ตอนที่36

“หืมม...สังขยา”

เมื่อถาดสังขยามาวางตรงหน้าหญิงสาวก็ไม่รีรอที่จะตักแบ่งใส่จานกินกับข้าวเหนียวมูนอย่างคำโต

“ค่อยๆกินก็ได้ขวัญ...ไม่กลัวอ้วนเหรอ”

เหนือเมฆไม่เคยเห็นพาขวัญทานเยอะขนาดนี้มาก่อนสงสัยนี่จะเป็นของโปรดจริงๆแต่ก็อดแซวไม่ได้ว่าภรรยาของเขาจะน้ำหนักขึ้น

“ไม่ค่ะได้กินของโปรดทั้งที”

พาขวัญไม่กลัวอะไรแล้วนานๆทีได้กินของโปรดฝีมือของมานีทั้งทีหญิงสาวจึงตักเข้าปากไม่หยุดและไม่มีท่าทีว่าจะอิ่มด้วยซ้ำจนคนอื่นๆรอบโต๊ะอาหารไม่มีใครกล้าตักแบ่งสังขยาในถาดเข้ามาในจานของตัวเองเลยเพราะกลัวว่าจะไปแย่งพาขวัญ

“พายไม่กินเหรอ”

ตอนนี้ทุกคนก็ต่างทานของหวานกันล้างปากมีอยู่คนเดียวที่ไม่กินเห็นจะเป็นพระพายพาขวัญจึงต้อถามขึ้นว่าเพื่อนเธอไม่หิวหรืออย่างไรหรือจะไดเอทไว้ใส่ชุดแต่งงานอันนี้เธอก็ไม่แน่ใจ

“ไม่อ่ะ...ฉันมีไอ้นี่...กินด้วยกันไหม”

พระพายรู้สึกไม่ค่อยอยากจะกินของหวานพวกนี้เท่าไรเพราะตอนนี้เธอมีมะม่วงน้ำปลาหวานที่ชวนน้ำลายสออยู่มือที่แม่ของเธอพึ่งจะยื่นให้เมื่อกี้นี้เอง

“เอาสิ...”

พาขวัญเห็นว่าอะไรอยู่ในมือเพื่อนของเธอก็ตาลุกวาวเธอรู้สึกเปรี้ยวปากขึ้นมาในทันที

“ยังไม่อิ่มอีกเหรอขวัญ”

เหนือเมฆถึงกับผงะจากถ้วยขนมหวานของเขาพร้อมหันไปมองคนเป็นภรรยาที่วันนี้รู้สึกจะกินเยอะเกินเหตุไปเสียแล้วกลัวว่าเธอจะท้องไส้ปั่นป่วนน่ะสิ

“ยังค่ะเดี๋ยวพี่เหนือดูจันทร์เจ้าก่อนนะคะขวัญขอเวลาอีกนิดค่ะ”

พาขวัญยังรู้สึกว่าเธอยังทานได้ต่อไม่ได้รู้สึกอิ่มอะไรเลยสักนิดแล้วเธอก็มีความสุขด้วยเมื่อได้กินของอร่อยๆกับเพื่อนของเธอ

“ในตู้มีมะม่วงอีกเยอะเลยเดี๋ยวฉันไปเอามาให้ทุกคนนะคะ...ช่วงนี้ลูกสาวฉันร้องหาแต่มะม่วงน้ำปลาหวานได้ทุกวี่ทุกวัน”

มานีเตรียมจะไปเอามะม่วงในตู้มาเสริฟให้กับทุกคนอีกเพราะเธอยังตุนของเอาไว้อีกเยอะเพราะรู้ว่าช่วงนี้ลูกสาวของเธอต้องกินแทบทุกวัน

“ขอบคุณครับผมเองก็ไม่ได้กินของแบบนี้นานแล้วเหมือนกันคิดแล้วก็นึกถึงแม่แกตอนท้องนะตาเหนือร้องหาแต่มะม่วงเปรี้ยวจนพ่อต้องซื้อติดตู้เย็นไว้ตลอด”

อิทธิวัฒน์ก็ไม่ขัดมานีให้เสียน้ำใจเขาเองก็ไม่ได้กินอะไรแบบนี้มานานแล้วเหมือนกันพร้อมหันไปพูดกับคนเป็นลูกชายเรื่องอดีตที่ภรรยาของเขาตั้งท้องเหนือเมฆก็เรียกหาแต่มะม่วงนี่แหละยิ่งเปรี้ยวเท่าไรยิ่งดี

“หืม...”

ภูผาถึงกับชะงักงันในคำที่อิทธิวัฒน์พูดพร้อมหันหน้าไปมองเหนือเมฆอย่างสงสัย

“เอ่อ...ท้อง”

มานีเองก็ลืมคิดเรื่องนี้ไปเสียสนิทเธอนึกได้ว่าลูกสาวของเธอก็เกิดไปมีสัมพันธ์กับภูผาไปแล้วโอกาสที่จะท้องก็น่าจะเป็นไปได้ถ้าเป็นแบบนั้นจริงเธอก็ต้องให้ลูกสาวของเธอแต่งงานกับภูผาให้เร็วที่สุดแล้ว

“เฮ้ยย...”

“พายแกท้องเหรอ”

สองสาวนั่งกระซิบกระซาบกันอยู่สองคนตอนนี้ใบหน้าคนที่เป็นกังวลก็น่าจะเป็นพระพายแต่คนที่หน้าบานกว่าเพื่อนก็พาขวัญนี่แหละที่ภาวนาให้เพื่อนเธอท้อง

“ถ้าฉันท้องแกก็ท้องด้วยดูแกกินเข้าสิ”

พระพายเห็นว่าถ้าอาการแบบนี้เธอเข้าข่ายว่าจะท้องงั้นเพื่อนเธอก็คงจะไม่รอดท้องด้วยเหมือนกัน

3 เดือนต่อมา

หลังจากความสงสัยว่าทั้งสองจะท้องในวันนั้นสองหนุ่มก็ออกไปหาซื้อที่ตรวจครรภ์กันเลยทันทีผลออกมาเป็นอย่างที่ทุกคนคิดทั้งสองสาวต่างก็ท้องด้วยกันทั้งคู่ทำให้พระพายต้องตกลงแต่งงานกับภูผาอย่างไม่มีข้อแม้

จนตอนนี้ก็ผ่านมาเป็นเวลาสามเดือนแล้วครอบครัวของเหนือเมฆนั้นก็ดูจะมีความสุขดีแต่ส่วนพระพายกับภูผานั้นดูเหมือนภูผาจะต้องเหนื่อยกับพระพายอยู่หลายเท่าเพราะอาการแพ้ท้องของหญิงสาวทั้งเขาจะอยู่ใกล้ไม่ได้แล้วหญิงสาวยังอารมณ์ไม่ดีตลอดเวลาอีกด้วย

“ผลไม้ครับที่รัก”

เหนือเมฆหยิบกล่องผลไม้รวมจากตู้เย็นมาให้คนเป็นภรรยาที่นั่งดูลูกหนูน้อยอยู่ไม่ห่าง

“ขอบคุณค่ะพี่เหนือ...ดูนั่นสิคะ”

พาขวัญชี้ให้สามีของเธอดูพัฒนาการของจันทร์เจ้าที่ตอนนี้เธอเองก็นั่งดูอยู่ห่างๆอย่างเงียบๆเหมือนกัน

“ว้าว...เจ้าก้อนกลมของเราเดินได้แล้วสินะ”

เหนือเมฆภูมิใจเหลือเกินที่ตอนนี้ลูกสาวตัวกลมของเขาจะเดินได้แล้วด้วยความดีใจจึงจะเดินเข้าไปอุ้มเล่นด้วยเสียหน่อย

“อย่าพึ่งเข้าไปค่ะพี่เหนือปล่อยให้ลูกช่วยตัวเองไปก่อน”

พาขวัญห้ามคนเป็นสามีเพราะเธออยากให้จันทร์เจ้าพยายามเดินไปก่อนเธอรู้ว่าหากเธอหรือสามีเธอเดินเข้าไปจันทร์เจ้าก็จะเปลี่ยนจุดสนใจมาเป็นพวกเธอทันที

ลำปาง

บ้านภูผา

22.00 น.

“นอนห่างๆพายได้ไหมคะมันอึดอัด”

พระพายรู้สกไม่สบายตัวเมื่อชายหนุ่มเข้ามากอดเธอจากทางด้านหลังมันทำให้เธอนอนไม่หลับ

“เอ่อ...โอเคจะ”

ภูผารู้ว่าหญิงสาวน่าจะหงุดหงิดจึงผละออกมานอนที่ริมๆเตียงเพื่อไม่ให้ใกล้กับเธอ

“พี่ภูไปนอนโซฟาได้ไหมพายหงุดหงิดแล้วนะ”

พระพายรู้สึกว่าเตียงมันขยับอยู่ดีถ้ามีชายหนุ่มนอนอยู่เธอจึงไล่ให้ไปนอนที่โซฟาเพราะเธอไม่ชอบเวลาที่รู้สึกว่ามีอะไรขยับอยู่ใกล้ๆเธอ

“จะ...ๆ...พายนอนคนเดียวให้สบายเลยน้า”

ภูผาจะต้องยกหมอนของเขาไปนอนที่เตียงเขายอมได้เพราะรู้ว่าอาการที่หญิงสาวเป็นเพราะฮอร์โมนคนท้องพร้อมทั้งบอกให้เธอนอนที่เตียงให้สบาย

“ประชดเหรอ...ห้ะ”

พระพายรู้สึกว่าคำพูดของชายหนุ่มดูเหมือนประชดเธอยังไงชอบกล

“ป..เปล่าพี่อยากให้พายนอนให้สบายไง”

ภูผารีบแก้ตัวเขาไม่ได้คิดแบบนั้นเลยสักนิด

“ไม่ต้องพูดแล้วรำคาญ”

พระพายเอามือปิดหูไม่อยากได้ยินแม้กระทั่งเสียงของเขา

“โอเคพี่จะไม่พูด”

ภูผาให้สัญญากับหญิงสาวว่าเขาจะไม่พูดเธอจะได้ไม่ต้องหงุดหงิดแล้วหลับพักผ่อนซะ

“ก็บอกว่าไม่ต้องพูดไง”

“...อืม...”

ตอนนี้ภูผาอยากจะให้อาการของหญิงสาวหายไปเสียทีเพราะทุกวันนี้เขาแทบจะใกล้กับหญิงสาวที่ขึ้นชื่อว่าเป็นภรรยาของเขาไม่ได้เลย