ตอนที่31

“คุณเหนือเป็นยังไงบ้างครับ”

นิกรไม่ได้ตามคนร้ายไปเขาต้องดูเหนือเมฆก่อนตอนนี้เพราะหากชายหนุ่มเป็นอะไรไปอิทธิวัฒน์คงทรุดหนักกว่าเดิมแน่

“ผมโอเค”

 เหนือเมฆโอเคเพราะกระสุนไม่ได้โดนจุดสำคัญแค่เจ็บใจที่พวกคนร้ายมันกล้าบุกมาทำร้ายเขาถึงที่นี่

“ไหนขอดูหน้ามันชัดๆสิ”

เหนือเมฆพยายามดึงหมวกดำที่คนร้ายใส่มาออกเพราะเขาอยากจะเห็นหน้าคนที่เข้ามาทำร้ายเขาเสียเหลือเกิน

“ไปที่บ้านหมอก่อนนะคะพี่เหนือดูสิเลือดออกใหญ่เลย”

พาขวัญอยากจะให้ชายหนุ่มไปให้ถึงมือหมอก่อนจะดีกว่าเพราะตอนนี้ที่แขนของเขามีแต่เลือด

“พี่โอเคขวัญไม่ต้องห่วง”

เหนือเมฆยังยืนยันว่าเจาโอเคหากเขายังไม่ได้เห็นหน้าคนทีทำร้ายเขาคงจะอึดอัดคาใจอยู่ต่อไปแน่

“ห๊ะ...”

เมื่อเหนือเมฆเปิดหน้าคนร้ายออกมาหญิงสาวถึงกับผงะเล็กน้อยเพราะเธอจะได้ว่าเธอเคยเห็นหน้าคนๆนี้

บ้านหมอ

ที่เกาะเวหาที่นี่มีหมอฝีมือดีอยู่สองสามคนอุปกรณ์การแพทย์ก็เพียงพอต่อการรักษาเพราะช่วงตอนที่อรรณพมาบริหารเขาจะเน้นเรื่องสุขภาพของคนที่นี่เป็นเรื่องสำคัญตอนนี้การรักษาเหนือเมฆจึงไม่มีอะไรที่จะต้องเป็นกังวลมากนัก

เช้าวันต่อมา

ตำรวจได้เข้ามาตรวจพื้นที่อย่างละเอียดพร้อมสอบปากคำทุกคนที่เกี่ยวข้องอย่างละเอียดแล้วทำการสืบค้นหาตัวคนร้ายที่เหลือต่อไปอย่างเร่งด่วนเพราะคดีนี้ทางตำรวจปักใจเชื่อว่าคนร้ายต้องการทำร้ายเหนือเมฆและครอบครัวโดยตรง

ช่วงบ่ายของวัน

“พี่เหนือเป็นยังไงบ้างคะ”

พาขวัญคอยเฝ้าชายหนุ่มอยู่ไม่ห่างจันทร์เจ้าเธอก็ต้องดูแลตอนนี้ใจเธอค่อนข้างหดหู่จากเหตุการณ์เมื่อคืนแต่ก็ต้องทำตัวเข้มแข็งเพราะไม่อยากให้ใครเป็นห่วงและเธอก็ต้องดูแลหนูน้อยอีกด้วย

“อืม...ปวดแผลนิดหน่อย”

เหนือเมฆเพียงแค่รู้สึกปวดแผลเล็กน้อยเท่านั้น

“ยาค่ะ...หมอบอกว่าพี่เหนือตื่นแล้วให้กินยาแก้อักเสบกับแก้ไข้น่ะค่ะ”

พาขวัญหยิบยาที่หมอจัดเอาไว้ให้ส่งให้ชายหนุ่มเธอเห็นเขาอาการดีขึ้นเธอก็โล่งใจเพราะเขาหลับไปตั้งแต่เมื่อคืนที่หมอจัดการกับแผลที่แขนเสร็จพึ่งจะตื่นขึ้นมาช่วงบ่ายวันนี้นี่เอง

“จันทร์เจ้าล่ะ”

เหนือเมฆเห็นพาขวัญนั่งอยู่ข้างๆเขาแค่คนเดียวไม่ยักจะเห็นจันทร์เจ้าจึงต้องถามหา

“พึ่งหลับไปเองค่ะพอดีคุณวินเอาเปลของคนที่นี่ที่เค้าไม่ได้ใช้แล้วมาให้น่ะค่ะได้กล่อมจันทร์เจ้าอยู่ในเปลก็หลับง่ายหน่อย”

จันทร์เจ้ายังมีอาการผวาอยู่บ้างจึงนอนยากดีที่อัศวินลองเอาเปลมาให้เธอได้กล่อมนอนก็หลับปุ๋ยไปอย่างง่ายดาย

“ดีแล้ว....ขวัญยังตกใจอยู่หรือเปล่า”

เหนือเมฆคิดว่าจันทร์เจ้าจะนอนไม่ได้เสียแล้วเพราะตั้งแต่เมื่อคืนจันทร์เจ้าก็ร้องไม่หยุดก่อนที่เขาจะหลับไป

“นิดหน่อยค่ะ”

“พี่สัญญาพี่จะไม่ยอมให้ขวัญกับลูกเป็นอันตรายเด็ดขาด”

เหนือเมฆจับมือพาขวัญกุมเอาไว้แน่นเมื่อคืนเข้ากลัวเหลือเกินว่าเธอจะได้รับอันตรายหากเขาปกป้องเธอไม่ได้เขาต้องรู้สึกผิดไปตลอดแน่

“ขวัญรู้ค่ะ...ขอบคุณนะคะ...เอ่อ...คือ”

พาขวัญรับรู้แล้วว่าเขาเป็นห่วงเธอจริงๆไม่อย่างนั้นคงไม่ต้องมารับบาดเจ็บแบบนี้เขาทำให้เธอรู้ว่าตัวเองมีค่าสำหรับเขาแค่ไหนแต่มีบางเรื่องที่เธออยากจะบอกกับเขาให้ได้รู้เอาไว้เรื่องนี้เธอไม่อยากบอกใครไปก่อนคนที่รู้คนแรกเธออยากจะให้เป็นชายหนุ่มและให้เขาหาวิธีแก้ปัญหาว่าจะเอาอย่างไร

“มีอะไรหรือเปล่า”

เหนือเมฆมองออกว่าหญิงสาวมีอะไรในใจ

“คนร้ายเมื่อคืนขวัญว่าขวัญเคยเห็นหน้าค่ะ”

พาขวัญมั่นใจว่าเธอจำไม่ผิดตัวเป็นแน่

“จริงเหรอ”

เหนือเมฆไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองเขาพยายามคิดถึงเรื่องนี้ว่าสองคนนี้เกี่ยวข้องกันอย่างไรหากคนร้ายรู้จักแขไขก็อาจจะโดนสั่งมาให้ทำร้ายเขาก็ได้และพ่อของเขาตอนนี้ก็น่าจะไม่ปลอดภัยเช่นกัน

“ขวัญเคยเห็นเค้าเคยยืนคุยอยู่กับคุณน้าแขที่โรงพยาบาล”

“อย่างนี้สินะ”

เหนอเมฆมั่นใจแล้วว่าอาการป่วยของพ่อเขาน่าจะไม่ใช่ป่วยเองอย่างที่เขาเคยคิดเป็นแน่

“ตื่นแล้วเหรอครับคุณเหนือพอดีเดย์โทรมาหาอยากจะคุยกับคุณน่ะครับ”

นิกรเดินเข้าห้องที่เหนือเมฆนอนพักอยู่อย่างรีบร้อนเพราะนภัสนั้นโทรมาหาเขาเนื่องจากมีเรื่องด่วนที่ต้องการคุยกับเหนือเมฆ

“.ว่าไงเดย์......ฉันคิดเอาไว้แล้วไม่มีผิดฝากนายดูแลพ่อฉันอย่าให้ห่างและอย่าให้ตัวบงการรู้ตัวล่ะ”

นภัสโทรมารายงานเรื่องสารตกค้างในอาหารและในเลือดของพ่อชายหนุ่มปรากฏว่ามันมีบางอย่างที่ไม่ใช่ส่วนผสมของอาหารเสริมที่พ่อของชายหนุ่มกินทุกวันมันเป็นสารแปลกปลอมที่สามารถทำลายระบบภายในของพ่อเขาอยู่จริงๆ

ตอนนี้เหนือเมฆคิดว่าเขามีหลักฐานมากพอที่จะรู้ว่าตัวคนที่จ้องทำร้ายครอบครัวของเขาเป็นใครและเขาจะรีบจัดการกับคนๆนั้นให้เร็วที่สุดแบบนี้มันคิดจะฆ่ากันให้ตายทางอ้อมอย่างช้าๆแน่นอน

บ้านอธิษฐ์เวหา

แขไขไม่ได้ไปเฝ้าอิทธิวัฒน์มาสองสามวันแล้วโดยอ้างว่าเธอเฝ้าไม่ไหวคอยแต่จะเป็นลมอยู่เรื่อยแต่อันที่จริงเธอเบื่อที่จะต้องอยู่โรงพยาบาลเฝ้าสามีของเธอมากกว่าเรื่องอะไรเธอจะต้องไปลำบากดูแลคนที่เธอไม่ได้อยากดูแลด้วย

“พวกอาการเสริมของคุณอิทไปไหนหมด”

แขไขเดินมาตรวจดูของที่เธอจัดเอาไว้ให้อิทธิวัฒน์ได้ทานเป็นประจำทุกเช้าแต่ไม่ยักจะเห็นเหลือแม้แต่น้อย

“นิ่มเห็นคุณเหนือถามหาแล้วก็เอาไปหมดเลยค่ะคุณแข”

นิ่มแม่บ้านเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเหนือเมฆเอาไปทำอะไรเพราะยกไปทั้งหมดทั้งพวกของสดและของแห้งยาบำรุงก็เอาไป

“เอาไปทำอะไรกัน??”

แขไขชักสงสัยในความผิดปกตินี้แล้วหนึ่งในของบางอย่างเธอก็สั่งทำมาเป็นพิเศษเสียด้วยเพื่อให้อิทธิวัฒน์ได้ทานตอนนี้ในใจของเธอเริ่มร้อนลุ่มเพราะกลัวว่าเหนือเมฆนั้นจะรู้ความลับ

Rrrrrrr

“พวกแกโทรเข้ามาเบอนี้ทำไม...”

แขไขได้ยินเสียงโทรศัพท์บ้านดังจึงเดินเข้ามารับสายปลายสายส่งเสียงทักทายเธอก็รู้ทันทีว่าใครพร้อมทั้งกัดฟันบ่นถึงคนที่โทรเข้ามา