Share
ตอนที่21
ชั่วโมงต่อมา
“หืมมมม”
ตฤณภพตกใจเล็กน้อยที่จู่ๆตัวของหญิงสาวก็ล่วงมานอนอยู่บนตักของเขาเธอหลับไปตั้งแต่ตอนไหนเขาไม่เห็นรู้เรื่องเลย
“นี่เธอ...เปา...เปา..”
//เฮ้อ..ง่วงแล้วทำไมไม่ไปนอนตั้งแต่แรกนะ//
ชายหนุ่มก้มลงไปสะกิดที่หัวไหล่หญิงสาวเล็กน้อยแต่ดูท่าเธอจะไม่ตื่นง่ายๆ
“........”
//ยัยตัวแสบ..เธอทำให้ฉันมีอาการบ้าอะไรเนี่ย//
ตฤณภพก้มมองหน้าของหญิงสาวเขาไม่สามารถที่จะควบคุมตัวเองได้แล้วสมองอยากจะเลิกมองแต่สายตาของเขาละออกไปจากใบหน้าของเธอได้จริงๆริมฝีปากที่อวบอิ่มมันคือแรงดึงดูดมหาศาลที่เขาไม่สามารถต้านทานได้
“อืมมม..”
//เห้ย...เราจะลักหลับยัยนี่ไม่ได้”
ตฤณภพใช้ริมฝีปากหนาของเขากดจูบไปยังริมฝีปากเล็กที่อวบอิ่มเชิญชวนอยู่ครู่หนึ่งจึงรีบดึงตัวเองออกมาพร้อมทั้งรีบอุ้มเธอไปส่งในห้องนอนเขาไม่มีกระจิตกระใจจะดูหนังต่อแล้ว
เช้าวันต่อมา
“อือ..อืมม...พี่ต้น”
//มานอนตรงนี้ได้ไง??...//
ปรารีตื่นมาเพราะได้ยินเสียงนาฬิกาปลุกแต่ที่ทำให้เธอตื่นมาโดยไม่มีอาการงัวเงียเลยคือตอนนี้ตฤณภพกำลังนอนกอดเธออยู่น่ะสิ
“...อะไรของเธอโวยวายทำไม”
ตฤณภพงัวเงียตื่นมามองหน้าหญิงสาวคิ้วขมวดไม่รู้ว่าเธอจะโวยวายอะไรนักหนา
“แล้วพี่ต้นทำไมมานอนตรงที่นี่ล่ะคะ”
“เอ่อ..ก็เมื่อคืนเธอหลับฉันก็เลยพามาส่งฉันง่วงก็เลยนอนที่นี่เลย..เดี๋ยวฉันไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนนะเดี๋ยวจะสายเธอก็เหมือนกัน”
ตฤณภพรีบลุกออกไปจากเตียงของหญิงสาวก่อนที่เธอจะสงสัยอะไรไปมากกว่านี้
“..อะไรของเค้า...ตื่นมาก็หน้าหงิกหน้างอเลย..”
ปรารีมองดูชายหนุ่มเดินออกไปจากห้องอย่างงงๆเธอไม่เข้าใจเขาเสียจริงว่าแต่ละวันเขาจะมาอารมณ์ไหนแน่
เชียงราย
“ว้าว..ที่นี่สวยจังเลยค่ะพี่ต้น”
ปรารีมาถึงบ้านพักก็มัวแต่ยืนตะลึงมองดูรอบๆของที่นี่ทั้งบ้านไม้สักที่หลังใหญ่สวยตระหง่านอยู่ตรงหน้ารวมกับวิวทิวทัศน์รอบๆนี่มันสวรรค์ของเธอเลยแบบนี้น่าอยู่กว่าบ้านที่เชียงใหม่ของเธอตั้งเยอะเลยแถมรอบนอกน่าจะเป็นพวกไร่สวนของเกษตรกรและป่าไม้ของที่นี่อีกต่างหากให้เธออยู่ที่นี่ตลอดชีวิตยังได้เลย
“อย่ามัวแต่ตื่นเต้นเข้าข้างในกันก่อน”
ตฤณภพขมวดคิ้วกับอาการตื่นเต้นของหญิงสาวเล็กน้อยและเรียกให้เธอเข้าบ้าน
“ค่ะ..บ้านนี้น่าอยู่จังเลยนะคะที่นี่เป็นบ้านของใครเหรอคะ”
ปรารีค่อยๆเดินตามชายหนุ่มเข้ามาในบ้านยิ่งมองในบ้านก็ยิ่งสบายตาทั้งอยากจะรู้ว่าที่นี่เป็นบ้านของใครหากเป็นของแม่เธอล่ะก็เธอก็จะขอแม่เธฮมาอยู่ที่นี่เรื่อยๆเลย
“บ้านของฉันเองคุณพ่อสร้างเอาไว้ให้เวลามาพักที่นี่”
บ้านหลังนี้ตระการสร้างให้ตฤณภพตังแต่ยังเรียนไม่จบเพราะเขารู้ว่าลุกชายของเขารักสันโดษเลยสร้างที่นี่ให้และก็เป็นที่ถูกใจตฤณภพมากด้วย
“อ่อ”
//แบบนี้ก็อดมาได้น่ะสิ//
เมื่อปรารีรู้ว่าเป็นบ้านของใครความหวังที่เธอจะได้มาอยู่ที่นี่คงหมดไปแล้วเพราะรู้ว่าชายหนุ่มคงไม่อนุญาตให้เธอมาที่นี่คนเดียวแน่
“เธอหิวหรือยัง”
“ค่ะ”
“เดี๋ยวฉันจะโทรสั่งจากร้านอาหารเจ้าประจำที่นี่เธออยากทานอะไร”
“อะไรก็ได้ค่ะเปาทานได้หมด”
ตฤณภพรู้ดีว่าหญิงสาวต้องหิวแน่ๆเขาจึงต้องหาสั่งอาหารมาไว้ที่นี่ก่อนเพราะที่นี่มีแต่แม่บ้านที่มาคอยทำความสะอาดที่เวียนกันมาไม่ได้มีใครอยู่และไม่มีแม่ครัว..เขามากี่ครั้งก็จะอยู่ที่นี่คนเดียวอยากทานอะไรก็ออกไปหาซื้อแต่ส่วนมากเขาจะสั่งมาไว้ที่นี่มากกว่า
“มากันแล้วเหรอ”
ณคุณได้รับเรื่องจากคุณปู่ของเขาว่าทั้งสองจะมาที่นี่เลยมาดูแลความเรียบร้อยให้ในฐานะคนที่อยู่ก่อนหนานี้แล้ว
“พี่หมอดีจังเลยค่ะที่เจอพี่หมอที่นี่”
ปรารีเห็นหน้าณคุณก็มีสีหน้าดีใจอย่างเห็นได้ชัด
“......”
//ดีใจอะไรขนาดนั้นกัน..หึ่..//
ตฤณภพไม่รู้ว่าหญิงสาวจะดีใจอะไรขนาดนั้นแอบมองเธอแบบไม่พอใจเล็กน้อย
“โทษทีที่จะมาได้ได้บอกก่อนพอดีคุณปู่ให้ฉันมาดูว่านายขาดเหลืออะไรบ้างหรือเปล่าน่ะ”
“ไม่มีอะไรขาดเหลือหรอกขอบใจมาก...หมออยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนสิ”
ก่อนที่จะมาตฤณภพเองให้คนที่นี่จัดการทุกอย่างไว้ให้แล้วไม่มีอะไรขาดเหลือเมื่อณคุณมาเป็นแขกที่บ้านเขาเลยถือโอกาสชวนทานข้าวเสียเลย
“พอดีผมมีธุระต้องไปที่วัดต้องขอโทษด้วยไว้ครั้งหน้าก็แล้วกันครับ..ถ้างั้นเดี๋ยวผมขอตัวก่อน”
ณคุณคงจะอยู่ทานไม่ได้เพราะว่าเขาจะต้องไปจัดการงานศพของพ่อต้นข้าวหญิงสาวที่เขารับเธอเอาไว้ความดูแล
“อ๋อ..ครับ”
ตฤณภพเห็นว่าหากณคุณมีธุระเขาก็จะไม่ยื้อให้เสียมารยาทเขายังอยู่ที่นี่อีกหลายวันโอกาสที่จะทานข้าวด้วยกันยังมีอีกเยอะ
“บ๊าย..บายค่ะพี่หมอ”
ปรารีโบกไม้โบกมือลาหมอณคุณอย่างเสียดายที่เกือบจะมีเพื่อนคุยอยู่แล้วเชียวแต่หมอณคุณดันไม่ว่างเสียอย่างนั้น
“ดูสนิทสนมกันเกินไปนะเจอหมอแค่ไมกี่ครั้งเอง”
ตฤณภพไม่ค่อยพอใจกับอาการของหญิงสาวที่ดูจะสนิทสนมกับหมอณคุณมากเกินไปหน่อยเพราะเจอันไม่กี่ครั้งเอง
“เราถึงจะเจอกันไม่กี่ครั้งแต่ก็คุยกันถูกคอ..อีกอย่างพี่หมอก็ใจดีด้วยละมุ๊นน..ละมุน”
//ถ้าพี่ต้นละมุนได้ครึ่งของพี่หมอจะดีมากเลย//
“.....”
//ละมุนงั้นเหรอ...ฉันมันดูไม่อ่อนโยนบ้างเลยใช่ไหม//
ไรท์:ท่าจะหึงละมั้งดูท่าแล้ว
ชั่วโมงต่อมา
“หืมมม....อาหารทางเหนือนี่อร่อยสุดๆไปเลยนะคะ”
เมื่ออาหารมาถึงปรารีก็ไม่ได้หยุดปากตักเมนูไหนเข้าปากได้ก็อร่อยไปเสียทุกอย่าง
“ฉันก็เห็นเธออร่อยทุกอย่าง”
ตฤณภพเห็นหญิงสาวทานได้ทุกอย่างที่เขาสั่งมาก็ดีใจแต่ด้วยความที่ปากไม่ดีของเขาก็อดแซวเธอไม่ไดเพราะเขาสังเกตเธอหลายครั้งแล้วไม่ว่าอะไรเธอก็ทานได้หมดทุกอย่างไม่มีบ่น
“......”
//ชิส์..//
ปรารีมองค้อนชายหนุ่มเล็กน้อยแล้วสนุกกับการทานอาหารของเธอต่อ
“ว่าแต่งานพี่ต้นยุ่งมากไหมคะ”
“ก็น่าจะไม่เท่าไรนะ”
ตฤณภพไม่เข้าใจว่าเธอจะถามเรื่องานของเขาทำไม
“งั้นแบบนี้ก็มีเวลาพาเปาเที่ยวได้สินะคะ”
นี่แหละจุดประสงค์ที่เธอมาก่อนหน้าที่จะมาเธอก็ถามเขาไปรอบนึงแล้วแต่อยากจะฟังให้แน่ใจว่าเขาจะให้คำตอบเธอได้หรือเปล่า
“อืมม..ก็ถ้าว่างก็จะพาไปแล้วกัน”
“โอเคค่ะ..”
ปรารียังคิดว่าคำตอบของชายหนุ่มที่ตอบมาแบบนี้มันทำให้เธอนั้นมีความหวังอยู่
Related chapter
อุ้มรักละลายใจ ตอนที่22
20.00 น.Rrrrrrr“ค่ะคุณแม่....เปาจะรักษาสุขภาพนะคะ..บายค่ะ”ปรารียืนคุยโทรศัพท์กับแม่ของเธออยู่ด้านนอกเธอรู้ว่าแม่ของเธอเป็นห่วงเธอจะพยายามรักษาตัวให้ดีที่สุด“คุยกับคุณแม่เหรอ”ตฤณภพเห็นหญิงสาวคุยโทรศัพท์นานสองนานก็คงจะไม่พ้นคุณแม่ของเขาที่ดูจะห่วงปรารีเสียเหลือเกินก่อนจะมาก็โทรมาหาเขาสั่งโน่นนี่สารพัดให้ดูแลหญิงสาวให้ดีๆ“ค่ะ...คุณแม่เป็นห่วงกลัวว่าเปาจะอยากเที่ยวจนลืมดูแลตัวเองค่ะ”ปรารีหันหลังกลับมาบอกชาหนุ่มที่กำลังเดินออกมาหาเธอด้วยชุดนอนและมีผ้าขนหนูผืนเล็กพาดบ่าอยู่“มีฉันคอยดูแลเธอทั้งคนเธอไม่เป็นอะไรง่ายๆหรอก”ตฤณภพส่ายหัวให้กับความห่วงใยจนเกินเหตุของแม่เขาหญิงสาวอยู่กับเขาทั้งคนเขาดูแลเธอดีอยู่แล้วไม่ปล่อยให้เธอเป็นอะไรง่ายๆหรอก“.........”//เขินอีกแล้ว..ทำไมชอบทำให้เขินอยู่เรื่อยเลยนะอีตาบ้า//ปรารีอมยิ้มกับคำพูดของชายหนุ่มที่เขาทำให้เธอใจเต้นอีกแล้ว“ยิ้มอะไรของเธอ”ตฤณภพทำหน้าแปลกใจเล็กน้อยที่จู่ๆหญิงสาวก็ยิ้มออกมาอย่างไม่มีสาเหตุเขาเองเห็นเธอยิ้มให้ก็ทำตัวไม่ค่อยถูกเหมือนกัน“เปล่าค่ะ”ปรารีทิ้งตัวลงนั่งที่เก้าอี้นอนเธอกะว่าจะนั่งอยู่ตรงนี้สักพักเพราะบรรยากาศตอนนี้กำล
อุ้มรักละลายใจ ตอนที่23
“เอ่อ...เปาก็อยากเจอทุกคนที่เป็นครอบครัวแหละค่ะ”//อยากเจอนะ..แต่อยากเจอพี่ต้นที่เจาอารมณ์น้อยกว่านี้หน่อย..คิๆๆ”ปรารีตอบในความรู้สึกของตัวเองที่เป้นกลางที่สุดหากเลือกได้เธอก็อยากจะเจอพี่ต้นของเธอที่เจ้าอารมณ์น้อยกว่านี้นิดหน่อยแต่ยังไงเธอก็รับได้เพราะเขาก็แค่ชอบดุเธอเท่านั้นไม่ได้พูดอะไรให้หักหารน้ำใจเธอแค่นี้เธอก็พอใจแล้ว“อืมม....”แค่รู้ว่าหญิงสาวไม่ได้เสียใจที่เจอเขาก็พอแล้วเพราะเขาคิดว่าตอนนี้เขาดีใจที่ได้เจอเธอมันทำให้เขารู้สึกว่าเขาสามารถยิ้มได้บ่อยขึ้นถ้าหากว่าเขาได้ใช้ชีวิตเป็นครอบครัวกับเธอจริงๆมันจะเป็นรูปแบบไหนกันนะ...“.....”//คิดอะไรบ้าๆ//เรื่องคิดที่จะอยู่เป็นครอบครัวกับหญิงสาวมันแวบเข้ามาในหัวเขเองก็ไม่รู้ว่าเขาคิดแบบนั้นไปได้อย่างไรทั้งที่เขาไม่ใช่คนที่อยากมีครอบครัวเสยหน่อยอาจจะเป็นเพราะอารมณ์ชั่ววูบในตอนนี้ก็ได้//ยัยซาลาเปาเธอทำอะไรกับหัวสมองฉันกัน//“หืมม...หลับง่ายเสียจริง”ตฤณภพส่ายหัวเล็กน้อยพร้อมกันมามองหน้าหญิงสาวต่อแต่ปรากฏว่าตอนนี้เธอได้หลับไปเสียแล้วเมื่อครู่ยังคุยจ้อกับเขาอยู่เลยสงสัยจะเพลียจากการเดินทาง“หึ่...ถ้าเธอเลี้ยงลูกแล้วลูกฉันจะนิสัยเหมือนเธ
อุ้มรักละลายใจ ตอนที่24
“ได้สิ..วันนี้พี่ค่อนข้างว่าง”“งั้นไปค่ะ..เปาก็เบื่อที่จะอยู่บ้านอย่างเดียว”“งั้นไปกันเลย”โรงงานทอผ้าXXX“นายครับมีคนมาขอพบครับ”อินทัชเข้ามารายงานนายน้อยของเขาในห้องทำงานว่ามีใครบางคนมาขอพบ“ใคร??.”“คุณเพนนีครับ”อินทัชรู้เพียงว่าเธอชื่อเพนนีเท่านั้นส่วนธุระเรื่องอะไรเธอไม่ได้บอก“หืมม...เชิญเธอเข้ามา”//มาที่นี่ทำไมแล้วรู้ได้ไงว่าเราอยู่ที่นี่//ตฤณภพไม่อยากจะเชื่อว่าหญิงสาวจะรู้ว่าเขาอยู่ที่นี่และไม่เข้าใจว่าเธอจะตามเขามาที่นี่เพื่ออะไร“ต้นคะ”เพนนี้เดินเข้ามาในห้องพร้อมสวมกอดชายหนุ่มอย่างหน้าไม่อายทำตัวสนิทเหมือนเมื่อก่อนอย่างไม่สะทกสะท้านว่าตัวเองเคยทำอะไรกับเขาเอาไว้บ้าง“คุณมาที่นี่ทำไม”ตฤณภพรีบแกะมือของหญิงสาวออกจากตัวของเขาและรีบถามยิงประเด็นว่าเธอมาทำอะไรที่นี่“เพนนีก็แค่อยากมาหาคุณไงคะเพนนีคิดถึงคุณใจจะขาดเลยนะคะ”เพนนียังใช้ความใจกล้ากอดชายหนุ่มอยู่ไม่ยอมปล่อยถึงแม้ว่าเขาจะผลักใสเธอก็ตาม“นี่คุณอย่ามาทำแบบนี้กับผม”ตฤณภพพูดเสียงแข็งกับหญิงสาวพร้อมจับตัวเธอนั่งลงให้เรียบร้อยไต้องมาเกาะแกะที่ตัวของเขาอีก“ทำไมล่ะคะ..มากกว่านี้เราก็เคยทำนะคะ”เพนนีแสร้งทำสีหน้าน้อยใจเล
อุ้มรักละลายใจ ตอนที่25
“ไร่พี่หมอนี่สวยมากเลยนะคะช่วงเย็นคงบรรยากาศดีน่าดู”“อืมม..ใช่แล้วล่ะ...ช่วงเย็นพี่ก็ชอบเดินเล่นในไร่เหมือนกัน”ทั้งสองคุยกันไปทานอาหารกันไปการที่หญิงสาวได้คุยกับหมอณคุณมันทำให้เธอสบายใจขึ้นเยอะRrrrrrrrrr“ว่าไงครับ....อะไรนะ....เดี๋ยวผมจะไปตามหาเธอเองคิดว่าน่าจะอยู่ที่นี่ผมรู้”ณคุณรับสายจากมานพเมื่อข่าวที่รู้ทำให้เขานั้นอิ่มจากอาหารที่วางอยู่ตรงหน้าทันที“มีอะไรหรือเปล่าคะ??”ปรารีเห็นสีหน้าณคุณก็รู้ว่ามีเรื่องด่วนที่ไม่สบายใจ“ต้นข้าวน่ะสิหายตัวไป”“ต้นข้าวคือใครเหรอคะ??”“คือเธอเป็นเด็กที่พี่อุปการะเอาไว้พ่อของเธอพึ่งเสียไปก่อนจะเสียเขาได้ขอร้องพี่เอาไว้ว่าให้ดูแลต้นข้าวให้ดี”ณคุณพูดด้วยสีหน้ากังวลเขาคิดว่าเธอคงไม่ได้อยู่ที่ไหนนอกจากบ้านของเธอนั่นแหละ“อ๋อ..อย่างนี้นี่เอง..น่าสงสารจังเลยนะคะตอนนี้แกอาจจะกำลังจิตตกอยู่ก็ได้”ปรารีคิดว่าหากเป็นเช่นที่ณคุณพูดจริงๆเด้กคนที่เขาอุปการะไว้คงกำลังอยู่ในช่วงจิตตก“พี่ก็คิดแบบนั้น”“แล้วพี่หมอจะไปหาเธอที่ไหนเหรอคะ”“พี่คิดว่าเธอน่าจะอยู่ที่บ้านของเธอนั่นแหละ”“ค่ะ”ทั้งสองรีบขับรถออกไปหาต้นข้าวทันทีเพราะถ้าหากที่บ้านไม่มีณคุณก็ต้องไปหาที
อุ้มรักละลายใจ ตอนที่26
20.30 น.บ้านณคุณวันนี้ทั้งวันปรารีอยู่เป็นเพื่อนต้นข้าวคอยจัดห้องหับให้ใหม่และอยู่เป็นเพื่อนคุยตามประสาสาวๆทำให้ต้นข้าวสบายใจที่จะพูดอะไรขึ้นเยอะ“เป็นยังไงสบายใจขึ้นบ้างหรือยัง”“ค่ะ”สองสาวยังคงคุยกันอยู่ในห้องนอนของต้นข้าวในบ้านของณคุณปรารีอยากรู้ว่าตอนนี้ต้นข้าวจิตใจของเธอโอเคหรือยังจึงถามขึ้นเมื่อได้รับรอยยิ้มจากอีกฝ่ายกลับมาเธอก็สบายใจ“แล้วข้าวเรียนอยู่ที่ไหนเหรอ”อีกอย่างที่ปรารีอยากรู้คือเรื่องเรียนของต้นข้าวหากตอนนี้ต้นข้าวยังไม่มีแพลนเธอก็อยากจะช่วย“ข้าวเรียนโรงเรียนรัฐแถวหมู่บ้านค่ะตอนนี้จบม.6แล้วนายน้อยบอกว่าจะส่งข้าวเรียนมหาลัยค่ะ”“ข้าวโชคดีนะที่เจอพี่หมอ...ตั้งใจเรียนนะเราจะได้มีชีวิตที่ดีขึ้น”ปรารีคิดเอาไว้แล้วว่าณคุณจะต้องจัดการเรื่องนี้เรียบร้อยแล้ว“ค่ะพี่เปา”“เดี๋ยวพี่คงต้องกลับแล้วล่ะดึกแล้วมีอะไรโทรหาพี่ตามเบอร์ที่พี่ให้ไว้นะ”ปรารีคิดว่าตอนนี้เธอก็จะต้องกลับแล้วหละเพราะมือถือของเธอก็แบตหมดคงไม่วายกลับไปเจอตฤณภพบ่นอีกแน่นอนแต่เธอคิดว่าหากเธออธิบายเขาก็คงจะเข้าใจ“ค่ะ”บ้านตฤณภพ“ขอบคุณนะคะพี่หมอ”เมื่อณคุณขับรถมาส่งปรารีที่บ้านของตฤณภพหญิงสาวก็รีบขอบคุณณคุณ
อุ้มรักละลายใจ ตอนที่27
“ก็พี่ต้นมาว่าเปาก่อนนี่คะ...จะดุจะโมโหวีนเหวี่ยงใส่เปา..เปาทนได้ทุกครั้งนะคะแต่เปาไม่ชอบให้พูดดูถูกเปา”//อย่าคิดว่าจะยอม...เราไม่ได้เป็นอย่างที่เค้าพูดนี่นา//“เธอ..”ตฤณภพกระชากแขนหญิงสาวด้วยความโมโห“ปล่อย...โอ้ยยย”ทำให้หญิงสาวตอนนี้ลงไปพับกองอยู่กับพื้น“เปา..”ตฤณภพลืมตัวไปว่าเธอยังเจ็บอยู่จึงรีบพยุงตัวเธอขึ้นมา“ไม่ต้องมายุ่งกับเปา”//ตบหัวแล้วลูบหลังเหรอ..หึ่//ปรารีรีบสะบัดมือชายหนุ่มออกแล้วเข้าห้องของเธอไปทันทีใครเพราะเธอรู้ว่ายังไงเขาก็ไม่ยอมแพ้เธอง่ายๆปังงง“โถ่โว้ยยย”เมื่อหญิงสาวปิดประตูใส่หน้าของเขาชายหนุ่มก็กลับมานั่งที่โซฟาเขายังคงมีอารมณ์โกรธอยู่ไม่หายแต่ก็ไม่คิดอยากจะคุยกับเธออีกเมื่อครู่ก็โมโหตัวเองนิดหน่อยที่เผลอทำเธอเจ็บด้วยความไม่ตั้งใจตอนนี้อารมณ์ของเขามันเลยค่อนข้างแปรปรวนบอกไม่ถูกเช้าวันต่อมา07.00 น.“คุณมาทำอะไรแต่เช้า”ตฤณภพตื่นมาดื่มกาแฟในช่วงเช้าเห็นรถของณคุณขับเข้าจอดที่หน้าบ้านก็สงสัยว่าเขามาทำอะไรที่นี่แต่เช้า“เปาบอกให้ผมมารับแต่เช้าครับ”ณคุณบอกเหตุผลกับชายหนุ่มที่จะต้องมาที่นี่แต่เช้าเขาก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมปรารีจึงให้เขามารับแต่เช้าขนาดนี
อุ้มรักละลายใจ ตอนที่28
“ข้าวเคยอ่านในหนังสือข้าวอยากลองทำเค้กค่ะข้าวไม่เคยทำอีกอย่างอุปกรณ์การทำที่นี่ก็มีครบเลยข้าวเลยอยากทำค่ะ”ต้นข้าวอยากจะทำขนมเค้กมานานแล้วแต่ติดตรงที่บ้านของเธอนั้นมันมีอุปกรณ์ในการทำไม่ครบเมื่อมาอยู่ที่บ้านชายหนุ่มดูแล้วเครื่องไม่เครื่องมือในการทำของที่นี่มันครบไปเสียทุกอย่างเธอเลยมีโอกาสได้ทำเสียที“ดีเลย”ปรารีเองก็อยากจะทานเค้กอยู่เหมือนกันยิ่งได้เห็นในขั้นตอนการทำด้วยเธอก็ยิ่งตื่นเต้นเหมือนเด็กที่อยากจะเล่นอยากจะลองของเล่นใหม่อย่างไงอย่างงั้น“มาเดี๋ยวพี่ช่วย”ณคุณอาสาเข้าช่วยต้นข้าวอีกแรงเพราะเขาอยากจะมีส่วนร่วมกับพวกเธอ“นายน้อยทำเป็นเหรอคะ??”ต้นข้าวหันไปถามชายหนุ่มด้วยความสงสัยว่าคนอย่างเขาทำครัวเป็นด้วยหรือ“ก็เคยอ่านมาเหมือนกัน”ณคุณทำท่าคิดเล็กน้อยเขาเองก็เคยอ่านผ่านๆมาเหมือนกัน“เราจะได้ทานเค้กที่อร่อยใช่ไหมคะ??”ปรารีทำหน้าสงสัยว่าถ้าหากณคุณเข้ามาช่วยทำเธอนั้นจะได้ทานเค้กที่อร่อยใช่หรือไม่“555555”ต้นข้าวอดขำในสีหน้าที่ไม่แน่ใจของณคุณไม่ได้งานนี้เธอเปรียบเสมือนเป็นหัวเรือใหญ่ที่ทำเป็นอยู่คนเดียวส่วนคนอื่นคงจะต้องให้เป็นลูกมือช่วยจับโน่นนี่เท่านั้นไม่อย่างนั้นคงไม่ได้เค้
อุ้มรักละลายใจ ตอนที่29
“มานี่...”“โอ้ยย....ปล่อย”ตฤณภพไม่ปล่อยให้คนที่ตบหน้าเขาแล้วเดินหนีไปง่ายๆเขากระชากตัวเธอจนไม้คำยันของหญิงสาวหล่นพร้อมอุ้มเธอเข้าไปในห้องนอนของเธอด้วยอารมณ์โกรธและก็อยากจะเอาชนะ“อยู่นิ่งๆ”ชายหนุ่มวางหญิงสาวลงบนเตียงของเธออย่างไม่ถนอมแล้วใช้ตัวของเขาขึ้นไปคร่อมบนตัวของเธอเอาไว้แต่หญิงสาวก็ยังพยายามดิ้นหนีเพื่อให้พ้นชายหนุ่มที่กังบ้าคลั่งอยู่ในตอนนี้“พี่ต้นจะทำอะไร”ปรารีเห็นว่าเขากำลังถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกทีละชิ้นเธอไม่อยากจะคิดว่าเขาจะกล้าทำแบบนี้กับเธอ“........”ตฤณภพไม่ตอบอะไรทั้งนั้นเมื่อจัดการกับเสื้อผ้าของเขาเสร็จตอนนี้เขาก็ลามไปฉีกเสื้อผ้าของหญิงสาวต่ออย่างไม่สนใจในแรงทัดทานของอีกฝ่าย“ทำแบบนี้ทำไม”ปรารีพยายามปกป้องตัวเองให้มากที่สุดเธอไม่รู้ว่าเขาจะทำแบบนี้กับเธอทำไมกัน“เพื่อให้รู้ไงว่าเธอเป็นของฉันจะได้ไม่ไปทำตัวมั่วกับใครที่ไหนอีก”ชายหนุ่มใช้มือแกร่งทั้งสองจับไปที่ข้อมือทั้งสองข้างของหญิงสาวให้กางออกพร้อมบอกเหตุผลให้เธอได้รู้ว่าสิ่งที่เขาทำแบบนี้เขาต้องการอะไรและเธอก็ไม่สามารถขัดขืนเขาได้ด้วย“ไม่นะ...อื้มมมม..ปล่อยยยยย....อื้อออองง”ปรารีพยายามขัดขืนอีกฝ่ายสุดแรงเ
Latest chapter
