Share
ตอนที่35
“ใครใช้ให้คุณไปบอกพวกเค้ากันล่ะ...ทำให้มันเงียบไปก็ไม่มีปัญหาอะไรแล้ว”
เธอคิดไว้แล้วว่าแม่เธอต้องมีอะไรบิดบังเธออยู่เป็นแน่แต่ก็ไม่ยักจะรู้ว่าแม่เธอกับชายหนุ่มหาเวลาไปคุยกันตอนไหนเธอคิดว่าถ้าปล่อยให้เรื่องเงียบไปโดยที่ชายหนุ่มไม่ต้องมาใส่ใจกับเธอแค่นี้ทุกอย่างก็จะเงียบและเธอก็จะทำใจกับเรื่องนี้ได้เอง
“รักตัวองบ้างหรือเปล่า”
ภูผาอยากจะรู้นักที่เขาทำตัวของเธอเสียหายขนาดนี้ยังอยากให้เขาเฉยกับมันได้อีก
“รักสิถึงได้พยายามปกป้องความรู้สึกตัวเองอยู่นี่ไง”
พระพายรักตัวเองอยู่แล้วที่เธอพยายามอยู่ห่างเขาไม่อยากเห็นอยากเจอเพราะเธอต้องการรักษาแผลใจของเธออยู่นั่นเอง
“ไม่รู้ล่ะ...อีกสองวันเตรียมตัวรอได้เลยเราจะแต่งงานกัน”
ภูผาชักเห็นว่าหญิงสาวจะไม่ยอมแต่โดยดีเขาก็จะต้องใช้วิธีบังคับเสียแล้ว
“นี่ฟังที่ฉันพูดไม่รู้เรื่องใช่ไหม....อื้มมม”
พระพายต้องชะงักเมื่อจู่ๆชาหนุ่มก็ฉวยโอกาสบดจูบมาที่ปากบางของเอย่างไม่ได้ตั้งตัวแถมยังหนีเขาไปไหนไม่ได้เพราะแรงกอดรัดของเขา
“ถ้ายังดื้ออีกเจอมากกว่านี้แน่...ไปนอนได้แล้วดึกแล้ว”
ภูผาไม่ได้แค่ขู่แต่เขาเอาจริงชายหนุ่มเอื้อมมือไปหยิบรีโมทปิดทีวีพร้อมพาหญิงสาวเข้าไปนอนในห้องของเธอโดยมีเขาอยู่ติดตัวกับเธอตลอดเวลา
“..........”
//จะมายุ่งอะไรกับชีวิตฉันนักหนานะ//
เช้าวันต่อมา
“อือ...อืมม...”
พระพายตื่นขึ้นมาเธอรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างทับอยู่บนตัวของเธอเมื่อปรับสายตาคิดทบทวนได้เธอก็จำได้ว่าเมื่อคืนเธอหลับไปในอ้อมกอดของภูผาหญิงสาวเลยพยายามลุกขึ้นมาอย่างทุลักทุเลเพราะดูเหมือนคนที่นอนกอดอยู่จะไม่ยอมปล่อยเธอน่ะสิ
“ปล่อย....จะลุกไปช่วยแม่เปิดร้านมีการมีงานทำ”
พระพายเอ่ยเหตุผลของเธอออกมาเสียงแข็งเพื่อให้ชายหนุ่มยอมปล่อยเธอออกจากอ้อมกอด
“เดี๋ยวตอนเย็นผมไปหาที่ร้านนะ”
ภูผายอมปล่อยหญิงสาวแต่โดยดีเพราะเขาก็มีหน้าที่ที่จะต้องไปทำเช่นกันช่วงเย็นเขากะว่าจะไปทานข้าวกับแม่หญิงสาวเสียหน่อยเพื่อสร้างสัมพันธ์อันดีต่อกันเอาไว้
“...หี้ยยย...”
//อีตาบ้าไม่มีสลดบ้างเลยหรือไง//
พระพายหมดคำจะพูดกับชายหนุ่มเสียจริงเธอก็จะเฉยต่อไปแบบนี้หากเขาอยากจะตื๊อเธอนักก็แล้วแต่เธอแค่ทำเป็นไม่สนใจก็เท่านั้นเธอคิดว่าเดี๋ยวเขาก็คงจะหยุดไปเองถ้าอยากจะแต่งงานกับเธอนักก็ดูซิว่าจะทนความเฉยชาของเธอได้ไหม
เย็นของวัน
ครอบครัวของเหนือเมฆมาถึงที่บ้านของภูผาตั้งแต่ช่วงบ่ายเมื่อทุกคนมาถึงต่างก็พักผ่อนเอาแรงกันเสียก่อนเพราะช่วงเย็นมีนัดกันว่าจะไปที่ร้านของพระพายกัน
“คุณพ่อสวัสดีครับ...ว่ายังไงครับจันทร์เจ้า...”
“แอ้...อ้”
ภูผาเลิกงานแล้วก็รีบกลับมาที่บ้านเพราะรู้ว่ามีแขกรออยู่เมื่อมาถึงเจออิทธิวัฒน์นอนเล่นกับหลานตัวกลมของเขาอยู่ที่หน้าบ้านก็รีบสวัสดีแล้วเข้าไปคุยเล่นทักทายกับหนูน้อยที่หายหน้าไปไม่เท่าไรดูจะโตเร็วขึ้นมาก
“หวัดดีลูกว่ายังไงตาภูสบายดีหรือเรา”
“ครับคุณพ่อ....”
ทั้งสองคุยสารทุกข์สุขดิบกันตามประสาคนที่ไม่ค่อยได้เจอกันนานอิทธิวัฒน์เองก็เห็นภูผามาตั้งแต่เด็กๆเพราะเป็นลูกของเพื่อนรักแล้วพอรุ่นลูกของเขาลูกทั้งสองของเขาก็เป็นเพื่อรักกันอีกด้วย
“เห็นตาเหนือบอกเรากำลังจะมีข่าวดีนี่พ่อมาถูกจังหวะใช่ไหม”
อิทธิวัฒน์พอจะรู้ข่าวเรื่องของภูผามาบ้างว่าเป็นอะไรยังไงในเมื่อภูผาจะมีข่าวดีเขาก็แสดงความยินดีด้วย
“ครับ...แต่ว่าเจ้าสาวของผมเค้ายังไม่ยอมตกลงแต่โดยดีเลยนี่สิครับ”
“ตื๊อเท่านั้นที่ครองโลก.555”
อิทธิวัฒน์ให้คำแนะนำอย่างคนที่อาบน้ำร้อนมาก่อนวิธีนี้เขาใช้ได้ผลกับแม่ของเหนือเมฆมาแล้ว
“ผมว่าก็ต้องวิธีนี้วิธีเดียวแหละครับ...ยังไงผมก็ต้องรับผิดชอบสิ่งที่ผมทำลงไปครับ”
ภูผาคิดว่าก็คงจะต้องใช้วิธีนี้แหละต้องทำตัวหน้าด้านเข้าไว้สักวันหนึ่งเขาคิดว่าหญิงสาวก็ต้องใจอ่อนเองเขาไม่รู้หรอกว่าเขานั้นรักพระพายหรือไม่แต่เขาไม่ปฏิเสธว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ดีเขาอยู่ด้วยแล้วมีความสุขและเขาก็ต้องรับผิดชอบเธออนาคตหากเขาได้อยู่ใกล้ชิดกับเธอมากกว่าทุกวันนี้อาจจะรู้ใจตัวเองก็ได้ว่าเขาคิดอย่างไรกับเธอกันแน่
“คุณภูจะแต่งงานเหรอคะ??”
“อืม...”
พาขวัญเดินอกมาพร้อมเหนือเมฆเธอบังเอิญได้ยินภูผาคุยกับพ่อสามีของเอพอดีจึงหันไปถามเหนือเมฆเพราะเรื่องนี้เธอไม่เห็นเคยจะรู้เรื่องเลยทางด้านเหนือเมฆเองเขารู้ทุกอย่างเพราะเขาเป็นที่ปรึกษาเรื่องนี้ให้กับเพื่อนของเขาเองเพียงแต่ไม่ได้บอกกับคนเป็นภรรยาเท่านั้น
“ครับคุณขวัญ”
ภูผาได้ยินที่พาขวัญถามเหนือเมฆจึงตอบหญิงสาวออกไปว่าเขาจะแต่งงานเร็วๆนี้
“เจ้าสาวคุณภูคือใครเหรอคะ??”
พาขวัญไม่ยักจะเห็นภูผาคบกับใครและสามีเธอก็ไม่ได้พูดอะไรให้เธอฟังด้วยจึงอยากจะรู้ว่าเจ้าสาวของภูผาเป็นใคร
“คุณขวัญรู้จักเธอดีเลยล่ะครับ...เดี๋ยวเย็นนี้ผมก็จะไปหาเธอคุณขวัญไปด้วยกันนะครับ”
ภูผาอมยิ้มเล็กน้อยเดี๋ยวอีกไม่นานหญิงสาวก็จะรู้องและเขาก็รู้ว่าเธอนั้นรู้จักเจ้าสาวของเขาเป็นอย่างดีอีกด้วยจนเขาคิดว่าอาจะขอความช่วยเหลือจากหญิงสาวด้วยก็เป็นได้
ร้านพระพาย
“จันทร์เจ้า...ทำไมจ้ำม่ำแบบนี้ล่ะลูก”
ตั้งแต่ทุกคนมาถึงที่ร้านของพระพายก็นั่งคุยกันอย่างคนที่ไม่ได้เจอกันนานพระพายทักทายทุกคนเรียบร้อยก็หันไปเล่นกับจันทร์เจ้าเพราะหนูน้อยช่างน่ากอดน่าฟัดเสียเหลือเกิน
พาขวัญเองก็ดีใจอย่างมากที่รู้ว่าเพื่อนเธอจะแต่งงานกับคนดีๆอย่างภูผาคิดว่าชาตินี้จะไม่ได้เห็นเพื่อนเธอมีแฟนซะแล้วแต่เธอก็ยังแอบหวั่นเรื่องของทั้งคู่อยู่เธอเองก็จะคอยเชียร์อยู่สุดแรงให้เพื่อนเธอกับภูผาตกลงกันได้ด้วยดีโดยเร็ว
“ขนมหวานค่ะ...แล้วก็สังขยาทุกคนทานได้กินกันได้นะคะมีอีกเยอะค่ะ”
มานียกถาดขนมหวานมาเสียเต็มโต๊ะหลังจากที่ทุกคนทานอาหารคาวกันเรียบร้อยแล้วเธอไม่ลืมที่จะยกสังขยาถาดใหญ่มาวางตรงหน้าของพาขวัญเพราะรู้ดีว่าเป็นของโปรดหญิงสาว
Related chapter
ลวงรักแม่สาวจอมเฉิ่ม ตอนที่36
“หืมม...สังขยา”เมื่อถาดสังขยามาวางตรงหน้าหญิงสาวก็ไม่รีรอที่จะตักแบ่งใส่จานกินกับข้าวเหนียวมูนอย่างคำโต“ค่อยๆกินก็ได้ขวัญ...ไม่กลัวอ้วนเหรอ”เหนือเมฆไม่เคยเห็นพาขวัญทานเยอะขนาดนี้มาก่อนสงสัยนี่จะเป็นของโปรดจริงๆแต่ก็อดแซวไม่ได้ว่าภรรยาของเขาจะน้ำหนักขึ้น“ไม่ค่ะได้กินของโปรดทั้งที”พาขวัญไม่กลัวอะไรแล้วนานๆทีได้กินของโปรดฝีมือของมานีทั้งทีหญิงสาวจึงตักเข้าปากไม่หยุดและไม่มีท่าทีว่าจะอิ่มด้วยซ้ำจนคนอื่นๆรอบโต๊ะอาหารไม่มีใครกล้าตักแบ่งสังขยาในถาดเข้ามาในจานของตัวเองเลยเพราะกลัวว่าจะไปแย่งพาขวัญ“พายไม่กินเหรอ”ตอนนี้ทุกคนก็ต่างทานของหวานกันล้างปากมีอยู่คนเดียวที่ไม่กินเห็นจะเป็นพระพายพาขวัญจึงต้อถามขึ้นว่าเพื่อนเธอไม่หิวหรืออย่างไรหรือจะไดเอทไว้ใส่ชุดแต่งงานอันนี้เธอก็ไม่แน่ใจ“ไม่อ่ะ...ฉันมีไอ้นี่...กินด้วยกันไหม”พระพายรู้สึกไม่ค่อยอยากจะกินของหวานพวกนี้เท่าไรเพราะตอนนี้เธอมีมะม่วงน้ำปลาหวานที่ชวนน้ำลายสออยู่มือที่แม่ของเธอพึ่งจะยื่นให้เมื่อกี้นี้เอง“เอาสิ...”พาขวัญเห็นว่าอะไรอยู่ในมือเพื่อนของเธอก็ตาลุกวาวเธอรู้สึกเปรี้ยวปากขึ้นมาในทันที“ยังไม่อิ่มอีกเหรอขวัญ”เหนือเมฆถึงกับผงะจ
ลวงรักแม่สาวจอมเฉิ่ม ตอนที่37
3 เดือนต่อมาบ้านเหนือเมฆ“จันทร์เจ้าขา...อย่าหนีคุณแม่สิคะ”ตอนนี้ท้องของพาขวัญก็แก่ใกล้คลอดเต็มทีหญิงสาวจึงเดินตามลูกสาวของเธอไม่ค่อยจะไหวหนูน้อยจันทร์เจ้าก็ได้ขวบครึ่งแล้วเด็กหญิงเดินแทบจะทั้งวันหยุดได้ก็เห็นจะเป็นเวลานอนเท่านั้นแหละ“.หม่ำๆ หนมหย่อย”หนูน้อยเดินกลับมาหาคนเป็นแม่พร้อมชี้ไปที่ขนมผักที่อยู่ในกล่องแน่นอนว่าหนูน้อยอยากจะกินมันอีกแล้ว“หิวอีกแล้วเหรอคะ...อะนี่ค่ะคุณแม่ให้”พาขวัญเห็นว่าช่วงนี้จันทร์เจ้าชอบกินแต่ขนมจนเธอต้องให้เหนือเมฆซื้อติดบ้านไว้อาทิตย์ละหลายๆกล่องใจก็กลัวว่าหนูน้อยจะไม่สบายท้องแต่ก็เห็นหน้าอันจิ้มลิ้มและสายตาที่อ้อนวอนเธอก็อดจะให้หนูน้อยกินตามใจปากไม่ได้“เอา...”จันทร์เจ้ารับขนมจากคนเป็นแม่ใส่ในมือข้างขวาแต่มือข้างซ้ายก็แบขอคนตรงหน้าอีก“กินในมือให้หมดก่อนค่ะ”ถึงพาขวัญจะตามใจเรื่องกินแต่เธอก็ต้องให้จันทร์เจ้านั้นรู้จักกินทีละอย่างไม่โลภมากถือสองไม้สองมือ“กลับมาแล้วเหรอคะ”“จะ”ฟอดดด“จันทร์เจ้าครับ”เหนือเมฆเข้ามากอดคนเป็นภรรยาพร้อมหอมหญิงสาวฟอดใหญ่และหันไปเล่นกับลูกสาวตัวกลมของเขาต่อ“คูนน.พ่อ...ดีจ้า”หนูน้อยจันทร์เจ้าเห็นคนเป็นพ่อกลับมาก็รีบเดิ
ลวงรักแม่สาวจอมเฉิ่ม ตอนที่38
โรงพยาบาลในระหว่างที่เหนือเมฆเดินทางกลับพาขวัญก็ถูกส่งตัวไปที่โรงพยาบาลเพราะเธอรู้สึกปวดท้องอย่างมากเหนือเมฆเลยต้องเปลี่ยนเป้าหมายจากที่บ้านไปที่โรงพยาบาลอย่างร้อนใจ“ขวัญ...เป็นไงบ้าง”พยาบาลเข็นเตียงหญิงสาวเข้าห้องผ่าตัดเหนือเมฆอยากจะรู้ว่าอาการของภรรยาของเขาเป็นอย่างไรเพราะเขากลัวว่าเธอจะมีอันตรายส่วนเรื่องติดต่อกับเอมิกาเธอให้เดย์จัดการอยู่“ขวัญโอเคค่ะ...พาจันทร์เจ้ากลับมาให้ได้นะคะ”พาขวัญยิ้มให้คนเป็นสามีตัวเธอตอนนี้ถึงมือหมอแล้วเธอโอเคแต่เธอห่วงจันทร์เจ้ามากกว่า“พี่สัญญา”เหนือเมฆรู้สึกกังวลไปเสียทุกเรื่อถึงภรรยาของเขาจะบอกว่าโอเคแต่การผ่าตัดทำคลอดด่วนเขาก็รู้ว่ายังไงมันก็อยู่ในภาวะเสี่ยงอยู่ดีแต่เขาก็ยต้องชั่งใจไม่ให้กังวลคิดเสียว่าภรรยาของเขาอยู่ในมือหมอแล้วคงจะปลอดภัย“ได้ที่อยู่มาแล้วครับคุณเหนือ”นภัสติดต่อกับเอมิกาได้ก็รีบมาบอกคนเป็นนายอย่างรีบร้อน“งั้นเราไปกันเลย”เหนือเมฆไม่รอช้าเมื่อติดต่อเอมิกาได้เงินที่เธออยากได้เขาก็เตรียมพร้อมหมดแล้วขอแค่เขาได้จันทร์เจ้าคืนมาเงินเท่าไรเขาก็ยอมแลกวันต่อมาช่วงเย็นของวัน“อือ.อืมม...”“ฟื้นแล้วเหรอ”เหนือเมฆรีบเดินไปที่เตียงภรรย
ลวงรักแม่สาวจอมเฉิ่ม ตอนที่39 จบ
วันต่อมา“พี่ไปทำงานก่อนนะ”ได้เวลาที่ภูผาจะต้องไปทำงานแล้ววันนี้เขาไม่ยักจะเห็นหญิงสาวเดินมาส่งที่หน้าบ้านเขาจึงต้องเข้าไปบอกหญิงสาวเองว่าเขากำลังจะไปทำงานแล้ว“อืม...”พระพายตอบชายหนุ่มเพียงคำสั้นๆไม่มองเขาแม้แต่นิดเดียวเพราะกำลังให้นมลูกของเธออยู่“พ่อไปทำงานก่อนนะครับ”ภูผาไม่อยากจะหาเรื่องคุยกับหญิงสาวตอนนี้เขาไม่รู้ว่าเธอโกรธเรื่องอะไรถึงได้มีท่าทีเฉยชาแต่ขอเขากลับจากทำงานก่อนค่อยคุยกันจะดีกว่าเขาก้มลงไปจูบหน้าผากของลูกสาวของเขาแล้วออกไปทำงานทันที//รู้บ้างไหมว่าโกรธอยู่เนี่ย//พระพายยิ่งเห็นชายหนุ่มไม่ถามอะไรเธอบ้างว่าเธอเป็นแบบนี้เพราะอะไรก็ยิ่งหงุดหงิดแต่เมื่อมองหน้าลูกเธอก็ใจเย็นลงมากตอนนี้เธอขอสนใจแต่ลูกก่อนจะดีกว่ากลัวว่านึกถึงชายหนุ่มแล้วเธอจะพาลใจขุ่นมัวเย็นของวันภูผากลับบ้านมาได้พักใหญ่แล้วตอนนี้หญิงสาวก็เข้าครัวทำกับข้าวอยู่ส่วนลูกก็นอนเล่นอยู่ในเปลโดยมีเขาที่คอยอยู่ข้างๆชายหนุ่มนั่งคิดแล้วคิดอีกก็ยังคิดไม่ตกว่าหญิงสาวนั้นเป็นอะไรกลับมาคิดว่าอาการจะดีขึ้นกลับเหมือนจะยิ่งกว่าเดิม“อาหารเย็นเรียบร้อยแล้วค่ะ”พระพายทำกับข้าวสองสามอย่างวางที่โต๊ะอาหารให้ชายหนุ่ม“พายเป็น
ลวงรักแม่สาวจอมเฉิ่ม ตอนที่1
กรุงเทพมหานครบ้านอธิษฐ์เวหา22.00 น.“มันเกิดเรื่องนี้ขึ้นได้ยังไง”อิทธิวัฒน์ถึงกับล้มพับลงไปนั่งที่โซฟาเมื่อรู้ข่าวเรื่องลูกชายคนโตกับลูกสะใภ้เกิดอุบัติเหตุขณะกำลังพากันกลับบ้านหลังจากที่เพียงฟ้าลูกสะใภ้ของเขานั้นกลับจากพักฟื้นที่โรงพยาบาลหลังคลอดได้เพียงสามวันเท่านั้นเขาเองก็ยังไม่ได้เห็นหน้าหลานเลยด้วยซ้ำยิ่งร้ายไปกว่านั้นหลานของเขายังหายไปโดยไร้น่องรอยอีกต่างหากเขาไม่รู้ว่าเรื่องอุบัติเหตุครั้งนี้เป็นเรื่องอุบัติเหตุจริงๆหรือใครทำให้มันเกิดขึ้นกันแน่นิกรเองได้รับข่าวนี้มาก็ร้อนใจอยู่ไม่น้อยตอนนี้เขาก็ได้สั่งการให้ลูกน้องของเขาสืบดูอีกทีว่าที่มาที่ไปของอุบัติเหตุครั้งนี้มันคืออะไรกันแน่เขาเองปักใจเชื่อร้อยเปอร์เซ็นต์ต์ว่าอรรณพนั้นเป็นคนไม่ประมาทถ้าไม่มีใครจงใจให้เกิดมันคงไม่มีทางเกิดขึ้นแน่“แล้วตาเหนืออยู่ไหนไปตามกลับมาเดี๋ยวนี้เลย”อิทธิวัฒน์เห็นว่าป่านนี้ลูกชายคนเล็กของเขายังไม่เห็นจะโผล่หัวกลับมาที่บ้านเสียทีจึงสั่งให้นิกรไปตามกลับมาด่วนเพราะตอนนี้ยังไงเขาก็ยังอยากให้ลูกชายของเขามารับรู้ข่าวของคนในบ้านไม่ใช่เอาแต่หายหัวไปอยู่แต่ข้างนอก“ครับคุณท่าน”นิกรได้รับคำสั่งจากอิทธิ
ลวงรักแม่สาวจอมเฉิ่ม ตอนที่2
ก็อกๆๆๆ“พาย...พาย...นี่ฉันขวัญเอง”พาขวัญเคาะประตูไม้หน้าบ้านของพระพายพร้อมเรียกเพื่อนเธออย่างร้อนใจเธอรู้ว่าแม่ของพระพายรับจ้างเลี้ยงเด็กยังไงที่นี่ก็ต้องมีนมสำหรับเด็กติดบ้านไว้บ้างแหละ“แม่...เสียงไอ้ขวัญ”พระพายลุกขึ้นพรวดเมื่อเธอรู้ว่าใครเรียกเธอ“เอ้าเหรอ...รีบลุกไปดูสิแล้วหนูขวัญมาทำไมดึกๆดื่นๆล่ะเนี่ย”มานีเองก็ลุกขึ้นเหมือนกันเพราะรู้ว่าต้องมีเรื่องด่วนแน่ไม่อย่างนั้นพาขวัญคงไม่มาบ้านเธอเวลานี้แน่เพราะที่นี่กลางคืนน่ากลัวแค่ไนใครๆก็รู้“จ๊ะแม่”พระพายรีบไปเปิดไฟและปิดประตูบ้านไปดูเพื่อนสาวเธอทันที“แง้ๆๆๆๆ....แง้ๆๆๆ....”“ขวัญ...ไปอุ้มเด็กที่ไหนมา”พระพายเปิดประตูมาเห็นเพื่อนเธออุ้มเด็กเล็กอยู่ในห่อผ้าก็ถึงกับหน้าเหวอนิดหน่อยแต่ก็รู้ว่าต้นเสียงที่เธอคิดว่าหูแว่วอยู่ที่ไหน“แกพอจะมีนมผงของเด็กไหม”เมื่อเพื่อนสาวเธอเปิดประตูมาได้พาขวัญก็รีบถามหานมผงของเด็กทันทีโดยที่ไม่ได้ใส่ใจจะตอบคำถามที่เพื่อนเธอถามเพราะเธอนั้นยังไม่มีเวลาที่จะอธิบาย“น่าจะมีอยู่เข้ามาข้างในก่อนเดี๋ยวถามแม่ให้”พระพายพอจะดูออกว่าเด็กที่ร้องแบบนี้น่าจะหิวเลยให้เพื่อนเธอเข้ามาในบ้านก่อนเพราะเดี๋ยวบ้านอื่นเขาจ
ลวงรักแม่สาวจอมเฉิ่ม ตอนที่3
“ต่อไปนี้เด็กคนนี้จะเป็นลูกของหนูจะ”“ห้ะ....เอาอย่างนั้นเลยเเหรอ”มานีและพระพายถึงกับมองหน้ากันเลิ่กลั่กเมื่อพาขวัญพูดออกมาเมื่อครู่แต่ก็ไม่ได้ขัดอะไรเพราะเห็นว่าพาขวัญน่าจะตั้งใจจริง“ช่วงนี้หนูจะรีบหางานให้ได้เร็วที่สุด”พาขวัญตั้งใจไว้แล้วว่าเธอจะรีบหางานให้ได้เร็วที่สุดงานอะไรเธอก็ทำทั้งนั้นขอให้ได้เงินมาเพราะเธอรู้ว่าเลี้ยงเด็กคนนึงมันต้องใช้ค่าใช้จ่ายค่อนข้างมากยังไงเธอตั้งใจอะไรไว้แล้วเธอก็จะต้องทำให้สำเร็จ“ถ้าลำบากก็ให้น้าช่วยเลี้ยงก็ได้น้าไหวต้นกล้าเองก็ยังเล็กไม่ค่อยอ้อนอะไรมากนักน้าเลี้ยงเด็กอีกคนได้”มานีเห็นแล้วก็สุดสงสารเธอเองก็ไม่ได้มีมากนักสิ่งที่เธอพอจะช่วยได้ก็คือช่วงเลี้ยงหนูน้อยคนนี้ให้ได้ก็เท่านั้นเพราะเธอก็หาเช้ากินค่ำกับลูกสาวสองคนเหมือนกัน“ขอบใจจะน่านี”พาขวัญรีบยกมือไหว้ขอบใจมานีที่มีน้ำใจช่วยเธอทั้งที่ตัวเองก็ไม่ได้สบายอะไรมากนัก“แล้วแม่หนูน้อยคนนี้ชื่ออะไรเเหรอ”ไหนๆพระพายเห็นเพื่อนเธอรับเด็กคนนี้เป็นลูกแล้วเท่ากับว่าเด็กคนนี้ก็เป็นหลานเธอตอนนี้ก็เหลือแค่ชื่อที่เธอจะต้องมีเรียกเพราะเธอเห็นว่าก็คงจะต้องเรียกกันไปอีกนาน“อืม...ก็ไม่รู้เหมือนกัน...อืม...ชื่
ลวงรักแม่สาวจอมเฉิ่ม ตอนที่4
“คงไม่มาถึงบ้านเรามั้งจ๊ะ...ขวัญคิดแบบนั้นนะ”พาขวัญคิดว่าบ้านของเธอค่อนข้างอยู่ลึกผู้คนก็ไม่ค่อยผ่านคงไม่มีใครสังเกต“น้าก็ขอให้เป็นอย่างนั้นแต่มีคนมาถามน้าเหมือนกันว่าลูกใครน้าก็บอกว่าลูกหนูขวัญก็ไม่มีใครสงสัยนะเพราะหนูขวัญเองก็พึ่งกลับมาจากภูเก็ต”มานีก็ภาวนาให้เป็นอย่างที่จันทร์เจ้าคิดแต่เธอเองก็ได้ลองบอกกับคนที่ถามเรื่องเด็กที่เธอรับจ้างเลี้ยงใหม่เหมือนกันว่าเป็นลูกใครเธอลองตอบว่าเป็นของพาขวัญก็ไม่มีใครสงสัยเพราะต่างคนก็รู้กันว่าพาขวัญไปทำงานที่ภูเก็ตพึ่งจะกลับมา“แล้วนี่พายยังไม่กลับเเหรอจ๊ะน้านี”พาขวัญเห็นว่านี่มันก็เย็นแล้วพระพายก็น่าจะกลับแล้วเพราะเธอรู้ว่าเพื่อนเธอทำงานเป็นเวลาแต่ไม่เห็นจะอยู่บ้าน“เห็นว่ามันทำงานพิเศษช่วงกลางคืนล่ะมั้งทำได้สองสามวันแล้วนะ”“เเหรอจ๊ะ...”พาขวัญอยากรู้จริงๆว่างานที่พระพายทำพิเศษคืออะไรหากได้เงินดีเธอเองก็อยากจะไปทำบ้างเพราะตอนนี้หางานประจำยากเสียเหลือเกินกรุงเทพมหานคร“และเราก็กำจัดไปได้อีกหนึ่ง...หึ่...อย่าหวังว่าเงินร้อยล้านจะปลิวไปให้เด็กนั่นง่ายๆ”หลังจากที่เสร็จสิ้นงานศพของเพียงฟ้าและอรรณพไปแล้วแขไขก็ดีใจยิ่งนักที่แผนของเธอผ่านไปด้วยดี
Latest chapter
