ตอนที่ 23 จากยาจกสู่เศรษฐี 3/3

“พี่จางหย่งกำลังจะขอคุณชายหลิวแต่งงานหรือ” ตู้ลี่จูเอ่ยถามอย่างตรงไปตรงมา คำถามขวานผ่าซากทำเอาบุรุษแข็งแกร่งผู้หนึ่ง ถึงกับหน้ามีท่าทางขัดเขิน เกาจมูกไปมา

ตู้ลี่จู สหายเกอลูกดกผู้นี้ทำดีมาก เขาอยากจะกดไลก์ให้สักพันครั้ง ให้กับความปังของคำถาม

แต่งค่ะ แต่งค่ะ แต่งค่ะ

เขาซ้อมตอบแล้ว เห็นมั้ย

“เรื่องแบบนั้น ข้าเอ่ยเองคงไม่เหมาะ ต้องให้ผู้ใหญ่เป็นคนพูด” 

“โอ๊ย รอให้ผู้ใหญ่พูด แล้วเมื่อไหร่ข้าจะสมหวัง ข้ารู้นะว่าแท้จริงพวกเราเคยเป็นคู่หมายกันมาก่อน ท่านพ่อของท่านมาทาบทามข้าให้กับท่านมาก่อน”

“เจ้ารู้?”

“รู้สิ คุณชายหลี่บอกข้าแล้วว่า ท่านคือเซวียนจางหย่ง บุตรชายตระกูลเซวียนที่เป็นถึงจอหงวนบู๊ บิดาท่านเป็นสหายกับบิดาของข้า”

“ใช่ และตอนนั้นเจ้ารังเกียจข้า เจ้าฝากบิดามาบอกว่าข้ามันอันตราย จะทำให้ชีวิตของเจ้าอันตรายไปด้วย” เซวียนจางหย่งเอ่ยด้วยใบหน้าเรียบเฉยแต่น้ำเสียงกลับสูงขึ้น ราวกับยังคงฝังใจกับคำตอบนี้ ไม่ลืมเลือน

โถ ข้าน้อยผิดไปแล้ว หลิวซีซวนแทบจะคุกเข่ากอดขาบุรุษในดวงใจ

ตอนนั้น ข้ามันมีตาแต่ไร้แวว ข้าถูกผีสิง

ไม่สิ ตอนนั้นต่างหากที่ถูกผีพระเอกดังทะลุมิติมาสิง

“ข้าขอโทษ ขอโทษที่เวลานั้นมองข้ามท่าน ท่านคงรู้สึกแย่ไม่น้อยที่เกอนิสัยเสียอย่างข้าปฏิเสธท่านไป”

“เจ้าไม่ต้องขอโทษหรอก ยามนั้นข้าเองก็ยังไม่ต้องการออกเรือน ราชสำนักมีเรื่องวุ่นวายตลอดเวลาดังที่เจ้าว่า ข้าต้องการทุ่มเทแรงกายแรงใจและเวลาทั้งหมดเพื่อพิสูจน์ว่าตัวเองคู่ควรกับการเป็นหัวหน้าหน่วยตงฉาง ไม่ใช่เพราะเส้นสายของบิดา เพราะฉะนั้นเจ้าเองไม่ได้ติดค้างอะไรข้า เราก็ไม่ได้ติดค้างอะไรกัน”

หากว่าได้แต่งกันไปตั้งแต่ก่อนหน้านั้น เขาก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าความสัมพันธ์ระหว่างเซวียนจางหย่งและเหอซีซวนจะราบรื่นหรือไม่ แต่ที่มั่นใจคือ อย่างน้อยก็คงไม่โดนวางยาพิษต่อเนื่องมาเป็นเวลาสามปีแน่นอน

ฮืม คิดแล้วก็แค้น ไม่รู้ว่าไอ้พวกแซ่ถานและนังเพื่อนสารเลวแซ่เซี่ยเป็นตายร้ายดีอย่างไรบ้าง บางทีเขาก็เคยคิดว่าหากชีวิตของคนที่เคยทำร้ายเหอซีซวนยังคงกินอิ่มนอนหลับมีความสุขอยู่ เขาอาจจะต้องเป็นฝ่ายเดินเครื่องในฐานะเจ้ากรรมนายเวรก็เป็นได้

หรือว่า เราควรจะไปเมืองหลวงดีนะ

“คุณชายหลิว มีคนต้องการพบตัวท่าน รีบออกมาเถิด” เสียงเรียกจากบุรุษผู้มีดวงมหาโชคดังขึ้นมาจากด้านนอก เซวียนจางหย่งจึงเกี่ยวเอวคนตัวเล็กแล้วทะยานออกไปจากคลังสมบัติตระกูลหลิวอย่างรวดเร็ว ก่อนจะพบว่าหลี่เฉียงฮุยนั้นกำลังยืนทำหน้าเหลอหลาอยู่หน้ารถม้าที่เดินทางมาจากเมืองหลวง

“เกิดอะไรขึ้นหลี่เฉียงฮุย ใครมารึ” 

“คนจากวังหลวง”

สักพัก ท่านราชเลขาร่างอวบก็ก้าวเดินลงมาจากรถม้าด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม ก่อนจะหยิบม้วนผ้าสีทองขึ้นมาแล้วคลี่ออกมา

“หลิวซีซวนรับราชโองการ” 

ห๊ะ เดี๋ยว อะไรวะเนี่ย ทำไมจู่ๆ ราชโองการถึงมาตกใส่หัวเขาได้

เขาหันไปสบตาจางหย่งอย่างสับสน ก่อนจะคุกเข่ารอฟังราชโองการด้วยใจจดใจจ่อ

“หลิวซีซวน คุณชายตระกูลหลิวแห่งเหิงเยว่ เป็นผู้เก่งกาจมีความสามารถ ช่วยเหลือและให้คำปรึกษากองทัพเสริมขององค์ชายห้าเฉินหนิงจิน จนกองทัพมีชัยชนะและสามารถปราบปรามเผ่าสู่ได้อย่างราบคาบ”

เดี๋ยวนะ นี่มันเรื่องอะไร แล้วองค์ชายเฉินหนิงจิน นี่ใช่องค์ชายพญานกที่มาดูดวงเพราะอยากจะสมหวังเรื่องความรักหรือไม่

ให้คำปรึกษากองทัพอะไร เขาให้คำปรึกษาเรื่องความรักล้วนๆ แค่บังเอิญที่คนที่องค์ชายรักปักใจเป็นแม่ทัพใหญ่ ก็เท่านั้นเอง

จากหมอดูกลายเป็นที่ปรึกษากองทัพ องค์ชายห้าท่านฉีดยาข้าแรงเกินไปแล้ว

“องค์ชายห้าสามารถนำทัพเสริมไปกวาดล้างศัตรู ช่วยชีวิตแม่ทัพคนสำคัญอย่างแม่ทัพหยวนให้ปลอดภัยได้ทันเวลา มีคุณงามความดีกับแผ่นดินแคว้นเว่ย สมกับที่เป็นทายาทตระกูลหลิวผู้เก่งกาจ ในฐานะที่ทำหน้าที่เป็นกุนซือกองทัพเสริม ฮ่องเต้มีราชโองการประทานรางวัลเป็นทองหนึ่งหีบ ผ้าแพรไหมหนึ่งหีบ และจวนขนาดกลาง ใจกลางเมืองหลวงอีกหนึ่งแห่ง”

จวน นี่เขาได้จวนใหม่ในเมืองหลวงเลยเหรอ อะไรจะโชคดีปานนี้

เอาล่ะ ไม่อยากไปก็ต้องไปแล้วใช่มั้ย จู่ๆ ฮ่องเต้ก็ประทานบ้านหลังใหม่ราวกับมีตาทิพย์ รู้ว่าบ้านตระกูลหลิวนั้นเหลือแต่ตอ

เขาหันไปสบตาเซวียนจางหย่งครู่เดียว ก่อนจะสูดลมหายใจลึก

เอาวะ ไปก็ไป อย่างน้อยก็มีผู้ชายเป็นเพื่อนอยู่แล้ว

“หลิวซีซวนรับราชโองการพ่ะย่ะค่ะ”