ฟอดดด
“พี่เหนือ”
เหนือเมฆไม่ปล่อยให้โอกาสนี้หลุดลอยไปตอนส่งจันทร์เจ้าให้กับหญิงสาวเขาก็ยื่นหน้าไปหอมแก้มหญิงสาวฟอดใหญ่กลิ่นหอมอ่อนๆของตัวเธอทำให้เขาอดกดจมูกลงไปที่แก้มเธอไม่ได้จริงๆพาขวัญอยากจะยกมือฟาดคนตรงหน้าเสียทีที่ฉวยโอกาสกับเธอเรื่อยแต่ติดตรงที่ต้องอุ้มหนูน้อยแล้วเขาก็หนีเธอออกไปเร็วเสียเหลือเกิน
พาขวัญกล่อมจันทร์เจ้าได้ไม่นานหนูน้อยก็หลับไปหญิงสาวจึงเอื้อมมือไปปิดไฟที่หัวเตียงแล้วล้มตัวนอนลงด้วยความเพลียเพราะเมื่อวานเธอก็เหนื่อยมาทั้งวันหนำซ้ำกลางคืนที่จะได้พักก็ยังถูกชายหนุ่มรังแกอีกถึงแม้ว่าเธอจะอยู่ใกล้เขามากก็จะไม่ยอมให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกแน่
“....หึ่......”
เหนือเมฆเพียงแค่กลับไปนอนที่เดิมของเขาให้หญิงสาวตายใจเท่านั้นมีหรือเขาเปลี่ยนสถานะกับเธอแล้วเขาจะยอมนอนข้างล่างต่อไปชายหนุ่มค่อยๆเดินให้เบาที่สุดเพื่อไม่ให้หญิงสาวรู้ตัว
“พี่เหนือปล่อยนะคะ”
เมื่อได้จังหวะเขาก็ทิ้งตัวลงนอนข้างๆหญิงสาวพร้อมรวบตัวเธอมานอนกอดอย่างสบายใจพาขวัญคิดเอาไว้แล้วว่ายังไงชายหนุ่มต้องหาทางฉวยโอกาสกับเธออีกแน่เพราะเขาพูดเองว่าจะไม่รักษาสัญญาอีกต่อไป
“ไม่ปล่อย...จะนอนกอดเมียบ้างไม่ได้หรือไง”
เหนือเมฆยังทำไม่รู้ไม่ชี้เขามีสิทธิ์ทำอะไรกับตัวเธอก็ได้เพราะเธอและเขาเป็นสามีกันทั้งทางพฤตินัยและนิตินัยแล้ว
“ไม่ปล่อยใช่ไหม...นี่แน่ะ”
“โอ้ยย...โอ้ยย...”
เมื่อชายหนุ่มไม่ปล่อยเธอดีๆพาขวัญจึงเอื้อมมือไปหยิบสิ่งของบางอย่างที่อยู่ใกล้ๆกับหัวเตียงพร้อมจี้ไปที่ตัวของชายหนุ่มใช่มันคือเครื่องช็อตไฟฟ้านั่นเองที่เล่นเอาชายหนุ่มร้องเสียงหลง
“อย่าร้องดังเดี๋ยวจันทร์เจ้าตื่นค่ะ”
พาขวัญปิดเครื่องพร้อมใช้มือปิดปากเหนือเมฆเพราะเสียงของเขาอาจจะทำให้จันทร์เจ้าตื่นขึ้นมาได้
“จะฆ่าพี่หรือไง”
เหนือเมฆไม่คิดว่าหญิงสาวจะใช้วิธีนี้ป้องกันตัวนี่ท่าทางเธอคงจะกลัวเขามากเป็นพิเศษ
“จะลงไปนอนที่ตัวเองดีๆไหม”
พาขวัญอมยิ้มเล็กน้อยที่ดูเหมือนชายหนุ่มจะสลดลงบ้าง
“ป...ไปก็ได้”
เหนือเมฆต้องยอมลงไปนอนที่ของตัวเองโดยดีเพราะกลัวไอ้เครื่องบ้าของหญิงสาวจำให้เข้าเป็นอันตรายหรือไม่ก็อาจจะเป็นหมันเอาได้หากใช้ผิดที่ผิดทางกับตัวของเขา
ตื๊ดดดด...ตื๊ดดดด
“สวัสดีค่ะ....อะไรนะคะ!!”
เมื่อพาขวัญทิ้งตัวลงนอนได้พักใหญ่ก็มีเสียงโทรเข้ามือถือของเธอจึงรีบกดรับเพราะกลัวว่าคนที่โทรมาจะมีธุระสำคัญเมื่อได้รับสายเธอก็ต้องได้รับกับข่าวที่ไม่ดีสักเท่าไรนัก
“มีอะไรเหรอขวัญ”
เหนือเมฆรู้สึกตัวตั้งแต่ได้ยินเสียงที่หญิงสาวคุยโทรศัพท์แล้วน้ำเสียงของเธอฟังดูไม่ค่อยดีเท่าไรเขาจึงอยากจะรู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น
“คุณพ่อเข้าโรงพยาบาลกะทันหันค่ะพี่เหนือ”
พาขวัญบอกกับชายหนุ่มด้วยสีหน้ากังวล
“อะไรนะ...เมื่อวานยังดีๆอยู่เลยนี่นา”
เหนือเมฆเองก็ตกใจเช่นกันเพราะเมื่อวานพ่อของเขาก็ยังดูปกติดีอยู่เลย
“เรารีบไปกันดีกว่าค่ะพี่เหนือเตรียมรถนะคะเดี๋ยวขวัญจะไปเรียกป้าใจมานอนกับจันทร์เจ้า”
“โอเค...”
พาขวัญกับเหนือเมฆมุ่งหน้ากันไปที่โรงพยาบาลอย่างรวดเร็วเพราะอยากจะรู้ว่าอิทธิวัฒน์นั้นเข้าโรงพยาบาลกะทันหันได้อย่างไร
โรงพยาบาล
“คุณพ่อทำไมถึงเข้าโรงพยาบาลกะทันหันแบบนี้ได้ล่ะ”
เหนือเมฆมาถึงโรงพยาบาลก็เข้าไปถามแขไขที่นั่งอยู่ที่หน้าห้องฉุกเฉินทันที
“พอดีคุณอิทอยู่ดีๆก็วูบไปอีกแล้วค่ะ”
แขไขไม่อยากจะพูดอะไรมากเธอแค่บอกอาการที่สามีของเธอจะต้องมาโรงพยาบาลก็เท่านั้นเธอไม่คิดว่าสามีของเธอจะเรียกรถพยาบาลก่อนที่จะวูบไปมันไม้เป็นไปตามที่เธอคิดสักนิดเดียว
“หมอครับพ่อผมเป็นยังไงบ้างครับ”
เหนือเมฆเห็นหมอเดินออกมาจากห้องฉุกเฉินเขาจึงรีบเข้าไปถามอาการของพ่อเขาทันทีเพราะอยากจะรู้ว่าพ่อของเขายังปลอดภัยดีอยู่หรือไม่
“ตอนนี้คนไข้มีอาการหัวใจเต้นผิดจัดหวะตอนนี้ผมต้องลองให้ยาคนไข้ก่อนถ้ายังไม่ดีขึ้นก็ต้องจี้รักษาด้วยพลังงานความร้อนหรือฝังเครื่องมือพิเศษแต่ผมต้องดูร่างกายคนไข้อีกทีครับ”
“ครับหมอ”
เหนือเมฆนั่งกุมขมับอย่างเคร่งเครียดเขากลัวเหลือเกินกลัวว่าจะเสียพ่อของเขาไปเพราะชอบป่วยกะทันหันแบบนี้อยู่เรื่อย
“คุณพ่อถึงมือหมอแล้วอย่างกังวลไปเลยนะคะ”
พาขวัญรู้ว่าตอนนี้ชายหนุ่มคงเป็นกังวลมากหญิงสาวลดทิฐิเรื่องของเธอกับเขาตอนนี้ลงเอาไว้ก่อนเธอยื่นมือจับมือของเขาเอาไว้พร้อมพูดให้เขาได้สบายใจขึ้นบ้างเพราะเวลานี้ชายหนุ่มน่าจะต้องการกำลังใจที่สุดเธอรู้ดีเพราะเธอเคยตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้มาแล้ว
วันต่อมา
“คุณพ่อเป็นยังไงบ้างครับ”
เหนือเมฆอยู่โรงพยาบาลตั้งแต่เมื่อคืนเขาได้หลับได้นอนเพราะเป็นห่วงอาการของพ่อของเขาเมื่อไม่กี่ชั่วโมงหมอก็ให้พ่อของเขาเข้ามาพักที่ห้องผู้ป่วยในเขาจึงเบาใจลงหน่อยแต่ก็ยังคอยไถ่ถามอาการของพ่อเขาอยู่เรื่อยๆ
“ฉันอยู่กับหมอแล้วเดี๋ยวก็ดีขึ้นเอง”
อิทธิวัฒน์รู้ตัวเองดีว่าร่างกายของเขาอยู่ในระดับไหนในเมื่อเขาอยู่ในมือของหมอแล้วก็มาอยากให้ลูกชายของเขาเป็นห่วง
“ดูแลสุขภาพตัวเองหน่อยนะครับ”
เหนือเมฆยังอยากอยู่กับพ่อของเขานานๆเลยไม่ลืมที่จะย้ำหะพ่อของเขาห่วงสุขภาพตัวเองเห็นทีเขาต้องพิจารณาเรื่องรับงานทุกอย่างต่อจากพ่อของเขาแล้วสิเพราะดูแล้วเขาอยากจะให้พ่อของเขาพักเสียมากกว่า
“อืม...ฉันวานให้แกไปช่วยดูงานที่เกาะหน่อยได้ไหมพอดีที่นั่นมีปัญหาแต่ฉันก็มาป่วยซะก่อนแกไปกับนิกรก็แล้วกัน”
เรื่องที่อิทธิวัฒน์กังวลใจยู่ตอนนี้ก็คือเรื่องที่เกาะเพราะเขาพึ่งจะได้รับรางานปัญหามาว่าที่เกาะมีเหตุการณ์ไม่ค่อยดีเกิดขึ้นเขาตั้งใจว่าจะไปดูด้วยตัวเองแต่ก็มาป่วยเสียก่อนจึงต้องวานให้ลูกชายของเขาไปแทน
“ได้ครับคุณพ่อไม่ต้องห่วง...”เรื่องแค่นี้เหนือเมฆไม่ได้มีปัญหาอะไรอยู่แล้วเดี๋ยวทางนี้เขาจะให้นภัสเป็นคนดูแลแทนทุกอย่างแล้วเขาจะไปกับนิกรคนสนิทของพ่อเขาเอง“หืม...”พาขวัญเดินออกไปซื้อกาแฟจากร้านกาแฟสดแถวหน้าโรงพยาบาลเธอเดินกลับมาหมายจะไปที่ตึกของพ่อชายหนุ่มแต่เธอแอบเห็นแขไขยืนหลบมุมคุยกับใครบางคนอยู่แบบลับๆล่อๆด้วยความที่เธอเดินใกล้กับมุมตรงนั้นมากเลยทำให้ได้ยินว่าทั้งสองคุยอะไรกันแต่ไม่ค่อยชัดเท่าไร“ดีเรียบร้อยก็ดีฉันว่าอีกไม่นานมันก็คงต้องไปที่นั่น”“งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ”//เรื่องอะไรกันนะ//เมื่อรู้ตัวว่าทั้งสองกำลังจะเดินออกมาเธอจึงเดินเลี่ยงไปที่อื่นก่อนแต่ก็ยังสงสัยเอามากๆอยู่ดีว่าแขไขนั้นไปคุยอะไรลับๆล่อๆกับผู้ชายที่ท่าทางใม่น่าไว้ใจคนนั้นเรื่องอะไรวันต่อมา“ผมอยากให้หมอตรวจให้ละเอียดนะครับว่าอาหารพวกนี้มีสารปนเปื้อนอะไรบ้างแล้วในตัวพ่อของผมก็อยากจะให้หมอตรวจเลือดให้ละเอียดทุกอย่าง...ค่าใช้จ่ายเท่าไรไม่เกี่ยง...และขอให้เรื่องเงียบที่สุดแม้แต่ตัวภรรยาของพ่อผมก็ห้ามรู้”“ผมจะจัดการให้ครับ”เหนือเมฆอยากจะจัดการธุระทางนี้ให้เสร็จเรียบร้อยก่อนที่เขาจะไปเรื่องนี้เขาค่อนข้างระแคะ
“ช่วยฉันด้วย...ช่วยด้วย”หญิงสาวที่เสื้อผ้ามีแต่เลือดนั่งอยู่มุมห้องกำลังมองมาทางเธอด้วยสายตาแห่งความเจ็บปวดเพื่อขอความช่วยเหลือตอนนี้พาขวัญทำอะไรไม่ถูกจึงรีบกดมือถือโทรหาเหนือเมฆก่อนRrrrrrrrr“มีอะไรเหรอขวัญ...ว่ายังไงนะ”เหนือเมฆได้รับสายจากพาขวัญเรื่องที่ได้ฟังมันไม่ค่อยดีเท่าไรจึงคิดว่าเขาจะต้องพักงานตรงนี้เอาไว้ก่อนเพื่อกลับไปดูแลพาขวัญเขาไม่รู้ว่าคิดถูกหรือคิดผิดที่พาเธอกับจันทร์เจ้ามาที่นี่ด้วย“คุณกรผมต้องกลับไปที่บ้านก่อนมีธุระด่วน”เหนือเมฆฝากฝังนิกรให้อยู่ดูงานที่นี่แทนเขาไปก่อนเพราะเขาต้องรีบกลับไปที่บ้านพักด่วน“ครับเดี๋ยวทางนี้ผมดูต่อเอง”นิกรรู้ว่าที่บ้านต้องมีอะไรแต่ไม่อยากถามให้คนที่นี่ต้องแตกตื่นเขาจะอยู่เคลียร์ปัญหากับอัศวินเองบ้านพัก“เธอเป็นยังไงบ้าง”เมื่อมาถึงบ้านเหนือเมฆก็รีบวิ่งเข้ามาหาพาขวัญที่นั่งหน้าตาซีดเซียวอยู่อย่างเห็นได้ชัดที่หญิงสาวโทรไปบอกเขาว่ามีผู้หญิงถูกยิงเข้ามาในบ้านเขาอยากรู้ว่าอาการของเธอตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง“หมอกำลังทำแผลให้อยู่ค่ะดีที่เธอถูกยิงแค่ถากๆ”พาขวัญเห็นหมอที่ดูแผลของเธอแล้วก็ค่อนข้างสบายใจเพราะแผลเป็นเพียงแค่การโดนยิงถากๆเท่านั้
“คุณเหนือเป็นยังไงบ้างครับ”นิกรไม่ได้ตามคนร้ายไปเขาต้องดูเหนือเมฆก่อนตอนนี้เพราะหากชายหนุ่มเป็นอะไรไปอิทธิวัฒน์คงทรุดหนักกว่าเดิมแน่“ผมโอเค” เหนือเมฆโอเคเพราะกระสุนไม่ได้โดนจุดสำคัญแค่เจ็บใจที่พวกคนร้ายมันกล้าบุกมาทำร้ายเขาถึงที่นี่“ไหนขอดูหน้ามันชัดๆสิ”เหนือเมฆพยายามดึงหมวกดำที่คนร้ายใส่มาออกเพราะเขาอยากจะเห็นหน้าคนที่เข้ามาทำร้ายเขาเสียเหลือเกิน“ไปที่บ้านหมอก่อนนะคะพี่เหนือดูสิเลือดออกใหญ่เลย”พาขวัญอยากจะให้ชายหนุ่มไปให้ถึงมือหมอก่อนจะดีกว่าเพราะตอนนี้ที่แขนของเขามีแต่เลือด“พี่โอเคขวัญไม่ต้องห่วง”เหนือเมฆยังยืนยันว่าเจาโอเคหากเขายังไม่ได้เห็นหน้าคนทีทำร้ายเขาคงจะอึดอัดคาใจอยู่ต่อไปแน่“ห๊ะ...”เมื่อเหนือเมฆเปิดหน้าคนร้ายออกมาหญิงสาวถึงกับผงะเล็กน้อยเพราะเธอจะได้ว่าเธอเคยเห็นหน้าคนๆนี้บ้านหมอที่เกาะเวหาที่นี่มีหมอฝีมือดีอยู่สองสามคนอุปกรณ์การแพทย์ก็เพียงพอต่อการรักษาเพราะช่วงตอนที่อรรณพมาบริหารเขาจะเน้นเรื่องสุขภาพของคนที่นี่เป็นเรื่องสำคัญตอนนี้การรักษาเหนือเมฆจึงไม่มีอะไรที่จะต้องเป็นกังวลมากนักเช้าวันต่อมาตำรวจได้เข้ามาตรวจพื้นที่อย่างละเอียดพร้อมสอบปากคำทุกคนที่เกี่ย
“คุณนายพี่ทศโดนยิงตายตั้งแต่เมื่อคืนตอนนี้พวกผมกำลังโดนตำรวจล่าอยู่อยากขอเงินคุณนายสักก้อนก่อนจะหนีครับ”ตอนนี้พวกกลุ่มคนร้ายกำลังจะหลบหนีเพราะตำรวจออกตามล่าพวกเขาอยู่เกลื่อนเมืองเขาจะต้องมีเงินก้อนในการหนีไปกบดานเสียก่อนจึงโทรมาขอค่าจ้างจากแขไขในเมื่อติดต่อทางเบอส่วนตัวไม่ได้ก็เลยโทรเข้าเบอบ้านแทน“ทำไมพวกแกทำงานพลาดแบบนี้ห้ะ”แขไขมือไม้สั่นที่รู้ว่าลูกน้องฝีมือดีของเธอต้องเสียไปหนึ่งคนแถมงานที่สั่งให้ไปเก็บเหนือเมฆกับลูกเมียก็ยังพลาดอีก“ผมจะรู้ไหมว่ามันมีพวกเยอะขนาดนั้น...จ่ายมาซะดีๆ”ปลายสายเริ่มหงุดหงิดเมื่อเห็นท่าทีว่าคนสั่งงานจะไม่จ่ายเงิน“ฉันไม่ให้ทำงานพลาดแล้วยังจะมาเรียกร้องอีกหรือไง”แขไขไม่มีเงินที่จะจ่ายใครทั้งนั้นพร้อมทั้งยังวางสายไม่สนใจลูกน้องที่ทำงานห่วยแตกให้เธอต้องมานั่งเครียดอีกRrr“ไม่ต้องรับ”“ค่ะๆ”แขไขสั่งแม่บ้านเสียงแข็งเมื่อเห็นว่าเธอกำลังจะเดินมารับโทรศัพท์ตอนนี้เธอต้องรีบหาวิธีแก้ปัญหาแต่ความกังวลใจในตอนนี้ทำให้เธอคิดอะไรไม่ออก2 วันต่อมาเกาะเวหา“ตำรวจจับคนร้ายได้บางส่วนแล้วครับมันรับสารภาพว่าเรื่องทั้งหมดคุณแขไขเป็นคนบงการครับ”“ในที่สุดบ้านฉันก็สลัดผู
21.30 น.“ช่วงนี้งานพี่ไม่ค่อยยุ่งแล้วขวัญอยากไปไหนไหม”เหนือเมฆนอนกอดพาขวัญอยู่บนเตียงนุ่มส่วนจันทร์เจ้าที่หลับแล้วก็นอนอยู่ในเปลช่วงนี้หนูน้อยค่อนข้างติดเปลอย่างมากตั้งแต่ที่ไปเกาะคราวนั้นแล้วช่วงนี้ชายหนุ่มเห็นว่างานทุกอย่างเริ่มลงตัวหมดแล้วเขาจึงอยากพาครอบครัวรวมทั้งตัวเขาเองไปพักผ่อนบ้างจึงอยากถามความเห็นจากคนเป็นภรรยาว่าอยากจะไปที่ไหน“พาคุณพ่อไปเที่ยวบ้างก็น่าจะดีนะคะ”พาขวัญเห็นด้วยกับชายหนุ่มที่จะไปหาที่เที่ยวพักผ่อนเพราะเธอก็อยากให้อิทธิวัฒน์ได้ออกจากบ้านบ้างเผื่อสภาพจิตใจจะดีขึ้นเพราะเธอรู้ว่าอิทธิวัฒน์ยังปลงไม่ตกเรื่องที่ผ่านมาถึงแม้จะใช้ชีวิตได้ปกติแล้วก็ตาม“ที่ไหนดีล่ะ”เหนือเมฆอยากรู้ว่าหญิงสาวอยากจะพาพ่อเธอไปที่ไหนเขาเองนึกไม่ค่อยออกเหมือนกันหากเป็นผับบาร์ก็คงจะรู้ดีเพราะเมื่อก่อนเขาเที่ยวสถานที่แบบนี้ค่อนข้างบ่อยหรือเรียกได้ว่าเกือบทุกวัน“อืม...ขวัญอยากไปเที่ยวที่บ้านบ้างได้ไหมคะ”พาขวัญเห็นว่าเธอไม่ได้กลับไปที่บ้านเธอที่ลำปางนานแล้วอีกอย่างที่นั่นก็อากาศดีและมีสถานที่เที่ยวอยู่เหมือนกันและอีกอย่างเธอก็เธออยากจะไปเยี่ยมเพื่อนเธอด้วยเห็นว่าเปิดร้านขายขนมไทยแล้วก็ขาย
ลำปาง18.00 น.หลังจากเหตุการณ์ในคืนนั้นพระพายก็หนีกลับมาที่บ้านก่อนที่ภูผาจะกลับเธอปิดช่องทางการติดต่อจากชายหนุ่มทุกช่องทางและลาออกจากสำนักงานเธอใช้เงินที่พาขวัญทิ้งไว้ให้เจ็ดแสนมาเปิดร้านขายขนมไทยกับแม่เธอสองคนในตลาดที่อำเภอเป็นเดือนแล้วนานๆทีจะไปดูบ้านเธอกับพาขวัญสักครั้ง“แม่เหนื่อยไหม”ร้านขนมไทยของพระพายค่อนข้างขายดีเพราะฝีมือของมานีที่ลงมือทำเองทุกขั้นตอนโดยมีพระพายเป็นลูกมือ“ขายของเยอะเห็นเงินแบบนี้มันก็หายเหนื่อย”มานีไม่ได้รู้สึกเหนื่อยอะไรเลยเพราะเธอทำงานแล้วมันเห็นเงินความเหนื่อยก็หายไปปลิดทิ้ง“พรุ่งนี้แม่เตรียมทำสังขยารอเลยนะไอ้ขวัญน่าจะมาถึงตอนบ่ายๆ”พระพายตั้งหน้าตั้งตารอพาขวัญกลับมาเธอไม่ลืมที่จะเตือนแม่เธอให้ทำขนมของโปรดพาขวัญเอาไว้ให้เป็นเพราะเงินของเพื่อนเธอจึงทำให้เธอมีร้านจนทุกวันนี้“รู้แล้วล่ะน่า...”มานีเตรียมวัตถุดิบเอาไว้บางส่วนแล้วเธอไม่ลืมที่จะรอต้อนรับพาขวัญอยู่แล้ว“เออ...แม่ว่าแกไปดูบ้านให้หนูขวัญหน่อยก็ดีนะ”มานีเห็นว่าพาขวัญจะมาพรุ่งนี้แล้วเลยอยากให้ลูกสาวเธอไปดูบ้านให้เรียบร้อยเสียหน่อยเพราะไม่ได้ไปเป็นอาทิตย์แล้ว“พายก็ว่าจะไปพอดีจะแม่...เดี๋ยวนอนท
“ใครใช้ให้คุณไปบอกพวกเค้ากันล่ะ...ทำให้มันเงียบไปก็ไม่มีปัญหาอะไรแล้ว”เธอคิดไว้แล้วว่าแม่เธอต้องมีอะไรบิดบังเธออยู่เป็นแน่แต่ก็ไม่ยักจะรู้ว่าแม่เธอกับชายหนุ่มหาเวลาไปคุยกันตอนไหนเธอคิดว่าถ้าปล่อยให้เรื่องเงียบไปโดยที่ชายหนุ่มไม่ต้องมาใส่ใจกับเธอแค่นี้ทุกอย่างก็จะเงียบและเธอก็จะทำใจกับเรื่องนี้ได้เอง“รักตัวองบ้างหรือเปล่า”ภูผาอยากจะรู้นักที่เขาทำตัวของเธอเสียหายขนาดนี้ยังอยากให้เขาเฉยกับมันได้อีก“รักสิถึงได้พยายามปกป้องความรู้สึกตัวเองอยู่นี่ไง”พระพายรักตัวเองอยู่แล้วที่เธอพยายามอยู่ห่างเขาไม่อยากเห็นอยากเจอเพราะเธอต้องการรักษาแผลใจของเธออยู่นั่นเอง“ไม่รู้ล่ะ...อีกสองวันเตรียมตัวรอได้เลยเราจะแต่งงานกัน”ภูผาชักเห็นว่าหญิงสาวจะไม่ยอมแต่โดยดีเขาก็จะต้องใช้วิธีบังคับเสียแล้ว“นี่ฟังที่ฉันพูดไม่รู้เรื่องใช่ไหม....อื้มมม”พระพายต้องชะงักเมื่อจู่ๆชาหนุ่มก็ฉวยโอกาสบดจูบมาที่ปากบางของเอย่างไม่ได้ตั้งตัวแถมยังหนีเขาไปไหนไม่ได้เพราะแรงกอดรัดของเขา“ถ้ายังดื้ออีกเจอมากกว่านี้แน่...ไปนอนได้แล้วดึกแล้ว”ภูผาไม่ได้แค่ขู่แต่เขาเอาจริงชายหนุ่มเอื้อมมือไปหยิบรีโมทปิดทีวีพร้อมพาหญิงสาวเข้าไปนอนในห
“หืมม...สังขยา”เมื่อถาดสังขยามาวางตรงหน้าหญิงสาวก็ไม่รีรอที่จะตักแบ่งใส่จานกินกับข้าวเหนียวมูนอย่างคำโต“ค่อยๆกินก็ได้ขวัญ...ไม่กลัวอ้วนเหรอ”เหนือเมฆไม่เคยเห็นพาขวัญทานเยอะขนาดนี้มาก่อนสงสัยนี่จะเป็นของโปรดจริงๆแต่ก็อดแซวไม่ได้ว่าภรรยาของเขาจะน้ำหนักขึ้น“ไม่ค่ะได้กินของโปรดทั้งที”พาขวัญไม่กลัวอะไรแล้วนานๆทีได้กินของโปรดฝีมือของมานีทั้งทีหญิงสาวจึงตักเข้าปากไม่หยุดและไม่มีท่าทีว่าจะอิ่มด้วยซ้ำจนคนอื่นๆรอบโต๊ะอาหารไม่มีใครกล้าตักแบ่งสังขยาในถาดเข้ามาในจานของตัวเองเลยเพราะกลัวว่าจะไปแย่งพาขวัญ“พายไม่กินเหรอ”ตอนนี้ทุกคนก็ต่างทานของหวานกันล้างปากมีอยู่คนเดียวที่ไม่กินเห็นจะเป็นพระพายพาขวัญจึงต้อถามขึ้นว่าเพื่อนเธอไม่หิวหรืออย่างไรหรือจะไดเอทไว้ใส่ชุดแต่งงานอันนี้เธอก็ไม่แน่ใจ“ไม่อ่ะ...ฉันมีไอ้นี่...กินด้วยกันไหม”พระพายรู้สึกไม่ค่อยอยากจะกินของหวานพวกนี้เท่าไรเพราะตอนนี้เธอมีมะม่วงน้ำปลาหวานที่ชวนน้ำลายสออยู่มือที่แม่ของเธอพึ่งจะยื่นให้เมื่อกี้นี้เอง“เอาสิ...”พาขวัญเห็นว่าอะไรอยู่ในมือเพื่อนของเธอก็ตาลุกวาวเธอรู้สึกเปรี้ยวปากขึ้นมาในทันที“ยังไม่อิ่มอีกเหรอขวัญ”เหนือเมฆถึงกับผงะจ