ตอนที่34

ลำปาง

18.00 น.

หลังจากเหตุการณ์ในคืนนั้นพระพายก็หนีกลับมาที่บ้านก่อนที่ภูผาจะกลับเธอปิดช่องทางการติดต่อจากชายหนุ่มทุกช่องทางและลาออกจากสำนักงานเธอใช้เงินที่พาขวัญทิ้งไว้ให้เจ็ดแสนมาเปิดร้านขายขนมไทยกับแม่เธอสองคนในตลาดที่อำเภอเป็นเดือนแล้วนานๆทีจะไปดูบ้านเธอกับพาขวัญสักครั้ง

“แม่เหนื่อยไหม”

ร้านขนมไทยของพระพายค่อนข้างขายดีเพราะฝีมือของมานีที่ลงมือทำเองทุกขั้นตอนโดยมีพระพายเป็นลูกมือ

“ขายของเยอะเห็นเงินแบบนี้มันก็หายเหนื่อย”

มานีไม่ได้รู้สึกเหนื่อยอะไรเลยเพราะเธอทำงานแล้วมันเห็นเงินความเหนื่อยก็หายไปปลิดทิ้ง

“พรุ่งนี้แม่เตรียมทำสังขยารอเลยนะไอ้ขวัญน่าจะมาถึงตอนบ่ายๆ”

พระพายตั้งหน้าตั้งตารอพาขวัญกลับมาเธอไม่ลืมที่จะเตือนแม่เธอให้ทำขนมของโปรดพาขวัญเอาไว้ให้เป็นเพราะเงินของเพื่อนเธอจึงทำให้เธอมีร้านจนทุกวันนี้

“รู้แล้วล่ะน่า...”

มานีเตรียมวัตถุดิบเอาไว้บางส่วนแล้วเธอไม่ลืมที่จะรอต้อนรับพาขวัญอยู่แล้ว

“เออ...แม่ว่าแกไปดูบ้านให้หนูขวัญหน่อยก็ดีนะ”

มานีเห็นว่าพาขวัญจะมาพรุ่งนี้แล้วเลยอยากให้ลูกสาวเธอไปดูบ้านให้เรียบร้อยเสียหน่อยเพราะไม่ได้ไปเป็นอาทิตย์แล้ว

“พายก็ว่าจะไปพอดีจะแม่...เดี๋ยวนอนที่บ้านเลย”

พระพายกะว่าปิดร้านแล้วก็จะไปอยู่พอดีแล้วเธอเองก็จะแวะเข้าบ้านของเธอแล้วนอนที่นั่นเลยสักคืนนึง

“งั้นก็รีบไปเถอะ...นี่ก็เริ่มจะมืดแล้ว”

มานีหยิบกุญแจมอเตอร์ไซต์ส่งให้ลูกเธอรีบไปเพราะนี่มันก็หกโมงเย็นกว่าแล้วกลัวว่าช้ามันจะมืดกว่านี้

“ภูเหรอลูก...พายมันไปที่บ้านแล้วนะ”

หลังจากที่ลูกสาวของเธอขับรถออกไปเรียบร้อยแล้วมานีก็จัดการโทรหาภูผาเพราะเธอรับรู้เรื่องราวทั้งหมดจากปากของภูผาแล้วและเขาก็อยากจะรับผิดชอบลูกสาวของเธอแต่ติดตรงที่ลูกสาวของเธอดื้อไม่ยอมบอกอะไรเรื่องนี้กับเธอเลยเธอเลยนี่สิจะให้เธอคุยกับลูกสาวเธอตรงๆก็กลัวว่าจะไม่ยอมคุยเพราะเธอรู้นิสัยลุกสาวเธอดีเธอจึงต้องใช้วิธีนี้ให้ทั้งสองได้เจอกัน

บ้านภูผา

“เราจะได้คุยกันซะทีนะพาย”

ภูผาพยายามเข้าหาหญิงสาวอยู่หลายครั้งแต่เจ้าตัวก็เอาแต่หลบหน้าเสียทุกทีไปเขายังไม่ได้มีโอกาสที่จะขอโทษและรับผิดชอบเธอแม้แต่น้อยวันนี้เป็นยังไงก็เป็นกันเขาเป็นลูกผู้ชายพอกล้าทำกล้ารับสร้างปัญหาได้เขาก็ต้องแก้ปัญหาให้ได้

20.30 น.

“เฮ้อ....เสร็จซะทีบ้านสะอาดกริ้บ...เพื่อแกเลยนะขวัญ”

พระพายทำความสะอาดบ้านให้พาขวัญจนสะอาดหมดจดทุกซอกทุกมุมเพื่อต้อนรับเพื่อนเธอกลับบ้านพร้อมขับรถกลับไปดูที่บ้านเธอต่อทันทีเพราะตอนนี้ร่างกายต้องการพักผ่อนเสียแล้ว

22.00 น.

“โหยย...น่ารักจังเลยยย”

คราแรกพระพายว่าจะกลับบ้านแล้วนอนพักเลยแต่เธอดันไปเปิดดูซีรีย์เกาหลีเสียอีกคืนนี้คงจะอีกยาวหญิงสาวนั่งบิดเขินไปมาให้กับความน่ารักของพระเอกนางเอกที่ดูจะน่ารักกุ๊กกิ๊กเหมาะสมกันเหลือเกิน

“พาย”

“ว้ายย...มาได้ไงเนี่ย”

พระพายถึงกับตกอกตกใจสะดุ้งตัวโยนที่จู่ๆชายหนุ่มที่เธอไม่อยากจะเจอก็โผล่มาที่บ้านเสียอย่างนั้นไม่รู้ว่าเขารู้ได้อย่างไรว่าเธออยู่ที่นี่

“ผมอยากคุยกับคุณเรื่องวันนั้น”

ภูผาอยากจะคุยถึงเรื่องที่เกิดขึ้นกับหญิงสาวเขาอยากจะขอโทษและขอยอมรับผิดชอบทุกๆอย่างอย่างลูกผู้ชาย

“หยุดพุดเดี๋ยวนี้นะ....ออกไปจากบ้านฉันด้วย”

พระพายไม่อยากให้ใครพูดถึงเรื่องวันนั้นอีกเพราะเธอไม่อยากให้ความรู้สึกเสียศักดิ์ศรีของเธอเกิดขึ้นมาอีกนั่นเองเธอพยายามหนีทุกอย่างแล้วแต่เหมือนว่าทุกอย่างกำลังวิ่งตามเธอตลอดเวลา

“ไม่ไปยังไงวันนี้เราก็ต้องคุยกันให้รู้เรื่อง”

“บอกให้ออกไปไง”

“ไม่...”

ภูผาไม่ยอมไปง่ายๆชายหนุ่มรวบกอดคนตัวเล็กเอาไว้ไม่ให้หนีเขาไปไหน

หากสิ่งที่เขาต้องการนั้นยังไม่สำเร็จหลายวันมานี้เขาไม่เห็นหน้าเธอรู้สึกเหงาและห่อเหี่ยวใจแปลกๆเพราะเมื่อกลับบ้านแล้วก็จะมีหญิงสาวที่คอยอยู่คุยเป็นเพื่อนเขาและตอนนั้นเขายังสามารถคุยกับเธอได้แทบจะทุกเรื่องอีกด้วย

แต่พอมาถึงวันนี้มันไม่ใช่หญิงสาวพยายามหนีเขาชายหนุ่มจึงอยากจะตามให้เธอกลับเข้ามาในชีวิตของเขาและสร้างรอยยิ้มให้เขาเหมือนเดิมหากไม่เหมือนเดิมได้ก็ขอให้ดีกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้ก็ยังดี

“นี่คุณปล่อยฉันนะ....ไอ้คนฉวยโอกาส”

พระพายพยายามดิ้นหนีจากชายหนุ่มเพราะเธอไม่อยากได้รับสัมผัสใดๆจากเขาอีก

“ผมไม่ได้ฉวยโอกาส...ที่ผมมาเพราะผมต้องการคุยกับคุณต้องการที่จะรับผิดชอบคุณ”

“ไม่ต้องมารับผิดชอบอะไรฉัน...แค่อย่ามายุ่งกับฉันก็พอ...ฉันอุตส่าห์ลาออกไปให้พ้นหน้าคุณแล้วคุณยังจะมารังควานฉันอีกทำไม”

“ผมบอกว่าผมต้องการรับผิดชอบคุณไง....เราจะแต่งงานกัน”

เรื่องนี้ภูผาคิดไตร่ตรองมาดีแล้วแถมยังคุยกับผู้ใหญ่ของทั้งเขาและเธอมาแล้วด้วย

“อย่ามาตลกรักกันก็ไม่ได้รัก...จะแต่งงานกันได้ยังไงคุณรักใครคุณก็รอคนนั้นไปอย่ามายุ่งกับฉัน...ได้ยินไหมว่าอย่ามายุ่ง”

พระพายได้ยินเช่นนั้นเธอก็ยิ่งรู้สึกน้อยใจหนักขึ้นเพราะรู้อยู่แก่ใจว่าชายหนุ่มยังมีใจให้กับแฟนเก่าอยู่แล้วจะมาแต่งงานกับเธอหญิงสาวไม่เข้าใจว่าเขาต้องการที่จะทำร้ายหัวใจของเธอไปถึงไหน

“มีเหตุผลหน่อยสิ....เมาคุยกันดีๆได้ไหมเรื่องของเราแม่คุณก็รู้แล้วทางบ้านผมก็รับรู้”