“เธอ...อย่าลืมตานะ” ในขณะที่หญิงสาวนั้นล้มลงไปเธอก็ดึงเอาผ้าขนหนูสีขาวผืนเดียวที่พันท่อนล่างของเขาอยู่ไปด้วยทำให้ตอนนี้ชายหนุ่มเหลือตัวล่อนจ้อนจึงรีบบอกให้หญิงสาวที่กำลังจะเงยหน้ามาหลับตาลงทันทีเพราะกลัวว่าเธอนั้นจะเห็นของสงวนของเขาที่ไม่อยากให้ใครเห็นนั่นเอง
“อะ..อร้ายยยยยย” มีนชญาที่ไม่ทันได้ฟังที่ชายหนุ่มพูดเธอเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับส่งเสียงร้องเพราะภาพอนาจารตรงหน้าและรีบลุกวิ่งออกไปจากห้องนี้ทันทีเพราะค่อนข้างตกใจเพราะเกิดมาก็ไม่เคยต้องมาเห็นอะไรแบบนี้
“มีน..มีนน..โถ่เอ้ย!!!บอกให้ปิดตาไงเล่า” โดมินิครีบหยิบผ้าขนหนูที่ร่วงอยู่กับพื้นมาพันตัวทันทีพร้อมร้องเรียกหญิงสาวแต่ก็ไม่ทันการเสียแล้วและแบบนี้เขาจะกล้ามองหน้าเธอติดไหมล่ะทีนี้
ชายหนุ่มไม่ได้ตามเธอออกไปเพราะตอนนี้เขาต้องรีบแต่งตัวและออกไปประชุมแล้วเรื่องหญิงสาวเขาค่อยกลับมาเคลียทีหลังก็แล้วกัน
โรงแรมXXX
08.00 น.
“นี่เอกสารทั้งหมดครับนาย” ชอวยื่นแฟ้มเอกสารรายงานเกี่ยวกับโครงการทั้งหมดให้กับเจ้านายหนุ่มของเขาที่หน้าห้องประชุมหลังจากที่สรุปกันเรียบร้อยแล้วตั้งแต่เมื่อวานเกี่ยวกับประเด็นที่จะเสนอแก้ไขปรับปรุงนิดหน่อย
“แน็ทตี้มาหรือยัง” โดมินิคยังไม่เห็นแน็ทตี้จึงถามชอวว่าเขานั้นมาหรือยังเพราะตามที่ตกลงกันเมื่อวานแน็ทตี้ต้องถึงที่นี่ก่อนเวลาประชุมครึ่งชั่วโมง
“มาแล้วค่ะ...มาก่อนเวลาเข้าห้องประชุมครึ่งชั่วโมงเป๊ะเลยค่ะ” แน็ทตี้กึ่งวิ่งกึ่งเดินเข้ามาหาเจ้านายหนุ่มของเขาทันทีเพราะเธอเกือบจะขึ้นมาไม่ทันเวลานัดน่ะสิดีที่ตอนนี้เวลามันเฉียดฉิวยังไม่สายเกินไปทำให้เธอรอดตัวจากการโดนตำหนิ
5 ชั่วโมงต่อมา
เป็นเวลาเกือบบ่ายสองกว่าที่ทั้งสามจะเข้าประชุมกันเสร็จการประชุมงานที่นี่ค่อนข้างที่จะราบรื่นดีแต่ที่จะไม่ราบรื่นก็เพราะชอวนั้นพึ่งจะรายงานเรื่องการดำเนินการในปารีสค่อนข้างที่จะติดขัดเล็กน้อยทำให้โดมินิคต้องบินไปดูงานด่วนในวันพรุ่งนี้นั่นเอง
“เจ้านกน้อยทำไมมาอยู่ตรงนี้ได้ล่ะ...หรือว่าตกลงมาฉันจะช่วยแกไปหาแม่เองนะ” มีนชญาทำงานบ้านเสร็จเธอก็จะมานั่งที่สวนหลังบ้านเช่นเดิมเมื่อเดินมาถึงใต้ต้นไม้ใหญ่เธอเห็นว่ามีลูกนกตกลงมาอยู่ด้านล่างเธอจึงรู้ว่าลูกนกคงตกมาจากรังเป็นแน่เธอจึงเตรียมปีนขึ้นต้นไม้เพื่อที่จะพาเจ้านกน้อยไปคืนที่รังเพราะหากอยู่ข้างล่างนานๆคงไม่ดีแน่
บ้านโดมินิค
“บอสครับไฟล์ทบินพรุ่งนี้เรียบร้อยแล้วครับ”
“โอเค...นายไปพักเถอะพรุ่งนี้เจอกัน”
เมื่อประชุมเรียบร้อยแล้วชอวก็ขับรถมาส่งเจ้านายหนุ่มของเขาที่บ้านทันทีเพราะรู้ว่าเจ้านายหนุ่มของเขานั้นต้องเตรียมเก็บของเพื่อที่จะเดินทางในวันพรุ่งนี้และพักผ่อนเพื่อที่จะเดินทางไกลอีกด้วยหลังจากที่ส่งเจ้านายหนุ่มของเขาถึงบ้านแล้วชอวก็ขับรถกลับไปที่พักของเขาทันทีเพราะเขาก็ต้องเตรียมตัวเดินทางในวันพรุ่งนี้เหมือนกัน
“อร้ายยยยย” หลังจากที่มีนชญาให้วิชาลิงน้อยของเธอปีนไปบนต้นไม้เพื่อส่งเจ้านกน้อยคืนรังเรียบร้อยแล้วด้วยความที่รีบลงมาด้านล่างเธอจึงไม่ได้สังเกตว่ากิ่งไม้ที่เธอเหยียบอยู่นั้นมันผุจึงทำให้ล่วงตกลงมาดีที่ช่วงที่เธอตกมันไม่ค่อยสูงมาตอนนี้หญิงสาวจึงมีอาหารเจ็บที่ข้อเท้าถ้าเธอตกสูงกว่านี้ล่ะก็มีหวังขาหักแหงๆ
“หืมม...มีน” เมื่อโดมินิคกำลังจะเดินเข้าบ้านเขาก็ได้ยินเสียงของผู้หญิงกรีดร้องออกมาเขารู้ว่าเป็นเสียงของใครเพราะที่นี่มีผู้หญิงอยู่เพียงคนเดียวคือแม่บ้านของเขานั่นเองเขาจึงรีบก้าวเท้ายาวๆไปดูว่าเกิดอะไรขึ้นภาพตรงหน้าของเขาคือหญิงสาวพลัดตกลงมาจากต้นไม้นั่นเองเขาไม่เข้าใจว่าเธอจะปีนขึ้นไปเล่นซนบนต้นไม้นั่นเพื่ออะไร
“เป็นยังไงบ้าง...แล้วขึ้นไปทำอะไรบนนั้น” โดมินิครีบเดินไปดูอาการของหญิงสาวอย่างรวดเร็วพร้อมถามเธอว่ามีอาการเป็นยังไงบ้างเขาดูแล้ววันนี้เขาน่าจะต้องพาเธอไปหาหมออีกเป็นแน่พร้อมถามเธอว่าขึ้นไปทำอะไรบนนั้นทั้งที่มันอันตรายหญิงสาวก็น่าจะรู้
“คือมีนเห็นลูกนกมันหล่นมามีนก็เลยพามันขึ้นไปส่งที่รังค่ะ” มีนชญาตอบชายหนุ่มด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนักเพราะตอนนี้เธอรู้สึกทั้งเจ็บและปวดที่ข้อเท้าอยู่มาก
“เธอนี่นะ...แล้วลุกไหวไหม” โดมินิคลองให้หญิงสาวลองลุกขึ้นยืนดูว่าเธอนั้นจะลุกไหวหรือไม่หากยังลุกไหวเขาคิดว่าเธอคงไม่เป็นอะไรมากหากไม่ไหวก็คงต้องไปโรงพยาบาลเพราะเขาไม่รู้ว่ากระดูกของเธอนั้นมีปัญหาตรงไหนบ้าง
“โอ้ยยย” มีนชญาพยายามลุกขึ้นแต่เธอรู้สึกเจ็บจริงๆจึงลุกไม่ได้เมื่อพยายามลุกขึ้นได้เธอก็ต้องล้มฟุบลงไปดีที่ชายหนุ่มรับเธอเอาไว้ได้ทัน
“เฮ้อ...ฉันก็ต้องพาเธอไปหาหมออีกแล้วสินะ” โดมินิคอุ้มช้อนร่างบางขึ้นพร้อมส่ายหัวเล็กน้อยเพราะความซนของก่อนจะคิดในใจว่าและแล้วเวลาที่จะพักผ่อนของเขาก็คงจะหมดกับการพาหญิงสาวไปโรงพยาบาลแต่จะทำไงได้เมื่อเธอเจ็บอยู่ตรงหน้าจะไม่ช่วยก็ไม่ได้เขาเองก็ไม่ใช่คนที่ใจดำขนาดนั้น
“คุณนิคไม่ต้องพามีนไปหาหมอก็ได้ค่ะทายาก็น่าจะหายแล้ว” มีนชญารู้สึกใจสั่นนิดหน่อยเมื่อหน้าของเธอต้องอยู่ใกล้กับแผงอกกำยำของเขาพร้อมเอ่ยปากบอกชายหนุ่มว่าเขาไม่จำเป็นต้องพาเธอไปหาหมอก็แพราะเธอคิดว่าหากทายาก็คงจะหายเพราะเธอนั้นเคยซนแล้วเป็นแบบนี้อยู่เป็นประจำ
“ไม่ได้ข้างในกระดูกแตกหรือเปล่าก็ไม่รู้อยู่เฉยๆเงียบๆ...ถ้าเธอเป็นอะไรใครจะดูเพราะพรุ่งนี้ฉันต้องกลับอิตาลีแล้ว” โดมินิคเดินอุ้มหญิงสาวพามานั่งในรถหรูของเขาที่เบาะข้างคนขับเขาเห็นว่าพาหญิงสาวไปตรวจให้เสร็จเลยจะดีกว่าเขาจะได้เบาใจว่าเธอนั้นหาหมอและได้รับการรักษาแล้ว
หากไม่ไปวันนี้เขาเกรงว่าหากเธอเป็นหนักเธอจะช่วยเหลือตัวเองไม่ได้เพราะพรุ่งนี้เขาก็ไม่ได้อยู่ที่นี่แล้วจึงบอกให้เธอได้รู้เอาไว้และยอมให้เขานั้นพาเธอไปหาหมอแต่โดยดี
“อะไรนะคะ...กลับอิตาลีกลับกี่วันคะไปทำอะไรจะไปนานไหมคะ” หลังจากที่มีนชญาได้ยินว่าชายหนุ่มนั้นจะต้องกลับอิตาลีเธอถึงกับต้องยิงคำถามรัวๆว่าเข้านั้นจะไปทำอะไรและนานเท่าไรหากเขาไม่มีกำหนดกลับมีหวังทุกอย่างที่เธอทำมามันสูญเปล่าเป็นแน่
“นี่เธอถามละเอียดยิบขนาดนี้เป็นเมียฉันรึไง”
“นี่เธอถามละเอียดยิบขนาดนี้เป็นเมียฉันรึไง”โดมินิคเข้ามานั่งที่ฝั่งคนขับพร้อมสตาร์ทรถเพื่อที่จะพาหญิงสาวไปหาหมอที่โรงพยาบาลเขาถึงกับต้องเอ่ยแซวหญิงสาวที่ยิงคำถามใส่เขาโดยที่ไม่รอเว้นจังหวะให้เขานั้นตอบกลับเธอเลย“อะ...เอ่อ...มีนก็แค่อยากรู้เฉยๆค่ะ...ไม่บอกก็ไม่เป็นไร” มีนชญามีสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อยที่เห็นว่าชายหนุ่มนั้นแกล้งแซวเธอพร้อมบอกกับเขาว่าเธอแค่อยากรู้เฉยๆไม่ได้จู้จี้ซะหน่อยและถ้าหากเขาไม่บอกก็ไม่ได้เป็นอะไรเลย“ฉันไปประมาณสักสิบกว่าวัน...ก็ดีสำหรับเธอนะเธอจะได้พักด้วยเพราะว่าเจ็บอยู่” โดมินิคเห็นว่าหญิงสาวมีสีหน้าที่เจื่อนลงไปเขาจึงบอกเวลาที่เขาไปว่าประมาณกี่วันและอีกใจของเขาก็คิดว่าดีเหมือนกันที่เขานั้นกลับอิตาลีในขณะที่หญิงสาวนั้นเจ็บอยู่เธอจะได้พักผ่อนไปในตัวด้วยเลย“...สิบกว่าวัน..ดีค่ะ...” มีนชญาคิดอยู่ในใจว่าเวลาสิบกว่าวันกว่าชายหนุ่มจะกลับมาเป็นเวลาที่เธอต้องทำตามแผนพอดีตอนนี้เลยนั่งฉีกยิ้มอยู่คนเดียวจนชายหนุ่มที่นั่งข้างๆถึงกับส่ายหัวให้กับอารมณ์ที่แปรปรวนของเธอเสียจริงพร้อมขับรถมุ่งหน้าพาหญิงสาวไปหาหมออย่างไม่สนใจว่าคนข้างๆนั้นจะนั่งยิ้มอะไรนักหนาโรงพยาบาลXXX
“เอ้า...คุณนิคเองเหรอคะมีอะไรหรือเปล่าคะมีนก็ว่าเบอร์ใคร” มีนชญาคลายสงสัยทันทีเมื่อปลายสายยอมพูดเสียทีว่าเขานั้นเป็นใครพร้อมถามเขาต่อว่าที่โทรหาเธอนั้นเขามีธุระอะไร“เอ่อ...คือจะโทรมาถามว่าข้อเท้าเธอเป็นยังไงบ้าง”“ดีขึ้นมากแล้วค่ะตอนนี้มีนเดินได้สะดวกแล้วค่ะ”“แล้ว...เอ่อ...เธออย่าลืมไปรีดผ้าในตู้ของฉันด้วยล่ะ” โดมินิคยังพยายามหาเรื่องที่จะถามไถ่หญิงสาวทั้งที่เขานั้นไม่จำเป็นต้องห่วงคนที่เป็นแม่บ้านขนาดนี้ก็ได้แต่แปลกที่เขานั้นรู้สึกห่วงเธอ“มีนทำเสร็จเรียบร้อยแล้วค่ะรับรองไม่มีปัญหาเหมือนคราวก่อนแน่ค่ะ..คุณนิคมีอะไรจะให้มีนทำอีกหรือเปล่าคะ” มีนชญาเห็นว่าชายหนุ่มนั้นคงจะโทรมาตรวจความเรียบร้อยภายในบ้านเป็นแน่เธอจึงบอกกับเขาไปว่างานทุกอย่างเรียบร้อยดีไม่ต้องเป็นห่วง“แล้ว.....เธอทานข้าวหรือยัง” โดมินิคเองก็ไม่รู้จะคุยเรื่องงานอะไรกับเธอต่อเพราะงานที่เขาจะสั่งเธอหญิงสาวก็จัดการเรียบร้อยหมดแล้วเขาเองก็จำต้องหาเรื่องอื่นคุยกับเธอเพราะอยากได้ยินเสียงของเธอนานๆมันทำให้เขานั้นรู้สึกผ่อนคลายได้เป็นอย่างดี“เรียบร้อยค่ะคุณนิคอิ่มจนพุงกางแล้วค่ะ...คุณนิคล่ะคะอยู่ที่โน่นทานอาหารตรงเวลา
“เอ่อ...ครับเธอน่าจะชอบนะครับ” ชอวอมยิ้มเล็กน้อยเมื่อรู้แล้วว่าสิ่งนี้เป็นของใครพร้อมบอกกกับเจ้านายหนุ่มเพื่อเป็นกำลังใจว่าของสิ่งนี้มีนชญาน่าจะชอบดูจากที่เขารู้จักนิสัยของเธอและตอนนี้ยังรู้อีกว่าสิ่งที่เขาสงสัยอยู่นั้นมันน่าจะเป็นความจริงว่าเจ้านายหนุ่มของเขานั้นกำลังหลงเสน่ห์แม่บ้านคนใหม่นี้อยู่เป็นแน่แต่เขาก็ไม่ได้คิดจะเตือนอะไรเพราะหญิงสาวก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไรและอีกอย่างยังทำให้เจ้านายของเขายิ้มได้อีกต่างหากเรื่องชนชั้นเขารู้ว่าเจ้านายของเขาเคยเหยียดใครอยู่แล้วเมื่อเจ้านายของเขานั้นเจอคนที่ถูกใจเขาก็พร้อมยินดีด้วยเพราะอายุเจ้านายของเขาก็ไม่ใช่น้อยๆแล้วควรที่จะเลือกใครเพื่อมีครอบครัวได้แล้ว“อืม...ไปกันเถอะ”ประเทศไทยเช้าวันต่อมา“เรียบร้อยแล้วนายไปพักเถอะฉันให้เวลาพักสองสามวัน” หลังจากที่ชอวช่วยเขาเอากระเป๋าเข้ามาเก็บที่ห้องเรียบร้อยแล้วชายหนุ่มจึงบอกให้เขานั้นไปพักได้เพราะเขาเองก็ว่าจะพักการทำงานสักสองสามวันหลังจากที่ทำงานกันอย่างหนักมาหลายวันแล้ว“ขอบคุณครับนาย...” ชอวเดินออกจากบ้านอย่างอารมณ์ดีเพราะรู้ตัวว่าจะได้พักเขาเองก็กะว่าจะหาที่เที่ยวพักผ่อนเหมือนกันเพราะเคยอยาก
ทางด้านโดมินิคตอนนี้ชายหนุ่มกำลังง่วนอยู่กับการจัดชุดเพื่อไปเที่ยวกับหญิงสาวเขารู้สึกว่าตัวเองได้เปลี่ยนไปตั้งแต่มีหญิงสาวเข้ามาในบ้านตอนนี้เขาจำต้องตั้งคำถามกับตัวเองแล้วว่าเขานั้นคิดยังไงกับหญิงสาวกันแน่จากที่ไม่ชอบเที่ยวก็อยากจะไปเที่ยวกับเธอและจากที่ชอบอยู่คนเดียวก็ชอบนึกถึงแต่หญิงสาวตลอดระยะเวลาไม่นานที่เขารู้จักเธอมันทำให้เขายิ้มมากกว่าในรอบหลายปีที่ผ่านมาเสียอีกเขาคิดว่าการไปเที่ยวกับหญิงสาวครั้งนี้เขาคงจะให้คำตอบกับตัวเองได้แน่ชัดว่าเขานั้นรู้สึกอย่างไรกับเธอกันแน่เช้าวันต่อมา“พร้อมที่จะไปแล้วใช่ไหม” โดมินิคกำลังจะเดินไปตามหญิงสาวที่ห้องเพราะว่าเขานั้นเตรียมตัวเสร็จแล้วเมื่อเห็นว่าหญิงสาวกำลังแบกกระเป๋าออกมาพอดีจึงถามเธอว่าเธอพร้อมแล้วหรือยังหญิงสาวที่อยู่ในชุดเดรสสายเดี่ยวสีฟ้าขาวแตกต่างจากชุดแม่บ้านที่เขาเคยเห็นมันช่างสะกดสายตาชายหนุ่มให้หยุดนิ่งไปที่เธอได้ดีทีเดียวผิวขาวเนียนกับชุดที่เห็นทรวดทรงของเธอได้ชัดมันทำให้เธอน่าดูไปอีกแบบสำหรับชายหนุ่ม“พร้อมแล้วค่ะ...” มีนชญาเดินนำหน้าชายหนุ่มเอากระเป๋าของเธอไปใส่ที่รถของเขาเพราะเห็นว่าชายหนุ่มนั้นเดินมาตามเธอเขาก็คงจะเสร
“ว้าวมีแต่อาหารน่าทานทั้งนั้นเลย...ขอบคุณนะคะคุณเจ้านาย” เมื่อมีนชญาเดินเข้ามาใกล้กับโต๊ะอาหารเธอก็ตาลุกวาวเพราะบนโต๊ะมีแต่พวกอาหารทะเลที่เธอชอบทั้งนั้นเลยหญิงสาวรีบนั่งที่เก้าอี้พร้อมขอบคุณชายหนุ่มยกใหญ่ที่ใจดีเลี้ยงอาหารดีๆให้กับเธอ“อืม..ทานเถอะเดี๋ยวอาหารจะเย็นซะก่อน” โดมินิคนั่งลงที่ฝั่งตรงข้ามของหญิงสาวเขาดีใจที่เธอชอบอาหารที่เขาสั่งมาพร้อมบอกให้เธอรีบทานเพราะกลัวว่าอาหารจะเย็นเสียก่อน“ค่ะ” มีนชญานั่งแกะกุ้งแกะปูทานจนเพลินอย่างไม่ห่วงสวยทำให้ชายหนุ่มนั่งดูเธอและอมยิ้มอย่างเพลินตาจะมีผู้หญิงสักกี่คนที่นั่งทานอาหารกับเขาแล้วเป็นตัวเองได้ขนาดนี้“คุณนิคนั่งยิ้มทำไมล่ะคะทานสิคะหรือว่าแกะไม่เป็นเดี๋ยวมีนแกะให้ค่ะ” มีนชญาที่กำลังเคี้ยวอาหารตุ้ยๆอยู่ในปากพลางมองไปที่ชายหนุ่มเธอเห็นว่าเขาเอาแต่นั่งยิ้มไม่แตะอาหารเลยสักนิดหญิงสาวจึงรีบดื่มน้ำเพื่อให้อาหารที่อยู่ในปากลงไปในท้องโดยเร็วพร้อมถามคนที่นั่งยิ้มอยู่ฝั่งตรงข้ามว่าเขานั้นทำไมถึงไม่แตะอาหารเลยแต่ด้วยความที่เธอคิดไปเองเลยคิดว่าชายหนุ่มนั้นอาจจะแกะปูหรือกุ้งไม่เป็นก็เธอเลยอาสาแกะให้“แกะไม่เป็นก็บอกสิคะ...นั่งดูมีนอยู่ไ
“อะ..เอ่อ...คุณนิคคะมีนรู้สึกปวดหัวขอเข้าไปพักก่อนนะคะ” มีนชญาต้องรีบกลับเข้าห้องก่อนที่ฤทธิ์ของยาจะออกไม่อย่างนั้นแผนเธอแตกแน่หญิงสาวจึงต้องโกหกชายหนุ่มไปว่าเธอรู้สึกปวดหัวอยากพักและรีบเดินเข้าไปในห้องของเธอทันที“อะ....เอ่อ...แล้ว..” โดมินิคยังไม่ทันได้ถามว่าเธอเป็นหนักขนาดไหนหญิงสาวก็กึ่งวิ่งกึ่งเดินเข้าไปในบ้านแล้วทำให้เขานั้นต้องลุกขึ้นเดินตามหลังเธอไปเพื่อไปถามไถ่อาการว่าเธอเป็นหนักขนาดไหนก๊อกๆๆๆ“เธอเป็นยังไงบ้าง” โดมินิคเคาะประตูเรียกหญิงสาวที่พึ่งเข้าห้องไปหมาดๆเพราะว่าเขารู้สึกเป็นห่วงเธอไม่แน่เธออาจจะแพ้อาหารอะไรสักอย่างก็ได้เลยปวดหัวกะทันหัน“เอ่อ..มีนว่าอากาศข้างนอกน่าจะร้อนจนทำให้มีนปวดหัวเดี๋ยวมีนอาบน้ำก็น่าจะดีขึ้นค่ะขอตัวนะคะ”“มีอะไรเรียกฉันได้ตลอดเลยนะ”“ค่ะ” มีนชญาจำต้องรีบเปิดประตูพร้อมบอกว่าเธออาจจะปวดหัวเพราะอากาศข้างนอกค่อนข้างร้อยถ้าอาบน้ำให้สดชื่นก็คงจะดีขึ้นพร้อมจะปิดประตูทันทีแต่มีมือของชายหนุ่มดันเอาไว้ก่อนจะพูดกับเธอด้วยความเป็นห่วงว่าหากรู้สึกไม่ค่อยจะดีให้เรียกเขาได้ตลอดแล้วจึงปล่อยให้หญิงสาวปิดประตูได้โดมินิคเดินกลับไปที่ห้องของตัวเองรีบค้นย
“อื้อ...อื้มม..อร้ายย”“อะ...อ้าส์” เสียงครางของทั้งสองแข่งกันดังระงมเพราะความเสียวซ่านวาบหวิวประกอบกับฤทธิ์ยาที่มันกำลังทำงานได้ดีจึงทำให้ทั้งสองนั้นมีความสุขจนทบล้นทะลักจนร่วมรักครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างไม่มีเหน็ดเหนื่อยแทบทั้งคืน“คุณนิคคะมีนไม่ไหวแล้ว” เนื้อตัวของมีนชญาตอนนี้แดงไปด้วยรอยจูบดูดคลึงของชายหนุ่มไปแทบทั้งหมดหลังจากร่วมรักกับชายหนุ่มอยู่หลายชั่วโมงจนตอนนี้เธอเริ่มจะไม่ไหวแล้วจึงต้องเอ่ยปากขอร้องให้ชายหนุ่มนั้นหยุดเพราะเธอนั้นรู้สึกเพลียเหลือเกินเธอไม่รู้ว่าชายหนุ่มเอาเรี่ยวแรงมาจากไหนนักหนาถึงไม่มีทีท่าว่าจะเหน็ดเหนื่อยบ้างเลย“ขออีกนิดนะคนดี” โดมินิคยังมีแรงที่จะรัวสะโพกใส่หญิงสาวอีกหลายรอบเพราะเขาไม่รู้สึกเหนื่อยเลยสักนิดเมื่อได้ร่วมรักครั้งนี้กับหญิงสาวยิ่งเห็นเธอร้องครางอยู่ใต้ร่างของเขาชายหนุ่มก็ยิ่งมีกำลังเขาไม่คิดว่าหญิงสาวนั้นจะสวยหวานไปทั้งตัวแบบนี้ตอนนี้เธอนั้นก็ได้ชื่อว่าเป็นเมียของเขาแล้วหลังจากนี้เขาจะดูแลเธออย่างดีอย่างที่เขาพูดว่าเขานั้นจะรับผิดชอบเธอนั่นเอง“อ้ะ..อ้ะ...อื้มมม..”“อ้าส์...อื้มม..อื้อ” และแล้วหญิงสาวก็ต้องนอนครางเสียงแผ่วอยู่ที่ใต้ร่าง
“ไม่เห็นนี่ครับผมพึ่งกลับมาจากเขาใหญ่มาถึงที่นี่เมื่อสักพักนี้เอง...แล้วนายไปเที่ยวทำไมกลับไวจังล่ะครับ”ชอวตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นสีหน้าและอาการของเจ้านายของเขาพร้อมบอกว่าตั้งแต่เขามาก็ยังไม่เห็นใครอยู่ที่บ้านแต่เขานึกขึ้นได้ว่าเจ้านายของเขาไม่ได้มีกำหนดกลับวันนี้แต่ทำไมจึงมาโผล่ที่นี่ได้“เอ่อ...คือฉันมีปัญหานิดหน่อย” โดมินิคใจเสียไปแล้วครึ่งหนึ่งเพราะว่าเขาก็ไม่รู้ว่าจะหาหญิงสาวได้จากไหนเหมือนกันพร้อมเล่าเรื่องทั้งหมดให้ชอวฟังเพราะเป็คนสนิทที่เขานั้นไว้ใจเป็นที่สุดคราแรกชอวก็มีอาหารตกใจอยู่เล็กน้อยกับเรื่องที่เขานั้นได้รับรู้มาแต่ก็ต้องคิดหาวิธีช่วยเจ้านายของเขาก่อนในตอนนี้“นายลองถามแน็ทตี้ดีไหมครับว่าคุณมีนเธอเคยอยู่ที่ไหน”“จริงสิ” โดมินิคได้ยินที่ชอวพูดเขาเองก็นึกขึ้นได้ว่าคนที่รับหญิงสาวมาทำงานนั้นคือแน็ทตี้เองก็ต้องมีประวัติของหญิงสาวอยู่แล้วเขาเองก็กังวลใจเสียจนคิดเรื่องนี้ไม่ออกติ๊งง“นายครับมีเมลด่วนเข้ามาครับตอนนี้ที่สเปนและญี่ปุ่นมีหุ้นส่วนจะถอนหุ้นออกหลายรายเลยครับเพราะโครงสร้างของโครงการมีปัญหาหลายจุด” ชอวเปิดดูข้อความที่พึ่งส่งมาในเมลตอนนี้เขารู้ว่าเจ้านายของเขากำ