#เกรซ
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะฉันดื่มแอลกอฮอล์เข้าไปมากเกินหรือเปล่าฉันถึงได้ไม่มีเรี่ยวแรงที่จะผลักเขาออกไปเลยแต่ในทางกลับกันฉันดันรู้สึกดีกับสัมผัสจากเขามาก ๆ สายลมอ่อนโยนต่อฉันมากจนฉันรู้สึกเคลิ้มไปกับเขาเลย จ๊วบ...จ๊วบ...จ๊วบ สายลมขยับปากช้า ๆ พร้อมกับยกมือขึ้นมาประคองใบหน้าของฉันให้เงยขึ้นเพื่อให้เขาสามารถจูบได้ถนัดกว่าเดิมจากนั้นเขาก็เริ่มสอดลิ้นเข้ามาตวัดเกี่ยวพันในโพรงปากของฉันอย่างช่ำชองราวกับกำลังควานหาความหวานจากปากของฉันยังไงยังงั้น สายลมค่อย ๆ เลื่อนมือลงมาที่หน้าขาของฉันแล้วลูบไล้มันเบา ๆ จนฉันขนลุกซู่ฉันจึงยกมือขึ้นมาออกแรงดันที่หน้าอกของเขาเบา ๆ สายลมจึงหยุดทันทีพร้อมกับถอดจูบออกมามองหน้าฉันด้วย แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก แม้จะยังไม่ได้ทำอะไรแต่หัวใจของฉันมันเต้นเร็วมากจนฉันรู้สึกเหนื่อย สีหน้าของสายลมที่มองฉันอยู่ตอนนี้เหมือนกับว่าเขากำลังต้องการฉันมาก ๆ แต่พอฉันบอกให้หยุดเขาเขาก็ยอมหยุดทันทีจนดูเหมือนกับว่าเขากำลังพยายามอดกลั้นอารมณ์ความปราถนาของตัวเองเอาไว้อยู่ "ผมขอโทษ" สายลมพูดออกมาด้วยแววตารู้สึกผิดจนฉันเองก็อดสงสารไม่ได้เพราะเมื่อกี้ฉันก็ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับเขาเองจนทำให้เขาเผลอคิดไปถึงขั้นนั้น ฉันเอาขาของตัวเองออกจากตักของสายลมแล้วขยับเข้าไปหาเขาพร้อมจับยื่นมือไปจับมือเขาไว้ "ไม่เป็นไรไม่ใช่ความผิดนาย" สายลมหันหน้ามาหาฉันแล้วค่อย ๆ ทิ้งหน้าผากของเขาลงมาชนที่ไหล่ของฉัน "ผมรู้ว่ามันเร็วเกินไปแต่พออยู่กับพี่สองคนที่ไรผมก็ห้ามใจไม่ได้สักที" สายลมพูด ลมหายใจอุ่น ๆ ของเขาโดนเข้าเต็ม ๆ ที่ช่วงอกของฉันจนมันรู้สึกเสียวขึ้นมาแปลก ๆ "อย่าโกรธผมเลยนะที่ทำตัวลามปามกับพี่ไปเมื่อกี้" สายลมพูดด้วยน้ำเสียงอ้อน ๆ ฉันเลยยกมือขึ้นมาลูบที่หัวของเขาเพื่อบอกให้เขารู้ว่าฉันไม่ได้โกรธอะไรเขาเลยและตัวนี้ฉันก็เข้าใจเขามาก ๆ ด้วย "บอกแล้วไงว่าไม่เป็นไร" สายลมเงยหน้าขึ้นมาสบตากับฉัน เขามองจ้องฉันอยู่แบบนั้นเป็นนาทีเลยก่อนจะถอยตัวกลับไปนั่งดี ๆ "ดึกมากแล้วผมกลับก่อนดีกว่า ฝันดีนะครับพี่" สายลมพูดจบก็ลุกขึ้นยืนเตรียมจะออกจากห้องแต่สายตาของฉันมันดันไปสะดุดกับบางอย่างที่นูนเด่นออกมาจากเป้ากางเกงของเขา "ลม" ฉันรีบเรียกเขาไว้ทันที "ครับ" สายลมตอบ "มันดึกแล้วอ่ะ...คืนนี้นอนด้วยกันที่นี่เถอะ" สีหน้าของสายลมดูตกใจมากเมื่อได้ยินฉันพูดแบบนั้นออกมา "พี่ก็รู้ว่าผม..." สายลมอึกอักที่จะพูดแต่ฉันก็พอจะเดาได้ว่าเขาหมายถึงอะไรฉันเลยยืนขึ้นประจันหน้ากับเขา "ถ้าทนไม่ไหวก็ไม่ต้องทน อยากทำอะไรก็ทำเลย" ฉันพูดออกไปแบบนั้นทั้ง ๆ ปกติแล้วฉันคงไม่มีทางพูดแบบนี้กับใครแน่นอน "พี่เกรซ" สายลมเรียกชื่อฉันออกมาเบา ๆ อย่างไม่อยากจะเชื่อเพราะสีหน้าของเขาตอนนี้ก็ยังคงตกใจอยู่ไม่น้อย "หรือถ้านายอยากกลับไปนอนคอนโดตัวเองจริง ๆ ก็กลับไปเถอะ ฉันจะไปอาบน้ำนอนแล้ว" พูดจบฉันก็เดินเข้าห้องนอนไปทันทีใจนึงก็รู้สึกอายที่พูดแบบนั้นออกไปใจนึงก็รู้สึกเสียความมั่นใจที่เห็นสายตาที่เปลี่ยนไปของสายลม ไม่รู้ว่าในหัวเขาตอนนี้จะมองฉันเป็นผู้หญิงยังไงไปแล้วบ้าง #สายลม แม้ตอนนี้พี่เกรซจะเดินหายเข้าไปในห้องนอนของเธอแล้วแต่ผมก็ยังคงช็อคอยู่ดี วันนี้พี่เกรซเล่นกับใจผมไปหลายครั้งมากตั้งแต่ชวนผมขึ้นมาบนห้อง ชวนผมดื่มเบียร์ ยอมเปิดโอกาสให้ผมจีบ ยอมให้ผมจูบแล้วตอนนี้ยังชวนผมนอนค้างที่นี่ด้วยแถมยังมีคำพูดสองแง่สองง่ามที่ชวนให้ผมคิดไปไกลว่าเธอกำลังเปิดโอกาสให้ผมทำตามใจเรื่องนั้นอยู่จนหัวใจของผมตั้งรับไม่ทันเลย หลังจากยืนคิดทบทวนอยู่สักพักผมก็ตัดสินใจเดินไปเปิดประตูห้องนอนของพี่เกรซ เสียงน้ำจากฝักบัวดังออกมาจากห้องน้ำทำให้ผมรู้ทันทีว่าเธอยังอาบน้ำอยู่จากนั้นเท้าของผมก็ก้าวเดินไปช้า ๆ แล้วหยุดอยู่หน้าประตูห้องน้ำทันที ผมยืนสูดหายใจเข้าออกลึก ๆ เพื่อสงบสติอารมณ์จากนั้นไม่นานพี่เกรซก็เปิดประตูห้องน้ำออกมา เธอสะดุ้งเล็กน้อยแล้วเงยหน้าสบตากับผม อึก (เสียงกลืนน้ำลาย) ตอนนี้พี่เกรซนุ่งผ้าเช็คตัวสีขาวกระโจมอกอยู่หยดน้ำเล็ก ๆ ที่ไหลลงบนตัวเธอทำให้เธอดูเซ็กซี่มากยิ่งขึ้น ผมกวาดสายตามองตั้งแต่ใบหน้าจนถึงร่องหน้าอกของเธออย่างไม่อาจห้ามใจ "ผมขับรถกลับไม่ไหวขอนอนด้วยนะครับ" "อืม" พี่เกรซตอบแล้วก็เดินผ่านผมไปแต่ด้วยความที่ผมเองก็อดใจไม่ไหวแล้วจึงได้หมุนตัวเดินตามเธอไปละด้วยความที่ห้องมันก็ไม่ได้ใหญ่มากเตียงกับห้องน้ำเลยอยู่ไม่ไกลกัน ผมจับพี่เกรซพลิกหันหน้าเข้าหาตัวเองแล้วผลักเธอเบา ๆ ให้ลงไปนอนบนที่นอนจากนั้นก็ขึ้นไปคร่อมบนตัวของเธอแล้วเริ่มซุกไซร้ซอกคอขาวของพี่เกรซทันที กลิ่นหอมจากสบู่ทำให้อารมณ์ของผมพลุ่งพล่านมากกว่าเดิมและครั้งนี้ผมก็ไม่สนใจอะไรแล้วด้วย จุ๊บ...จ๊วบ...จ๊วบ...จ๊วบ ผมทั้งดูดและไซร้ไปทั่วคอของพี่เกรซจนมันขึ้นรอยจ้ำแดงจากนั้นก็ค่อย ๆ เลื่อนขึ้นไปงับที่หูของเธอจนเธอเริ่มมือไม้อยู่ไม่สุขยกมือจับที่หัวของผม "อืม...อ่า...อืม" พี่เกรซเริ่มหลุดเสียงครางออกมาเบา ๆ ทำให้ผมรู้สึกดีมาก จ๊วบ...จ๊วบ...จ๊วบ เราสองคนจูบประกบปากกันอย่างดูดดื่มและครั้งนี้พี่เกรซก็ให้ความร่วมมือกับผมมาก ๆ ผมเลื่อนมือขึ้นมาปลดผ้าขนหนูของเธอออกแล้วค่อย ๆ จูบไล่ลงไปช้า ๆ จนมาหยุดอยู่ที่หน้าอกของเธอจากนั้นผมก็อ้าปากงับที่ยอดประทุมถุนของพี่เกรซแล้วเริ่มดูดเลียตามความต้องการของตัวเอง "อ๊ะ...ซี๊ด...อืม...อื้ม" ผมทั้งดูดทั้งขยำหน้าอกทั้งสองฝั่งของพี่เกรซอย่างเอร็ดอร่อยท่ามกลางเสียงครางเบา ๆ ในคอของพี่เกรซที่ฟังดูแล้วลื่นหูเอามาก ๆ เลย หลังจากทำแบบนั้นจนพอใจผมก็ยืดตัวขึ้นมองดูร่างกายอันเปลือยเปล่าที่แสนสวยของพี่เกรซ "อย่ามอง" พี่เกรซพูดออกมาด้วยใบหน้าแดงก่ำพร้อมกับยกมือขึ้นมาบังสายตาของผมแต่ผมก็จับแขนของเธอลง "สวยขนาดนี้จะหวงทำไม" พี่เกรซได้ยินแบบนั้นก็แสร้งทำเป็นหันหน้าหนีผมไปเลยทันที ยิ่งผมได้เห็นพี่เกรซเขินแบบนี้ผมก็ยิ่งชอบเธอเข้าไปใหญ่ ผมเอามือไปวางบนเนินน้องสาวไร้ขนของพี่เกรซแล้วก็รู้สึกได้ทันทีเลยว่าเธอกำลังเกร็งอยู่จากนั้นผมก็ค่อย ๆ ใช้นิ้วกลางสัมผัสลงตรงกลางกลีบสวย ๆ นั่นซึ่งมันนุ่มมากอย่างกับผิวเด็ก "อ๊ะ!" พี่เกรซสะดุ้งขึ้นมาทันทีเมื่อผมสัมผัสกับคลิตอริสของเธอ ผมลองใช้นิ้ววนที่จุดนั้นซ้ำ ๆ ช้า ๆ เพื่อช่วยให้เธอรู้สึกมายิ่งขึ้น "อ๊า...ซี๊ด...อืม..อื้ม...ซี๊ด" พี่เกรซเริ่มหายใจแรงขึ้นเรื่อย ๆ เธอหลับตาหน้าเหยเกไปด้วยความเสียวส่วนมือก็ควานหาเอาผ้าห่มมากอดเอาไว้ ซึ่งมันเป็นภาพที่ผมชอบมาก ๆ เลย ผมมองดูพี่เกรซด้วยความพอใจและตอนนี้เป้าของผมมันก็ปวดจนแทบจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว "ชอบไหมครับ" "อ๊ะ...อืม...ซี๊ด" พี่เกรซไม่สนใจคำถามของผมเลยผมจึงลองแกล้งลดความเร็วลง "ไม่ชอบเหรอครับ" "อื้ม~ ชอบบบบ" พี่เกรซดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดหน้าแล้วตอบด้วยน้ำเสียงหยาน ๆ เหมือนกำลังอยากจะงอแงยังไงยังงั้น "แล้วถ้าแบบนี้ล่ะชอบไหม" ผมถามแล้วลองใช้นิ้วสองนิ้วแหย่เข้าไปในช่องทางรักสีชมพูของเธอ "อ๊ะ...อื้ม...ชอบ" เมื่อได้ยินคำตอบที่พอใจผมก็เริ่มขยับนิ้วช้า ๆ แต่ดูเหมือนมันจะไม่ได้ดั่งใจพี่เกรซเท่าไหร่ "เร็วกว่านี้ได้ไหม" พี่เกรซพูดออกมาเบา ๆ ด้วยความเขินอายแต่ผมก็ได้ยินชัดทุกคำจึงจัดให้ตามที่เธอขอ "อ๊ะ...อ๊า...อืิอ...ซี๊ด...อ๊ะ...อ๊ะ" พี่เกรซเริ่มครางดังขึ้นพร้อมกับบิดไปมาด้วยความเสียวจนผมมั่นใจแล้วว่าเธอน่าจะกำลังเสร็จแล้วแน่ ๆ เพราะช่องทางรักของเธอเองก็ตอดนิ้วผมตุบ ๆ เลยผมจึงหยุดทุกอย่างแล้วเอานิ้วออกทันที "ฮะ" พี่เกรซอุทานออกมาแล้วเปิดผ้าห่มลงมาครึ่งหน้า "มีอะไรหรือเปล่า" พี่เกรซถาม ผมยิ้มแล้วลุกขึ้นถอดเสี้อผ้าของตัวเองออก "ผมไม่ยอมให้พี่เสร็จก่อนแล้วทิ้งผมไว้กลางทางเหมือนครั้งที่แล้วหรอก" พูดจบผมก็หยิบกระเป๋าสตางค์ในกางเกงออกมาจากนั้นก็หยิิบเอาถุงยางออกมา 2 อัน พี่เกรซมองดูการกระทำผมอยู่ตลอดเวลาแต่เมื่อผมหันไปสบตากับเธอเธอก็จะแกล้งทำเป็นไม่สนใจผมทุกที "นี่นายถึงขั้นพกถุงยางติดตัวตลอดเวลาเลยเหรอ" พี่เกรซถาม "พกไว้เพื่อฉุนเฉินไง" ผมตอบแล้วก็แกะถุงยางใส่ต่อหน้าพี่เกรซเลย "ฉันว่านายน่าจะเตรียมไว้เผื่อต้องไปต่อกับใครมากกว่า" พี่เกรซพูดด้วยสายตาไม่พอใจยกทำให้ผมอกยิ้มไม่ได้ ผมกลับขึ้นไปนั่งบนเตียงด้วยท่าคุกเข่าอยู่กลางหว่างขาของพี่เกรซ "ทำไม หึงผมเหรอ" ผมถาม "หึงทำไม ฉันกับนา- อ๊ะ!" ผมไม่รอให้พี่เกรซได้ปฏิเสธผมหรอกเพราะผมเองก็อยากเข้าไปหาพี่เกรซแทบใจจะขาดอยู่แล้ว ผมจึงใช้ช่วงเวลาที่เธอกำลังเผลออยู่จับน้องชายของผมไปจ่อที่เธอแล้วค่อย ๆ ดันเข้าไป "ซี๊ด~ อ่า" ช่องทางของพี่เกรซลื่นมากก็จริงแต่มันก็แน่นมากด้วยบวกกับผมเข้าไปด้วยไม่ได้บอกเธอก่อนเลยทำให้เธอตกใจจนเผลอเกร็งออกมา "แน่นจัง" ผมค่อย ๆ ดันเข้าไปช้า ๆ จนสุด "เจ็บไหม" ผมถามเพื่อความชัวร์เพราะไม่อยากให้เซ็กส์ครั้งแรกของพวกเรามันเต็มไปด้วยความรู้สึกไม่ดีแต่โชคดีที่พี่เกรซส่ายหน้าตอบว่าไม่เจ็บผมเลยค่อยสบายใจหน่อยจากนั้นผมก็เริ่มขยับสะโพกช้า ๆ "อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊ะ...ซี๊ด" พี่เกรซใช้มือทั้งสองข้างจับแขนผมไว้แน่นมากจนเล็บของเธอจิกเข้ากับแขนของผมเลยแต่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรเธอเพราะมันทำให้ผมรู้ว่าผมทำมันออกมาได้ดีพอสมควร ผมก้มลงไปใช้ลิ้นตวัดเลียหน้าอกของพี่เกรซที่สั่นกระเพื่อมล่อหน้าล่อตาผมอยู่ตลอดพร้อมกับเร่งขยับสะโพกเร็วขึ้น "อื้อ...อ๊ะ...อ๊ะ...ลม...ซี๊ด...อื้อ" เมื่อได้ยินพี่เกรซครางเรียกชื่อผมผมก็ยิ่งเสียงเข้าไปใหญ่ "ซี๊ด...อ่า...เสียวไหมครับ" ผมถามพร้อมกับขยับสะโพกถี่ขึ้นเรื่อย ๆ "สะ...เสียว...อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊ะ...อือ" พี่เกรซครางไปก็กัดปากตัวเองไปจนผมทนไม่ไหวต้องเข้าไปประกบปากแลกลิ้นกับเธอไว้เพราะกลัวว่าเธอจะเจ็บ จ๊วบ...จ๊วบ...จ๊วบ...อือ...จ๊วบ...จ๊วบ "อื้อ...จะเอ็ดแอ้ว (จะเสร็จแล้ว)...อ๊ะ...อ๊ะ" ผมผละจูบจากพี่เกรซแล้วยืดตัวขึ้นมาใช้มือจับที่เอวบางของเธอให้ขยับรับแรงกระแทกจากผมไปพร้อมกันจากนั้นก็เร่งขยับสะโพกถี่ยิบเพื่อส่งเธอให้ถึงจุดหมาย "อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊ะ...ลม...อ๊ะ...ไม่...ไม่ไหวแล้ว...อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊าาา" พี่เกรซเสร็จออกมาในที่สุด เธอกระตุกตัวเองอยู่หลายครั้งพร้อมกับช่องล่างของเธอที่ฉอดผมถี่ยิบจนผมทนไม่ไหวต้องขยับสะโพกตัวเองต่อทันทีเพื่อให้ถึงจุดหมายตามเธอไป "อ๊า...ซี๊ด...เสียวมากเลย...พี่เกรซ...พี่เกรซครับ...ซี๊ด...โอ๊ย...จะแตกแล้ว...ซี๊ด...จะแตกแล้ว...อ่า...อ่า...อ่า" ผมกระแทกเน้น ๆ ใส่เธอไปอีกหลายทีเพื่อรีดเอาน้ำของตัวเองออกมาให้หมดจากนั้นก็ฟุบลงไปกอดเธอทั้งที่ยังเสียบคาไว้แบบนั้น แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก เราสองคนนอนหอบหายใจใส่กันดังมากและที่ดังไปกว่านั้นก็คือเสียงหัวใจของพี่เกรซเพราะตแนนี้ผมกำลังนอนเอาหูแนบอยู่ที่หน้าอกข้างซ้ายของเธอจนรู้สึกได้ถึงการเต้นของหัวใจที่เร็วมากหลังจากนอนอยู่แบบนั้นสักนาทีผมก็ยืดตัวขึ้นมาพร้อมกับถอนน้องชายของตัวเองออกมาถอดถุงยางเตรียมเปลี่ยนใส่อันใหม่"เดี๋ยวก่อน! จะทำไรอีกอ่ะ" พี่เกรซถามด้วยสีหน้าตกใจ"ก็เปลี่ยนถุงไง" ผมตอบ"เปลี่ยนทำไม" พี่เกรซถาม"เปลี่ยนทำอีกรอบไง" ผมตอบ"ไม่เอาแล้วเหนื่อย" พี่เกรซพูดแล้วดึงมาห่มมาคลุมตัว"แต่ของผมมันแข็งอีกแล้วอ่ะ" ผมตอบพร้อมกับจับมือของพี่เกรซมาสัมผัสกับน้องชายของผมและเมื่อเธอแตะโดนน้องชายของผมเธอก็หันมามองหน้าผมทันที"นายคึกเกินไปป่ะ" พี่เกรซพูดทั้งที่มือยังกำน้องชายของผมไว้อยู่"ก็พี่สวยหนิ" ผมตอบ"พรุ่งนี้ฉันต้องไปทำงานแต่เช้านะ" พี่เกรซพูด"น้า~ นะครับ" ผมลองใช้สายตาอ้อน ๆ เธอและดูเหมือนว่ามันจะได้ผลด้วยเพราะพี่เกรซดูมีความลังเลใจอยู่ไม่น้อย"นะครับพี่เกรซ" ผมพูดแล้วจับมือของพี่เกรซที่กำน้องชายของผมไว้อยู่ให้ขยับรูดมันเบา ๆ "อืม ก็ได้แต่แค่รอบเดียวนะพรุ่งนี้ฉันต้องไปทำงานแต่เช้าจริง ๆ" พี่เกรทตอบหลังจากชั่งใจอยู่สักพักเพราะตอนนี้มันก็เหลืออีกแค่ไม่กี่ชั่วโมงก็จะเช้าแล้ว
09:30 น."อ่ะ! มีอะไรก็ว่ามา" โจ้เดินมานั่งที่โต๊ะแล้วถามด้วยสีหน้าเบื่อ ๆ "มีอะไรยังไงว่ะ" สายลมถาม"เอ้า! ก็ที่มึงเรียกให้กูมามอตอนนี้ไง มีอะไรด่วน" โจ้พูด"เปล่าอ่ะไม่มีไร" สายลมตอบ"ไม่มีอะไรแล้วมึงเรียกกูมาทำไม" โจ้ถาม"กูก็แค่ไม่อยากอยู่คนเดียวเฉย ๆ" สายลมตอบ"แล้วมึงจะรีบออกมาแต่เช้าเพื่อ มึงไม่อ่านในไลน์กลุ่มเหรอว่ะว่าวันนี้คาบเช้าเขายกคลาสอ่ะ" โจ้พูด"อ่านแล้ว" สายลมตอบ"อ่านแล้วแล้วมึงจะสาระแนมาทำไมแต่เช้าครับ ทำไมมึงไม่นอนเล่นที่คอนโดมึงก่อนครับแล้วพอถึงคาบบ่ายมึงก็ค่อยเสนอหน้าออกมาเรียน" โจ้พูด"กูไม่ได้มาแต่เช้าแต่กูขี้เกียจวนรถกลับไปคอนโดก็เลยเรียกมึงมาอยู่เป็นเพืื่อนนี่ไง" คำตอบของสายลมทำให้ยิ่งฟังโจ้ก็ยิ่งอารมณ์ขึ้น"ไอ้เชี้ยลม! มึงก็รู้นิหว่าว่าอาจารย์ประภาสแกยกคลาสยากขนาดไหนแล้วนี่กูอุตส่าห์ได้โอกาสนอนตื่นสายแล้วแท้ ๆ มึงก็ยังโทรขุดกูออกมาจากเตียงอีก ไอ้เพื่อนชั่ว" โจ้ว่าสายลมด้วยความหงุดหงิดเมื่อรู้ว่าความจริงว่าที่เพื่อนเรียกให้เขามาเป็นเพราะแค่ไม่อยากอยู่คนเดียวทั
"ทำไมนั่งเงียบตลอดทางเลยล่ะ เหนื่อยเหรอ" สายลมถาม"มีเรื่องให้คิดนิดหน่อยน่ะ" เกรซตอบ"งานไม่ราบลื่นเหรอครับ" สายลมถาม"ไม่มีไรหรอก" เกรซตอบ "งั้นพี่ก็อย่าทำหน้าเครียดสิครับพี่ทำแบบนี้ผมเป็นห่วงนะ" สายลมพูด"หน้าฉันมันก็เป็นแบบนี้แหละไม่ชอบก็ไม่ต้องมองสิ" เกรซตอบ ใครบอกไม่ชอบ...ตอนนี้ผมอ่ะหลงพี่จะตาย" สายลมตอบ"เว่อร์มาก" เกรซแสร้งตอบเหมือนไม่รู้สึกอะไรกับคำพูดของสายลมทั้งที่ในใจเธอเขินเขามาก ๆ หลังจากได้พูดคุยกันมาตลอดทางก็ทำให้เกรซรู้สึกดีขึ้นมาจนลืมเรื่องที่เพิ่งคุยกับแจนตอนเย็นไปเลย"มาทำอะไรที่นี่อ่ะ" เกรซถามเมื่อเห็นสายลมเลี้ยวเข้ามาจอดในลานจอดรถของซุปเปอร์มาเก็ต"ซื้อของไง" สายลมตอบ"ซื้ออะไร" เกรซถาม"ก็ซื้อของสดเข้าห้องพี่ไง" สายลมตอบ เกรซขมวดคิ้วทำหน้างงทันที"ผมหิวอ่า~ อยากกินกับข้าวฝีมือพี่...ได้ไหม" สายลมพูดด้วยน้ำเสียงอ้อน ๆ "แต่ฉันทำอาหารไม่เป็น" เกรซตอบ"พี่ทำเป็นผมรู้ เมื่อเช้าผมเห็นนะว่าห้องพี่มีเครื่องปรุงกับอุปกรณ์ทำครัวครบเลย
เกรซเดินมาหาสายลมที่นอนดูโทรทัศน์อยู่ที่โซฟาหลังจากที่เธอล้างจานเสร็จ"อิ่มแล้วก็กลับไปได้แล้วไป" เกรซพูด"ไม่กลับไม่ได้เหรอ" สายลมถาม"ไม่ได้" เกรซตอบ"แต่มันดึกแล้วนะให้ผมนอนที่นี่เถอะนะ" สายลมพูด เกรซหันไปดูนาฬิกาแล้วหันกลับมาหาสายลม"ยังไม่ 3 ทุ่มเลยดึกบ้าอะไรของนาย" เกรซตอบ สายลมยื่นมือไปดึงแขนเกรซให้นั่งลงข้าง ๆ เขา"พี่ไม่เห็นใจผมบ้างเหรอที่ต้องขับรถกลับคอนโดไกล ๆ คนเดียวอะ" สายลมพูด"ไม่ต้องมาอ้อนครั้งนี้ฉันไม่ใจอ่อนหรอกนะ" เกรซตอบ"ใจร้ายจัง" สายลมพูดแล้วเบะปากทำหน้างอนใส่เกรซ"ผมอยากอยู่กับพี่นี่หน่า" สายลมพูด"คอนโดนายก็มีจะมาอยู่กับฉันได้ไงอีกอย่างนะเสื้อผ้านายก็ไม่มีเปลี่ยนด้วย นายคงไม่คิดจะนอนทั้งชุดนักศึกษาเน่า ๆ นี่ใช่ไหม" เกรซพูด"ผมอาบน้ำแล้วแก้ผ้านอนก็ได้จะได้ไม่เสียเวลาถอดด้วย" สายลมตอบ"หือ! นี่แน่" เกรซเอามือไปหยิกที่แขนของสายลมอย่างแรงจนเขาเจ็บ"โอ๊ย ๆ ๆ พี่เกรซ" สายลมรีบขยับหนีเกรซทันที"ทะลึ่งดีนัก" เกรซว่า"แค่ล้อเล่นเอง...ผ
"อ้าว ชนนนนนนน""เย้~" ท่ามกลางบรรยากาศครึกครื้นที่บาร์แห่งหนึ่งกลุ่มเพื่อนสาวนัดรวมตัวกันเพื่อฉลองวันเกิดให้กับเกรซเลขาสาวดาวรุ่งสุดแกร่งที่ไม่ว่างานจะยากแค่ไหนก็ไม่สามารถทำอะไรเธอได้"ฉลองให้อีเกรซที่อายุครบ 30 แล้วจ้า" แจนพูดพร้อมกับชูแก้วขึ้นมาอีกครั้ง"หู้วววววว~" เพื่อน ๆ ต่างพากันดื่มฉลองให้กับเกรซใหญ่เลยเพราะว่านาน ๆ จะได้รวมตัวกันได้ครบแก๊งค์สักที"แล้วนี่แกไม่คิดจะดื่มให้เพื่อนเลยหรือไง" แจนหันไปถามปานวาดที่เอาแต่นั่งยิ้มมองเพื่อน ๆ ดื่มมาตลอดทั้งคืน"ไม่เอาอ่ะพวกแกดื่มกันเลย" ปานวาดตอบ"แกไม่สบายตรงไหนหรือเปล่าวาด" เกรซถามด้วยความเป็นห่วงเพราะปกติแล้วปานวาดเองชอบดื่มอยู่พอสมควร"เปล่า~ ฉันก็แค่..." ปานวาดอมยิ้มออกมาเล็กน้อยจนเพื่อน ๆ ที่รอฟังคำตอบอยู่กับงงไปเลยจากนั้นเธอก็หันไปเปิดกระเป๋าแล้วหยิบบางอย่างออกมาโชว์เพื่อน ๆ ด้วยสีหน้ามีความสุข"ฉันท้องแล้วจ้า" ปานวาดพูดพร้อมโชว์ใบอัลตราซาวด์ให้เพื่อน ๆ ดู"อร๊ายยยยยยย" ทุกคนเผลอร้องกรี๊ดออกมาด้วยความดีใจและตกใจแต่โชคดีที่ในร้านเสียงดังเลยไม่เป็นที่สนใจมากนัก "แกท้องเหรอ" พีต้าถาม ปานวาดรีบพยักหน้าตอบทำให้พีต้าถึงกับรีบวางแก
“สวัสดีครับผมชื่อสายลมอายุ 22 ปีปัจจุบันเรียนอยู่ปี 4 คณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชีสาขาบริหารธุรกิจระหว่างประเทศ ชีวิตของผมที่ผ่านมาถือว่าค่อนข้างดีเลย ผมมีเพื่อนที่ไว้ใจได้ มีพ่อแม่ที่คอยดูแลเอาใจใส่แถมยังตามใจผมสุด ๆ ไปเลยส่วนในเรื่องความรักผมก็เคยมีครั้งนึงนะตอนอยู่ปี 1 แต่ว่าคบกันได้แค่ปีกว่า ๆ ก็เลิกหลังจากนั้นผมก็ไม่เคยคบกับใครอีกเลยแต่ไม่ใช่เพราะเข็ดนะแค่รู้สึกว่ายังไม่เจอใครที่ถูกใจขนาดนั้นก็เลยเลิกที่จะโสดแล้วใช้ชีวิตสนุกกับเพื่อน ๆ ไปก่อนดีกว่าและคืนนี้ก็เป็นอีกคืนที่ผมออกมาสนุกกับเพื่อน ๆ แต่ว่ายังสนุกได้ไม่เต็มที่เลยก็ดันไปใจดีช่วยคนเมาเอาไว้ซะละและที่ยิ่งซวยไปกว่านั้นก็คือผมยังคุยอะไรกับเธอไม่รู้เรื่องเลยเธอก็ชิ่งหลับใส่ผมซะงั้นทำเอาผมต้องลำบากพาเธอกลับมาที่คอนโดตัวเองก่อน” สายลมประคองเกรซขึ้นดอนโดอย่างยากลำบากเพราะเธอเอาแต่ทิ้งตัวอยู่ตลอดแต่สุดท้ายแล้วเขาก็พาเธอขึ้นมาบนห้องได้สำเร็จแล้วพาไปนอนลงบนโซฟาดี ๆ "แฮ่ก ๆ ๆ ดื่มแล้วดูแลตัวเองไม่ได้แบบนี้อย่าดื่มซะดีกว่า" สามลมบ่นแล้วเดินเข้าไปในห้องนอนของเขาเพื่อหยิบผ้าห่มมาห่มให้เกรซ "วันนี้พี่ก็นอนโซฟาไปก่อนก็แล้วกันนะ" สามล
เกรซตื่นเช้ามาด้วยความรู้สึกมึน ๆ หลัง ๆ ที่หัวจนเธอยังไม่อยากจะตื่นเลยแต่หลังจากที่เธอลุกขึ้นนั่งทบทวนตัวเองได้ไม่นานภาพเรื่องราวต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นกับเธอเมื่อคืนก็ค่อย ๆ รันฉากให้เธอได้ดูจนเธอเองยังแทบจะรับมันไม่ไหวเลย"อีเกรซนะอีเกรซ! เมื่อคืนแกทำอะไรลงไปว่ะ" เกรซพูดกับตัวเองด้วยความรู้สึกสับสน เธอจำเรื่องราวทั้งหมดได้เพียงแต่เธอแค่ไม่คิดว่าพอตัวเองได้ดื่มแอลกอฮอล์เข้าไปแล้วจะมีความกล้ามากขนาดนี้ "ตาย ๆ ๆ ถ้าพ่อรู้พ่อต้องเสียใจมากแน่ ๆ เลยที่มีลูกสาวใจง่ายขนาดนี้...ฮือออออ" แกร๊ก! (เสียงเปิดประตู)เกรซสะดุ้งตกใจรีบเงยหน้าขึ้นมาดูทันทีและเมื่อเธอเห็นว่าคนที่เปิดเข้ามาคือสายลมเธอก็ตกใจมากจนค้างไปเลย"ตื่นแล้วก็ไปอาบน้ำล้างหน้านะเดี๋ยวผมจะต้องรีบออกไปเรียน" สายลมพูดด้วยสีหน้าปกติจนดูเหมือนกับว่าเมื่อคืนไม่ได้มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นเลย"เดี๋ยวนะ! ไปเรียนเหรอ...นี่นายอายุเท่าไหร่อ่ะ" เกรซรีบถามสายลมด้วยสีหน้าตื่นตกใจทันที"พี่สบายใจได้ผมปี 3 ละ...ไม่คุกแน่นอน" สายลมตอบแล้วก็ปิดประตูเดินออกไปทันทีปล่อยให้เกรซนั่งอ้าปากค้างอยู่แบบนั้นคนเดียวเพราะยังตกใจไม่หาย"นี่ฉันทำบ้าอะไรลงไปว่ะเนี่ย" เ
สายรถมาจอดรถรอเกรซอยู่หน้าคอนโดตามนัดแต่รอมาจะ 10 นาทีแล้วเกรซก็ยังไม่ลงมาเขาจึงลองโทรหาเธออีกครั้งแต่ในระหว่างที่กำลังรออีกฝ่ายรับสายอยู่เขาก็เห็นเกรซเดินมาพอดี"เป็นไรหรือเปล่าทำไมลงมาช้าจัง" สายลมถามเพราะเห็นว่าสีหน้าของเกรซกำลังบูดบึ้งเหมือนคนไม่สบอารมณ์เท่าไหร่"จะไปได้ยังอ่ะ" เกรซพูด"อ่อ ครับ" สายลมตอบแล้วช่วยเปิดประตูรถให้เกรซขึ้น"พี่อยากทานอะไรเป็นพิเศษไหมครับ" สายลมถาม"อะไรก็ได้ รีบกินรีบกลับก็พอ" เกรซตอบ"งั้นไปเอ็มสเฟียร์กัน" สายลมตอบ"ฮะ! แค่กินข้าวต้องไปถึงที่นั่นเลยเหรอ" เกรซถาม"แต่มันมีร้านอร่อยเยอะเลยนะ" สายลมตอบ"หน้าปากซอยก็มีป่ะร้านอร่อยอ่ะ ถ้าต้องนั่งรถจากรังสิตไปเอ็มสเฟียร์ตอนเนี่ยก็ไม่รู้จะถึงเมื่อไหร่ เวลานี้รถมันติดจะตายนายจะไปเพื่อ" เกรซพูด วันนี้เธอรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่จึงไม่อยากนั่งรถไปไหนนาน ๆ เธอแค่อยากรีบกินแล้วรีบกลับห้องไปนอนพักผ่อนต่อแล้ว"ผมไม่รู้หนิว่าแถวนี้มีร้านอะไรอร่อยบ้างพี่แนะนำได้ป่ะล่ะ" สายลมตอบ"ขับ ๆ ไปเถอะเดี๋ยวบอกเอง" เกรซตอบแล้วหันไปดึงเข็มขัดนิรภัยมาคาดจากนั้นสายลมก็ขับรถไปตามทางที่เธอบอกจนมาถึงร้านข้าวแกงร้านนึงซึ่งระยะทางไม่ไกลจ
เกรซเดินมาหาสายลมที่นอนดูโทรทัศน์อยู่ที่โซฟาหลังจากที่เธอล้างจานเสร็จ"อิ่มแล้วก็กลับไปได้แล้วไป" เกรซพูด"ไม่กลับไม่ได้เหรอ" สายลมถาม"ไม่ได้" เกรซตอบ"แต่มันดึกแล้วนะให้ผมนอนที่นี่เถอะนะ" สายลมพูด เกรซหันไปดูนาฬิกาแล้วหันกลับมาหาสายลม"ยังไม่ 3 ทุ่มเลยดึกบ้าอะไรของนาย" เกรซตอบ สายลมยื่นมือไปดึงแขนเกรซให้นั่งลงข้าง ๆ เขา"พี่ไม่เห็นใจผมบ้างเหรอที่ต้องขับรถกลับคอนโดไกล ๆ คนเดียวอะ" สายลมพูด"ไม่ต้องมาอ้อนครั้งนี้ฉันไม่ใจอ่อนหรอกนะ" เกรซตอบ"ใจร้ายจัง" สายลมพูดแล้วเบะปากทำหน้างอนใส่เกรซ"ผมอยากอยู่กับพี่นี่หน่า" สายลมพูด"คอนโดนายก็มีจะมาอยู่กับฉันได้ไงอีกอย่างนะเสื้อผ้านายก็ไม่มีเปลี่ยนด้วย นายคงไม่คิดจะนอนทั้งชุดนักศึกษาเน่า ๆ นี่ใช่ไหม" เกรซพูด"ผมอาบน้ำแล้วแก้ผ้านอนก็ได้จะได้ไม่เสียเวลาถอดด้วย" สายลมตอบ"หือ! นี่แน่" เกรซเอามือไปหยิกที่แขนของสายลมอย่างแรงจนเขาเจ็บ"โอ๊ย ๆ ๆ พี่เกรซ" สายลมรีบขยับหนีเกรซทันที"ทะลึ่งดีนัก" เกรซว่า"แค่ล้อเล่นเอง...ผ
"ทำไมนั่งเงียบตลอดทางเลยล่ะ เหนื่อยเหรอ" สายลมถาม"มีเรื่องให้คิดนิดหน่อยน่ะ" เกรซตอบ"งานไม่ราบลื่นเหรอครับ" สายลมถาม"ไม่มีไรหรอก" เกรซตอบ "งั้นพี่ก็อย่าทำหน้าเครียดสิครับพี่ทำแบบนี้ผมเป็นห่วงนะ" สายลมพูด"หน้าฉันมันก็เป็นแบบนี้แหละไม่ชอบก็ไม่ต้องมองสิ" เกรซตอบ ใครบอกไม่ชอบ...ตอนนี้ผมอ่ะหลงพี่จะตาย" สายลมตอบ"เว่อร์มาก" เกรซแสร้งตอบเหมือนไม่รู้สึกอะไรกับคำพูดของสายลมทั้งที่ในใจเธอเขินเขามาก ๆ หลังจากได้พูดคุยกันมาตลอดทางก็ทำให้เกรซรู้สึกดีขึ้นมาจนลืมเรื่องที่เพิ่งคุยกับแจนตอนเย็นไปเลย"มาทำอะไรที่นี่อ่ะ" เกรซถามเมื่อเห็นสายลมเลี้ยวเข้ามาจอดในลานจอดรถของซุปเปอร์มาเก็ต"ซื้อของไง" สายลมตอบ"ซื้ออะไร" เกรซถาม"ก็ซื้อของสดเข้าห้องพี่ไง" สายลมตอบ เกรซขมวดคิ้วทำหน้างงทันที"ผมหิวอ่า~ อยากกินกับข้าวฝีมือพี่...ได้ไหม" สายลมพูดด้วยน้ำเสียงอ้อน ๆ "แต่ฉันทำอาหารไม่เป็น" เกรซตอบ"พี่ทำเป็นผมรู้ เมื่อเช้าผมเห็นนะว่าห้องพี่มีเครื่องปรุงกับอุปกรณ์ทำครัวครบเลย
09:30 น."อ่ะ! มีอะไรก็ว่ามา" โจ้เดินมานั่งที่โต๊ะแล้วถามด้วยสีหน้าเบื่อ ๆ "มีอะไรยังไงว่ะ" สายลมถาม"เอ้า! ก็ที่มึงเรียกให้กูมามอตอนนี้ไง มีอะไรด่วน" โจ้พูด"เปล่าอ่ะไม่มีไร" สายลมตอบ"ไม่มีอะไรแล้วมึงเรียกกูมาทำไม" โจ้ถาม"กูก็แค่ไม่อยากอยู่คนเดียวเฉย ๆ" สายลมตอบ"แล้วมึงจะรีบออกมาแต่เช้าเพื่อ มึงไม่อ่านในไลน์กลุ่มเหรอว่ะว่าวันนี้คาบเช้าเขายกคลาสอ่ะ" โจ้พูด"อ่านแล้ว" สายลมตอบ"อ่านแล้วแล้วมึงจะสาระแนมาทำไมแต่เช้าครับ ทำไมมึงไม่นอนเล่นที่คอนโดมึงก่อนครับแล้วพอถึงคาบบ่ายมึงก็ค่อยเสนอหน้าออกมาเรียน" โจ้พูด"กูไม่ได้มาแต่เช้าแต่กูขี้เกียจวนรถกลับไปคอนโดก็เลยเรียกมึงมาอยู่เป็นเพืื่อนนี่ไง" คำตอบของสายลมทำให้ยิ่งฟังโจ้ก็ยิ่งอารมณ์ขึ้น"ไอ้เชี้ยลม! มึงก็รู้นิหว่าว่าอาจารย์ประภาสแกยกคลาสยากขนาดไหนแล้วนี่กูอุตส่าห์ได้โอกาสนอนตื่นสายแล้วแท้ ๆ มึงก็ยังโทรขุดกูออกมาจากเตียงอีก ไอ้เพื่อนชั่ว" โจ้ว่าสายลมด้วยความหงุดหงิดเมื่อรู้ว่าความจริงว่าที่เพื่อนเรียกให้เขามาเป็นเพราะแค่ไม่อยากอยู่คนเดียวทั
หลังจากนอนอยู่แบบนั้นสักนาทีผมก็ยืดตัวขึ้นมาพร้อมกับถอนน้องชายของตัวเองออกมาถอดถุงยางเตรียมเปลี่ยนใส่อันใหม่"เดี๋ยวก่อน! จะทำไรอีกอ่ะ" พี่เกรซถามด้วยสีหน้าตกใจ"ก็เปลี่ยนถุงไง" ผมตอบ"เปลี่ยนทำไม" พี่เกรซถาม"เปลี่ยนทำอีกรอบไง" ผมตอบ"ไม่เอาแล้วเหนื่อย" พี่เกรซพูดแล้วดึงมาห่มมาคลุมตัว"แต่ของผมมันแข็งอีกแล้วอ่ะ" ผมตอบพร้อมกับจับมือของพี่เกรซมาสัมผัสกับน้องชายของผมและเมื่อเธอแตะโดนน้องชายของผมเธอก็หันมามองหน้าผมทันที"นายคึกเกินไปป่ะ" พี่เกรซพูดทั้งที่มือยังกำน้องชายของผมไว้อยู่"ก็พี่สวยหนิ" ผมตอบ"พรุ่งนี้ฉันต้องไปทำงานแต่เช้านะ" พี่เกรซพูด"น้า~ นะครับ" ผมลองใช้สายตาอ้อน ๆ เธอและดูเหมือนว่ามันจะได้ผลด้วยเพราะพี่เกรซดูมีความลังเลใจอยู่ไม่น้อย"นะครับพี่เกรซ" ผมพูดแล้วจับมือของพี่เกรซที่กำน้องชายของผมไว้อยู่ให้ขยับรูดมันเบา ๆ "อืม ก็ได้แต่แค่รอบเดียวนะพรุ่งนี้ฉันต้องไปทำงานแต่เช้าจริง ๆ" พี่เกรทตอบหลังจากชั่งใจอยู่สักพักเพราะตอนนี้มันก็เหลืออีกแค่ไม่กี่ชั่วโมงก็จะเช้าแล้ว
#เกรซ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะฉันดื่มแอลกอฮอล์เข้าไปมากเกินหรือเปล่าฉันถึงได้ไม่มีเรี่ยวแรงที่จะผลักเขาออกไปเลยแต่ในทางกลับกันฉันดันรู้สึกดีกับสัมผัสจากเขามาก ๆ สายลมอ่อนโยนต่อฉันมากจนฉันรู้สึกเคลิ้มไปกับเขาเลย จ๊วบ...จ๊วบ...จ๊วบ สายลมขยับปากช้า ๆ พร้อมกับยกมือขึ้นมาประคองใบหน้าของฉันให้เงยขึ้นเพื่อให้เขาสามารถจูบได้ถนัดกว่าเดิมจากนั้นเขาก็เริ่มสอดลิ้นเข้ามาตวัดเกี่ยวพันในโพรงปากของฉันอย่างช่ำชองราวกับกำลังควานหาความหวานจากปากของฉันยังไงยังงั้น สายลมค่อย ๆ เลื่อนมือลงมาที่หน้าขาของฉันแล้วลูบไล้มันเบา ๆ จนฉันขนลุกซู่ฉันจึงยกมือขึ้นมาออกแรงดันที่หน้าอกของเขาเบา ๆ สายลมจึงหยุดทันทีพร้อมกับถอดจูบออกมามองหน้าฉันด้วย แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก แม้จะยังไม่ได้ทำอะไรแต่หัวใจของฉันมันเต้นเร็วมากจนฉันรู้สึกเหนื่อย สีหน้าของสายลมที่มองฉันอยู่ตอนนี้เหมือนกับว่าเขากำลังต้องการฉันมาก ๆ แต่พอฉันบอกให้หยุดเขาเขาก็ยอมหยุดทันทีจนดูเหมือนกับว่าเขากำลังพยายามอดกลั้นอารมณ์ความปราถนาของตัวเองเอาไว้อยู่ "ผมขอโทษ" สายลมพูดออกมาด้วยแววตารู้
"พี่โอเคใช่ไหม" เขาเห็นเกรซนั่งซึมมาตลอดทางเลยรู้สึกเป็นห่วง"อืม" เกรซตอบ"พี่กับแม่มีปัญหากันแบบนี้ตลอดเลยเหรอ" สายลมถาม"ใช่ มันเป็นแบบนี้มานานแล้ว" เกรซตอบ"ถ้าพี่รู้สึกไม่สบายใจก็คุยกับผมได้นะ" สายลมพูด"ช่างมันเถอะ เรื่องมันก็ผ่านมานานแล้วพูดไปก็มีแต่จะทำให้รู้สึกแย่กันเปล่า ๆ" เกรซตอบ สายลมฟันไปมองเกรซจากด้านข้าง ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความเศร้าและเสียใจจนเขาเองอดสงสารไม่ได้"งั้นวันนี้พี่ไปกับผมหน่อยได้ไหม" สายลมถาม"วันนี้ฉันเหนื่อยมากไม่อยากไปไหนแล้ว" เกรซตอบ"ผมอุตส่าห์ช่วยพี่กับแม่ไว้เลยนะจะตามใจผมหน่อยไม่ได้เหรอ" สายลมพูดด้วยน้ำเสียงอ้อน ๆ จนเกรซต้องยอมใจอ่อนเพราะเธอเองก็อยากขอบคุณที่เขาช่วยเธอไว้เหมือนกัน"ไปก็ไปแต่อย่าดึกมากล่ะเพราะพรุ่งนี้ฉันต้องไปทำงาน" เกรซตอบ"แค่กินข้าวด้วยกันเฉย ๆ ไม่ดึกหรอก" สายลมพูด"อืม" เกรซตอบสายลมพาเกรซมาดินเนอร์ที่ร้านอาหารสุดหรูบนตึกสูงใจกลางเมือง บรรยากาศในร้านมีเสียงดนตรีคลอเบา ๆ ดูโรแมนติกสุด ๆ ทิวทัศน์ยามค่ำคืนของกรุงเทพช่างสวยแปลกตาจนเกรซแทบจะลืมเรื่องราวความเครียดที่เกิดขึ้นวันนี้ไปเลย"ฉันไม่เคยเห็นกรุงเทพสวยขนาดนี้มาก่อนเลย" เกรซพู
ปึ้ง! (เสียงทุบโต๊ะ)"มึงพูดแบบนี้หมายความว่าไงว่ะ" เสี่ยเป้าถามเสียงดัง"ก็หมายความตามที่พูด" สายลมตอบ"อยู่ในบ้านกูแท้ ๆ แต่กล้าว่ากูแบบนี้มึงนี่มันไม่กลัวตายจริง ๆ" เสี่ยเป้าพูด"เอ่อ! ฉันขอล่ะเสี่ยน้องมันไม่รู้เรืื่องจริง ๆ" เกรซรีบยกมือไหว้ขอร้องเสี่ยเป้าแต่สายลมก็ไม่ยอมเขารีบจับมือของเกรซลงทันที"พี่อย่าทำแบบนี้ได้ป่ะ" สายลมพูด"นายนั่นแหละอย่าทำแบบนี้" เกรซตอบ"แต่-""ถ้านายไม่ฟังฉันต่อไปนี้ก็ไม่ต้องมายุ่งกับฉันอีกเข้าใจไหม!" เกรซใช้ไม้แข็งกับสายลมเพราะเห็นว่าตอนนี้เขาดื้อมากจนไม่ฟังอะไรแล้วทำให้สายลมกลืนไม่เข้าคายไม่ออกต้องยอมแต่โดยดี"เดี๋ยวนะ" แก้วที่นั่งฟังมานานเริ่มรู้สึกว่าสายตาที่สายลมมองเกรซมันดูแปลก ๆ เธอจึงลุกขึ้นเดินมาหาลูกสาวช้า ๆ"อย่าบอกนะว่ามึงกับไอ้เด็กนี่คบกันอ่ะ" แก้วถาม"ไม่-""กูว่าแล้วว่าทำไมเงินมึงถึงหมด" แก้วไม่รอใฟ้เกรซได้ตอบอะไรก่อนเลยจนเกรซที่ได้ฟังถึงกับตกใจกับความคิดของแม่ตัวเอง"แม่หมายความว่าไงอ่ะ" เกรซถาม"ที่มึงไม่มีเงินมาจ่ายให้เสี่ยเป้าเขาเป็นเพราะมึงเอาเงินไปเลี้ยงผัวเด็กมึงหมดแล้วใช่ไหม" แก้วพูด"แม่~ ทำไมแม่พูดกับฉันแบบนี้ล่ะนี่แม่เห็นฉันเป็
เกรซนั่งมองถุงยาที่สายลมให้มาตั้งแต่กลับมาถึงห้องจนตอนนี้ผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมงแล้วเธอก็ยังนั่งมองมันอยู่"นี่นายใส่ใจจริง ๆ หรือแค่กำลังเอาใจฉันกันแน่นะ" ติ้ง! (เสียงแจ้งเตือนไลน์)เกรซหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดทันทีที่ได้ยินเสียงแจ้งเตือน-ผมถึงห้องแล้วนะครับ- สายลม"เฮ้ย! มีไลน์เราได้ไงว่ะ" เกรซพูดออกมาอย่างงง ๆ เพราะเธอจำไม่ได้เลยว่าเคยให้ไลน์สายลมไปตั้งแต่เมื่อไหร่-นายมีไลน์ฉันได้ไง- เกรซ-เพิ่มจากเบอร์โทรพี่ไง- สายลม "เออว่ะ" เมื่อได้คำตอบเกรซก็นึกได้พอดีว่าสายลมมีเบอร์เธอด้วย-พี่กินยาหรือยังครับ- สายลม-กินแล้ว- เกรซ-ดีขึ้นบ้างไหม- สายลม-อืม- เกรซ-งั้นพี่พักผ่อนเยอะ ๆ นะครับผมไม่กวนแล้ว- สายลมหลังจากนั้นเกรซก็ไม่ได้ตอบอะไรสายลมกลับไปอีกเลยและเธอก็เข้านอนทันทีเพราะพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าไปทำงานอีกเช้าวันต่อมาสายลมตื่นขึ้นมาตอน 7 โมงกว่าและสิ่งแรกที่เขาทำก็คือหยิบโทรศัพท์มาแชทหาเกรซทันที-Morning นะครับ- สายลม-พี่ตื่นหรือยัง- สายลม-ผมตื่นแล้วนะ- สายลม-หายปวดหัวหรือยังครับ- สายลม-ไม่ว่างเหรอ- สายลม-ไปทำงานหรือยังครับ- สายลม-วันนี้ผมมีเรียนตอน 10 โมงนะ- สายลมเมื่อเห็น
สายรถมาจอดรถรอเกรซอยู่หน้าคอนโดตามนัดแต่รอมาจะ 10 นาทีแล้วเกรซก็ยังไม่ลงมาเขาจึงลองโทรหาเธออีกครั้งแต่ในระหว่างที่กำลังรออีกฝ่ายรับสายอยู่เขาก็เห็นเกรซเดินมาพอดี"เป็นไรหรือเปล่าทำไมลงมาช้าจัง" สายลมถามเพราะเห็นว่าสีหน้าของเกรซกำลังบูดบึ้งเหมือนคนไม่สบอารมณ์เท่าไหร่"จะไปได้ยังอ่ะ" เกรซพูด"อ่อ ครับ" สายลมตอบแล้วช่วยเปิดประตูรถให้เกรซขึ้น"พี่อยากทานอะไรเป็นพิเศษไหมครับ" สายลมถาม"อะไรก็ได้ รีบกินรีบกลับก็พอ" เกรซตอบ"งั้นไปเอ็มสเฟียร์กัน" สายลมตอบ"ฮะ! แค่กินข้าวต้องไปถึงที่นั่นเลยเหรอ" เกรซถาม"แต่มันมีร้านอร่อยเยอะเลยนะ" สายลมตอบ"หน้าปากซอยก็มีป่ะร้านอร่อยอ่ะ ถ้าต้องนั่งรถจากรังสิตไปเอ็มสเฟียร์ตอนเนี่ยก็ไม่รู้จะถึงเมื่อไหร่ เวลานี้รถมันติดจะตายนายจะไปเพื่อ" เกรซพูด วันนี้เธอรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่จึงไม่อยากนั่งรถไปไหนนาน ๆ เธอแค่อยากรีบกินแล้วรีบกลับห้องไปนอนพักผ่อนต่อแล้ว"ผมไม่รู้หนิว่าแถวนี้มีร้านอะไรอร่อยบ้างพี่แนะนำได้ป่ะล่ะ" สายลมตอบ"ขับ ๆ ไปเถอะเดี๋ยวบอกเอง" เกรซตอบแล้วหันไปดึงเข็มขัดนิรภัยมาคาดจากนั้นสายลมก็ขับรถไปตามทางที่เธอบอกจนมาถึงร้านข้าวแกงร้านนึงซึ่งระยะทางไม่ไกลจ