ตอนที่สิบเก้า

“ขอบคุณค่ะ”   มีนชญารีบรับกุญแจห้องจากชายหนุ่มพร้อมขอบคุณคนตรงหน้าที่ใจดีกับเธอทันที

“เดี๋ยวฉันออกไปวิ่งสักครึ่งชั่วโมงเธอเตรียมอาหารเช้าไว้ให้ฉันด้วยนะ”   โดมินิคกำลังจะออกไปวิ่งที่สวนสาธารณะใกล้ๆพร้อมบอกให้หญิงสาวทำอาหารเขช้ารอเขาไว้ได้เลยเพราะเขาจะไปวิ่งแค่ประมาณครึ่งชั่วโมงเท่านั้น

“ค่ะ”  มีนชญาถึงกับยิ้มหน้าบานเพราะได้ยินว่าชายหนุ่มนั้นจะออกไปวิ่งตั้งครึ่งชั่วโมงเธอเห็นว่าเป็นการดีที่ชายหนุ่มไม่อยู่ในช่วงเวลาเตรียมอาหารเพราะเธอนั้นจะสั่งจากร้านมาให้เขานั่นเองมาให้เธอนั่งดูสูตรทำอีกเธอกะว่าคงจะไม่รอด

“ตอนนี้ก็ต้องสั่งอาหารก่อน”   มีนชญามองชายหนุ่มจนเขานั้นเดินออกไปจากตัวบ้านเรียบร้อยแล้วเธอจึงยกมือถือมาโทรสั่งอาหารจากร้านอาหารอิตาเลี่ยนร้านดังมาให้ชายหนุ่มทีเดียวครบทั้งสามมื้อเมื่อสั่งอาหารเรียบร้อยแล้วเธอจึงยกกระเป๋าที่ขนมาเข้าไปเก็บในห้องที่ชายหนุ่มนั้นพึ่งยื่นกุญแจให้กับเธอ

20 นาทีผ่านไป

“เฮ้อ...เสร็จซะที”   หลังจากจัดแจงเก็บของเข้าที่เรียบร้อยแล้วหญิงสาวก็ทิ้งตัวลงนอนที่เตียงนุ่มทันที

Rrrrrrrrrrrrrr

“สวัสดีค่ะ....โอเคค่ะเดี๋ยวฉันออกไปรับ”  ขณะที่กำลังนอนอยู่บนเตียงนุ่มๆหญิงสาวจำต้องเด้งตัวลุกขึ้นอย่างรวดเร็วเพราะมีเสียงโทรศัพท์เข้ามันคือเบอร์ของคนที่มาส่งอาหารให้เธอนั่นเอง

“เรียบร้อย”    หลังจากที่มีนชญารับอาหารจากเด็กที่มาส่งเธอก็กลับเข้ามาจัดจานในครัวพร้อมเก็บอาหารมื้อกลางวันและมื้อเย็นให้ลับตาที่สุดและยกอาหารมื้อเช้าไปวางที่โต๊ะอาหารไว้รอชายหนุ่มกลับมา

มื้อเช้าของชายหนุ่มก็จะเป็นไส้กรอกกับไข่ดาวและBruschettaเป็นขนมปังแผ่นบางถูกราดด้วยท้อปปิ้งที่เลือกได้หลายรสชาติตามใจชอบส่วนผสมของมะเขือเทศใบโหระพากระเทียมสดและเห็ดหญิงสาวคิดว่าอาหารทั้งวันนี้น่าจะเป็นที่ประทับใจของชายนุ่มที่สุดเพราะเธอสั่งจากร้านอาหารอิตาเลี่ยนที่ขึ้นชื่อที่สุดมาเลย

มื้อกลางวันที่เธอเตรียมไว้ให้ชายหนุ่มก็จะเป็นOssobuco alla Milaneseเมนูนี้เป็นสเต็กเนื้อมีกิมมิคที่ไวน์ขาวน้ำซุป และผักและมื้อเย็นก็คล้ายๆเดิมที่เธอรู้ว่าชายหนุ่มชอบแต่เปลี่ยนจากสปาเก็ตตี้คาโบนาร่าเป็นพาสต้าคาโบนาร่าแทน

15.00 น.

“เฮ้อ...เสร็จซะทีเหนื่อยชะมัด”   วันนี้แทบทั้งวัยที่มีนชญานั้นเหนื่อยอยู่กับการกวาดบ้านถูบ้านและซักเสื้อผ้าของชายหนุ่มกว่าจะเสร็จก็ปาไปบ่ายแก่ๆเมื่อเรียบร้อยทุกอย่างแล้วเธอจึงหาที่นั่งพักตรงสวนหลังบ้านหญิงสาวสังเกตเห็นว่าตรงหลังบ้านนี้มีต้นไม้ใหญ่อยู่ด้วยมันทำให้เธอนั้นชอบนั่งที่นี่อย่างมากเพราะว่ามันเย็นสบายดีอีกอย่างก็มีเสียงนกน้อยที่ทำรังอยู่บนต้นไม้นั้นร้องคลออยู่ตลอดเวลา

“มีน”    โดมินิคส่งเสียงเรียกหญิงสาวข้างในบ้านเพราะเขานั้นหาเธอไม่เจอพร้อมเดินออกมาที่สวนหลังบ้านข้างๆกับโรงจอดรถเพราะคิดว่าเธออยู่ที่นั่นเป็นแน่แล้วก็เป็นอย่างที่เขานั้นคิดจริงๆ

“คะคุณนิค”   มีนชญาจากที่กำลังเคลิ้มจะหลับก็ต้องสะดุ้งตื่นเพราะเสียงเรียกของชายหนุ่มทันทีพร้อมหันมาขานรับชายหนุ่มที่กำลังเรียกเธออยู่

“อยู่นี่นี่เองฉันเดินหาทั่วบ้าน”   เมื่อเจอหญิงสาวโดมินิคถึงกับเอ่ยปากบ่นในทันทีเพราะเธอนั้นต้องให้เขาเรียกและเดินหาอยู่นานสองนาน

“มีอะไรหรือเปล่าคะ”   มีนชญายิ้มแหยๆให้ชายหนุ่มพร้อมถามเขาว่ามีอะไรที่จะเรียกใช้เธอหรือเปล่า

“ไปเอาเสื้อที่อยู่ในตู้มารีดด้วยฉันจะใส่ไปประชุมพรุ่งนี้...อ้อ..แล้วอาหารวันนี้อร่อยทุกอย่างเลยนะฝีมือดีนะเรา”  โดมินิคเห็นว่าเสื้อในตู้ของเขามันยังไม่ได้รีดก็เลยต้องมาตามหญิงสาวที่เป็นแม่บ้านของเขานั้นรีดให้เพราะหากไม่มาตามหญิงสาวก็คงจะไม่ไปแตะต้องของในตู้เขาเป็นแน่พร้อมเอ่ยปากชมหญิงสาวถึงเรื่องอาหารที่เธอทำให้ขานั้นทานในวันนี้ว่ารสชาติค่อนข้างดีเหมือนกับคนบ้านเขามาทำให้ทานเอง

“ขอบคุณค่ะ...เดี๋ยวมีนไปเอาผ้ามารีดก่อนนะคะ”   มีนชญายิ้มหน้าบานเมื่อได้รับคำชมพลางคิดในใจว่าเธอเลือกร้านที่สั่งอาหารมาไม่ผิดจริงๆวันหลังคงต้องแอบใช้บริการอยู่บ่อยๆ

“โอเค...เดี๋ยวฉันออกไปทำธุระข้างนอกน่าจะกลับมาดึกๆ”

“ค่ะคุณนิค”

หลังจากที่โดมินิคสั่งงานหญิงสาวเสร็จเรียบร้อยแล้วเขาก็ออกไปข้างนอกทันทีเพราะก่อนที่จะประชุมวันพรุ่งนี้เขานั้นต้องปรึกษากับชอวและคนสนิทของเขาในการเตรียมแผนประชุมวันพรุ่งนี้ก่อนและคิดว่าน่าจะหลายชั่วโมงกว่าจะกลับ

16.00 น.

“เสื้อผ้าในตู้เหรอมีแค่สามชุดเองนี่นา”  เมื่อเห็นว่าชุดสูตรของชายหนุ่มมีประมาณแค่สามชุดหญิงสาวเลยรวบชุดทั้งหมดออกมาเพื่อที่จะไปรีดที่ห้องแต่งตัวข้างๆห้องของชายหนุ่ม

“มันต้องเรียบขนาดไหนกันนะ...เปิดไฟแรงสุดเลยก็แล้วกัน”   มีนชญาเห็นว่าชุดทำงานของชายหนุ่มนั้นคงต้องการความเรียบมากที่สุดเธอเองก็ไม่เคยต้องมารีดชุดสูทอะไรแบบนี้ด้วยเมื่อหยิบโต๊ะรีดผ้ากับเตารีดออกมาได้เธอก็เสียบปลั๊กเตารีดพร้อมเปิดไฟแรงที่สุดคิดในใจว่าการใช้ไฟแรงๆจะทำให้ผ้านั้นเรียบพร้อมเปิดเพลงคลอไปกับการรีดผ้านิดหน่อยเธอไม่กลัวเสียงดังเพราะตอนนี้ชายหนุ่มนั้นไม่อยู่เธอเลยทำตัวตามสบายได้

“ลั้นลา...ลั้นลา...”  มีนชญารีดผ้าไปด้วยและก็แอบเผลอเต้นไปด้วยเธอคิดว่าการทำงานไปฟังเพลงและเต้นไปมันทำให้เธอนั้นรู้สึกสนุกกับงานที่ทำในตอนนี้เสียเหลือเกินจนลืมไปว่าเธอนั้นยังไม่ได้ยกเตารีดออกจากเสื้อในตอนที่ละมือจากการรีดผ้าออกมาเต้น

“เฮ้ยๆ..ไหม้ๆ...ซวยแล้วมีนซวยแล้ว...น่าจะแพงซะด้วยสิ”   มีนชญาหันกลับไปเห็นว่าเสื้อเชิ้ตสีขาวของชายหนุ่มที่เธอกำลังรีดอยู่นั้นกำลังไหม้และมีควันออกมาเธอถึงกับต้องรีบดึงเตารีดออกไม่คิดว่าการปล่อยไว้แค่เพียงแวบเดียวจะทำให้เสื้อนั้นไหม้จนเป็นรอยแบบนี้

ตอนนี้หญิงสาวถึงกับหน้าเสียเพราะคิดว่ายังไงก็ต้องโดนตำหนิเป็นแน่อีกอย่างเสื้อแบบนี้แบรนด์นี้คงไม่มีขายในไทยแน่และเธอก็คงจะบินไปซื้อให้ชายหนุ่มไม่ทันอีกด้วย