ตอนที่18

หลายวันต่อมา

หลายวันมานี้เหนือเมฆอยู่ติดบ้านมากขึ้นเรื่องผู้หญิงหรือเที่ยวกลางคืนแบบเดิมไม่มีให้เห็นเลยสักนิดนภัสที่เป็นคนสนิทเองก็ยังแปลกใจชายหนุ่มสบายใจที่จะอยู่แบบนี้พอเลิกงานเขาก็อยากจะกลับบ้านมาเจอพาขวัญกับจันทร์เจ้าเหมือนเขานั้นมีลูกมีภรรยารออยู่ที่บ้านจริงๆ

“พี่ไปก่อนนะ”

“ค่ะ”

วันนี้ก็เป็นอีกวันที่เหนือเมฆต้องไปทำงานและจะต้องมีพาขวัญกับจันทร์เจ้าคอยยืนส่งทุกเช้าในสายตาคนอื่นทั้งคู่เป็นคู่สามีภรรยาที่ดูจะรักกันมากแต่ใครจะไปรู้ว่าเรื่องจริงนั้นทั้งคู่มีข้อตกลงบางอย่างต่อกัน

“ตอนเย็นอย่าลืมทำของโปรดพี่รอไว้ด้วยล่ะ”

“ค่ะ...พี่เหนือไต้องห่วงขวัญจัดการให้แน่ค่ะ”

เดี๋ยวนี้ทุกเย็นพาขวัญจะเป็นคนลงมือทำอาหารเย็นเองเพราะชายหนุ่มค่อนข้างถูกปากกับอาหารฝีมือของเธอหญิงสาวเองก็มีความสุขที่ได้ทำอาหารให้ชายหนุ่มเธอรู้สึกว่าตอนนี้เธอมีความสุขอย่างมากมันเหมือนครอบครัวของเธอช่างแสนอบอุ่นจนลืมคิดไปว่าเธออยู่ที่นี่เพียงเพราะต้องเป็นแม่ของจันทร์เจ้าเท่านั้น

ช่วงบ่ายของวัน

“คุณขวัญ”

เอมมิการู้ว่าตอนนี้เหนือเมฆไม่ได้อยู่ที่บ้านเธอจึงถือโอกาสมาดูความเป็นอยู่ของพาขวัญกับลูกนิดหน่อยตามคำสั่งของแม่เธอว่าควรจะผูกมิตรกับหญิงสาวเอาไว้เมื่อมีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นทุกคนจะได้ไม่ต้องสงสัยว่าเป็นฝีมือพวกเธอเอมิกาเลยต้องจำใจมาที่นี่

“คุณเอมสวัสดีค่ะ”

พาขวัญไม่คิดว่าเอมมิกาจะมาหาเธอถึงที่นี่เพราะปกติเห็นชายหนุ่มบอกว่าคนที่บ้านพ่อของเขาไม่เคยมาที่นี่นอกจากพ่อของเขาที่นานๆจะแวะมาทีีนี่สักครั้ง

“ฉันเอาของมาเยี่ยมน่ะค่ะแล้วก็จะแวะมาเล่นกับหลานด้วยพอดีจะมาทำธุระแถวนี้พอดีเลยแวะมาน่ะค่ะ”

เอมิกาวางกระเช้าผลไม้ตรงหน้าหญิงสาวเธอหาเรื่องคุยกับหญิงสาวอย่างเป็นมิตรทั้งที่ในใจแทบไม่อยากจะมองหน้าของเธอด้วยซ้ำ

“พอดีจันทร์เจ้าหลับไปเมื่อกี้นี้เองค่ะ”

พาขวัญคิดว่าหากหญิงสาวมาไวกว่านี้ก็คงจะได้เล่นกับจันทร์เจ้าแต่นี่จันทร์เจ้าพึ่งจะหลับไปเองคงอีกนานกว่าจะตื่น

“อ้าวเสียดายจัง...ฉันก็มาได้แค่แปปเดียวเท่านั้นน่ะสิ...คุณขวัญสบายดีนะคะ”

เอมิกาคิดว่าเธอมาถูกเวลาแล้วเพราะเธอไม่ค่อยชอบเล่นกับเด็กเท่าไรหากแต่เอ่ยคำพูดเพื่อเป็นการทักทายหญิงสาวและเป็นเหตุผลบังหน้าก็เท่านั้น

“สบายดีค่ะ”

Rrrrr

“ขอตัวสักครู่นะคะ....ค่ะ....ค่ะ....ไม่เป็นไรค่ะพี่เหนือทำงานเถอะค่ะ”

พาขวัญเห็นว่าชายหนุ่มโทรเข้ามาหาเธอเวลานี้ต้องมีธุระอะไรด่วนเป็นแน่จึงขอตัวเอมิการับสายของเขาเสียก่อน

“คุณเหนือเหรอคะ?”

เอมิการู้ว่าใครโทรเข้ามาเพราะชื่อโชว์หลาให้เธอเห็นขนาดนั้นหญิงสาวหูตาแพรวพราวเธออยากจะรู้ใจจะขาดว่าทั้งคู่คุยอะไรกันเมื่อพาขวัญวางสายเธอจึงโพรงถามอย่างไร้มารยาททันที

“อ๋อ...ค่ะ...”

“เค้าโทรมาทำไมเหรอคะ”

“เอ่อ...แค่จะบอกว่าเค้ากลับดึกหน่อยน่ะค่ะ”

เหนือเมฆเพียงแค่โทรมาบอกเธอว่าวันนี้เขาจะต้องกลับดึกเพราะมีงานเข้ามาหลายงานจึงสั่งให้เธอไม่ต้องเตรียมอาหารรอเขานั่นเอง

“อ๋อ...อย่างนี้นี่เอง...อืม...ฉันเห็นช่วงนี้ที่บริษัทคุณเหนือค่อนข้างที่จะลูกค้าเยอะเลยหัวหมุนนิดหน่อยคุณขวัญเป็นภรรยาไม่ลองไปหาคุณเหนือที่บริษัทบางเหรอคะ”

เอมิกานึกอะไรสนุกๆออกจึงจงใจแกล้งบอกให้หญิงสาวให้ไปหาชายหนุ่มที่บริษัทเพราะเธอมีแผนที่จะทำให้ทั้งคู่รักร่มก่อนวันแต่งงานให้สะใจเธอเล่น

“ไปทำอะไรเหรอคะ”

พาขวัญเห็นว่าเธอก็ไม่ได้มีธุระที่จะต้องไปที่บริษัทของชายหนุ่มเลยสักนิดเพราะเธอก็ช่วยอะไรเขาไม่ได้อยู่แล้ว

“ก็แบบเอาอาหารไปให้หรือว่าเซอรไพรซ์อะไรแบบนี้อะค่ะอาจจะทำให้คุณเหนือผ่อนคลายหายเหนื่อยก็ได้นะคะลองดูสิคะ”

เอมิกาไม่รู้ว่าหญิงสาวนั้นมีความเป็นห่วงคนเป็นสามีของเธออยู่หรือเปล่าหากเป็นเธอคงตามเอาใจชายหนุ่มไปทุกที่แน่นอน

“อืม...ฉันจะลองดูนะคะ”

พาขวัญลองคิดตามที่หญิงสาวพูเธอเองก็คิดว่าหากเธอได้ทำของโปรดของเขาเอาไปให้ที่บริษัทคงจะทำให้ชายหนุ่มผ่อนคลายได้อย่างที่เอมิกาบอก

“หืม...ตอนนี้ได้เวลาแล้วเดี่ยวเอมต้องขอตัวก่อนนะคะต้องไปทำธุระต่อค่ะไว้จะมาเยี่ยมใหม่นะคะ”

“ค่ะ...”

เอมมิกาเห็นท่าทีของพาขวัญก็ดูรู้ว่าหญิงสาวน่าจะคล้อยตามคำพูดของเธอเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์ต์และแสร้งทำเป็นดูนาฬิกาว่าถึงเวลาที่เธอจะต้องไปที่อื่นต่อแล้วพร้อมขอตัวกลับทันที

เย็นของวัน

“คุณขวัญรีบไปเถอะค่ะเดี๋ยวคุณหนูป้าจะดูให้เองค่ะ”

พาขวัญทำอาหารเย็นเสร็จก็รีบเรียกแท็กซี่ไปที่บริษัทของชายหนุ่มทันทีเพราะเธอจะได้รีบไปรีบกลับสมจิตกับสมใจก็เห็นดีเห็นงามที่หญิงสาวจะเอาอาหารไปให้คนเป็นสามีเพราะคิดว่าสามีเหนื่อยงานภรรยาคอยดูแลเอาใจคงจะทำให้หายเหนื่อยไม่น้อย

“ขวัญจะรีบไปรีบกลับนะคะ”

เมื่อแท็กซี่มาถึงพาขวัญก็รีบขึ้นรถไปทันทีเพราะกลัวว่าถ้าเย็นมากรถจะติดเอาได้จะทำให้เธอไปกลับช้าลงอีก

“หืมม...รถคันนั้นมัน”

พาขวัญเห็นรถมอเตอร์ไซต์คันใหญ่คันหนึ่งทำให้เธอคิดไปถึงรถที่เธอเคยเห็นแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรเพราะว่ารถมันก็มีเหมือนกันได้ทั่วไปตอนนี้ใจของเธอจดจ่ออยู่ที่บริษัทของเหนือเมฆมากกว่า

บริษัทXX

“เดย์...ของที่เราสั่งไปยังไม่มาอีกหรือไง”

วันนี้ทั้งวันเหนือเมฆปวดหัวกับปัญหาของไม่พอส่งทั้งวัน

“ยังครับทางโรงงานที่เราสั่งแจ้งว่าวัสดุที่ใช้ทำไม่เพียงพอเลยล่าช้านิดหน่อยครับ”

“แล้วตอนที่เราสั่งกลับรับทำ...ไม่ไหวเลยจริงๆ”

“เราขอยืดเวลาส่งของดีไหมครับหรือคืนเงินให้ลูกค้าเรา”

นภัสเห็นว่าหากทางบริษัทไม่มีของจริงๆก็ควรจะหาทางออกทางใดทางหนึ่งอย่างที่เขาเสนอ