Share

3

Penulis: Plearn9
last update Terakhir Diperbarui: 2024-12-25 12:12:42

เกรซตื่นเช้ามาด้วยความรู้สึกมึน ๆ หลัง ๆ ที่หัวจนเธอยังไม่อยากจะตื่นเลยแต่หลังจากที่เธอลุกขึ้นนั่งทบทวนตัวเองได้ไม่นานภาพเรื่องราวต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นกับเธอเมื่อคืนก็ค่อย ๆ รันฉากให้เธอได้ดูจนเธอเองยังแทบจะรับมันไม่ไหวเลย

"อีเกรซนะอีเกรซ! เมื่อคืนแกทำอะไรลงไปว่ะ" เกรซพูดกับตัวเองด้วยความรู้สึกสับสน เธอจำเรื่องราวทั้งหมดได้เพียงแต่เธอแค่ไม่คิดว่าพอตัวเองได้ดื่มแอลกอฮอล์เข้าไปแล้วจะมีความกล้ามากขนาดนี้

"ตาย ๆ ๆ ถ้าพ่อรู้พ่อต้องเสียใจมากแน่ ๆ เลยที่มีลูกสาวใจง่ายขนาดนี้...ฮือออออ"

แกร๊ก! (เสียงเปิดประตู)

เกรซสะดุ้งตกใจรีบเงยหน้าขึ้นมาดูทันทีและเมื่อเธอเห็นว่าคนที่เปิดเข้ามาคือสายลมเธอก็ตกใจมากจนค้างไปเลย

"ตื่นแล้วก็ไปอาบน้ำล้างหน้านะเดี๋ยวผมจะต้องรีบออกไปเรียน" สายลมพูดด้วยสีหน้าปกติจนดูเหมือนกับว่าเมื่อคืนไม่ได้มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นเลย

"เดี๋ยวนะ! ไปเรียนเหรอ...นี่นายอายุเท่าไหร่อ่ะ" เกรซรีบถามสายลมด้วยสีหน้าตื่นตกใจทันที

"พี่สบายใจได้ผมปี 3 ละ...ไม่คุกแน่นอน" สายลมตอบแล้วก็ปิดประตูเดินออกไปทันทีปล่อยให้เกรซนั่งอ้าปากค้างอยู่แบบนั้นคนเดียวเพราะยังตกใจไม่หาย

"นี่ฉันทำบ้าอะไรลงไปว่ะเนี่ย" เกรซพูด

.

.

หลังจากเกรซออกมาจากห้องน้ำเขาก็เจอเสื้อผ้าที่สายลมวางเตรียมไว้ให้บนเตียงซึ่งมันก็คือชุดลำลองของสายลมเองนั่นแหละเพราะชุดของเกรซมันยังไม่ได้ซัก

"จะว่าไปเด็กนี่ก็เทคแคร์คนอื่นดีเหมือนกันนะ" เกรซพูด เธอหยิบเสื้อผ้าที่สายลมเตรียมไว้ให้ขึ้นมาใส่จากนั้นก็เดินออกจากห้องนานไปหาสายลมที่นั่งรออยู่

"เสร็จแล้วเหรอ" สายลมถาม

"อืม" เกรซตอบ เธอยังคงรู้สึกเกร็ง ๆ และทำตัวไม่ถูกอยู่บ้าง

"เสื้อผ้าพี่อยู่ในถุงนั้นอ่ะ" สายลมพูดแล้วชี้ไปที่ถุงกระดาษที่วางอยู่บนโต๊ะ

"แต่ว่ามันยังไม่ได้ซักนะ"

"ไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันเอากลับไปซักเอง ขอบคุณสำหรับเสื้อผ้าแล้วก็...เรื่อง...เมื่อคืนนะ" เกรซตอบ สายลมมองจ้องเกรซโดยไม่พูดอะไรสักคำจนเกรซต้องหลบตาเขา

"ที่นายไม่ปล่อยฉันทิ้งไว้ที่ร้านคนเดียว" เกรซพูด

"อ๋อ" สายลมตอบ

"งั้นเดี๋ยวฉันกลับก่อนนะ" เกรซพูดแล้วรีบเดินไปหยิบถุงเสื้อผ้าบนโต๊ะเตรียมจะหนีแต่ก็ถูกสายลมเรียกไว้ซะก่อน

"เดี๋ยว!" เสียงเข้ม ๆ ของสายลมทำเอาเกรซก้าวขาไม่ออกเลย เกรซค่อย ๆ หันกลับมาหาสายลมช้า ๆ และเห็นว่าเขากำลังลุกเดินมาหาเธอพอดี

"เดี๋ยวผมไปส่ง" สายลมพูด

"ไม่เป็นไรฉันกลับเองได้" เกรซตอบ

"ผมจะไปส่ง" สายลมพูดย้ำอีกครั้งด้วยสีหน้าจริงจัง

"ไม่เป็นไรจริง ๆ ฉันเรียกรถกลับเองได้นายรีบไปเรียกเถอะ" เกรซตอบ

"กระเป๋ากับโทรศัพท์พี่ยังอยู่บนรถผมถ้าพี่จะไปด้วยก็รีบตามมา" สายลมพูดแล้วก็เดินผ่านเกรซไปเลย

"เฮอะ! เอาไงดีว่ะเนี่ย" เกรซพูดออกมาอย่างงง ๆ เพราะเธอไม่เข้าใจว่าทำไมสายลมยังอยากจะสุงสิงกับเธออีกทั้ง ๆ ที่เรื่องเมื่อคืนมันก็จบไปแล้ว

"อย่าช้าล่ะเดี๋ยวผมไปเรียนสาย" สายลมพูดตามหลังเพราะเห็นว่าเกรซยังเอาแต่ยืนนิ่งไม่ยอมตามเขามาสักทีส่วนเกรซก็ไม่มีทางเลือกเธอจึงต้องยอมไปกับเขาแต่โดยดี

"เดี๋ยวนายเอากระเป๋ากับโทรศัพท์มาให้ฉันแล้วเราก็แยกกันตรงนี้เลย" เกรซพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าสายลมกำลังจะกดรีโมทปลดล็อครถทำให้สายลมชะงักแล้วหันกลับมาหาเธอทันที

"อุ้ย!" เกรซอุทานออกมาด้วยความตกใจเพราะเธอเกือบจะเดินชนเขาอยู่แล้ว

"มีอะไร" เกรซถาม

"ขึ้นรถแล้วคาดเข็มขัดดี ๆ ล่ะ" สายลมตอบ

"นี่นายฟังไม่เข้าใจเหรอ ฉันบอกว่าเดี๋ยวฉันกลับเองไง" เกรซพูด

"พี่นั่นแหละฟังไม่เข้าใจเหรอ ผมก็บอกอยู่ว่าจะไปส่ง" สายลมตอบจากนั้นเขาก็กดรีโมทปลดล็อครถทันที

"ขึ้นรถครับ" สายลมพูดแต่เกรซก็ยังเอาแต่ยืนจ้องหน้าสายลมอยู่แบบนั้น

"ขึ้นรถ" สายลมพูดย้ำอีกครั้งพร้อมกับมองตาเกรซอย่างไม่ยอมเช่นกัน

"เฮ่อ" เกรซถอนหายใจออกมาเสียงดังเพื่อแสดงถึงความไม่พอใจของเธอแต่สายลมก็ไม่ได้รู้สึกสะทกสะท้านอะไรเลยแม้แต่น้อยและเมื่อสายลมเห็นว่าแววตาของเกรซดูอ่อนลงเขาก็เกินไปขึ้นรถทันทีจากนั้นเกรซก็เดินตามไปขึ้นรถอย่างไม่เต็มใจ

"คอนโดพี่อยู่ที่ไหน" สายลมถาม

"รังสิต" เกรซตอบ

"โอเค คาดเข็มขัดด้วย" สายลมพูด

ตลอดทางทั้งคู่ไม่ได้คุยอะไรกันเลยแต่สายลมก็แอบสังเกตอยู่ตลอดว่าเกรซแอบเหล่ตามองเขาบ่อยมาก

"พี่มีอะไรจะถามผมหรือเปล่า" สายลมพูดขึ้นมาทำเอาเกรซตกใจเลยที่ถูกจับได้

"เปล่าหนิ" เกรซตอบแล้วแสร้งหันหน้าออกไปมองวิวด้านนอก

"งั้นพี่แอบมองผมทำไมตลอดทางเลย" สายลมพูด

"ฉันแค่อยากรู้อ่ะว่านายจะไปส่งฉันทำไมอีก เรื่องคืนฉันก็ไม่ได้ติดใจอะไรอยู่แล้วทำไมนายต้องมาดูแลฉันขนาดนี้ด้วย" เกรซถาม

"ผมก็ไม่ได้ทำไปเพราะคิดว่าพี่จะคิดใจเอาความอะไรผม" สายลมตอบแล้วหันหน้ามาสบตากับเกรซ

"เพราะเมื่อคืนพี่ดูจะพอใจมากเลย" สายลมตอบแล้วหันกลับไปแต่เกรซที่ได้ยินแบบนั้นกับรู้สึกอายจนแทบอยากกระโดดออกจากรถ

"ถะ ถ้างั้นก็ควรจบแล้วป่ะ One night stand อ่ะเข้าใจป่ะ วิน ๆ กันทั้งสองฝ่ายเสร็จแล้วก็แยกย้ายกันไปไม่มีอะไรผูกมัดกัน" เกรซพูด

"วิน ๆ เหรอ? พี่กล้าพูดนะว่าวิน ๆ อ่ะเมื่อคืนพี่ทำผมไว้แสบมากเลยรู้ตัวไหม" สายลมพูด เกรซหน้าแดงขึ้นมาทันทีด้วยความเขินเพราะเธอรู้ตัวดีว่าตัวเองไปทำอะไรไหวแต่แค่ไม่คิดว่าสายลมจะพูดออกมาตรง ๆ แบบนี้โดยไม่รู้สึกอะไร

"จำได้สินะ" สายลมถาม

"ก็ฉันเมานายจะมาถือสาอะไรกับฉัน" เกรซตอบ

"เฮ้ย ๆ เลี้ยวเข้านี่แหละถึงแล้ว" เกรซพูดแล้วชี้บอกทางให้สายลม

"ขอบใจมากนะ" เกรซกำลังจะเปิดประตูลงรถแต่อยู่ดี ๆ สายลมก็กดล็อครถซะอย่างงั้น

"อะไรอีกเนี่ย" เกรซหันมาถามด้วยสีหน้าไม่พอใจสายลมเลยเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ของเกรซออกมายื่นให้เธอแต่พอเธอจะรับเขาก็กลับดึงมันกลับมาอีกจนเกรซต้องหันไปมองค้อนใส่เขาพร้อมกับถอนหายใจออกมาเสียงดัง

"ฉันไม่มีอารมณ์มาเล่นกับนายหรอกนะ" เกรซพูด

"ผมก็ไม่ได้เล่นสักหน่อย" สายลมตอบ ทั้งคู่มองตากันอีกครั้งอย่างไม่มีใครยอมใครจนกระทั่งสายลมยกโทรศัพท์ของเกรซขึ้นมาสแกนหน้าปลดล็อค

"เฮ้ย! ทำอะไรน่ะ" เกรซตกใจรีบยื่นมือไปแย่งโทรศัพท์ของตัวเองคืนมาแต่สายลมก็ไม่ยอม

"นี่มันของส่วนตัวฉันนะ" เกรซพยายามออกแรงมากยิ่งขึ้นเมื่อเห็นว่าสายลมกำลังทำอะไรบางอย่างกับโทรศัพท์ขิงเธอแต่ว่าสายลมก็ไม่ยอมให้เธอแย่งคืนไปง่าย ๆ เขาทั้งดันทั้งบิดตัวหนีเธอจนในเวลาต่อมาไม่ถึง 1 นาทีเสียงโทรศัพท์ของสายลมก็ดังขึ้นทำให้ความชุลมุนวุ่นวายเมื่ิอกี้หายไปทั้งที สายลมหยิบโทรศัพท์ของเขาขึ้นมาโชว์ให้เกรซดู

"ผมมีเบอร์พี่แล้วนะ" สายลมพูด เกรซมองเขาอย่างไม่เข้าใจก่อนที่จะรีบดึงโทรศัพท์ของตัวเองกลับมาซึ่งครั้งนี้สายลมก็ยอมปล่อยให้เธอเอาไปง่าย ๆ เลย

"นายต้องการอะไรจากฉันกันแน่อ่ะ" เกรซถามออกไปตรง ๆ ด้วยสีหน้าซีเรียส

"ผมต้องการจีบพี่" สายลมตอบ

"ฮะ! จีบฉัน? จีบฉันทำไม" เกรซตกใจกับคำตอบของสายลมมากจนเธอแสดงสีหน้าไม่ถูกเลย

"ก็ชอบ สนใจ อยากรู้จักเลยจีบแค่นั้นเอง" สายลมตอบ

"ชอบฉัน? ชอบได้ไงพวกเราเพิ่งเจอกันครั้งเดียวแถมยังไม่รู้จักอะไรกันเลยด้วย" เกรซพูด

"ผมชื่อสายลม ชื่อจริงปวินท์ กีรติแก้วอมร อายุ 22 มีพี่ชายหนึ่งคนชื่อสายฟ้า ปรมะ กีรติแก้วอมร ผมเป็นลูกชายของคุณเปรมชัยและคุณหญิงพรชิตาปัจจุบันผมเรียนอยู่สาขาบริหารธุรกิจปี 3 ผมเที่ยวบ้าง ดื่มบ้างแต่ไม่สูบบุหรี่และที่สำคัญตอนนี้ผมโสดมาเกือบปีแล้วพี่สบายใจได้" สายลมตอบ

"ฮะ~" เกรซอุทานออกมาเบา ๆ ด้วยสีหน้างง ๆ

"ทีนี่พี่ก็รู้จักผมแล้วเนอะ" สายลมพูด

"ฉันไม่ได้อยากรู้เรื่องของนายซะหน่อยอีกอย่างนายน่ะเด็กเกินไปไม่ใช่สเปคฉันหรอก" เกรซตอบ

"เด็กแล้วไง เด็กก็รักเป็นไหมพี่" สายลมพูด

"ก็รู้แต่ว่าฉันไม่ได้ชอบเด็กไงเข้าใจป่ะ" เกรซตอบ

"ไม่ลองเปิดใจแช้วจะรู้ได้ไงว่าไม่ชอบ พี่อ่ะไม่ได้มีตัวเลือกเยอะแล้วนะ" สายลมพูด

"นี่! ว่าฉันแก่เหรอ" เกรซหันไปถามด้วยความไม่พอใจ

"เปล่า~ เอาว่าผมพี่จะชอบผมไหมก็เรื่องของพี่แต่ผมไม่ยอมแพ้แน่ ผมมีเบอร์พี่แล้วคอนโดพี่ผมก็รู้จักแล้วและถ้าพี่หนีหน้าผมล่ะก็พี่เจอดีแน่" สายลมพูด

"นี่นายขู่ฉันเหรอ" เกรซถามอย่างไม่กลัว

"ผมไม่ได้ขู่แต่แค่อยากบอกพี่ไว้เฉย ๆ ว่าตั้งแต่ผมเกิดมายังไม่เคยมีสิ่งไหนที่ผมอยากได้แล้วยังไม่ได้เลยสักครั้ง" สายลมตอบ

"มันก็เรื่องของนาย...ฉันจะลงเปิดประตู!" เกรซพูด

"พี่ก็ลงไปสิ" สายลมตอบ

"เปิดไม่เป็นโว้ย" เกรซพูดออกมาเสียงดังด้วยความหงุดหงิดเพราะไม่รู้ว่าต้องเปิดประตูลงจากรถตรงไหนจนสายลมแอบหลุดขำออกมาด้วยความเอ็นดูแต่เมื่อเจอสายตามองแรงจากเกรซไปก็หยุดทันที

"รถอะไรก็ไม่รู้แพงก็แพง แคบก็แคบแถมที่เปิดยากเปิดเย็นอีก" เกรซพูดด้วยน้ำเสียงติดรำคาญเพื่อกลบเกลื่อนความอายของตัวเองจากนั้นสายลมก็ช่วยเปิดประตูให้เธอลงจากรถซึ่งเธอก็รีบลงทันทีด้วยท่าทางฟึดฟัด

"รับสายผมด้วยนะ" สายลมลดกระจกลงมาตะโกนบอกเกรซก่อนที่เธอจะเดินหายไปซึ่งเธอก็ไม่ได้ตอบอะไรแถมยังเร่งฝีเท้าหนีเขาไปอีก

"ไอ้เด็กบ้านี่!"

หลังจากเห็นว่าเกรซเดินหายเข้าไปในตึกแล้วสายลมก็รีบขับรถกลับไปเรียนทันที

11:30 น.

"มึงกินอะไรว่ะไอ้ลม" เป้ถาม

"ราดหน้าก็ได้" สายลมตอบ

"มึงอ่ะกิ๊ก" เป้ถาม

"ไม่รู้เลยว่ะเดี๋ยวกูไปเลือกเองดีกว่า" กิ๊กตอบ

"เออ" เป้ตอบ

"โจ้ มึงกับไอ้ลมนั่งเฝ้าของนะเดี๋ยวก็กับไอ้เป้ไปซื้อข้าวกับน้ำมาให้" กิ๊กพูด

"อื้มได้ กูกำลังขี้เกียจอยู่พอดีเลย" โจ้ตอบ

"จ้าเดี๋ยวแม่รีบไปรีบมานะลูก" กิ๊กพูด

"ครับ งั้นเชิญแม่รีบไปเลยนะครับเพราะกูจะนอนแล้ว" โจ้ตอบแล้วฟุบตัวลงนอนที่โต๊ะทันที

"แม่งผู้ชายประสาอะไรว่ะให้กูบริการให้ตลอดเลย" กิ๊กพูดแล้วเดินออกไปพร้อมกับเป้

"เมื่อกี้มึงอาสาเองไม่ใช่หรือไง" เป้ตอบ

สายลมมาพักทานข้าวกับเพื่อน ๆ ของเขาตามปกติซึ่งในระหว่างที่รอเพื่อนไปซื้อข้าวให้อยู่เขาก็รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาเกรซทันที

ตืด ตืด ตืด

รอสายอยู่สักพักเกรซก็รับสายแล้วพูดกับมาด้วยน้ำเสียงงัวเงีย

"ฮัลโหล" เกรซพูด

"พี่นอนอยู่เหรอครับ" สายลมถาม

"อืม มีไรอ่ะ" เกรซพูด

"เปล่าครับแค่อยากโทรหาเฉย ๆ" สายลมตอบ

"งั้นแค่นี้นะจะนอน" เกรซตอบ

"เดี๋ยวครับ" สายลมพูด

"อะไรอีก" เกรซถาม

"วันนี้พี่ไม่ได้ทำงานเหรอครับ" สายลมถาม

"ไม่ วันหยุด" เกรซตอบ

"งั้น 5 โมงผมไปรับพี่ที่คอนโดนะ ไปกินข้าวกัน" สายลมพูด

"ไม่ไป" เกรซตอบ

"นะ นะครับ น้าาาา" สายลมพยายามอ้อนเกรซ

"ไม่ไปโว้ย" เกรซตอบ

"ถ้าพี่ไม่ไปกับผมพรุ่งนี้ผมจะไปดักรอพี่ที่ทำงานจริง ๆ ด้วย" สายลมพูด

"นี่นายจะบ้าเหรอ!" เกรซตอบ

"ผมรู้นะว่าพี่ทำงานอยู่ที่ไหนอ่ะแต่ถ้าพี่ไม่เชื่อก็ลองดูได้นะครับ" สายลมพูด เกรซเงียบไปแป๊ปนึงทำให้สายลมลุ้นอย่างมาก

"เออ ไปก็ไป" คำตอบของเกรซทำให้สายลมยิ้มออกมาทันที

"แล้วเจอกันครับ" สายลมพูดจบเกรซก็ตัดสายเขาไป

"คุยกับใครว่ะ" โจ้เงยหน้าขึ้นมาถามด้วยความสงสัยเพราะเขาเองก็แอบฟังมานานแล้วเหมือนกัน

"ไม่บอก" สายลมตอบ

"เอ้า...แหนะ! ไอ้ลม~เดี๋ยวนี้มึงมีความรักเหรอว่ะ" โจ้รีบแซวทันทีเมื่อเห็นว่าสายลมมีท่าทางแปลกไป

"ใครว่ะทำไมไม่เห็นบอกให้เพื่อนรู้จักเลย" โจ้พูด

"ก็มันยังไม่มีอะไร" สายลมตอบ

"เมื่อกี้กูได้ยินมึงเรียกพี่อยู่นะ พี่คนไหนว่ะ" โจ้ถามแต่สายลมไม่ตอบแถมยังทำลอยหน้าลอยตาให้เขาอีก

"พี่ดาวเดือนเศรษศาสตร์...พี่ฟ้าเดือนวิศวะ...พี่กุ๊บกิ๊บโยธา...ไม่ใช่อีก อืมมมม....พี่...พี่" โจ้พยายามทายไปเรื่อย ๆ เผื่อว่าจะถูกสักคนนึงแต่สายลมก็ยังไม่มีปฏิกิริยาอะไรตอบกลับ

"มึงพอเลย ไม่ใช่ใครทั้งนั้นแหละคนเนี่ยมึงไม่รู้จักหรอก" สายลมตอบ

"โห่อะไรว่ะ กั๊กเพื่อนเหรอ" โจ้ถาม

"คุยอะไรกันว่ะ" กิ๊กที่เดินมาแล้วเห็นว่าโจ้กำลังงอแงพูดอะไรบางอย่างกับสายลมอยู่ก็ถามทันทีด้วยความสงสัย

"ไม่มีอะไร" สายลมตอบ

"ก็ไอ้ลมอ่ะดิ...โอ๊ย!" โจ้กำลังจะอธิบายให้กิ๊กฟังแต่ถูดสายลมเหยียบเท้าเอาไว้ก่อนจึงทำให้เขาหยุดทันที

"มึงเป็นไรว่ะไอ้โจ้" เป้ถามเมื่อเห็นสีหน้าของเพื่อนดูไม่ดีเท่าไหร่

"เปล่า ไม่มีอะไร" โจ้กัดฟันตอบแล้วหันมามองค้อนใส่สายลม

"อ่ะ ๆ กินข้าวพวกกูซื้อมาให้แล้ว" กิ๊กพูด

"มึงจำไว้เลยนะ" โจ้ยื่นหน้าไปกระซิบกับสายลมเบา ๆ แต่สายลมก็ไม่ได้สนใจอะไรจึงเลือกที่จะทานอาหารต่อแล้วปล่อยให้โจ้รู้สึกค้างคาไปคนเดียว

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terkait

  • เด็กก็รักเป็นไหมพี่   4

    สายรถมาจอดรถรอเกรซอยู่หน้าคอนโดตามนัดแต่รอมาจะ 10 นาทีแล้วเกรซก็ยังไม่ลงมาเขาจึงลองโทรหาเธออีกครั้งแต่ในระหว่างที่กำลังรออีกฝ่ายรับสายอยู่เขาก็เห็นเกรซเดินมาพอดี"เป็นไรหรือเปล่าทำไมลงมาช้าจัง" สายลมถามเพราะเห็นว่าสีหน้าของเกรซกำลังบูดบึ้งเหมือนคนไม่สบอารมณ์เท่าไหร่"จะไปได้ยังอ่ะ" เกรซพูด"อ่อ ครับ" สายลมตอบแล้วช่วยเปิดประตูรถให้เกรซขึ้น"พี่อยากทานอะไรเป็นพิเศษไหมครับ" สายลมถาม"อะไรก็ได้ รีบกินรีบกลับก็พอ" เกรซตอบ"งั้นไปเอ็มสเฟียร์กัน" สายลมตอบ"ฮะ! แค่กินข้าวต้องไปถึงที่นั่นเลยเหรอ" เกรซถาม"แต่มันมีร้านอร่อยเยอะเลยนะ" สายลมตอบ"หน้าปากซอยก็มีป่ะร้านอร่อยอ่ะ ถ้าต้องนั่งรถจากรังสิตไปเอ็มสเฟียร์ตอนเนี่ยก็ไม่รู้จะถึงเมื่อไหร่ เวลานี้รถมันติดจะตายนายจะไปเพื่อ" เกรซพูด วันนี้เธอรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่จึงไม่อยากนั่งรถไปไหนนาน ๆ เธอแค่อยากรีบกินแล้วรีบกลับห้องไปนอนพักผ่อนต่อแล้ว"ผมไม่รู้หนิว่าแถวนี้มีร้านอะไรอร่อยบ้างพี่แนะนำได้ป่ะล่ะ" สายลมตอบ"ขับ ๆ ไปเถอะเดี๋ยวบอกเอง" เกรซตอบแล้วหันไปดึงเข็มขัดนิรภัยมาคาดจากนั้นสายลมก็ขับรถไปตามทางที่เธอบอกจนมาถึงร้านข้าวแกงร้านนึงซึ่งระยะทางไม่ไกลจ

    Terakhir Diperbarui : 2024-12-25
  • เด็กก็รักเป็นไหมพี่   5

    เกรซนั่งมองถุงยาที่สายลมให้มาตั้งแต่กลับมาถึงห้องจนตอนนี้ผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมงแล้วเธอก็ยังนั่งมองมันอยู่"นี่นายใส่ใจจริง ๆ หรือแค่กำลังเอาใจฉันกันแน่นะ" ติ้ง! (เสียงแจ้งเตือนไลน์)เกรซหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดทันทีที่ได้ยินเสียงแจ้งเตือน-ผมถึงห้องแล้วนะครับ- สายลม"เฮ้ย! มีไลน์เราได้ไงว่ะ" เกรซพูดออกมาอย่างงง ๆ เพราะเธอจำไม่ได้เลยว่าเคยให้ไลน์สายลมไปตั้งแต่เมื่อไหร่-นายมีไลน์ฉันได้ไง- เกรซ-เพิ่มจากเบอร์โทรพี่ไง- สายลม "เออว่ะ" เมื่อได้คำตอบเกรซก็นึกได้พอดีว่าสายลมมีเบอร์เธอด้วย-พี่กินยาหรือยังครับ- สายลม-กินแล้ว- เกรซ-ดีขึ้นบ้างไหม- สายลม-อืม- เกรซ-งั้นพี่พักผ่อนเยอะ ๆ นะครับผมไม่กวนแล้ว- สายลมหลังจากนั้นเกรซก็ไม่ได้ตอบอะไรสายลมกลับไปอีกเลยและเธอก็เข้านอนทันทีเพราะพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าไปทำงานอีกเช้าวันต่อมาสายลมตื่นขึ้นมาตอน 7 โมงกว่าและสิ่งแรกที่เขาทำก็คือหยิบโทรศัพท์มาแชทหาเกรซทันที-Morning นะครับ- สายลม-พี่ตื่นหรือยัง- สายลม-ผมตื่นแล้วนะ- สายลม-หายปวดหัวหรือยังครับ- สายลม-ไม่ว่างเหรอ- สายลม-ไปทำงานหรือยังครับ- สายลม-วันนี้ผมมีเรียนตอน 10 โมงนะ- สายลมเมื่อเห็น

    Terakhir Diperbarui : 2024-12-25
  • เด็กก็รักเป็นไหมพี่   6

    ปึ้ง! (เสียงทุบโต๊ะ)"มึงพูดแบบนี้หมายความว่าไงว่ะ" เสี่ยเป้าถามเสียงดัง"ก็หมายความตามที่พูด" สายลมตอบ"อยู่ในบ้านกูแท้ ๆ แต่กล้าว่ากูแบบนี้มึงนี่มันไม่กลัวตายจริง ๆ" เสี่ยเป้าพูด"เอ่อ! ฉันขอล่ะเสี่ยน้องมันไม่รู้เรืื่องจริง ๆ" เกรซรีบยกมือไหว้ขอร้องเสี่ยเป้าแต่สายลมก็ไม่ยอมเขารีบจับมือของเกรซลงทันที"พี่อย่าทำแบบนี้ได้ป่ะ" สายลมพูด"นายนั่นแหละอย่าทำแบบนี้" เกรซตอบ"แต่-""ถ้านายไม่ฟังฉันต่อไปนี้ก็ไม่ต้องมายุ่งกับฉันอีกเข้าใจไหม!" เกรซใช้ไม้แข็งกับสายลมเพราะเห็นว่าตอนนี้เขาดื้อมากจนไม่ฟังอะไรแล้วทำให้สายลมกลืนไม่เข้าคายไม่ออกต้องยอมแต่โดยดี"เดี๋ยวนะ" แก้วที่นั่งฟังมานานเริ่มรู้สึกว่าสายตาที่สายลมมองเกรซมันดูแปลก ๆ เธอจึงลุกขึ้นเดินมาหาลูกสาวช้า ๆ"อย่าบอกนะว่ามึงกับไอ้เด็กนี่คบกันอ่ะ" แก้วถาม"ไม่-""กูว่าแล้วว่าทำไมเงินมึงถึงหมด" แก้วไม่รอใฟ้เกรซได้ตอบอะไรก่อนเลยจนเกรซที่ได้ฟังถึงกับตกใจกับความคิดของแม่ตัวเอง"แม่หมายความว่าไงอ่ะ" เกรซถาม"ที่มึงไม่มีเงินมาจ่ายให้เสี่ยเป้าเขาเป็นเพราะมึงเอาเงินไปเลี้ยงผัวเด็กมึงหมดแล้วใช่ไหม" แก้วพูด"แม่~ ทำไมแม่พูดกับฉันแบบนี้ล่ะนี่แม่เห็นฉันเป็

    Terakhir Diperbarui : 2024-12-25
  • เด็กก็รักเป็นไหมพี่   7

    "พี่โอเคใช่ไหม" เขาเห็นเกรซนั่งซึมมาตลอดทางเลยรู้สึกเป็นห่วง"อืม" เกรซตอบ"พี่กับแม่มีปัญหากันแบบนี้ตลอดเลยเหรอ" สายลมถาม"ใช่ มันเป็นแบบนี้มานานแล้ว" เกรซตอบ"ถ้าพี่รู้สึกไม่สบายใจก็คุยกับผมได้นะ" สายลมพูด"ช่างมันเถอะ เรื่องมันก็ผ่านมานานแล้วพูดไปก็มีแต่จะทำให้รู้สึกแย่กันเปล่า ๆ" เกรซตอบ สายลมฟันไปมองเกรซจากด้านข้าง ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความเศร้าและเสียใจจนเขาเองอดสงสารไม่ได้"งั้นวันนี้พี่ไปกับผมหน่อยได้ไหม" สายลมถาม"วันนี้ฉันเหนื่อยมากไม่อยากไปไหนแล้ว" เกรซตอบ"ผมอุตส่าห์ช่วยพี่กับแม่ไว้เลยนะจะตามใจผมหน่อยไม่ได้เหรอ" สายลมพูดด้วยน้ำเสียงอ้อน ๆ จนเกรซต้องยอมใจอ่อนเพราะเธอเองก็อยากขอบคุณที่เขาช่วยเธอไว้เหมือนกัน"ไปก็ไปแต่อย่าดึกมากล่ะเพราะพรุ่งนี้ฉันต้องไปทำงาน" เกรซตอบ"แค่กินข้าวด้วยกันเฉย ๆ ไม่ดึกหรอก" สายลมพูด"อืม" เกรซตอบสายลมพาเกรซมาดินเนอร์ที่ร้านอาหารสุดหรูบนตึกสูงใจกลางเมือง บรรยากาศในร้านมีเสียงดนตรีคลอเบา ๆ ดูโรแมนติกสุด ๆ ทิวทัศน์ยามค่ำคืนของกรุงเทพช่างสวยแปลกตาจนเกรซแทบจะลืมเรื่องราวความเครียดที่เกิดขึ้นวันนี้ไปเลย"ฉันไม่เคยเห็นกรุงเทพสวยขนาดนี้มาก่อนเลย" เกรซพู

    Terakhir Diperbarui : 2024-12-25
  • เด็กก็รักเป็นไหมพี่   8 NC

    #เกรซ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะฉันดื่มแอลกอฮอล์เข้าไปมากเกินหรือเปล่าฉันถึงได้ไม่มีเรี่ยวแรงที่จะผลักเขาออกไปเลยแต่ในทางกลับกันฉันดันรู้สึกดีกับสัมผัสจากเขามาก ๆ สายลมอ่อนโยนต่อฉันมากจนฉันรู้สึกเคลิ้มไปกับเขาเลย จ๊วบ...จ๊วบ...จ๊วบ สายลมขยับปากช้า ๆ พร้อมกับยกมือขึ้นมาประคองใบหน้าของฉันให้เงยขึ้นเพื่อให้เขาสามารถจูบได้ถนัดกว่าเดิมจากนั้นเขาก็เริ่มสอดลิ้นเข้ามาตวัดเกี่ยวพันในโพรงปากของฉันอย่างช่ำชองราวกับกำลังควานหาความหวานจากปากของฉันยังไงยังงั้น สายลมค่อย ๆ เลื่อนมือลงมาที่หน้าขาของฉันแล้วลูบไล้มันเบา ๆ จนฉันขนลุกซู่ฉันจึงยกมือขึ้นมาออกแรงดันที่หน้าอกของเขาเบา ๆ สายลมจึงหยุดทันทีพร้อมกับถอดจูบออกมามองหน้าฉันด้วย แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก แม้จะยังไม่ได้ทำอะไรแต่หัวใจของฉันมันเต้นเร็วมากจนฉันรู้สึกเหนื่อย สีหน้าของสายลมที่มองฉันอยู่ตอนนี้เหมือนกับว่าเขากำลังต้องการฉันมาก ๆ แต่พอฉันบอกให้หยุดเขาเขาก็ยอมหยุดทันทีจนดูเหมือนกับว่าเขากำลังพยายามอดกลั้นอารมณ์ความปราถนาของตัวเองเอาไว้อยู่ "ผมขอโทษ" สายลมพูดออกมาด้วยแววตารู้

    Terakhir Diperbarui : 2024-12-26
  • เด็กก็รักเป็นไหมพี่   9

    หลังจากนอนอยู่แบบนั้นสักนาทีผมก็ยืดตัวขึ้นมาพร้อมกับถอนน้องชายของตัวเองออกมาถอดถุงยางเตรียมเปลี่ยนใส่อันใหม่"เดี๋ยวก่อน! จะทำไรอีกอ่ะ" พี่เกรซถามด้วยสีหน้าตกใจ"ก็เปลี่ยนถุงไง" ผมตอบ"เปลี่ยนทำไม" พี่เกรซถาม"เปลี่ยนทำอีกรอบไง" ผมตอบ"ไม่เอาแล้วเหนื่อย" พี่เกรซพูดแล้วดึงมาห่มมาคลุมตัว"แต่ของผมมันแข็งอีกแล้วอ่ะ" ผมตอบพร้อมกับจับมือของพี่เกรซมาสัมผัสกับน้องชายของผมและเมื่อเธอแตะโดนน้องชายของผมเธอก็หันมามองหน้าผมทันที"นายคึกเกินไปป่ะ" พี่เกรซพูดทั้งที่มือยังกำน้องชายของผมไว้อยู่"ก็พี่สวยหนิ" ผมตอบ"พรุ่งนี้ฉันต้องไปทำงานแต่เช้านะ" พี่เกรซพูด"น้า~ นะครับ" ผมลองใช้สายตาอ้อน ๆ เธอและดูเหมือนว่ามันจะได้ผลด้วยเพราะพี่เกรซดูมีความลังเลใจอยู่ไม่น้อย"นะครับพี่เกรซ" ผมพูดแล้วจับมือของพี่เกรซที่กำน้องชายของผมไว้อยู่ให้ขยับรูดมันเบา ๆ "อืม ก็ได้แต่แค่รอบเดียวนะพรุ่งนี้ฉันต้องไปทำงานแต่เช้าจริง ๆ" พี่เกรทตอบหลังจากชั่งใจอยู่สักพักเพราะตอนนี้มันก็เหลืออีกแค่ไม่กี่ชั่วโมงก็จะเช้าแล้ว

    Terakhir Diperbarui : 2024-12-26
  • เด็กก็รักเป็นไหมพี่   10

    09:30 น."อ่ะ! มีอะไรก็ว่ามา" โจ้เดินมานั่งที่โต๊ะแล้วถามด้วยสีหน้าเบื่อ ๆ "มีอะไรยังไงว่ะ" สายลมถาม"เอ้า! ก็ที่มึงเรียกให้กูมามอตอนนี้ไง มีอะไรด่วน" โจ้พูด"เปล่าอ่ะไม่มีไร" สายลมตอบ"ไม่มีอะไรแล้วมึงเรียกกูมาทำไม" โจ้ถาม"กูก็แค่ไม่อยากอยู่คนเดียวเฉย ๆ" สายลมตอบ"แล้วมึงจะรีบออกมาแต่เช้าเพื่อ มึงไม่อ่านในไลน์กลุ่มเหรอว่ะว่าวันนี้คาบเช้าเขายกคลาสอ่ะ" โจ้พูด"อ่านแล้ว" สายลมตอบ"อ่านแล้วแล้วมึงจะสาระแนมาทำไมแต่เช้าครับ ทำไมมึงไม่นอนเล่นที่คอนโดมึงก่อนครับแล้วพอถึงคาบบ่ายมึงก็ค่อยเสนอหน้าออกมาเรียน" โจ้พูด"กูไม่ได้มาแต่เช้าแต่กูขี้เกียจวนรถกลับไปคอนโดก็เลยเรียกมึงมาอยู่เป็นเพืื่อนนี่ไง" คำตอบของสายลมทำให้ยิ่งฟังโจ้ก็ยิ่งอารมณ์ขึ้น"ไอ้เชี้ยลม! มึงก็รู้นิหว่าว่าอาจารย์ประภาสแกยกคลาสยากขนาดไหนแล้วนี่กูอุตส่าห์ได้โอกาสนอนตื่นสายแล้วแท้ ๆ มึงก็ยังโทรขุดกูออกมาจากเตียงอีก ไอ้เพื่อนชั่ว" โจ้ว่าสายลมด้วยความหงุดหงิดเมื่อรู้ว่าความจริงว่าที่เพื่อนเรียกให้เขามาเป็นเพราะแค่ไม่อยากอยู่คนเดียวทั

    Terakhir Diperbarui : 2024-12-26
  • เด็กก็รักเป็นไหมพี่   11

    "ทำไมนั่งเงียบตลอดทางเลยล่ะ เหนื่อยเหรอ" สายลมถาม"มีเรื่องให้คิดนิดหน่อยน่ะ" เกรซตอบ"งานไม่ราบลื่นเหรอครับ" สายลมถาม"ไม่มีไรหรอก" เกรซตอบ "งั้นพี่ก็อย่าทำหน้าเครียดสิครับพี่ทำแบบนี้ผมเป็นห่วงนะ" สายลมพูด"หน้าฉันมันก็เป็นแบบนี้แหละไม่ชอบก็ไม่ต้องมองสิ" เกรซตอบ ใครบอกไม่ชอบ...ตอนนี้ผมอ่ะหลงพี่จะตาย" สายลมตอบ"เว่อร์มาก" เกรซแสร้งตอบเหมือนไม่รู้สึกอะไรกับคำพูดของสายลมทั้งที่ในใจเธอเขินเขามาก ๆ หลังจากได้พูดคุยกันมาตลอดทางก็ทำให้เกรซรู้สึกดีขึ้นมาจนลืมเรื่องที่เพิ่งคุยกับแจนตอนเย็นไปเลย"มาทำอะไรที่นี่อ่ะ" เกรซถามเมื่อเห็นสายลมเลี้ยวเข้ามาจอดในลานจอดรถของซุปเปอร์มาเก็ต"ซื้อของไง" สายลมตอบ"ซื้ออะไร" เกรซถาม"ก็ซื้อของสดเข้าห้องพี่ไง" สายลมตอบ เกรซขมวดคิ้วทำหน้างงทันที"ผมหิวอ่า~ อยากกินกับข้าวฝีมือพี่...ได้ไหม" สายลมพูดด้วยน้ำเสียงอ้อน ๆ "แต่ฉันทำอาหารไม่เป็น" เกรซตอบ"พี่ทำเป็นผมรู้ เมื่อเช้าผมเห็นนะว่าห้องพี่มีเครื่องปรุงกับอุปกรณ์ทำครัวครบเลย

    Terakhir Diperbarui : 2024-12-27

Bab terbaru

  • เด็กก็รักเป็นไหมพี่   44 งานวันเกิด

    หลังจากอาบน้ำเสร็จเกรซก็เดินไปหยุดที่ตรงชุดที่เธอตั้งใจจะใส่มันแต่แรกซึ่งพอเธอจับมันขึ้นมาภาพสีหน้าของต๊อดที่ยิ้มดีใจตอนเอาชุดของเขามาให้เธอก็ปรากฏขึ้นมาซะงั้น มันทำให้เธอเกิดความลังเลขึ้นอีกครั้งแล้วค่อย ๆ วางชุดในมือลงแล้วเดินกลับไปที่เตียง"เอาว่ะ ถือซะว่าก็รักษาน้ำใจที่เขาอุตส่าห์ตั้งใจเตรียมมาให้ก็แล้วกัน" ชุดราตรีสีแดงเข้ารูปพออยู่บนตัวของเกรซแล้วมันช่างเด่นซะเหลือเกินบวกกับผิวขาวเนียนของเธอมันก็ช่วยส่งให้ดีสวยเข้าไปใหญ่ เกรซเปิดลิ้นชักออกมาแล้วหยิบสร้อยเส้นเล็ก ๆ ที่สายลมซื้อให้ออกมาใส่ก่อนจะส่องกระจกดูความเรียบร้อยอีกครั้งก่อนออกจากห้องเกรซมาถึงที่งานก่อนงานจะเริ่มเพื่อตรวจเช็กความเรียบร้อยอีกครั้ง ตอนนี้ที่งานมีแค่ทีมออแกไนซ์เท่านั้นยังไม่มีใครมาเลยแต่ทุกคนกลับมากันแอบมองเกรซอยู่หลายครั้ง"นี่ขนาดยังไม่เปิดไฟคุณเกรซยังดูสวยขนาดนี้คืนนี้ผมว่าแขกในงานคงไม่มีใครสวยเด่นเกินคุณเกรซไปอีกแล้วล่ะครับ" "จริง ๆ เกรซก็แอบเขินอยู่เหมือนกันนะคะคุณกายเวลามีคนมองแบบนี้""ไม่ต้องเขินหรอกครับแต่งแบบนี้ก็สวยดีออก" "แล้วปกติเคยมีคนแต่งชุดราตรีมาตรวจงานแบบเกรซไหมคะ""เอ่อ~ อันนี้ครั้งแรกเลยค

  • เด็กก็รักเป็นไหมพี่   43 ของขวัญ

    วันพฤหัสบดี "โอ๊ยยยยย~ กูจะบ้าตาย" ทั้งสี่คนเดินลากสภาพเหมือนศพไร้วิญญาณเข้ามาในห้องของโจ้แล้วทิ้งตัวนอนกันคนละจุด"ทำไมข้อสอบมันยากจังว่ะ" โจ้พูด"ไอ้ยากไม่เท่าไหร่แต่แม่งเยอะชิบหายแถมให้เวลากูแค่นิดเดียวกว่ากูจะอ่านโจทย์ตีความได้แต่ละข้อก็แทบหมดเวลาแล้ว คะแนนครั้งนี้กูปลงเลยแล้วกัน" เป้ตอบ"ปลงห่าอะไร! ไอ้เหี้ยพวกเราติวกันมาเป็นอาทิตย์นะเว้ยถ้าคะแนนออกมาไม่ดีกูร้องไห้แน่" กิ๊กตอบ"ร้องไห้แล้วคะแนนมึงจะเพิ่มขึ้นหรือไง แม่งเอ้ยเซ็งเลยว่ะ โชคดีนะกูทำข้อเขียนก่อนไม่งั้นกูคงไม่งั้นกูคงไม่มีคะแนนอันไหนมาช่วยพยุงแน่" เป้ตอบ"ส่วนกูข้อเขียนทำไปได้ครึ่งเดียวข้อกาก็เหลืออีกเกือบสิบข้อเลยที่ยังไม่ได้อ่าน ฮืออออ~ คนออกข้อสอบเขาไม่รู้เหรอว่ะว่าเวลาเท่านี้ควรออกข้อสอบกี่ข้ออ่ะ" โจ้ตอบ"เออ...แม่งเอ้ย! เป้ตอบ"แล้วมึงอ่ะลมทำได้เปล่า" กิ๊กถาม"ได้แต่ก็ไม่รู้คะแนนจะออกมายังไงเหมือนกัน" สายลมตอบ"กูไม่ลุ้นของแม่งหรอก รู้ ๆ กันอยู่" โจ้ตอบ สายลมนอนหลับตาเอาแขนก่ายหน้าผากด้วยท่าทีนิ่งแปลก ๆ"เป็นไรว่ะ" กิ๊กถามด้วยความเป็นห่วงเพราะเห็นสายลมนิ่งผิดปกติ"ปวดหัวนิดหน่อยว่ะสงสัยเป็นไข้มั้ง" สายลมตอบ กิ๊กข

  • เด็กก็รักเป็นไหมพี่   42

    "ฮัลโหลค่ะ ร้าน xx ใช่ไหมคะ...ค่ะนี่เกรซนะคะที่เคยติดต่อไปเมื่อเดือนก่อนอยากสอบถามว่าถ้าจะให้ทำเค้ก 5 ชั้นจำนวน 3 ก้อนรวมถึงคัพเค้กอีก 500 ชิ้นภายในวันพฤหัสหน้าจะทันไหมคะ...ทันเหรอคะ....ค่ะ ได้ค่ะแต่ว่าขอให้มาส่งก่อน 4 โมงเย็นได้ไหมคะ...ค่ะเดี๋ยวเกรซส่งรายละเอียดพร้อมสลิปมัดจำไปทางไลน์นะคะ...ขอบคุณมากเลยค่ะ" เกรซวางสายแล้วติดต่อร้านต่อไปทันที"สวัสดีค่ะอยากถามว่า......"เกรซพยายามติดต่อหาออแกไนท์สำหรับจัดงานรวมถึงอาหาร เครื่องดื่มและหลาย ๆ อย่างที่จำเป็นต้องใช้ให้อย่างเร่งด่วนจนเธอไม่ทันสังเกตเลยว่าตอนนี้ต๊อดได้มายืนมองดูที่กำลังหัวหมุนอยู่สักพักแล้ว"ขอบคุณค่ะ ขอบคุณมากเลยนะคะ....ต่อไปก็ต้องติดต่อเชิญแขก เริ่มจาก เอ่อ~""ดูท่าวันนี้คุณจะยุ่งเป็นพิเศษเลยนะครับ" เสียงของต๊อดทำเอาเกรซตกใจจนรีบดีดตัวลุกขึ้นยืนทันที"คุณต๊อด ขอโทษทีค่ะเกรซไม่ทันได้สังเกต คุณมาถึงนานหรือยังคะ" "สักพักแล้วครับ ว่าแต่งานวันเกิดของผมมีปัญหาอะไรหรือเปล่าครับทำไมดูคุณวุ่นจัง" "เปล่าค่ะแต่ว่า...เกรซ...เกรซ" "มีอะไรก็บอกผมได้นะ""เกรซขอโทษนะคะ""ครับ? เรื่องอะไรเหรอ""คือวันนั้นหลังจากที่เราคุยกันเรื่องจัดงานว

  • เด็กก็รักเป็นไหมพี่   41

    "เป็นยังไงบ้าง" เกรซถามสายลมด้วยรอยยิ้มสดใสแต่สายลมกลับทำหน้าเศร้าใส่เธอซะงั้น"ยังไม่ได้ทำอะไรเลยอ่ะ" "ทำไมล่ะ""มัวแต่คิดถึงพี่อยู่" เกรซถอนหายใจพร้อมเบะปากเล็กน้อยให้กับความขี้อ้อนของแฟนหนุ่ม"ไอ้เรารึก็อุตส่าห์เป็นห่วงคิดว่ามีเรื่องอะไร"ก็ผมคิดถึงพี่จริง ๆ อ่ะอยากจะกลับไปหาพี่ที่คอนโดซะตอนนี้เลย" "อาทิตย์หน้าก็ได้เจอกันแล้ว""แล้ววันนี้ทำงานเป็นไงบ้างครับ" "ก็โอเคนะ ออกไปทานข้าวกับลูกค้าพร้อมกับเอาตัวเองตัวอย่างสินค้าไปให้ลูกค้าเลือกด้วยเห็นว่าชอบมากคงสั่งผลิตไม่น้อยแน่""บริษัทพี่เป็นแบรนด์เครื่องสำอางค์กับอาหารเสริมไม่ใช่เหรอครับทำไมถึงมีรับผลิตด้วยล่ะ""เป็นบริษัทในเครือที่คุณต๊อดเปิดใหม่น่ะ เปิดมาได้ปีกว่าแล้วรับผลิตสินค้าจำพวกเดียวกันอยู่หลายแบรนด์เลย" "ผมไม่เห็นรู้เลยว่า B-One ก็มีโรงงานกับเขาด้วย""อาจจะเพราะเพิ่งเปิดไม่นานด้วยมั้ง""ครับ แล้วนี่พี่ทานอะไรหรือยังถึงผมจะไม่ได้อยู่ด้วยแต่พี่ต้องทานข้าวเยอะ ๆ นะรู้ไหม" "รู้แล้วหน่า" "ถ้าพี่คิดถึงผมจนทนไม่ไหวก็โทรมาได้ตลอดเลยนะ ผมพร้อมรับสายพี่เสมอ" "ฉันหรือนายกันแน่ที่จะทนไม่ไหว" "ก็พี่ไง พี่อาจจะไม่รู้ตัวนะแต่ความจริ

  • เด็กก็รักเป็นไหมพี่   40

    "อาหารไม่ถูกปากเหรอครับ" โจ้เห็นเมษาทำสีหน้าไม่จอยเท่าไหร่เลยคิดว่าร้านที่เขาเลือกอาจไม่ถูกใจเธอ "เปล่าค่ะ อาหารอร่อยมากแต่ที่เมษาเป็นแบบนี้เพราะเมษากำลังนอยด์อยู่" "นอยด์ นอยด์เรื่องอะไรครับ" เมษาหันไปหยิบกระเป๋าของเธอขึ้นมาวางบนโต๊ะแล้วชี้ให้โจ้ดูถึงรอยตำหนิที่เกิดขึ้น"ก่อนมานี่เมษารีบมากจนเผลอทำกระเป๋าเกี่ยวกับพุ่มไม้หน้าคณะหนังมันก็เลยเกิดรอยถลอกแบบนี้ คุณพ่อเมษาเพิ่งซื้อให้ด้วยเมษาก็เลยเสียใจนิดหน่อยที่ทำมันพัง" สีหน้าเศร้า ๆ ของเธอช่างดูน่าสงสารจนโจ้แทบอยากจะเข้าไปปลอบ"ไม่เป็นไรนะครับ พี่ว่ารอยมันเล็กน้อยมากเลยคงไม่มีใครเห็นหรอกน้องเมษาไม่ต้องเสียใจไปนะ วันนี้วันเกิดทั้งทียิ้มหน่อยสิครับ" "แต่ว่าถึงไม่มีใครเห็นแต่เมษาก็เห็นอยู่ดีจะไม่ให้เมษาเสียใจเลยเมษาคงทำไม่ได้หรอกค่ะ เนี่ยไม่รู้เลยว่าถ้าคุณพ่อรู้ว่าเมษาไม่รักษาของที่ท่านให้มาเขาจะเสียใจมากแค่ไหน" ยิ่งโจ้ได้ยินเมษาพูดแบบนั้นเขาก็ยิ่งสงสารเธอเข้าไปใหญ่"เอางี้ครับน้องเมษาทานอาหารกับพี่ก่อนแล้วก็ต้องเลิกทำหน้าเศร้าด้วยนะเพราะเดี๋ยวพี่โจ้คนนี้จะพาน้องเมษาไปซื้อกระเป๋าใบใหม่เอง" เมษายิ้มขึ้นมาทันทีก่อนจะทำหน้าเศร้าอีกครั้ง

  • เด็กก็รักเป็นไหมพี่   39 แฟนปลอม ๆ

    โจ้กำลังยืนล้วงกระเป๋าฮัมเพลงรอสาวของเขาอยู่ในห้างอย่างอารมณ์ดีแต่ในระหว่างนั้นสายตาของเขาก็ดันเหลือบไปเห็นหญิงสาวคนนึงในชุดทำงานหน้าตาคุ้น ๆ และเมื่อเขาดูจนมั่นใจแล้วว่าเธอเป็นใครจึงได้สาวเท้าเดินเข้าไปทางด้านหลังของเธอแล้วใช้มือแตะเบา ๆ ที่ไหล่จนเธอหันมา"ทำไมเป็นนายอีกล่ะเนี่ย" แจนถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเมื่อหันกลับมาแล้วเจอว่าคนที่มาสะกิดเธอนั้นคือโจ้"เอ้า? ที่นี่มันไม่ใช่ที่ของพี่คนเดียวนะครับผมถึงจะมาไม่ได้อ่ะอีกอย่างพวกเราก็คนกันเองทั้งนั้นเจอกันทั้งทีจะทักทายกันดี ๆ ไม่ได้เลยหรือไง" "ไม่ได้""ดุจังอ่ะ ดุแบบนี้ระวังโดนแฟนทิ้งนะครับ" โจ้พูดออกไปแบบไม่คิดอะไรเพราะเขารู้ว่าแจนมีแฟนแล้วแต่ยังไม่รู้ว่าเธอเพิ่งถูกแฟนนอกใจมาแต่สำหรับแจนคนำพูดของโจ้มันทำให้เธอรู้สึกโมโหเอามาก ๆ จนหันไปมองตาขว้างใส่ของทันที"โห่~ ผมแค่พูดเล่นเองทำไมต้องทำหน้าดุขนาดนั้นด้วยอ่ะ" โจ้รู้สึกได้ว่าแจนกำลังไม่พอใจเขาเท่าไหร่"นายจะไปไหนก็ไปเถอะไปฉันไม่อยากเห็นหน้านายแล้วต่อไปถ้าบังเอิญเจอฉันที่ไหนก็ไม่ต้องมาทักอีกเข้าใจไหม" พูดจบแจนก็หมุนตัวเตรียมจะเดินหนีออกไปแต่เธอก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเห็นว่าข้างหน้าของเธอคื

  • เด็กก็รักเป็นไหมพี่   38 ปั่นงาน

    ระหว่างนั่งทำงานในหัวของเกรซก็มีแต่เรื่องที่เธอได้ยินคนเอาไปนินทาให้ห้องน้ำ ที่ผ่านมาเธอไม่เคยรู้เลยว่าพนักงานที่นี่มีคนคิดกับเธอแบบนี้ด้วยเพราะที่ผ่านมาเธอเป็นที่ชื่นชอบของทุกคนมาตลอด"แสดงว่าที่ผ่านมาพวกเขาก็เฟคใส่ฉันสินะ" เกรซรู้สึกนอยด์จนไม่อยากจะทำงานต่อแล้วเธอฟุบตัวลงกับโต๊ะด้วยใบหน้าบูดบึ้งก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาหมายจะโทรหาสายลม"ไม่ได้สิ ช่วงนี้ลมกำลังยุ่งอยู่ถ้าเราโทรไปเล่าเรื่องนี้ให้เขาฟังเขาต้องกังวลจนไม่มีสมาธิเตรียมตัวแน่ ๆ"เกรซคว่ำโทรศัพท์ลงแล้วถอยหายใจออกมาเสียงดังมหาลัยกิ๊กสะกิดสายลมและเป้ให้หันไปดูโจ้ที่เอาแต่เล่นโทรศัพท์ไม่สนใจงานตรงหน้า รอยยิ้มสดใสราวกับไม่มีเรื่องให้กังวลใจของโจ้ทำเอาเพื่อน ๆ ทุกคนหมันไส้จนอดใจไม่ไหว เป้หยิบยางลบขึ้นมาปาเข้าไปโดนกลางหน้าผากของโจ้จัง ๆ "โอ๊ย! ไอ้เป้มันทำกูทำไมว่ะ" "งานตรงหน้ากองเท่าภูเขามึงยังจะเอาเวลาอันน้อยนิดของมึงไปสนใจอย่างอื่นอีกนะ""เออ งานเดี่ยวมึงยังไม่ส่งเลยแล้วไหนจะงานกลุ่มกับพวกกูอีกถ้ามึงยังทำตัวเป็นภาระเพื่อนแบบนี้กูลบชื่อมึงออกจากงานแน่ไอ้โจ้" "โห่กิ๊กเพื่อนรัก กูไม่ได้อยากอู้งานนะเว้ยแต่พอดีน้องเมษาเขามีปัญห

  • เด็กก็รักเป็นไหมพี่   37 เม้าท์

    "คุณต๊อดนี่เก่งนะคะหาร้านอาหารอร่อย ๆ บรรยากาศดี ๆ แบบนี้มาใช้คุยงานทำให้ดิฉันรู้สึกผ่อนคลายมากเลย" "ขอบคุณครับ" "กลับกันถ้าให้ฉันเป็นคนเลือกร้านในครั้งนี้ฉันคงจิ้มเอาสักร้านนึงในห้างนั้นแหละค่ะ" "จริง ๆ ผมก็ไม่ได้เก่งอะไรหรอกครับปกติก็ยกให้คุณเกรซเธอจัดการตลอดแต่ร้านนี้ผมเคยมาทานกับเพื่อน ๆ แล้วติดใจอยากกลับมาทานอีกก็เลยใช้ความเห็นแก่ตัวนิดนึงเลือกตามใจตัวเองน่ะครับ" "ดีเลยค่ะ ดิฉันรู้สึกประทับใจมากจริง ๆ""ดีใจที่คุณกมลชอบนะครับส่วนเรื่องงานผลรับรองเลยว่าทางเราจะตั้งใจทำสุดความสามารถอย่างแน่นอน""ได้ร่วมงานกับคุณต๊อดทีไหร่ดิฉันรู้สึกวางใจทุกครั้งเลยค่ะ หวังว่าครั้งนี้พวกเราจะประสบความสำเร็จไปด้วยกันนะคะ" "แน่นอนครับ" "งั้นถ้าไม่มีอะไรแล้วดิฉันขอตัวกลับก่อนนะคะ" "ครับ" "ยินดีที่ได้ร่วมงานอีกครั้งนะคะคุณเกรซ" "เช่นกันค่ะคุณกมล" หลังจากที่กมลและเลขาของเขาออกไปเกรซก็รู้สึกโล่งขึ้นมากจนเผลอถอนหายใจออกมาเสียงดัง"โห~ ดูท่าเมื่อกี้คุณคงเครียดมากเลยสินะถึงได้ถอนหายใจใส่ผมแรงขนาดนี้" ต๊อดหันมามองเกรซพร้อมกับเอ่ยแซว"ขอโทษค่ะคุณต๊อด...คือพอดีงานนี้เกรซมีเวลาเตรียมตัวไม่มากเท่าไหร่เล

  • เด็กก็รักเป็นไหมพี่   36

    ในระหว่างที่เกรซเดินลงมาดื่มน้ำที่ชั้นล่างคนที่เหลือก็กลับมาถึงบ้านพักพอดี "กลับมากันแล้วเหรอ" เกรซทักทายทุกคนทันที"อืม" พีต้าตอบ"เป็นไงบ้างอ่ะ" ปานวาดถาม เกรซทำหน้างงเหมือนไม่เข้าใจว่าปานวาดถามถึงเรื่องอะไร"เป็นไงอะไรอ่ะ" เกรซถามกลับ"เอ้าก็สายลมไง" ปานวาดตอบ"ฮะ!" เกรซตกใจเพราะที่ปานวาดถามถึงสายลมหลังจากพวกเขาเพิ่งจบกิจกรรมรักกันไป"เอ่อ~ กะ แกรู้เรื่องนี้ได้ไหนเนี่ย" เกรซถาม"ก็ฉันเห็น-" "แกเห็นด้วยเหรอ! เห็นได้ไงอ่ะพวกแกเพิ่งกลับมาหนิ" เกรซตกใจเข้าไปใหญ่จนเก็บสีหน้าไม่อยู่แล้ว"แกเป็นบ้าอะไรของแกเนี่ยเกรซ ตกใจอะไรขนาดนั้น" แจนถาม"ใช่ ที่ฉันถามก็เพราะเป็นห่วงสายลมมันเฉย ๆ หรือว่าแค่เป็นห่วงแฟนแกพวกฉันก็ทำไม่ได้เลย" ปานวานพูด"ฮะ? เป็นห่วง" เกรซงงเพราะจับต้นชนปลายไม่ถูกว่าเพื่อน ๆ กำลังพูดถึงเรื่องอะไร"อื้ม" ปานวาดตอบ"เดี๋ยวนะฉันกำลังงง" เกรซตอบ"งงอะไรว่ะก็แกเป็นคนทักมาบอกฉันเองไม่ใช่หเหรอว่าสายลมไม่สบายขอกลับมาพักก่อน" พีต้าพูด"ใช่ ฉันเห็นข้อความของแกจากเครื่องพีต้าก็เลยลองถามดูด้ววความเป็นห่วงเนี่ยว่าน้องมันดีขึ้นหรือยัง" ปานวาดตอบ"ฉันส่งไปเหรอ" เกรซดีสึกโล่งขึ้นมาหน่อย

Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status