"ไม่ได้คือมันเป็นเรื่องที่ต้องคุยต่อหน้าจริงๆ"
"แพรวออกไปได้ประมาณสิบนาทีนะคะ"
แพรวพิลาสออกมาดูด้านนอกเห็นว่าธรัฐน่าจะเข้าห้องไปแล้วเธอจึงรีบปลีกตัวออกมาแต่เธอก็ต้องบอกภัคดนัยก่อนว่าเธอมีเวลาไม่นานมากนัก
"โอเค"
ครู่ต่อมา
"พี่นัยมีเรื่องอะไรคะ"
"คือพี่ทะเลาะกับนิจนเธอจะหย่ากับพี่แล้วขอไม่ให้พี่เจอลูกอีกพี่ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว"
สองหนุ่มสาวนั่งคุยกันอยู่ที่ระเบียงหน้าบ้านพีกของภัคดนัยตอนนี้ชายหนุ่มมืดไปหมดแปดด้านเรื่องครอบครัวจนต้องหาคนปรึกษาเพื่อให้ตัวเองสบายใจและหาทางออกได้
"ทะเลาะกันแรงขนาดนั้นเลยเหรอคะ"
"คือ..นิจับได้ว่าพี่มีคนอื่น"
ภัคดนัยเอ่ยเสียงอ่อนด้วยแววตาที่รู้สึกผิด
"พี่นัยมีคนอื่นจริงเหรอคะ...เฮ้อ"
แพรวพิลาสถอนหายใจเฮือกใหญ่ที่แท้ก็เป็นเรื่องนี้ถึงว่าถึงได้ทะเลาะกันรุนแรงจนถึงขั้นจะหย่า
"พี่ไม่ได้ตั้งใจแพรว...ตอนนั้นพี่แค่เบื่อที่นิสนใจแต่ลูกปล่อยเนื้อปล่อยตัวแล้วพี่ก็แค่เผลอเท่านั้นแต่ผู้หญิงคนนั้นขู่พี่ว่าถ้าพี่ไม่รับผิดชอบเธอจะแฉทำให้พี่กับนิทะเลาะกันพี่กลัวว่านิรู้เรื่องแล้วจะขอเลิกกับพี่แล้วพี่จะไม่ได้เจอลูกพี่เลยยอมที่จะดูแลผู้หญิงคนนั้น"
อันที่จริงมันเป็นเรื่องที่เขาไม่ได้ตั้งใจต่างหากและอยากปกปิดปัญหาจนปิดไม่อยู่แล้วเรื่องมันก็บานปลายมาจนถึงวันนี้
"แล้วมันก็เกิดเรื่องจนได้แพรวคิดว่าถ้าพี่นัยบอกพี่นิตั้งแต่แรกเรื่องมันคงไม่เลวร้ายขนาดนี้หรอกค่ะ...แต่ก็อย่างว่าแหละเรื่องมันผ่านมาถึงตอนนี้แล้วพูดไปก็เท่านั้น"
แพรวพิลาสนั่งกุมขมับไปตามๆกับภัคดนัย
"ตอนนี้พี่เครียดมากเลยแพรว"
"งั้นกลับไปเคลียเลยดีไหมคะ"
"แต่พี่ทิ้งงานไม่ได้พี่จะเอาเรื่องส่วนตัวมาปนกับงานไม่ได้"
"อืม..เอายังไงดีล่ะลองคุยกับพี่นิอีกรอบดีไหมคะเผื่อเธอจะอารมณ์เย็นขึ้นแล้ว"
หญิงสาวเห็นว่ายังไงเรื่องนี้ก็ต้องให้ทั้งสองคุยกันอีกรอบจะดีกว่าเพราะเรื่องหย่ามันคือเรื่องใหญ่มากสำหรับชีวิตคู่
"อยู่นี่ๆเอง...มานี่"
ธรัฐออกมาจากห้องเดินตามหาแพรวพิลาสไม่เจอเขาคิดถูกที่เลือกจะมาตามหญิงสาวที่บ้านพักของภัคดนัยเมื่อเห็นทั้งสองนั่งคุยหัวแทบชนกันอยู่หน้าบ้านเจาก็เกิดอาการโมโหแล้วรีบเดินมากระชากตัวแพรวพิลาสให้ลุกขึ้น
"โอ้ย.."
"ผมว่าคนที่มีลูกมีเมียแล้วอย่างคุณไม่ควรจะมาอยู่กับผู้หญิงคนอื่นสองต่อสองแบบนี้นะ"
ธรัฐอดไม่ได้ที่จะต่อว่าภัคดนัยเพราะเขาฝืนเฉยมาหลายหนแล้ว
"ผมแค่มีเรื่องปรึกษาเธอนิดหน่อยเท่านั้นเองครับไม่ได้มีอะไร"
ภัคดนัยพยายามจะอธิบายให้ธรัฐฟังแต่เขาก็ลงรายละเอียดไม่ได้จริงๆว่ามันคือเรื่องอะไรเพราะไม่อยากให้เรื่องครอบครัวเขาเป็นปัญหาต่อใครมากไปกว่านี้
"ถ้าคุณมีอะไรปรึกษาผมได้แต่อย่ามายุ่งกับเลขาผม"
"เอาเป็นว่าผมขอโทษก็แล้วกันครับที่ยุ่งกับคนของท่านรอง"
ภัคดนัยหน้าเสียอยู่ไม่น้อนที่เหมือนเขาจะสร้างปัญหาให้แพรวพิลาสแต่ก็ดูธรัฐนั้นจะหวงแพรวพิลาสมากกว่าเลขากับเจ้านายจากที่เขาสงสัยว่าธรัฐคิดกับหญิงสาวอย่างไรแน่วันนี้เขาก็พอจะมองออกแล้ว
"อะไรของคุณอีกคะพี่นัยเค้าแค่มีเรื่องคุยกับฉันตามประสาคนเป็นพี่น้องเท่านั้น"
เมื่อพาหญิงสาวกลับมาที่บ้านธรัฐก็เหวี่ยงตัวของเธอเข้าไปในห้องอย่างไม่ปราณี
"พี่น้องท้องติดกันล่ะสิไม่ว่า"
ธรัฐยังคงเป็นคนที่ปากร้ายเช่นเดิมไม่ว่าจะกับผู้หญิงหรือกับผู้ชายและยิ่งหนักโดยเฉพาะกับแพรวพิลาส
"คุณรัฐมันจะมากเกินไปแล้วนะคะ"
"ที่เธอแอบไปเจอกันแม้แต่เวลาน้อยนิดที่ฉันไม่ได้เฝ้าอยู่นี่ไม่มากเลยนะ..ชอบการเป็นชู้กับคนอื่นมากใช่ไหมมันตื่นเต้นเร้าใจคุณดีหรือยังไง"
ธรัฐแผดเสียงใส่อีกฝ่ายจนเธอสะดุ้งตกใจและไม่พอใจในเวลาเดียวกันที่เหมือนเขาจะไม่ฟังอะไรเธอเลย
"ใช่..ฉันชอบแบบนี้หรือแบบไหนมันก็เรื่องของฉัน"
เมื่อชายหนุ่มอยากกล่าวหาเธอนักเธอก็จะเป็นอย่างที่เขากล่าวหาจะได้จบๆไป
"แพรว.."
"อื้มมมม..."
ธรัฐไม่ชอบคำพูดของเธอที่พูดออกมาอย่างไม่อายปากเลยสักนิดและคำตอบของเธอมันยิ่งทำให้เขาไม่พอใจจนควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้โผเขาจึงเข้าไปบดจูบเพื่อสั่งสอนว่าอย่าไปทำตัวสนิทสนมกับสามีคนอื่นอีก
เพียะ
"มันจะเกินไปแล้วนะ...ฉันมีศักดิ์ศรีมากพอไม่ใช่ว่าใครจะมาทำทุเรศแบบนี้กับฉันง่ายๆ"
แพรวพิลาสรวบรวมแรงทั้งหมดที่มีผลักคนตัวโตออกพร้อมเงื้อมมือฟาดหน้าคนที่ทำเหมือนเธอไม่มีศักดิ์ศรีจนหน้าหัน
"ทีกับผัวคนอื่นละง่ายจังเลยนะ"
ธรัฐกัดฟันกรอดทั้งกดเสียงต่ำดูถูกเธออีกครั้ง
"คุณรัฐ.."
แพรวพิลาสสบถชื่อคนตรงหน้าเสียงฝาดอย่างโมโหเธอผลักเขาออกไปจากห้องและรีบลงกลอนทันที
"หึ่.."
ธรัฐยังมีอารมณ์โกรธคุกรุ่นเขาไม่ชอบคำตอบของเธอเลยจริงๆยิ่งเธอยอมรับว่าชอบที่จะเป็นชู้ของคนอื่นเขายิ่งโมโห
วันต่อมา
บริษัทxxx
"ทางคุณอิการาชิเสนอให้เราทดลองใช้ผลิตภัณฑ์ของเขาก่อนเป็นเวลาสามเดือนค่อยตัดสินใจเซ็นสัญญาเอาเป็นว่าตกลงตามนี้นะครับท่านรอง"
"โอเค.."
วันนี้ตั้งแต่ช่วงเช้าจนเกือบเย็นทั้งสามมาคุยงานกับเจ้าของบริษัทผลิตเครื่องมือโดยตรงทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่นและทางธรัฐยังได้รับข้อเสนอให้ทดลองใช้เครื่องมือฟรีเปฌนเวลาสามเดือนค่อยตัดสินใจเซ็นสัญญาอีกด้วย
"เครื่องมือตัวนี้แพรวว่ามันทันสมัยมากเลยนะคะลดขั้นตอนการทำธุรกรรมของลูกค้าไปตั้งเยอะเลยแถมยังดูใช้ง่ายด้วย"
หลังจากที่ออกมารอรถหน้าบริษัทแพรวพิลาสก็คุยแต่กับภัคดนับเรื่องเครื่องมือจนธรัฐมีสีหน้าไม่พอใจเท่าไรที่วันนี้หากไม่ใช่เรื่องงานหญิงสาวแทบจะไม่มองหน้าไม่คุยกับเขาเลยด้วยซ้ำ
"อืม..พี่ก็ว่าดีนะถ้าสามเดือนนี้ไม่มีปัญหาอะไรเกิดขึ้นนับว่าเครื่องมือตัวนี้เพอเฟคที่สุดเท่าที่เคยมีมาเลย"
"ค่ะ..."
"วันนี้งานเสร็จแล้วคุณก็กลับไปเถอะเดี๋ยวผมจะไปหาอะไรทานกับเลขาผมซะหน่อย"
ธรัฐเห็นรถมารับภัคดนัยแล้วเขาจึงบอกให้ชายหนุ่มกลับไปก่อนเพราะเขาอยากจะไปทานอาหารกับเลขาของเขาแค่สองคน
"ครับท่านรอง"
ร้านอาหารxxx"พาแพรวมาทำไมคะฉันไม่ได้หิวซะหน่อย"แพรวพิลาสนั่งหน้าบึ้งตึงตั้งแต่ก่อนจะมาถึงร้านอาหารหรูที่นี่แล้ว"ไม่หิวก็ต้องทานเพราะผมหิว."ธรัฐจ้องหน้าหญิงสาวอย่างมีเลศนัยและพอใจที่ลากเธอมากับเขาสองต่อสองได้จะได้อยู่ห่างกับภัคดนัยด้วยกรุงเทพมหานครห้างสรรพสินค้า"คุณเกวนางแบบดังใช่ไหมคะ"นาถลดาเดินนำหน้าอติรุจคนเป็นสามีที่กำลังอุ้มลูกสาววัยสองขวบของเขาอยู่ในอกตรงมาที่เกวลินนางแบบสาวที่กำลังเลือกซื้อกระเป๋าอยู่ในชอปแบรนด์ดังในห้างหรูแห่งนี้"ใช่ค่ะ.."เกวลินยิ้มกว้างทักทายหญิงสาวที่เข้ามาทักเธอเพราะคิดว่าคงเป็นแฟนคลับที่ติดตามผลงานของเธออยู่"ฉันเห็นข่าวว่าคุณกำลังคบหาดูใจกับคุณรัฐรองประธานธนาคารใหญ่อยู่ใช่ไหมคะ"นาถลดาเอ่ยกับอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้มอย่างเป็นมิตรคำพูดของเธอทำเอานางแบบสางอย่างเกวลินยิ้มน้อยยิ้มใหญ่พอใจกับคำทักทายของนาถลดาอยู่มากเพราะเธอชอบเวลาที่คนมาทักเธอเรื่องความสัมพันธ์กับธรัฐ"อ๋อ...ใช่ค่ะ""แต่เห็นสามีฉันบอกว่าเค้ามีภรรยาแล้วนี่คะ"นาถลดารีบเปิดประเด็นที่เธอตั้งใจมาทักเกวลินทันทีเพราะเธออยากที่จะสุมไฟกองโตให้ชีวิตของแพรวพิลาสนั้นปวดหัวเล่นในอีกไม่นาน"คงเข้าใจผิดแล
"เกวผมบอกให้หยุด..""โอ้ย.."ธรัฐสุดจะทนกับพฤติกรรมของเกวลินเขาจึงเหวี่ยงเธอลงไปบนพื้นอย่างไม่ทะนุถนอม"พูดอะไรใครเป็นผัวคุณ..อย่าให้มันมากนักต่อไปนี้คุณกับผมไม่เป็นแม้แต่คนที่รู้จักกัน"ธรัฐชี้หน้าเกวลินทั้งเอ่ยเสียงแข็งเตือนเธอเพราะเขาไม่ได้เป็นสามีเธออย่างที่เธอพูดเธอก็แค่คู่ควงเพื่อนเที่ยวของเขาเวลาเบื่อๆเหงาๆเท่านั้นเรื่องบนเตียงไม่เคยมีเลยสักครั้ง"รัฐคะ..รัฐ..เกวไม่ยอมนะคะรัฐ"เกวลินนั่งหน้าทุ่ยอยู่กับพื้นอย่างโมโห"คุณล้ำเส้นพื้นที่ส่วนตัวผมเองนะ""ออกไป...""ไม่..""อยากหมดอนาคตในหน้าที่การงานใช่ไหม"ธรัฐลาก้กวลินออกไปที่ประตูรั้วหน้าบ้าน"อย่ามาขู่เกว"เกวลินคิดว่าธรัฐคงแค่ขู่เธอเท่านั้น"ผมไม่ได้ขู่แค่ผมต่อสายหาโมเดลลิ่งคุณก็หมดอนาคตแล้ว"ธรัฐไม่เคยขู่ใครหากคนอย่างเขาควบคุมผู้หญิงของเขาไม่ได้เขาก็จะเขี่ยทิ้งโดยทันที"รัฐคะ.. ""กลับไปแล้วอย่ามายุ่งกับผมอีก"ธรัฐผลักหญิงสาวออกนอกรั้วบ้านแล้วเดินกลับเข้าไปอย่างไม่สนใจทิ้งให้คนที่กำลังบ้าดีเดือดอย่างเกวลินยืนกำมทอแน่นตัวสั่นด้วยความโกรธอยู่คนเดียว"หื๊มมมมม..."ทางด้านแพรวพิลาส"โอเคไหมแพรว"ภัคดนัยพาแพรวพิลาสขับรถออกมาจากบ้าน
"ช่าย...ถูกต้อง...อื้มมมมมม"แคว้กกกกธรัฐบดจูบหญิงสาวอย่างรุนแรงจนเธอแทบไม่หายใจไม่ทันมือหนากระชากเดรสสีหวานของหญิงสาวขาดเป็นชิ้นๆด้วยอารมณ์หวง"อื้อ.."เพียะ.ปึกๆๆๆ...แพรวพิลาสทั้งตบตีจิกข่วนอีกฝ่ายอย่างไม่ละมือแต่มีหรือแรงของเธอจะทำอะไรเขาได้ทั้งฤทธิ์แอลกอฮอลล์ที่เธอดื่มทำให้สติลดลงเธอจึงต่อต้านอะไรคนที่กระทำย่ำยีตัวเธอไม่ได้เลย"อร้ายยยย.."แพรวพิลาสส่งเสียงร้องและขัดขืนจนหมดแรงแต่ดูท่าคนที่กำลังหึงจนหน้ามืดตามัวจะไม่ฟังอะไรเธอทั้งรั้นและคืนนี้แทบค่อนคืนเขาไม่ปล่อยให้เธอได้พักหายใจแม้แต่วินาทีเดียววันต่อมา.."อืม..แพรว..แพรว.. ตัวร้อนจี๋เลย"ธรัฐตื่นขึ้นมาในช่วงสายของวันเขาสัมผัสได้ว่าคนในอ้อมกอดตัวร้อนผ่าวและท่าจะไม่ได้สติแถมยังตัวสั่นเป็นลูกนกอย่างน่าสงสาร"หา...นี่..."เขาหมายจะลุกออกไปเอาน้ำมาเช็ดตัวให้เธอเมื่อเปิดผ้าห่มออกก็เห็นรอยแดงเต็มเตียงนอนไปหมดทั้งเนื้อตัวของหญิงสาวยังมีรอยช้ำรอยแดงเป็นร่องรอยการกระทำของเขาเมื่อคืนอีกด้วยรอยเลือดที่เปรอะเปื้อนเรียวขาอ่อนของเธอและเตียงนอนมันทำให้เขาต้องกุมขมับและเปลี่ยนความคิดหญิงสาวนั้นบริสุทธิ์กว่าที่เขาจะกระทำแบบนี้กับเธอได้ที่ผ่าน
เย็นของวัน"นี่รูปตอนพี่รัญเด็กๆเหรอคะ"พราวพิไลหยิบรูปที่ตั้งอยู่ในตู้โชว์ข้างๆกับชั้นวาวหนังสือขึ้นมาดูเธอกะว่าจะถามหิรัญหลายครั้งแล้วในรูปมีเด็กชายสองคนที่คาดว่าน่าจะเป็นหิรัญกับน้องชายของเขาและมีอีกคนที่เป็นชายวัยกลางคนหน้าไม่เหมือนอนุชิตเท่าไรอุ้มเด็กชายทั้งสองอยู่"อืม.. นี่พี่แล้วนี่ก็ธรัฐน้องชายพี่""แล้วคนที่อุ้มอยู่นี่ล่ะคะ""คุณปู่พี่น่ะ""ตอนนั้นคุณปู่อายุเท่าไรคะเนี่ยยังหล่ออยู่เลยค่ะ""ตอนนั้นก็หกสิบกว่าแล้วล่ะ""โห..ยังดูหนุ่มมากเลยนะคะ""ใช่แล้วคุณย่าเล่าให้ฟังว่าคุณปู่เป็นคนมีอายุที่ดูดีที่สุดในย่านนี้เลยแถมสาวๆยังติดตรึมอีกด้วย""แล้วคุณย่าไม่หึงแย่เหรอคะ""ไม่หรอกคุณปู่จะเป็นฝ่ายหวงคุณย่าเสียมากกว่าหลังจากที่คุณปู่แต่งงานกับคุณย่าผู้หญิงที่พยายามเข้าหาคุณปู่ก็ไล่ตะเพิดไปหมดเลย""คุณปู่ดุมากหรือเปล่าคะ""ก็พอตัวนะไม่งั้นคงไม่คุมคนที่ไร่นี้ได้แถมยังบริหารงานที่ธนาคารแทนคุณทวดได้อีก"หิรัญเล่าถึงคุณปู่ของเขาอย่างภูมิใจ"คุณปู่นี่สุดยอดเลยนะคะ""ใช่แล้วเห็นคุณย่าบอกว่าคนที่นิสัยคล้ายคุณปู่มากที่สุดเห็นจะเป็นธรัฐ""แล้วพี่รัญล่ะคะดุไหม"พราวพิไลเงยหน้ามองคนตัวโตด้วยแววตา
เช้าวันต่อมา"อืม..ลุกออกไปจากตัวพราวได้แล้วค่ะ"พราวพิไลตื่นมาในช่วงสายเธอขยับตัวไม่ได้เพราะคนที่นอนเปลือยกายอยู่ข้างเธอพาดทั้งแขนที้งขารั้งเธอเปอาไว้"ขออยู่อย่างนี้ก่อนนะเมื่อคืนนอนน้อย"หิรัญพูดโดยที่ไม่ลืมตาเพราะเมื่อคืนกว่าเขาจะได้นอนก็เกือบเช้า"..งั้นพราวลุกไปก่อนนะคะ"ที่จริงหญิงสาวเองก็แทบระบมไปทั้งตัวแต่ที่เธออยากลุกออกจากตรงนี้ก็เพราะว่าเธอทนมองหน้าเขาด้วยความเขินอายไม่ได้ยิ่งมองหน้าอีกฝ่ายที่หลับตาพริ้มอยู่ภาพเมื่อคืนก็หลั่งไหลเข้ามาในหัวไม่ขาด"ลุกไหวเหรอ...พี่ว่านอนต่ออีกสักพักดีกว่านะ"หิรัญเชื่อว่าเธอคงจะเดินเหินลำบากเป็นแน่เพราะเมื่อคืนยากเหลือเกินที่เขาจะควบคุมอารมณ์ไม่ให้รุนแรงกับเธอได้"พี่รัญ.."หญิงสาวยังพยายามแกะมือของเขาออก"ขืนยังไม่อยู่เฉยระวังจะไม่ได้นอนนะ....อีกอย่างก็คือพี่ขอบคุณนะที่ให้พี่เป็นคนแรกของพราว"หิรัญกระชับกอดหญิงสาวแน่นขึ้นทั้งกระซิบอะไรบางอย่างข้างๆหูที่ทำให้หญิงสาวหลับตาปี๋และยอมนอนต่อในที่สุด10.00 น."เอาไปไหนป้าพวง"มาลีถามพวงด้วยความสงสัยว่าจะยกถาดอาหารจากโต๊ะทานข้าวไปไหนทั้งที่เจ้านายทั้งสองยังไม่ออกมาทาน"คุณรัญสั่งให้ทำข้าวต้มไปให้ใน
บ้านมาลี"หา...ท..ท้อง"หลังจากที่มาลีว่างงานจากเรือนเธอก็ออกไปซื้อที่ตรวจครรภ์มาตรวจทั้งหมดสามอันผลปรากฏว่าทั้งสามขึ้นสองขีดเหมือนกันหมดทำเอาเธอนั่งทรุดอยู่มุมห้องด้วยสีหน้าเคร่งเครียดก๊อกๆๆๆ"เสี่ย.."เมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูมาลีจึงรีบหาที่ซ่อนผลตรวจเพราะคิดว่าเป็นแม่เธอมาเคาะแต่ที่ไหนได้กลับเป็นเลี่ยเกลี้ยงที่เข้ามาหาเธอในนี้ต่างหาก"เงียบ..""เสี่ยมาที่นี่ได้ไงแล้วเสี่ยไปบุกโรงพักมาจริงรึเปล่า""จริง...แล้วฉันก็มีเรื่องให้แกช่วย"เสี่ยเกลี้ยงมีบางอย่างที่ต้องวานให้มาลีช่วยแล้วเธอก็จะปฏิเสธเขาไม่ได้ด้วย"เสี่ยฉันมีเรื่องจะต้องบอกเสี่ย"มาลีถือโอกาสนี้บอกเรื่องที่เธอพึ่งรู้กับเสี่ยเกลี้ยงเสียเลย"เรื่องอะไร""ฉ..ฉันท้อง""ไปเอาออกซะ"เสี่ยเกลี้ยงตอบได้อย่างไม่ลังเลเพราะเขาไม่คิดที่จะรับผิดชอบใครอยู่แล้ว"พูดแบบนี้ได้ไงเสี่ยลูกทั้งคนนะ"มาลีถึงกับหน้าเหวอกับคำพูดที่เสี่ยเกลี้ยงพูดออกมา"ลูกฉันรึเปล่าก็ไม่รู้...นี่..พรุ่งนี้แกต้องพาเมียนายแกมาให้ฉันที่จุดนัดพบไม่งั้นแม่แกนั่นแหละที่จะไม่มีชีวิตรอด""เสี่ยจะทำอะไร""ทำอะไรมันก็เรื่องของฉันไม่เกี่ยวกับแกจะกำจัดเมียนายแกให้ไม่ดีหรือไงแ
"ใช่ฉันคือเสี่ยเกลี้ยงลูกเสี่ยเคี้ยงจำหน้าฉันไว้ดีๆเพราะฉันนี่แหละจะเป็นคนฆ่าผัวแก""ไม่นะ"พราวพิไลส่ายหัวพัลวันเธอจะไม่ยอมให้หิรัญเป็นอะไรไปง่ายๆเด็ดขาด"ไม่ทันแล้วล่ะมันกำลังมาให้ฉันฆ่าถึงที่"เสี่ยเกลี้ยงยิ้มเย้ยหญิงสาวอย่างสะใจ"เลว...เลวที่สุด"หญิงสาวทำได้แต่ตะโกนด่าทอคนที่เลวจนเธอสรรหาคำพูดออกมาด่าไม่ไหวจริงๆ"ขับให้เร็วกว่านี้หน่อยสิหมอ"บนถนนเลาะชายป่ารถยนต์สีดำวิ่งมาด้วยความเร็วโดยมีจักรภพเป็นคนขับหิรัญเองดูท่าความเร็วขนาด120กิโลเมตรต่อชั่วโมงมันยังไม่พอใจเขาเอาเสียเลยตอนนี้ในรถมีลุงครามจักรภพแลพหิรัญที่ล่วงหน้ามาก่อนพวกตำรวจเพราะเมื่อได้รับสายจากเสี่ยเกลี้ยงว่าต้องการแลกตัวหิรัญกับพราวพิไลที่ไหนพวกเขาก็ออกมากันเลย"นี่ก็เหยียบจะมิดอยู่แล้วนะครับคุณรัฐ"จักรภพคิดว่าเขาคงทำความเร็วกว่านี้ไม่ได้เพราะอาจเกิดอุบัติเหตุขึ้นได้มันจะไม่ดีต่อสถานหารณ์ตอนนี้"เลี้ยวซ้ายข้างหน้าเลยครับหมอ"เมื่อรถขับมาถึงทางแยกลุงครามก็รีบบอกพิกัดกับจักรภพว่าโกดังที่เสี่ยเกลี้ยงพาพราวพิไลมาอยู่ในซอยเปลี่ยวนี้"ไอ้เกลี้ยงกูมาแล้วปล่อยเมียกูเดี๋ยวนี้"เมื่อรถเลี้ยวเข้าซอยขับมาถึงโกดังยังไม่ทันจอดดีหิร
"พราวจะกลับกรุงเทพค่ะ"พราวพิไลพูดพร้อมมองจ้องคนที่กำลังเดินควงกันเข้าบ้านมาด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์แอบน้อยใจลึกๆที่ชายหนุ่มรู้ว่าเธอจะไปยังไม่แม้อตากันมามองหน้าเธอเลยสักนิด"นายคะ.. "บัวตองส่งเสียงเอะอะโวยวายทั้งลากมาลีมานั่งกองต่อหน้าหิรัญและคนในบ้าน"มีอะไร.. ""นังลีมันบอกว่าลูกในท้องมันเป็นลูกนายค่ะจริงรึเปล่าคะ"บัวตองถามด้วยท่าทีร้อนรนเพราะเธอยังไม่ค่อยเชื่อคำพูดลูกเธอเท่าไรจึงต้องลากกันมาถามให้รู้เรื่อง"จะบ้าเหรอคนอย่างรัญไม่ไฝ่ต่ำไปเอาลูกเธอหรอก"สุพิชชาตวาดเสียงหลงเพราะรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้"จริง"หิรัญตอบหน้าตาเฉย"อะไรนะคะรัญ"สุพิชชาถึงกับหน้าชาอึ้งไปชั่วขณะรวมทั้งคนอื่นๆในที่นี้ก็เช่นกัน"นายต้องรับผิดชอบลูกฉันนะคะ"บัวตองได้ยินแบบนั้นเธอเป็นแม่ก็ต้องเรียกร้องความยุติธรรมให้กับแม่ของเธอ"อืม..ฉันจะรับผิดชอบเอง"หิรัญไม่ได้ปฏิเสธที่จะไม่รับผิดชอบ"หึ่...ขอให้ปวดหัวตายกับผู้ชายเฮงซวยคนนี้นะ..หืย"เพียะพราวพิไลกัดฟันกรอดก่อนกลับเธอเดินดุ่มไปฟาดหน้าชายหนุ่มที่หลอกเธอจนเธอเชื่อใจว่ารักเธอคนเดียวแต่กลับกระทำสำส่อนกับคนอื่นไปทั่ว"....."หิรัญมองตามหลังพราวพิไลด้วยสีหน้าที่คนอื