ตอนที่ 1 หยกหงส์แดงชักพา 2/2

ซีรู้สึกราวกับกำลังถูกล่อลวงด้วยแรงดึงดูดมหาศาล เขาค่อยๆ เดินไปยังผลงานที่วางอยู่ที่มุมห้องเพียงลำพัง ก่อนจะยืนมองหยกชิ้นนั้นราวกับว่ามันมีชีวิต

“คุณซีสนใจหยกชิ้นนี้เหรอครับ นี่คือหยกหงส์แดงครับ เป็นหยกล้ำค่า คาดว่าน่าจะเป็นหยกประจำตระกูลครับ” ชายชราผู้หนึ่งปรากฏตัวขึ้นมา ก่อนจะช่วยอธิบายผลงานให้ดาราดังได้ฟัง

“หยกชิ้นนี้ เป็นของยุคไหนเหรอครับ”  คนที่ไม่สนใจศิลปะเอ่ยถามอย่างอดไม่ได้ จู่ๆ เขาก็รู้สึกสนใจกับของชิ้นนี้อย่างน่าประหลาด

“ผมไม่แน่ใจเหมือนกันครับ มีนักวิชาการวิเคราะห์กันไว้หลากหลาย แต่อีกด้านมีชื่อสกุลหลิวสลักไว้ คาดว่าน่าจะเป็นของตระกูลหลิวครับ แต่ตระกูลนี้ลึกลับมากพวกเราไม่มีหลักฐานอะไรเกี่ยวกับตระกูลนี้สักเท่าไหร่ ดูเหมือนจะเป็นตระกูลที่ไร้ทายาท สิ้นตระกูลไปแล้ว”

ไม่มีทายาทแล้วเหรอ

หืม ไม่จริง แล้วทำไมแม่ของเขาก่อนตายถึงได้บอกกับเขาว่า แท้จริงเธอมาจากตระกูลหลิว

เขานี่ไงคือ ทายาทตระกูลหลิว และดูเหมือนจะเป็นทายาทเพียงคนเดียวเสียด้วย

“อะแฮ่ม ผมขอจับได้มั้ย” เขาเอ่ยถามอย่างไม่แน่ใจ ทว่าผู้ดูแลที่มาให้ความรู้กลับมองเขาด้วยสายตาลึกล้ำ ก่อนจะหยิบวัตถุโบราณด้วยมือเปล่าแล้วยื่นมาที่เขาอย่างง่ายๆ

ทันทีที่ได้สัมผัส เขาก็รู้สึกได้ถึงแรงดึงดูดบางอย่าง รับรู้ได้ว่ารอบกายนั้นสั่นสะเทือนอย่างน่าสยอง แต่เขากลับถูกดึงดูดไว้ด้วยหยกชิ้นนี้ ไม่อาจขยับหนีไปไหนได้เลย

นี่มัน..แผ่นดินไหว

เขามองรอบกายเห็นผู้คนต่างพากันวิ่งหนีเอาตัวรอดอย่างจ้าละหวั่น กลุ่มชนชั้นสูง ผู้ดี คนดังที่มาร่วมงานที่แต่งตัวมาอย่างเต็มยศ เมื่อถึงช่วงวิกฤต ต่างไม่มีใครไว้ตัว พวกเขาต่างวิ่งหาทางเอาตัวรอดอย่างรวดเร็วจนแทบจะเหยียบกันตายไร้ท่าทางสง่างามเช่นตอนแรก

แต่ซีกลับไม่อาจไปไหนได้ ไม่สิ ส่วนลึกในใจเขาไม่ต้องการที่จะไปเองต่างหาก

เขาเงยหน้ามองผู้ดูแลที่อยู่ในชุดสูทผู้นี้อีกครั้งคล้ายกับต้องการถามคำถามบางอย่าง แต่กลับนึกไม่ออก ผู้ดูแลชราผมยาวสีดอกเลายกยิ้มเอ็นดู ท่ามกลางเหตุการณ์สะเทือนขวัญกลางกรุง ก่อนที่อาคารพิพิธภัณฑ์จะถล่มลงมาทับร่างของเขา

จากนั้นโลกรอบตัวก็กลายเป็นความมืดมิด

เฮือก!!

เขาตื่นขึ้นมาอีกครั้งที่สถานที่แห่งหนึ่งที่ประดับประดาตามสไตล์จีนโบราณแบบที่เขาเพิ่งเดินชมมาเมื่อครู่ รอบกายเต็มไปด้วยแสงสว่างไสว ลมเย็นสบายพัดผ่านร่าง แม้ว่าจะอยู่ในสถานที่แปลกถิ่น แต่เขาสัมผัสได้ว่าเวลานี้เขาปลอดภัยแล้ว

“นี่เราตายไปแล้ว หรือว่ายังไม่ตาย มันคืออะไรกันแน่วะเนี่ย”

เขากะพริบตาถี่ ก่อนจะมองไปที่มือขวาของตนที่กำหยกโบราณชิ้นนั้นไว้แน่น

“นี่มันหยกหงส์แดงนี่หว่า นี่เราหยิบมันติดมือมาถึงที่นี่เลยเหรอ แล้วนี่มันที่ไหนกันแน่วะเนี่ย ใครมาเล่นตลกกับเราวะ”

ซียังสงวนท่าที เผื่อกรณีที่เขากำลังถูกอำในรายการกลั่นแกล้งชื่อดังที่ชอบแกล้งดาราด้วยมุกประหลาดๆ เขาลุกขึ้นมามองไปรอบๆ ก็พบว่าที่นี่คือเรือนแบบจีนโบราณที่ดูหรูหราไม่น้อย พระเอกหนุ่มได้ยินเสียงโวยวายโต้เถียงดังออกมาจากข้างนอกจึงค่อยๆ เดินตามเสียงไปเรื่อยๆ ก่อนจะพบกับชายชราผมสีดอกเลายาวถึงกลางหลังอยู่ในชุดฮั่นฝูหรูหราแบบจีนโบราณ กำลังยืนคุยกับตัวเองอยู่

“ไอหยา แบบนี้แย่แล้ว แย่แล้ว”

“แล้วจะทำยังไง ทำยังไง”

“ต้องรักษาชีวิต ต้องมีทายาท”

เดี๋ยวนะ ตาแก่นี่มันคนที่เป็นผู้ดูแลพิพิธภัณฑ์ที่เอาหยกมาให้เรานี่หว่า แล้วพูดคนเดียวแบบนี้ สติดีอยู่รึเปล่า

“เป็นบ้ารึเปล่าเนี่ย” ซีพึมพำเบาๆ แต่ตาแก่กลับหันขวับมาทันที

“สามหาว ข้าไม่ได้บ้า” 

อ้าว ได้ยินด้วยเหรอ

“เอ่อ ครับ แล้วคุณเป็นใครครับ ผมอยู่ที่ไหนกันแน่” 

ชายชรายืดหลังตรงด้วยท่าทางองอาจ ก่อนจะเอ่ยออกไปอย่างภาคภูมิใจ

“ที่นี่คือมิติส่วนตัวของตระกูลหลิว ข้ามีชื่อว่าหลิวหงชิง เป็นบรรพบุรุษของเจ้าอย่างไรล่ะ เจ้าหลานชายตัวน้อย”

“ผมไม่ใช่..”

“อย่ามาปฏิเสธ ข้ารู้ดีกว่าตัวเจ้าด้วยซ้ำ รีบเข้ามากราบท่านตาเสียสิ” 

ซีมองคนตรงหน้าราวกับมองคนบ้า เขาไม่เข้าใจสักนิดว่าคนผู้นี้มาแอบอ้างว่าเป็นคนของตระกูลหลิวไปทำไม หรือว่าคิดจะมาหาผลประโยชน์กับเขา

“ไม่ต้องมามองหน้าข้าเช่นนี้ เจ้าควรจะคุกเข่าคำนับท่านตาและขอบคุณเสีย ที่ข้าช่วยเจ้าเอาไว้ในเหตุการณ์แผ่นดินไหวที่พิพิธภัณฑ์”

“ท่านกำลังบอกว่าผมยังไม่ตาย”  ดาราดังมีสายตาเป็นประกายขึ้นมา

“ตายแล้ว”

เอ้า ตาแก่นี่

ซีถอนหายใจยาว ตากลมที่เป็นประกายฉายแววสลดลงมา เขาเป็นห่วงบริษัท เป็นห่วงแฟนคลับ ป่านนี้คงวุ่นวายกันไปหมดแล้ว ส่วนเพื่อนฝูงญาติพี่น้องหรือคนรักล้วนไม่มีเขาจึงไม่มีห่วงในเรื่องนั้น

ไม่รู้ว่าเขาควรจะรู้สึกดีใจหรือเศร้าใจกันแน่ ที่แม้แต่จะตายยังไร้ความผูกพันกับใคร น่าเสียดายที่ชีวิตครั้งก่อนโดดเดี่ยวเกิน หากได้กลับไปหรือย้อนเวลากลับไปแก้ไข เขาก็อยากจะรักษาเพื่อนและคนรอบกาย มีความสัมพันธ์อย่างลึกซึ้งกับคนรักดีๆ สักคน

เสียดายที่เวลามันย้อนกลับไปไม่ได้แล้ว

“เวลานี้เจ้าตายไปแล้ว แต่หากเจ้ายังคะนึงถึงชีวิตที่ล่วงผ่านไปแล้ว ข้าช่วยเจ้าได้นะ”

“ ...” ซีมองตาแก่ที่กำลังหว่านล้อมเขา ด้วยท่าทางราวกับกำลังหลอกเด็ก

นี่คิดว่าเขาอายุเท่าไหร่กันแน่

“ไอ้หลานชาย ได้พบกันครั้งนี้ นับว่าสวรรค์เข้าข้างตระกูลหลิวแล้ว ข้าจะให้ในสิ่งที่เจ้าปรารถนา”’