Share
ตอนที่26
“คุณครับ...เป็นอะไรหรือเปล่าครับ”
“เอ่อ..ฉันแค่ข้อเท้าแพลงน่ะค่ะ”
“เดี๋ยวผมพาไปนั่งพักนะครับ”
“ขอบคุณค่ะ”
เทวากำลังจะกลับไปพักที่ห้องของเขาพอดีเมื่อเห็นหญิงสาวล้มลงตรงหน้าเลยต้องช่วยพยุงตัวเธอไปหาที่นั่งพักก่อน
“อืม...นี่ครับ...มันเจ็บมากเลยใช่ไหมครับถึงขนาดร้องให้เลย”
เทวาพาหญิงสาวมานั่งเก้าอี้ของทางโรงแรมพร้อมยื่นผ้าเช็ดหน้าให้เธอได้เช็ดน้ำตาเขาไม่รู้ว่าหญิงสาวเจ็บข้อเท้ามากขนาดไหนถึงได้ร้องให้น้ำตามาเป็นสายขนาดนี้
“คุณเป็นอะไร...แล้วพี่เทพมาอยู่กับเธอได้ยังไงครับ”
ภูผาเดินออกมาจากห้องแต่งตัวด้วยอาการมึนเมาเล็กน้อยเมื่อเห็นเทวาพี่ชายของเขากำลังดูขาของหญิงสาวอยู่จึงอยากรู้ว่าเธอนั้นเป็นอะไรและพี่ชายของเขามาอยู่กับเธอได้อย่างไร
“ฉันเห็นเธอล้มก็เลยพามานั่งพักน่าจะข้อเท้าแพลง”
เทวาเห็นน้องชายของเขาเดินมาทักหญิงสาวก็รู้ว่าทั้งคู่น่าจะรู้จักกัน
“ไหนผมขอดูหน่อย”
“ไม่ต้องค่ะ...ไม่เป็นอะไรแล้ว”
ภูผากำลังจะก้มลงไปดูข้อเท้าให้พระพายแต่หญิงสาวชักข้อเท้ากลับเธอไม่อยากให้เขามายุ่งกับเธอตอนนี้
“ขอบคุณคุณมากนะคะที่ช่วยฉัน”
หญิงสาวถอดรองเท้าส้นสูงของเธอออกพร้อมหันไปขอบคุณชายหนุ่มที่เข้ามาช่วยเธอเมื่อครู่และลุกเดินออกไปทันทีจุดมุ่งหมายก็คือห้องพักของเธอนั่นเอง
“เอ่อ...ครับ”
เทวาไม่ทันได้ตอบรับหญิงสาวก็เดินออกไปเสียแล้วเขารู้สึกว่าหญิงสาวกับน้องชายของเขามีอะไรแปลกๆซึ่งเขาก็ยังเดาไม่ออก
“เธอเป็นใคร”
เทวาหันไปถามคนเป็นน้องชายว่าหญิงสาวคนเมื่อกี้ไปรู้จักกันได้อย่างไร
“พระพายน่ะครับเธอเป็นเพื่อนของพาขวัญแล้วก็เป็นคนในกรมของผมด้วย”
“อ๋อ....งั้นนายก็ดูแลเธอด้วยข้อเท้าเธอน่าจะอักเสบนะ”
เทวาพยักหน้าเข้าใจพลางบอกให้น้องชายของเขาดูแลเธอให้ดีเพราะข้อเท้าของเธอไม่นานก็น่าจะอักเสบมากกว่านี้
“ครับพี่เดี๋ยวผมจัดการเอง”
ภูผารับคำพี่ชายองเขาพร้อมเดินตามพระพายไปทันที
“คุณรอผมด้วย....เจ็บมากหรือเปล่ามาผมช่วย”
ภูผาตามหญิงสาวเข้ามาในลิฟท์ทั้งยื่นมือเข้าช่วยหญิงสาวหมายจะถือรองเท้าให้เธอ
“ไม่ต้องค่ะ...”
พระพายไม่ต้องการให้ชายหนุ่มมาช่วยเพราะเธอยังมีอาการเคืองเขาอยู่ที่ทิ้งเธอให้อยู่คนเดียวแล้วหาโอกาสไปง้อแฟนเก่า
“ผมช่วย”
เมื่อลิฟท์เปิดขึ้นภูผาเห็นหญิงสาวเดินกระเผลกออกจากลิฟท์ก็ช่วยพยุงกลัวเธอจะล้มไปอีก
“ไม่ต้องมายุ่ง”
พระพายยังพยายามจะเดินเองโดยปัดป้องไม่รับความช่วยเหลือจากอีกฝ่าย
“เป็นอะไรของคุณอีก”
ภูผาไม่เข้าใจอารมณ์ผู้หญิงเสียจริงๆที่ต้องการอะไรหรือเป็นอะไรก็ไม่ค่อยจะพูดจะบอกเขายังเดินตามหญิงสาวอย่างช้าๆเมื่อเธอไม่ให้ประคองเขาก็จะคอยอยู่ข้างหลังเธอหากเธอจะล้มเขาจะได้รับเอาไว้ทัน
“ฉันรอหัวหน้าตั้งนานหายไปไหนมาคะ”
พระพายเดินน้ำหน้าชายหนุ่มมุ่งหน้าที่จะไปที่ห้องของเธอหญิงสาวขุ่นเคืองหัวใจกับเรื่องนี้เหลือเกินจนต้องพูดออกมาทั้งน้ำตา
“ที่แท้ก็งอนเรื่องแค่นี้เองทำไมต้องร้องให้ด้วย...งอแงเป็นเด็กเลย”
ภูผาได้ยินก็โล่งใจที่เธอมีอาการงอนเขาเรื่องอะไรจะได้ง้อได้ถูกเขาไม่คิดว่าเวลาเธองอนจะมีอาการเหมือนเด็กแบบนี้ด้วย
“ค่ะ...ฉันมันเด็กอย่ามาสนใจเลย”
//มองเราเป็นแค่เด็กคนนึงสินะ...โถ่เอ้ย...เจ็บโว้ยย//
“จะไม่ให้สนใจได้ไงผมพาคุณมาก็ต้องดูแลคุณสิ....มาที่ห้องผมก่อนเดี๋ยวผมประคบน้ำแข็งให้ไม่งั้นเดี๋ยวข้อเท้าคุณจะอักเสบมากกว่านี้”
จะไม่ให้ภูผาสนใจเธอไม่ได้หากเธอเป็นอะไรคนอื่นจะว่าเขาดูแลคนที่พามาด้วยไม่ดีเขาเห็นข้อเท้าเธอเริ่มบวมแดงจึงต้องประคบเย็นด่วน
“ไม่ต้องค่ะ...ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน ฉันดูแลตัวเองได้”
พระพายยังคงทำตัวดื้อไม่อยากให้อีกฝ่ายช่วยเธอยังพยายามเดินเข้าห้องตัวเอง
“อย่าดื้อเป็นเด็กได้ไหม”
ภูผาเองก็มีความเมาอยู่ในระดับหนึ่งเขาจึงควบคุมอารมณ์ไม่ให้โมโหกับอาการงี่เง่าของหญิงสาวได้ยากจึงเอ่ยเสียงแข็งกับหญิงสาวเล็กน้อย
“ก็บอกว่าอย่ามาสนใจไงเล่า”
พระพายไม่ชอบที่ชายหนุ่มเสียงแข็งใส่ในเมื่อเธอก็บอกตั้งแต่แรกแล้วว่าไม่ต้องช่วยเธอ
“เฮ้อ....”
เหนือเมฆถึงกับยืนถอนหายใจในเมื่อไม่ฟังกันดีๆเขาก็ต้องใช้แขนแกร่งรวบเอวเธอไว้แล้วเดินตัวปลิวเข้าห้องของเขาอย่างไม่สนใจคำทัดทานของคนตัวเล็กแม้แต่น้อย
“นี่หัวหน้าปล่อยฉันนะ”
“พูดดีๆไม่ชอบ”
“โอ้ยยยย...”
“นั่งนิ่งๆ...อย่าให้ผมต้องดุ”
“................”
//จะมาทำดีด้วยทำไมเล่า...รู้ไหมว่าทำใจคนอื่นเค้าพังหมดแล้ว//
เมื่อเข้าห้องมาได้เขาก็เหวี่ยงหญิงสาวให้เธอนั่งที่เตียงพร้อมหันมาออกคำสั่งเสียงแข็งจนหญิงสาวต้องยอมฟังแต่โดยดี
“ดูสิ...มันเริ่มบวมแล้ว”
ภูผานั่งลงดูข้อเท้าของหญิงสาวประเมินว่าอาการมันอยู่ในระดับไหน
“หัวหน้าไปง้อแฟนเก่าหัวหน้ามาใช่ไหม”
พระพายอดจะพูดเรื่องที่ค้างอยู่ในใจได้เธอไม่ชอบเห็นเขาเป็นคนไร้ศักดิ์ศรีแบบนี้เลยมันไม่ใช่หัวหน้าที่เธอเคยรู้จักเลยสักนิด
ภูผาหยุดชะงักไปครู่หนึ่งเขาคิดว่าเธอคงได้ยินเรื่องที่เขาคุยกับแพทริเซียเป็นแน่แต่ก็ไม่อยากต่อความยาวอะไรกับเธอ
“เค้าไม่รักหัวหน้าแล้วยังจะไปง้อเค้าอีก”
พระพายยิ่งเห็นคนตัวโตไม่โต้ตอบเธอก็ยิ่งโมโหจึงตวาดสียงออกมาเสียงดังให้เข้าได้คิด
“หยุดพูด”
ภูผายังคงมีน้ำเสียงที่ดุและแข็งเช่นเดิมแค่นี้เขาก็เสียใจมากพออยู่แล้วไม่เข้าใจว่าหญิงสาวจะมาซ้ำเติมเขาอีกทำไม
“มีศักดิ์ศรีบ้างหรือเปล่า”
พระพายพูดไปด้วยน้ำตาคลอไปด้วย
“บอกให้หยุดพูดไง”
“อร้ายย”
ภูผาถึงกับฟิวส์ขาดตวาดใส่หญิงสาวจนเธอต้องร้องออกมาด้วยความตกใจและมีอาการสะดุ้งเล็กน้อยพร้อมพยายามพาตัวเองออกไปจากห้องนี้ให้เร็วที่สุด
“เดี๋ยว...จะไปไหน”
Related chapter
ลวงรักแม่สาวจอมเฉิ่ม ตอนที่27
“ว้ายยยย”ภูผาใช้มือหนากระชากหญิงสาวเอาไว้จนเธอนั้นเซมาเกาะที่ตัวของเขาและล้มลงที่เตียงนุ่มด้วยกัน“อื้อ...ปล่อยย.”พระพายพยายามจะลุกขึ้นแต่ก็โดนคนตัวโตทับเอาไว้“ไม่ปล่อย”ตอนนี้ใบหน้าของทั้งสองห่างกันไม่ถึงคืบยิ่งชายหนุ่มได้เห็นหน้าหญิงสาวใกล้ๆเขายิ่งแปลกใจว่าใบหน้าของเธอทำไมถึงทำให้เขาใจสั่นได้ถึงขนาดนี้“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ”พระพายรู้สึกว่าสายตาของชายหนุ่มมองเธอแปลกๆจนเธอรู้สึกได้ว่ามันไม่น่าไว้ใจเพราะอีกฝ่ายก็อยู่ในอาการมึนเมาอีกด้วย“อื้มมมมม....”ภูผาไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงอยากจูบเธอความต้องการในร่างกายของเขามันพุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆจนเขายับยั้งมันเอาไว้ไม่ได้เมื่อริมฝีปากหนาแระกบกับริมฝีปากบางของเธอลิ้นร้ายก็ทำหน้าที่ของมันเข้าไปตักตวงความหวานด้านในโพรงปากเล็กทันที“อื้อ...อร้ายย...อ.ไม่”พระพายพยายามพาตัวเองออกจากตรงนี้จนสุดฤทธิ์ถึงเธอจะชอบเขาแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะปล่อยตัวให้เขาอย่างว่าง่ายและเขาเองก็ไม่มีสิทธิ์มาทำกับเธอแบบนี้เช่นกันเธอเป็นคนเธอมีศักดิ์ศรีหากเขาหยามก็คือการไม่ให้เกียรติซึ่งข้อนี้เป็นข้อที่เธอรับไม่ได้ลมหายใจของชายหนุ่มแรงและถี่ขึ้นเรื่อยๆและไม่ได้สนใจคำทัดทานข
ลวงรักแม่สาวจอมเฉิ่ม ตอนที่28
ฟอดดด“พี่เหนือ”เหนือเมฆไม่ปล่อยให้โอกาสนี้หลุดลอยไปตอนส่งจันทร์เจ้าให้กับหญิงสาวเขาก็ยื่นหน้าไปหอมแก้มหญิงสาวฟอดใหญ่กลิ่นหอมอ่อนๆของตัวเธอทำให้เขาอดกดจมูกลงไปที่แก้มเธอไม่ได้จริงๆพาขวัญอยากจะยกมือฟาดคนตรงหน้าเสียทีที่ฉวยโอกาสกับเธอเรื่อยแต่ติดตรงที่ต้องอุ้มหนูน้อยแล้วเขาก็หนีเธอออกไปเร็วเสียเหลือเกินพาขวัญกล่อมจันทร์เจ้าได้ไม่นานหนูน้อยก็หลับไปหญิงสาวจึงเอื้อมมือไปปิดไฟที่หัวเตียงแล้วล้มตัวนอนลงด้วยความเพลียเพราะเมื่อวานเธอก็เหนื่อยมาทั้งวันหนำซ้ำกลางคืนที่จะได้พักก็ยังถูกชายหนุ่มรังแกอีกถึงแม้ว่าเธอจะอยู่ใกล้เขามากก็จะไม่ยอมให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกแน่“....หึ่......”เหนือเมฆเพียงแค่กลับไปนอนที่เดิมของเขาให้หญิงสาวตายใจเท่านั้นมีหรือเขาเปลี่ยนสถานะกับเธอแล้วเขาจะยอมนอนข้างล่างต่อไปชายหนุ่มค่อยๆเดินให้เบาที่สุดเพื่อไม่ให้หญิงสาวรู้ตัว“พี่เหนือปล่อยนะคะ”เมื่อได้จังหวะเขาก็ทิ้งตัวลงนอนข้างๆหญิงสาวพร้อมรวบตัวเธอมานอนกอดอย่างสบายใจพาขวัญคิดเอาไว้แล้วว่ายังไงชายหนุ่มต้องหาทางฉวยโอกาสกับเธออีกแน่เพราะเขาพูดเองว่าจะไม่รักษาสัญญาอีกต่อไป“ไม่ปล่อย...จะนอนกอดเมียบ้างไม่ได้หรือไง”เหนือเ
ลวงรักแม่สาวจอมเฉิ่ม ตอนที่29
“ได้ครับคุณพ่อไม่ต้องห่วง...”เรื่องแค่นี้เหนือเมฆไม่ได้มีปัญหาอะไรอยู่แล้วเดี๋ยวทางนี้เขาจะให้นภัสเป็นคนดูแลแทนทุกอย่างแล้วเขาจะไปกับนิกรคนสนิทของพ่อเขาเอง“หืม...”พาขวัญเดินออกไปซื้อกาแฟจากร้านกาแฟสดแถวหน้าโรงพยาบาลเธอเดินกลับมาหมายจะไปที่ตึกของพ่อชายหนุ่มแต่เธอแอบเห็นแขไขยืนหลบมุมคุยกับใครบางคนอยู่แบบลับๆล่อๆด้วยความที่เธอเดินใกล้กับมุมตรงนั้นมากเลยทำให้ได้ยินว่าทั้งสองคุยอะไรกันแต่ไม่ค่อยชัดเท่าไร“ดีเรียบร้อยก็ดีฉันว่าอีกไม่นานมันก็คงต้องไปที่นั่น”“งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ”//เรื่องอะไรกันนะ//เมื่อรู้ตัวว่าทั้งสองกำลังจะเดินออกมาเธอจึงเดินเลี่ยงไปที่อื่นก่อนแต่ก็ยังสงสัยเอามากๆอยู่ดีว่าแขไขนั้นไปคุยอะไรลับๆล่อๆกับผู้ชายที่ท่าทางใม่น่าไว้ใจคนนั้นเรื่องอะไรวันต่อมา“ผมอยากให้หมอตรวจให้ละเอียดนะครับว่าอาหารพวกนี้มีสารปนเปื้อนอะไรบ้างแล้วในตัวพ่อของผมก็อยากจะให้หมอตรวจเลือดให้ละเอียดทุกอย่าง...ค่าใช้จ่ายเท่าไรไม่เกี่ยง...และขอให้เรื่องเงียบที่สุดแม้แต่ตัวภรรยาของพ่อผมก็ห้ามรู้”“ผมจะจัดการให้ครับ”เหนือเมฆอยากจะจัดการธุระทางนี้ให้เสร็จเรียบร้อยก่อนที่เขาจะไปเรื่องนี้เขาค่อนข้างระแคะ
ลวงรักแม่สาวจอมเฉิ่ม ตอนที่30
“ช่วยฉันด้วย...ช่วยด้วย”หญิงสาวที่เสื้อผ้ามีแต่เลือดนั่งอยู่มุมห้องกำลังมองมาทางเธอด้วยสายตาแห่งความเจ็บปวดเพื่อขอความช่วยเหลือตอนนี้พาขวัญทำอะไรไม่ถูกจึงรีบกดมือถือโทรหาเหนือเมฆก่อนRrrrrrrrr“มีอะไรเหรอขวัญ...ว่ายังไงนะ”เหนือเมฆได้รับสายจากพาขวัญเรื่องที่ได้ฟังมันไม่ค่อยดีเท่าไรจึงคิดว่าเขาจะต้องพักงานตรงนี้เอาไว้ก่อนเพื่อกลับไปดูแลพาขวัญเขาไม่รู้ว่าคิดถูกหรือคิดผิดที่พาเธอกับจันทร์เจ้ามาที่นี่ด้วย“คุณกรผมต้องกลับไปที่บ้านก่อนมีธุระด่วน”เหนือเมฆฝากฝังนิกรให้อยู่ดูงานที่นี่แทนเขาไปก่อนเพราะเขาต้องรีบกลับไปที่บ้านพักด่วน“ครับเดี๋ยวทางนี้ผมดูต่อเอง”นิกรรู้ว่าที่บ้านต้องมีอะไรแต่ไม่อยากถามให้คนที่นี่ต้องแตกตื่นเขาจะอยู่เคลียร์ปัญหากับอัศวินเองบ้านพัก“เธอเป็นยังไงบ้าง”เมื่อมาถึงบ้านเหนือเมฆก็รีบวิ่งเข้ามาหาพาขวัญที่นั่งหน้าตาซีดเซียวอยู่อย่างเห็นได้ชัดที่หญิงสาวโทรไปบอกเขาว่ามีผู้หญิงถูกยิงเข้ามาในบ้านเขาอยากรู้ว่าอาการของเธอตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง“หมอกำลังทำแผลให้อยู่ค่ะดีที่เธอถูกยิงแค่ถากๆ”พาขวัญเห็นหมอที่ดูแผลของเธอแล้วก็ค่อนข้างสบายใจเพราะแผลเป็นเพียงแค่การโดนยิงถากๆเท่านั้
ลวงรักแม่สาวจอมเฉิ่ม ตอนที่31
“คุณเหนือเป็นยังไงบ้างครับ”นิกรไม่ได้ตามคนร้ายไปเขาต้องดูเหนือเมฆก่อนตอนนี้เพราะหากชายหนุ่มเป็นอะไรไปอิทธิวัฒน์คงทรุดหนักกว่าเดิมแน่“ผมโอเค” เหนือเมฆโอเคเพราะกระสุนไม่ได้โดนจุดสำคัญแค่เจ็บใจที่พวกคนร้ายมันกล้าบุกมาทำร้ายเขาถึงที่นี่“ไหนขอดูหน้ามันชัดๆสิ”เหนือเมฆพยายามดึงหมวกดำที่คนร้ายใส่มาออกเพราะเขาอยากจะเห็นหน้าคนที่เข้ามาทำร้ายเขาเสียเหลือเกิน“ไปที่บ้านหมอก่อนนะคะพี่เหนือดูสิเลือดออกใหญ่เลย”พาขวัญอยากจะให้ชายหนุ่มไปให้ถึงมือหมอก่อนจะดีกว่าเพราะตอนนี้ที่แขนของเขามีแต่เลือด“พี่โอเคขวัญไม่ต้องห่วง”เหนือเมฆยังยืนยันว่าเจาโอเคหากเขายังไม่ได้เห็นหน้าคนทีทำร้ายเขาคงจะอึดอัดคาใจอยู่ต่อไปแน่“ห๊ะ...”เมื่อเหนือเมฆเปิดหน้าคนร้ายออกมาหญิงสาวถึงกับผงะเล็กน้อยเพราะเธอจะได้ว่าเธอเคยเห็นหน้าคนๆนี้บ้านหมอที่เกาะเวหาที่นี่มีหมอฝีมือดีอยู่สองสามคนอุปกรณ์การแพทย์ก็เพียงพอต่อการรักษาเพราะช่วงตอนที่อรรณพมาบริหารเขาจะเน้นเรื่องสุขภาพของคนที่นี่เป็นเรื่องสำคัญตอนนี้การรักษาเหนือเมฆจึงไม่มีอะไรที่จะต้องเป็นกังวลมากนักเช้าวันต่อมาตำรวจได้เข้ามาตรวจพื้นที่อย่างละเอียดพร้อมสอบปากคำทุกคนที่เกี่ย
ลวงรักแม่สาวจอมเฉิ่ม ตอนที่32
“คุณนายพี่ทศโดนยิงตายตั้งแต่เมื่อคืนตอนนี้พวกผมกำลังโดนตำรวจล่าอยู่อยากขอเงินคุณนายสักก้อนก่อนจะหนีครับ”ตอนนี้พวกกลุ่มคนร้ายกำลังจะหลบหนีเพราะตำรวจออกตามล่าพวกเขาอยู่เกลื่อนเมืองเขาจะต้องมีเงินก้อนในการหนีไปกบดานเสียก่อนจึงโทรมาขอค่าจ้างจากแขไขในเมื่อติดต่อทางเบอส่วนตัวไม่ได้ก็เลยโทรเข้าเบอบ้านแทน“ทำไมพวกแกทำงานพลาดแบบนี้ห้ะ”แขไขมือไม้สั่นที่รู้ว่าลูกน้องฝีมือดีของเธอต้องเสียไปหนึ่งคนแถมงานที่สั่งให้ไปเก็บเหนือเมฆกับลูกเมียก็ยังพลาดอีก“ผมจะรู้ไหมว่ามันมีพวกเยอะขนาดนั้น...จ่ายมาซะดีๆ”ปลายสายเริ่มหงุดหงิดเมื่อเห็นท่าทีว่าคนสั่งงานจะไม่จ่ายเงิน“ฉันไม่ให้ทำงานพลาดแล้วยังจะมาเรียกร้องอีกหรือไง”แขไขไม่มีเงินที่จะจ่ายใครทั้งนั้นพร้อมทั้งยังวางสายไม่สนใจลูกน้องที่ทำงานห่วยแตกให้เธอต้องมานั่งเครียดอีกRrr“ไม่ต้องรับ”“ค่ะๆ”แขไขสั่งแม่บ้านเสียงแข็งเมื่อเห็นว่าเธอกำลังจะเดินมารับโทรศัพท์ตอนนี้เธอต้องรีบหาวิธีแก้ปัญหาแต่ความกังวลใจในตอนนี้ทำให้เธอคิดอะไรไม่ออก2 วันต่อมาเกาะเวหา“ตำรวจจับคนร้ายได้บางส่วนแล้วครับมันรับสารภาพว่าเรื่องทั้งหมดคุณแขไขเป็นคนบงการครับ”“ในที่สุดบ้านฉันก็สลัดผู
ลวงรักแม่สาวจอมเฉิ่ม ตอนที่33
21.30 น.“ช่วงนี้งานพี่ไม่ค่อยยุ่งแล้วขวัญอยากไปไหนไหม”เหนือเมฆนอนกอดพาขวัญอยู่บนเตียงนุ่มส่วนจันทร์เจ้าที่หลับแล้วก็นอนอยู่ในเปลช่วงนี้หนูน้อยค่อนข้างติดเปลอย่างมากตั้งแต่ที่ไปเกาะคราวนั้นแล้วช่วงนี้ชายหนุ่มเห็นว่างานทุกอย่างเริ่มลงตัวหมดแล้วเขาจึงอยากพาครอบครัวรวมทั้งตัวเขาเองไปพักผ่อนบ้างจึงอยากถามความเห็นจากคนเป็นภรรยาว่าอยากจะไปที่ไหน“พาคุณพ่อไปเที่ยวบ้างก็น่าจะดีนะคะ”พาขวัญเห็นด้วยกับชายหนุ่มที่จะไปหาที่เที่ยวพักผ่อนเพราะเธอก็อยากให้อิทธิวัฒน์ได้ออกจากบ้านบ้างเผื่อสภาพจิตใจจะดีขึ้นเพราะเธอรู้ว่าอิทธิวัฒน์ยังปลงไม่ตกเรื่องที่ผ่านมาถึงแม้จะใช้ชีวิตได้ปกติแล้วก็ตาม“ที่ไหนดีล่ะ”เหนือเมฆอยากรู้ว่าหญิงสาวอยากจะพาพ่อเธอไปที่ไหนเขาเองนึกไม่ค่อยออกเหมือนกันหากเป็นผับบาร์ก็คงจะรู้ดีเพราะเมื่อก่อนเขาเที่ยวสถานที่แบบนี้ค่อนข้างบ่อยหรือเรียกได้ว่าเกือบทุกวัน“อืม...ขวัญอยากไปเที่ยวที่บ้านบ้างได้ไหมคะ”พาขวัญเห็นว่าเธอไม่ได้กลับไปที่บ้านเธอที่ลำปางนานแล้วอีกอย่างที่นั่นก็อากาศดีและมีสถานที่เที่ยวอยู่เหมือนกันและอีกอย่างเธอก็เธออยากจะไปเยี่ยมเพื่อนเธอด้วยเห็นว่าเปิดร้านขายขนมไทยแล้วก็ขาย
ลวงรักแม่สาวจอมเฉิ่ม ตอนที่34
ลำปาง18.00 น.หลังจากเหตุการณ์ในคืนนั้นพระพายก็หนีกลับมาที่บ้านก่อนที่ภูผาจะกลับเธอปิดช่องทางการติดต่อจากชายหนุ่มทุกช่องทางและลาออกจากสำนักงานเธอใช้เงินที่พาขวัญทิ้งไว้ให้เจ็ดแสนมาเปิดร้านขายขนมไทยกับแม่เธอสองคนในตลาดที่อำเภอเป็นเดือนแล้วนานๆทีจะไปดูบ้านเธอกับพาขวัญสักครั้ง“แม่เหนื่อยไหม”ร้านขนมไทยของพระพายค่อนข้างขายดีเพราะฝีมือของมานีที่ลงมือทำเองทุกขั้นตอนโดยมีพระพายเป็นลูกมือ“ขายของเยอะเห็นเงินแบบนี้มันก็หายเหนื่อย”มานีไม่ได้รู้สึกเหนื่อยอะไรเลยเพราะเธอทำงานแล้วมันเห็นเงินความเหนื่อยก็หายไปปลิดทิ้ง“พรุ่งนี้แม่เตรียมทำสังขยารอเลยนะไอ้ขวัญน่าจะมาถึงตอนบ่ายๆ”พระพายตั้งหน้าตั้งตารอพาขวัญกลับมาเธอไม่ลืมที่จะเตือนแม่เธอให้ทำขนมของโปรดพาขวัญเอาไว้ให้เป็นเพราะเงินของเพื่อนเธอจึงทำให้เธอมีร้านจนทุกวันนี้“รู้แล้วล่ะน่า...”มานีเตรียมวัตถุดิบเอาไว้บางส่วนแล้วเธอไม่ลืมที่จะรอต้อนรับพาขวัญอยู่แล้ว“เออ...แม่ว่าแกไปดูบ้านให้หนูขวัญหน่อยก็ดีนะ”มานีเห็นว่าพาขวัญจะมาพรุ่งนี้แล้วเลยอยากให้ลูกสาวเธอไปดูบ้านให้เรียบร้อยเสียหน่อยเพราะไม่ได้ไปเป็นอาทิตย์แล้ว“พายก็ว่าจะไปพอดีจะแม่...เดี๋ยวนอนท
Latest chapter
