ตอนที่ 42 ตอนจบ 1/3

หลังจากเหตุการณ์วุ่นวายที่เกิดขึ้นเมืองหลวง ก็ถึงเวลาแห่งการฟื้นฟู โชคดีที่นอกจากจัตุรัสกลางเมืองแล้ว ไม่มีสิ่งใดพังทลาย ทว่าก็มีชาวบ้านโดนลูกหลงจนบาดเจ็บเป็นจำนวนไม่น้อย จนฮ่องเต้ต้องประกาศเรียกตัวหมอตามเมืองต่างๆ ให้เร่งเข้ามาช่วยรักษาอาการให้ปลอดภัย

สิ่งที่ทำให้ผู้คนนึกทึ่งในช่วงเวลาวิกฤตก็คือ องค์ชายห้าจอมเสเพลนั้น แท้จริงแล้วเป็นเจ้าของที่แท้จริงของห้องอาหารส่องดาว พระองค์นำอาหารจากห้องอาหารมาเปิดโรงทานแจกจ่ายให้กับผู้คนอย่างไม่รอช้า เหล่าองค์ชายคนอื่นก็ไม่น้อยหน้า เมื่อได้เวลาแสดงความสามารถก็ต่างพากันช่วยฟื้นฟูบ้านเมืองกันอย่างเต็มกำลัง

สถานการณ์ในเมืองจึงกลับมาสู่สภาพปกติดังเดิม แต่สิ่งที่ไม่เหมือนเดิมคือกลุ่มขุนนางชั่ว งานนี้ความผิดประจักษ์เห็นต่อหน้า จวิ้นอ๋องกำเริบเสิบสาน ตั้งใจชิงบัลลังก์ถึงขั้นกล้าลงมือกับประชาชนโดยมีขุนนางหลายคนหนุนหลัง ฮ่องเต้แต่ไหนแต่ไรประนีประนอม ใจอ่อนให้จวิ้นอ๋องที่มีอำนาจฝั่งมารดาถ่วงดุลอยู่ไม่น้อย แต่เมื่ออีกฝ่ายตายไปแล้ว เขาก็ไม่คิดจะยั้งมือกับพวกขุนนางทั้งหมดที่ร่วมก่อการในครั้งนี้

หนึ่งในนั้นก็คือ เสนาบดีเซี่ยโม่โฉว วันนั้นเลี่ยงชิงและเลี่ยงหรงใช้เวลาไม่น้อยในการตามล่าอีกฝ่ายที่ดูเหมือนจะมีกองกำลังส่วนตัวคอยปกป้องเอาไว้ ตามมาด้วยเหล่าขุนนางที่มีรายชื่อในบันทึก พวกเขาถูกลงทัณฑ์สถานหนัก เซี่ยโม่โฉวถูกสั่งประหารชีวิตและริบทรัพย์สิน คนในครอบครัวที่ยังอยู่ มีราชโองการถอดถอนบรรดาศักดิ์ทั้งหมด กลายเป็นทาส เนรเทศออกไปอยู่ที่ชายแดน ชีวิตขุนนางเหล่านั้นขึ้นสูงและลงต่ำในชั่วพริบตาเพราะความโลภ อยากได้ลาภยศสรรเสริญ เพราะการตัดสินใจที่ผิดพลาดทำให้พวกเขาต้องมีจุดจบที่น่าอนาถเช่นนี้

นอกจากเหล่าขุนนางแล้ว กลุ่มทหารก็ถูกจับกุมมาเพื่อสำเร็จโทษเช่นกัน แม่ทัพ

เซวียนอี้หางและแม่ทัพหยวนหลี่เฉียงนั้นตามจับกุมทหารและมือสังหารในคราบหลวงจีนได้จำนวนหนึ่ง หยวนหลี่เฉียงเตรียมการมาอย่างดีสำหรับแผนการในวันนี้ หลังจากที่โจวเฟิงปรากฏตัวต่อหน้า เขาก็ได้รู้ว่าผู้ที่วางยาพิษหนอนกู่ในตัวเขาและคนในกองทัพ ก็คือคนผู้นี้ แต่เขาก็แสร้งทำเป็นตกอยู่ใต้อำนาจและทำตามคำสั่งพวกมันทุกอย่าง เพื่อให้พวกมันวางใจแล้ววางแผนตลบหลังพวกมันได้อย่างเลือดเย็น

เหตุการณ์ก่อกบฏกลางเมืองนี้ นอกจากจะเกี่ยวโยงกับทหาร ไทเฮาเองก็หลีกเลี่ยงความรับผิดชอบไม่ได้ ในค่ำคืนที่ทราบว่าบุตรชายของตนถูกสังหารแล้ว พระนางก็ดื่มยาพิษตายตามไปทันทีเพื่อรักษาเกียรติยศของตน นี่นับว่าเป็นการกวาดล้างเสี้ยนหนามที่ทิ่มแทงฮ่องเต้เฉินเฟยหลงมาหลายปีในครั้งเดียว

ส่วนหลิวซีซวนนั้นนับว่าวุ่นวายน้อยที่สุด ไม่ใช่เพราะไม่มีใครต้องการตัวเขา แต่เป็นเพราะเขาปิดจวนไม่รับแขกเลย ตั้งแต่เกิดเรื่อง

จะให้รับยังไงไหว ร่างกายพังไปหมด เวลานี้ท่านตาจากไปแล้ว ทิ้งไว้แต่พลังวิเศษและวิชาความรู้ของตระกูลหลิวในร่างนี้ แต่ถึงอย่างนั้น การฟื้นฟูร่างกายก็ต้องใช้เวลานาน เพราะเขาดันใช้พลังเกินตัว จนเกือบตายไปหลายรอบ

ช่วยไม่ได้ พอเป็นเรื่องของผู้ชาย เขาก็ขาดสติเสมอ

หลายวันต่อมา อาการของเขาก็เริ่มดีขึ้นจนสามารถออกมาเดินเล่นในจวนได้ ค่ำคืนนี้หลิวซีซวนจึงพาร่างของตนมานั่งที่ศาลาชมจันทร์ที่ตั้งอยู่ในสวนของจวนตระกูลหลิว เขาหยิบหยกหงส์แดงขึ้นมาพิจารณาอีกครั้ง มันเป็นหยกชิ้นเดียวที่พาเขามายังโลกใบนี้ และเป็นหยกที่เขาพกติดตัวตลอดเวลา ไม่เคยห่างกายเลย เขาลูบไล้หยกในมือช้าๆ ก่อนจะเงยหน้ามองจันทร์

บัดนี้ ตระกูลหลิวเหลือเขาเพียงผู้เดียวแล้ว

“ท่านตา ตอนนี้ท่านอยู่ที่ไหนหรือ”

“หลิวซีซวน เจ้าทำอะไรอยู่” เซวียนจางหย่งคนรักของเขาปรากฏตัวขึ้นมาหลังจากที่เฝ้ามองคนรักชมจันทร์อยู่สักพักแล้ว

“ข้ากำลังชมจันทร์ ว่าแต่ท่านเถิด บาดแผลเป็นอย่างไรบ้าง นี่ท่านกระโดดข้ามรั้วมาอีกแล้วใช่หรือไม่ ทำเช่นนี้เดี๋ยวแผลที่อกก็ปริอีกรอบ”

“เช่นนั้น เจ้าก็ต้องเป็นฝ่ายกระโดดข้ามรั้วมานอนกับข้าแล้ว ข้าเสียขวัญหนักยิ่งนัก หากคุณชายหลิวคอยปลอบโยนไม่ห่าง คงหายดี” หัวหน้าหน่วยตงฉางผู้เคร่งขรึมเมื่ออยู่กับคนรัก ก็กลายร่างเป็นลูกแมวตัวใหญ่ไปเสียได้ หากไม่ติดว่าบาดเจ็บอยู่ หลิวซีซวนก็อยากจะหยิกแรงๆ เสียที

“แค่เพียงท่านหัดนอนพักไม่ขยับตัว แผลท่านก็หายดีแล้ว”

“ แผลของข้านั้นไม่ลึกมากนักหรอก คนดี เจ้าไม่ต้องเป็นกังวล สมัยก่อน ข้าออกไปสืบราชการลับ บางครั้งบาดเจ็บกลับมาหนักเสียยิ่งกว่านี้ ต้องขอบคุณเจ้า ที่มอบเกราะอ่อนของตระกูลหลิวให้ข้าสวมใส่อยู่ตลอด จึงรอดพ้นความตายมาได้หวุดหวิด”

“จริงๆ แล้ว ข้าเห็นเจ้าถูกแทงในนิมิตต่างหาก แต่ข้าไม่อาจบอกตามตรงด้วยกลัวฝืนลิขิตสวรรค์ ได้แต่คอยบอกให้ท่านระมัดระวัง ภาพที่ข้าเห็นคือ เจ้าถูกแทงทะลุอกโดยมีฮ่องเต้เฉินเฟยหลงจับที่ด้ามดาบเอาไว้ เพราะอยู่ใกล้กับฝ่าบาท ใครจะไปคิดว่าท่านไม่ได้ถูกแทงเพราะฝ่าบาท แต่ถูกแทงเพราะเอาตัวมารับดาบแทนข้ากันเล่า”

“ข้าย่อมต้องทำเช่นนั้นอยู่แล้ว ใครจะยอมเห็นคนรักถูกทำร้ายต่อหน้าต่อตากัน เจ้าก็รู้ว่าเจ้าคือแก้วตาดวงใจของข้า” ชายหนึ่งดึงมือคนงามขึ้นมาจุมพิต เขาสบตาหวานซึ้งนั้น ก่อนจะนึกบางอย่างขึ้นมาได้