ตอนที่22

20.00 น.

Rrrrrrr

“ค่ะคุณแม่....เปาจะรักษาสุขภาพนะคะ..บายค่ะ”

ปรารียืนคุยโทรศัพท์กับแม่ของเธออยู่ด้านนอกเธอรู้ว่าแม่ของเธอเป็นห่วงเธอจะพยายามรักษาตัวให้ดีที่สุด

“คุยกับคุณแม่เหรอ”

ตฤณภพเห็นหญิงสาวคุยโทรศัพท์นานสองนานก็คงจะไม่พ้นคุณแม่ของเขาที่ดูจะห่วงปรารีเสียเหลือเกินก่อนจะมาก็โทรมาหาเขาสั่งโน่นนี่สารพัดให้ดูแลหญิงสาวให้ดีๆ

“ค่ะ...คุณแม่เป็นห่วงกลัวว่าเปาจะอยากเที่ยวจนลืมดูแลตัวเองค่ะ”

ปรารีหันหลังกลับมาบอกชาหนุ่มที่กำลังเดินออกมาหาเธอด้วยชุดนอนและมีผ้าขนหนูผืนเล็กพาดบ่าอยู่

“มีฉันคอยดูแลเธอทั้งคนเธอไม่เป็นอะไรง่ายๆหรอก”

ตฤณภพส่ายหัวให้กับความห่วงใยจนเกินเหตุของแม่เขาหญิงสาวอยู่กับเขาทั้งคนเขาดูแลเธอดีอยู่แล้วไม่ปล่อยให้เธอเป็นอะไรง่ายๆหรอก

“.........”

//เขินอีกแล้ว..ทำไมชอบทำให้เขินอยู่เรื่อยเลยนะอีตาบ้า//

ปรารีอมยิ้มกับคำพูดของชายหนุ่มที่เขาทำให้เธอใจเต้นอีกแล้ว

“ยิ้มอะไรของเธอ”

ตฤณภพทำหน้าแปลกใจเล็กน้อยที่จู่ๆหญิงสาวก็ยิ้มออกมาอย่างไม่มีสาเหตุเขาเองเห็นเธอยิ้มให้ก็ทำตัวไม่ค่อยถูกเหมือนกัน

“เปล่าค่ะ”

ปรารีทิ้งตัวลงนั่งที่เก้าอี้นอนเธอกะว่าจะนั่งอยู่ตรงนี้สักพักเพราะบรรยากาศตอนนี้กำลังดีเลยทีเดียว

“มัวแต่นั่งตากน้ำค้างเดี๋ยวก็ไม่สบายกันพอดี”

ตฤณภพเองก็ทิ้งตัวลงนั่งข้างๆหญิงสาวทั้งสองค่อนข้างนั่งชิดกันเพราะเก้าอี้นอนสองตัวมันตั้งไว้ชิดกันนั่นเอง

“ก็คืนนี้ดาวสวยนี่คะ...ดูสิคะแถมตรงนี้เป็นจุดชมวิวชั้นดีเลยพี่ต้นมาดูด้วยกันไหมคะ”

ปรารีไม่อยากนั่งดูดาวคนเดียวเธออยากให้เขาดูดาวพร้อมๆกับเธอด้วยเพราะคืนนี้ท้องฟ้าที่เปิดนี้มันสามารถเห็นแสงสว่างกระพริบจากดวงดาวทั่วท้องฟ้าจริงๆ

“ก็ตรงนี้ต้องเป็นจุดมองดาวที่สวยอยู่แล้วฉันเป็นคนให้พ่อทำตรงนี้ไว้ให้เป็นพิเศษเวลาฉันมาที่นี่ก็จะชอบมานอนดูดาวตรงนี้แหละ”

จุดตรงนี้จะไม่ให้อยู่แล้วบรรยากาศดีได้อย่างไรก็เพราะว่าเขาเป็นคนสั่งให้มีพื้นที่ตรงนี้เองเอ่ไว้นอนดูดาวนี่แหละ

“ปกติพี่ต้นมาที่นี่กับใครคะ??”

“ถามทำไม”

“ก็แค่อยากรู้”

ปรารีแค่อยากรู้ว่าพื้นที่ที่โรแมนติกแบบนี้ชายหนุ่มเคยพาใครมานอนดูดาวด้วยหรือเปล่าเธออยากเป็นผู้หญิงคนแรกที่นอนดูดาวตรงนี้กับเขาจริงๆ

“ปกติฉันก็มาคนเดียว..หรือไม่ก็..มากับคุณชัย”

ตฤณภพไม่เคยพาใครมาส่วนมากเขาจะมาคนเดียวหรือไม่ถ้างานด่วนก็มากับธวัชชัยแต่พื้นที่ตรงนี้มีแค่เขาเท่านั้นที่ชอบมานอน

“อ๋อ..อย่างนี้นี่เอง”

ปรารีใจชื้นเล็กน้อยที่รู้ว่าเธอเป็นคนแรกที่มายนั่งดูดาวกับเขาตรงนี้มันเป้นความรู้สึกที่รู้สึกว่าตัวเองพิเศษอย่างบอกไม่ถูก

“สงสัยอะไรอีกหรือเปล่า”

ตฤณภพหันไปมองหญิงสาวที่กำลังแหงนหน้ามองท้องฟ้าเขารู้สึกว่าตอนนี้หญิงสาวดูน่ารักเป็นพิเศษ

“เปล่าค่ะ...งั้นพี่ต้นไปพักเถอะค่ะเปาจะขอดูดาวตรงนี้สักพัก”

ปรารีส่ายหัวพร้อมหันมามองหน้าอีกฝ่ายเธอให้เขากลับไปพักเพราะรู้ว่าเขาคงไม่อยากจะนั่งดูดาวกับเธอเพราะชวนแล้วก็ไม่เห็นได้คำตอบ

“อะไรของเธอเมื่อกี้ยังชวนฉันดูดาวอยู่เลย”

ตฤณภพเริ่มมีคิ้วขมวดเล็กน้อยเมื่อกี้ยังชวนเขานั่งดูดาวด้วยอยู่เลยตอนนี้มาไล่เสียอย่างนั้น

“อ้าว..ก็เปานึกว่าพี่ต้นจะไม่ดูนี่คะ”

//ก็ไม่เห็นตอบมา//

“เอานี่พันหัวเอาไว้จะได้อุ่นๆ”

//ก็ยังไม่ได้บอกสักหน่อยว่าจะไม่ดู//

ตฤณภพเอาผ้าขนหนูผืนเล็กของเขาที่พาดบ่าอยู่คลุมหัวให้หญิงสาวเพราะที่นี่น้ำค้างแรงกลัวว่าเธอจะไม่สบาย

“เอ่อ..ขอบคุณค่ะ”

ปรารีหน้าแดงเล็กน้อยที่การกระทำที่อ่อนโยนนี้เกิดขึ้นโดยชายหนุ่ม

“นอนลงมา”

ชายหนุ่มนอนลงบนเก้าอี้นอนพร้อมยื่นแขนให้หญิงสาวนอนทับ

“คะ??”

//ทำอะไรของเค้า//

“นอนลงมาสิ..”

ตฤณภพตบไปที่ต้นแขนอีกข้างเบาๆให้หญิงสาวนอนลงมาที่แขนของเขาแต่ดูท่าเธอยังจะทำหน้างงไม่เลิก

“บนแขนพี่ต้นเหรอคะ??”

//ได้ด้วยเหรอ//

“อืมม...”

ตฤณภพพยักหน้าจริงจัง

“ค่ะ”

//ใจอย่าเต้นแรงสิ//

ปรารีทิ้งตัวนอนบนแขนของชายหนุ่มอย่างเคอะเขินเธอไม่รู้ว่านี่มันเป็นอาการปกติของผู้หญิงเวลาอยู่ใกล้ผู้ชายหรือเปล่าเพราะเธอเองก็ไม่เคยเข้าใกล้ผู้ชายคนไหนขนาดนี้ด้วยเรื่องนี้เธอคิดว่าเธอต้องหาคำตอบให้ได้

“พี่ต้นรู้ไหมคะว่าเปารู้สึกว่าตัวเองโชคดีมากๆเลยที่ได้มาเจอคุณพ่อคุณแม่แล้วก็คุณย่าพวกท่านรักเปาไม่ต่างจากลูกหลานแท้ๆเลย”

ปรารีรู้สึกว่าอยากพูดคำนี้ออกมาตอนนี้ให้ชายหนุ่มได้ฟังว่าเธอรู้สึกว่าเธอเป็นคนที่โชคดีมากจริงๆ

“เธอโชคดีกว่าคนหลายๆคนรู้ไหมเพราะฉะนั้นเธอต้องรักพวกท่านให้มากๆ”

ตฤณภพอมยิ้มที่หญิงสาวรู้ตัวว่าตัวเองโชคดีกว่าใครหลายๆคน

“อยู่แล้วค่ะเปารักมากกว่าชีวิตตัวเธอเสียอีกเปาเลยอยากอุ้มท้องลูกพี่ต้นเพื่อให้ทุกคนที่อยากมีหลานได้มีสมใจไงคะ”

หากปรารีไม่รักทุกคนเธอก็คงจะไม่ยอมตัดสินใจอะไรที่ทำให้ผูกมัดตัวเองไปทั้งชีวิตหรอก

“ขอบคุณที่เธอเสียสละชีวิตของตัวเองขนาดนี้นะ”

ตฤณภพรู้สึกในแบบที่เขาพูดจริงๆ

“หืมม..”

//นี่พี่ต้นขอบคุณเราเหรอ..ถือเป็นเรื่องที่ดีแฮะ//

ปรารีมีอาการเกร็งเล็กน้อยที่ชายหนุ่มพูดคำว่าขอบคุณกับเธอแต่นั่นมันก็เป็นเรื่องที่ดี

“แล้วเธอไม่รู้สึกโชคดีที่เจอฉันบ้างเหรอ..ถ้าเป็นไปได้เธออยากจะเจอฉันด้วยไหม”

ตฤณภพอยากรู้ว่าในใจหญิงสาวคิดอย่างไรเมื่อต้องมาเจอเขาเพราะเขานั้นส่วนมากจะไม่ค่อยมีคนชอบหน้าสักเท่าไรด้วยนิสัยส่วนตัวของเขาเองเป็นเหตุ