ตอนที่24

“ไม่เป็นไรฉันยืนเฉยๆเอาก็ได้...อิๆๆ”

พระพายไม่อยากจะทำตัวให้เป็นปัญหางานมันมีไม่กี่ชั่วโมงเธอทนได้

“นี่คุณ...เกาะผมไว้ก็ได้”

ภูผาเห็นตั้งแต่แรกแล้วว่าเธอเดินไม่ถนัดจึงยื่นแขนไปให้หญิงสาวเกาะเขาพาเธอมาด้วยเขาก็ต้องดูแลเธออยู่แล้ว

“ขอบคุณนะคะหัวหน้า”

พระพายรู้สึกเขินแปลกๆที่เห็นชายหนุ่มอยู่ในชุดนี้เธอไม่ปฏิเสธว่าวันนี้เขาดูดีมากจริงๆเธอค่อยๆก้าวไปเกาะแขนเขาเอาไว้พร้อมขอบคุณที่ชายหนุ่มยื่นมือมาช่วยเธอ

“ยินดีด้วยนะคะเหนือ.เจ้าสาวสวยมากเลยนะคะ”

หญิงสาวในชุดสีครีมเธอดูสง่าอย่างมากในทุกการย่างก้าวเธอเดินมาหาบ่าวสาวพร้อมยิ้มอย่างเป็นมิตรและเอ่ยคำยินดีกับเหนือเมฆและพาขวัญ

“ขอบคุณครับแพท...นี่บินตรงมาจากลอนดอนเลยเหรอครับ”

เหนือเมฆไม่คิดว่าแพทริเซียจะบินมาจากลอนดอนเพื่อมางานแต่งของเขาเพราะเขารู้อยู่ว่าเพื่อนของเขางานค่อนข้างยุ่ง

“งานเพื่อนทั้งทีทำไมจะไม่มาล่ะคะ...สบายดีนะคะ”

แพทริเซียไม่พลาดงานของเพื่อนรักเธออยู่แล้ว

“ครับผมสบายดี”

“แล้วคุณล่ะคะภูสบายดีนะคะ”

แพทริเซียลืมที่จะทักทายภูผาซึ่งเธอและเขาเคยสนิทกันมากแต่มีเหตุที่ต้องจากกันด้วยเหตุผลส่วนตัว

“ครับ...คุณอยู่ที่โน่นสบายดีนะครับ”

ภูผายิ้มอ่อนเล็กน้อยพร้อมถามหญิงสาวตรงหน้ากลับด้วยความรู้สึกเป็นห่วงเป็นใย

“ค่ะแพทสบายดี...ฉันขอตัวเข้าด้านในก่อนนะคะ”

แพทริเซียไม่อยากยืนอยู่ตรงนี้นานเพราะเธอรู้ว่าจะทำให้ภูผาอึดอัดจึงขอตัวเข้าด้านในจะดีกว่า

“ตามสบายนะครับแพท”

เหนือเมฆผายมือเชิญเพื่อนของเขาเข้าด้านในเพราะเขารู้ว่าสถานการณ์เมื่อครู่ค่อนข้างอึดอัด

“เพื่อนพวกคุณเหรอเธอสวยมากเลยนะอย่างกับนางแบบแน่ะ”

พระพายเห็นว่าผู้หญิงคนเมื่อครู่นี้สวยมากไม่รู้ว่าชายหนุ่มทั้งสองจะมีเพื่อนสวยขนาดนี้ด้วย

“ใช่ครับเพื่อนผม....แต่เป็นคนรักเก่าของไอ้ภูมัน”

เหนือเมฆเป็นเพื่อนกับแพทริเซียสนิทกันมากแต่คนที่สนิทมากกว่าต้องคนเป็นแฟนเก่าอย่างภูผาเพื่อนของเขา

“เอ่อ...อ๋อ...ค่ะ”

พระพายรู้สึกเหมือนไฟช็อตเธออย่างไงอย่างงั้นเธอถึงว่าเมื่อครู่สายตาที่ทั้งสองมองกันมันดูไม่ปกติหญิงสาวถึงกับละมือจากการควงแขนภูผาอย่างอัตโนมัติเพราะรู้สึกนอยเล็กน้อย

“ตาเหนือหนูขวัญเข้าด้านในได้แล้วได้เวลาแล้ว”

อิทธิวัฒน์ออกมาเรียกลูกชายและลูกสะใภ้ของเขาเข้าไปด้านในเพราะแขกในงานก็มากันครบแล้วได้เวลาที่เขาและบ่าวสาวจะขึ้นเวทีขอบคุณคนในงานแล้ว

“ครับ/ค่ะ”

พาขวัญและเหนือเมฆเดินตามอิทธิวัฒน์เข้าไปในงานอย่างรวดเร็ว

“ไปคุณ...”

ภูผายกแขนให้หญิงสาวเกาะเขาอีกครั้งหลังจากที่เธอปล่อยมือจากแขนของเขาออกเมื่อครู่

“เอ่อ...ค่ะ”

พระพายต้องจำใจเกาะแขนชายหนุ่มเดินเข้าไปด้านในเพราะไม่อยากหน้าแตกล้มกลางงานของเพื่อนเธอ

2 ชั่วโมงผ่านไป

หลังจากที่เจ้าบ่าวเจ้าสาวขึ้นเวทีขอบคุณแขกที่มาร่วมงานเสร็จแขกก็อยู่ต่อสังสรรค์กันนิดหน่อยแล้วก็ทยอยกันขอตัวกลับเพราะเริ่มดึกแล้วพาขวัญกับเหนือเมฆก็ต้องแยกตัวกันเพราะต่างฝ่ายต่างก็ต้องพูดคุยกับเพื่อนของพวกเขา

“พี่ต้องขอตัวกลับก่อนนะขวัญ”

ปกรณ์เข้ามาขอตัวกลับกับพาขวัญเพราะเริ่มดึกแล้ว

“ค่ะพี่หมอ....”

“ยินดีด้วยจริงๆนะ”

ปกรณ์ยินดีกับหญิงสาวด้วยจริงๆเขารู้จักกับเธอมานานรักเหมือนน้องคนนึงเมื่อเห็นวันที่น้องมีความสุขเขาก็มีความสุขไปด้วยปกรณ์โผกอดหญิงสาวอย่างยินดี

“ขอบคุณมากค่ะ...เดินทางกลับดีๆนะคะ”

พาขวัญโบกมือลาชายหนุ่มพร้อมอวยพรให้เขาเดินทางปลอดภัย

“มานี่จะได้เวลาเข้าหอแล้ว”

เหนือเมฆตั้งใจจะเดินมาตามหญิงสาวเพราะพ่อเขาบอกว่าได้เวลาเข้าหอแล้วชายหนุ่มเห็นเต็มๆตากับภาพเมื่อสักครู่เขารู้สึกหัวร้อนขึ้นมาทันทีเพราะนี่มันงานแต่งของเขาแท้ๆหญิงสาวยังจะกอดกับผู้ชายคนอื่นดีที่แขกกลับไปเกือบหมดแล้วไม่อย่างนั้นคงจะมองกันมาเป็นตาเดียวแน่

ชายหนุ่มเดินเข้ามาลากหญิงสาวไปเข้าหออย่างไม่พอใจเขายังไม่โวยวายตอนนี้รอให้งานจบก่อนเขาได้เคลียกับเธอเรื่องนี้แน่

“ขอให้ลูกทั้งสองรักกันนานๆคุยกันด้วยเหตุผลอย่าเอาอารมณ์เป็นใหญ่...มีหลานให้พ่ออีกสักสองคนก็ยิ่งดีนะ555”

“ขอบคุณครับคุณพ่อ/ขอบคุณค่ะคุณพ่อ”

“น้าขอให้เราสองคนมีความสุขมากๆนะ”

“ขอบคุณค่ะคุณน้า”

“ไปกันเถอะคุณ”

“ค่ะ”

หลังจากที่อวยพรทั้งลูกชายและลูกสะใภ้ของเขาเรียบร้อยแล้วอิทธิวัฒน์จึงชวนแขไขกลับเพราะต้องการปล่อยให้ทั้งคู่อยู่กันเพียงลำพังส่วนเขาก็จะออกไปดูหลานตัวน้อยของเขาเสียหน่อยเห็นว่านอนอยู่กับสมจิตและสมใจที่โรงแรมนี้เช่นกัน

“เมื่อกี้ตั้งใจจะหักหน้าพี่หรือไง”

หลังจากที่พ่อของเขาออกแล้วชายหนุ่มก็ขอเคลียกับเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ทันที

“หักหน้าอะไรคะ??”

พาขวัญไม่เข้าใจว่าเขาคิดว่าเธอหักหน้าเพราะอะไร

“ก็เล่นไปยืนกอดกับไอ้หมอนั่น”

เหนือเมฆไม่คิดว่าเธอจะต้องให้เขาแจงรายละเอียดด้วยทั้งที่ก็น่าจะรู้ตัวว่าเขาหมายถึงเรื่องอะไร

“ก็แค่แสดงความยินดีนี่คะ”

พาขวัญเห็นว่าปกรณ์แสดงความยินดีกับเธอก็ไม่เห็นแปลกอะไรเธอคิดว่าชายหนุ่มตั้งใจจะหาเรื่องเธอมากกว่า

“ยังจะเถียงอีกหรือไง”

เหนือเมฆเริ่มที่จะโมโหขึ้นมาอีกรอบที่เขาเคยบอกเธอแล้วว่าอย่าทำตัวสนิทกับผู้ชายคนอื่นแต่เธอก็ไม่ฟัง

“นี่ตกลงจะไม่เลิกหาเรื่องขวัญเรื่องพี่หมอใช่ไหมคะ....ขวัญว่าถ้าเราคุยกันดีๆไม่ได้ก็ไม่ต้องคุยกันจะดีซะกว่านะคะ....ขวัญเคยบอกแล้วไงคะว่าขวัญมาที่นี่เพราะต้องการดูแลจันทร์เจ้าเท่านั้นเพราะฉะนั้นพี่เหนือไม่มีสิทธิ์มาออกคำสั่งอะไรกับขวัญด้วยซ้ำ”

พาขวัญเองก็เหลืออดกับเขาแล้วเหมือนกันคิดว่าเวลาที่ผ่านมาชายหนุ่มจะเข้าใจเธอกับปกรณ์แล้วเสียอีกเธออยากจะย้ำให้เขาฟังเป็นร้อยรอบเสียเหลือเกินว่าเธอมาอยู่กับเขาเพราะจันทร์เจ้าเธอไม่ได้ต้องการมารองรับคำสั่งใครและชายหนุ่มก็ไม่มีสิทธิ์มาสั่งเธอด้วย

“และถ้าอ้างสิทธิ์ความเป็นผัวพี่จะมีสิทธิ์สั่งขวัญได้ทุกอย่างไหม”

เหนือเมฆผลักหญิงสาวให้เธอลงไปนอนที่เตียงพร้อมใช้ตัวของเขาคร่อมเธอเอาไว้มือทั้งสองของเขาจับข้อมือของหญิงสาวให้กางออกเหนือหัวหากเธอจะบอกว่าเขาไม่มีสิทธิ์ออกคำสั่งอะไรเธอเพราะไม่ได้เป็นอะไรกันจริงๆหากเขาจะตอกย้ำการกระทำแบบเดิมและยัดเยียดสถานะให้เธอหญิงสาวก็คงจะต้องยอมฟังเข้าแต่โดยดี