ตอนที่14 ผมมีภรรยาแค่คนเดียว

14.00​ น.

"มาหาใครคะ"

ตกบ่ายในขณะที่มาลีกำลังเดินถือวัตถุดิบจากโรงครัวของคนงานเข้ามาในครัวของเรือนเธอก็เห็นสาวสวยลงมาจากรถหรูด้วยท่าทีรีบร้อนหมายจะเดินเข้าไปในเรือนเธอจึงต้องรีบสะกัดเอาไว้ก่อน

"ฉันมาหารัญเค้าอยู่ไหม"

สุพิชชาสาวหน้าสวยหุ่นดีระดับนางงามมองสาวใช้อย่างมาลีด้วยหางตาและไม่ได้สนใจคำที่สาวใช้ตรงหน้าถามเลยสักนิดเอาแต่ถามหาหิรัญว่าเขาอยู่หรือเปล่า

"คุณเป็นใคร"

มาลีได้ยินว่าสาวสวยคนนี้มาหาคนเป็นนายก็เกิดอาการไม่พอใจทันทีทั้งยังไม่ยอมให้หญิงสาวเข้าไปข้างในง่ายๆ

"ฉันเป็นคนสนิทกับเค้าเธอล่ะเป็นใครน่าจะเป็นแค่คนงานที่นี่อย่าสอดถามให้มันมากนักฉันถามก็แค่ตอบไม่ใช่มาย้อนถามฉัน"

สุพิชชาพูดเสียงแข็งใส่มาลีด้วยท่าทีไม่สบอารมณ์

"ถ้าคุณไม่ตอบฉันคงให้คุณเข้าไปในบ้านไม่ได้"

มาลียืนลอยหน้าลอยตาขวางอีกฝ่ายิย่างไม่เกรงกลัวตามประสาของเธอ

"เธอนี่ช่างกล้านะ"

สุพิชชาชี้หน้ามาลีทั้งเน้นเขี้ยวเน้นฟันพูดขู่คนตรงหน้า

"มีอะไรกันลี...คุณมาหาใครคะ"

ป้าพวงได้ยินเสียงดังเลยรีบออกมาจากในครัวเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น

"ฉันมาหารัญฉันเป็นแฟนเค้าทีนี้มีสิทเข้าไปในบ้านได้หรือยัง"

สุพิชชายืยกอดอกเชิดหน้าอย่างมั่นใจ

"ยังค่ะ...เพราะคุณน่าจะโกหกนายจะมีแฟนได้ยังไงในเมื่อเมียเค้านั่งหัวโด่อยู่ในบ้าน"

มาลีเบ้ปากใส่หญิงสาวที่พูดมั่วจนน่าตลก

"เมีย..ใครกัน"

สุพิชชามองหน้ามาลีด้วยอาการตกใจทั้งยังไม่เชืาอเรื่องที่เธอพูดเกือบร้อยเปอร์เซน

"คุณก็เข้าไปดูเองสิ"

มาลีเห็นว่าสุพิชขาโมโหจนได้ที่หากอยากรู้เธอก็จะปล่อยให้หญิงสาวได้ไปรู้

"หึ่..."

"เอ่อ.. คุณคะคุณ.. "

สุพิชชาก้าวเท้ายาวๆเข้าไปในเรือนดุ่มๆจนป้าพวงก็เดินตามแทบจะไม่ทัน

"......"

มาลีมองตามหลังหญิงสาวที่อ้างว่าเป็นแฟนหิรัญอย่างพอใจดูท่าเธอจะมีอะไรๆสนุกๆให้ดูเสียแล้วสิ

"รัญคะ..รัญ"

"พี่รัญไม่อยู่หรอกค่ะคุณเป็นใครคะ"

พราวพิไลได้ยินคนเรียกหิรัญเธอจึงลุกออกจากโซฟานั่งเล่นมาบอกกับแขกที่มาหาหิรัญว่าเขาไม่อยู่

"เธอล่ะเป็นใคร"

สุพิชชาถามกลับด้วยถ้อยคำห้วนๆ

"นี่คุณพราวภรรยานายค่ะ"

ป้าพวงถือโอกาสแนะนำตัวนายหญืงของบ้านให้คนมาใหม่ได้รู้จัก

"ไม่จริงรัญพึ่งเลิกกับฉันไม่เท่าไรจะไปแต่งงานตอนไหน"

สุพิชชามองจิกพราวพิไลตาแทบถลน

"คุณเองเหรอที่เป็นแฟนเก่าพี่รัญได้ข่าวว่าหมั้นกับแฟนใหม่กำลังจะแต่งงานแล้วนี่คะมาหาพี่รัญมีธุระอะไรหรือว่าจะมาแจกการ์ดแต่งงาน"

เมื่อพราวพิไลได้ยินเช่นนั้นเธอก็รู้ว่าเธอไม่จำเป็นต้องพูดดีกับหญิงสาวคนนี้อีกต่อไป

"ฉันจะมาหารัญเรื่องอะไรมันก็เรื่องของฉัน"

"มีเรื่องอะไรกัน"

หิรัญกลับมาจากไร่ในช่วงบ่ายได้ยินเสียงคนคุยกันดังไปถึงด้านนอกจึงรีบเข้ามาดู

"รัญคะ.."

"..คุณเป็นใคร.."

หิรัญชะงักไปครู่หนึ่งไม่คิดว่าสุพิชชาจะมาที่นี่ได้ถึงแม้เขาจะตกใจแค่ไหนคนอย่างเขาก็พยายามทำตัวเนียนปกติได้

"ชาไงคะเราเคยเป็นแฟนกันไงคะ"

สุพิชชาขมวดคื้วเป็นปมเข้ามาเกาะแขนชายหนุ่มอย่างหน้าไม่อายกับสิ่งทีาได้กระทำกับหิรัญเอาไว้

"แฟนเหรอ...ผมจำได้ว่าผมไม่รู้จักคุณนะ"

หิรัญแกะมือสุพิชชาออกทั้งเดินไปยืนข้างพราวพิไลเพื่อประกาศให้อีกฝ่ายรู้ว่าเธอไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับเขา

"เราพึ่งทะเลาะกันได้ไม่เท่าไรคุณก็เกิดอุบัติเหตุคุณจำไม่ได้เหรอคะ"

"ไม่..ผมจำไม่ได้ผมรู้แค่ว่าคนเดียวที่ผมคบมาตลอดคือพราวพิไลและตอนนี้ผมก็มีพราวเป็นภรรยาผมแค่คนเดียว"

"นี่แสดงว่าที่ชาได้ข่าวมาว่าคุณความจำเสื่อมก็จริงสิคะชาจะเล่าให้คุณฟังก็ได้นะคะว่าเราคบกันมาตั้งสามสี่ปีแล้วเราก็พึ่งทะเลาะกันก่อนหน้าที่คุณจะเกิดอุบัติเหตุไม่เท่าไรเอง"

สุะิชชาไม่เข้าใจจริงๆว่าผู้หญิงที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยาแฟนเก่าเธอโผล่มาตอนไหนทั้งที่เลิกกับเธอได้ไม่นานมิหนำซ้ำแต่งงานเมื่อไรเธอเองก็ยังไม่เห็นรู้

"อย่าไปฟังผู้หญิงคนนี้นะคะเธอไม่เคยเป็นอะไรกับพี่รัญทั้งนั้น"

พราวพิไลสุดจะทนและกลัวว่าหิรัญจะเขวแล้วแผนเธอแตกเธอจึงรีบพูดตัดบทไป

"จะไม่เป็นอะไรได้ยังไงเมื่อกี้เธอยังพูดอยู่เลยว่าฉันเป็นแฟนเก่ารัญ"

สุพิชชามองตาขวางใส่พราวพิไลอย่างเอาเรื่อง

"ลีก็ได้ยินที่คุณพราวพูดอย่างนั้น้หมือนกันค่ะ"

มาลีที่ยืนอยู่ตั้งแต่แรกเมื่อประสมโรงโหมไฟตอนไหนได้เธอก็ทำเพื่อความสนุก

"นังลี..ออกไปกับฉันอย่าสอดเรื่องเจ้านาย"

ป้าพวงถึงกับต้องลากมาลีออกไปให้พ้นจากเหตุการณ์ตรงนี้เพราะจะทำให้เรื่องของเจ้านายยุ่งยากขึ้น

"พี่รัญคะ..."

พราวพิไลกุมมือหิรัญแน่นหวังว่าเขาจะเชื่อเธอ

"ผมเชื่อภรรยาผมคุณกลับไปเถอะ"

หิรัญเดินโอบพราวพิไลเข้สห้องไปเพราะเขาไม่อยากจะสนทนาอะไรกับสุพิชชาอีก

"ไม่นะคะรัญ...ชากลับมาหาคุณแล้วนี่ไงคะชาถอนหมั้นกับโรเจอร์แล้วนะชาลืมคุณไม่ได้จริงๆชายอมลำบากกับคุณทุกอย่างชาจะไม่รักสบายอีกแล้ว"

"..ออกไป.."

หิรัญหยุดชะงักหันหลังกลับมาไล่อีกฝ่ายอย่างไม่ใยดีด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่สีหน้าไม่พอใจสุดทน

"ไม่ค่ะ...ผู้หญิงคนนี้โกหกคุณอย่าเชื่ออะไรเธอนะคะถ้าคุณแต่งงานทำไมชาถึงไม่รู้เรื่องล่ะคะ"

"ผมบอกให้คุณออกไปไง"

ครั้งนี้เสียงของเขาทำเอาสะดุ้งไปทั้งสุพิชชาและพราวพิไลทำให้คนที่กำลังเวิ่นเว้ออย่างสุพิชชาได้รู้ว่า้ขากำลังรำคาญเธอจริงๆและไม่ดีแน่ถ้าเธอยังจะฝืนอยู่ต่อ

"ก็ได้ค่ะ..ไว้ชาจะมาใหม่แน่ค่ะ"

สุพิชชาหน้าหงิกหน้างอยอมเดินออกจากที่นี่ไปแต่ใจของเธอไม่ยอมแพ้ง่ายๆที่จะแย่งเขากลับมาอยู่แล้ว

ห้องครัว

"นี่มันเรื่องอะไรกันป้าใครโกหกกันแน่"

มาลีตะล่อมถามป้าพวงอย่างไม่ลดละ

"ฉันบอกว่าอย่าสอดไงแกนี่มันจริงๆเลยนะ"

ป้าพวงเองก็ทำได้แต่บอกมาลีว่าอย่ายุ่งเรื่องเจ้านายเท่านั้นเพราะเธอเองก็พอจะรู้ว่าอะไรเป็นอะไรแต่ก็ไม่สนใจเพราะไม่ใช่เรื่องของเธอ

"ฉันว่าป้ารู้ความจริงพูดมาผู้หญิงคนนั้นเป็นแฟนนายจริงเหรอ"

มาลียิ่งเห็นอาการป้าพวงเธอยิ่งดูออก

"ฉันไม่คุยกับแกแล้วนังลี"