ตอนที่32

“คุณนายพี่ทศโดนยิงตายตั้งแต่เมื่อคืนตอนนี้พวกผมกำลังโดนตำรวจล่าอยู่อยากขอเงินคุณนายสักก้อนก่อนจะหนีครับ”

ตอนนี้พวกกลุ่มคนร้ายกำลังจะหลบหนีเพราะตำรวจออกตามล่าพวกเขาอยู่เกลื่อนเมืองเขาจะต้องมีเงินก้อนในการหนีไปกบดานเสียก่อนจึงโทรมาขอค่าจ้างจากแขไขในเมื่อติดต่อทางเบอส่วนตัวไม่ได้ก็เลยโทรเข้าเบอบ้านแทน

“ทำไมพวกแกทำงานพลาดแบบนี้ห้ะ”

แขไขมือไม้สั่นที่รู้ว่าลูกน้องฝีมือดีของเธอต้องเสียไปหนึ่งคนแถมงานที่สั่งให้ไปเก็บเหนือเมฆกับลูกเมียก็ยังพลาดอีก

“ผมจะรู้ไหมว่ามันมีพวกเยอะขนาดนั้น...จ่ายมาซะดีๆ”

ปลายสายเริ่มหงุดหงิดเมื่อเห็นท่าทีว่าคนสั่งงานจะไม่จ่ายเงิน

“ฉันไม่ให้ทำงานพลาดแล้วยังจะมาเรียกร้องอีกหรือไง”

แขไขไม่มีเงินที่จะจ่ายใครทั้งนั้นพร้อมทั้งยังวางสายไม่สนใจลูกน้องที่ทำงานห่วยแตกให้เธอต้องมานั่งเครียดอีก

Rrr

“ไม่ต้องรับ”

“ค่ะๆ”

แขไขสั่งแม่บ้านเสียงแข็งเมื่อเห็นว่าเธอกำลังจะเดินมารับโทรศัพท์ตอนนี้เธอต้องรีบหาวิธีแก้ปัญหาแต่ความกังวลใจในตอนนี้ทำให้เธอคิดอะไรไม่ออก

2 วันต่อมา

เกาะเวหา

“ตำรวจจับคนร้ายได้บางส่วนแล้วครับมันรับสารภาพว่าเรื่องทั้งหมดคุณแขไขเป็นคนบงการครับ”

“ในที่สุดบ้านฉันก็สลัดผู้หญิงคนนี้ออกไปจากบ้านได้สักทีนะ”

วันนี้เหนือเมฆอาการดีขึ้นมากตอนนี้สิ่งที่ทำให้อาการเขาดีขึ้นไปอีกคือการได้รู้ว่าคนร้ายตัวจริงที่สั่งการทุกอย่างนั้นกำลังจะโดนกฎหมายเล่นงานและพ่อของเขาก็จะได้ตาสว่างเสียที

“จากคำรับสารภาพทั้งหมดคุณแขไขมีส่วนบงการรวมถึงคดีของคุณอรรณพกับคุณเพียงฟ้าด้วยครับ”

“เลวที่สุด”

เขาคิดไว้ในใจบ้างแล้วว่าเรื่องของพี่ชายของเขามันต้องเป็นฝีมือของคนๆเดียวกันที่ทำร้ายเขาเรื่องคงเดาไม่ยากผู้หญิงคนนั้นคงต้องการรวบทุกอย่างของบ้านเขาเอาไว้คนเดียวน่ะสิ

“ใจเย็นๆคะพี่เหนือ”

พาขวัญเห็นเหนือเมฆมีสีหน้าเครียดเกร็งเธอไม่อยากให้เขาคิดอะไรมากเมื่อคนร้ายตัวจริงเปิดเผยแล้วคงไม่มีอะไรน่าห่วงเรื่องนี้ก็คงจ้องให้ทางตำรวจจัดการต่อไป

“ตอนนี้ตำรวจได้ออกหมายจับแล้วผมคิดว่าเจ้าตัวก็คงน่าจะยังไม่รู้ตัวนะครับ”

นิกรได้บอกให้ทางตำรวจจัดการเรื่องนี้อย่างเงียบที่สุดเพื่อไม่ให้เจ้าตัวคนที่เป็นต้นเรื่องไหวตัวทัน

“เรื่องนี้ผมวานให้คุณกรจัดการด้วยนะครับ”

“ครับ”

ตอนนี้เหนือเมฆคงต้องวานให้นิกรดูแลเรื่องคดีนี้ไปก่อนส่วนเขาต้องเร่งแก้ไขปัญหาที่เกาะเรื่องของที่เสียหายที่โดนขโมยและโดนทำลายแล้วก็ต้องจัดการระบบความปลอดภัยใหม่จึงจะกลับได้เรื่องคดีเมื่อถึงมือตำรวจแล้วเขาก็ไม่กังวล

2 อาทิตย์ต่อมา

บ้านอธิษฐ์เวหา

“คุณพ่อคะ...ดื่มน้ำผลไม้สักหน่อยนะคะ”

พาขวัญกับเหนือเมฆมาอยู่เป็นเพื่อนอิทธิวัฒน์ได้เป็นอาทิตย์แล้วหลังจากที่แขไขถูกตำรวจจับไปเรื่องราวทั้งหมดจึงปรากฏขึ้นจึงทำให้อิทธิวัฒน์เครียดหนักอยู่เหมือนกันที่พาคนเข้ามาในครอบครัวเพื่อทำลายครอบครัวตัวเองแท้ๆเขาจึงเอาแต่โทษตัวเองทำให้พาขวัญและเหนือเมฆต้องมาคอยอยู่ใกล้ๆตลอดเวลาแต่ก็ยังดีที่เขารู้ว่าลูกของอรรณพกับเพียงฟ้านั้นปลอดภัยแล้วก็ยังอยู่ใกล้เขาตลอดเวลาอีกด้วย

“ขอบใจนะหนูขวัญ”

“แอ้ๆ...แอ้...อร๊ายย”

หนูน้อยจันทร์เจ้าตอนนี้ตัวกลมจนพาขวัญอุ้มนานไม่ไหวจึงต้องปล่อยให้นั่งอยู่บนรถเข็นเมื่อเห็นหน้าคนเป็นปู่ก็ยื่นไม้ยื่นมือจะให้อุ้มและยังไม่วายส่งเสียงดังเข้าข่มเพื่อจะให้คนเป็นปู่อุ้ม...ทั้งยังทำหน้าทะเล้นเรียกร้องความสนใจอีกด้วย

“คุณปู่ทำหน้าเศร้าอีกแล้ว...มีอะไรคุยกับจันทร์เจ้านะคะ”

พาขวัญอยากจะทำให้อิทธิวัฒน์ยิ้มออกได้บ้างดีที่บ้านนี้ยังมีหนูน้อยเพิ่มความสดใสให้กับทุกคนได้บ้าง

“เฮ่อะๆๆ...ทำหน้าทะเล้นใส่ปู่อีกแล้ว...”

อิทธิวัฒน์จำต้องเอื้อมมือไปอุ้มหลานตัวกลมของเขาเพราะเห็นจะอยากออกจากรถเข็นเหลือเกินพอคนเป็นปู่อุ้มหนูน้อยก็หันมามองด้วยสีหน้าทะเล้นพร้อมยิ้มปากบานให้คนเป็นปู่อย่างชอบใจ

“คุณปู่หัวเราะกับจันทร์เจ้าได้แล้วเห็นไหมคะ”

พาขวัญเห็นคนตรงหน้าหัสเราะได้เธอก็พลอยสบายใจไม่อยากจะเห็นพ่อของสามีเธอนั่งทำหน้าเคร่งเครียดอีกต่อไปแล้ว

“เฮ้อ...พ่อต้องขอโทษที่ทำให้ทุกคนต้องเดือดร้อน...พ่อไม่น่าไว้ใจคนผิดเลยจริงๆ”

อิทธิวัฒน์อดที่จะพูดโทษตัวเองไม่ได้เขาเกือบจะสูญเสียคนในครอบครัวไปทั้งหมดกับความรู้เท่าไม่ทันคนของเขา

“อืม...ขวัญคิดว่าถ้าคนเรารู้ว่าอนาคตจะเกิดอะไรขึ้นก็คงจะไม่มีใครทำผิดพลาดหรอกค่ะ”

พาขวัญยังคงมีคำพูดดีๆปลอบใจคนอื่นอยู่เสมอคำพูดของเธอตั้งอยู่ในแง่ความเป็นจริงไม่มีใครอยากทำผิดพลาดแต่ถ้าหากมัวแต่โทษตัวเองก็คงจะไม่มีอะไรดีขึ้น

1 เดือนต่อมา

“จันทร์เจ้าขา...หนูจะกลิ้งไปไหนลูก”

“แอ้....อร๊ายย...”

พาขวัญเล่นกับหนูน้อยอยู่ที่ห้องโถงของบ้านที่อิทธิวัฒน์ยกห้องนี้ให้เป็นห้องของจันทร์เจ้าโดยเฉพาะดูท่าหนูน้อยจะชอบมากด้วยเพราะสามารถกลิ้งไปทางไหนก็ได้ตอนนี้จันทร์เจ้าได้ห้าเดือนกว่าแล้วกำลังจะคลานแล้วด้วยแต่ติดอยู่ตรงที่น้ำหนักตัวค่อนข้างเยอะเลยประคองตัวยากนิดหน่อย

“ว้ายย”

ฟอดด

“แม่จันทร์เจ้าตัวหอมจังเลยครับ”

เหนือเมฆกลับจากทำงานมาที่แรกของทุกๆวันที่เขาจะมุ่งไปหาก็คือที่ๆมีจันทร์เจ้ากับหญิงสาวอยู่เป็นแบบนี้ประจำทุกวันวันนี้เขารู้สึกคิดถึงหญิงสาวอย่างมากเมื่อกลับมาถึงก็กอดหอมฟอดใหญ่เขารู้สึกว่าเขาโชคดีที่ได้เจอเธอผู้หญิงที่ดูแลทั้งเขาเองทั้งลูกและก็คุณพ่อของเขาอย่างดีด้วย

“พี่เหนือคะ”

พาขวัญเขินเล็กน้อยที่คนเป็นสามีมากอดหอมเธอในห้องที่เปิดโล่งเป็นกระจกหมดแบบนี้

“ว่ายังไงคนตัวกลมกลิ้งมาหาคุณพ่อเลยครับ”

เหนือเมฆหอมคนเป็นภรรยาจนชื่นใจแล้วเขาก็หันมาเล่นกับลูกสาวตัวกลมของเขาบ้างชายหนุ่มไม่ได้เข้าไปอุ้มใกล้ๆแต่พยายามให้จันทร์เจ้านั้นพาตัวกลมๆมาหาเขาเอง

“อร๊ายยย...คิกๆๆ...อืมม”

หนูน้อยเห็นคนเป็นพ่อเล่นด้วยก็ยิ้มปากบานพยายามจะพาตัวเองมาให้ถึงคนเป็นพ่อให้ได้แต่ติดตรงที่เริ่มเหนื่อยแล้วนั่นเองเลยปล่อยตัวเองนอนแผ่กับพื้นยางพักยกก่อน

“555มาไม่ไหวแล้วติดพุงแตงโมใช่ไหมครับ”

“5555...จันทร์เจ้าขาหมดแรงแล้วเหรอลูก”

หนูน้อยกลายเป็นสีสันของบ้านที่เรียกเสียงหัวเราะจากคนรอบข้างได้ทุกวันกับพฤติกรรมน่ารักๆของหนูน้อยตัวกลมคนนี้