกนเรียกเกรซดังออกมาจากห้องน้ำด้วยความหวาดกลัว"ฉันอยู่นี่" เกรซตอบ"โอเคแกอย่าไปไหนนะ" แจนพูด"ฉันไม่ไปไหนหรอกหน่า" เกรซตอบ-ขอโทษนะลมแต่คืนนี้ฉันคงต้องนอนที่นี่แล้วแหละ- เกรซส่งข้อความหาสายลมเมื่อเห็นว่าสายลมกำลังรอคำตอบจากเธออยู่ว่าสามารถไปนอนกับเขาได้ไหมแต่เกรซไม่อาจทิ้งแจนให้นอนคนเดียวได้เพราะดูท่าเธอน่าจะกลัวมากหลังจากฟังเรื่องผีไป-ครับ- สายลมตอบกลับด้วยความผิดหวังความจริงแล้วแจนเป็นคนกลัวผีที่สามารถใช้ชีวิตอยู่คนเดียวได้แต่ถ้าเธอได้ดูหนังผีหรือฟังเรื่องผีเธอก็จะกลัวจนไม่กล้าอยู่คนเดียวเลยหลังจากทั้งคู่อาบน้ำเสร็จก็เตรียมปิดไฟเข้านอนทันทีเพราะพรุ่งนี้เรือจะออกไปที่เกาะตอน 9 โมงดังนั้นพวกเขาทุกคนจึงต้องเข้านอนทันทีตื่นมาจะได้มีเอนเนอร์จี้เต็มเปี่ยม"เฮ้ยเดี๋ยวแก!" แจนรีบดีดตัวขึ้นห้ามเมื่อเห็นว่าเกรซกำลังจะปิดไฟ"อะไรอ่ะ" เกรซถาม"คืนนี้พวกเราเปิดไฟนอนได้ป่ะ" แจนถาม"เปิดไฟนอน?" เกรซพูด ปกติแล้วเกรซจะนอนไม่ค่อยหลับเลยถ้าในห้องมีแสงสว่างรบกวน"เอ่อ~ ไม่มีอะไรแกปิดเถอะ" แจนรู้สึกเกรงใจเกรซขึ้นมาทันทีเลยแสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรแล้วกลับลงไ
เกรซเดินจับมือกับแจนเข้ามาในบริเวณที่ทุกคนกำลังสังสรรค์กันอยู่จนทุกคนยังงงว่าทั้งคู่เป็นอะไรทำไมเดินยิ้มหน้าบานกลับเข้ามาอย่างงั้นทั้งที่ตอนออกไปหน้าบึ้งตึงอย่างกับคนผิดใจกัน"เมาป่ะเนี่ยทำไมเดินยิ้มกันมาอย่างงั้นว่ะ" พีต้าถาม"ไม่ยุ่งสักเรื่องได้ป่ะ" แจนตอบด้วยสีหน้ายียวน"โอ้โห~ ตอนมายังนั่งซึมเป็นส้วมอยู่เลยตอนนี้ปากแจ๋วซะแล้ว" พีต้าพูด แจนเบะปากยักไหล่ใส่พีต้าก่อนจะเดินกลับไปนั่งที่ของตัวเองส่วนเกรซก็เอาแต่มองไปรอบ ๆ เพื่อหาสายลมแต่ก็ไม่เจอ"หาสายลมเหรอ" ปานวาดถามหลังจากเห็นเพื่อยืนชะเง้อเหมือนกำลังหาอะไรบางอย่างอยู่"อืม" เกรซตอบ"สายลมอยู่ในครัวอ่ะเห็นว่าจะไปหันผักมาเพิ่ม" เกรซตอบแล้วไปที่เตาหมูกระทะที่ยังมีผักวางอยู่เต็มทั้งสองเตา"อ๋อ~ งั้นเดี๋ยวฉันมานะ" เกรซตอบแล้วก็เดินหายเข้าบ้านไปเลย"ตัวติดกันเกิน" ปานวาดพูดตามหลัง"ช่างมันเถอะคนไม่ได้มีผัวมานาน" คำตอบของพีต้าทำเอาน้อง ๆ ในโต๊ะเกือบหลุดขำไปตาม ๆ กัน"แกก็ไปว่าเพื่อน" ปานวาดพูด"กิน ๆ กันเถอะไม่ต้องรอแล้วผักอ่ะคืนนี้คงไม่ได้แล้วแหละ" พีต้าพูด"สองถาดนี่ก็เยอะแล้วนะผักอ่ะ" แจนตอบเกรซเดินเข้ามาในครัวก็เห็นว่าสายลมกำลังหั่น
"อ้าว ชนนนนนนน""เย้~" ท่ามกลางบรรยากาศครึกครื้นที่บาร์แห่งหนึ่งกลุ่มเพื่อนสาวนัดรวมตัวกันเพื่อฉลองวันเกิดให้กับเกรซเลขาสาวดาวรุ่งสุดแกร่งที่ไม่ว่างานจะยากแค่ไหนก็ไม่สามารถทำอะไรเธอได้"ฉลองให้อีเกรซที่อายุครบ 30 แล้วจ้า" แจนพูดพร้อมกับชูแก้วขึ้นมาอีกครั้ง"หู้วววววว~" เพื่อน ๆ ต่างพากันดื่มฉลองให้กับเกรซใหญ่เลยเพราะว่านาน ๆ จะได้รวมตัวกันได้ครบแก๊งค์สักที"แล้วนี่แกไม่คิดจะดื่มให้เพื่อนเลยหรือไง" แจนหันไปถามปานวาดที่เอาแต่นั่งยิ้มมองเพื่อน ๆ ดื่มมาตลอดทั้งคืน"ไม่เอาอ่ะพวกแกดื่มกันเลย" ปานวาดตอบ"แกไม่สบายตรงไหนหรือเปล่าวาด" เกรซถามด้วยความเป็นห่วงเพราะปกติแล้วปานวาดเองชอบดื่มอยู่พอสมควร"เปล่า~ ฉันก็แค่..." ปานวาดอมยิ้มออกมาเล็กน้อยจนเพื่อน ๆ ที่รอฟังคำตอบอยู่กับงงไปเลยจากนั้นเธอก็หันไปเปิดกระเป๋าแล้วหยิบบางอย่างออกมาโชว์เพื่อน ๆ ด้วยสีหน้ามีความสุข"ฉันท้องแล้วจ้า" ปานวาดพูดพร้อมโชว์ใบอัลตราซาวด์ให้เพื่อน ๆ ดู"อร๊ายยยยยยย" ทุกคนเผลอร้องกรี๊ดออกมาด้วยความดีใจและตกใจแต่โชคดีที่ในร้านเสียงดังเลยไม่เป็นที่สนใจมากนัก "แกท้องเหรอ" พีต้าถาม ปานวาดรีบพยักหน้าตอบทำให้พีต้าถึงกับรีบวางแก...
ความคิดเห็น