ตอนที่ 40 ผัวข้าใครอย่าแตะ 1/2

ในขณะพวกเขายังสู้กันต่อ แต่หลิวซีซวนกำลังตัวสั่นอยู่กลางพิธี ดวงตาสีทองมองขึ้นไปบนท้องฟ้าด้วยสีหน้าแตกตื่น

นี่เราลืมอะไรไปรึเปล่า

อ๋อ เราลืมไปใช่หรือไม่ว่าหลังจากทำลายค่ายกลชิงดวงแล้ว จะได้รับทัณฑ์สวรรค์เป็นสายฟ้าฟาด

เวรเอ๊ย กูจะโดนฟ้าผ่าอีกแล้วเหรอวะเนี่ย ครั้งที่แล้วโดนไปยังเกือบตาย

สักพัก เขากลับได้ยินเสียงกระซิบแผ่วเบาจากภายใน เป็นเสียงของท่านตาที่คงอดทนไม่ไหว จึงแอบมาบอกเขา

“ค่ายกลเทวาร่ายรำ” 

เขามองท้องฟ้าที่เริ่มมีเมฆตั้งเค้าอีกรอบด้วยความสยอง เวลานี้จำเป็นต้องงัดวิชาทุกวิชาของตระกูลหลิวออกมาเพื่อปกป้องตนเองเสียก่อน เทวาร่ายรำก็เป็นอีกอย่างหนึ่งที่ทำเพื่อสร้างเกราะกำบังกายให้กับตนเอง

จะรออะไรล่ะ ร่ายรำไปเลยสิจ๊ะ

หลิวซีซวนขยับร่างกายไปพร้อมกับบริกรรมคาถาไปด้วย เขาต้องเรียกสติตนเองตลอดเวลาเพราะหาไม่แล้วอาจจะเผลอก่นด่าสวรรค์ไปแล้วหลายรอบ รอบกายของเกอคนงามเปล่งประกายสีทอง ราวกับแผ่ออกมาเพื่อเป็นเกราะกำบังภัย ตัวของเขาสั่นเทิ้มไม่หยุด กล้ามเนื้อถูกเคี่ยวกรำอย่างหนัก จนเริ่มรับพลังมหาศาลที่ไหลเวียนในกายไม่ไหว เขาไม่รู้ว่าจะรอดหรือไม่ แต่เขาจะไม่ยอมโดนฟ้าผ่าตายอีกหนแน่ๆ

ที่หน้าประตูเมือง ในเวลาก่อนหน้านี้นั้นตึงเครียดไม่ต่างจากในเมืองที่กำลังเกิดสงครามกลางเมือง ยามนี้แม่ทัพเซวียนนำกองกำลังปกป้องหน้าประตูเมืองด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ตรงหน้าของเขามีทัพของแม่ทัพหวงและกองกำลังทหารของจวิ้นอ๋อง สองทัพนี้ไม่นับว่าเป็นตัวอะไร ที่น่าตกใจและหวาดหวั่นก็คือ ทัพใหญ่ของแม่ทัพหยวนหลี่เฉียง ว่าที่ราชบุตรเขยผู้นี้

จิตใจคนเรายากแท้หยั่งถึง แม้จะกำลังได้รับตำแหน่งสูงส่งแต่กลับมาเข้าร่วมกับกบฏจวิ้นอ๋องเสียได้ ช่างน่าเสียดายความเก่งกาจเหลือเกิน

“แม่ทัพหยวน ข้าคิดว่าท่านควรจะตรองดูให้ดี อย่าทำเช่นนี้เลย” 

“ท่านไม่มีสิทธิ์สั่งข้า” หยวนหลี่เฉียงเอ่ยด้วยน้ำเสียงยานคางไร้อารมณ์ เหมือนคนไม่รู้สึกตัว

“อย่างไรเราก็รู้จักกันมานาน ข้าไม่คิดเลยว่าจะต้องมาปะทะห้ำหั่นกับท่าน ท่านเป็นผู้ที่สาบานว่าจะพิทักษ์แผ่นดินไปจนวันตาย มันหายไปอยู่ไหนแล้ว”

เซวียนอี้หางตวาดลั่น แต่กลับได้ยินเสียงหัวเราะออกมาจากแม่ทัพหวงจอมเกียจคร้าน

“ท่านเอ่ยเช่นนี้ เพราะตนเองหวาดกลัวแม่ทัพหยวนใช่หรือไม่ ท่านเองก็แก่ชราแล้ว ไร้กำลังวังชาเหมือนกับพวกข้า เทียบกันแล้ว พวกเราใช้เวลาไม่นานก็สามารถบดขยี้ทัพของท่าน รวมไปถึงเมืองหลวงได้อย่างง่ายดายด้วยซ้ำ” 

“โอหัง!! คนเช่นเจ้า ไม่มีวันได้ดี” 

“หึ เดี๋ยวเราก็ได้รู้กันแล้ว ท่านแม่ทัพเซวียน แต่ยามนี้พวกข้าคงต้องขอเข้าไปก่อน เพราะคนสำคัญกำลังมาเยือน” สิ้นเสียงก็มีบุรุษผู้หนึ่งขี่ม้าตรงมาที่ด้านหน้ากองทัพ

“เจ้า..โจวเฟิงใช่หรือไม่ เหตุใด..” เขาคุ้นตากับลูกน้องของบุตรชายอยู่บ้าง ไม่คิดเลยว่าจะไปเข้ากับอีกฝ่าย

“ข้าไม่ใช่โจวเฟิง ข้าคือไต้ซือไป๋ต่างหาก โจวเฟิงมันได้ตายไปในคุกที่เหิงเยว่แล้ว ฮ่าๆๆๆ วันนี้แหละที่ข้าจะได้ทุกสิ่งทุกอย่างที่ควรจะเป็นของข้า ทั้งอำนาจ เงินตรา ชื่อเสียง ในฐานะผู้ที่ผลักดันให้จวิ้นอ๋องชิงบัลลังก์ได้สำเร็จ บัดนี้อย่าคิดว่าจะมีใครหนีรอดได้ ค่ายกลชิงดวงของข้าทำงานแล้ว แม้แต่ฝ่าบาทก็ยังไม่อาจหนีพ้น พวกคนในเมืองจะค่อยๆ ตายลงไปช้าๆ และมอบความโชคดีให้กับข้าและจวิ้นอ๋อง ฮ่าๆๆๆๆ” 

โจวเฟิงระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างสะใจ ก่อนที่จะหันมาทางหยวนหลี่เฉียง

“เจ้าจงนำทัพไปบดขยี้พวกมัน สังหารแม่ทัพเซวียนให้ข้าเดี๋ยวนี้” 

“ ...” 

ไร้เสียงตอบรับจากแม่ทัพหยวน อีกฝ่ายยังคงนั่งนิ่งบนหลังม้า ราวกับตุ๊กตา

“หยวนหลี่เฉียง ข้าเป็นผู้ที่ควบคุมเจ้า เป็นนายของเจ้า จงฟังข้า หาไม่แล้ว ข้าจะให้หนอนกู่ในร่างของเจ้าและทหารทุกคนในกองทัพ ปล่อยพิษออกมาให้เจ้าทุกข์ทรมาน” 

หยวนหลี่เฉียงค่อยๆ หันมาทางโจวเฟิงช้าๆ ด้วยดวงตามั่นคงกระจ่างใส ไม่เหมือนทุกครั้ง

“เจ้าคิดว่าคนอย่างเจ้า จะสามารถควบคุมแม่ทัพไร้พ่ายอย่างข้าได้จริงๆ หรือ” 

ต้องขอบคุณองค์ชายห้าที่เป็นคนละเอียดรอบคอบ นอกจากมียาถอนพิษหลากชนิดให้พวกเขามากมายแล้ว ยังเชิญนักพรตและหมอเทวดาไปตรวจร่างกายพวกเขาอย่างละเอียด โชคดีนักที่พวกเขาตรวจพบหนอนกู่ในร่างจึงกำจัดทิ้งไปหมดแล้ว หยวนหลี่เฉียงกระตุกยิ้มขึ้นมา ก่อนจะได้ยินเสียงบางอย่างดังขึ้นมาจากในเมือง เขาหันกลับมาก็พบว่าโจวเฟิงกำลังกระอักเลือดออกมาอย่างไร้สาเหตุ

“พิธีชิงดวงของท่านคงไม่สำเร็จแล้วสินะ เจ้าประเมินพวกเราต่ำไปแล้ว พวกเราทุกคนพิทักษ์เมืองหลวง” สิ้นเสียงของเขา ทหารนับหมื่นนายก็ย้ายฝั่งมาร่วมกับกองทัพของแม่ทัพเซวียน ทหารอีกฝั่งที่เหลือถึงกับหลั่งเหงื่อเย็น เมื่อสถานการณ์พลิกผัน

“เจ้า..” 

“ทำไม เจ้าคิดว่าตัวเองหลอกคนอื่นเป็นอยู่ฝ่ายเดียวหรือ หากเป็นเช่นนี้ ข้าคงผิดหวังไม่น้อย” 

จากนั้น สถานการณ์ก็แปรเปลี่ยนไป โจวเฟิงเห็นท่าไม่ดีก็รีบหนีเอาตัวรอดอย่างรวดเร็ว ปล่อยให้ทัพของจวิ้นอ๋องถูกปราบอย่างราบคาบได้อย่างรวดเร็วจนน่าสมเพช