Novels by Plearn9

เทียนมาถึงโรงพยาบาลก็รีบตรงไปที่ห้องฉุกเฉินทันทีและเมื่อมาถึงเขาก็เห็นแม่ของตัวเองกำลังนั่งก้มหน้าร้องไห้โดยมีเจ๋งกับพายุยืนเฝ้าดูแลอยู่ข้าง ๆ "แม่" เทียนเรียกแล้วรีบเข้าไปหาแม่ทันที ดารินเองเมื่อได้ยินเสียงลูกชายก็รีบลุกขึ้นมาสวมกอด"หมอว่าไงบ้างครับ" เทียนถาม"ฮือ...ฮื้อ...อือ" "ยังไม่ออกมาเลยครับคุณเทียน" เจ๋งตอบแทนเมื่อเห็นว่าดารินเอาแต่ร้องไห้จนตอบอะไรเทียนไม่ได้"ใจเย็น ๆ นะครับแม่" เทียนพยายามปลอบแล้วใช้มือลูบหลังของดารินเบา ๆ "ฮึก...แม่...แม่ไม่เคยเห็นพ่อเป็นแบบนี้มาก่อนเลยเทียน...ฮือ...ฮื้อ" ดารินตอบ"แม่นั่งพักก่อนนะครับ" เทียนพูดแล้วพาดารินไปนั่งลงที่เดิมจากนั้นเขาก็หักไปมองหน้าพายุเพื่อส่งสัญญาณให้พายุเดินออกไปคุยกับเขา"ดูแลแม่ฉันดี ๆ " เทียนหันไปพูดกับเจ๋ง"ครับคุณเทียน" เจ๋งตอบจากนั้นเทียนกับพายุก็เดินออกจากหน้าห้องฉุกเฉินไป"นี่มันเกิดอะไรขึ้นทำไมอยู่ ๆ พ่อฉันถึงเป็นแบบนี้" เทียนถาม"พี่เวกัสกับพี่เจสันกำลังตรวจสอบอยู่ครับ" พายุตอบ"ไหนนายลองเล่าเหตุการณ์ก่อนหน้าที่พ่อฉันจะเป็นแบบนี้มาสิ" เทียนพูด"วันนี้หลังจากที่คุณหล่งกลับมาจากบ้านคุณมุกดาท่านก็ขังตัวเองทำงานอยู่

"โอ้โห~ หาวขนาดนี้มึงไปแดกกาแฟดีกว่าไหม" บอดี้การ์ดที่ยืนเฝ้าบ้านพักของเมฆทักบอดี้การ์ดอีกคนที่ยืนหาวติด ๆ กันมาหลายครั้งแล้ว"นี่เพิ่ง 4 ทุ่มกว่าเองทำไมผมง่วงแล้วว่ะพี่" "กูจะไปรู้มึงเหรอ เอ่อ! แต่จะว่าไปวันนี้กูก็รู้สึกง่วงแปลก ๆ นะ" "นั่นดิพี่ หาคนมาเปลี่ยนดีไหมผมกลัวผมเผลอหลับว่ะ" "มึงจะบ้าเหรอพวกเราเพิ่งจะผลัดเปลี่ยนกะกันไปเอง ใครเขาจะยอมมายืนแทนมึงเวลาเนี่ยอ่ะ" "แต่วันนี้บ้านใหญ่เงียบแปลก ๆ เนอะ" "เออว่ะ ปกติเดินกันให้วุ่นอย่างกับคนดีดยาทำไมวันนี้ไม่เห็นใครเลยว่ะ" "แปลก ๆ นะพี่ พวกเราไปดูกันหน่อยไหม" "ไปแล้วใครจะเฝ้าประตูว่ะ มึงไม่ต้องไปสนใจใครหรอกเอางานตัวเองให้รอดก่อนดีกว่า""โธีพี่~ ไปแค่แป๊ปเดียวเองจะได้ไปหาอะไรมาไว้นั่งกินเล่นด้วย พี่ก็ดูดิล็อคแน่นหนาขนาดนี้ใครจะออกไปได้ต่อให้ไอ้คุณเมฆมันหายตัวได้จริงมันก็ยังหนีออกไปยากเลย" บอดี้การ์ดรุ่นพี่กำลังคิดตามคำพูดของรุ่นน้องคนสนิทอย่างลังเลใจเพราะตอนนี้เขาก็รู้สึกเบื่อเต็มทีที่ต้องมายืนประตูที่ปิดแน่นสนิทขนาดนี้"แต่ถ้าพี่เวกัสมาเดินลาดตระเวนแล้วไม่เจอคนเฝ้าที่นี่จะทำไงว่ะ" "พี่เวกัสเป็นคนของบ้านคุณหล่งเขาไม่ได้มาบ้านใหญ่ท

หลังจากที่เกรทเดินออกจากห้องไปเทียนก็รีบล้วงกระเป๋าหยิบเอาโทรศัพท์ของเขาออกมาโทรหาปูนปั้นทันที"ครับลุง" ปูนปั้นพูด"อยู่ไหนอ่ะ" เทียนถาม"อยู่ที่ร้านครับ" ปูนปั้นตอบ"โอเคดีใช่ไหม" เทียนถาม"ครับ ลุงเป็นอะไรหรือเปล่าเนี่ย" ปูนปั้นพูด"ไม่มีอะไรวันนี้ปิดร้านแล้วรีบกลับบ้านนะ" เทียนพูด"โอเคแค่นี้ก่อนนะ" ปูนปั้นตอบ"อืม" เทียนตอบจากนั้นทั้งคู่ก็วางสายไป"คุณเทียนกังวลเรื่องอะไรเหรอครับ" เจ๋งถาม"แค่รู้สึกไม่สบายใจเฉย ๆ น่ะ" เทียนตอบ"ผมว่าคุณเกรทเขาก็คงอยากจะปั่นหัวคุณเทียนเล่น ไม่มีอะไรหรอกครับ" เจ๋งพูด"ฉันรู้จักเกรทดี เขาเป็นที่แค้นฝังลึกมากและถ้าเขาไม่คิดว่าจะอะไรเลยก็คงไม่ลงแรงตามหาตัวปูนปั้นจนเจอแบบนี้หรอกไหนจะเรื่องที่บริษัทอีก เกรทกลับมาครั้งนี้ฉันคงต้องวางแผนรับมือดี ๆ หน่อยละ" เทียนตอบ"งั้นเดี๋ยวผมจะให้โอมคอยไปดูแลความเรียบร้อยแถวบริเวณร้านของคุณปูนปั้นให้นะครับ" เจ๋งพูด"ดี แต่อย่าให้ปูนปั้นหรือคนที่ร้านตกใจเป็นอันขาดนะ" เทียนตอบ"ครับคุณเทียน" เจ๋งตอบ..ก๊อก ๆ ๆเสียงคนเคาะผนังบ้านน็อคดาวน์ของเมฆกดังมาจากข้างนอกซึ่งทำให้เมฆเลิกสนใจหนังสือการ์ตูนในมือแล้วขยับเข้าไปชิดกำแพ

กุ๊กไก่เห็นท่าทางไม่ประสาของธูปก็รู้สึกเอ็นดูมาก ๆ เพราะมันช่างต่างจากธูปที่ชอบเถียงเขาจนคอเป็นเอ็นที่ร้านมากเลย หลังจากขึ้นมานั่งบนรถทั้งคู่ก็ยังคงเกร็งกันอยู่ไม่น้อยแต่โดยรวมแล้วบรรยากาศมันมีความสุขมากกว่าความอึดอัดมาก "วันนี้พวกเราจะไปไหนกันเหรอ" กุ๊กไก่ถาม"ผมรู้มาว่าพี่ชอบทานอาหารญี่ปุ่นก็เลยว่าจะพาไปทานโอมากะเสะร้านดังร้านนึงจองคิวยากมากแต่รับรองอร่อยแน่เพราะผมเห็นคนเขารีวิวกันเต็มเลยว่าระดับ 5 ดาว" ธูปตอบ"มันจะไม่แพงไปหน่อยเหรอ" กุ๊กไก่ถาม"ฮะ? อ๋อผมก็แค่อยากพาพี่ไปเลี้ยงของอร่อย ๆ ที่พี่ชอบก็แค่นั้นเอง" ธูปตอบ กุ๊กไก่มองไปรอบ ๆ ภายในรถแล้วก็หพยักหน้าออกมาเบา ๆ "ดูจากรถที่ขับแล้วอาหารมื้อนี้คงไม่แพงเกินไปสำหรับนายหรอกสินะ" กุ๊กไก่พูด ธูปอึ้งไม่น้อยที่อยู่ ๆ กุ๊กไก่ก็พูดกับเขาแบบนี้ในวันที่เขาเพิ่งจะชวนกุ๊กไก่ไปเดทครั้งแรกเลย"ถ้าพี่ไม่ชอบพวกเราไปทานอย่างอื่นก็ได้นะ" ธูปตอบ"ไม่ใช่ไม่ชอบแต่แค่เสียดายเงินอ่ะ" กุ๊กไก่พูด"ถ้างั้นเดี๋ยวผมจองร้านใหม่ให้ก็ได้ครับ" ธูปตอบแล้วยื่นมือไปหยิบโทรศัพท์ของเขาขึ้นมาด้วยใบหน้าหงอย ๆ กุ๊กไก่ที่มองดูอยู่ก็รู้ได้ทันทีว่าตัวเองเผลอพลั้งปากพูดจา

หลังจากเช็คเอ้าค์ออกจากที่พักปูนปั้นก็ไม่สนใจเทียนอีกเลย เขาเอาแต่นั่งเงียบใส่หูฟังมาตลอดทั้งทางเหมือนต้องการปิดช่องทางการสนทนาของเขากับเทียนยังไงยังงั้น เทียนเแงก็รู้สึกแปลกนะแต่เขาก็พยายามคิดไปในทางที่ดีก็คือปูนปั้นอาจจะกำลังเครียดกับปัญหาที่ร้านอยู่เลยไม่อยากคุยอะไรตอนนี้มาถึงคอนโดเทียนก็ช่วยปูนปั้นเอากระเป๋าขึ้นมาเก็บบนห้องทันทีและเมื่อปูนปั้นเห็นว่าเทียนกำลังจะออกจากห้องเขาก็รีบเอ่ยถามด้วยความสงสัย"แล้วนี่ลุงจะไปไหนเหรอ" ปูนปั้นถาม"ฮะ! ไป...ไปบ้านน่ะ" เทียนตอบ"ไปบ้าน ไปทำไมเหรอ" ปูนปั้นถาม"ก็พี่ซื้อขนมกลับมาด้วยไงเลยอยากจะเอาไปฝากที่บ้านกับคุณย่าสักหน่อย" เทียนตอบ"ขนมอะไรทำไมผมไม่เห็นเห็นเลย" ปูนปั้นถาม"อยู่ที่เบาะหลังรถไง ไม่เห็นจริงเหรอ" เทียนพูด ความจริงแล้วเขากำลังโกหกปูนปั้นอยู่เพราะเขาก็ไม่ได้ซื้ออะไรกลับมาจริง ๆ แต่ที่ต้องโกหกก็เพราะว่าเขากำลังจะออกไปเคลียร์ปัญหากับเกรทต่างหาก"งั้นผมขอติดรถลุงไปลงที่ร้านด้วยได้ป่ะ" ปูนปั้นถาม"พี่ว่าหนูเอารถตัวเองไปดีกว่านะเผื่ออยากกลับตอนไหนจะได้สะดวก พี่ไปก่อนนะ" เทียนพูดจบก็รีบชิ่งออกไปก่อนเลยเพราะกลัวจะหลุดโป๊ะต่อหน้าปูนปั้น"แ

เทียนเดินเช็ดผมออกมาจากห้องน้ำเห็นปูนปั้นกำลังนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่จึงเดินเข้าไปหา"ทำอะไรอยู่เหรอ" เทียนถาม"อ่อ ผมกำลังดูรูปของเราสองคนที่ถ่ายด้วยกันวันนี้อยู่น่ะครับ" ปูนปั้นตอบ"อ๋อ" เทียนตอบแล้วนั่งลงข้างปูนปั้นทำให้ปูนปั้นต้องวางโทรศัพท์แล้วขยับลุกไปช่วยเช็คผมให้เขาแทน"ความจริงลุงไม่จำเป็นต้องปิเครื่องก็ได้นะเผื่อมีธุระจริง ๆ จะได้ใช้" ปูนปั้นพูด"ก็พี่สัญญาไว้แล้วไงว่าอาทิตย์นี้ทั้งอาทิตย์พี่จะให้เวลาหนูแค่คนเดียวส่วนเรื่องงานกลับไปค่อยทำทีหลังก็ได้อีกอย่างมีเจ๋งกับพ่อพี่คอยดูแลอยู่มันไม่มีปัญหาอะไรหรอก" เทียนตอบ"ผมก็แค่บอกเฉย ๆ ผมไม่อยากให้ลุงรู้สึกว่าผมเอาแต่ใจเกินไปจนลุงต้องยอมทำเพื่อผมขนาดนี้" ปูนปั้นพูด"พี่ไม่ได้รู้สึกแบบนั้น" เทียนตอบแล้วหมุนตัวหันไปหาปูนปั้น"หนูเป็นไรเนี่ย" เทียนถาม"เปล่า ผมไม่ได้เป็นไร" ปูนปั้นตอบ"งั้นก็ไม่ต้องคิดมากเข้าใจไหม" เทียนพูด"ครับ" ปูนปั้นตอบด้วยรอยยิ้มจากนนั้นเทียนก็ยื่นหน้าเข้าไปจูบบนริมฝีปากของปูนปั้น ปูนปั้นเองเริ่มจูบตอบเทียนตามแรงชักนำของเทียนจากนั้นเทียนก็ค่อย ๆ ดันให้ปูนปั้นนอนลงบนเตียงดี ๆ แล้วซุกไซร้ไปทั่วคอทั้งสองข้างของปู

สายลมรู้สึกเบื่อกับการเดินไปเดินมาในตลาดแล้วแต่เกรซยังคงสนุกอยู่จึงทำให้เขาไม่ได้กลับสักที "พี่เกรซ" สายลมเรียก"หื้ม" เกรซตอบ"กลับกันเถอะ" สายลมพูด"อีกแป๊ปนึงสิ" เกรซตอบ"แต่เราเดินเที่ยวมาตั้งแต่ 6 โมงจนตอนนี้จะ 2 ทุ่มแล้วนะ" สายลมตอบ"แต่พวกพีต้านัดกลับพร้อมกันตอน 2 ทุ่มครึ่งไม่ใช่เหรอ" เกรซถาม"ก็ใช่แต่ว่าผมไม่ไหวแล้วอ่ะ" สายลมตอบ"นายเป็นอะไร" เกรซถามด้วยความเป็นห่วง"ฮะ เอ่อ...ผมปวดหัวเหมือนจะไม่สบายตั้งแต่เมื่อวานแล้วอ่ะแถมวันนี้พวกเราก็ไปเที่ยวกันมาทั้งวันอีกก็เลยรู้สึกไม่ค่อยดี" สายลมตอบ"แล้วทำไมถึงไม่บอกแต่แรกล่ะ" เกรซถาม"ผมเห็นทุกคนกำลังสนุกกันอยู่เลยไม่อยากทำให้หมดอารมณ์เที่ยวกัน" สายลมตอบ"งั้นพวกเรากลับกันก่อนก็ได้นายจะได้ไปอาบน้ำนอนพักผ่อนไว ๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้ยังต้องขับรถกลับอีก" เกรซตอบ"อืม" สายลมตอบจากนั้นทั้งสองคนก็พากันเดินกลับไปที่รถ"ให้ฉันขับให้ไหม" เกรซถาม"ผมไหว" สายลมตอบ"ฉันขับให้ได้นะ" เกรซตอบ"ผมไหวจริง ๆ พี่ขึ้นรถเถอะ" สายลมตอบ"ก็ได้" เกรซยอมแต่โดยดีเพราะถ้ายืนเถียงกันไปแบบนี้สายลมคงไม่ได้กลับไปพักแน่ เมื่อมาถึงบ้านพักเกรซก็บอกให้สายลมขึ้นห้องไปก่อนเพ

"ไหนตอนแรกยังบ่นอยู่เลยว่าผมสั่งมาเยอะเกินอ่ะทำไมตอนนี้พี่ถึงได้กินเอา ๆ" สายลมพูดพร้อมมองเกรซที่เอาแต่ทานอาหารที่เขาสั่งมาอย่างเอร็ดอร่อย"ถ้ากินไม่หมดมันก็เสียดายหนิ" เกรซตอบแล้วก็ทานต่อ"ไม่ใช่มั้ง" สายลมพูด"อะไรไม่ใช่" เกรซถาม"ก็เมื่ิกี้พี่เอาแต่บ่นผมว่าผมใช้เงินสิ้นเปลืองอย่างงั้นฟุ่มเฟือยอย่างงี้แต่ตอนนี่พี่กลับอารมณ์ดีสนใจแต่อาหารไม่สนใจมเลย" สายลมตอบ"ก็ได้กินของอร่อยโดยไม่ต้องเสียตังค์สักบาทใครจะไม่อารมณ์ดีบ้าง" เกรซตอบ"ฮึ~" สายลมขำให้กับท่าทางน่ารักของเกรซ"อ่ะ" เกรซยื่นกุ้งที่เพิ่งแกะให้สายลมแต่เขาไม่ยอมยกจานมารับดี ๆ แต่กลับอ้าปากให้เกรซป้อนซะงั้น"โตขนาดนี้แล้วยังกินเองไม่เป็นอีก" เกรซบ่นเหมือนรำคาญแต่ก็ยอมป้อนใส่ปากให้เขาแต่โดยดี"ให้แฟนป้อนมันอร่อยกว่าหนิ" สายลมตอบ"อยู่บ้านก็ต้องทำกับข้าวให้กินมาเที่ยวแล้วก็ยังต้องคอยดูแลอีกไม่รู้ว่าสรุปแล้วฉันได้แฟนหรือลูกกันแน่" เกรซบ่นทั้งที่มือก็ยังคอยแกะกุ้งให้สายลมอยู่ สายลมยิ้มแล้วยื่นหน้ามากใกล้เกรซ"ได้แฟนหรือได้ลูกก็ไม่ต่างกันหรอก" สายลมพูดเบา ๆ จนเกรซต้องเงยหน้ามามองเขาด้วยความสงสัยว่าจะกระซิบทำไม"เพราะสุดท้ายแล้วก็กินนม

สายลมพาเกรซไปที่ร้านอาหารในตลาดแต่เมื่อเข้าไปเกรซก็ถึงกับงงไปเลยเพราะไม่ว่าคนในร้านจะเยอะแค่ไหนแต่เธอก็ยังหาเพื่อนของเธอไม่เจอสักคนเลย"ลม" เกรซเรียกสายลมไว้ก่อนที่เข้าจะเดินไปนั่งที่โต๊ะ"ฮึ?" สายลมตอบ"พวกเรามาถูกร้านจริง ๆ ใช่ไหมทำไมไม่เห็นมีใครเลย" เกรซถาม สายตาของสายลมค่อนข้างมีพิรุธเขาเดินเข้ามาหาเกรซใกล้ ๆ "พอดีผมไม่อยากทานร้านนั้นอ่ะกฺ็เลยพาพี่มาที่นี่แทน" สายลมตอบ"อ้าว~ แล้วแบบนี้ที่ทุกคนรอเราอยู่ล่ะจะทำยังไง" เกรซถาม เธอรู้สึกไม่ดีที่ทำให้เพื่อน ๆ ต้องรอเก้ออยู่เพราะก่อนหน้านี้ตอนสายลมแวะปั๊มพีต้าได้ถ่ายเมนูอาหารส่งมาให้เธอเลือกเยอะแยะเลยเพื่อที่จะได้สั่งไว้รอเธอกับสายลมดังนั้นเธอจึงเลือกอาหารที่เธอกับสายลมชอบไปเยอะพอสมควรด้วยความหิว"ผมบอกกับพวกไอ้โจ้ไปแล้วอ่ะว่าให้พวกเขากินไปเลยไม่ต้องรอพี่ไปตอนนี้ก็น่าจะไม่เหลืออะไรให้กินแล้วมั้ง" สายลมตอบ"ทำไมทำแบบนี้ล่ะ คนอื่นเขาจะคิดยังไงที่พวกเราบอกให้เขารอตอนแรกอ่ะอีกอย่างฉันก็ฝากเพื่อนสั่งเมนูโปรดนายไว้ให้ตั้งหลายอย่างสุดท้ายแล้วพวกเราก็ไม่ไปกิน นายไม่เกรงใจเพื่อนฉันบ้างเลยเหรอ" เกรซว่าออกไปด้วยความรู้สึกไม่พอใจ"ผมขอโทษ~ เดี๋ยวเ

อควาเรียม"เดี๋ยวพอเข้าไปข้างในมึงก็หาจังหวะพาพี่เกรซแยกออกไปซะนะ" กิ๊กกระซิบบอกเบา ๆ สายลมก็รีบพยักหน้าตอบทันที"นานมากแล้วนะเนี่ยที่ไม่ได้มาเดินอควาเรียมแบบนี้" พีต้าพูด"ถ้างั้นพวกเราก็เข้าไปกันเลยดีไหมครับ" เป้พูด"ไป ๆ ๆ" พีต้าตอบแล้วรีบเดินไปคล้องแขนปานวาดกับเกรซแล้วเดินนำเข้าไป"เอ่อ~" สายลมจะคว้ามือของเกรซแต่ก็ไม่ทันจึงหันมามองแก๊งค์เพื่อน ๆ ด้วยความผิดหวัง"เดี๋ยวพวกกูช่วยสร้างโอกาสให้ใหม่" โจ้พูดพร้อมเดินเข้าไปกอดคอสายลมเพื่อให้กำลังใจจากนั้นพวกเขาทั้งสี่คนก็เดินตามแก๊งค์ของเกรซเข้าไป"แจนมาเร็ว ๆ มายืนตรงนี้" พีต้าพูดพร้อมกวักมือเรียกแจนให้เข้าไปถ่ายรูปกับเพื่อน ๆ"มุมนี้ด้วย ๆ" สายลมและเพื่อน ๆ ยืนจับกลุ่มมองดูรุ่นพี่วัย 30 ที่ดูตื่นเต้นกันมาก ๆ กับบรรยากาศในความเรียมแถมยังเอาแต่จับกลุ่มถ่ายรูปกันทุกตลอดแทบทุกมุมจนเขาไม่สามารถแทรกตัวไปอยู่กับเกรซได้เลย"กูไม่คิดว่าพี่เขาจะตื่นเต้นกับการดูปลามากขนาดนี้มาก่อนเลย" โจ้พูด"นั่นดิ" เป้ตอบ"ตอนนี้ที่พวกมึงต้องห่วงคือจะช่วยไอ้ลมยังไงมากกว่าป่ะ" กิ๊กพูด"พี่เกรซไม่ยอมห่างจากเพื่อนเลยแบบนี้กูจะชวนเขาไปเดินเล่นกันสองคนได้ยังไงว่ะ"

ตึ้ง! (เสียงปิดประตู)"เชี้ยยยย!" เสียงเป้กับโจ้ร้องอุทานออกมาอย่างดังด้วยความตกใจ"โถ่ไอ้เหี้ยลมพวกกูตกใจหมดเลย" โจ้ด่าสายลมด้วยความหงุดหงิดเพราะสายลมเปิดประตูเข้ามาในห้องของพวกเขาอย่างรวดเร็วโดยไม่ส่งสัญญาณอะไรก่อนแถมยังเดินฟึดฟัดเสียงดังเข้ามาอีก"เป็นห่าอะไรของมึงอีก" เป้ถาม"เออ! เข้ามาสุ่มสี่สุ่มห้าพวกกูเกือบหัวใจวายตายแล้ว ไอ้ชิบหายหนิกูก็นึกว่าพี่น้องเจสซี่เล่นกูซะแล้ว" โจ้พูด"พวกมึงเล่นเกมกันอยู่ใช่ป่ะ" สายลมถาม"เออ" โจ้ตอบ"เออกูเล่นด้วย" สายลมตอบแค่จะมาเล่นเกมด้วยมึงต้องเล่นใหญ่ขนาดนี้เลยไง" โจ้พูด"อย่าพูดมากรีบออกเลย" สายลมตอบแล้วล้วงกระเป๋ากางเกงหยิบโทรศัพท์ของเขาออกมา"ไม่ได้กูรอเกิดอยู่" เป้ตอบ"ทีมกำลังต้องการกู" โจ้ตอบ"กูบอกให้ออกก็ออกดิกูเพื่อนมึงนะเว้ย" สายลมพูด เป้เงยหน้ามองค้อนใส่สายลม"ทำไมมึงงอแงจังว่ะไอ้ห่าหนิ" เป้ว่า"ออก!" สายลมตอบแล้วหันหน้าหนี"ไอ้โจ้ออกเกม" เป้หันไปบอกกับโจ้เมื่อเห็นว่าสายลมกำลังอารมณ์ไม่ค่อยดีจึงคิดว่ารอให้เขาอารมณ์ดีก่อนค่อยถามเอาเหตุผลทีหลัง"จิ๊! เออ ๆ" โจ้ตอบหลังจากเล่นเกมมาด้วยกันสักพักสายลมก็ไม่ได้มีท่าทีจะอารมณ์ดีขึ้นเลยแต่ดู

"50 บาทจ้า" แม่ค้ายื่นน้ำมะพร้าวส่งให้แจน"นี่-""ไม่ต้องทอนครับ" ในขณะที่แจนกำลังจะจ่ายเงินก็มีมือของใครบางคนยื่นมาจากด้านหลังส่งเงินให้แม่ค้าแทนเธอและเมื่อเธอหันกลับไปก็เจอเข้ากับใบหน้าของโจ้ที่กำลังยิ้มให้เธออยู่อีกทั้งสภาพของเขายังเปียกชุ่มไปด้วยน้ำ"พอดีจ่ะ" แม่ค้าตอบเพราะเงินที่โจ้ยื่นให้เธอมีค่าพอดี แจนขยับถอยหนีห่างจากโจ้ทันทีเพราะรู้สึกว่าพวกเขาอยู่ใกล้กันเกินไปจากนั้นเธอก็เอาเงินของตัวเองแปะลงบนหน้าอกของโจ้เพื่อใช้คืนเขา"ขอบใจแต่ทีหลังไม่ต้อง" แจนตอบแล้วก็เดินดูดน้ำออกไปทำให้โจ้ต้องรีบเดินตามเธอ"ผมแค่อยากจะเลี้ยงพี่เอง" โจ้พูด"ฉันมีเงินซื้อกินเองได้" แจนตอบ"ผมบอกแล้วไงว่าอยากสนิทกับพี่อ่ะ" โจ้พูด"แต่ฉันไม่อยากสนิทกับนาย" แจนตอบ"พี่หนีผมไม่พ้นหรอก" โจ้พูด แจนหยุดเดินแล้วถอนหายใจออกมาอย่างรำคาญ"นายจะอยากมาสนิทอะไรกับฉันอ่ะเพื่อนฉันก็มีตั้งหลายคนทำไมนายไม่อยากไปสนิทด้วย" แจนถาม"ผมชอบอะไรที่มันท้าทายไงอีกอย่างเพื่อนพี่ทุกคนผมก็สนิทหมดแล้วมีแต่พี่นั่นแหละที่ผลักไสผม" โจ้ตอบ"ก็รู้หนิว่าไม่ชอบยังจะมาตื๊ออีก" แจนพูดแล้วหันหลังเดินกลับทางเดิมแต่เธอไม่ทันได้ระวังจึงเผลอสะดุดก