21.30 น.
“ช่วงนี้งานพี่ไม่ค่อยยุ่งแล้วขวัญอยากไปไหนไหม”
เหนือเมฆนอนกอดพาขวัญอยู่บนเตียงนุ่มส่วนจันทร์เจ้าที่หลับแล้วก็นอนอยู่ในเปลช่วงนี้หนูน้อยค่อนข้างติดเปลอย่างมากตั้งแต่ที่ไปเกาะคราวนั้นแล้ว
ช่วงนี้ชายหนุ่มเห็นว่างานทุกอย่างเริ่มลงตัวหมดแล้วเขาจึงอยากพาครอบครัวรวมทั้งตัวเขาเองไปพักผ่อนบ้างจึงอยากถามความเห็นจากคนเป็นภรรยาว่าอยากจะไปที่ไหน
“พาคุณพ่อไปเที่ยวบ้างก็น่าจะดีนะคะ”
พาขวัญเห็นด้วยกับชายหนุ่มที่จะไปหาที่เที่ยวพักผ่อนเพราะเธอก็อยากให้อิทธิวัฒน์ได้ออกจากบ้านบ้างเผื่อสภาพจิตใจจะดีขึ้นเพราะเธอรู้ว่าอิทธิวัฒน์ยังปลงไม่ตกเรื่องที่ผ่านมาถึงแม้จะใช้ชีวิตได้ปกติแล้วก็ตาม
“ที่ไหนดีล่ะ”
เหนือเมฆอยากรู้ว่าหญิงสาวอยากจะพาพ่อเธอไปที่ไหนเขาเองนึกไม่ค่อยออกเหมือนกันหากเป็นผับบาร์ก็คงจะรู้ดีเพราะเมื่อก่อนเขาเที่ยวสถานที่แบบนี้ค่อนข้างบ่อยหรือเรียกได้ว่าเกือบทุกวัน
“อืม...ขวัญอยากไปเที่ยวที่บ้านบ้างได้ไหมคะ”
พาขวัญเห็นว่าเธอไม่ได้กลับไปที่บ้านเธอที่ลำปางนานแล้วอีกอย่างที่นั่นก็อากาศดีและมีสถานที่เที่ยวอยู่เหมือนกันและอีกอย่างเธอก็เธออยากจะไปเยี่ยมเพื่อนเธอด้วยเห็นว่าเปิดร้านขายขนมไทยแล้วก็ขายดีซะด้วย
“ได้สิ...อากาศที่นั่นก็ดีพี่เองก็อยากไปบ้านไอ้ภูมันเหมือนกัน”
เหนือเมฆเห็นด้วยกับหญิงสาวเขาคิดว่าถ้าหญิงสาวไม่ให้ความเห็นเขาก็จะลองชวนเธอกลับไปบ้านของเธอนี่แหละ
“งั้นอีกสองวันเราไปกันนะคะ”
พาขวัญขอเวลาเตรียมตัวสักสองวันเพราะเธอจะต้องโทรบอกเพื่อนเธอก่อนว่าเธอจะกลับไปและไหนจะของอะไรของลูกเธออีกสำคัญเลยคือต้องชวนอิทธิวัฒน์ไปด้วยให้ได้เพราะเธอดูท่าแล้วคนนี้น่าจะชวนยากสุดเพราะช่วงนี้ชอบอยู่ติดแต่บ้าน
“ขวัญ...”
เหนือเมฆหันไปสบตากับหญิงสาวอย่างจริงจัง
“คะ...”
พาขวัญรู้สึกประหม่าเล็กน้อยกับสายตาที่เขามองมายังเธอ
“ตั้งแต่มีขวัญเข้ามาชีวิตพี่เปลี่ยนไปมากเลยรู้ไหม”
เหนือเมฆกระซิบข้างหูของหญิงสาวเสียงพร่าพร้อมพรมจูบไปที่ปอยผมของเธอเขาอยากบอกกับเธอนานแล้วแต่ก็ไม่มีโอกาสเสียทีวันนี้เขาเห็นว่าเป็นจังหวะที่ดีแล้ว
“หืม...มาทำซึ้งอะไรตอนนี้คะ”
พาขวัญมีอาการเขินจนหน้าของเธอตอนนี้แดงเป็นลูกตำลึงและพยายามที่จะไม่หันไปสบตากับเขา
“พี่ไม่รู้ว่ามันเร็วไปหรือเปล่าที่จะพูดว่ารักขวัญ...แต่พี่คิดว่าพี่รู้สึกแบบนั้นจริงๆ”
เหนือเมฆไม่รู้ว่าหญิงสาวจะเชื่อที่เขาพูดหรือเปล่าเพราะเขาและเธอยังรู้จักกันได้ไม่ถึงปีแต่ความรู้สึกของเขามันผูกพันธ์กับเธอไปมากเสียเหลือเกิน
“...พี่เหนือ...”
พาขวัญอมยิ้มอย่างซึ้งในหัวใจเธอเข้าใจและสัมผัสได้วินาทีที่เขาปกป้องเธอด้วยชีวิตเธอไม่รู้ว่าจะมีผู้ชายคนไหนที่กล้าเอาชีวิตตัวเองมาเสี่ยงเพื่อเธอได้ขนาดนี้
“เรามาสร้างครอบครัวเราให้ใหญ่ขึ้นกันเถอะ”
“คะ??”
พาขวัญคิ้วขมวดเล็กน้อยไม่รู้จริงๆว่าที่เขาพูดมันหมายความว่าอย่างไรเพราะคำว่าครอบครัวของเธอตอนนี้ก็มีครบแล้วทั้งพ่อแม่ลูก
“ทำน้องให้จันทร์เจ้าไง”
เหนือเมฆไม่รีรอที่จะสร้างครอบครัวของเขาให้ใหญ่ขึ้นมือหนาดึงสายผูกเอวชุดนอนของหญิงสาวออกอย่างรวดเร็วพร้อมกับเสื้อผ้าของเขาเช่นกัน
“อ๊ะ...อืมม”
หญิงสาวต้องแอ่นอกสะท้านเพราะชาหนุ่มใช้ริมฝีปากหนากอบกุมดูดคลึงยอดปทุมถันที่มันตั้งชูชันอยู่อย่างโหยหญิงสาวหายใจติดขัดเล็กน้อยเพราะความรู้สึกเสียวกระสันที่ชาหนุ่มมอบให้สายตาของเธอตอนนี้หยาดเยิ้มเป็นน้ำผึ้งมือทั้งสองกอบกุมจิกระบายอารมณ์ไปที่ไรผมของเขาหนักเบาสลับกัน
“อ้าส์...อืม...ที่.รัก”
เหนือเมฆครางกระเส่าเมื่อตัวตนของเขาเข้าไปบดเบียดกับช่องทางรักที่คับแคบของหญิงสาวแขนทั้งสองข้างของเขาเกี่ยวของของเธอเอาไว้ให้กางออกเพื่อเปิดทางให้ตัวตนของเขาเข้าไปอย่างง่ายแต่มันมันก็ไม่ได้ง่ายอยู่ดีถ้าเทียบกับขนาดของเขา
“อื้มมม....พี่เหนือ...อ้ะ”
หญิงสาวใบหน้าเครียดเกร็งเล็กน้อยเมื่อเธอรู้สึกทั้งเจ็บและจุกในเวลาเดียวกันแต่เธอก็ไม่ได้ต่อต้านอะไรเหตุเพราะอยากจะให้อีกฝ่ายมีความสุขที่สุด
“อื้มม...อ้ะ...”
“อ้าส์สส...ขวัญ...”
ไม่นานร่างกายของทั้งสองก็สอดประสานกันได้อย่างลงตัวเสียงแห่งความสุขเล็ดลอดออกมาจากทั้งสองอย่างไม่ขาดสายเตียงนุ่มสีขาวยับย่นด้วยแรงกระแทกที่เป็นจังหวะของชายหนุ่มตัวหญิงสาวสั่นครอนหน้าอกตูมถูกมือหนากอบกุมบีบเค้นอย่างสนุกมือเหงื่อตามตัวของทั้งสองซึมออกมาเป็นไรๆบทรักที่เร่าร้อนดำเนินไปค่อนคืนเกือบฟ้าสางถึงจะสงบลงเล่นเอาหญิงสาวแทบสลบคาอกของชายหนุ่มเลยทีเดียวถ้าหากไม่หยุดเสียก่อน
เช้าวันต่อมา
08.00 น.
“ขวัญ”
ช่วงเช้าของวันเหนือเมฆกระซิบข้างหูพาขวัญให้เธอได้รู้สึกตัวตื่นขึ้นเพราะตอนนี้อะไรๆของเขามันก็เริ่มตื่นเช่นกันเมื่อตื่นมาแล้วเจอคนเป็นภรรยาเปลือยกายใต้ผ้าห่มอยู่
“อือ...อืมม”
พาขวัญสะลึมสะลือตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงียเพราะเมื่อคืนเธอเองก็เสียแรงไปเยอะอยู่เหมือนกัน
“พี่ขอนะ”
เหนือเมฆเห็นว่าตอนนี้ลูกของเขาก็ยังไม่ตื่นชายหนุ่มจึงมุดเข้าใต้ผ้าห่มหวังนัวเนียคนเป็นภรรยาในตอนเช้าเผื่อจะมีความสุขกันอีกสักรอบ
“อ้ะ...พี่เหนือ”
พาขวัญร้องออกมาเล็กน้อยเมือคนเป็นสามีเล่นงับเต้างามของเธอเล่นอย่างไม่ได้ตั้งตัว
“แอ้...แอร๊ะ....”
หนูน้อยตัวกลมตื่นขึ้นมาได้ก็พลิกตัวผงกหัวอยู่ในเปลพร้อมส่งเสียงอันแหลมดังไปทั่วห้องทำให้เหนือเมฆต้องโผล่หัวออกมาจากผ้าห่มอย่างเสียดาย
“ตอนนี้คงไม่ได้แล้วล่ะคะ”
พาขวัญหันไปส่ายหัวให้คนเป็นสามีเพราะตอนนี้เธอคงจะต้องลุกไปดูลูกแล้ว
“โถ่...จันทร์เจ้าทำพ่ออีกแล้วนะ”
เหนือเมฆมีสีหน้าแอบเสียดายเล็กน้อยพลางคิดว่าหากลูกสาวตัวกลมของเขาตื่นช้ากว่านี้สักนิดก็คงจะดี
ลำปาง18.00 น.หลังจากเหตุการณ์ในคืนนั้นพระพายก็หนีกลับมาที่บ้านก่อนที่ภูผาจะกลับเธอปิดช่องทางการติดต่อจากชายหนุ่มทุกช่องทางและลาออกจากสำนักงานเธอใช้เงินที่พาขวัญทิ้งไว้ให้เจ็ดแสนมาเปิดร้านขายขนมไทยกับแม่เธอสองคนในตลาดที่อำเภอเป็นเดือนแล้วนานๆทีจะไปดูบ้านเธอกับพาขวัญสักครั้ง“แม่เหนื่อยไหม”ร้านขนมไทยของพระพายค่อนข้างขายดีเพราะฝีมือของมานีที่ลงมือทำเองทุกขั้นตอนโดยมีพระพายเป็นลูกมือ“ขายของเยอะเห็นเงินแบบนี้มันก็หายเหนื่อย”มานีไม่ได้รู้สึกเหนื่อยอะไรเลยเพราะเธอทำงานแล้วมันเห็นเงินความเหนื่อยก็หายไปปลิดทิ้ง“พรุ่งนี้แม่เตรียมทำสังขยารอเลยนะไอ้ขวัญน่าจะมาถึงตอนบ่ายๆ”พระพายตั้งหน้าตั้งตารอพาขวัญกลับมาเธอไม่ลืมที่จะเตือนแม่เธอให้ทำขนมของโปรดพาขวัญเอาไว้ให้เป็นเพราะเงินของเพื่อนเธอจึงทำให้เธอมีร้านจนทุกวันนี้“รู้แล้วล่ะน่า...”มานีเตรียมวัตถุดิบเอาไว้บางส่วนแล้วเธอไม่ลืมที่จะรอต้อนรับพาขวัญอยู่แล้ว“เออ...แม่ว่าแกไปดูบ้านให้หนูขวัญหน่อยก็ดีนะ”มานีเห็นว่าพาขวัญจะมาพรุ่งนี้แล้วเลยอยากให้ลูกสาวเธอไปดูบ้านให้เรียบร้อยเสียหน่อยเพราะไม่ได้ไปเป็นอาทิตย์แล้ว“พายก็ว่าจะไปพอดีจะแม่...เดี๋ยวนอนท
“ใครใช้ให้คุณไปบอกพวกเค้ากันล่ะ...ทำให้มันเงียบไปก็ไม่มีปัญหาอะไรแล้ว”เธอคิดไว้แล้วว่าแม่เธอต้องมีอะไรบิดบังเธออยู่เป็นแน่แต่ก็ไม่ยักจะรู้ว่าแม่เธอกับชายหนุ่มหาเวลาไปคุยกันตอนไหนเธอคิดว่าถ้าปล่อยให้เรื่องเงียบไปโดยที่ชายหนุ่มไม่ต้องมาใส่ใจกับเธอแค่นี้ทุกอย่างก็จะเงียบและเธอก็จะทำใจกับเรื่องนี้ได้เอง“รักตัวองบ้างหรือเปล่า”ภูผาอยากจะรู้นักที่เขาทำตัวของเธอเสียหายขนาดนี้ยังอยากให้เขาเฉยกับมันได้อีก“รักสิถึงได้พยายามปกป้องความรู้สึกตัวเองอยู่นี่ไง”พระพายรักตัวเองอยู่แล้วที่เธอพยายามอยู่ห่างเขาไม่อยากเห็นอยากเจอเพราะเธอต้องการรักษาแผลใจของเธออยู่นั่นเอง“ไม่รู้ล่ะ...อีกสองวันเตรียมตัวรอได้เลยเราจะแต่งงานกัน”ภูผาชักเห็นว่าหญิงสาวจะไม่ยอมแต่โดยดีเขาก็จะต้องใช้วิธีบังคับเสียแล้ว“นี่ฟังที่ฉันพูดไม่รู้เรื่องใช่ไหม....อื้มมม”พระพายต้องชะงักเมื่อจู่ๆชาหนุ่มก็ฉวยโอกาสบดจูบมาที่ปากบางของเอย่างไม่ได้ตั้งตัวแถมยังหนีเขาไปไหนไม่ได้เพราะแรงกอดรัดของเขา“ถ้ายังดื้ออีกเจอมากกว่านี้แน่...ไปนอนได้แล้วดึกแล้ว”ภูผาไม่ได้แค่ขู่แต่เขาเอาจริงชายหนุ่มเอื้อมมือไปหยิบรีโมทปิดทีวีพร้อมพาหญิงสาวเข้าไปนอนในห
“หืมม...สังขยา”เมื่อถาดสังขยามาวางตรงหน้าหญิงสาวก็ไม่รีรอที่จะตักแบ่งใส่จานกินกับข้าวเหนียวมูนอย่างคำโต“ค่อยๆกินก็ได้ขวัญ...ไม่กลัวอ้วนเหรอ”เหนือเมฆไม่เคยเห็นพาขวัญทานเยอะขนาดนี้มาก่อนสงสัยนี่จะเป็นของโปรดจริงๆแต่ก็อดแซวไม่ได้ว่าภรรยาของเขาจะน้ำหนักขึ้น“ไม่ค่ะได้กินของโปรดทั้งที”พาขวัญไม่กลัวอะไรแล้วนานๆทีได้กินของโปรดฝีมือของมานีทั้งทีหญิงสาวจึงตักเข้าปากไม่หยุดและไม่มีท่าทีว่าจะอิ่มด้วยซ้ำจนคนอื่นๆรอบโต๊ะอาหารไม่มีใครกล้าตักแบ่งสังขยาในถาดเข้ามาในจานของตัวเองเลยเพราะกลัวว่าจะไปแย่งพาขวัญ“พายไม่กินเหรอ”ตอนนี้ทุกคนก็ต่างทานของหวานกันล้างปากมีอยู่คนเดียวที่ไม่กินเห็นจะเป็นพระพายพาขวัญจึงต้อถามขึ้นว่าเพื่อนเธอไม่หิวหรืออย่างไรหรือจะไดเอทไว้ใส่ชุดแต่งงานอันนี้เธอก็ไม่แน่ใจ“ไม่อ่ะ...ฉันมีไอ้นี่...กินด้วยกันไหม”พระพายรู้สึกไม่ค่อยอยากจะกินของหวานพวกนี้เท่าไรเพราะตอนนี้เธอมีมะม่วงน้ำปลาหวานที่ชวนน้ำลายสออยู่มือที่แม่ของเธอพึ่งจะยื่นให้เมื่อกี้นี้เอง“เอาสิ...”พาขวัญเห็นว่าอะไรอยู่ในมือเพื่อนของเธอก็ตาลุกวาวเธอรู้สึกเปรี้ยวปากขึ้นมาในทันที“ยังไม่อิ่มอีกเหรอขวัญ”เหนือเมฆถึงกับผงะจ
3 เดือนต่อมาบ้านเหนือเมฆ“จันทร์เจ้าขา...อย่าหนีคุณแม่สิคะ”ตอนนี้ท้องของพาขวัญก็แก่ใกล้คลอดเต็มทีหญิงสาวจึงเดินตามลูกสาวของเธอไม่ค่อยจะไหวหนูน้อยจันทร์เจ้าก็ได้ขวบครึ่งแล้วเด็กหญิงเดินแทบจะทั้งวันหยุดได้ก็เห็นจะเป็นเวลานอนเท่านั้นแหละ“.หม่ำๆ หนมหย่อย”หนูน้อยเดินกลับมาหาคนเป็นแม่พร้อมชี้ไปที่ขนมผักที่อยู่ในกล่องแน่นอนว่าหนูน้อยอยากจะกินมันอีกแล้ว“หิวอีกแล้วเหรอคะ...อะนี่ค่ะคุณแม่ให้”พาขวัญเห็นว่าช่วงนี้จันทร์เจ้าชอบกินแต่ขนมจนเธอต้องให้เหนือเมฆซื้อติดบ้านไว้อาทิตย์ละหลายๆกล่องใจก็กลัวว่าหนูน้อยจะไม่สบายท้องแต่ก็เห็นหน้าอันจิ้มลิ้มและสายตาที่อ้อนวอนเธอก็อดจะให้หนูน้อยกินตามใจปากไม่ได้“เอา...”จันทร์เจ้ารับขนมจากคนเป็นแม่ใส่ในมือข้างขวาแต่มือข้างซ้ายก็แบขอคนตรงหน้าอีก“กินในมือให้หมดก่อนค่ะ”ถึงพาขวัญจะตามใจเรื่องกินแต่เธอก็ต้องให้จันทร์เจ้านั้นรู้จักกินทีละอย่างไม่โลภมากถือสองไม้สองมือ“กลับมาแล้วเหรอคะ”“จะ”ฟอดดด“จันทร์เจ้าครับ”เหนือเมฆเข้ามากอดคนเป็นภรรยาพร้อมหอมหญิงสาวฟอดใหญ่และหันไปเล่นกับลูกสาวตัวกลมของเขาต่อ“คูนน.พ่อ...ดีจ้า”หนูน้อยจันทร์เจ้าเห็นคนเป็นพ่อกลับมาก็รีบเดิ
โรงพยาบาลในระหว่างที่เหนือเมฆเดินทางกลับพาขวัญก็ถูกส่งตัวไปที่โรงพยาบาลเพราะเธอรู้สึกปวดท้องอย่างมากเหนือเมฆเลยต้องเปลี่ยนเป้าหมายจากที่บ้านไปที่โรงพยาบาลอย่างร้อนใจ“ขวัญ...เป็นไงบ้าง”พยาบาลเข็นเตียงหญิงสาวเข้าห้องผ่าตัดเหนือเมฆอยากจะรู้ว่าอาการของภรรยาของเขาเป็นอย่างไรเพราะเขากลัวว่าเธอจะมีอันตรายส่วนเรื่องติดต่อกับเอมิกาเธอให้เดย์จัดการอยู่“ขวัญโอเคค่ะ...พาจันทร์เจ้ากลับมาให้ได้นะคะ”พาขวัญยิ้มให้คนเป็นสามีตัวเธอตอนนี้ถึงมือหมอแล้วเธอโอเคแต่เธอห่วงจันทร์เจ้ามากกว่า“พี่สัญญา”เหนือเมฆรู้สึกกังวลไปเสียทุกเรื่อถึงภรรยาของเขาจะบอกว่าโอเคแต่การผ่าตัดทำคลอดด่วนเขาก็รู้ว่ายังไงมันก็อยู่ในภาวะเสี่ยงอยู่ดีแต่เขาก็ยต้องชั่งใจไม่ให้กังวลคิดเสียว่าภรรยาของเขาอยู่ในมือหมอแล้วคงจะปลอดภัย“ได้ที่อยู่มาแล้วครับคุณเหนือ”นภัสติดต่อกับเอมิกาได้ก็รีบมาบอกคนเป็นนายอย่างรีบร้อน“งั้นเราไปกันเลย”เหนือเมฆไม่รอช้าเมื่อติดต่อเอมิกาได้เงินที่เธออยากได้เขาก็เตรียมพร้อมหมดแล้วขอแค่เขาได้จันทร์เจ้าคืนมาเงินเท่าไรเขาก็ยอมแลกวันต่อมาช่วงเย็นของวัน“อือ.อืมม...”“ฟื้นแล้วเหรอ”เหนือเมฆรีบเดินไปที่เตียงภรรย
วันต่อมา“พี่ไปทำงานก่อนนะ”ได้เวลาที่ภูผาจะต้องไปทำงานแล้ววันนี้เขาไม่ยักจะเห็นหญิงสาวเดินมาส่งที่หน้าบ้านเขาจึงต้องเข้าไปบอกหญิงสาวเองว่าเขากำลังจะไปทำงานแล้ว“อืม...”พระพายตอบชายหนุ่มเพียงคำสั้นๆไม่มองเขาแม้แต่นิดเดียวเพราะกำลังให้นมลูกของเธออยู่“พ่อไปทำงานก่อนนะครับ”ภูผาไม่อยากจะหาเรื่องคุยกับหญิงสาวตอนนี้เขาไม่รู้ว่าเธอโกรธเรื่องอะไรถึงได้มีท่าทีเฉยชาแต่ขอเขากลับจากทำงานก่อนค่อยคุยกันจะดีกว่าเขาก้มลงไปจูบหน้าผากของลูกสาวของเขาแล้วออกไปทำงานทันที//รู้บ้างไหมว่าโกรธอยู่เนี่ย//พระพายยิ่งเห็นชายหนุ่มไม่ถามอะไรเธอบ้างว่าเธอเป็นแบบนี้เพราะอะไรก็ยิ่งหงุดหงิดแต่เมื่อมองหน้าลูกเธอก็ใจเย็นลงมากตอนนี้เธอขอสนใจแต่ลูกก่อนจะดีกว่ากลัวว่านึกถึงชายหนุ่มแล้วเธอจะพาลใจขุ่นมัวเย็นของวันภูผากลับบ้านมาได้พักใหญ่แล้วตอนนี้หญิงสาวก็เข้าครัวทำกับข้าวอยู่ส่วนลูกก็นอนเล่นอยู่ในเปลโดยมีเขาที่คอยอยู่ข้างๆชายหนุ่มนั่งคิดแล้วคิดอีกก็ยังคิดไม่ตกว่าหญิงสาวนั้นเป็นอะไรกลับมาคิดว่าอาการจะดีขึ้นกลับเหมือนจะยิ่งกว่าเดิม“อาหารเย็นเรียบร้อยแล้วค่ะ”พระพายทำกับข้าวสองสามอย่างวางที่โต๊ะอาหารให้ชายหนุ่ม“พายเป็น
กรุงเทพมหานครบ้านอธิษฐ์เวหา22.00 น.“มันเกิดเรื่องนี้ขึ้นได้ยังไง”อิทธิวัฒน์ถึงกับล้มพับลงไปนั่งที่โซฟาเมื่อรู้ข่าวเรื่องลูกชายคนโตกับลูกสะใภ้เกิดอุบัติเหตุขณะกำลังพากันกลับบ้านหลังจากที่เพียงฟ้าลูกสะใภ้ของเขานั้นกลับจากพักฟื้นที่โรงพยาบาลหลังคลอดได้เพียงสามวันเท่านั้นเขาเองก็ยังไม่ได้เห็นหน้าหลานเลยด้วยซ้ำยิ่งร้ายไปกว่านั้นหลานของเขายังหายไปโดยไร้น่องรอยอีกต่างหากเขาไม่รู้ว่าเรื่องอุบัติเหตุครั้งนี้เป็นเรื่องอุบัติเหตุจริงๆหรือใครทำให้มันเกิดขึ้นกันแน่นิกรเองได้รับข่าวนี้มาก็ร้อนใจอยู่ไม่น้อยตอนนี้เขาก็ได้สั่งการให้ลูกน้องของเขาสืบดูอีกทีว่าที่มาที่ไปของอุบัติเหตุครั้งนี้มันคืออะไรกันแน่เขาเองปักใจเชื่อร้อยเปอร์เซ็นต์ต์ว่าอรรณพนั้นเป็นคนไม่ประมาทถ้าไม่มีใครจงใจให้เกิดมันคงไม่มีทางเกิดขึ้นแน่“แล้วตาเหนืออยู่ไหนไปตามกลับมาเดี๋ยวนี้เลย”อิทธิวัฒน์เห็นว่าป่านนี้ลูกชายคนเล็กของเขายังไม่เห็นจะโผล่หัวกลับมาที่บ้านเสียทีจึงสั่งให้นิกรไปตามกลับมาด่วนเพราะตอนนี้ยังไงเขาก็ยังอยากให้ลูกชายของเขามารับรู้ข่าวของคนในบ้านไม่ใช่เอาแต่หายหัวไปอยู่แต่ข้างนอก“ครับคุณท่าน”นิกรได้รับคำสั่งจากอิทธิ
ก็อกๆๆๆ“พาย...พาย...นี่ฉันขวัญเอง”พาขวัญเคาะประตูไม้หน้าบ้านของพระพายพร้อมเรียกเพื่อนเธออย่างร้อนใจเธอรู้ว่าแม่ของพระพายรับจ้างเลี้ยงเด็กยังไงที่นี่ก็ต้องมีนมสำหรับเด็กติดบ้านไว้บ้างแหละ“แม่...เสียงไอ้ขวัญ”พระพายลุกขึ้นพรวดเมื่อเธอรู้ว่าใครเรียกเธอ“เอ้าเหรอ...รีบลุกไปดูสิแล้วหนูขวัญมาทำไมดึกๆดื่นๆล่ะเนี่ย”มานีเองก็ลุกขึ้นเหมือนกันเพราะรู้ว่าต้องมีเรื่องด่วนแน่ไม่อย่างนั้นพาขวัญคงไม่มาบ้านเธอเวลานี้แน่เพราะที่นี่กลางคืนน่ากลัวแค่ไนใครๆก็รู้“จ๊ะแม่”พระพายรีบไปเปิดไฟและปิดประตูบ้านไปดูเพื่อนสาวเธอทันที“แง้ๆๆๆๆ....แง้ๆๆๆ....”“ขวัญ...ไปอุ้มเด็กที่ไหนมา”พระพายเปิดประตูมาเห็นเพื่อนเธออุ้มเด็กเล็กอยู่ในห่อผ้าก็ถึงกับหน้าเหวอนิดหน่อยแต่ก็รู้ว่าต้นเสียงที่เธอคิดว่าหูแว่วอยู่ที่ไหน“แกพอจะมีนมผงของเด็กไหม”เมื่อเพื่อนสาวเธอเปิดประตูมาได้พาขวัญก็รีบถามหานมผงของเด็กทันทีโดยที่ไม่ได้ใส่ใจจะตอบคำถามที่เพื่อนเธอถามเพราะเธอนั้นยังไม่มีเวลาที่จะอธิบาย“น่าจะมีอยู่เข้ามาข้างในก่อนเดี๋ยวถามแม่ให้”พระพายพอจะดูออกว่าเด็กที่ร้องแบบนี้น่าจะหิวเลยให้เพื่อนเธอเข้ามาในบ้านก่อนเพราะเดี๋ยวบ้านอื่นเขาจ