หลายวันต่อมา
หลายวันมานี้เหนือเมฆอยู่ติดบ้านมากขึ้นเรื่องผู้หญิงหรือเที่ยวกลางคืนแบบเดิมไม่มีให้เห็นเลยสักนิดนภัสที่เป็นคนสนิทเองก็ยังแปลกใจชายหนุ่มสบายใจที่จะอยู่แบบนี้พอเลิกงานเขาก็อยากจะกลับบ้านมาเจอพาขวัญกับจันทร์เจ้าเหมือนเขานั้นมีลูกมีภรรยารออยู่ที่บ้านจริงๆ
“พี่ไปก่อนนะ”
“ค่ะ”
วันนี้ก็เป็นอีกวันที่เหนือเมฆต้องไปทำงานและจะต้องมีพาขวัญกับจันทร์เจ้าคอยยืนส่งทุกเช้าในสายตาคนอื่นทั้งคู่เป็นคู่สามีภรรยาที่ดูจะรักกันมากแต่ใครจะไปรู้ว่าเรื่องจริงนั้นทั้งคู่มีข้อตกลงบางอย่างต่อกัน
“ตอนเย็นอย่าลืมทำของโปรดพี่รอไว้ด้วยล่ะ”
“ค่ะ...พี่เหนือไต้องห่วงขวัญจัดการให้แน่ค่ะ”
เดี๋ยวนี้ทุกเย็นพาขวัญจะเป็นคนลงมือทำอาหารเย็นเองเพราะชายหนุ่มค่อนข้างถูกปากกับอาหารฝีมือของเธอหญิงสาวเองก็มีความสุขที่ได้ทำอาหารให้ชายหนุ่มเธอรู้สึกว่าตอนนี้เธอมีความสุขอย่างมากมันเหมือนครอบครัวของเธอช่างแสนอบอุ่นจนลืมคิดไปว่าเธออยู่ที่นี่เพียงเพราะต้องเป็นแม่ของจันทร์เจ้าเท่านั้น
ช่วงบ่ายของวัน
“คุณขวัญ”
เอมมิการู้ว่าตอนนี้เหนือเมฆไม่ได้อยู่ที่บ้านเธอจึงถือโอกาสมาดูความเป็นอยู่ของพาขวัญกับลูกนิดหน่อยตามคำสั่งของแม่เธอว่าควรจะผูกมิตรกับหญิงสาวเอาไว้เมื่อมีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นทุกคนจะได้ไม่ต้องสงสัยว่าเป็นฝีมือพวกเธอเอมิกาเลยต้องจำใจมาที่นี่
“คุณเอมสวัสดีค่ะ”
พาขวัญไม่คิดว่าเอมมิกาจะมาหาเธอถึงที่นี่เพราะปกติเห็นชายหนุ่มบอกว่าคนที่บ้านพ่อของเขาไม่เคยมาที่นี่นอกจากพ่อของเขาที่นานๆจะแวะมาทีีนี่สักครั้ง
“ฉันเอาของมาเยี่ยมน่ะค่ะแล้วก็จะแวะมาเล่นกับหลานด้วยพอดีจะมาทำธุระแถวนี้พอดีเลยแวะมาน่ะค่ะ”
เอมิกาวางกระเช้าผลไม้ตรงหน้าหญิงสาวเธอหาเรื่องคุยกับหญิงสาวอย่างเป็นมิตรทั้งที่ในใจแทบไม่อยากจะมองหน้าของเธอด้วยซ้ำ
“พอดีจันทร์เจ้าหลับไปเมื่อกี้นี้เองค่ะ”
พาขวัญคิดว่าหากหญิงสาวมาไวกว่านี้ก็คงจะได้เล่นกับจันทร์เจ้าแต่นี่จันทร์เจ้าพึ่งจะหลับไปเองคงอีกนานกว่าจะตื่น
“อ้าวเสียดายจัง...ฉันก็มาได้แค่แปปเดียวเท่านั้นน่ะสิ...คุณขวัญสบายดีนะคะ”
เอมิกาคิดว่าเธอมาถูกเวลาแล้วเพราะเธอไม่ค่อยชอบเล่นกับเด็กเท่าไรหากแต่เอ่ยคำพูดเพื่อเป็นการทักทายหญิงสาวและเป็นเหตุผลบังหน้าก็เท่านั้น
“สบายดีค่ะ”
Rrrrr
“ขอตัวสักครู่นะคะ....ค่ะ....ค่ะ....ไม่เป็นไรค่ะพี่เหนือทำงานเถอะค่ะ”
พาขวัญเห็นว่าชายหนุ่มโทรเข้ามาหาเธอเวลานี้ต้องมีธุระอะไรด่วนเป็นแน่จึงขอตัวเอมิการับสายของเขาเสียก่อน
“คุณเหนือเหรอคะ?”
เอมิการู้ว่าใครโทรเข้ามาเพราะชื่อโชว์หลาให้เธอเห็นขนาดนั้นหญิงสาวหูตาแพรวพราวเธออยากจะรู้ใจจะขาดว่าทั้งคู่คุยอะไรกันเมื่อพาขวัญวางสายเธอจึงโพรงถามอย่างไร้มารยาททันที
“อ๋อ...ค่ะ...”
“เค้าโทรมาทำไมเหรอคะ”
“เอ่อ...แค่จะบอกว่าเค้ากลับดึกหน่อยน่ะค่ะ”
เหนือเมฆเพียงแค่โทรมาบอกเธอว่าวันนี้เขาจะต้องกลับดึกเพราะมีงานเข้ามาหลายงานจึงสั่งให้เธอไม่ต้องเตรียมอาหารรอเขานั่นเอง
“อ๋อ...อย่างนี้นี่เอง...อืม...ฉันเห็นช่วงนี้ที่บริษัทคุณเหนือค่อนข้างที่จะลูกค้าเยอะเลยหัวหมุนนิดหน่อยคุณขวัญเป็นภรรยาไม่ลองไปหาคุณเหนือที่บริษัทบางเหรอคะ”
เอมิกานึกอะไรสนุกๆออกจึงจงใจแกล้งบอกให้หญิงสาวให้ไปหาชายหนุ่มที่บริษัทเพราะเธอมีแผนที่จะทำให้ทั้งคู่รักร่มก่อนวันแต่งงานให้สะใจเธอเล่น
“ไปทำอะไรเหรอคะ”
พาขวัญเห็นว่าเธอก็ไม่ได้มีธุระที่จะต้องไปที่บริษัทของชายหนุ่มเลยสักนิดเพราะเธอก็ช่วยอะไรเขาไม่ได้อยู่แล้ว
“ก็แบบเอาอาหารไปให้หรือว่าเซอรไพรซ์อะไรแบบนี้อะค่ะอาจจะทำให้คุณเหนือผ่อนคลายหายเหนื่อยก็ได้นะคะลองดูสิคะ”
เอมิกาไม่รู้ว่าหญิงสาวนั้นมีความเป็นห่วงคนเป็นสามีของเธออยู่หรือเปล่าหากเป็นเธอคงตามเอาใจชายหนุ่มไปทุกที่แน่นอน
“อืม...ฉันจะลองดูนะคะ”
พาขวัญลองคิดตามที่หญิงสาวพูเธอเองก็คิดว่าหากเธอได้ทำของโปรดของเขาเอาไปให้ที่บริษัทคงจะทำให้ชายหนุ่มผ่อนคลายได้อย่างที่เอมิกาบอก
“หืม...ตอนนี้ได้เวลาแล้วเดี่ยวเอมต้องขอตัวก่อนนะคะต้องไปทำธุระต่อค่ะไว้จะมาเยี่ยมใหม่นะคะ”
“ค่ะ...”
เอมมิกาเห็นท่าทีของพาขวัญก็ดูรู้ว่าหญิงสาวน่าจะคล้อยตามคำพูดของเธอเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์ต์และแสร้งทำเป็นดูนาฬิกาว่าถึงเวลาที่เธอจะต้องไปที่อื่นต่อแล้วพร้อมขอตัวกลับทันที
เย็นของวัน
“คุณขวัญรีบไปเถอะค่ะเดี๋ยวคุณหนูป้าจะดูให้เองค่ะ”
พาขวัญทำอาหารเย็นเสร็จก็รีบเรียกแท็กซี่ไปที่บริษัทของชายหนุ่มทันทีเพราะเธอจะได้รีบไปรีบกลับสมจิตกับสมใจก็เห็นดีเห็นงามที่หญิงสาวจะเอาอาหารไปให้คนเป็นสามีเพราะคิดว่าสามีเหนื่อยงานภรรยาคอยดูแลเอาใจคงจะทำให้หายเหนื่อยไม่น้อย
“ขวัญจะรีบไปรีบกลับนะคะ”
เมื่อแท็กซี่มาถึงพาขวัญก็รีบขึ้นรถไปทันทีเพราะกลัวว่าถ้าเย็นมากรถจะติดเอาได้จะทำให้เธอไปกลับช้าลงอีก
“หืมม...รถคันนั้นมัน”
พาขวัญเห็นรถมอเตอร์ไซต์คันใหญ่คันหนึ่งทำให้เธอคิดไปถึงรถที่เธอเคยเห็นแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรเพราะว่ารถมันก็มีเหมือนกันได้ทั่วไปตอนนี้ใจของเธอจดจ่ออยู่ที่บริษัทของเหนือเมฆมากกว่า
บริษัทXX
“เดย์...ของที่เราสั่งไปยังไม่มาอีกหรือไง”
วันนี้ทั้งวันเหนือเมฆปวดหัวกับปัญหาของไม่พอส่งทั้งวัน
“ยังครับทางโรงงานที่เราสั่งแจ้งว่าวัสดุที่ใช้ทำไม่เพียงพอเลยล่าช้านิดหน่อยครับ”
“แล้วตอนที่เราสั่งกลับรับทำ...ไม่ไหวเลยจริงๆ”
“เราขอยืดเวลาส่งของดีไหมครับหรือคืนเงินให้ลูกค้าเรา”
นภัสเห็นว่าหากทางบริษัทไม่มีของจริงๆก็ควรจะหาทางออกทางใดทางหนึ่งอย่างที่เขาเสนอ
“ไม่ได้หรอก...เอาแบบนี้จัดซื้อของจากที่อื่นมาทุนสูงกว่าก็ยอมต้องมีของพร้อมส่งให้ลูกค้าดีกว่าเสียเครดิต”เหนือเมฆจะปล่อยให้มันเป็นแบบนั้นไม่ได้เด็ดขาดเพราะลูกค้าจะขาดความเชื่อมั่นกับทางบริษัทหากเขาจะยอมขาดทุนนิดหน่อยเพื่อรักษาเครดิตในระยะยาวเขาเองก็พร้อมที่จะทำ“โอเคครับ...เดี๋ยวผมจะจัดการตอนนี้เลย”นภัสได้รับงานมาเขาก็ต้องรีบไปจัดการเรื่องนี้ทันทีเพราะต้องหาแหล่งซื้อของอย่างเร่งด่วน“ด...เดี๋ยวค่ะ.คุณจะไปไหนคะ??”รตีกำลังหัวหมุนอยู่กับกองเอกสารตรงหน้าที่เอจะต้องช่วยนภัสเคลียร์ปัญหาเรื่องส่งของให้ลูกค้าเมื่อเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นว่ามีหญิงสาวกำลังจะเดินเข้าห้องเจ้านายของเธอจึงรีบลุกมาสกัดเอาไว้ก่อน“ฉันมาหาเหนือเธอเองก็น่าจะเคยเจอฉันแล้วนะ”แองจี้สาวสวยที่เหนือเมฆเคยคั่วกับเธอเล่นเธอนั้นมาที่นี่หลายครั้งจนคนที่นี่แทบจะจำหน้าได้เพราะเจ้าตัวเป็นคนที่ชอบตื๊อไม่เลิกนั่นเอง“เอ่อ...ค่ะ”รตีเห็นว่าผู้หญิงที่จะเดินเข้าออกห้องนี้เป็นเรื่องปกติที่เธอเคยเห็นแต่พักหลังมานี่ก็ไม่เห็นเจ้านายของเธอพาใครมาที่นี่แล้วเมื่อคิดดูอีกทีหากเจ้านายเขาไม่ได้เรียกเธอมาก็คงจะไล่ออกมาเองจึงปล่อยให้เข้าไปแต่โดยดี“ไห
“มาที่นี่มีอะไรหรือเปล่า”หลังจากที่แองจี้ออกไปเรียบร้อยแล้วเหนือเมฆก็พาหญิงสาวเข้ามานั่งด้านในพร้อมอยากรู้เหตุผลว่าทำไมเธอถึงมาที่นี่โดยที่ไม่ได้บอกได้กล่าว“ขวัญเอาอาหารเย็นมาให้ค่ะ”พาขวัญยื่นกล่องอาหารที่เธอทำเสร็จแล้วให้เขาไหนๆเธอก็มานั่งตรงนี้แล้วอาหารก็ทำมาแล้วให้เขาเลยก็จะดีกว่าส่วนเรื่องเมื่อกี้เธอเองก็ลืมนึกไปว่าเธอไม่ได้มีสิทธิ์ที่จะโกรธหรือจะงอนเขาด้วยซ้ำเธอเองที่เป็นฝ่ายลืมไป“ขอบใจนะที่อุตส่าห์เป็นห่วง”เหนือเมฆรับกล่องอาหารที่หญิงสาวยื่นให้พร้อมขอบคุณที่เธออุตส่าห์เป็นห่วงเขาเอาอาหารมาให้ถึงที่นี่“ขวัญขอตัวกลับก่อนนะคะ”พาขวัญยังอยากจะขอตัวกลับอยู่ดีเพราะเธอรู้ว่าเมื่อครู่นี้เธอได้มาขัดความสุขของเขา“เรื่องเมื่อกี้พี่อธิบายได้มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด”เหนือเมฆไม่อยากให้หญิงสาวเข้าใจเขาผิดเรื่องผู้หญิงหรือกับแองจี้เองเขาก็ไม่ได้คิดจะยุ่งตอนนี้ความรู้สึกของเธอเป็นเรื่องที่เขาห่วงมากที่สุด“ขวัญเข้าใจค่ะ...ขอโทษอีกครั้งที่มาไม่ได้บอกก่อน”พาขวัญปั้นหน้ายิ้มให้ชายหนุ่มเขาจะได้ไม่ต้องหาข้อแก้ต่างอะไรให้เธอได้ฟังอีกเขามีสิทธิ์ที่จะทำอะไรก็ได้โดยไม่ต้องบอกเธออันนี้เธอเข้าใจดี“
10 นาทีต่อมาคลินิกXXX“อ้าวขวัญมาแต่เช้าเลย...จันทร์เจ้าหลับอยู่เหรอ”ปกรณ์หมอหนุ่มที่รู้จักกับพาขวัญเจ้าของคลินิกแห่งนี้เมื่อเห็นพาขวัญอุ้มลุกน้อยมาก็รีบทักทายด้วยรอยยิ้มอย่างสนิทสนมเพราะพาขวัญมักจะมาปรึกษาเขาอยู่บ่อยๆเรื่องการดูแลลูกของเธอ“ค่ะพี่หมอ”“คุณคงเป็นคุณพ่อจันทร์เจ้าสินะครับเชิญนั่งรอที่โซฟาด้านนอกก่อนนะครับ...ขวัญพาจันทร์เจ้าเข้าไปด้านในเลย”หมอหนุ่มให้เหนือเมฆนั่งอยู่ด้านนอกแล้วให้พาขวัญตามเขาไปด้านในกับเขาเพื่อที่จะฉีดวัคซีนให้กับจันทร์เจ้าเหนือเมฆต้องนั่งรอด้านนอกตามที่หมอหนุ่มสั่งเขาแปลกใจว่าหญิงสาวไปสนิทกับหมอคนนี้ตั้งแต่เมื่อไรยังไงเรื่องนี้เขาต้องคุยกับเธอยาวเป็นแน่ให้กลับไปที่บ้านก่อนเถอะ“แอ้...แง้งง...แง้งงงง”“โอ๋.ไม่ร้องนะคะคนเก่ง”พาขวัญพาจันทร์เจ้าเข้าไปในห้องกับหมอหนุ่มพักใหญ่แล้วจึงออกมาพร้อมกับเสียงร้องของหนูน้อยที่โดนฉีดวัคซีนไปหมาดๆ“ครั้งหน้ามาตามนัดด้วยนะครับ”“ค่ะพี่หมอขวัญกลับก่อนนะคะ”พาขวัญลาหมอหนุ่มเมื่อเสร็จธุระแล้วเธอก็ขอตัวกลับทันทีบ้านเหนือเมฆ“จันทร์เจ้าหลับแล้วเหรอ”เหนือเมฆนั่งรอหญิงสาวอยู่ที่หน้าห้องเขาได้ยินเสียงจันทร์เจ้าเงียบไปพักใ
1 ชั่วโมงต่อมาแกร๊ก“ขวัญ”เหนือเมฆเห็นพาขวัญออกมาจากห้องก็รีบเข้าไปคุยกับเธอแต่ดูเหมือนหญิงสาวจะไม่อยากเห็นหน้าเขาสักเท่าไรพาขวัญออกมาจากห้องด้วยสีหน้าที่นิ่งเฉยแอบมีกังวลเล็กน้อยเธอรู้อยู่แล้วว่าออกมาก็จะต้องเจอเขาแต่ในเมือเธออยู่ที่นี่ยังไงเธอก็เลี่ยงไม่ได้อยู่ดี“เรื่องเมื่อกี้พี่ขอโทษ”เหนือเมฆไม่รู้ว่าเธออยากจะฟังที่เขาพูดหรือไม่แต่เรื่องก่อนหน้านี้เขาอยากจะขอโทษเธอที่ผิดสัญญาพาขวัญทำทีไม่สนใจคำพูดของชายหนุ่มเธอเดินผ่านเขาไปอย่างหน้าตาเฉยไม่พูดไม่จากับเขาสักคำเพราะตอนนี้เธอไม่อยากจะพูดคุยกับเขาอีกต่อไปแล้วเธอรู้แล้วว่าเขาเป็นคนที่ไม่มีเหตุผลเอาเสียเลย“ขวัญ”เหนือเมฆต้องจำใจปล่อยให้หญิงสาวอยู่คนเดียวไปก่อนเขาคิดว่าหากเวลาผ่านเลยไปเธออาจจะดีขึ้นกับเขาก็ได้เพราะยังไงเธอกับเขาก็ต้องอยู่ร่วมชายคาเดียวกันอยู่แล้วลำปาง18.00 น.บ้านภูผา“ฝุ่นเยอะเป็นบ้าเลย...อ๊ะ...ว...ว๊ายย”พระพายใช้เก้าอี้ตั้งแล้วเธอก็ยืนบนเก้าอี้เพื่อที่จะขึ้นไปปัดฝุ่นที่ตู้เสื้อผ้าของชายหนุ่มแต่เอดนเสียหลักล้มลงมาเสียก่อนพลั้กก“เฮ้ยย...คุณ...โอ้ยยย”ดีที่ภูผาเปิดประตูเข้าห้องมาพอดีเลยรับตัวหญิงสาวเอาไว้ได้แต
18.30 น.บ้านเหนือเมฆ“แอ้...แอ้......”“ขวดที่สองแล้วน้าคนเก่งของแม่จะกินจุเกินไปแล้วนะ”พาขวัญนั่งคุยเล่นกับหนูน้อยอย่างอารมณ์ดีเธอรู้สึกว่าหนูน้อยตัวกลมจะกินเก่งขึ้นทุกวันแต่เท่าที่เธอปรึกษากับปกรณ์แล้วก็นับว่าจันทร์เจ้านั้นน้ำหนักยังเป็นไปตามเกณฑ์เธอจึงไม่ได้กังวลอะไรมากนัก“แอ้...อืมม”“แตงโมจะแตกแล้วมั้งงงง....ใช่ไหมคะ....ฮั่นแน่อมยิ้มด้วย”หญิงสาวจับพุงหนูน้อยเล่นเบาๆแกมหยอกหนูน้อยก็แสนฉลาดรู้ว่าเธอกำลังเล่นด้วยก็ส่งยิ้มโชว์เหงือกให้เธอได้เห็น“จันทร์เจ้าครับ...”ฟอดดด“พ่อคิดถึงหนูที่สุดเลยยย”เหนือเมฆกลับจากทำงานมาก็ตรงเข้ามาหาหนูน้อยด้วยความคิดถึงโดยไม่ได้สนใจว่ามีหญิงสาวอยู่ใกล้ๆเพราะเธอทำเป็นไม่สนใจเขาก่อนหลายวันมาแล้วตั้งแต่ที่ทะเลาะกันเมื่อหอมหนูน้อยชื่นใจพอแล้วเขาก็เดินไปที่หน้าห้องน้ำพร้อมถอดเสื้อผ้าโชว์หราอย่างไม่ได้อายว่ามีหญิงสาวอยู่ในห้องด้วยเธอทำเหมือนเขาไม่มีตัวตนเขาก็ทำได้เหมือนกันในเมื่อเขาขอโทษเธอแล้วยังไม่หายงอนเขาก็ไม่รู้จะทำอย่างไรแล้ว“เฮ้อ...”//อะไรของเค้า....นึกจะถอดก็ถอดไม่ได้อายเลยหรือยังไง//พาขวัญถึงกับต้องเบี่ยงหน้ามองไปทางอื่นไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำ
“ไม่เป็นไรฉันยืนเฉยๆเอาก็ได้...อิๆๆ”พระพายไม่อยากจะทำตัวให้เป็นปัญหางานมันมีไม่กี่ชั่วโมงเธอทนได้“นี่คุณ...เกาะผมไว้ก็ได้”ภูผาเห็นตั้งแต่แรกแล้วว่าเธอเดินไม่ถนัดจึงยื่นแขนไปให้หญิงสาวเกาะเขาพาเธอมาด้วยเขาก็ต้องดูแลเธออยู่แล้ว“ขอบคุณนะคะหัวหน้า”พระพายรู้สึกเขินแปลกๆที่เห็นชายหนุ่มอยู่ในชุดนี้เธอไม่ปฏิเสธว่าวันนี้เขาดูดีมากจริงๆเธอค่อยๆก้าวไปเกาะแขนเขาเอาไว้พร้อมขอบคุณที่ชายหนุ่มยื่นมือมาช่วยเธอ“ยินดีด้วยนะคะเหนือ.เจ้าสาวสวยมากเลยนะคะ”หญิงสาวในชุดสีครีมเธอดูสง่าอย่างมากในทุกการย่างก้าวเธอเดินมาหาบ่าวสาวพร้อมยิ้มอย่างเป็นมิตรและเอ่ยคำยินดีกับเหนือเมฆและพาขวัญ“ขอบคุณครับแพท...นี่บินตรงมาจากลอนดอนเลยเหรอครับ”เหนือเมฆไม่คิดว่าแพทริเซียจะบินมาจากลอนดอนเพื่อมางานแต่งของเขาเพราะเขารู้อยู่ว่าเพื่อนของเขางานค่อนข้างยุ่ง“งานเพื่อนทั้งทีทำไมจะไม่มาล่ะคะ...สบายดีนะคะ”แพทริเซียไม่พลาดงานของเพื่อนรักเธออยู่แล้ว“ครับผมสบายดี”“แล้วคุณล่ะคะภูสบายดีนะคะ”แพทริเซียลืมที่จะทักทายภูผาซึ่งเธอและเขาเคยสนิทกันมากแต่มีเหตุที่ต้องจากกันด้วยเหตุผลส่วนตัว“ครับ...คุณอยู่ที่โน่นสบายดีนะครับ”ภูผายิ้มอ่
“ปล่อยขวัญ...อย่าลืมสัญญาที่ให้ขวัญเอาไว้สิคะ”พาขวัญรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเธอจึงย้ำเตือนสิ่งที่ชายหนุ่มเคยให้สัญญากับเธอเอาไว้เผื่อว่าเขาจะหยุดการกระทำนี้ลง“ขอยกเลิกตอนนี้เลยก็แล้วกัน”เหนือเมฆไม่สนใจคำสัญญาอะไรนั่นแล้วตอนนี้อารมณ์โมโหหึงเธอมันครอบงำเขาไปหมดทุกอย่างแล้ว“ปล่อย...อื้มมมม”พาขวัญพยายามดิ้นให้พ้นพันธนาการจากเสือร้ายที่ล็อคตัวเธอเอาไว้อยู่แต่ทำยังไงก็ไม่สำเร็จทั้งยังโดนลุกล้ำโดยริมฝีปากหนาและลิ้นร้ายของชายหนุ่มอีกด้วย“อร้ายย...อื้อ...”ชุดแต่งงานสีขาวงามฟูฟ่องถูกฉีกเป็นชิ้นๆออกจนหมดโดยฝีมือของชายหนุ่มมือหนากดบีบเค้นสองเต้างามอย่างไม่ได้กลัวว่าคนใต้ร่างจะรู้สึกเจ็บคนตัวโตรีบถอดเสื้อผ้าของเขาออกเพราะตัวตนของเขามันพร้อมเต็มที่แล้วหลังจากที่ห่างหายเรื่องแบบนี้มาพักใหญ่“อื้อ...อื้มม”ชายหนุ่มบดเบียดตัวเองเข้าแทรกกลางระหว่างตัวของหญิงสาวพร้อมทั้งดันตัวตนของเขาไปที่ช่องทางรักของหญิงสาวอย่างรวดเร็วเขาไม่ปล่อยให้เธอได้ร้องออกมาโดยการใช้ริมฝีปากหนาบดเบียดริมฝีปากบางอย่างโหยหิว...ปลั้กก...ปึกกมือของหญิงสาวเมื่อดิ้นหลุดพันธนาการจากชายหนุ่มได้เธอก็ทั้งจิกทั้งข่วนคนที่กำลังย่ำยีทั
“คุณครับ...เป็นอะไรหรือเปล่าครับ”“เอ่อ..ฉันแค่ข้อเท้าแพลงน่ะค่ะ”“เดี๋ยวผมพาไปนั่งพักนะครับ”“ขอบคุณค่ะ”เทวากำลังจะกลับไปพักที่ห้องของเขาพอดีเมื่อเห็นหญิงสาวล้มลงตรงหน้าเลยต้องช่วยพยุงตัวเธอไปหาที่นั่งพักก่อน“อืม...นี่ครับ...มันเจ็บมากเลยใช่ไหมครับถึงขนาดร้องให้เลย”เทวาพาหญิงสาวมานั่งเก้าอี้ของทางโรงแรมพร้อมยื่นผ้าเช็ดหน้าให้เธอได้เช็ดน้ำตาเขาไม่รู้ว่าหญิงสาวเจ็บข้อเท้ามากขนาดไหนถึงได้ร้องให้น้ำตามาเป็นสายขนาดนี้“คุณเป็นอะไร...แล้วพี่เทพมาอยู่กับเธอได้ยังไงครับ”ภูผาเดินออกมาจากห้องแต่งตัวด้วยอาการมึนเมาเล็กน้อยเมื่อเห็นเทวาพี่ชายของเขากำลังดูขาของหญิงสาวอยู่จึงอยากรู้ว่าเธอนั้นเป็นอะไรและพี่ชายของเขามาอยู่กับเธอได้อย่างไร“ฉันเห็นเธอล้มก็เลยพามานั่งพักน่าจะข้อเท้าแพลง”เทวาเห็นน้องชายของเขาเดินมาทักหญิงสาวก็รู้ว่าทั้งคู่น่าจะรู้จักกัน“ไหนผมขอดูหน่อย”“ไม่ต้องค่ะ...ไม่เป็นอะไรแล้ว”ภูผากำลังจะก้มลงไปดูข้อเท้าให้พระพายแต่หญิงสาวชักข้อเท้ากลับเธอไม่อยากให้เขามายุ่งกับเธอตอนนี้“ขอบคุณคุณมากนะคะที่ช่วยฉัน”หญิงสาวถอดรองเท้าส้นสูงของเธอออกพร้อมหันไปขอบคุณชายหนุ่มที่เข้ามาช่วยเธอเมื่