ตอนที่23 มาตามผัว

ร้านอาหารxxx

"พาแพรวมาทำไมคะฉันไม่ได้หิวซะหน่อย"

แพรวพิลาสนั่งหน้าบึ้งตึงตั้งแต่ก่อนจะมาถึงร้านอาหารหรูที่นี่แล้ว

"ไม่หิวก็ต้องทานเพราะผมหิว."

ธรัฐจ้องหน้าหญิงสาวอย่างมีเลศนัยและพอใจที่ลากเธอมากับเขาสองต่อสองได้จะได้อยู่ห่างกับภัคดนัยด้วย

กรุงเทพมหานคร

ห้างสรรพสินค้า

"คุณเกวนางแบบดังใช่ไหมคะ"

นาถลดาเดินนำหน้าอติรุจคนเป็นสามีที่กำลังอุ้มลูกสาววัยสองขวบของเขาอยู่ในอกตรงมาที่เกวลินนางแบบสาวที่กำลังเลือกซื้อกระเป๋าอยู่ในชอปแบรนด์ดังในห้างหรูแห่งนี้

"ใช่ค่ะ.."

เกวลินยิ้มกว้างทักทายหญิงสาวที่เข้ามาทักเธอเพราะคิดว่าคงเป็นแฟนคลับที่ติดตามผลงานของเธออยู่

"ฉันเห็นข่าวว่าคุณกำลังคบหาดูใจกับคุณรัฐรองประธานธนาคารใหญ่อยู่ใช่ไหมคะ"

นาถลดาเอ่ยกับอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้มอย่างเป็นมิตรคำพูดของเธอทำเอานางแบบสางอย่างเกวลินยิ้มน้อยยิ้มใหญ่พอใจกับคำทักทายของนาถลดาอยู่มากเพราะเธอชอบเวลาที่คนมาทักเธอเรื่องความสัมพันธ์กับธรัฐ

"อ๋อ...ใช่ค่ะ"

"แต่เห็นสามีฉันบอกว่าเค้ามีภรรยาแล้วนี่คะ"

นาถลดารีบเปิดประเด็นที่เธอตั้งใจมาทักเกวลินทันทีเพราะเธออยากที่จะสุมไฟกองโตให้ชีวิตของแพรวพิลาสนั้นปวดหัวเล่นในอีกไม่นาน

"คงเข้าใจผิดแล้วล่ะค่ะ"

คำพูดของนาถลดาที่ไม่ค่อยเข้าหูเธอเท่าไรทำเอาเกวลินต้องกล้ำกลืนฝืนยิ้มตอบกลับอีกฝ่ายอย่างนุ่มนวลทั้งที่ในใจไม่พอใจอย่างมากแต่กลัวว่าถ้าหากโวยวายเถียงไปมันจะดูไม่ดี

"ไม่ผิดค่ะเพราะภรรยาเค้าคือเลขาคนปัจจุบันที่ชื่อแพรวพิลาสอะค่ะ"

นาถลดายังไม่ยอมจบง่ายๆจนอติรุจที่ยืนอยู่ด้านหลังเธอหน้าเจื่อนซีดเผือดจนเห็นได้ชัดเขาไม่กล้าห้ามคนเป็นภรรยาเพราะยังมีความผิดติดตัวอยู่

"ไปเอาข่าวมาจากไหนคะ..เอ...คุณนี่หน้าตาคุ้นๆนะคะใช่คนที่ไปอาละวาดยัยแพรวนั่นที่ร้่นอาหารรึเปล่า"

เกวลินนึกขึ้นได้ว่าเธอน่าจะเคยเห็นหญิงสาวที่เข้ามาทักเธอที่ไหนสักที่เมื่อพยายามนึกเธอจึงจำได้

"วันนั้นคุณเห็นด้วนเหรอคะ"

"ค่ะฉันนั้งกับรัฐอยู่ตรงนั้นพอดี"

"ที่ฉันมาบอกคุณเรื่องนี้ก็เพราะว่าสามีฉันมันไปตามตื๊ออดีตชู้อย่างนังแพรวถึงคอนโดแค่ถูกคุณธรัฐตอกหน้ากลับมาว่าอย่ายุ่งกับเมียเค้าฉันก็ไม่รู้นะคะว่าเค้าไปแอบกินกันตอนไหนเหมือนกันที่อยากบอกก็มีแค่นี้ล่ะค่ะขอตัวนะคะ"

นาถลดาอธิบายทุกอย่างจบเธอก็เดินออกจากชอปแบรนด์หรูทันทีเพราะสิ่งที่เธออยากจะทำมันเสร็จสิ้นเรียบร้อยแล้วหลังจากนี้เรื่องราวจะเป็นอย่างไรเธอก็เดาได้ไม่ยาก

"...."

เกวลินยืนกำมือแน่นสกัดอารมณ์โกรธเอาไว้จนแทบกลั้นหายใจเธอจะต้องไม่มาเสียภาพลักษณ์ตรงนี้แต่เรื่องนี้ยังไงเธอจะต้องคุยกับธรัฐให้เร็วที่สุด

"ทำอะไรของคุณ"

หลังจากกลับบ้านมาอติรุจก็หน้าบึ้งตึงเล็กน้อยเขายอมจบกับการตามตื๊อแพรวพิลาสแล้วแต่ดูเหมือนภรรยาของเขาจะไม่ยอมจบง่ายๆ

"ทำไมห่วงอดีตชู้คุณหรือไง"

นาถลดาหันมามองค้อนอติรุจอย่างหึงหวง

"ผมจบแล้วคุณก็จบๆเหอะ"

"ไม่ใครที่ฉันเกลียดขี้หน้ามันต้องพังกันไปข้างนึง"

นาถลดามองหน้าอติรุจอย่างเอาจริงใครก็ตามที่ทำเธอไม่พอใจคนนั้นก็อย่าหวังว่าชีวิตจะสงบสุขถ้าเธอยังมีความแค่นในใจอยู่

สำนักงานธนาคาร

"รัฐอยู่ไหม"

เมื่อออกจากห้างได้เกวลินก็ตรงไปที่ทำงานของธรัฐทันทีเพื่อถามเรื่องที่กำลังคาใจอยู่ว่ามันคืิเรื่องจริงหรือไม่จริงกันแน่

"ท่านรองไม่อยู่ค่ะไปดูงานที่ญี่ปุ่นกับเลขาแล้วก็คุณภัคดนัยไม่มีกำหนดกลับค่ะ"

"อะไรนะ.."

คำตอบของประชาสัมพันธ์สาวมันยิ่งทำให้อาการหึงหวงธรัฐของเกวลินประทุขึ้นไปอีกตอนนี้เธอไม่ต้องการคำตอบอะไรทั้งนั้นเพราะในใจตัดสินไปแล้วว่าเรื่องที่ผู้หญิงคนนั้นพูดเป็นจริงแน่นอน

".ทำไมฉันถึงไม่รู้เรื่องนี้ล่ะ..รัฐนะรัฐ"

ตื๊ด...

"ติดต่อไม่ได้งัเนเหรอรู้จักคนอย่างเกวน้อยไป"

เกวลินพยายามติดต่อธรัฐแต่ก็ไม่เคยจะติดต่อได้เลยแต่คนอย่างเธอหรือจะหมดความพยายามหญิงสาวโทรยกเลิกงานทั้งหมดเป็นเวลาสามวันเพื่อที่จะบินตามธรัฐไปที่ญี่ปุ่นเพราะเธอนั้นคงจะรออีกฝ่ายกลับมาไม่ไหวตอนนี้เธอคันไม้คันมือใจจะขาดเมื่อนึกถึงหน้าซื่อๆของแพรวพิลาส

โอซากา

20.30 น.

บ้านพัก

ติ๊งงง

"......."

พราวพิไลเปิดดูข้อความที่ภัคดนัยส่งมาก็เกิดรอยนิ้มเล็กๆขึ้นมาได้เพราะภัคดนัยส่งข้อความมาบอกเธอว่าเขาได้คุยกับนิรชาเรื่องหย่าแล้วว่าเรื่องนี้จะยุติการตัดสินใจไปก่อนและจะคุยกันใหม่อีกทีในตอนที่งานที่นี่เรียบร้อยแล้ว

"อะไรมันจะต้องคุยกันตลอดเวลาขนาดนั้น"

ธรัฐเห็นหญิงสาวอมยิ้มเขาก็ไม่ต้องเดาว่าเป็นใครส่งข้อความมาคงจะไม่พ้นภัคดนัยเป็นแน่

"......."

แพรวพิลาสไม่ได้ตอบอะไรหากเขาอยากคิดอะไรก็คิดไปเธอเลือกที่จะเดินหนีเข้าห้องเธอไปเสียจะดีกว่า

วันต่อมา

18.00​ น.

"เหมือนการมาดูงานครั้งนี้จะราบรื่นไปเสียทุกอย่างเลยนะครับ"

"หวังว่าการคุยงานภายในอาทิตย์นี้จะราบรื่นเหมือนกันหมดนะ"

วันนี้เป็นอีกวันที่ทั้งสามนั้นคุยกันเรื่องงานทั้งวันถึงพวกเขาจะรู้สึกเหนื่อยแต่ก็ยินดีเพราะทุกอย่างได้ตกลงกันเป็นไปอย่างง่ายดายไม่มีใครเสียเปรียบได้เปรียบแถมยังจบภายในวันเดียวอีกด้วยแต่กว่าจะกลับมาถึงบ้านพักก็เล่นเสียเย็นกันเลยทีเดียว

"นังแพรว.."

เพียะ

"ว้ายย.."

เกวลินได้สืบเสาะกาข้อมูลจนได้รู้ว่าธรัฐพักอยู่ที่ไหนและที่มำให้เธอคันไม้คันมือมากขึ้นก็เพราะพึ่งจะรู้ว่าในบ้านพักหลังที่เธอนั่งรออยู่มีเพียงแค่แพรวพิลาสพักอยู่กับธรัฐเพียงสองคนเมื่อเห็นหญิงสาวเดินเข้ามาพร้อมชายหนุ่มทั้งสองเธอจึงเดินเข้าไปจิกหัวผมสลวยของแพรวพิลาสแล้วเงื้อมมือฟาดหน้าเธออย่างสะใจด้วยความหมั่นไส้

"นี่ทำอะไรของคุณ"

ภัคดนัยรีบมาผลักเกวลินออกไปพร้อมโอบแพรวพิลาสไว้เพื่อปกป้องเธอ

"เกว..คุณมาได้ไง"

ธรัฐหน้าเสียอยู่มากเมื่อเห็นภัคดนัยดึแลแพรวพิลาสอยู่เขาจึงเข้าไปขวางและดึงเกวลินไว้แทน

"เกวก็ต้องมาตามผัวของเกวสิคะ...ก่อนที่นังนี่มันจะลักกินขโมยกินอย่างสบายใจ"

เกวลินแผดเสียงใส่แพรวพิลาสจนสะดุ้งน้ำตาคลอ

"พูดอะไรของคุณ"

ธรัฐขมวดคิ้วเป็ยปมกับสิ่งที่เกวลินพูดออกมา

"ฉันไม่ได้ยุ่งกับคนของคุณ"

"อย่ามาทำหน้าซื่อ..ได้กันมากี่ครั้งแล้วล่ะคะรัฐถึงได้กล้าเปล่าประกาศว่านังนี่คือเมียคุณ"

เกวลินตะคอกใส่แพรวพิลาสทั้งหันมาต่อว่าธรัฐด้วยอาการหึงหวง

"หยุดอาละวาดแล้วกลับไปซะ"

ธรัฐไล่เกวลินเสียงแข็ง

"ไม่.. "

ตอนนี้เกวลินก็เดือดดาลจนไม่ยอมจะฟังอะไรเธอจึงตอบกลับธรัฐเสียงแข็งเช่นกันพร้อมดีดดิ้นจะไปตบแพรวพิลาสอีกให้ได้

"ว้ายย.. "

"นี่หยุดนะ..แพรวไปกับพี่"

ภัคดนัยชี้หน้าเกวลินอย่างเอาเรื่องทั้งรีบพาหญิงสาวในอ้อมกอดออกไปจากตรงนี้ก่อน

"นี่เกวหยุด"

ธรัฐเอ่ยเสียงห้ามเกวลินอีกครั้ง

"ร่าน...แอบกินผัวคนอื่นมันสนุกสำหรับเธอนักหรือไง"

เกวลินยังคงไล่ด่าทอแพรวพิลาสตามหลัง