กรุงเทพมหานคร
บ้านอธิษฐ์เวหา
22.00 น.
“มันเกิดเรื่องนี้ขึ้นได้ยังไง”
อิทธิวัฒน์ถึงกับล้มพับลงไปนั่งที่โซฟาเมื่อรู้ข่าวเรื่องลูกชายคนโตกับลูกสะใภ้เกิดอุบัติเหตุขณะกำลังพากันกลับบ้านหลังจากที่เพียงฟ้าลูกสะใภ้ของเขานั้นกลับจากพักฟื้นที่โรงพยาบาลหลังคลอดได้เพียงสามวันเท่านั้นเขาเองก็ยังไม่ได้เห็นหน้าหลานเลยด้วยซ้ำ
ยิ่งร้ายไปกว่านั้นหลานของเขายังหายไปโดยไร้น่องรอยอีกต่างหากเขาไม่รู้ว่าเรื่องอุบัติเหตุครั้งนี้เป็นเรื่องอุบัติเหตุจริงๆหรือใครทำให้มันเกิดขึ้นกันแน่
นิกรเองได้รับข่าวนี้มาก็ร้อนใจอยู่ไม่น้อยตอนนี้เขาก็ได้สั่งการให้ลูกน้องของเขาสืบดูอีกทีว่าที่มาที่ไปของอุบัติเหตุครั้งนี้มันคืออะไรกันแน่เขาเองปักใจเชื่อร้อยเปอร์เซ็นต์ต์ว่าอรรณพนั้นเป็นคนไม่ประมาทถ้าไม่มีใครจงใจให้เกิดมันคงไม่มีทางเกิดขึ้นแน่
“แล้วตาเหนืออยู่ไหนไปตามกลับมาเดี๋ยวนี้เลย”
อิทธิวัฒน์เห็นว่าป่านนี้ลูกชายคนเล็กของเขายังไม่เห็นจะโผล่หัวกลับมาที่บ้านเสียทีจึงสั่งให้นิกรไปตามกลับมาด่วนเพราะตอนนี้ยังไงเขาก็ยังอยากให้ลูกชายของเขามารับรู้ข่าวของคนในบ้านไม่ใช่เอาแต่หายหัวไปอยู่แต่ข้างนอก
“ครับคุณท่าน”
นิกรได้รับคำสั่งจากอิทธิวัฒน์ก็ต้องรีบไปตามเหนือเมฆกลับมาทันทีเพราะเรื่องนี้เรื่องใหญ่ยังไงเหนือเมฆก็ต้องได้รู้ข่าวนี้ให้เร็วที่สุด
โรงแรมหรูXXX
เหนือเมฆนั้นเป็นลูกคนเล็กของตระกูลนิสัยค่อนข้างเอาแต่ใจตัวเองเป็นหลักแต่เรื่องงานเขาก็มีเหตุผลและเด็ดขาดเป็นที่หนึ่งแถมหน้าตาฐานะยังดีมากจนเป็นที่หมายปองของสาวๆแทบทุกรายแต่เขาเลือกที่จะมีความสัมพันธ์ไม่ผูกมัดกับใครมากกว่าผิดกับอรรณพพี่ชายของเขาที่ตั้งหน้าตั้งตาสร้างครอบครัวและมีความเป็นผู้นำสูง
เหนือเมฆไม่ค่อยกลับบ้านกลับช่องเท่าไรวันๆก็ขลุกอยู่กับพวกสาวๆไม่ซ้ำหน้าเพราะเขาไม่อยากกลับบ้านไปเจอแม่เลี้ยงคนใหม่ที่ดีแต่ตีสองหน้าใครมีผลประโยชน์ก็ทำดีด้วยเขาเกลียดคนแบบนี้ที่สุดไม่เข้าใจว่าทำไมคนในบ้านจึงมองผู้หญิงคนนี้ไม่ออกว่าเธอนั้นร้ายกว่าที่ใครๆคิด
“ทำไมอาบน้ำนานจังเลยล่ะคะแพนรอคุณจนเกือบจะหลับแล้วนะคะ”
แพนเค้กหญิงสาวที่เหนือเมฆนั้นหิ้วมาจากคลับที่เขาไปนั่งดื่มมาหญิงสาวรู้ดีว่าชายหนุ่มผู้นี้เลื่องลือเรื่องผู้หญิงแต่เธอก็รู้ด้วยว่าเขานั้นกระเป๋าหนักและใช้ผู้หญิงเปลืองฉะนั้นเมื่อเธอมีโอกาสได้อยู่ใกล้เขาก็คิดว่าควรจะประจบให้เต็มที่และรีดเงินจากชายหนุ่มผู้นี้ให้มากที่สุดโดยการออดอ้อนเอาใจสุดฤทธิ์
“เธอก็หลับไปสิเดี๋ยวฉันก็ปลุกเธอตื่นได้เอง”
เหนือเมฆเดินออกมาจากห้องน้ำมีเพียงแค่ผ้าขนหนูสีขาวผืนเดียวที่ปิดช่วงล่างอยู่กล้ามแขนแกร่งร่างกายที่กำยำบวกกับหยดน้ำที่ยังเปียกอยู่ตามตัวทำให้เขานั้นดูเซ็กซี่ขึ้นเป็นอีกเท่าตัวทำให้หญิงสาวที่นอนรอเขาอยู่บนเตียงนั้นละสายตาจากเขาไม่ได้จริงๆ
“ว้ายยย...คุณเหนือ”
แพนเค้กแอบร้องเพราะตกใจเล็กน้อยที่พ่อคุณนั้นไม่ได้ให้เธอตั้งตัวจู่ๆก็กระโจนมากระโดดคร่อมตัวเธอเสียอย่างนั้น
“มาสนุกกันดีกว่า”
เหนือเมฆเห็นสายตาหญิงสาวที่อยู่บนเตียงก็รู้ว่าเธอก็ต้องการเขาไม่แพ้กันจึงไม่รีรอให้อีกฝ่ายรอนานเพราะไฟที่มันกำลังลุกโชนเมื่อเติมน้ำมันเข้าไปอีกมันก็ยิ่งลุกโชนอีกเป็นเท่าตัวคืนนี้ต้องเป็นอีกคืนที่เขาจะสนุกมากๆอีกเป็นแน่ชายหนุ่มคิดในใจ
ก๊อกๆๆๆ
“อะไรวะ!!”
เมื่อจู่ๆก็มีเสียงเคาะประตูจากหน้าห้องอย่างรุนแรงทำให้เหนือเมฆค่อนข้างหัวเสียเพราะกำลังจะเข้าด้ายเข้าเข็มสนุกกับหญิงสาวบนเตียงทำให้ชายหนุ่มต้องลุกมาเปิดประตูหมายจะบันดานโทสะใส่คนที่เคาะอย่างเต็มที่
“คุณท่านตามคุณเหนือให้ไปพบด่วนครับ”
นิกรเห็นเหนือเมฆเปิดประตูห้องออกมาในสภาพแบบนี้เขาก็พอจะเดาออกว่าชายหนุ่มนั้นกำลังทำอะไรแต่ด้วยหน้าที่ของเขาและเรื่องนี้ก็สำคัญมากยังไงเขาก็ต้องพาเหนือเมฆกลับไปหาอิทธิวัฒน์อย่างรวดเร็ว
“คุณพ่อมีธุระอะไรสำคัญ”
เหนือเมฆเปิดประตูมาเห็นว่าหน้าห้องเป็นคนสนิทขงพ่อซึ่งเขาเองก็มีความเกรงใจอยู่บ้างจึงลดอารมณ์โมโหลงพร้อมถามคนตรงหน้าเสียงแข็งว่าธุระของพ่อเขาที่ว่าสำคัญจนต้องถ่อมาตามเขาถึงที่นี่ดึกดื่นแบบนี้มันคืออะไร
“คุณไนล์กับคุณฟ้าประสบอุบัติเหตุอยู่ที่โรงพยาบาลครับและตอนนี้ก็ยังไม่ทราบว่าคุณหนูอยู่ที่ไหนครับ”
“อะไรนะ!!”
เหนือเมฆได้ยินคำตอบของนิกรก็ถึงกับอึ้งไปชั่วขณะที่ทั้งพี่ชายและพี่สะใภ้ของเขาเกิดอุบัติเหตุและหลานของเขาที่รอวันเห็นหน้าก็ยังหายไปอีกเมื่อชายหนุ่มได้สติก็รีบแต่งตัวพร้อมออกไปกับนิกรทันที
ลำปาง
22.30 น.
“แง้ๆๆๆ....แง้งๆๆๆ...”
หนูน้อยตัวจิ๋วท่อยู่ในห่อผ้าส่งเสียงร้องโดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุด
“โอ๋ไม่ร้องนะคะคนเก่ง....หนูหิวใช่ไหมคะ...โอ๋ๆๆตัวแดงหมดแล้วดูสิ....”
พาขวัญถึงกับปวดหัวเมื่อเธอพยายามโอ๋หนูน้องที่อุ้มอยู่เท่าไรก็ไม่เห็นจะหยุดร้องเสียทีเธอเองก็ไม่เคยเลี้ยงเด็กเล็กแบบนี้มาก่อนด้วยเธอคิดว่าหนูน้อยที่เธออุ้มอยู่อาจจะหิวหญิงสาวจึงตัดสินใจไปขอความช่วยเหลือที่บ้านเพื่อนเธอจะดีกว่า
“แง้ๆๆๆ...แง้ๆๆๆๆ”
“แม่...พายเหมือนได้ยินเสียงเด็กร้องเลย”
พระพายรู้ตัวตื่นขึ้นมากลางดึกเมื่อได้ยินเสียงแว่วๆเข้ามาในหูเป็นเสียงของเด็กจึงสะกิดคนเป็นแม่ให้ตื่นขึ้นมาด้วยเพราะตอนนี้เธอรู้สึกขนหัวลุกเหลือเกิน
“ดึกดื่นแบบนี้ใครเค้าให้ทักกัน”
มานีเองก็ได้ยินเช่นกันแต่เธอเองก็เป็นคนโบราณเมื่อโบราณบอกว่าอย่าทักอะไรเมื่อได้ยินเสียงแปลกๆตอนกลางคืนเธอจึงรีบกัดฟันบอกลูกสาวเธอทันที
“แต่เสียงมันดังมากนะแม่ไม่ออกไปดูหน่อยเหรอ”
เมื่อฟังมาสักครู่รู้สึกว่าเสียงมันดังขึ้นมาเรื่อยๆเหมือนมันค่อยๆใกล้ๆเข้ามาเธอเองก็อยากจะเปิดไฟออกไปดูเหมือนกันวาตกลงเธอหูแว่วไปเองหรือมีเด็กอยู่แถวนี้กันแน่
ก็อกๆๆๆ“พาย...พาย...นี่ฉันขวัญเอง”พาขวัญเคาะประตูไม้หน้าบ้านของพระพายพร้อมเรียกเพื่อนเธออย่างร้อนใจเธอรู้ว่าแม่ของพระพายรับจ้างเลี้ยงเด็กยังไงที่นี่ก็ต้องมีนมสำหรับเด็กติดบ้านไว้บ้างแหละ“แม่...เสียงไอ้ขวัญ”พระพายลุกขึ้นพรวดเมื่อเธอรู้ว่าใครเรียกเธอ“เอ้าเหรอ...รีบลุกไปดูสิแล้วหนูขวัญมาทำไมดึกๆดื่นๆล่ะเนี่ย”มานีเองก็ลุกขึ้นเหมือนกันเพราะรู้ว่าต้องมีเรื่องด่วนแน่ไม่อย่างนั้นพาขวัญคงไม่มาบ้านเธอเวลานี้แน่เพราะที่นี่กลางคืนน่ากลัวแค่ไนใครๆก็รู้“จ๊ะแม่”พระพายรีบไปเปิดไฟและปิดประตูบ้านไปดูเพื่อนสาวเธอทันที“แง้ๆๆๆๆ....แง้ๆๆๆ....”“ขวัญ...ไปอุ้มเด็กที่ไหนมา”พระพายเปิดประตูมาเห็นเพื่อนเธออุ้มเด็กเล็กอยู่ในห่อผ้าก็ถึงกับหน้าเหวอนิดหน่อยแต่ก็รู้ว่าต้นเสียงที่เธอคิดว่าหูแว่วอยู่ที่ไหน“แกพอจะมีนมผงของเด็กไหม”เมื่อเพื่อนสาวเธอเปิดประตูมาได้พาขวัญก็รีบถามหานมผงของเด็กทันทีโดยที่ไม่ได้ใส่ใจจะตอบคำถามที่เพื่อนเธอถามเพราะเธอนั้นยังไม่มีเวลาที่จะอธิบาย“น่าจะมีอยู่เข้ามาข้างในก่อนเดี๋ยวถามแม่ให้”พระพายพอจะดูออกว่าเด็กที่ร้องแบบนี้น่าจะหิวเลยให้เพื่อนเธอเข้ามาในบ้านก่อนเพราะเดี๋ยวบ้านอื่นเขาจ
“ต่อไปนี้เด็กคนนี้จะเป็นลูกของหนูจะ”“ห้ะ....เอาอย่างนั้นเลยเเหรอ”มานีและพระพายถึงกับมองหน้ากันเลิ่กลั่กเมื่อพาขวัญพูดออกมาเมื่อครู่แต่ก็ไม่ได้ขัดอะไรเพราะเห็นว่าพาขวัญน่าจะตั้งใจจริง“ช่วงนี้หนูจะรีบหางานให้ได้เร็วที่สุด”พาขวัญตั้งใจไว้แล้วว่าเธอจะรีบหางานให้ได้เร็วที่สุดงานอะไรเธอก็ทำทั้งนั้นขอให้ได้เงินมาเพราะเธอรู้ว่าเลี้ยงเด็กคนนึงมันต้องใช้ค่าใช้จ่ายค่อนข้างมากยังไงเธอตั้งใจอะไรไว้แล้วเธอก็จะต้องทำให้สำเร็จ“ถ้าลำบากก็ให้น้าช่วยเลี้ยงก็ได้น้าไหวต้นกล้าเองก็ยังเล็กไม่ค่อยอ้อนอะไรมากนักน้าเลี้ยงเด็กอีกคนได้”มานีเห็นแล้วก็สุดสงสารเธอเองก็ไม่ได้มีมากนักสิ่งที่เธอพอจะช่วยได้ก็คือช่วงเลี้ยงหนูน้อยคนนี้ให้ได้ก็เท่านั้นเพราะเธอก็หาเช้ากินค่ำกับลูกสาวสองคนเหมือนกัน“ขอบใจจะน่านี”พาขวัญรีบยกมือไหว้ขอบใจมานีที่มีน้ำใจช่วยเธอทั้งที่ตัวเองก็ไม่ได้สบายอะไรมากนัก“แล้วแม่หนูน้อยคนนี้ชื่ออะไรเเหรอ”ไหนๆพระพายเห็นเพื่อนเธอรับเด็กคนนี้เป็นลูกแล้วเท่ากับว่าเด็กคนนี้ก็เป็นหลานเธอตอนนี้ก็เหลือแค่ชื่อที่เธอจะต้องมีเรียกเพราะเธอเห็นว่าก็คงจะต้องเรียกกันไปอีกนาน“อืม...ก็ไม่รู้เหมือนกัน...อืม...ชื่
“คงไม่มาถึงบ้านเรามั้งจ๊ะ...ขวัญคิดแบบนั้นนะ”พาขวัญคิดว่าบ้านของเธอค่อนข้างอยู่ลึกผู้คนก็ไม่ค่อยผ่านคงไม่มีใครสังเกต“น้าก็ขอให้เป็นอย่างนั้นแต่มีคนมาถามน้าเหมือนกันว่าลูกใครน้าก็บอกว่าลูกหนูขวัญก็ไม่มีใครสงสัยนะเพราะหนูขวัญเองก็พึ่งกลับมาจากภูเก็ต”มานีก็ภาวนาให้เป็นอย่างที่จันทร์เจ้าคิดแต่เธอเองก็ได้ลองบอกกับคนที่ถามเรื่องเด็กที่เธอรับจ้างเลี้ยงใหม่เหมือนกันว่าเป็นลูกใครเธอลองตอบว่าเป็นของพาขวัญก็ไม่มีใครสงสัยเพราะต่างคนก็รู้กันว่าพาขวัญไปทำงานที่ภูเก็ตพึ่งจะกลับมา“แล้วนี่พายยังไม่กลับเเหรอจ๊ะน้านี”พาขวัญเห็นว่านี่มันก็เย็นแล้วพระพายก็น่าจะกลับแล้วเพราะเธอรู้ว่าเพื่อนเธอทำงานเป็นเวลาแต่ไม่เห็นจะอยู่บ้าน“เห็นว่ามันทำงานพิเศษช่วงกลางคืนล่ะมั้งทำได้สองสามวันแล้วนะ”“เเหรอจ๊ะ...”พาขวัญอยากรู้จริงๆว่างานที่พระพายทำพิเศษคืออะไรหากได้เงินดีเธอเองก็อยากจะไปทำบ้างเพราะตอนนี้หางานประจำยากเสียเหลือเกินกรุงเทพมหานคร“และเราก็กำจัดไปได้อีกหนึ่ง...หึ่...อย่าหวังว่าเงินร้อยล้านจะปลิวไปให้เด็กนั่นง่ายๆ”หลังจากที่เสร็จสิ้นงานศพของเพียงฟ้าและอรรณพไปแล้วแขไขก็ดีใจยิ่งนักที่แผนของเธอผ่านไปด้วยดี
“อืม...อย่าคิดมากเลยค่ะคุณถ้าหลานยังมีวาสนายังไงก็ได้กลับมาค่ะ”แขไขอมยิ้มเล็กน้อยพร้อมตีหน้าเศร้าปลอบใจสามีของเธอ“เฮ้อ....”อิทธิวัฒน์กุมขมับเขาจนปัญญากับเรื่องนี้จริงๆเพราะที่นั่นค่อนข้างไม่เจริญถนนหนทางไม่มีไฟไม่มีกล้องผู้คนก็ยังไม่ค่อยผ่านด้วยซ้ำ“เอาอย่างนี้สิคะ...คุณก็เร่งให้คุณเหนือมีครอบครัวไวๆสิคะจะได้มีหลานเร็วๆ...คือแขไม่ได้คิดในแง่ลบนะคะว่าหลานเราจะไม่กลับมาแต่นี่มันก็หลายวันแล้ว”แขไขถือโอกาสพูดเรื่องที่ลูกสาวเธอขอร้องให้ช่วยทันทีพร้อมทั้งยังพูดในทำนองที่อยากจะให้สามีเธอตัดใจเรื่องหลานอีกด้วยเพราะเธอแน่ใจว่ายังไงก็ไม่มีวันกลับมา“ก็จริงอย่างที่คุณพูดนะ...แต่การที่จะบังคับตาเหนือให้มีครอบครัวคงจะยากแล้วใครมันจะมาทนคนอย่างตาเหนือได้”อิทธิวัฒน์นั้นเป็นคนที่ค่อนข้างจะเชื่อคำพูดของแขไขเป็นซะส่วนใหญ่เพราะคิดว่าหญิงสาวนั้นหวังดีกับเขามาตลอดแต่เขาเองก็ยังมองไม่เห็นภาพว่าเหนือเมฆลูกชายคนเล็กของเขานั้นจะมีครอบครัวเพราะคิดว่าคงจะมีผู้หญิงที่ทนกับนิสัยของเหนือเมฆได้ยาก“คุณต้องลองพูดดูก่อนค่ะ...ส่วนคนที่ทนคุณเหนือได้แล้วก็ดูเหมาะสมกันแขดูไว้แล้วล่ะค่ะน้องเอมลูกสาวแขไงคะ”แขไขยังยุย
“ฉันเข้าใจน่า”เหนือเมฆเข้าใจว่างานของเพื่อนเขามันต้องทุมเททั้งแรงกายแรงใจไม่ใช่น้อยเขาไม่ได้ซีเรียสเรื่องจะอยู่ต้อนรับหรือไม่ต้อนรับเสียนิดเดียว“เรื่องพี่ชายแกฉันเสียใจด้วยนะ...แล้วแกมาที่นี่มีเรื่องอะไรให้ฉันช่วยวะ”ภูผารู้เรื่องพี่ชายของเพื่อนเขามาบ้างเลยถือโอกาสนี้แสดงความเสียใจเสียหน่อยเขารู้ว่าเพื่อนเขามาที่นี่อย่างเร่งด่วนคงไม่พ้นมีเรื่องร้อนใจเป็นแน่“เรื่องเกี่ยวกับอุบัติเหตุพี่ชายฉันนี่แหละ”“ฉันก็พอรู้มาบ้างนี่ก็ยังตามไม่เจอหลานแกใช่ไหม”“อืมม...ฉันถึงมาที่นี่นี่ไง”ภูผารู้ข่าวคร่าวๆจากพวกชาวบ้านและเจ้าหน้าที่ในสำนักงานบ้างว่ามีเหตุทำให้คนเสียชีวิตถึงสองคนแถมเด็กที่พึ่งคลอดก็ยังหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยอีก2 ชั่วโมงต่อมา“ประเด็นที่แกคิดก็คือคิดว่าเรื่องทั้งหมดแม่เลี้ยงแกเป็นคนทำ”หลังจากที่ภูผานั่งคุยกับเหนือเมฆได้พักใหญ่ก็พอจะจับใจความได้ว่าเหนือเมฆนั้นคิดว่าเรื่องนี้ต้องเป็นฝีมือของแม่เลี้ยงของเขาเป็นแน่“ฉันคิดแบบนั้นแต่ขอหาหลักฐานก่อน”เหนือเมฆปักใจเชื่อแบบนั้นและขอหาหลักฐานให้แน่ชัดก่อนแล้วจะเอาผิดกับคนที่ทำผิดอีกทีอย่างสาสม“ถ้าแกคิดแบบนั้นแสดงว่าตัวแกเองก็จะไม่ปลอดภั
“ขอบใจมากเลยนะ...ฉันไม่รู้เลยถ้าไม่มีแกกับน้านีชีวิตฉันจะเป็นยังไง”พาขวัญคิดอยู่ในใจว่าตัวเองโชคดีที่มีกัลยานิมิตที่ดีอย่างพระพายอย่างน้อยวันที่เธอตกต่ำไม่มีจุดยืนพระพายก็ยังพร้อมช่วยเหลือเธอเสมอแม้จะห่างหายกันไปนานก็ตาม“เอาน่า...มีอะไรก็ต้องช่วยเหลือกันอยู่แล้ว...จริงไหมจันทร์เจ้า”ฟอดดด“หืมม...อาบน้ำตัวหอมแต่เช้าเลยน้า”พระพายรู้ว่าคนที่เหนื่อยกว่าเธอคือพาขวัญเพื่อนเธอคนนี้เป็นคนดีเธอรู้และเธอเองก็พร้อมที่จะสนับสนุนคนดีเสมอพร้อมหันไปคุยกับจันทร์เจ้าที่นอนดุ๊กดิ๊กที่เบาะนอนพร้อมกดจมูกไปที่แก้มพองของหนูน้อยหนึ่งฟอด“ฉันไปดูประวัติของครอบครัวสามีพี่ฟ้ามาแล้วนะ...ประวัติครอบครัวของเค้าก็รักกันดีนะ”พระพายได้เช็กประวัติจากข่าวในอินเตอร์เน็ตของครอบครัวสามีเพียงฟ้าเธอก็เห็นคนในครอบครัวรักกันดีเฮจึงค่อนข้างแปลกใจว่าทำไมเพียงฟ้าจึงสั่งเสียกับเพื่อนของเธอว่าห้ามส่งจันทร์เจ้ากลับครอบครัว“เรื่องแบบนี้มันไว้ใจใครไม่ได้หรอก”พาขวัญเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าปัญหาในบ้านนั้นคืออะไรแต่เธอเองคิดว่ายิ่งบ้านไหนที่มีสมบัติเยอะปัญหามันก็น่าจะเยอะตามไปด้วย“อืมม...ก็จริง...สงสารก็แต่จันทร์เจ้านี่แหละไม่รู
2 ชั่วโมงต่อมา“เดินหลายรอบเลยวันนี้ลูกค้าเยอะหน่อยไหวไหมแก”พระพายเห็นเพื่อนของเธอปาดเหงื่อแล้วปาดเหงื่ออีกเดินเสริฟอาหารกับพวกแอลกอฮอล์ขาเป็นระวิงจึงเข้าไปถามเพื่อนเธอตอนนี้ว่าเป็นยังไงบ้าง“โอเคฉันไหว”พาขวัญมีรู้สึกเหนื่อยบ้างแต่ทิปที่ได้จากพวกลูกค้าก็ไม่น้อยเธอเลยมีกำลังใจที่จะทำงานต่ออย่างไม่ลดละ“เดย์...ฉันต้องการคนนั้นนายไปติดต่อให้ฉันที”เหนือเมฆนั่งดื่มที่ผับนี้อยู่นานสองนานแล้วที่โซนวีไอพีด้านบนสายตาเขาดันไปต้องกับเด็กเสริฟที่กำลังเดินเสริฟอาการอยู่ด้านล่างเขามองเธอคนนั้นไม่ละสายตาผิวของเธอขาวจนเด่นสะดุดตาหน้าตาที่ดูจิ้มลิ้มนั่นอีกที่มันทำให้เขามองเธอแล้วละสายตาไปไหนไม่ได้เขาพอจะรู้มาว่าที่นี่ก็มีบริการเรื่องที่เขาต้องการอยู่เหมือนกันเลยสั่งให้นภัสจัดการเรื่องที่เคยๆให้เขาด่วนเพราะตอนนี้เขาก็เริ่มดื่มจนได้ที่แล้วเหมือนกัน“ครับคุณเหนือ”นภัสรู้อยู่แล้วว่าเจ้านายของเขาจะต้องมีเรื่องแบบนี้ให้เขาจัดการอยู่แล้วเป็นประจำเขาจึงรีบไปจัดการทำตามความต้องการของคนเป็นนายทันที10 นาทีต่อมา“ว่าไงให้ฉันไปรอที่รถเลยไหม”เหนือเมฆเห็นนภัสเดินมาก็คิดว่าลูกน้องของเขาจัดการเรื่องเรียบร้อยแล้
“หึ่...ผู้จัดการเธอบอกอย่างนั้นเหรอ”ฟังจากคำพูดของหญิงสาวแล้วเหนือเมฆก็พอจะเดาออกว่าไอ้อาการกล้าๆกลัวๆเขาที่หญิงสาวเป็นอยู่ตอนนี้ก็คงเพราะโดนผู้จัดการร้านหน้าเงินหลอกมาเป็นแน่แต่นั่นมันก็ไม่ใช่เรื่องของเขายังไงเขาก็ได้จ่ายเงินไปแล้วก็ต้องได้สิ่งที่เขาสมควรจะได้“ค่ะ...”“แล้วเธอก็เชื่อ”เหนือเมฆเหล่สายตาถามหญิงสาวอย่างสงสัยว่าเธอซื่อจริงๆหรือแค่ตบตาเขาเล่นกันแน่“.......”พาขวัญหยักหน้าหงึกหงักยืนยันว่าผู้จัดการที่ร้านบอกเธอมาแบบนั้นจริงๆ“ทำงานที่นี่มานานแล้วหรือยัง”เหนือเมฆอยากจะรู้นักว่าหญิงสาวมาทำงานที่นี่นานแล้วหรือยังถึงดูรู้ไม่เท่าทันคนเท่าไรคนที่ร้านสั่งให้ไปไหนก็ไปทั้งที่ร้านแบบนี้มันต้องมีบริการเรื่องอย่างว่าอยู่แล้ว“มาวันนี้วันแรกค่ะ”พาขวัญตอบคำถามชายหนุ่มตามที่เขาถามเธอเองก็ไม่เข้าใจว่าเขาจะซักประวัติอะไรของเธอนักหนาไม่ยอมปล่อยตัวของเธอกลับเสียที“อืม...แล้วทำไมถึงเลือกทำงานที่นี่”เหนือเมฆพยักหน้าเข้าใจแต่ก็อยากรู้อยู่ดีว่าเธอทำไมถึงเลือกที่จะทำงานในสถานที่ที่มันเสี่ยงต่อคนหัวอ่อนแบบนี้“คือ...ฉันแค่ไม่มีงานทำเลยทำงานนี้เพื่อหารายได้ไปก่อนค่ะฉันต้องหาเงินซื้อนมให้ลูก”