ตอนที่30

“ช่วยฉันด้วย...ช่วยด้วย”

หญิงสาวที่เสื้อผ้ามีแต่เลือดนั่งอยู่มุมห้องกำลังมองมาทางเธอด้วยสายตาแห่งความเจ็บปวดเพื่อขอความช่วยเหลือตอนนี้พาขวัญทำอะไรไม่ถูกจึงรีบกดมือถือโทรหาเหนือเมฆก่อน

Rrrrrrrrr

“มีอะไรเหรอขวัญ...ว่ายังไงนะ”

เหนือเมฆได้รับสายจากพาขวัญเรื่องที่ได้ฟังมันไม่ค่อยดีเท่าไรจึงคิดว่าเขาจะต้องพักงานตรงนี้เอาไว้ก่อนเพื่อกลับไปดูแลพาขวัญเขาไม่รู้ว่าคิดถูกหรือคิดผิดที่พาเธอกับจันทร์เจ้ามาที่นี่ด้วย

“คุณกรผมต้องกลับไปที่บ้านก่อนมีธุระด่วน”

เหนือเมฆฝากฝังนิกรให้อยู่ดูงานที่นี่แทนเขาไปก่อนเพราะเขาต้องรีบกลับไปที่บ้านพักด่วน

“ครับเดี๋ยวทางนี้ผมดูต่อเอง”

นิกรรู้ว่าที่บ้านต้องมีอะไรแต่ไม่อยากถามให้คนที่นี่ต้องแตกตื่นเขาจะอยู่เคลียร์ปัญหากับอัศวินเอง

บ้านพัก

“เธอเป็นยังไงบ้าง”

เมื่อมาถึงบ้านเหนือเมฆก็รีบวิ่งเข้ามาหาพาขวัญที่นั่งหน้าตาซีดเซียวอยู่อย่างเห็นได้ชัดที่หญิงสาวโทรไปบอกเขาว่ามีผู้หญิงถูกยิงเข้ามาในบ้านเขาอยากรู้ว่าอาการของเธอตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง

“หมอกำลังทำแผลให้อยู่ค่ะดีที่เธอถูกยิงแค่ถากๆ”

พาขวัญเห็นหมอที่ดูแผลของเธอแล้วก็ค่อนข้างสบายใจเพราะแผลเป็นเพียงแค่การโดนยิงถากๆเท่านั้นทำแผลให้ยาและนอนพักก็น่าจะโอเค

“แล้วเรื่องมันเป็นยังไง

เหนือเมฆอยากจะรู้ว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับหญิงสาวคนนี้มันเป็นอย่างไรมาอย่างไรเพราะวันนี้เขาได้รับข่าวร้ายถึงสองเรื่องสองราวตั้งแต่มาถึงที่นี่เพียงไม่ถึงวัน

“เธอบอกว่ามีผู้ชายสามคนที่เคยจ้างสามีเธอไปทำงานอยู่ดีๆก็มาไล่ยิงเธออย่างไม่มีสาเหตุ”

“แล้วเธอได้บอกหรือเปล่าว่าสามีเธอชื่ออะไร”

เหนือเมฆเริ่มสงสัยเสียแล้วว่าสองเรื่องนี้มันมีความเกี่ยวโยงกัน

“เธอบอกว่าสามีเธอชื่อหน่องทำงานอยู่ที่นี่”

“เฮ้อ...”

เหนือเมฆถึงกับถอนหายใจออกมาเขาคิดไม่ผิดเลยจริงๆแสดงว่าคนที่ฆ่าต้องการปิดปากเป็นแน่

“มีอะไรหรือเปล่าคะ”

สีหน้าของชายหนุ่มบ่งบอกว่ามีอะไรอยู่ในใจพาขวัญจึงต้องเอ่ยปากถามออกไปอย่างสงสัย

“คนที่ชื่อหน่องเป็นคนงานที่นี่ก็จริงเค้าเป็นหัวขโมยที่ทำให้เกิดปัญหาขึ้นที่นี่แล้วเราก็จับตัวเค้าได้แล้วแต่เจ้าตัวไม่ยอมรับสารภาพเมื่อกลางวันนี้ก็โดนลอบยิงจนเสียชีวิตแล้วเหมือนกัน”

“อะไรนะคะ...มีฆ่ากันที่นี่ด้วยเหรอคะ”

พาขวัญไม่คิดว่าจะมีการยิงกันตายที่นี่ด้วยแค่เธอเห็นผู้หญิงเมื่อครู่ได้รับบาดเจ็บก็กลัวจะแย่อยู่แล้ว

“อืม...เดี๋ยวพี่ขอเข้าไปคุยกับเธอข้างในก่อน”

“ค่ะ”

ตอนนี้เหนือเมฆไม่อยากให้เขาช้ากว่าคนร้ายตอนนี้เขารู้ว่าหญิงสาวที่บาดเจ็บยังพอบอกอะไรกับเขาได้เขาก็อยากจะเข้าไปคุยกับเธอเสียตอนนี้เลย

23.00 น.

แกร๊กก

“พี่เหนือ”

พาขวัญรู้สึกตัวตื่นขึ้นมากลางดึกเพราะเธอได้ยินเสียงอะไรบางอย่างเนื่องจากบ้านหลังนี้ไม่ได้ใหญ่มากทำให้ได้ยินเสียงด้านนอกค่อนข้างชัดเจน

“ชู่ววว”

เหนือเมฆรู้สึกตัวตื่นก่อนแล้วเมื่อพาขวัญส่งเสียงเรียกเขาชายหนุ่มจึงต้องให้เธอเงียบก่อนเพราะเขาก็กำลังฟังเสียงอยู่ว่าเสียงมันมาจากทางด้านไหนพร้อมเอื้อมมือไปหยิบปืนพกที่อยู่ในลิ้นชักข้างเตียง

ปังๆๆ...

เสียงปืนปะทะกันที่ดังมาจากด้านนอกเหนือเมฆพอจะรู้แล้วว่านิกรกับลูกน้องน่าจะรู้ตัวแล้วว่ามีคนบุกเข้ามา

“แอ้....แง้งงงงงง....”

“โอ๋ๆ...ขวัญเอยขวัญมานะลูก...ไม่ร้องน้า”

หนูน้อยผวาตื่นเพราะเสียงปืนที่ดังกระหน่ำจึงร้องไม่หยุดพาขวัญต้องอุ้มหนูน้อยมากอดปลอบในขณะที่ตัวของเธอเองก็มีอาการกลัวจนสั่นเล็กน้อยเหมือนกัน

ปังง

“เฮ้ยย...”

เหนือเมฆกำลังจะออกไปดูสถานการณ์ด้านนอกแต่ก็มีคนร้ายถีบประตูเขาเข้ามาก่อน

พลั้กกก....ตุ้บบบ...ตั้บบ...ปังง

คนร้ายสองคนกำลังรุมต่อสู้กับเหนือเมฆอย่างหน้าสิ่วหน้าขวาน

“ว้ายย...พี่เหนือ”

พาขวัญที่อุ้มหนูน้อยอยู่ด้วยเธอต้องคอยกอดปลอบให้จันทร์เจ้าหายตกใจแต่เป็นเธอเองที่ต้องมาตกใจเพราะภาพตรงหน้าเหมือนเหนือเมฆดูจะเสียเปรียบเข้าแล้ว

“ขวัญหาที่หลบเร็ว”

เหนือเมฆตะโกนให้พาขวัญหาที่หลบเพราะเขากลัวว่าเขาจะต้านสองคนนี้ไว้ไม่ไหวที่คนร้ายนั้นมีทั้งมีดทั้งปืน

“คุณเหนือ”

นิกรเข้ามาด้านในเพื่อช่วยเหนือเมฆอย่างรวดเร็วเขาคิดไว้แล้วว่าจะต้องมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นด้านในเพราะว่าสถานการณ์มันเหมือนมีคนบางกลุ่มล่อให้เขาออกไปข้างนอกกับลูกน้องที่เฝ้าอยู่ที่บ้านนี้ดีที่เขากลับมาช่วยเหนือเมฆได้

ปังงๆๆๆ

นิกรยิงต่อสู้กับคนร้ายอย่างระวังเพราะในห้องนี้มีพาขวัญกับหนูน้อยอยู่ด้วย

“พี่เหนือ....ขวัญกลัว...ฮึก...ฮืออ”

“แอ้...แง้งงงงงงง...”

พาขวัญตัวสั่นไปหมดแล้วจันทร์เจ้าเมื่อได้ยินเสียงปืนขึ้นอีกครั้งก็ร้องออกมาไม่หยุด

ปังงงง

“อร้ายยย”

คนร้ายจ่อยิงไปที่พาขวัญแต่ดีที่เธอหลบได้ทันอย่างฉิวเฉียด

“ขวัญ”

เหนือเมฆใจหายวาบรีบเข้ามาวิ่งเข้ามาด้านในเพื่อที่จะปกป้องคนทั้งสองให้ห่างจากอันตราย

ปังง ปังง

“โอ้ยย”

“พี่เหนือ”

เหนือเมฆที่เอาแต่เป็นห่วงพาขวัญอยู่เขาก็เลยไม่มีสมาธิในการหลบอันตรายจึงทำให้ครั้งนี้เขาถูกยิงที่แขนแต่ไม่จังมากเพราะนิกรได้ยิงที่ผู้ร้ายคนนั้นเหมือนกันจนนอนเหมือดจมกองเลือดคาที่

“ถอยก่อนโว้ย”

คนร้ายอีกคนเห็นเพื่อนนอนจมกองเลือดก็รีบตะโกนให้คนที่อยู่ด้านนอกถอยก่อนเนื่องจากสถานการณ์ตอนนี้รู้ว่าตัวเองเป็นฝ่ายที่เสียเปรียบ