ตอนที่37

3 เดือนต่อมา

บ้านเหนือเมฆ

“จันทร์เจ้าขา...อย่าหนีคุณแม่สิคะ”

ตอนนี้ท้องของพาขวัญก็แก่ใกล้คลอดเต็มทีหญิงสาวจึงเดินตามลูกสาวของเธอไม่ค่อยจะไหวหนูน้อยจันทร์เจ้าก็ได้ขวบครึ่งแล้วเด็กหญิงเดินแทบจะทั้งวันหยุดได้ก็เห็นจะเป็นเวลานอนเท่านั้นแหละ

“.หม่ำๆ หนมหย่อย”

หนูน้อยเดินกลับมาหาคนเป็นแม่พร้อมชี้ไปที่ขนมผักที่อยู่ในกล่องแน่นอนว่าหนูน้อยอยากจะกินมันอีกแล้ว

“หิวอีกแล้วเหรอคะ...อะนี่ค่ะคุณแม่ให้”

พาขวัญเห็นว่าช่วงนี้จันทร์เจ้าชอบกินแต่ขนมจนเธอต้องให้เหนือเมฆซื้อติดบ้านไว้อาทิตย์ละหลายๆกล่องใจก็กลัวว่าหนูน้อยจะไม่สบายท้องแต่ก็เห็นหน้าอันจิ้มลิ้มและสายตาที่อ้อนวอนเธอก็อดจะให้หนูน้อยกินตามใจปากไม่ได้

“เอา...”

จันทร์เจ้ารับขนมจากคนเป็นแม่ใส่ในมือข้างขวาแต่มือข้างซ้ายก็แบขอคนตรงหน้าอีก

“กินในมือให้หมดก่อนค่ะ”

ถึงพาขวัญจะตามใจเรื่องกินแต่เธอก็ต้องให้จันทร์เจ้านั้นรู้จักกินทีละอย่างไม่โลภมากถือสองไม้สองมือ

“กลับมาแล้วเหรอคะ”

“จะ”

ฟอดดด

“จันทร์เจ้าครับ”

เหนือเมฆเข้ามากอดคนเป็นภรรยาพร้อมหอมหญิงสาวฟอดใหญ่และหันไปเล่นกับลูกสาวตัวกลมของเขาต่อ

“คูนน.พ่อ...ดีจ้า”

หนูน้อยจันทร์เจ้าเห็นคนเป็นพ่อกลับมาก็รีบเดินเข้ามาประชิดตัวพร้อมยกมือป้อมๆของเธอประกบกันแบบลวกๆสวัสดีคนเป็นพ่อตามที่พาขวัญเคยสอนหนูน้อยฉลาดน่ารักแบบนี้คนทั้งบ้านเลยพากันหลงเสียทุกคน

“ยัยลูกหมูน้อยของคุณพ่อทำอะไรอยู่คะ”

เหนือเมฆอุ้มเด็กหญิงตัวกลมขึ้นพร้อมฟัดไปที่พุงย้วยๆของหนูน้อยด้วยความหมั่นเขี้ยว

“หนม...หย่อย”

หนูน้อยชูขนมในมือให้คนเป็นพ่อดูว่าสิ่งที่เธอทำในตอนนี้คือกินขนมอันแสนอร่อยที่คนเป็นแม่พึ่งจะให้เมื่อกี้นี้เอง

“กินเก่งขนาดนี้คุณพ่อจะเลี้ยงไหวไหมครับเนี่ย”

เหนือเมฆยังคงฟัดไปที่พุงของหนูน้อยต่อดูสิ่งที่เธอตอบช่างน่าเอ็นดูเสียเหลือเกิน

“อิๆๆ...คิกๆๆ”

หนูน้อยที่ถูกฟัดก็บิดตัวหัวเราะไปมาเล่นกับคนเป็นพ่ออย่างอารมณ์ดีทำเอาคนที่นั่งดูอยู่ก็อารมณ์ดีตามไปด้วยจันทร์เจ้าช่างเป็นสีสันของบ้านเสียจริงหากลูกของพาขวัญออกมาเธอคิดว่าบ้านนี้ต้องสนุกมากขึ้นอีกแน่

“มีความสุขกันจังเลยนะ”

เอมิกาตอนนี้เธอสิ้นไร้ไม้ตรอกตั้งแต่แม่ของเธอโดนจับเข้าคุกงานการอะไรเธอก็ทำไม่ทนสักอย่างยิ่งนานวันเข้าเงินที่เธอมีเหลือก็หมดลงไปเรื่อยๆจนตอนนี้เธอต้องเป็นผู้หญิงที่ใช้เนื้อตัวของเธอให้เป็นประโยชน์เป็นเมียเก็บของเสี่ยที่รุ่นราวคราวพ่อเพื่อมีเงินใช้ประทังชีวิตไปวันๆตอนนี้เธอยิ่งเห็นครอบครัวของเหนือเมฆมีความสุขกันดีเธอก็ยิ่งคับแค้นใจ

บ้านอธิษฐ์เวหา

“แกได้ข่าวหนูเอมบ้างหรือเปล่าตาเหนือ”

อิทธิวัฒน์ไม่ได้ข่าวเอมิกามานานตั้งแต่แม่ของเธอโดนจับไปเขาเองแยกแยะเป็นคนทำผิดกับคนที่ไม่ได้ทำผิดถึงจะเป็นแม่ลูกแต่ก็ไม่ใช่ว่าเขาจะโกรธทั้งสองเลยยังห่วงเธออยู่ว่าจะใช้ชีวิตอย่างไรเพราะเขาเองก็เอ็นดูเอมิกาเหมือนลูกหลานด้วยความที่รู้จักกันมาหลายปีนั่นเอง

“ไม่นี่ครับคุณพ่อจะไปสนใจทำไม”

เหนือเมฆไม่เห็นว่าพ่อของเขากับครอบครัวของเขามีความจำเป็นอะไรที่จะต้องไปสนใจผู้หญิงคนนั้นเลย

“ก็แค่ห่วงๆคนคุ้นเคยกัน”

“คุณพ่อเชื่อเหรอครับว่ายัยนั่นจะไม่มีส่วนรู้เห็นกับเรื่องทั้งหมด”

เหนือเมฆคิดว่าเอมิกากับแม่จะต้องมีส่วนรู้เห็นอะไรกันแน่เขาไม่เชื่อว่าสองแม่ลูกที่ดูสนิทกันขนาดนั้นจะไม่รู้เรื่องอะไรเลย

“เธออาจจะไม่รู้เรื่องจริงๆก็ได้”

“คุณพ่อมองโลกในแง่ดีเกินไป...เอาเป็นว่าผมจะให้เดย์ลองสืบดูแล้วกันว่ายัยนั่นชีวิตตอนนี้เป็นยังไง”

ในเมื่อพ่อของเขาต้องการอยากจะรู้เรื่องของเอมิกาเขาก็จะให้นภัสจัดการให้จะได้เลิกกังวลแต่ถ้าจะช่วยเหลืออะไรเขาขอยื่นคำขาดว่าเขาไม่ให้ช่วยอย่างแน่นอน

3 วันต่อมา

08.00 น.

วันนี้ทุกคนออกไปทำงานกันแต่เช้าเพราะที่บริษัทใหญ่นั้นมีเรื่องสำคัญที่จะต้องรีบประชุมกันด่วนทั้งอิทธิวัฒน์และเหนือเมฆเลยต้องเข้าประชุมด้วยพร้อมกันทั้งสองคนที่บ้านจึงเหลือเพียงพาขวัญกับจันทร์เจ้าและแม่บ้านอีกแค่คนสองคนเท่านั้น

“จันทร์เจ้าขาหม่ำๆข้าวนะคะ”

“หม่ำๆ...อื้มม”

พาขวัญจะพาจันทร์เจ้าออกมาเดินเล่นตอนเช้าที่สวนหย่อมหน้าบ้านเป็นประจำทุกวันพร้อมป้อนข้าวเช้าหนูน้อยที่นี่เป็นปกติ

“คุณเอม!!”

พาขวัญตกใจจนทำอะไรไม่ถูเมื่อเห็นเอมิกาเดินเข้ามาที่บ้านเหนือเมฆบอกกับเธอว่าห้ามไว้ใจเอมิกาตอนนี้เธอจึงค่อนข้างกลัวและพยายามจะลุกไปอุ้มจันทร์เจ้าแต่ท้องที่ใหญ่ของเธอก็ทำให้ทำอะไรค่อนข้างเชื่องช้า

“แอ้...อื้ออ...”

หนูน้อยพยายามดิ้นออกจากอ้อมแขนคนแปลกหน้าอย่างอึดอัด

“บอกผัวแกถ้าอยากได้ลูกให้เอาเงินมาแลก20ล้าน...โทรมาเบอนี้”

เอมิกาปาซองกระดาษให้หญิงสาวพร้อมวิ่งหนีขึ้นรถตู้ที่รออยู่มาไกลไปทันที

“ไม่นะ...จันทร์เจ้าลูก...จันทร์เจ้า...โอ้ยยยย”

พาขวัญพยายามวิ่งตามแต่กลับสะดุดล้มเสียก่อนและตอนนี้เธอก็รู้สึกปวดท้องขึ้นมาอีกด้วย

“คุณขวัญ...ว้ายยยย...”

แม่บ้านเห็นหญิงสาวล้มลงกองอยู่กับพื้นก็รีบเข้ามาดูอย่างรวดเร็วเธอเห็นมีคนอุ้มหนูน้อยออกไปแวบๆแต่ก็ตามไม่ทันเสียแล้วจึงต้องดูพาขวัญก่อน

“โทรหาพี่เหนือเร็ว”

“ค่ะๆ”

พาขวัญต้องการจะคุยกับเหนือเมฆให้เร็วที่สุดเพราะตอนนี้เธอเป็นห่วงจันทร์เจ้ามาก