6

ปึ้ง! (เสียงทุบโต๊ะ)

"มึงพูดแบบนี้หมายความว่าไงว่ะ" เสี่ยเป้าถามเสียงดัง

"ก็หมายความตามที่พูด" สายลมตอบ

"อยู่ในบ้านกูแท้ ๆ แต่กล้าว่ากูแบบนี้มึงนี่มันไม่กลัวตายจริง ๆ" เสี่ยเป้าพูด

"เอ่อ! ฉันขอล่ะเสี่ยน้องมันไม่รู้เรืื่องจริง ๆ" เกรซรีบยกมือไหว้ขอร้องเสี่ยเป้าแต่สายลมก็ไม่ยอมเขารีบจับมือของเกรซลงทันที

"พี่อย่าทำแบบนี้ได้ป่ะ" สายลมพูด

"นายนั่นแหละอย่าทำแบบนี้" เกรซตอบ

"แต่-"

"ถ้านายไม่ฟังฉันต่อไปนี้ก็ไม่ต้องมายุ่งกับฉันอีกเข้าใจไหม!" เกรซใช้ไม้แข็งกับสายลมเพราะเห็นว่าตอนนี้เขาดื้อมากจนไม่ฟังอะไรแล้วทำให้สายลมกลืนไม่เข้าคายไม่ออกต้องยอมแต่โดยดี

"เดี๋ยวนะ" แก้วที่นั่งฟังมานานเริ่มรู้สึกว่าสายตาที่สายลมมองเกรซมันดูแปลก ๆ เธอจึงลุกขึ้นเดินมาหาลูกสาวช้า ๆ

"อย่าบอกนะว่ามึงกับไอ้เด็กนี่คบกันอ่ะ" แก้วถาม

"ไม่-"

"กูว่าแล้วว่าทำไมเงินมึงถึงหมด" แก้วไม่รอใฟ้เกรซได้ตอบอะไรก่อนเลยจนเกรซที่ได้ฟังถึงกับตกใจกับความคิดของแม่ตัวเอง

"แม่หมายความว่าไงอ่ะ" เกรซถาม

"ที่มึงไม่มีเงินมาจ่ายให้เสี่ยเป้าเขาเป็นเพราะมึงเอาเงินไปเลี้ยงผัวเด็กมึงหมดแล้วใช่ไหม" แก้วพูด

"แม่~ ทำไมแม่พูดกับฉันแบบนี้ล่ะนี่แม่เห็นฉันเป็นคนแบบนั้นเหรอ" เกรซตอบ

"เออ! ทำเป็นบอกกูว่าไม่มีแฟนเพราะอยากตั้งใจทำงานหาเงินที่ไหนได้แอบซุกผัวเด็กเอาไว้นี่เอง" แก้วพูด

"คุณน้าครับ" สายลมเห็นว่าแก้วกำลังเข้าใจผิดเลยอยากจะอธิบายแต่แก้วก็ไม่ยอมฟังเลย

"ใครน้าแก! หลอกเงินลูกสาวฉันไปได้เท่าไหร่แล้วล่ะ แต่ก็อย่างว่าแหละนะอีเกรซเนี่ยมันโง่มันไม่ทันใครเขาหรอก ใครว่าอะไรก็เชื่อเขาไปหมด" แก้วพูด

"แม่! แม่จะเลิกดูถูกฉันได้หรือยัง...ที่ฉันมาวันนี้ก็เพื่อมาช่วยแม่นะ" เกรซตอบ

"ช่วยกูเหรอ มึงไม่มีตังค์มาให้เสี่ยมึงคิดว่าเสี่ยเขาจะปล่อยกูกลับไปดี ๆ ไหม" แก้วพูด

"ฉันก็กำลังเจรจากับเสี่ยให้แม่อยู่นี่ไง" เกรซตอบ เกรซและแก้วมองหน้ากันอย่างไม่มีใครยอมใครจนสายลมที่ยืนมองดูรู้สึกอึดอัด

"ผมจัดการให้เอง" สายลมพูดจนเกรซก็รีบหันมาปฏิเสธทันที

"ไม่ได้นะ!" เกรซตอบ

"แกจะช่วยยังไง" แก้วถามอย่างไม่เชื่อว่าคนอย่างสายลมจะช่วยอะไรเธอได้

"นายไม่ต้องยุ่งเลย" เกรซพูด

"ฉันถามว่าจะช่วยยังไง" แก้วถาม

"แม่!" เกรซหันมาพูดกับแม่ของเธอ

"มึงหุบปากไปสิ!" แก้วตอบ

"ผมจะใช้หนี้เขาแทนคุณน้าเอง" สายลมตอบ

"ลม~" เกรซพูด

"โดยเปลี่ยนจากคุณน้าเป็นลูกหนี้เขามาเป็นลูกหนี้ผมแทน ผมจะไม่คิดดอกเบี้ยสักบาทแต่ห้ามคุณน้าทำให้พี่เกรซลำบากใจอีก ตกลงไหมครับ" สายลมพูด

"นายไม่ต้องยุ่งหรอกเดี๋ยวฉันจัดการเอง" เกรซพูด

"ตกลง" แก้วตอบ

"แม่อย่าทำแบบนี้ลมเขาไม่เกี่ยวอะไรด้วย" เกรซพูด

"แต่นายจะหาเงินจากไหนมาใช้หนี้ให้ฉันล่ะ" แก้วถาม สายลมหันไปหาเสี่ยเป้าแล้วล้วงมือหยิบโทรศัพท์ออกมาโชว์ให้เสี่ยเป้าดู

"ผมจะโอนจ่ายทั้งหมดตอนนี้เลย" สายลมพูด เกรซรีบไปจับแขนสายลมลงแต่แก้วก็เข้าไปดึงลูกสาวของเธอออกมาทันที

"มึงอยู่เฉย ๆ สิ" แก้วพูด

"แม่!" เกรซแทบไม่อยากจะเชื่อเลยว่าความเห็นแก่ตัวของแม่ที่มีต่อเธอมาตลอดมันจะเป็นไปได้มากขนาดพาคนอื่นมาเดือดร้อนด้วยแล้ว

"หรือมึงอยากให้กูโดนเสี่ยเป้าจัดการ" แก้วถาม

"แต่ลมเขาไม่เกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้เลยนะ" เกรซตอบ

"มันเป็นผัวมึงก็ถือว่าเป็นลูกเขยกูแล้วและตอนนี้กูกำลังเดือดร้อนมันจะเข้ามาช่วยจะแปลกอะไร" แก้วตอบ ลูกน้องของเสี่ยเป้าเอาเลขบัญชีมาให้สายลมระหว่างที่เกรซกับแม่กำลังเถียงกันอยู่โดยที่เกรซเองก็ไม่ได้สังเกตเลยว่าสายลมกำลังโอนเงินให้เสี่ยเป้า

"โอนแล้ว" สายลมตอบพร้อมโชว์สลิปไปทางเสี่ยเป้า เกรซที่ได้ยินก็ตกใจรีบหันมาหาสายลมแล้วเดินมาดูที่โทรศัพท์ของเขาทันที

"ทำบ้าอะไรเนี่ย" เกรซถาม

"ทีนี่พวกเราไปได้หรือยัง" สายลมถามเสี่ยเป้าที่นั่งมองหน้าเขาอยู่ตลอดเหมือนไม่อยากจะเชื่อ

"ได้" เสี่ยเป้าตอบ

"ไปพี่" สายลมจับมือเกรซแล้วพาเธอเดินออกไปจากบ้านของเสี่ยเป้าทันทีส่วนแก้วก็รีบเดินตามมาติด ๆ เพราะยังคงกลัวเสี่ยเป้าอยู่ เสี่ยเป้าและลูกน้องมองตามทั้งสามคนตลอดจนสุดสายตาด้วยความเสี่ยดายเพราะยังไม่ทันได้สั่งสอนเด็กปากดีอย่างสายลมเลยก็ต้องยอมไปเขาไปซะแล้ว

แก้วตกตะลึงทันทีที่เดินออกมาแล้วเจอรถหรูของสายลมเพราะเธอแทบไม่อยากจะเชื่อเลยว่าสายลมจะรวยขนาดนี้เพราะเขายังดูเด็กอยู่มาก

"รถผมมันนั่งได้แค่สองคนแต่เดี๋ยวผมเรียกรถให้คุณน้านะครับ" สายลมพูด

"นั่งได้แค่สองคน" แก้วพูดออกมาอย่างเสียดายเพราะเธอเองก็อยากมีวาสนานั่งรถหรู ๆ กับเขาบ้าง

"จริง ๆ นายกลับเลยก็ได้นะเดี๋ยวฉันนั่งรถกลับกับแม่เองส่วนเรื่องเงินเดี๋ยวฉันจะโทรไปคุยอีกที" เกรซพูด

"ไม่เป็นไรผมอยากไปส่ง" สายลมตอบ

"ไม่ต้องหรอกแค่นี้ก็เกรงใจมากแล้ว" เกรซพูด

"มึงจะไปขัดผัวทำไมว่ะ พ่อหนุ่มไปส่งเกรซมันที่บ้านหน่อยนะเอาให้อีพวกที่ดูถูกพวกเรามันอึ้งไปเลยว่าคนอย่างอีแก้วเนี่ยก็มีลูกเขยรวยกับเขาเหมือนกัน" แก้วตอบ

"แม่~ พอได้ยัง นี่ยังคิดไม่ได้อีกใช่ไหมว่าอะไรควรอะไรไม่ควรอ่ะ" เกรซพูด

"เอ้าอีนี่! กูแม่มึงนะ" แก้วตอบ

"ก็เพราะว่าแม่เป็นแม่ไงฉันถึงได้กล้าพูด นี่ถ้าแม่เป็นคนอื่นป่านนี้ฉันคงปล่อยให้แม่โดนเสี่ยเป้าจัดการไปแล้วไม่มาให้โดนกดโดนด่าแบบนี้หรอก" เกรซพูด

"ปากมึงนี่นะ!" แก้วตอบ

"ใจเย็น ๆ ครับเดี๋ยวรถก็มาแล้วพี่กับแม่มีอะไรค่อยไปคุยกันที่บ้านดีกว่านะ" สายลมพูดทำให้ทั้งสองคนยอมเงียบแต่โดยดี เกรซกับสายลมอยู่รอเป็นเพื่อนแก้วจนรถที่เขาเรียกมาถึงจากนั้นทั้งสามคนก็พากันขึ้นรถแล้วไปที่บ้านของแก้วทันทีโดยที่เกรซก็ขึ้นไปกับสายลมเหมือนเดิม

"นายไม่ควรทำแบบนั้นเลย" เกรซพูด

"ผมขอโทษที่เข้าไปยุ่งทั้ง ๆ ที่พี่ก็ห้ามแล้วแต่ผมทนอยู่เฉย ๆ ไม่ได้จริง ๆ ทั้งคำพูดจากไอ้เสี่ยบ้ากามนั่นและก็...จากแม่พี่ด้วย" สายลมตอบ

"ขายหน้าจริง ๆ เลย" เกรซตอบแล้วก้มหน้ามองมือตัวเองด้วยความรู้สึกอายกับสิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้

"พี่ไม่ผิดอะไรเลยนะ ไม่ต้องรู้สึกแย่ไปหรอกผมรู้ว่าพี่ทำีที่สุดแล้ว" สายลมพูดแล้วยื่นมือข้างนึงไปกุมมือเกรซไว้เพื่อให้กำลังใจเธอ

"ขอบใจนะแล้วก็ขอโทษด้วยที่ก่อนหน้านี้ฉันพูดไม่ดีกับนายอ่ะ" เกรซพูด

"ผมไม่คิดมากเรื่องพวกนั้นหรอกขอแค่หลังจากนี่พี่ไม่ไล่ผมออกไปจากชีวิตพี่อีกก็พอ" สายลมตอบ

"ไม่คิดมากจริงดิ" เกรซถาม

"แฮะ ๆ ก็นิดนึงแหละแต่ตอนนี้ไม่คิดมากแล้ว" สายลมตอบ

เกรซแอบมองหน้าสายลมอยู่เป็นระยะในหัวก็ยังคงนึกถึงแต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่บ้านเสี่ยเป้าตลอด เธอคิดไม่ออกเลยว่าวันนี้ถ้าเธอไม่มีสายลมอยู่ด้วยเธอจะช่วยแม่ของเธอยังไง ตอนนี้ความรู้สึกประทับใจที่มีต่อสายลมก็ค่อย ๆ เพิ่มขึ้นทีละนิด

"แม่" กรีนกับกล้ารีบออกมารับแก้วที่หน้าบ้านทันที

"แม่เป็นไงบ้างเจ็บตรงไหนหรือเปล่า ไอ้เสี่ยเป้ามันไม่ได้ทำอะไรแม่ใช่ไหม" กล้าถามพร้อมจับแม่ของเขาพลิกไปมาด้ววความเป็นห่วง

"โอ๊ย ๆ ไอ้กล้า เบา ๆ สิโว้ย" แก้วตอบ

"แล้วทำไมแม่กลับมาคนเดียวอ่ะ พี่เกรซไปไหน" กรีนถาม

"นู้นไง" แก้วตอบแล้วหันหน้าไปมองคนที่กำลังขับเข้ามาจอดที่หน้าบ้านเช่าของเธอ สายตาของกรีนและกล้าเต็มไปด้วยความตกใจเพราะรถที่เพิ่งจะเข้ามาจอดในบ้านของเธอนั้นมันดูดีและหรูมาก

"นั่นรถพี่เกรซเหรอแม่" กรีนถาม

"รถผัวมัน" แก้วตอบ

"ฮะ! พี่เกรซมีแฟนแล้วเหรอ" กรีนถาม

"ก็ดูเอาเองแล้วกัน" แก้วตอบ จากนั้นเกรซกับสายลมก็เปิดประตูลงมาจากรถ กรีนและกล้าอ้าปากค้างอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าพี่สาวของตนจะกลับมาที่บ้านพร้อมกับชายหนุ่มหน้าตาดีมีรถหรูขับแบบนี้เพราะที่ผ่านมาทุกคนต่างรู้กันดีว่าเกรซทำงานจนแทบไม่มีเวลาสนใจเรื่องความรักเลย

"หู้วววว พี่เกรซ" กล้ารีบวิ่งไปเกาะแขนเกรซแล้วจ้องมองไปที่รถของสายลมใกล้ ๆ ด้วยความอิจฉาที่พี่สาวมีวาสนาดีขนาดนี้

"รถสวยมากเลยพี่" กล้าพูด

"ไม่ใช่รถพี่หรอก" เกรซตอบ

"สวัสดีครับผมชื่อกล้านะครับเป็นน้องชายพี่เกรซตอนนี้กำลังเรียนม.6 อยู่ครับ" กล้ารีบยกมือไหว้และแนะนำตัวกับสายลมตามมารยาทและด้วยรอยยิ้มและความสดใสของกช้าก็ทำให้สายลมรู้สึกเอ็นดูเขามาก ๆ

"ส่วนคนนี้ชื่อกรีนนะน้องสาวฉันเอง" เกรซพูด

"สวัสดีค่ะ" กรีนพูด

"สวัสดีครับพี่ชื่อสายลมนะ" สายลมตอบ

"ไป ๆ ๆ เข้าไปคุยกันในบ้านดีกว่า" แก้วพูด จากนั้นทุกคนก็พากันเดินเข้าไปในบ้าน บ้านหลังนี้เป็นบ้านไม้สองชั้นขนาดไม่ใหญ่มากซึ่งแม่ของเกรซมาเช่าอยู่หลังจากที่พ่อของเกรซเสียชีวิตไปได้ไม่นานจนตอนนี้ก็เกือบ 12 ปีแล้วที่มาทำมาหากินอยู่แถวนี้จากที่ตอนแรกเป็นสาวโรงงานจนตอนนี้เป็นแม่ค้าตลาดสดแล้ว

"ไอ้กล้าไปเอาน้ำมาให้กินหน่อยดิ" แก้วพูดแล้วเดินไปนั่งทิ้งตัวที่โซฟาเก่า ๆ หน้าโทรทัศน์

"ไอ้กรีนเปิดพัดลมให้แม่หน่อย" แก้วพูด กรีนถอนหายใจออกมาด้วยความขี้เกียจแต่เธอก็ลุกไปเปิดพัดลมให้แม่นะ

"อ้าวนั่งก่อนนะพ่อหนุ่ม" แก้วหันไปดูสายลมที่ยืนนิ่งอยู่

"ขอบคุณครับ" สายลมตอบแล้วเดินไปนั่งข้างเกรซ

"กินน้ำก่อนครับพี่" กล้าเดินเอาน้ำมาให้แมาตามที่สั่งแต่ก็ไม่ลืมเอามาให้แขกอย่างสายลมด้วย

"ขอบใจนะ" สายลมตอบ

"เอาด้วยไหมพี่เกรซ" กล้าถาม

"ไม่อ่ะ" เกรซตอบ

"โอเค" กล้าตอบ

"เดี๋ยวพี่จะคุยกับแม่หน่อยแกไปอ่านหนังสือทำการบ้านในห้องไป" เกรซพูดกับกล้าเพราะไม่อยากให้น้องชายต้องมาเห็นเธอกับแม่ทะเลาะกันอีก

"อ่า~ งั้นผมไปทำการบ้านต่อในห้องนะ" กล้าตอบด้วยความรู้สึกเสียดายเพราะเขาเองก็อยากอยู่ฟังต่อเหมือนกันแต่ด้วยความที่เขาเป็นเด็กที่รักและเชื่อฟังเกรซมาตลอดดังนั้นเขาจึงได้แต่ยอมตามน้ำไป

"มีอะไรก็พูดมาเลย" แก้วพูด

"ครั้งนี้แม่สร้างเรื่องอีกแล้วนะ" เกรซพูด

"รู้แล้วแต่จะให้ทำยังไงได้ว่ะก็ในเมื่อค่างวดรถไอ้กรีนมันก็ต้องส่งทุกเดือน" แก้วตอบ

"นี่คือเหตุผลที่แม่ขาดส่งเสี่ยเป้าเหรอ" เกรซถาม

"ก็ใช่น่ะสิ บางเดือนมันพอหมุนกูก็ส่งเขาบ้างแม้ว่า...มันจะไม่เต็มยอดก็ตามแต่บางเดือนกูขาดมือกูก็ต้องงดส่งไหมว่ะไม่งั้นน้องมึงจะเอาอะไรกิน" แก้วตอบ

"แม่ก็รู้ว่าตัวเองไม่มีเงินแล้วแม่จะออกรถให้กรีนมันทำไมอ่ะ" เกรซพูด

"เอ้าพี่เกรซ! ฉันแค่อยากมีรถมันผิดด้วยเหรอ พี่รู้ไหมเพื่อนฉันทุกคนเขามีรถขับกันหมดมีแต่ฉันที่ต้องนั่งรถประจำทางไปเรียนเวลาฉันจะไปไหนกับเพื่อนฉันก็ต้องขอติดรถเขาไปตลอดจนเพื่อน ๆ ฉันเริ่มถามแล้วว่าทำไมฉันไม่มีรถขับอย่างพวกมันสักที พี่ว่าฉันต้องรู้สึกยังไงเหรอที่ถูกมองว่าแปลกแยกจากคนอื่นอ่ะ" กรีนพูด

"ก็ไม่ต้องรู้สึกอะไร! จนก็คือจน ไม่มีก็คือไม่มีจะอวดอ้างโอเว่อร์ตามคนอื่นเขาไปทำไม ไม่ใช่ว่าเพื่อนแกไม่รู้สักหน่อยหนิว่าแกกับฉันเป็นแค่ลูกแม่ค้าตลาดสด" เกรซตอบ

"พี่เกรซ!" กรีนรู้สึกไม่พอใจที่ถูกเกรซต่อว่าต่อหน้าคนอื่น

"เรื่องหนี้ต่อจากนี้แม่ก็เคลียร์เอาเองนะฉันช่วยแม่ไม่ไหวแล้ว" เกรซพูด

"เอ้า! แล้วมึงจะให้กูไปหาจากไหน ที่ผ่านมาแค่ขายของที่ตลาดยังพอแค่ได้กินไปวัน ๆ อยู่ ๆ มึงจะมาเลิกส่งกูกับน้องมึงจะอยู่ยังไง" แก้วพูด

"ฉันเองก็แบกรับไม่ไหวแล้วแม่ ที่ผ่านมาฉันทำงานหาเงินส่งให้แม่กับน้องเดือนละเกือบสองหมื่นตลอดทั้งที่ฉันเองก็มีภาระหนี้สินทั้งค่าคอนโด ค่างวดรถ ค่าเดินทาง ค่าอยู่ค่ากินไหนจะค่าเล่าเรียนของน้องสองคนอีกถ้าฉันต้องหาเงินมาจ่ายหนี้ให้แม่ด้วยชาตินี้ทั้งชาติฉันก็คงตั้งตัวไม่ได้สักที หรอกถ้าแม่ไม่คิดจะช่วยฉันเลยแบบเนี่ย" เกรซตอบ

"ตั้งตัวเหรอ มึงคิดว่ามึงอยากจะตั้งตัวได้คนเดียวหรือไง มึงคิดว่ากูจะอยากจนแบบนี้ไปทั้งชาติเหรอแต่เพราะกูมีพวกมึงสามคนเนี่ยไงกูถึงยังตั้งตัวกับเขาไม่ได้สักที" แก้วพูด

"แม่ก็โทษแต่คนอื่นตลอดแหลแม่อ้างแต่ว่าเงินไม่พอใช้เพราะมีภาระหลายอย่างงั้นฉันถามหน่อยว่าภาระไหนของแม่เหรอที่มันไม่ต้องมาถึงฉันอ่ะ...แม่ลองเลิกกินเหล้า เลิกเล่นไพ่เล่นหวยแล้วออกไปขายของให้ได้ทุกวันอย่างคนอื่นเขาดิ แม่จะได้รู้ว่ามีเงินใช้ไม่ขาดมือมันเป็นยังไง" เกรซพูด

"พี่ก็พูดกับแม่ดี ๆ ก็ได้ป่ะยังไงซะแม่ก็เลี้ยงดูพี่มานะ" กรีนพูด

"ก็ที่ฉันยังทนอยู่ทุกวันนี้ก็เพราะเห็นแก่บุญคุณที่เคยเลี้ยงดูกันมาเนี่ยแหละเพราะอีคำว่าบุญคุณเนี่ยแหละที่ทำให้ฉันไม่ไปไหนสักที แกเองก็ควรสำนึกบุญคุณของฉันบ้างนะไม่ใช่ทำตัวแข็งข้อกับฉันไปซะทุกเรื่อง" เกรซตอบ กรีนถอนหายใจแล้วหันหน้าหนีไปทันทีด้วยความไม่พอใจ

"ใจเย็น ๆ กันก่อนนะครับค่อย ๆ คุยกันดีกว่านะ" สายลมพูด

"เอ่อ...สายลมใช่ไหม" แก้วถาม

"ครับ" สายลมตอบ

"เรื่องหนี้เอ็งจะเอายังไง ถ้าอยากได้เป็นก้อนฉันไม่มีให้หรอกนะเพราะลูกสาวฉันมันต้องการเก็บเงินตั้งตัวเลยจะเลิกส่งเงินเลี้ยงดูให้แม่กับน้องมันแล้วแต่ถ้ายอมให้ผ่อนจ่ายได้ฉันก็จะผ่อนจ่ายตามกำลังที่หามาได้ก็แล้วกัน" แก้วพูด

"ผ่อนจ่ายได้ครับแต่ต้องมีจำนวนยอดที่ชัดเจนแต่ถ้าคุณน้าคิดว่าคุณน้าทำไม่ได้ผมก็มีอีกวิธีนึงเสนอ" สายลมตอบ

"วิธีอะไร" แก้วถาม

"ก็ถ้าคุณน้ายอมยกรถของน้องกรีนให้กับผมหนี้ทั้งหมดที่ติดค้างไว้ก็ถือว่าหายกันทันที" สายลมตอบ

"ฮะ! ไม่นะแม่" กรีนรีบปฏิเสธขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

"เพิ่งส่งไปแค่ไม่กี่งวดเองไม่ใช่เหรอครับถ้าเทียบกับยอดหนี้ที่ค้างผมไว้ก็ถือว่าห่างไกลอีกเยอะเลยนะ...ผมจะยอมยกส่วนที่เกินให้ทั้งหมดเลยแถมยังจะปิดรถให้ด้วยเพื่อไม่ให้ชื่อของน้องกรีนเสียเครดิต ตกลงไหมครับ" สายลมพูด แก้วมีท่าทีลังเลใจอยู่ไม่น้อยจนกรีนเริ่มรู้สึกกลัว

"ไม่ได้นะแม่ หนูไม่ยอมนะ" กรีนพูด

"ทำอะไรของนายเนี่ย" เกรซขยับเข้ามากระซิบถาม

"แก้เผ็ดน้องพี่ไง" สายลมตอบ

"ตกลง" แก้วตอบหลังจากนั่งชั่งใจอยู่สักพัก

"แม่!" กรีนเรียกแม่ของเธอเสียงดังด้วยความไม่พอใจ

"ให้เขาไปเถอะจะได้หมดหนี้หมดสินไม่งั้นกูต้องหาเงินจ่ายหนี้เขาแล้วก็ต้องหาเงินส่งค่างวดรถให้มึงอีกนะ" แก้วพูด

"แล้วหนูล่ะ" กรีนถาม

"เออ! เดี๋ยวค่อยหาใหม่ก็ได้หรอก" แก้วตอบ

"แต่หนูอยากได้คันนี้หนิ" กรีนพูด

"เอาเป็นว่าผมจะให้คนมาดำเนินเรื่องรถภายใน 2-3 วันนะครับ" สายลมพูด

"ฉันไม่ยอม!" กรีนหันมาพูดกับสายลมด้วยน้ำเสียงแข็งก้าว

"งั้นน้องก็ไปเอาเงินสองแสนห้ามาวางให้พี่ตอนนี้เลยเพราะเจ้าหนี้ที่แม่น้องไปกู้มาดาวน์รถให้ตอนนี้มันคือพี่แล้ว" สายลมพูด

"หมายความว่าไงอ่ะ" กรีนหันไปถามแก้ว

"ลมเขาช่วยใช้หนี้แทนแม่ตอนนี้เจ้าหนี้คนใหม่ของแม่เลยกลายเป็นลมแทนเสี่ยเป้า" เกรซตอบ

"สองแสนห้าอะไร รถฉันมันแค่แสนเดียว" กรีนตอบ

"แสนเดียวก็ได้ครับน้องไปเอามาสิพี่จะได้ไม่ต้องเอารถน้องไปส่วนยอดที่เหลือก็ค่อยให้แม่น้องมาผ่อนต่อเอา" สายลมพูด

"เออ ๆ ให้เขาไปนั่นแหละเดี๋ยวกูทำงานสักเดือนสองเดือนค่อยหาเงินไปดาวน์มือสองให้ใหม่ก็ได้" แก้วพูด

"ฉันไม่อยากได้รถมือสองหนิ!" กรีนตอบ

"เฮ่อ~ ฉันกลับก่อนนะแม่" เกรซถอนหายใจแช้วลุกขึ้นยืนเตรียมจะเดินออกจากบ้าน

"ส่วนเรื่องเงินฉันจะส่งให้แม่เหมือนเดิมแต่คราวนี้ฉันจะส่งให้แค่ค่าบ้านกับค่ากินเท่านั้นส่วนเรื่องอื่น ๆ หลังจากนี้ฉันจะไม่ขอยุ่งแล้วนะ...ไปสายลม" เกรซพูดแล้วก็จับมือสายลมให้ลุกขึ้นเดินตามเขาออกไป

"สวัสดีครับ" สายลมรีบยกมือไหว้ลาแก้วก่อนจะโดนเกรซลากออกไป