ตอนที่25

“ท่าทางเธอจะอยากกินมันมากเลยสินะ”

เหนือเมฆไม่อยากจะให้มันเสียบรรยากาศเพราะเห็นหญิงสาวหน้าหงอยไปแล้วจึงหันไปหาเรื่องคุยถึงเรื่องอาหารที่เธอทำแทน

“ค่ะขวัญไม่ได้กินของแซ่บๆพวกนี้นานแล้ว”

พาขวัญเห็นว่าชายหนุ่มน่าจะสนใจอาหารที่เธอพึ่งเทลงจานจึงยื่นให้เขานั้นได้ดูว่ามันน่ากินแค่ไหน

“ดูท่าจะเผ็ดน่าดู”

เหนือเมฆเห็นสีของมันเขาก็มีอาการแสบท้องแล้วเพราะเขาไปอยู่เมืองนอกตั้งแต่เด็กอาหารรสจัดเขาจึงไม่คุ้นชินเท่าไร

“อร่อยนะคะลองชิมสิคะ”

พาขวัญยังอยากให้ชายหนุ่มลองชิมฝีมือของเธอเผื่อเขาจะชอบวันหลังเธอนั้นจะได้ทำอีก

“อืม...ก็อร่อยดีนะแต่รสชาติมันเผ็ดไปหน่อย”

เหนือเมฆใช้ส้อมจิ้มกุ้งชิ้นโตที่ปกคลุมไปด้วยพริกที่อยู่ในจานใส่ปากพร้อมเคี้ยวเขาว่ารสชาติมันก็อร่อยดีแต่ติดตรงที่มันเริ่มเผ็ดขึ้นเรื่อยๆจนตอนนี้เหงื่อของเขาผุดอออกมาเต็มไปหมดหน้าก็เริ่มแดงขึ้นจนเขาต้องพ่นลมปากออกมาเพื่อระบายความเผ็ด

“ท่าทางพี่เหนือจะกินเผ็ดไม่ได้เลยใช่ไหมคะเนี่ย”

พาขวัญเห็นอาการชายหนุ่มก็พอจะรู้ว่าเขาคงจะไม่ใช่คนที่ทานอาหารเผ็ด

“ก็นิดหน่อย”

ชายหนุ่มตอบอย่างรักษาฟรอมตัวเองทั้งที่แท้ที่จริงแล้วเขาแทบจะไม่ทานอาหารที่มีพริกเลยต่างหาก

“คงไม่นิดหน่อยแล้วมั้งคะ...นี่น้ำค่ะ”

พาขวัญรีบหยิบขวดน้ำที่ไม่เย็นเทใส่แก้วให้ชายหนุ่มได้ดื่มเพื่อบรรเทาความเผ็ดตอนนี้สีหน้าของเขาเริ่มแดงขึ้นมากจนเธอเองก็ตกใจ

“ขอบใจ”

เหนือเมฆรับแก้วน้ำจากหญิงสาวมาดื่มอย่างรวดเร็วเพราะตอนนี้เขาเริ่มไม่ไหวกับอาการเผ็ดร้อนแล้ว

“ขวัญพัดให้ค่ะ...อิๆอิ...ๆ”

หญิงสาวหยิบเล่มหนังสือเล่มบางที่อยู่ในครัวซึ่งน่าจะเป็นหนังสือเกี่ยวกับสุขภาพมาพัดให้กับชายหนุ่มเพราะเหงื่อที่ผุดของเขาเริ่มไหลเยอะขึ้นทุกเธอใจของเธอตอนนี้สงสารเขาก็สงสารแต่ก็แอบขำที่ชายหนุ่มโตจนป่านนี้ยังทานเผ็ดไม่ได้คงเป็นเพราะชายหนุ่มไปอยู่เมืองนอกมานาน

“ขำอะไร”

หลายนาทีต่อมา

“กินเข้าไปได้ยังไงท้องไส้ไม่พังกันพอดีเหรอ”

เหนือเมฆนั่งดูพาขวัญทานยำในจานจนหมดเกลี้ยงเขาเองก็ยังอึ้งไม่หายว่าเธอไม่มีอาการเป็นอะไรบ้างหรืออย่างไรเขากินไปแค่คำเดียวยังจะแย่

“ไม่ค่ะขวัญกินของเผ็ดๆเป็นประจำอยู่แล้วของโปรดเลย”

พาขวัญรู้สึกเผ็ดบ้างแต่มันก็เป็นรสชาติที่เธอกินได้เป็นปกติ

“อะ...นี่น้ำ”

ชายหนุ่มยังหวังดีเลื่อนแก้วน้ำไปใกล้ๆเธอเผื่อเธออยากจะกินน้ำบ้างเพราะเขาไม่แน่ใจว่าเธอไม่เผ็ดจริงหรือ

“พรุ่งนี้พี่ต้องเขาบริษัทขวัญอยู่กับจันทร์เจ้าได้ใช่ไหม”

พรุ่งนี้ชาหนุ่มต้องเข้าไปดูแลงานอย่างจริงๆจังๆแล้วเพราะมัวแต่ยุ่งเรื่องอื่นอยู่เป็นเดือนๆ

“ได้สิคะ...สบายมาก”

พาขวัญไม่ได้มีปัญหากับเรื่องนี้เลยสักนิดเธออยู่กับจันทร์เจ้าได้สบบายมากอีกทั้งยังมีแม่บ้านอีกตั้งสองคนอยู่เป็นเพื่อนอีกด้วย

“เอ่อ...อาจจะมีบางวันที่พี่กลับดึกหรืออาจจะไม่กลับขวัญโอเคใช่ไหม”

เหนือเมฆอยากจะบอกให้หญิงสาวได้เข้าใจว่าเวลาที่เขาทำงานเขาจะจริงจังกับมันมากบางทีเขาอาจจะไม่กลับบ้านเลยเขาอยากจะบอกให้หญิงสาวได้รู้เอาไว้จะได้เข้าใจตรงกันว่าตอนที่เขาไม่กลับเขาทำอะไรอยู่

“อืม...ขวัญก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรนี่คะขวัญเข้าใจค่ะว่างานอาจจะยุ่งหรือพี่เหนือ...จะไปหาความสุขอะไรแบบนี้ขวัญก็เข้าใจค่ะ”

พาขวัญพยักหน้าเข้าใจชายหนุ่มเรื่องงานยุ่งอะไรแบบนี้เธอเข้าใจเรื่องไม่กลับบ้านเธอก็เข้าใจอีกแต่เธอเข้าใจว่าเขาคงจะไปหาความสุขตามประสาผู้ชายซึ่งเธอก็ไม่ได้ก้าวก่ายอะไรเพราะเธอไม่ได้เป็นอะไรกับเขาจริงๆเสียหน่อย

“คืออะไร??...ที่พี่บอกคือเรื่องงานอย่างเดียว”

เหนือเมฆพอเข้าใจในทำนองที่หญิงสาวพูดถึงเขาจะดูมีชื่อเรื่องผู้หญิงแต่ช่วงนี้เขาก็ไม่ได้สนใจมันเท่าไรแล้วเพราะตอนนี้งานค่อนข้างเยอะเขาเลยอยากจะบอกให้หญิงสาวรู้ว่าที่เขาพูดทั้งหมดเมื่อครู่คือเกี่ยวกับงานถ้าเขาจะไปหาความสุขเขาไม่จำเป็นจะต้องบอกเธอหรอกยิ่งเห็นเธอเข้าใจแบบนั้นเขายิ่งหงุดหงิดหัวใจที่เธอมองเขาไปอีกแบบ

“อ๋อ...เอ่อค่ะ”

พาขวัญไม่ได้ตั้งใจจะทำให้เขาหงุดหงิดที่เธอพูดเพื่อให้เขาสบายใจต่างหากเล่าว่าเธอไม่ได้ถืออะไรหากเขาจะหาความสุขใส่ตัวเพราะสถานะของเธอกับเขามันไม่ใช่เรื่องจริงเสียหน่อย

23.30 น.

“แอ้...แอ้...แง้ง ...”

“อือ...อืม...ขวัญ...”

เหนือเมฆรู้สึกตัวตื่นมากลางดึกเพราะเขารู้สึกว่าได้ยินจันทร์เจ้าส่งเลียงร้องได้สักพักแล้วจึงลุกแล้วหันไปที่เตียงเพื่อเรียกหญิงสาวแต่เขาเห็นเธอนอนนิ่งอยู่ก็เลยไม่อยากกวนเขารู้ว่าจันทร์เจ้าร้องก็เพราะคงหิว

“ว่ายังไงครับ...รอคุณพ่อเดี๋ยวน้า”

เหนือเมฆคุยกับหนูน้อยไปด้วยมือก็พลางหยิบขวดนมที่หัวเตียงชงอย่างชำนาญพร้อมอุ้มหนูน้อยขึ้นเพื่อที่จะป้อนนม

“แอ้...แง้งงง...แง้ง...”

“นมได้แล้วครับ...หิวแล้วพยศเก่งนะเรา”

เหนือเมฆเขย่าขวดนมได้ที่ก็จ่อไปที่ปากของหนูน้อยเมื่อหนูน้อยที่อารมณ์ไม่ดีเพราะความหิวได้สัมผัสจุกนมก็รีบงับดูดทันที

“อืม...พี่เหนือ...”

พาขวัญรู้สึกตัวตื่นเพราะรู้สึกว่าเตียงของเธอมันขยับเหตุเพราะชายหนุ่มนั่งเขย่าตัวกล่อมหนูน้อยนั่นเอง

“ไม่เป็นไรนอนไปเถอะ”

เหนือเมฆคิดว่าเรื่องแค่นี้เขาเอาอยู่เลยให้เธอนอนพักจะดีกว่าเพาะเขาจัดการเรียบร้อยแล้ว

“ขอโทษทีค่ะพอดีขวัญกินยาแก้ปวดเข้าไปเลยหลับลึกไปหน่อยค่ะ”

เมื่อก่อนนอนพาขวัญกินยาแก้ปวดไปสองเม็ดเพราะเธอรู้สึกปวดหัวอย่างมาก

“เป็นอะไรมากหรือเปล่าไปหาหมอไหม”

เหนือเมฆอยากรู้ว่าอาการหญิงสาวเป็นหนักหรือไม่เขาจะได้รีบพาเธอไปหาหมอ

“เอ่อ...ไม่ต้องหาหมอหรอกค่ะพอดีขวัญเป็นวันนั้นของเดือน”

พาขวัญก้มหน้าลงเล็กน้อยที่เธอปวดหัวและเพลียๆคือเธอเป็นวันนั้นของเดือนซึ่งมันเป็นปกติของผู้หญิงที่ไม่ปวดหัวก็ปวดท้องนั่นเอง