“คุณเหนือเป็นยังไงบ้างครับ”
นิกรไม่ได้ตามคนร้ายไปเขาต้องดูเหนือเมฆก่อนตอนนี้เพราะหากชายหนุ่มเป็นอะไรไปอิทธิวัฒน์คงทรุดหนักกว่าเดิมแน่
“ผมโอเค”
เหนือเมฆโอเคเพราะกระสุนไม่ได้โดนจุดสำคัญแค่เจ็บใจที่พวกคนร้ายมันกล้าบุกมาทำร้ายเขาถึงที่นี่
“ไหนขอดูหน้ามันชัดๆสิ”
เหนือเมฆพยายามดึงหมวกดำที่คนร้ายใส่มาออกเพราะเขาอยากจะเห็นหน้าคนที่เข้ามาทำร้ายเขาเสียเหลือเกิน
“ไปที่บ้านหมอก่อนนะคะพี่เหนือดูสิเลือดออกใหญ่เลย”
พาขวัญอยากจะให้ชายหนุ่มไปให้ถึงมือหมอก่อนจะดีกว่าเพราะตอนนี้ที่แขนของเขามีแต่เลือด
“พี่โอเคขวัญไม่ต้องห่วง”
เหนือเมฆยังยืนยันว่าเจาโอเคหากเขายังไม่ได้เห็นหน้าคนทีทำร้ายเขาคงจะอึดอัดคาใจอยู่ต่อไปแน่
“ห๊ะ...”
เมื่อเหนือเมฆเปิดหน้าคนร้ายออกมาหญิงสาวถึงกับผงะเล็กน้อยเพราะเธอจะได้ว่าเธอเคยเห็นหน้าคนๆนี้
บ้านหมอ
ที่เกาะเวหาที่นี่มีหมอฝีมือดีอยู่สองสามคนอุปกรณ์การแพทย์ก็เพียงพอต่อการรักษาเพราะช่วงตอนที่อรรณพมาบริหารเขาจะเน้นเรื่องสุขภาพของคนที่นี่เป็นเรื่องสำคัญตอนนี้การรักษาเหนือเมฆจึงไม่มีอะไรที่จะต้องเป็นกังวลมากนัก
เช้าวันต่อมา
ตำรวจได้เข้ามาตรวจพื้นที่อย่างละเอียดพร้อมสอบปากคำทุกคนที่เกี่ยวข้องอย่างละเอียดแล้วทำการสืบค้นหาตัวคนร้ายที่เหลือต่อไปอย่างเร่งด่วนเพราะคดีนี้ทางตำรวจปักใจเชื่อว่าคนร้ายต้องการทำร้ายเหนือเมฆและครอบครัวโดยตรง
ช่วงบ่ายของวัน
“พี่เหนือเป็นยังไงบ้างคะ”
พาขวัญคอยเฝ้าชายหนุ่มอยู่ไม่ห่างจันทร์เจ้าเธอก็ต้องดูแลตอนนี้ใจเธอค่อนข้างหดหู่จากเหตุการณ์เมื่อคืนแต่ก็ต้องทำตัวเข้มแข็งเพราะไม่อยากให้ใครเป็นห่วงและเธอก็ต้องดูแลหนูน้อยอีกด้วย
“อืม...ปวดแผลนิดหน่อย”
เหนือเมฆเพียงแค่รู้สึกปวดแผลเล็กน้อยเท่านั้น
“ยาค่ะ...หมอบอกว่าพี่เหนือตื่นแล้วให้กินยาแก้อักเสบกับแก้ไข้น่ะค่ะ”
พาขวัญหยิบยาที่หมอจัดเอาไว้ให้ส่งให้ชายหนุ่มเธอเห็นเขาอาการดีขึ้นเธอก็โล่งใจเพราะเขาหลับไปตั้งแต่เมื่อคืนที่หมอจัดการกับแผลที่แขนเสร็จพึ่งจะตื่นขึ้นมาช่วงบ่ายวันนี้นี่เอง
“จันทร์เจ้าล่ะ”
เหนือเมฆเห็นพาขวัญนั่งอยู่ข้างๆเขาแค่คนเดียวไม่ยักจะเห็นจันทร์เจ้าจึงต้องถามหา
“พึ่งหลับไปเองค่ะพอดีคุณวินเอาเปลของคนที่นี่ที่เค้าไม่ได้ใช้แล้วมาให้น่ะค่ะได้กล่อมจันทร์เจ้าอยู่ในเปลก็หลับง่ายหน่อย”
จันทร์เจ้ายังมีอาการผวาอยู่บ้างจึงนอนยากดีที่อัศวินลองเอาเปลมาให้เธอได้กล่อมนอนก็หลับปุ๋ยไปอย่างง่ายดาย
“ดีแล้ว....ขวัญยังตกใจอยู่หรือเปล่า”
เหนือเมฆคิดว่าจันทร์เจ้าจะนอนไม่ได้เสียแล้วเพราะตั้งแต่เมื่อคืนจันทร์เจ้าก็ร้องไม่หยุดก่อนที่เขาจะหลับไป
“นิดหน่อยค่ะ”
“พี่สัญญาพี่จะไม่ยอมให้ขวัญกับลูกเป็นอันตรายเด็ดขาด”
เหนือเมฆจับมือพาขวัญกุมเอาไว้แน่นเมื่อคืนเข้ากลัวเหลือเกินว่าเธอจะได้รับอันตรายหากเขาปกป้องเธอไม่ได้เขาต้องรู้สึกผิดไปตลอดแน่
“ขวัญรู้ค่ะ...ขอบคุณนะคะ...เอ่อ...คือ”
พาขวัญรับรู้แล้วว่าเขาเป็นห่วงเธอจริงๆไม่อย่างนั้นคงไม่ต้องมารับบาดเจ็บแบบนี้เขาทำให้เธอรู้ว่าตัวเองมีค่าสำหรับเขาแค่ไหนแต่มีบางเรื่องที่เธออยากจะบอกกับเขาให้ได้รู้เอาไว้เรื่องนี้เธอไม่อยากบอกใครไปก่อนคนที่รู้คนแรกเธออยากจะให้เป็นชายหนุ่มและให้เขาหาวิธีแก้ปัญหาว่าจะเอาอย่างไร
“มีอะไรหรือเปล่า”
เหนือเมฆมองออกว่าหญิงสาวมีอะไรในใจ
“คนร้ายเมื่อคืนขวัญว่าขวัญเคยเห็นหน้าค่ะ”
พาขวัญมั่นใจว่าเธอจำไม่ผิดตัวเป็นแน่
“จริงเหรอ”
เหนือเมฆไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองเขาพยายามคิดถึงเรื่องนี้ว่าสองคนนี้เกี่ยวข้องกันอย่างไรหากคนร้ายรู้จักแขไขก็อาจจะโดนสั่งมาให้ทำร้ายเขาก็ได้และพ่อของเขาตอนนี้ก็น่าจะไม่ปลอดภัยเช่นกัน
“ขวัญเคยเห็นเค้าเคยยืนคุยอยู่กับคุณน้าแขที่โรงพยาบาล”
“อย่างนี้สินะ”
เหนอเมฆมั่นใจแล้วว่าอาการป่วยของพ่อเขาน่าจะไม่ใช่ป่วยเองอย่างที่เขาเคยคิดเป็นแน่
“ตื่นแล้วเหรอครับคุณเหนือพอดีเดย์โทรมาหาอยากจะคุยกับคุณน่ะครับ”
นิกรเดินเข้าห้องที่เหนือเมฆนอนพักอยู่อย่างรีบร้อนเพราะนภัสนั้นโทรมาหาเขาเนื่องจากมีเรื่องด่วนที่ต้องการคุยกับเหนือเมฆ
“.ว่าไงเดย์......ฉันคิดเอาไว้แล้วไม่มีผิดฝากนายดูแลพ่อฉันอย่าให้ห่างและอย่าให้ตัวบงการรู้ตัวล่ะ”
นภัสโทรมารายงานเรื่องสารตกค้างในอาหารและในเลือดของพ่อชายหนุ่มปรากฏว่ามันมีบางอย่างที่ไม่ใช่ส่วนผสมของอาหารเสริมที่พ่อของชายหนุ่มกินทุกวันมันเป็นสารแปลกปลอมที่สามารถทำลายระบบภายในของพ่อเขาอยู่จริงๆ
ตอนนี้เหนือเมฆคิดว่าเขามีหลักฐานมากพอที่จะรู้ว่าตัวคนที่จ้องทำร้ายครอบครัวของเขาเป็นใครและเขาจะรีบจัดการกับคนๆนั้นให้เร็วที่สุดแบบนี้มันคิดจะฆ่ากันให้ตายทางอ้อมอย่างช้าๆแน่นอน
บ้านอธิษฐ์เวหา
แขไขไม่ได้ไปเฝ้าอิทธิวัฒน์มาสองสามวันแล้วโดยอ้างว่าเธอเฝ้าไม่ไหวคอยแต่จะเป็นลมอยู่เรื่อยแต่อันที่จริงเธอเบื่อที่จะต้องอยู่โรงพยาบาลเฝ้าสามีของเธอมากกว่าเรื่องอะไรเธอจะต้องไปลำบากดูแลคนที่เธอไม่ได้อยากดูแลด้วย
“พวกอาการเสริมของคุณอิทไปไหนหมด”
แขไขเดินมาตรวจดูของที่เธอจัดเอาไว้ให้อิทธิวัฒน์ได้ทานเป็นประจำทุกเช้าแต่ไม่ยักจะเห็นเหลือแม้แต่น้อย
“นิ่มเห็นคุณเหนือถามหาแล้วก็เอาไปหมดเลยค่ะคุณแข”
นิ่มแม่บ้านเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเหนือเมฆเอาไปทำอะไรเพราะยกไปทั้งหมดทั้งพวกของสดและของแห้งยาบำรุงก็เอาไป
“เอาไปทำอะไรกัน??”
แขไขชักสงสัยในความผิดปกตินี้แล้วหนึ่งในของบางอย่างเธอก็สั่งทำมาเป็นพิเศษเสียด้วยเพื่อให้อิทธิวัฒน์ได้ทานตอนนี้ในใจของเธอเริ่มร้อนลุ่มเพราะกลัวว่าเหนือเมฆนั้นจะรู้ความลับ
Rrrrrrr
“พวกแกโทรเข้ามาเบอนี้ทำไม...”
แขไขได้ยินเสียงโทรศัพท์บ้านดังจึงเดินเข้ามารับสายปลายสายส่งเสียงทักทายเธอก็รู้ทันทีว่าใครพร้อมทั้งกัดฟันบ่นถึงคนที่โทรเข้ามา
“คุณนายพี่ทศโดนยิงตายตั้งแต่เมื่อคืนตอนนี้พวกผมกำลังโดนตำรวจล่าอยู่อยากขอเงินคุณนายสักก้อนก่อนจะหนีครับ”ตอนนี้พวกกลุ่มคนร้ายกำลังจะหลบหนีเพราะตำรวจออกตามล่าพวกเขาอยู่เกลื่อนเมืองเขาจะต้องมีเงินก้อนในการหนีไปกบดานเสียก่อนจึงโทรมาขอค่าจ้างจากแขไขในเมื่อติดต่อทางเบอส่วนตัวไม่ได้ก็เลยโทรเข้าเบอบ้านแทน“ทำไมพวกแกทำงานพลาดแบบนี้ห้ะ”แขไขมือไม้สั่นที่รู้ว่าลูกน้องฝีมือดีของเธอต้องเสียไปหนึ่งคนแถมงานที่สั่งให้ไปเก็บเหนือเมฆกับลูกเมียก็ยังพลาดอีก“ผมจะรู้ไหมว่ามันมีพวกเยอะขนาดนั้น...จ่ายมาซะดีๆ”ปลายสายเริ่มหงุดหงิดเมื่อเห็นท่าทีว่าคนสั่งงานจะไม่จ่ายเงิน“ฉันไม่ให้ทำงานพลาดแล้วยังจะมาเรียกร้องอีกหรือไง”แขไขไม่มีเงินที่จะจ่ายใครทั้งนั้นพร้อมทั้งยังวางสายไม่สนใจลูกน้องที่ทำงานห่วยแตกให้เธอต้องมานั่งเครียดอีกRrr“ไม่ต้องรับ”“ค่ะๆ”แขไขสั่งแม่บ้านเสียงแข็งเมื่อเห็นว่าเธอกำลังจะเดินมารับโทรศัพท์ตอนนี้เธอต้องรีบหาวิธีแก้ปัญหาแต่ความกังวลใจในตอนนี้ทำให้เธอคิดอะไรไม่ออก2 วันต่อมาเกาะเวหา“ตำรวจจับคนร้ายได้บางส่วนแล้วครับมันรับสารภาพว่าเรื่องทั้งหมดคุณแขไขเป็นคนบงการครับ”“ในที่สุดบ้านฉันก็สลัดผู
21.30 น.“ช่วงนี้งานพี่ไม่ค่อยยุ่งแล้วขวัญอยากไปไหนไหม”เหนือเมฆนอนกอดพาขวัญอยู่บนเตียงนุ่มส่วนจันทร์เจ้าที่หลับแล้วก็นอนอยู่ในเปลช่วงนี้หนูน้อยค่อนข้างติดเปลอย่างมากตั้งแต่ที่ไปเกาะคราวนั้นแล้วช่วงนี้ชายหนุ่มเห็นว่างานทุกอย่างเริ่มลงตัวหมดแล้วเขาจึงอยากพาครอบครัวรวมทั้งตัวเขาเองไปพักผ่อนบ้างจึงอยากถามความเห็นจากคนเป็นภรรยาว่าอยากจะไปที่ไหน“พาคุณพ่อไปเที่ยวบ้างก็น่าจะดีนะคะ”พาขวัญเห็นด้วยกับชายหนุ่มที่จะไปหาที่เที่ยวพักผ่อนเพราะเธอก็อยากให้อิทธิวัฒน์ได้ออกจากบ้านบ้างเผื่อสภาพจิตใจจะดีขึ้นเพราะเธอรู้ว่าอิทธิวัฒน์ยังปลงไม่ตกเรื่องที่ผ่านมาถึงแม้จะใช้ชีวิตได้ปกติแล้วก็ตาม“ที่ไหนดีล่ะ”เหนือเมฆอยากรู้ว่าหญิงสาวอยากจะพาพ่อเธอไปที่ไหนเขาเองนึกไม่ค่อยออกเหมือนกันหากเป็นผับบาร์ก็คงจะรู้ดีเพราะเมื่อก่อนเขาเที่ยวสถานที่แบบนี้ค่อนข้างบ่อยหรือเรียกได้ว่าเกือบทุกวัน“อืม...ขวัญอยากไปเที่ยวที่บ้านบ้างได้ไหมคะ”พาขวัญเห็นว่าเธอไม่ได้กลับไปที่บ้านเธอที่ลำปางนานแล้วอีกอย่างที่นั่นก็อากาศดีและมีสถานที่เที่ยวอยู่เหมือนกันและอีกอย่างเธอก็เธออยากจะไปเยี่ยมเพื่อนเธอด้วยเห็นว่าเปิดร้านขายขนมไทยแล้วก็ขาย
ลำปาง18.00 น.หลังจากเหตุการณ์ในคืนนั้นพระพายก็หนีกลับมาที่บ้านก่อนที่ภูผาจะกลับเธอปิดช่องทางการติดต่อจากชายหนุ่มทุกช่องทางและลาออกจากสำนักงานเธอใช้เงินที่พาขวัญทิ้งไว้ให้เจ็ดแสนมาเปิดร้านขายขนมไทยกับแม่เธอสองคนในตลาดที่อำเภอเป็นเดือนแล้วนานๆทีจะไปดูบ้านเธอกับพาขวัญสักครั้ง“แม่เหนื่อยไหม”ร้านขนมไทยของพระพายค่อนข้างขายดีเพราะฝีมือของมานีที่ลงมือทำเองทุกขั้นตอนโดยมีพระพายเป็นลูกมือ“ขายของเยอะเห็นเงินแบบนี้มันก็หายเหนื่อย”มานีไม่ได้รู้สึกเหนื่อยอะไรเลยเพราะเธอทำงานแล้วมันเห็นเงินความเหนื่อยก็หายไปปลิดทิ้ง“พรุ่งนี้แม่เตรียมทำสังขยารอเลยนะไอ้ขวัญน่าจะมาถึงตอนบ่ายๆ”พระพายตั้งหน้าตั้งตารอพาขวัญกลับมาเธอไม่ลืมที่จะเตือนแม่เธอให้ทำขนมของโปรดพาขวัญเอาไว้ให้เป็นเพราะเงินของเพื่อนเธอจึงทำให้เธอมีร้านจนทุกวันนี้“รู้แล้วล่ะน่า...”มานีเตรียมวัตถุดิบเอาไว้บางส่วนแล้วเธอไม่ลืมที่จะรอต้อนรับพาขวัญอยู่แล้ว“เออ...แม่ว่าแกไปดูบ้านให้หนูขวัญหน่อยก็ดีนะ”มานีเห็นว่าพาขวัญจะมาพรุ่งนี้แล้วเลยอยากให้ลูกสาวเธอไปดูบ้านให้เรียบร้อยเสียหน่อยเพราะไม่ได้ไปเป็นอาทิตย์แล้ว“พายก็ว่าจะไปพอดีจะแม่...เดี๋ยวนอนท
“ใครใช้ให้คุณไปบอกพวกเค้ากันล่ะ...ทำให้มันเงียบไปก็ไม่มีปัญหาอะไรแล้ว”เธอคิดไว้แล้วว่าแม่เธอต้องมีอะไรบิดบังเธออยู่เป็นแน่แต่ก็ไม่ยักจะรู้ว่าแม่เธอกับชายหนุ่มหาเวลาไปคุยกันตอนไหนเธอคิดว่าถ้าปล่อยให้เรื่องเงียบไปโดยที่ชายหนุ่มไม่ต้องมาใส่ใจกับเธอแค่นี้ทุกอย่างก็จะเงียบและเธอก็จะทำใจกับเรื่องนี้ได้เอง“รักตัวองบ้างหรือเปล่า”ภูผาอยากจะรู้นักที่เขาทำตัวของเธอเสียหายขนาดนี้ยังอยากให้เขาเฉยกับมันได้อีก“รักสิถึงได้พยายามปกป้องความรู้สึกตัวเองอยู่นี่ไง”พระพายรักตัวเองอยู่แล้วที่เธอพยายามอยู่ห่างเขาไม่อยากเห็นอยากเจอเพราะเธอต้องการรักษาแผลใจของเธออยู่นั่นเอง“ไม่รู้ล่ะ...อีกสองวันเตรียมตัวรอได้เลยเราจะแต่งงานกัน”ภูผาชักเห็นว่าหญิงสาวจะไม่ยอมแต่โดยดีเขาก็จะต้องใช้วิธีบังคับเสียแล้ว“นี่ฟังที่ฉันพูดไม่รู้เรื่องใช่ไหม....อื้มมม”พระพายต้องชะงักเมื่อจู่ๆชาหนุ่มก็ฉวยโอกาสบดจูบมาที่ปากบางของเอย่างไม่ได้ตั้งตัวแถมยังหนีเขาไปไหนไม่ได้เพราะแรงกอดรัดของเขา“ถ้ายังดื้ออีกเจอมากกว่านี้แน่...ไปนอนได้แล้วดึกแล้ว”ภูผาไม่ได้แค่ขู่แต่เขาเอาจริงชายหนุ่มเอื้อมมือไปหยิบรีโมทปิดทีวีพร้อมพาหญิงสาวเข้าไปนอนในห
“หืมม...สังขยา”เมื่อถาดสังขยามาวางตรงหน้าหญิงสาวก็ไม่รีรอที่จะตักแบ่งใส่จานกินกับข้าวเหนียวมูนอย่างคำโต“ค่อยๆกินก็ได้ขวัญ...ไม่กลัวอ้วนเหรอ”เหนือเมฆไม่เคยเห็นพาขวัญทานเยอะขนาดนี้มาก่อนสงสัยนี่จะเป็นของโปรดจริงๆแต่ก็อดแซวไม่ได้ว่าภรรยาของเขาจะน้ำหนักขึ้น“ไม่ค่ะได้กินของโปรดทั้งที”พาขวัญไม่กลัวอะไรแล้วนานๆทีได้กินของโปรดฝีมือของมานีทั้งทีหญิงสาวจึงตักเข้าปากไม่หยุดและไม่มีท่าทีว่าจะอิ่มด้วยซ้ำจนคนอื่นๆรอบโต๊ะอาหารไม่มีใครกล้าตักแบ่งสังขยาในถาดเข้ามาในจานของตัวเองเลยเพราะกลัวว่าจะไปแย่งพาขวัญ“พายไม่กินเหรอ”ตอนนี้ทุกคนก็ต่างทานของหวานกันล้างปากมีอยู่คนเดียวที่ไม่กินเห็นจะเป็นพระพายพาขวัญจึงต้อถามขึ้นว่าเพื่อนเธอไม่หิวหรืออย่างไรหรือจะไดเอทไว้ใส่ชุดแต่งงานอันนี้เธอก็ไม่แน่ใจ“ไม่อ่ะ...ฉันมีไอ้นี่...กินด้วยกันไหม”พระพายรู้สึกไม่ค่อยอยากจะกินของหวานพวกนี้เท่าไรเพราะตอนนี้เธอมีมะม่วงน้ำปลาหวานที่ชวนน้ำลายสออยู่มือที่แม่ของเธอพึ่งจะยื่นให้เมื่อกี้นี้เอง“เอาสิ...”พาขวัญเห็นว่าอะไรอยู่ในมือเพื่อนของเธอก็ตาลุกวาวเธอรู้สึกเปรี้ยวปากขึ้นมาในทันที“ยังไม่อิ่มอีกเหรอขวัญ”เหนือเมฆถึงกับผงะจ
3 เดือนต่อมาบ้านเหนือเมฆ“จันทร์เจ้าขา...อย่าหนีคุณแม่สิคะ”ตอนนี้ท้องของพาขวัญก็แก่ใกล้คลอดเต็มทีหญิงสาวจึงเดินตามลูกสาวของเธอไม่ค่อยจะไหวหนูน้อยจันทร์เจ้าก็ได้ขวบครึ่งแล้วเด็กหญิงเดินแทบจะทั้งวันหยุดได้ก็เห็นจะเป็นเวลานอนเท่านั้นแหละ“.หม่ำๆ หนมหย่อย”หนูน้อยเดินกลับมาหาคนเป็นแม่พร้อมชี้ไปที่ขนมผักที่อยู่ในกล่องแน่นอนว่าหนูน้อยอยากจะกินมันอีกแล้ว“หิวอีกแล้วเหรอคะ...อะนี่ค่ะคุณแม่ให้”พาขวัญเห็นว่าช่วงนี้จันทร์เจ้าชอบกินแต่ขนมจนเธอต้องให้เหนือเมฆซื้อติดบ้านไว้อาทิตย์ละหลายๆกล่องใจก็กลัวว่าหนูน้อยจะไม่สบายท้องแต่ก็เห็นหน้าอันจิ้มลิ้มและสายตาที่อ้อนวอนเธอก็อดจะให้หนูน้อยกินตามใจปากไม่ได้“เอา...”จันทร์เจ้ารับขนมจากคนเป็นแม่ใส่ในมือข้างขวาแต่มือข้างซ้ายก็แบขอคนตรงหน้าอีก“กินในมือให้หมดก่อนค่ะ”ถึงพาขวัญจะตามใจเรื่องกินแต่เธอก็ต้องให้จันทร์เจ้านั้นรู้จักกินทีละอย่างไม่โลภมากถือสองไม้สองมือ“กลับมาแล้วเหรอคะ”“จะ”ฟอดดด“จันทร์เจ้าครับ”เหนือเมฆเข้ามากอดคนเป็นภรรยาพร้อมหอมหญิงสาวฟอดใหญ่และหันไปเล่นกับลูกสาวตัวกลมของเขาต่อ“คูนน.พ่อ...ดีจ้า”หนูน้อยจันทร์เจ้าเห็นคนเป็นพ่อกลับมาก็รีบเดิ
โรงพยาบาลในระหว่างที่เหนือเมฆเดินทางกลับพาขวัญก็ถูกส่งตัวไปที่โรงพยาบาลเพราะเธอรู้สึกปวดท้องอย่างมากเหนือเมฆเลยต้องเปลี่ยนเป้าหมายจากที่บ้านไปที่โรงพยาบาลอย่างร้อนใจ“ขวัญ...เป็นไงบ้าง”พยาบาลเข็นเตียงหญิงสาวเข้าห้องผ่าตัดเหนือเมฆอยากจะรู้ว่าอาการของภรรยาของเขาเป็นอย่างไรเพราะเขากลัวว่าเธอจะมีอันตรายส่วนเรื่องติดต่อกับเอมิกาเธอให้เดย์จัดการอยู่“ขวัญโอเคค่ะ...พาจันทร์เจ้ากลับมาให้ได้นะคะ”พาขวัญยิ้มให้คนเป็นสามีตัวเธอตอนนี้ถึงมือหมอแล้วเธอโอเคแต่เธอห่วงจันทร์เจ้ามากกว่า“พี่สัญญา”เหนือเมฆรู้สึกกังวลไปเสียทุกเรื่อถึงภรรยาของเขาจะบอกว่าโอเคแต่การผ่าตัดทำคลอดด่วนเขาก็รู้ว่ายังไงมันก็อยู่ในภาวะเสี่ยงอยู่ดีแต่เขาก็ยต้องชั่งใจไม่ให้กังวลคิดเสียว่าภรรยาของเขาอยู่ในมือหมอแล้วคงจะปลอดภัย“ได้ที่อยู่มาแล้วครับคุณเหนือ”นภัสติดต่อกับเอมิกาได้ก็รีบมาบอกคนเป็นนายอย่างรีบร้อน“งั้นเราไปกันเลย”เหนือเมฆไม่รอช้าเมื่อติดต่อเอมิกาได้เงินที่เธออยากได้เขาก็เตรียมพร้อมหมดแล้วขอแค่เขาได้จันทร์เจ้าคืนมาเงินเท่าไรเขาก็ยอมแลกวันต่อมาช่วงเย็นของวัน“อือ.อืมม...”“ฟื้นแล้วเหรอ”เหนือเมฆรีบเดินไปที่เตียงภรรย
วันต่อมา“พี่ไปทำงานก่อนนะ”ได้เวลาที่ภูผาจะต้องไปทำงานแล้ววันนี้เขาไม่ยักจะเห็นหญิงสาวเดินมาส่งที่หน้าบ้านเขาจึงต้องเข้าไปบอกหญิงสาวเองว่าเขากำลังจะไปทำงานแล้ว“อืม...”พระพายตอบชายหนุ่มเพียงคำสั้นๆไม่มองเขาแม้แต่นิดเดียวเพราะกำลังให้นมลูกของเธออยู่“พ่อไปทำงานก่อนนะครับ”ภูผาไม่อยากจะหาเรื่องคุยกับหญิงสาวตอนนี้เขาไม่รู้ว่าเธอโกรธเรื่องอะไรถึงได้มีท่าทีเฉยชาแต่ขอเขากลับจากทำงานก่อนค่อยคุยกันจะดีกว่าเขาก้มลงไปจูบหน้าผากของลูกสาวของเขาแล้วออกไปทำงานทันที//รู้บ้างไหมว่าโกรธอยู่เนี่ย//พระพายยิ่งเห็นชายหนุ่มไม่ถามอะไรเธอบ้างว่าเธอเป็นแบบนี้เพราะอะไรก็ยิ่งหงุดหงิดแต่เมื่อมองหน้าลูกเธอก็ใจเย็นลงมากตอนนี้เธอขอสนใจแต่ลูกก่อนจะดีกว่ากลัวว่านึกถึงชายหนุ่มแล้วเธอจะพาลใจขุ่นมัวเย็นของวันภูผากลับบ้านมาได้พักใหญ่แล้วตอนนี้หญิงสาวก็เข้าครัวทำกับข้าวอยู่ส่วนลูกก็นอนเล่นอยู่ในเปลโดยมีเขาที่คอยอยู่ข้างๆชายหนุ่มนั่งคิดแล้วคิดอีกก็ยังคิดไม่ตกว่าหญิงสาวนั้นเป็นอะไรกลับมาคิดว่าอาการจะดีขึ้นกลับเหมือนจะยิ่งกว่าเดิม“อาหารเย็นเรียบร้อยแล้วค่ะ”พระพายทำกับข้าวสองสามอย่างวางที่โต๊ะอาหารให้ชายหนุ่ม“พายเป็น