เกรซเป็นเลขาสาวดาวรุ่งที่ทำงานดีมาก ๆ ทุกคนในบริษัทต่างก็ชื่นชมเธอเพราะเธอเป็นคนเก่งและถึงแม้ภายนอกเธอจะดูสมบูรณ์แบบมากแค่ไหนแต่ในชีวิตจริงของเธอนั้นกลับไม่เคยประสบความสำเร็จอะไรเลยโดยเฉพาะเรื่องความรักเพราะในวัย 30 นี้เพื่อน ๆ ของเธอต่างก็แต่งงานมีครอบครัวทำธุรกิจกันมากมายแต่เธอกลับยังเป็นคนโสดเพียงหนึ่งเดียวของกลุ่มอยู่เหมือนเดิมแถมหน้าที่การงานก็ไม่ได้ขยับขยายไปไหนอีกจนเธอเริ่มจะหมดไฟในตัวเองแล้วเหมือนกันแต่แล้ววันนึงเธอก็ดันพลาดท่าไปมีอะไรกับเด็กนักศึกษาที่อายุห่างกันเกือบ 10 ปีจนทำให้เขาเข้ามามีบทบาทในชีวิตของเธอมากขึ้น ชายหนุ่มคนนึงที่ชีวิตแสนจะเพอร์เฟคได้เข้ามาเปลี่ยนชีวิตสาววัยทำงานอันแสนน่าเบืื่อของเธอให้มีสีสันและถึงแม้ว่าภาพที่จินตนาการไว้มันจะดูสวยงามแค่ไหนแต่มันก็ไม่ได้ง่ายเลยสำหรับคนสองคน
Voir plusเช้าวันศุกร์"มึงมัวนั่งเล่นอะไรอยู่ว่ะ ข้าวปลาจะไม่ลงไปแดกหรือไง" เป้เห็นโจ้แต่งตัวเสร็จนานแล้วแต่ไม่ยอมหยิบกระเป๋าเตรียมลงไปทานข้าวเช้าสักที"แดกดิ! แต่ว่าพวกมึงเห็นนี่กันหรือยัง" "อะไรว่ะ" กิ๊กถามแล้วเดินเข้ามาดู"งานวันเกิดคุณต๊อดผู้บริหาร B-One อ่ะ""แล้วมันมีอะไรว่ะ" เป้ถาม"เอ้า~ ก็กูเห็นพวกดาราเซแลปเขาลงอวยพรเต็มไทม์ไลน์ไปหมดไหนจะเพจบริษัทที่ลงทั้งรูปทั้งคลิปและพอมันถ่ายติดดาราเยอะคนก็พากันแชร์เยอะ กูเห็นแล้วก็อดใจเข้าไปส่องไม่ได้นี่หว่าอีกอย่างนะพวกมึงของรางวัลที่แจกให้พนักงานปีนี้รวมกันแล้วเป็นล้านเลยนะเว้ย" "ระดับคุณต๊อดแจกของแค่ล้านเดียวมึงก็ว้าวเหรอว่ะ" เป้พูด"กูว่าไอ้โจ้มันว้าวสาวออฟฟิศใส่ชุดราตรีมากกว่า มึงดูดิแม่งดูแต่รูปสาว ๆ ไม่เห็นจะไปสนใจรางวัลอะไรเลย" กิ๊กพูดพร้อมแย่งโทรศัพท์ในมือโจ้มายื่นให้เป้กับสายลมดู"สาววัยทำงานแม่งสวยขนาดนี้เลยเหรอ" เป้พูด"ก็ปกติของคนทำงานในออฟฟิศป่ะว่ะ มึงจะให้เขาโทรม ดำเหมือนคนทำงานกลางแจ้งหรือไง" โจ้ตอบ"เฮ้ย! มีรูปพี่แจนกับพี่เกรซด้วยว่ะ โห~ สวยชิบหาย" เป้เอ่ยชมเสียงดังจนแฟนอย่างสายลมอดอมยิ้มออกมาด้วยความภูมิใจไม่ได้"ไอ้ลมแฟนมึงโค
เกรซยืนนิ่งค้างไปเหมือนกับว่าบรรยากาศในงานมันกำลังหยุดนิ่ง เธอสบตาต๊อดพลางนึกสับสนในใจว่าควรทำอย่างไรต่อไปดีมันมีทั้งความรู้สึกอยากไปและไม่อยากไปตีกันอยู่ในหัวตลอดเวลา แววตาที่คาดหวังและดูอบอุ่นของต๊อดเป็นสิ่งเดียวเลยที่ทำให้เธอสับสนอยู่ตอนนี้แต่ไม่หลังจากนั้นไม่นานแจนก็แอบใช้ศอกสะกิดเกรซเบา ๆ ให้เธอรีบตัดสินใจเพราะตอนนี้ทุกคนในงานกำลังจับจ้องมาที่พวกเธอด้วยสีหน้าลุ้นระทึกอย่างกับว่าฝ่ายชายกำลังขอฝ่ายหญิงแต่งงานเลยและด้วยความที่แจนยืนอยู่คู่กับเกรซสองคนมันเลยยิ่งทำให้เธออึดอัดจนต้องรีบสะกิดเพื่อนให้รีบออกไปเพื่อที่งานจะได้ดำเนินต่อ เกรซหันหน้าไปมองแจนและเห็นว่าเธอส่งสัญญาณบางอย่างมาทางสายตาเธอจึงเข้าใจได้ในทันทีแล้วหันกลับมาหาต๊อดอีกครั้งพร้อมยื่นมือออกไปให้ต๊อดจับ"ค่ะ" เสียงปรบมือดังสนั่นตลอดทางระหว่างที่ต๊อดจูงมือเกรซให้เดินไปด้านหน้าพร้อมกับเขา เอาจริง ๆ สำหรับเกรซตอนนี้มันแอบมีความรู้สึกเขินอยู่หน่อย ๆ นะเมื่อเธอแอบเหล่ตาไปมองที่ใบหน้ามุมด้านข้างของต๊อดทั้ง ๆ ที่มันไม่ควรจะมีความรู้สึกนี้เลยด้วยซ้ำแสงไฟสลัวสีแดงม่วงอ่อนสาดส่องลงบนฟลอร์เต้นรำที่ต๊อดกับเกรซยืนอยู่ ชุดของเกรซเล่นก
หลังจากอาบน้ำเสร็จเกรซก็เดินไปหยุดที่ตรงชุดที่เธอตั้งใจจะใส่มันแต่แรกซึ่งพอเธอจับมันขึ้นมาภาพสีหน้าของต๊อดที่ยิ้มดีใจตอนเอาชุดของเขามาให้เธอก็ปรากฏขึ้นมาซะงั้น มันทำให้เธอเกิดความลังเลขึ้นอีกครั้งแล้วค่อย ๆ วางชุดในมือลงแล้วเดินกลับไปที่เตียง"เอาว่ะ ถือซะว่าก็รักษาน้ำใจที่เขาอุตส่าห์ตั้งใจเตรียมมาให้ก็แล้วกัน" ชุดราตรีสีแดงเข้ารูปพออยู่บนตัวของเกรซแล้วมันช่างเด่นซะเหลือเกินบวกกับผิวขาวเนียนของเธอมันก็ช่วยส่งให้ดีสวยเข้าไปใหญ่ เกรซเปิดลิ้นชักออกมาแล้วหยิบสร้อยเส้นเล็ก ๆ ที่สายลมซื้อให้ออกมาใส่ก่อนจะส่องกระจกดูความเรียบร้อยอีกครั้งก่อนออกจากห้องเกรซมาถึงที่งานก่อนงานจะเริ่มเพื่อตรวจเช็กความเรียบร้อยอีกครั้ง ตอนนี้ที่งานมีแค่ทีมออแกไนซ์เท่านั้นยังไม่มีใครมาเลยแต่ทุกคนกลับมากันแอบมองเกรซอยู่หลายครั้ง"นี่ขนาดยังไม่เปิดไฟคุณเกรซยังดูสวยขนาดนี้คืนนี้ผมว่าแขกในงานคงไม่มีใครสวยเด่นเกินคุณเกรซไปอีกแล้วล่ะครับ" "จริง ๆ เกรซก็แอบเขินอยู่เหมือนกันนะคะคุณกายเวลามีคนมองแบบนี้""ไม่ต้องเขินหรอกครับแต่งแบบนี้ก็สวยดีออก" "แล้วปกติเคยมีคนแต่งชุดราตรีมาตรวจงานแบบเกรซไหมคะ""เอ่อ~ อันนี้ครั้งแรกเลยค
วันพฤหัสบดี "โอ๊ยยยยย~ กูจะบ้าตาย" ทั้งสี่คนเดินลากสภาพเหมือนศพไร้วิญญาณเข้ามาในห้องของโจ้แล้วทิ้งตัวนอนกันคนละจุด"ทำไมข้อสอบมันยากจังว่ะ" โจ้พูด"ไอ้ยากไม่เท่าไหร่แต่แม่งเยอะชิบหายแถมให้เวลากูแค่นิดเดียวกว่ากูจะอ่านโจทย์ตีความได้แต่ละข้อก็แทบหมดเวลาแล้ว คะแนนครั้งนี้กูปลงเลยแล้วกัน" เป้ตอบ"ปลงห่าอะไร! ไอ้เหี้ยพวกเราติวกันมาเป็นอาทิตย์นะเว้ยถ้าคะแนนออกมาไม่ดีกูร้องไห้แน่" กิ๊กตอบ"ร้องไห้แล้วคะแนนมึงจะเพิ่มขึ้นหรือไง แม่งเอ้ยเซ็งเลยว่ะ โชคดีนะกูทำข้อเขียนก่อนไม่งั้นกูคงไม่งั้นกูคงไม่มีคะแนนอันไหนมาช่วยพยุงแน่" เป้ตอบ"ส่วนกูข้อเขียนทำไปได้ครึ่งเดียวข้อกาก็เหลืออีกเกือบสิบข้อเลยที่ยังไม่ได้อ่าน ฮืออออ~ คนออกข้อสอบเขาไม่รู้เหรอว่ะว่าเวลาเท่านี้ควรออกข้อสอบกี่ข้ออ่ะ" โจ้ตอบ"เออ...แม่งเอ้ย! เป้ตอบ"แล้วมึงอ่ะลมทำได้เปล่า" กิ๊กถาม"ได้แต่ก็ไม่รู้คะแนนจะออกมายังไงเหมือนกัน" สายลมตอบ"กูไม่ลุ้นของแม่งหรอก รู้ ๆ กันอยู่" โจ้ตอบ สายลมนอนหลับตาเอาแขนก่ายหน้าผากด้วยท่าทีนิ่งแปลก ๆ"เป็นไรว่ะ" กิ๊กถามด้วยความเป็นห่วงเพราะเห็นสายลมนิ่งผิดปกติ"ปวดหัวนิดหน่อยว่ะสงสัยเป็นไข้มั้ง" สายลมตอบ กิ๊กข
"ฮัลโหลค่ะ ร้าน xx ใช่ไหมคะ...ค่ะนี่เกรซนะคะที่เคยติดต่อไปเมื่อเดือนก่อนอยากสอบถามว่าถ้าจะให้ทำเค้ก 5 ชั้นจำนวน 3 ก้อนรวมถึงคัพเค้กอีก 500 ชิ้นภายในวันพฤหัสหน้าจะทันไหมคะ...ทันเหรอคะ....ค่ะ ได้ค่ะแต่ว่าขอให้มาส่งก่อน 4 โมงเย็นได้ไหมคะ...ค่ะเดี๋ยวเกรซส่งรายละเอียดพร้อมสลิปมัดจำไปทางไลน์นะคะ...ขอบคุณมากเลยค่ะ" เกรซวางสายแล้วติดต่อร้านต่อไปทันที"สวัสดีค่ะอยากถามว่า......"เกรซพยายามติดต่อหาออแกไนท์สำหรับจัดงานรวมถึงอาหาร เครื่องดื่มและหลาย ๆ อย่างที่จำเป็นต้องใช้ให้อย่างเร่งด่วนจนเธอไม่ทันสังเกตเลยว่าตอนนี้ต๊อดได้มายืนมองดูที่กำลังหัวหมุนอยู่สักพักแล้ว"ขอบคุณค่ะ ขอบคุณมากเลยนะคะ....ต่อไปก็ต้องติดต่อเชิญแขก เริ่มจาก เอ่อ~""ดูท่าวันนี้คุณจะยุ่งเป็นพิเศษเลยนะครับ" เสียงของต๊อดทำเอาเกรซตกใจจนรีบดีดตัวลุกขึ้นยืนทันที"คุณต๊อด ขอโทษทีค่ะเกรซไม่ทันได้สังเกต คุณมาถึงนานหรือยังคะ" "สักพักแล้วครับ ว่าแต่งานวันเกิดของผมมีปัญหาอะไรหรือเปล่าครับทำไมดูคุณวุ่นจัง" "เปล่าค่ะแต่ว่า...เกรซ...เกรซ" "มีอะไรก็บอกผมได้นะ""เกรซขอโทษนะคะ""ครับ? เรื่องอะไรเหรอ""คือวันนั้นหลังจากที่เราคุยกันเรื่องจัดงานว
"เป็นยังไงบ้าง" เกรซถามสายลมด้วยรอยยิ้มสดใสแต่สายลมกลับทำหน้าเศร้าใส่เธอซะงั้น"ยังไม่ได้ทำอะไรเลยอ่ะ" "ทำไมล่ะ""มัวแต่คิดถึงพี่อยู่" เกรซถอนหายใจพร้อมเบะปากเล็กน้อยให้กับความขี้อ้อนของแฟนหนุ่ม"ไอ้เรารึก็อุตส่าห์เป็นห่วงคิดว่ามีเรื่องอะไร"ก็ผมคิดถึงพี่จริง ๆ อ่ะอยากจะกลับไปหาพี่ที่คอนโดซะตอนนี้เลย" "อาทิตย์หน้าก็ได้เจอกันแล้ว""แล้ววันนี้ทำงานเป็นไงบ้างครับ" "ก็โอเคนะ ออกไปทานข้าวกับลูกค้าพร้อมกับเอาตัวเองตัวอย่างสินค้าไปให้ลูกค้าเลือกด้วยเห็นว่าชอบมากคงสั่งผลิตไม่น้อยแน่""บริษัทพี่เป็นแบรนด์เครื่องสำอางค์กับอาหารเสริมไม่ใช่เหรอครับทำไมถึงมีรับผลิตด้วยล่ะ""เป็นบริษัทในเครือที่คุณต๊อดเปิดใหม่น่ะ เปิดมาได้ปีกว่าแล้วรับผลิตสินค้าจำพวกเดียวกันอยู่หลายแบรนด์เลย" "ผมไม่เห็นรู้เลยว่า B-One ก็มีโรงงานกับเขาด้วย""อาจจะเพราะเพิ่งเปิดไม่นานด้วยมั้ง""ครับ แล้วนี่พี่ทานอะไรหรือยังถึงผมจะไม่ได้อยู่ด้วยแต่พี่ต้องทานข้าวเยอะ ๆ นะรู้ไหม" "รู้แล้วหน่า" "ถ้าพี่คิดถึงผมจนทนไม่ไหวก็โทรมาได้ตลอดเลยนะ ผมพร้อมรับสายพี่เสมอ" "ฉันหรือนายกันแน่ที่จะทนไม่ไหว" "ก็พี่ไง พี่อาจจะไม่รู้ตัวนะแต่ความจริ
"อาหารไม่ถูกปากเหรอครับ" โจ้เห็นเมษาทำสีหน้าไม่จอยเท่าไหร่เลยคิดว่าร้านที่เขาเลือกอาจไม่ถูกใจเธอ "เปล่าค่ะ อาหารอร่อยมากแต่ที่เมษาเป็นแบบนี้เพราะเมษากำลังนอยด์อยู่" "นอยด์ นอยด์เรื่องอะไรครับ" เมษาหันไปหยิบกระเป๋าของเธอขึ้นมาวางบนโต๊ะแล้วชี้ให้โจ้ดูถึงรอยตำหนิที่เกิดขึ้น"ก่อนมานี่เมษารีบมากจนเผลอทำกระเป๋าเกี่ยวกับพุ่มไม้หน้าคณะหนังมันก็เลยเกิดรอยถลอกแบบนี้ คุณพ่อเมษาเพิ่งซื้อให้ด้วยเมษาก็เลยเสียใจนิดหน่อยที่ทำมันพัง" สีหน้าเศร้า ๆ ของเธอช่างดูน่าสงสารจนโจ้แทบอยากจะเข้าไปปลอบ"ไม่เป็นไรนะครับ พี่ว่ารอยมันเล็กน้อยมากเลยคงไม่มีใครเห็นหรอกน้องเมษาไม่ต้องเสียใจไปนะ วันนี้วันเกิดทั้งทียิ้มหน่อยสิครับ" "แต่ว่าถึงไม่มีใครเห็นแต่เมษาก็เห็นอยู่ดีจะไม่ให้เมษาเสียใจเลยเมษาคงทำไม่ได้หรอกค่ะ เนี่ยไม่รู้เลยว่าถ้าคุณพ่อรู้ว่าเมษาไม่รักษาของที่ท่านให้มาเขาจะเสียใจมากแค่ไหน" ยิ่งโจ้ได้ยินเมษาพูดแบบนั้นเขาก็ยิ่งสงสารเธอเข้าไปใหญ่"เอางี้ครับน้องเมษาทานอาหารกับพี่ก่อนแล้วก็ต้องเลิกทำหน้าเศร้าด้วยนะเพราะเดี๋ยวพี่โจ้คนนี้จะพาน้องเมษาไปซื้อกระเป๋าใบใหม่เอง" เมษายิ้มขึ้นมาทันทีก่อนจะทำหน้าเศร้าอีกครั้ง
โจ้กำลังยืนล้วงกระเป๋าฮัมเพลงรอสาวของเขาอยู่ในห้างอย่างอารมณ์ดีแต่ในระหว่างนั้นสายตาของเขาก็ดันเหลือบไปเห็นหญิงสาวคนนึงในชุดทำงานหน้าตาคุ้น ๆ และเมื่อเขาดูจนมั่นใจแล้วว่าเธอเป็นใครจึงได้สาวเท้าเดินเข้าไปทางด้านหลังของเธอแล้วใช้มือแตะเบา ๆ ที่ไหล่จนเธอหันมา"ทำไมเป็นนายอีกล่ะเนี่ย" แจนถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเมื่อหันกลับมาแล้วเจอว่าคนที่มาสะกิดเธอนั้นคือโจ้"เอ้า? ที่นี่มันไม่ใช่ที่ของพี่คนเดียวนะครับผมถึงจะมาไม่ได้อ่ะอีกอย่างพวกเราก็คนกันเองทั้งนั้นเจอกันทั้งทีจะทักทายกันดี ๆ ไม่ได้เลยหรือไง" "ไม่ได้""ดุจังอ่ะ ดุแบบนี้ระวังโดนแฟนทิ้งนะครับ" โจ้พูดออกไปแบบไม่คิดอะไรเพราะเขารู้ว่าแจนมีแฟนแล้วแต่ยังไม่รู้ว่าเธอเพิ่งถูกแฟนนอกใจมาแต่สำหรับแจนคนำพูดของโจ้มันทำให้เธอรู้สึกโมโหเอามาก ๆ จนหันไปมองตาขว้างใส่ของทันที"โห่~ ผมแค่พูดเล่นเองทำไมต้องทำหน้าดุขนาดนั้นด้วยอ่ะ" โจ้รู้สึกได้ว่าแจนกำลังไม่พอใจเขาเท่าไหร่"นายจะไปไหนก็ไปเถอะไปฉันไม่อยากเห็นหน้านายแล้วต่อไปถ้าบังเอิญเจอฉันที่ไหนก็ไม่ต้องมาทักอีกเข้าใจไหม" พูดจบแจนก็หมุนตัวเตรียมจะเดินหนีออกไปแต่เธอก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเห็นว่าข้างหน้าของเธอคื
ระหว่างนั่งทำงานในหัวของเกรซก็มีแต่เรื่องที่เธอได้ยินคนเอาไปนินทาให้ห้องน้ำ ที่ผ่านมาเธอไม่เคยรู้เลยว่าพนักงานที่นี่มีคนคิดกับเธอแบบนี้ด้วยเพราะที่ผ่านมาเธอเป็นที่ชื่นชอบของทุกคนมาตลอด"แสดงว่าที่ผ่านมาพวกเขาก็เฟคใส่ฉันสินะ" เกรซรู้สึกนอยด์จนไม่อยากจะทำงานต่อแล้วเธอฟุบตัวลงกับโต๊ะด้วยใบหน้าบูดบึ้งก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาหมายจะโทรหาสายลม"ไม่ได้สิ ช่วงนี้ลมกำลังยุ่งอยู่ถ้าเราโทรไปเล่าเรื่องนี้ให้เขาฟังเขาต้องกังวลจนไม่มีสมาธิเตรียมตัวแน่ ๆ"เกรซคว่ำโทรศัพท์ลงแล้วถอยหายใจออกมาเสียงดังมหาลัยกิ๊กสะกิดสายลมและเป้ให้หันไปดูโจ้ที่เอาแต่เล่นโทรศัพท์ไม่สนใจงานตรงหน้า รอยยิ้มสดใสราวกับไม่มีเรื่องให้กังวลใจของโจ้ทำเอาเพื่อน ๆ ทุกคนหมันไส้จนอดใจไม่ไหว เป้หยิบยางลบขึ้นมาปาเข้าไปโดนกลางหน้าผากของโจ้จัง ๆ "โอ๊ย! ไอ้เป้มันทำกูทำไมว่ะ" "งานตรงหน้ากองเท่าภูเขามึงยังจะเอาเวลาอันน้อยนิดของมึงไปสนใจอย่างอื่นอีกนะ""เออ งานเดี่ยวมึงยังไม่ส่งเลยแล้วไหนจะงานกลุ่มกับพวกกูอีกถ้ามึงยังทำตัวเป็นภาระเพื่อนแบบนี้กูลบชื่อมึงออกจากงานแน่ไอ้โจ้" "โห่กิ๊กเพื่อนรัก กูไม่ได้อยากอู้งานนะเว้ยแต่พอดีน้องเมษาเขามีปัญห
"อ้าว ชนนนนนนน""เย้~" ท่ามกลางบรรยากาศครึกครื้นที่บาร์แห่งหนึ่งกลุ่มเพื่อนสาวนัดรวมตัวกันเพื่อฉลองวันเกิดให้กับเกรซเลขาสาวดาวรุ่งสุดแกร่งที่ไม่ว่างานจะยากแค่ไหนก็ไม่สามารถทำอะไรเธอได้"ฉลองให้อีเกรซที่อายุครบ 30 แล้วจ้า" แจนพูดพร้อมกับชูแก้วขึ้นมาอีกครั้ง"หู้วววววว~" เพื่อน ๆ ต่างพากันดื่มฉลองให้กับเกรซใหญ่เลยเพราะว่านาน ๆ จะได้รวมตัวกันได้ครบแก๊งค์สักที"แล้วนี่แกไม่คิดจะดื่มให้เพื่อนเลยหรือไง" แจนหันไปถามปานวาดที่เอาแต่นั่งยิ้มมองเพื่อน ๆ ดื่มมาตลอดทั้งคืน"ไม่เอาอ่ะพวกแกดื่มกันเลย" ปานวาดตอบ"แกไม่สบายตรงไหนหรือเปล่าวาด" เกรซถามด้วยความเป็นห่วงเพราะปกติแล้วปานวาดเองชอบดื่มอยู่พอสมควร"เปล่า~ ฉันก็แค่..." ปานวาดอมยิ้มออกมาเล็กน้อยจนเพื่อน ๆ ที่รอฟังคำตอบอยู่กับงงไปเลยจากนั้นเธอก็หันไปเปิดกระเป๋าแล้วหยิบบางอย่างออกมาโชว์เพื่อน ๆ ด้วยสีหน้ามีความสุข"ฉันท้องแล้วจ้า" ปานวาดพูดพร้อมโชว์ใบอัลตราซาวด์ให้เพื่อน ๆ ดู"อร๊ายยยยยยย" ทุกคนเผลอร้องกรี๊ดออกมาด้วยความดีใจและตกใจแต่โชคดีที่ในร้านเสียงดังเลยไม่เป็นที่สนใจมากนัก "แกท้องเหรอ" พีต้าถาม ปานวาดรีบพยักหน้าตอบทำให้พีต้าถึงกับรีบวางแก...
Commentaires