บทนำ 1/3

เรื่องราวทุกอย่างมันเริ่มมาจากเสียงสะอื้นที่ดังออกมาท่ามกลางความหนาวเหน็บอันแสนร้ายกาจบนเส้นทางจากเมืองหลวงมุ่งหน้าลงใต้ บนเส้นทางทุรกันดารนี้มีขบวนรถม้าขบวนใหญ่ที่กำลังเดินทางพร้อมกับบ่าวไพร่และทรัพย์สมบัติมากมายโดยไร้ผู้คุ้มกันไปยังเมืองเหิงเยว่ ซึ่งเป็นเมืองท่าอันดับหนึ่งของแคว้นเว่ย

แม้ว่าในขณะนี้ บ้านเมืองในแคว้นเว่ยจะสุขสงบ ไร้ศึกสงคราม ด้วยฮ่องเต้ปกครองด้วยความเป็นธรรมและมีกองกำลังทหารที่แข็งแกร่ง แต่การมีเศรษฐีผู้มั่งคั่งเดินทางไปไหนมาไหนพร้อมกับแก้วแหวนเงินทองมหาศาลเช่นนี้ ก็ดูไม่ปกตินัก

ขบวนรถม้าเคลื่อนที่ด้วยความเงียบเชียบ สิ่งที่ดังที่สุดเห็นจะเป็นเสียงร้องไห้ของผู้เป็นนาย

แม้อากาศนอกเมืองหลวงจะหนาวเหน็บจนต้องสวมเสื้อผ้าหลายชั้น แต่ผู้เป็นนาย

กลับด้านชาไร้ความรู้สึก ด้วยความหนาวเหน็บในหัวใจนั้นสาหัสเสียยิ่งกว่า บิดาของเขาที่เป็นคหบดีชื่อดังเคยบอกไว้ว่า ตัวเขานั้นโชคดีนักที่ได้เกิดมาในครอบครัวที่ร่ำรวย ไม่ต้องตรากตรำทำงานหนักเยี่ยงพวกบ่าวไพร่หรือถูกเฆี่ยนตีเช่นพวกทาส แม้ว่าตัวเขาจะเกิดมาเป็นเกอ เป็นบุรุษที่สามารถตั้งครรภ์ได้ หลายครอบครัวต่างพากันรังเกียจหากผู้ใดให้กำเนิดบุตรเกอ แต่บิดาของเขากลับรักใคร่ทะนุถนอมเขาดุจไข่มุกบนฝ่ามือ

“ฮูหยิน หยุดร้องไห้เถอะเจ้าค่ะ พวกเราจากเมืองหลวงมาไกลแล้ว”

เขาที่กำลังสะอื้นไห้ เงยหน้าขึ้นมองบ่าวด้วยดวงตาแดงช้ำ

“ข้ามิใช่ถานฮูหยินอีกต่อไปแล้ว อาอี้ เรียกข้าเช่นเคยเถิด”

“เจ้าค่ะ คุณชายเหอ”

เขาชื่อ เหอซีซวน แซ่เหอ แซ่เดิมของบิดา มิใช่แซ่ถานอีกแล้ว

เขาไม่รู้ว่ามันผิดพลาดมาตั้งแต่ตอนไหน เหตุใดชีวิตที่สูงส่งของเขาถึงได้มาลงเอยเช่นนี้ เขาเป็นถึงเกอผู้งดงามอันดับหนึ่งของเมืองหลวง ใครต่อใครต่างเมียงมองจับจ้องมาที่คุณชายเหอ บุตรเกอคนเดียวของนายท่านเหอชางด้วยสายตาชื่นชม แม้ว่าเขาจะเกิดในครอบครัวคหบดีแต่ก็คบหากับบุตรหลานของขุนนางมากมาย ได้รับการอบรมกิริยามารยาทเป็นอย่างดี แม้จะเป็นเกอแต่ก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าหญิงใด บิดาของเขานั้นเป็นผู้กว้างขวางไม่น้อย แม้แต่ขุนนางในวังเมื่อพบกับพ่อของเขายังต้องไว้หน้าอยู่หนึ่งส่วน

แล้วมันผิดพลาดมาตั้งแต่ตรงไหนกัน

มันผิดพลาดที่เขาเลือกคบสหายสนิท ผู้เป็นบุตรสาวของเสนาบดีกรมพิธีการที่จ้องจะแทงข้างหลังเขา

หรือจริงๆ มันผิดตั้งแต่ที่เขาดึงดันจะแต่งงานกับถานตงหยางกันแน่

ถานตงหยางเป็นบัณฑิตรูปงาม ชายหนุ่มนั้นฉลาดเฉลียวแถมยังช่างเอาใจ เขาตกหลุมรักถานตงหยางตั้งแต่แรกพบ ตั้งแต่ครั้งแรกที่อีกฝ่ายช่วยเขาที่พลัดตกน้ำ บัณฑิตรูปงามแต่ยากจนเพียรเกี้ยวบุตรเกอตระกูลเหออยู่ไม่นาน เหอซีซวนก็ใจอ่อนจนยอมแต่งงานเข้าตระกูลถานแม้ว่าฐานะจะต่างกัน เดิมทีผู้เป็นพ่อนั้นคัดค้านสุดกำลังแต่เขากลับดื้อดึง โชคดีที่ตอนนั้นถานตงหยางผ่านการสอบเข้ารับราชการได้ตำแหน่งขุนนางเล็กๆ ในกรมโยธาพอดี เมื่อเห็นว่า ว่าที่บุตรเขยนั้นมีอนาคตที่ดีจึงวางใจ อนุญาตให้ทั้งสองแต่งงานกัน สินเดิมของเหอซีซวนนั้นยาวเหยียดไปจนสุดถนน เป็นที่โจษจันถึงความรักของคนทั้งคู่

จากนั้น ด้วยฐานะของเหอซีซวน ถานตงหยางจึงรุดหน้าในหน้าที่การงานอย่างรวดเร็ว วันเวลาผ่านไปสามปี เขากลายเป็นรองเจ้ากรมโยธา ส่วนเหอซีซวนกลายเป็นคนไร้ค่าที่ไม่มีประโยชน์อีกต่อไป

เพียงเพราะบิดาของเขาตายจากไปก่อนวัยอันควร ฮูหยินเกอผู้นี้ก็ไร้ประโยชน์ทันที

สุดท้ายเขาถูกหักหลัง ถูกใส่ความว่าเล่นชู้กับบ่าวชายที่เป็นใบ้ สมองไม่สมประกอบ สามีหมางเมิน สหายรักอย่างเซี่ยอ้ายเหม่ยลุกขึ้นมาป่าวประกาศเรื่องที่เกิดขึ้น จนผู้คนลุกฮือขึ้นมาขับไล่เขาออกจากเมือง

เขาไร้ที่ไป คุณชายเกอที่ทั้งชีวิตเคยอยู่แต่ในห้องหอ ต้องตกระกำลำบากเดินทางระหกระเหินไปยังบ้านเดิมของมารดาที่เมืองเหิงเยว่ทางตอนใต้ของเมืองหลวง