เกรซเป็นเลขาสาวดาวรุ่งที่ทำงานดีมาก ๆ ทุกคนในบริษัทต่างก็ชื่นชมเธอเพราะเธอเป็นคนเก่งและถึงแม้ภายนอกเธอจะดูสมบูรณ์แบบมากแค่ไหนแต่ในชีวิตจริงของเธอนั้นกลับไม่เคยประสบความสำเร็จอะไรเลยโดยเฉพาะเรื่องความรักเพราะในวัย 30 นี้เพื่อน ๆ ของเธอต่างก็แต่งงานมีครอบครัวทำธุรกิจกันมากมายแต่เธอกลับยังเป็นคนโสดเพียงหนึ่งเดียวของกลุ่มอยู่เหมือนเดิมแถมหน้าที่การงานก็ไม่ได้ขยับขยายไปไหนอีกจนเธอเริ่มจะหมดไฟในตัวเองแล้วเหมือนกันแต่แล้ววันนึงเธอก็ดันพลาดท่าไปมีอะไรกับเด็กนักศึกษาที่อายุห่างกันเกือบ 10 ปีจนทำให้เขาเข้ามามีบทบาทในชีวิตของเธอมากขึ้น ชายหนุ่มคนนึงที่ชีวิตแสนจะเพอร์เฟคได้เข้ามาเปลี่ยนชีวิตสาววัยทำงานอันแสนน่าเบืื่อของเธอให้มีสีสันและถึงแม้ว่าภาพที่จินตนาการไว้มันจะดูสวยงามแค่ไหนแต่มันก็ไม่ได้ง่ายเลยสำหรับคนสองคน
View More09:30 น."อ่ะ! มีอะไรก็ว่ามา" โจ้เดินมานั่งที่โต๊ะแล้วถามด้วยสีหน้าเบื่อ ๆ "มีอะไรยังไงว่ะ" สายลมถาม"เอ้า! ก็ที่มึงเรียกให้กูมามอตอนนี้ไง มีอะไรด่วน" โจ้พูด"เปล่าอ่ะไม่มีไร" สายลมตอบ"ไม่มีอะไรแล้วมึงเรียกกูมาทำไม" โจ้ถาม"กูก็แค่ไม่อยากอยู่คนเดียวเฉย ๆ" สายลมตอบ"แล้วมึงจะรีบออกมาแต่เช้าเพื่อ มึงไม่อ่านในไลน์กลุ่มเหรอว่ะว่าวันนี้คาบเช้าเขายกคลาสอ่ะ" โจ้พูด"อ่านแล้ว" สายลมตอบ"อ่านแล้วแล้วมึงจะสาระแนมาทำไมแต่เช้าครับ ทำไมมึงไม่นอนเล่นที่คอนโดมึงก่อนครับแล้วพอถึงคาบบ่ายมึงก็ค่อยเสนอหน้าออกมาเรียน" โจ้พูด"กูไม่ได้มาแต่เช้าแต่กูขี้เกียจวนรถกลับไปคอนโดก็เลยเรียกมึงมาอยู่เป็นเพืื่อนนี่ไง" คำตอบของสายลมทำให้ยิ่งฟังโจ้ก็ยิ่งอารมณ์ขึ้น"ไอ้เชี้ยลม! มึงก็รู้นิหว่าว่าอาจารย์ประภาสแกยกคลาสยากขนาดไหนแล้วนี่กูอุตส่าห์ได้โอกาสนอนตื่นสายแล้วแท้ ๆ มึงก็ยังโทรขุดกูออกมาจากเตียงอีก ไอ้เพื่อนชั่ว" โจ้ว่าสายลมด้วยความหงุดหงิดเมื่อรู้ว่าความจริงว่าที่เพื่อนเรียกให้เขามาเป็นเพราะแค่ไม่อยากอยู่คนเดียวทั
หลังจากนอนอยู่แบบนั้นสักนาทีผมก็ยืดตัวขึ้นมาพร้อมกับถอนน้องชายของตัวเองออกมาถอดถุงยางเตรียมเปลี่ยนใส่อันใหม่"เดี๋ยวก่อน! จะทำไรอีกอ่ะ" พี่เกรซถามด้วยสีหน้าตกใจ"ก็เปลี่ยนถุงไง" ผมตอบ"เปลี่ยนทำไม" พี่เกรซถาม"เปลี่ยนทำอีกรอบไง" ผมตอบ"ไม่เอาแล้วเหนื่อย" พี่เกรซพูดแล้วดึงมาห่มมาคลุมตัว"แต่ของผมมันแข็งอีกแล้วอ่ะ" ผมตอบพร้อมกับจับมือของพี่เกรซมาสัมผัสกับน้องชายของผมและเมื่อเธอแตะโดนน้องชายของผมเธอก็หันมามองหน้าผมทันที"นายคึกเกินไปป่ะ" พี่เกรซพูดทั้งที่มือยังกำน้องชายของผมไว้อยู่"ก็พี่สวยหนิ" ผมตอบ"พรุ่งนี้ฉันต้องไปทำงานแต่เช้านะ" พี่เกรซพูด"น้า~ นะครับ" ผมลองใช้สายตาอ้อน ๆ เธอและดูเหมือนว่ามันจะได้ผลด้วยเพราะพี่เกรซดูมีความลังเลใจอยู่ไม่น้อย"นะครับพี่เกรซ" ผมพูดแล้วจับมือของพี่เกรซที่กำน้องชายของผมไว้อยู่ให้ขยับรูดมันเบา ๆ "อืม ก็ได้แต่แค่รอบเดียวนะพรุ่งนี้ฉันต้องไปทำงานแต่เช้าจริง ๆ" พี่เกรทตอบหลังจากชั่งใจอยู่สักพักเพราะตอนนี้มันก็เหลืออีกแค่ไม่กี่ชั่วโมงก็จะเช้าแล้ว
#เกรซ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะฉันดื่มแอลกอฮอล์เข้าไปมากเกินหรือเปล่าฉันถึงได้ไม่มีเรี่ยวแรงที่จะผลักเขาออกไปเลยแต่ในทางกลับกันฉันดันรู้สึกดีกับสัมผัสจากเขามาก ๆ สายลมอ่อนโยนต่อฉันมากจนฉันรู้สึกเคลิ้มไปกับเขาเลย จ๊วบ...จ๊วบ...จ๊วบ สายลมขยับปากช้า ๆ พร้อมกับยกมือขึ้นมาประคองใบหน้าของฉันให้เงยขึ้นเพื่อให้เขาสามารถจูบได้ถนัดกว่าเดิมจากนั้นเขาก็เริ่มสอดลิ้นเข้ามาตวัดเกี่ยวพันในโพรงปากของฉันอย่างช่ำชองราวกับกำลังควานหาความหวานจากปากของฉันยังไงยังงั้น สายลมค่อย ๆ เลื่อนมือลงมาที่หน้าขาของฉันแล้วลูบไล้มันเบา ๆ จนฉันขนลุกซู่ฉันจึงยกมือขึ้นมาออกแรงดันที่หน้าอกของเขาเบา ๆ สายลมจึงหยุดทันทีพร้อมกับถอดจูบออกมามองหน้าฉันด้วย แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก แม้จะยังไม่ได้ทำอะไรแต่หัวใจของฉันมันเต้นเร็วมากจนฉันรู้สึกเหนื่อย สีหน้าของสายลมที่มองฉันอยู่ตอนนี้เหมือนกับว่าเขากำลังต้องการฉันมาก ๆ แต่พอฉันบอกให้หยุดเขาเขาก็ยอมหยุดทันทีจนดูเหมือนกับว่าเขากำลังพยายามอดกลั้นอารมณ์ความปราถนาของตัวเองเอาไว้อยู่ "ผมขอโทษ" สายลมพูดออกมาด้วยแววตารู้
"พี่โอเคใช่ไหม" เขาเห็นเกรซนั่งซึมมาตลอดทางเลยรู้สึกเป็นห่วง"อืม" เกรซตอบ"พี่กับแม่มีปัญหากันแบบนี้ตลอดเลยเหรอ" สายลมถาม"ใช่ มันเป็นแบบนี้มานานแล้ว" เกรซตอบ"ถ้าพี่รู้สึกไม่สบายใจก็คุยกับผมได้นะ" สายลมพูด"ช่างมันเถอะ เรื่องมันก็ผ่านมานานแล้วพูดไปก็มีแต่จะทำให้รู้สึกแย่กันเปล่า ๆ" เกรซตอบ สายลมฟันไปมองเกรซจากด้านข้าง ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความเศร้าและเสียใจจนเขาเองอดสงสารไม่ได้"งั้นวันนี้พี่ไปกับผมหน่อยได้ไหม" สายลมถาม"วันนี้ฉันเหนื่อยมากไม่อยากไปไหนแล้ว" เกรซตอบ"ผมอุตส่าห์ช่วยพี่กับแม่ไว้เลยนะจะตามใจผมหน่อยไม่ได้เหรอ" สายลมพูดด้วยน้ำเสียงอ้อน ๆ จนเกรซต้องยอมใจอ่อนเพราะเธอเองก็อยากขอบคุณที่เขาช่วยเธอไว้เหมือนกัน"ไปก็ไปแต่อย่าดึกมากล่ะเพราะพรุ่งนี้ฉันต้องไปทำงาน" เกรซตอบ"แค่กินข้าวด้วยกันเฉย ๆ ไม่ดึกหรอก" สายลมพูด"อืม" เกรซตอบสายลมพาเกรซมาดินเนอร์ที่ร้านอาหารสุดหรูบนตึกสูงใจกลางเมือง บรรยากาศในร้านมีเสียงดนตรีคลอเบา ๆ ดูโรแมนติกสุด ๆ ทิวทัศน์ยามค่ำคืนของกรุงเทพช่างสวยแปลกตาจนเกรซแทบจะลืมเรื่องราวความเครียดที่เกิดขึ้นวันนี้ไปเลย"ฉันไม่เคยเห็นกรุงเทพสวยขนาดนี้มาก่อนเลย" เกรซพู
ปึ้ง! (เสียงทุบโต๊ะ)"มึงพูดแบบนี้หมายความว่าไงว่ะ" เสี่ยเป้าถามเสียงดัง"ก็หมายความตามที่พูด" สายลมตอบ"อยู่ในบ้านกูแท้ ๆ แต่กล้าว่ากูแบบนี้มึงนี่มันไม่กลัวตายจริง ๆ" เสี่ยเป้าพูด"เอ่อ! ฉันขอล่ะเสี่ยน้องมันไม่รู้เรืื่องจริง ๆ" เกรซรีบยกมือไหว้ขอร้องเสี่ยเป้าแต่สายลมก็ไม่ยอมเขารีบจับมือของเกรซลงทันที"พี่อย่าทำแบบนี้ได้ป่ะ" สายลมพูด"นายนั่นแหละอย่าทำแบบนี้" เกรซตอบ"แต่-""ถ้านายไม่ฟังฉันต่อไปนี้ก็ไม่ต้องมายุ่งกับฉันอีกเข้าใจไหม!" เกรซใช้ไม้แข็งกับสายลมเพราะเห็นว่าตอนนี้เขาดื้อมากจนไม่ฟังอะไรแล้วทำให้สายลมกลืนไม่เข้าคายไม่ออกต้องยอมแต่โดยดี"เดี๋ยวนะ" แก้วที่นั่งฟังมานานเริ่มรู้สึกว่าสายตาที่สายลมมองเกรซมันดูแปลก ๆ เธอจึงลุกขึ้นเดินมาหาลูกสาวช้า ๆ"อย่าบอกนะว่ามึงกับไอ้เด็กนี่คบกันอ่ะ" แก้วถาม"ไม่-""กูว่าแล้วว่าทำไมเงินมึงถึงหมด" แก้วไม่รอใฟ้เกรซได้ตอบอะไรก่อนเลยจนเกรซที่ได้ฟังถึงกับตกใจกับความคิดของแม่ตัวเอง"แม่หมายความว่าไงอ่ะ" เกรซถาม"ที่มึงไม่มีเงินมาจ่ายให้เสี่ยเป้าเขาเป็นเพราะมึงเอาเงินไปเลี้ยงผัวเด็กมึงหมดแล้วใช่ไหม" แก้วพูด"แม่~ ทำไมแม่พูดกับฉันแบบนี้ล่ะนี่แม่เห็นฉันเป็
เกรซนั่งมองถุงยาที่สายลมให้มาตั้งแต่กลับมาถึงห้องจนตอนนี้ผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมงแล้วเธอก็ยังนั่งมองมันอยู่"นี่นายใส่ใจจริง ๆ หรือแค่กำลังเอาใจฉันกันแน่นะ" ติ้ง! (เสียงแจ้งเตือนไลน์)เกรซหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดทันทีที่ได้ยินเสียงแจ้งเตือน-ผมถึงห้องแล้วนะครับ- สายลม"เฮ้ย! มีไลน์เราได้ไงว่ะ" เกรซพูดออกมาอย่างงง ๆ เพราะเธอจำไม่ได้เลยว่าเคยให้ไลน์สายลมไปตั้งแต่เมื่อไหร่-นายมีไลน์ฉันได้ไง- เกรซ-เพิ่มจากเบอร์โทรพี่ไง- สายลม "เออว่ะ" เมื่อได้คำตอบเกรซก็นึกได้พอดีว่าสายลมมีเบอร์เธอด้วย-พี่กินยาหรือยังครับ- สายลม-กินแล้ว- เกรซ-ดีขึ้นบ้างไหม- สายลม-อืม- เกรซ-งั้นพี่พักผ่อนเยอะ ๆ นะครับผมไม่กวนแล้ว- สายลมหลังจากนั้นเกรซก็ไม่ได้ตอบอะไรสายลมกลับไปอีกเลยและเธอก็เข้านอนทันทีเพราะพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าไปทำงานอีกเช้าวันต่อมาสายลมตื่นขึ้นมาตอน 7 โมงกว่าและสิ่งแรกที่เขาทำก็คือหยิบโทรศัพท์มาแชทหาเกรซทันที-Morning นะครับ- สายลม-พี่ตื่นหรือยัง- สายลม-ผมตื่นแล้วนะ- สายลม-หายปวดหัวหรือยังครับ- สายลม-ไม่ว่างเหรอ- สายลม-ไปทำงานหรือยังครับ- สายลม-วันนี้ผมมีเรียนตอน 10 โมงนะ- สายลมเมื่อเห็น
สายรถมาจอดรถรอเกรซอยู่หน้าคอนโดตามนัดแต่รอมาจะ 10 นาทีแล้วเกรซก็ยังไม่ลงมาเขาจึงลองโทรหาเธออีกครั้งแต่ในระหว่างที่กำลังรออีกฝ่ายรับสายอยู่เขาก็เห็นเกรซเดินมาพอดี"เป็นไรหรือเปล่าทำไมลงมาช้าจัง" สายลมถามเพราะเห็นว่าสีหน้าของเกรซกำลังบูดบึ้งเหมือนคนไม่สบอารมณ์เท่าไหร่"จะไปได้ยังอ่ะ" เกรซพูด"อ่อ ครับ" สายลมตอบแล้วช่วยเปิดประตูรถให้เกรซขึ้น"พี่อยากทานอะไรเป็นพิเศษไหมครับ" สายลมถาม"อะไรก็ได้ รีบกินรีบกลับก็พอ" เกรซตอบ"งั้นไปเอ็มสเฟียร์กัน" สายลมตอบ"ฮะ! แค่กินข้าวต้องไปถึงที่นั่นเลยเหรอ" เกรซถาม"แต่มันมีร้านอร่อยเยอะเลยนะ" สายลมตอบ"หน้าปากซอยก็มีป่ะร้านอร่อยอ่ะ ถ้าต้องนั่งรถจากรังสิตไปเอ็มสเฟียร์ตอนเนี่ยก็ไม่รู้จะถึงเมื่อไหร่ เวลานี้รถมันติดจะตายนายจะไปเพื่อ" เกรซพูด วันนี้เธอรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่จึงไม่อยากนั่งรถไปไหนนาน ๆ เธอแค่อยากรีบกินแล้วรีบกลับห้องไปนอนพักผ่อนต่อแล้ว"ผมไม่รู้หนิว่าแถวนี้มีร้านอะไรอร่อยบ้างพี่แนะนำได้ป่ะล่ะ" สายลมตอบ"ขับ ๆ ไปเถอะเดี๋ยวบอกเอง" เกรซตอบแล้วหันไปดึงเข็มขัดนิรภัยมาคาดจากนั้นสายลมก็ขับรถไปตามทางที่เธอบอกจนมาถึงร้านข้าวแกงร้านนึงซึ่งระยะทางไม่ไกลจ
เกรซตื่นเช้ามาด้วยความรู้สึกมึน ๆ หลัง ๆ ที่หัวจนเธอยังไม่อยากจะตื่นเลยแต่หลังจากที่เธอลุกขึ้นนั่งทบทวนตัวเองได้ไม่นานภาพเรื่องราวต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นกับเธอเมื่อคืนก็ค่อย ๆ รันฉากให้เธอได้ดูจนเธอเองยังแทบจะรับมันไม่ไหวเลย"อีเกรซนะอีเกรซ! เมื่อคืนแกทำอะไรลงไปว่ะ" เกรซพูดกับตัวเองด้วยความรู้สึกสับสน เธอจำเรื่องราวทั้งหมดได้เพียงแต่เธอแค่ไม่คิดว่าพอตัวเองได้ดื่มแอลกอฮอล์เข้าไปแล้วจะมีความกล้ามากขนาดนี้ "ตาย ๆ ๆ ถ้าพ่อรู้พ่อต้องเสียใจมากแน่ ๆ เลยที่มีลูกสาวใจง่ายขนาดนี้...ฮือออออ" แกร๊ก! (เสียงเปิดประตู)เกรซสะดุ้งตกใจรีบเงยหน้าขึ้นมาดูทันทีและเมื่อเธอเห็นว่าคนที่เปิดเข้ามาคือสายลมเธอก็ตกใจมากจนค้างไปเลย"ตื่นแล้วก็ไปอาบน้ำล้างหน้านะเดี๋ยวผมจะต้องรีบออกไปเรียน" สายลมพูดด้วยสีหน้าปกติจนดูเหมือนกับว่าเมื่อคืนไม่ได้มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นเลย"เดี๋ยวนะ! ไปเรียนเหรอ...นี่นายอายุเท่าไหร่อ่ะ" เกรซรีบถามสายลมด้วยสีหน้าตื่นตกใจทันที"พี่สบายใจได้ผมปี 3 ละ...ไม่คุกแน่นอน" สายลมตอบแล้วก็ปิดประตูเดินออกไปทันทีปล่อยให้เกรซนั่งอ้าปากค้างอยู่แบบนั้นคนเดียวเพราะยังตกใจไม่หาย"นี่ฉันทำบ้าอะไรลงไปว่ะเนี่ย" เ
“สวัสดีครับผมชื่อสายลมอายุ 22 ปีปัจจุบันเรียนอยู่ปี 4 คณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชีสาขาบริหารธุรกิจระหว่างประเทศ ชีวิตของผมที่ผ่านมาถือว่าค่อนข้างดีเลย ผมมีเพื่อนที่ไว้ใจได้ มีพ่อแม่ที่คอยดูแลเอาใจใส่แถมยังตามใจผมสุด ๆ ไปเลยส่วนในเรื่องความรักผมก็เคยมีครั้งนึงนะตอนอยู่ปี 1 แต่ว่าคบกันได้แค่ปีกว่า ๆ ก็เลิกหลังจากนั้นผมก็ไม่เคยคบกับใครอีกเลยแต่ไม่ใช่เพราะเข็ดนะแค่รู้สึกว่ายังไม่เจอใครที่ถูกใจขนาดนั้นก็เลยเลิกที่จะโสดแล้วใช้ชีวิตสนุกกับเพื่อน ๆ ไปก่อนดีกว่าและคืนนี้ก็เป็นอีกคืนที่ผมออกมาสนุกกับเพื่อน ๆ แต่ว่ายังสนุกได้ไม่เต็มที่เลยก็ดันไปใจดีช่วยคนเมาเอาไว้ซะละและที่ยิ่งซวยไปกว่านั้นก็คือผมยังคุยอะไรกับเธอไม่รู้เรื่องเลยเธอก็ชิ่งหลับใส่ผมซะงั้นทำเอาผมต้องลำบากพาเธอกลับมาที่คอนโดตัวเองก่อน”สายลมประคองเกรซขึ้นดอนโดอย่างยากลำบากเพราะเธอเอาแต่ทิ้งตัวอยู่ตลอดแต่สุดท้ายแล้วเขาก็พาเธอขึ้นมาบนห้องได้สำเร็จแล้วพาไปนอนลงบนโซฟาดี ๆ "แฮ่ก ๆ ๆ ดื่มแล้วดูแลตัวเองไม่ได้แบบนี้อย่าดื่มซะดีกว่า" สามลมบ่นแล้วเดินเข้าไปในห้องนอนของเขาเพื่อหยิบผ้าห่มมาห่มให้เกรซ"วันนี้พี่ก็นอนโซฟาไปก่อนก็แล้วกันนะ" สามลมพูด
"อ้าว ชนนนนนนน""เย้~" ท่ามกลางบรรยากาศครึกครื้นที่บาร์แห่งหนึ่งกลุ่มเพื่อนสาวนัดรวมตัวกันเพื่อฉลองวันเกิดให้กับเกรซเลขาสาวดาวรุ่งสุดแกร่งที่ไม่ว่างานจะยากแค่ไหนก็ไม่สามารถทำอะไรเธอได้"ฉลองให้อีเกรซที่อายุครบ 30 แล้วจ้า" แจนพูดพร้อมกับชูแก้วขึ้นมาอีกครั้ง"หู้วววววว~" เพื่อน ๆ ต่างพากันดื่มฉลองให้กับเกรซใหญ่เลยเพราะว่านาน ๆ จะได้รวมตัวกันได้ครบแก๊งค์สักที"แล้วนี่แกไม่คิดจะดื่มให้เพื่อนเลยหรือไง" แจนหันไปถามปานวาดที่เอาแต่นั่งยิ้มมองเพื่อน ๆ ดื่มมาตลอดทั้งคืน"ไม่เอาอ่ะพวกแกดื่มกันเลย" ปานวาดตอบ"แกไม่สบายตรงไหนหรือเปล่าวาด" เกรซถามด้วยความเป็นห่วงเพราะปกติแล้วปานวาดเองชอบดื่มอยู่พอสมควร"เปล่า~ ฉันก็แค่..." ปานวาดอมยิ้มออกมาเล็กน้อยจนเพื่อน ๆ ที่รอฟังคำตอบอยู่กับงงไปเลยจากนั้นเธอก็หันไปเปิดกระเป๋าแล้วหยิบบางอย่างออกมาโชว์เพื่อน ๆ ด้วยสีหน้ามีความสุข"ฉันท้องแล้วจ้า" ปานวาดพูดพร้อมโชว์ใบอัลตราซาวด์ให้เพื่อน ๆ ดู"อร๊ายยยยยยย" ทุกคนเผลอร้องกรี๊ดออกมาด้วยความดีใจและตกใจแต่โชคดีที่ในร้านเสียงดังเลยไม่เป็นที่สนใจมากนัก "แกท้องเหรอ" พีต้าถาม ปานวาดรีบพยักหน้าตอบทำให้พีต้าถึงกับรีบวางแก...
Comments