18.30 น.
บ้านเหนือเมฆ
“แอ้...แอ้......”
“ขวดที่สองแล้วน้าคนเก่งของแม่จะกินจุเกินไปแล้วนะ”
พาขวัญนั่งคุยเล่นกับหนูน้อยอย่างอารมณ์ดีเธอรู้สึกว่าหนูน้อยตัวกลมจะกินเก่งขึ้นทุกวันแต่เท่าที่เธอปรึกษากับปกรณ์แล้วก็นับว่าจันทร์เจ้านั้นน้ำหนักยังเป็นไปตามเกณฑ์เธอจึงไม่ได้กังวลอะไรมากนัก
“แอ้...อืมม”
“แตงโมจะแตกแล้วมั้งงงง....ใช่ไหมคะ....ฮั่นแน่อมยิ้มด้วย”
หญิงสาวจับพุงหนูน้อยเล่นเบาๆแกมหยอกหนูน้อยก็แสนฉลาดรู้ว่าเธอกำลังเล่นด้วยก็ส่งยิ้มโชว์เหงือกให้เธอได้เห็น
“จันทร์เจ้าครับ...”
ฟอดดด
“พ่อคิดถึงหนูที่สุดเลยยย”
เหนือเมฆกลับจากทำงานมาก็ตรงเข้ามาหาหนูน้อยด้วยความคิดถึงโดยไม่ได้สนใจว่ามีหญิงสาวอยู่ใกล้ๆเพราะเธอทำเป็นไม่สนใจเขาก่อนหลายวันมาแล้วตั้งแต่ที่ทะเลาะกัน
เมื่อหอมหนูน้อยชื่นใจพอแล้วเขาก็เดินไปที่หน้าห้องน้ำพร้อมถอดเสื้อผ้าโชว์หราอย่างไม่ได้อายว่ามีหญิงสาวอยู่ในห้องด้วยเธอทำเหมือนเขาไม่มีตัวตนเขาก็ทำได้เหมือนกันในเมื่อเขาขอโทษเธอแล้วยังไม่หายงอนเขาก็ไม่รู้จะทำอย่างไรแล้ว
“เฮ้อ...”
//อะไรของเค้า....นึกจะถอดก็ถอดไม่ได้อายเลยหรือยังไง//
พาขวัญถึงกับต้องเบี่ยงหน้ามองไปทางอื่นไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำแบบนี้ทำเหมือนเธอไม่ได้อยู่ตรงนี้เสียอย่างนั้นเธอไม่ได้อยากจะมองร่างเปลือยของเขาเสียหน่อย
สามวันต่อมา
โรงแรมXXX
วันนี้เป็นวันแต่งงานของเหนือเมฆและพาขวัญแขกที่มาร่วมงานล้วนเป็นญาติคนสนิทและนักธุรกิจคู่ค้าของอธิษฐ์เวหาทั้งนั้น
“ช่วยทำให้เหมือนเรารักกันมากจะได้ไหม”
เหนือเมฆกระซิบข้างหูของหญิงสาวเพราะเห็นเธอเอาแต่ยิ้มให้แขกที่มาร่วมงานส่วนเขาเธอไม่คิดจะหันหน้ามามองเลยสักนิด
“ก็ทำอยู่นี่ไงคะ”
พาขวัญไม่รู้ว่าชาหนุ่มจะคิดอะไรมากมายในเมื่อเธอก็ยืนอยู่ข้างๆเขาตลอดเวลาไม่ได้หนีไปไหนสักหน่อย
“ยิ้มให้แต่แขกไม่เคยหันมาพูดคุยกับพี่บ้างเลยแล้วคนอื่นเค้าจะคิดยังไงงานแต่งของเราทั้งทีแต่เมียไม่เคยหันมาคุยมายิ้มให้ผัวบ้างเลยเนี่ยนะ”
เหนือเมฆกัดฟันพูดกับหญิงสาวอีกรอบเพื่อเตือนให้เธอหันมาคุยกับเขาบ้างก็ได้เดี๋ยวคนอื่นเขาจะคิดว่าทำไมผัวกับเมียไม่คุยกันบ้างเลย
“ก็ยิ้มอยู่นี่ไงคะ....จะเอายิ้มขนาดไหนล่ะค้า”
พาขวัญหันไปฉีกยิ้มให้ชายหนุ่มพร้อมกัดฟันพูดตอบเข้าเหมือนกันตอนนี้เธอจะไม่ยอมเขาอีกต่อไปแล้วเขาประชดเธอได้เธอก็ประชดเขาได้เช่นกัน
“ยินดีด้วยนะครับขวัญยินดีด้วยครับคุณเหนือ”
ปกรณ์เดินเข้างานมาก็เข้ามาทักคนที่เป็นเจ้าบ่าวเจ้าสาวอย่างยินดี
“ขอบคุณนะคะพี่หมอ...เชิญด้านในก่อนเลยค่ะ”
พาขวัญยิ้มขอบคุณหมอหนุ่มที่อุตส่าห์สละเวลามาร่วมงานเธอทั้งที่งานก็ยุ่งพร้อมเชิญให้เขาเข้าไปนั่งที่ด้านในก่อน
//หึ่...พี่หมอๆๆ...// เหนือเมฆกรอกตามองบนกับท่าทีของหญิงสาวที่ดูสนิทสนมกับหมอหนุ่มคนนั้น
“แกไม่ได้มีปัญหาอะไรกับหนูขวัญใช่ไหม”
อิทธิวัฒน์เห็นท่าไม่ดีกับทั้งสองมานานแล้วเขาดูลูกชายของเขาออกว่าสองคนน่าจะมีปัญหาอะไรกันจึงเดินอกมาจากในงานมาคุยกับลูกชายของเขา
“อ๋อ...ไม่ได้มีเลยครับคุณพ่อผมกับเมียรักกันจะตาย”
เหนือเมฆรีบโอบไหล่คนเป็นเจ้าสาวของเขาพร้อมกอดกันให้พ่อของเขาเห็นว่าเขากับหญิงสาวนั้นไม่ได้มีปัญหาอะไรกันเลย
“...อืมม...ค่ะคุณพ่อ”
พาขวัญไม่อยากให้ผู้ใหญ่ไม่สบายใจกับเรื่องของพวกเธอจึงปั้นหน้ายิ้มกอดตอบอีกฝ่ายให้พ่อของชายหนุ่มได้เห็นเพื่อที่จะได้สบายใจว่าเธอกับชายหนุ่มไม่ได้มีปัญหาอะไรกัน
“อย่างนั้นก็ดีแล้วเดี๋ยวพ่อเข้าไปด้านในก่อนนะ...”
“ค่ะ/ครับ”
อิทธิวัฒน์เห็นว่าทั้งสองยังโอเคก็ดีเขาจะได้เข้าไปต้อนรับแขกในงานอย่างสบายใจเพราะวันนี้คนสำคัญมากันเยอะด้วย
“อ้าวคุณภู...แล้วพายล่ะคะ”
พาขวัญเห็นภูผาเดินเข้ามาหาพวกเธอแต่ไม่ยักจะเห็นเพื่อนเธอจึงถามขึ้นเพราะเห็นพระพายคุยกับเธอว่าจะมาพร้อมกับภูผา
“ยังไม่ออกจากห้องแต่งตัวเลยครับพอดีผมมาช้านิดหน่อย”
ภูผารอไม่ไหวเพราะพระพายเข้าไปนานแล้วยังไม่ออกมาเสียทีเขาจึงออกมาก่อนพอดีเขากับเธอมาถึงที่โรงแรมค่อนข้างช้าเพราะลงจากเครื่องได้ขึ้นรถมาวันนี้รถค่อนข้างจะเยอะ
“อ๋อ...ค่ะ”
พาขวัญพยักหน้าเข้าใจ...จริงที่เพื่อนเธอจะต้องแต่งตัวแต่งหน้าทำผมอีก
“ไงวันนี้แกดูดีนะ”
ภูผาทักทายเหนือเมฆที่อยู่ในชุดเจ้าบ่าวสีขาววันนี้เพื่อนของเขาดูดีจริงๆและไม่ใช่แค่ชุดดูจากสีหน้าก็รู้ว่าพอใจกับงานแต่งวันนี้มากแค่ไหน
“ฉันก็ดูดีทุกวันอยู่แล้วนี่หว่า”
เหนือเมฆพูดเล่นกับเพื่อนของเขาตามประสาที่คุยหยอกล้อกันแบบนี้เป็นประจำ
“อืม...”
//ไปเอาความมั่นใจมาจากไหนนักหนา// พาขวัญถึงกับเบือนหน้าหนีกับคำพูดของเจ้าบ่าวของเธอ
“พาย”
เมื่อยืนได้ครู่หนึ่งพาขวัญก็เห็นเพื่อนเธอสวมชุดสีชมพูขนนกออกมาจึงรีบเรียกให้มาหาเธอ ภูผาหันไปมองตามเสียงของพาขวัญภาพตรงหน้าของเขาเธอคือพระพายที่สวยสะดุดตาไปอีกแบบเธอดูโตขึ้นใบหน้าที่แต่งแต้มเครื่องสำอางค์กับทรงผมช่างดูเข้ากับใบหน้าของเธออย่างมาก
ชุดเกาะอกกระโปรงสั้นสีชมพูขนนกก็ดูเข้ากับผิวของเธออย่างลงตัวเขาพึ่งจะเห็นเธอโชว์เนื้อโชว์หนังก็วันนี้ปกติก็เห็นเธอจะใส่ก็แต่เสื้อยืดกางเกงยีนส์เท่านั้น
“ขวัญ...หื้มม...คิดถึงที่สุดเลย”
พระพายรีบเดินเข้ามาหาเพื่อนเธอให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเดินได้เหตุที่เธอเดินไม่ถนัดก็เพราะส้นสูงสี่นิ้วนี่แหละเมื่อเข้าประชิดตัวเพื่อนเธอได้ก็โผกอดเลยทันที
“แกสวยมาเลยรู้ตัวไหม”
พาขวัญไม่คิดว่าเพื่อนเธอพอแต่งเสริมอะไรเข้าไปหน่อยจะดูแปลกตาไปเป็นคนละคนขนาดนี้
“แกก็เหมือนกัน....แต่ไอ้ส้นสูงนี่ฉันใส่ไม่ค่อยถนัดเท่าไร”
พระพายเห็นเพื่อนเธออยู่ในชุดเจ้าสาวก็สวยมากๆเช่นกันแต่เธอขอแอบบ่นกับรองเท้าที่เรียมไว้ให้เธอสักหน่อยเพราะมันทำให้เธอเดินไม่ถนัดเลยจริงๆเมื่อตอนลองเดินในห้องก็ล้มแล้วล้มอีก
“ทำไงดีล่ะฉันก็ไม่ได้เตรียมรองเท้าแบบอื่นไว้ด้วยสิ”
พาขวัญก็ลืมดูเสียด้วยว่าช่างที่จัดชุดนั้นเอารองเท้าอะไรให้เพื่อนเธอใส่
“ไม่เป็นไรฉันยืนเฉยๆเอาก็ได้...อิๆๆ”พระพายไม่อยากจะทำตัวให้เป็นปัญหางานมันมีไม่กี่ชั่วโมงเธอทนได้“นี่คุณ...เกาะผมไว้ก็ได้”ภูผาเห็นตั้งแต่แรกแล้วว่าเธอเดินไม่ถนัดจึงยื่นแขนไปให้หญิงสาวเกาะเขาพาเธอมาด้วยเขาก็ต้องดูแลเธออยู่แล้ว“ขอบคุณนะคะหัวหน้า”พระพายรู้สึกเขินแปลกๆที่เห็นชายหนุ่มอยู่ในชุดนี้เธอไม่ปฏิเสธว่าวันนี้เขาดูดีมากจริงๆเธอค่อยๆก้าวไปเกาะแขนเขาเอาไว้พร้อมขอบคุณที่ชายหนุ่มยื่นมือมาช่วยเธอ“ยินดีด้วยนะคะเหนือ.เจ้าสาวสวยมากเลยนะคะ”หญิงสาวในชุดสีครีมเธอดูสง่าอย่างมากในทุกการย่างก้าวเธอเดินมาหาบ่าวสาวพร้อมยิ้มอย่างเป็นมิตรและเอ่ยคำยินดีกับเหนือเมฆและพาขวัญ“ขอบคุณครับแพท...นี่บินตรงมาจากลอนดอนเลยเหรอครับ”เหนือเมฆไม่คิดว่าแพทริเซียจะบินมาจากลอนดอนเพื่อมางานแต่งของเขาเพราะเขารู้อยู่ว่าเพื่อนของเขางานค่อนข้างยุ่ง“งานเพื่อนทั้งทีทำไมจะไม่มาล่ะคะ...สบายดีนะคะ”แพทริเซียไม่พลาดงานของเพื่อนรักเธออยู่แล้ว“ครับผมสบายดี”“แล้วคุณล่ะคะภูสบายดีนะคะ”แพทริเซียลืมที่จะทักทายภูผาซึ่งเธอและเขาเคยสนิทกันมากแต่มีเหตุที่ต้องจากกันด้วยเหตุผลส่วนตัว“ครับ...คุณอยู่ที่โน่นสบายดีนะครับ”ภูผายิ้มอ่
“ปล่อยขวัญ...อย่าลืมสัญญาที่ให้ขวัญเอาไว้สิคะ”พาขวัญรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเธอจึงย้ำเตือนสิ่งที่ชายหนุ่มเคยให้สัญญากับเธอเอาไว้เผื่อว่าเขาจะหยุดการกระทำนี้ลง“ขอยกเลิกตอนนี้เลยก็แล้วกัน”เหนือเมฆไม่สนใจคำสัญญาอะไรนั่นแล้วตอนนี้อารมณ์โมโหหึงเธอมันครอบงำเขาไปหมดทุกอย่างแล้ว“ปล่อย...อื้มมมม”พาขวัญพยายามดิ้นให้พ้นพันธนาการจากเสือร้ายที่ล็อคตัวเธอเอาไว้อยู่แต่ทำยังไงก็ไม่สำเร็จทั้งยังโดนลุกล้ำโดยริมฝีปากหนาและลิ้นร้ายของชายหนุ่มอีกด้วย“อร้ายย...อื้อ...”ชุดแต่งงานสีขาวงามฟูฟ่องถูกฉีกเป็นชิ้นๆออกจนหมดโดยฝีมือของชายหนุ่มมือหนากดบีบเค้นสองเต้างามอย่างไม่ได้กลัวว่าคนใต้ร่างจะรู้สึกเจ็บคนตัวโตรีบถอดเสื้อผ้าของเขาออกเพราะตัวตนของเขามันพร้อมเต็มที่แล้วหลังจากที่ห่างหายเรื่องแบบนี้มาพักใหญ่“อื้อ...อื้มม”ชายหนุ่มบดเบียดตัวเองเข้าแทรกกลางระหว่างตัวของหญิงสาวพร้อมทั้งดันตัวตนของเขาไปที่ช่องทางรักของหญิงสาวอย่างรวดเร็วเขาไม่ปล่อยให้เธอได้ร้องออกมาโดยการใช้ริมฝีปากหนาบดเบียดริมฝีปากบางอย่างโหยหิว...ปลั้กก...ปึกกมือของหญิงสาวเมื่อดิ้นหลุดพันธนาการจากชายหนุ่มได้เธอก็ทั้งจิกทั้งข่วนคนที่กำลังย่ำยีทั
“คุณครับ...เป็นอะไรหรือเปล่าครับ”“เอ่อ..ฉันแค่ข้อเท้าแพลงน่ะค่ะ”“เดี๋ยวผมพาไปนั่งพักนะครับ”“ขอบคุณค่ะ”เทวากำลังจะกลับไปพักที่ห้องของเขาพอดีเมื่อเห็นหญิงสาวล้มลงตรงหน้าเลยต้องช่วยพยุงตัวเธอไปหาที่นั่งพักก่อน“อืม...นี่ครับ...มันเจ็บมากเลยใช่ไหมครับถึงขนาดร้องให้เลย”เทวาพาหญิงสาวมานั่งเก้าอี้ของทางโรงแรมพร้อมยื่นผ้าเช็ดหน้าให้เธอได้เช็ดน้ำตาเขาไม่รู้ว่าหญิงสาวเจ็บข้อเท้ามากขนาดไหนถึงได้ร้องให้น้ำตามาเป็นสายขนาดนี้“คุณเป็นอะไร...แล้วพี่เทพมาอยู่กับเธอได้ยังไงครับ”ภูผาเดินออกมาจากห้องแต่งตัวด้วยอาการมึนเมาเล็กน้อยเมื่อเห็นเทวาพี่ชายของเขากำลังดูขาของหญิงสาวอยู่จึงอยากรู้ว่าเธอนั้นเป็นอะไรและพี่ชายของเขามาอยู่กับเธอได้อย่างไร“ฉันเห็นเธอล้มก็เลยพามานั่งพักน่าจะข้อเท้าแพลง”เทวาเห็นน้องชายของเขาเดินมาทักหญิงสาวก็รู้ว่าทั้งคู่น่าจะรู้จักกัน“ไหนผมขอดูหน่อย”“ไม่ต้องค่ะ...ไม่เป็นอะไรแล้ว”ภูผากำลังจะก้มลงไปดูข้อเท้าให้พระพายแต่หญิงสาวชักข้อเท้ากลับเธอไม่อยากให้เขามายุ่งกับเธอตอนนี้“ขอบคุณคุณมากนะคะที่ช่วยฉัน”หญิงสาวถอดรองเท้าส้นสูงของเธอออกพร้อมหันไปขอบคุณชายหนุ่มที่เข้ามาช่วยเธอเมื่
“ว้ายยยย”ภูผาใช้มือหนากระชากหญิงสาวเอาไว้จนเธอนั้นเซมาเกาะที่ตัวของเขาและล้มลงที่เตียงนุ่มด้วยกัน“อื้อ...ปล่อยย.”พระพายพยายามจะลุกขึ้นแต่ก็โดนคนตัวโตทับเอาไว้“ไม่ปล่อย”ตอนนี้ใบหน้าของทั้งสองห่างกันไม่ถึงคืบยิ่งชายหนุ่มได้เห็นหน้าหญิงสาวใกล้ๆเขายิ่งแปลกใจว่าใบหน้าของเธอทำไมถึงทำให้เขาใจสั่นได้ถึงขนาดนี้“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ”พระพายรู้สึกว่าสายตาของชายหนุ่มมองเธอแปลกๆจนเธอรู้สึกได้ว่ามันไม่น่าไว้ใจเพราะอีกฝ่ายก็อยู่ในอาการมึนเมาอีกด้วย“อื้มมมมม....”ภูผาไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงอยากจูบเธอความต้องการในร่างกายของเขามันพุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆจนเขายับยั้งมันเอาไว้ไม่ได้เมื่อริมฝีปากหนาแระกบกับริมฝีปากบางของเธอลิ้นร้ายก็ทำหน้าที่ของมันเข้าไปตักตวงความหวานด้านในโพรงปากเล็กทันที“อื้อ...อร้ายย...อ.ไม่”พระพายพยายามพาตัวเองออกจากตรงนี้จนสุดฤทธิ์ถึงเธอจะชอบเขาแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะปล่อยตัวให้เขาอย่างว่าง่ายและเขาเองก็ไม่มีสิทธิ์มาทำกับเธอแบบนี้เช่นกันเธอเป็นคนเธอมีศักดิ์ศรีหากเขาหยามก็คือการไม่ให้เกียรติซึ่งข้อนี้เป็นข้อที่เธอรับไม่ได้ลมหายใจของชายหนุ่มแรงและถี่ขึ้นเรื่อยๆและไม่ได้สนใจคำทัดทานข
ฟอดดด“พี่เหนือ”เหนือเมฆไม่ปล่อยให้โอกาสนี้หลุดลอยไปตอนส่งจันทร์เจ้าให้กับหญิงสาวเขาก็ยื่นหน้าไปหอมแก้มหญิงสาวฟอดใหญ่กลิ่นหอมอ่อนๆของตัวเธอทำให้เขาอดกดจมูกลงไปที่แก้มเธอไม่ได้จริงๆพาขวัญอยากจะยกมือฟาดคนตรงหน้าเสียทีที่ฉวยโอกาสกับเธอเรื่อยแต่ติดตรงที่ต้องอุ้มหนูน้อยแล้วเขาก็หนีเธอออกไปเร็วเสียเหลือเกินพาขวัญกล่อมจันทร์เจ้าได้ไม่นานหนูน้อยก็หลับไปหญิงสาวจึงเอื้อมมือไปปิดไฟที่หัวเตียงแล้วล้มตัวนอนลงด้วยความเพลียเพราะเมื่อวานเธอก็เหนื่อยมาทั้งวันหนำซ้ำกลางคืนที่จะได้พักก็ยังถูกชายหนุ่มรังแกอีกถึงแม้ว่าเธอจะอยู่ใกล้เขามากก็จะไม่ยอมให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกแน่“....หึ่......”เหนือเมฆเพียงแค่กลับไปนอนที่เดิมของเขาให้หญิงสาวตายใจเท่านั้นมีหรือเขาเปลี่ยนสถานะกับเธอแล้วเขาจะยอมนอนข้างล่างต่อไปชายหนุ่มค่อยๆเดินให้เบาที่สุดเพื่อไม่ให้หญิงสาวรู้ตัว“พี่เหนือปล่อยนะคะ”เมื่อได้จังหวะเขาก็ทิ้งตัวลงนอนข้างๆหญิงสาวพร้อมรวบตัวเธอมานอนกอดอย่างสบายใจพาขวัญคิดเอาไว้แล้วว่ายังไงชายหนุ่มต้องหาทางฉวยโอกาสกับเธออีกแน่เพราะเขาพูดเองว่าจะไม่รักษาสัญญาอีกต่อไป“ไม่ปล่อย...จะนอนกอดเมียบ้างไม่ได้หรือไง”เหนือเ
“ได้ครับคุณพ่อไม่ต้องห่วง...”เรื่องแค่นี้เหนือเมฆไม่ได้มีปัญหาอะไรอยู่แล้วเดี๋ยวทางนี้เขาจะให้นภัสเป็นคนดูแลแทนทุกอย่างแล้วเขาจะไปกับนิกรคนสนิทของพ่อเขาเอง“หืม...”พาขวัญเดินออกไปซื้อกาแฟจากร้านกาแฟสดแถวหน้าโรงพยาบาลเธอเดินกลับมาหมายจะไปที่ตึกของพ่อชายหนุ่มแต่เธอแอบเห็นแขไขยืนหลบมุมคุยกับใครบางคนอยู่แบบลับๆล่อๆด้วยความที่เธอเดินใกล้กับมุมตรงนั้นมากเลยทำให้ได้ยินว่าทั้งสองคุยอะไรกันแต่ไม่ค่อยชัดเท่าไร“ดีเรียบร้อยก็ดีฉันว่าอีกไม่นานมันก็คงต้องไปที่นั่น”“งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ”//เรื่องอะไรกันนะ//เมื่อรู้ตัวว่าทั้งสองกำลังจะเดินออกมาเธอจึงเดินเลี่ยงไปที่อื่นก่อนแต่ก็ยังสงสัยเอามากๆอยู่ดีว่าแขไขนั้นไปคุยอะไรลับๆล่อๆกับผู้ชายที่ท่าทางใม่น่าไว้ใจคนนั้นเรื่องอะไรวันต่อมา“ผมอยากให้หมอตรวจให้ละเอียดนะครับว่าอาหารพวกนี้มีสารปนเปื้อนอะไรบ้างแล้วในตัวพ่อของผมก็อยากจะให้หมอตรวจเลือดให้ละเอียดทุกอย่าง...ค่าใช้จ่ายเท่าไรไม่เกี่ยง...และขอให้เรื่องเงียบที่สุดแม้แต่ตัวภรรยาของพ่อผมก็ห้ามรู้”“ผมจะจัดการให้ครับ”เหนือเมฆอยากจะจัดการธุระทางนี้ให้เสร็จเรียบร้อยก่อนที่เขาจะไปเรื่องนี้เขาค่อนข้างระแคะ
“ช่วยฉันด้วย...ช่วยด้วย”หญิงสาวที่เสื้อผ้ามีแต่เลือดนั่งอยู่มุมห้องกำลังมองมาทางเธอด้วยสายตาแห่งความเจ็บปวดเพื่อขอความช่วยเหลือตอนนี้พาขวัญทำอะไรไม่ถูกจึงรีบกดมือถือโทรหาเหนือเมฆก่อนRrrrrrrrr“มีอะไรเหรอขวัญ...ว่ายังไงนะ”เหนือเมฆได้รับสายจากพาขวัญเรื่องที่ได้ฟังมันไม่ค่อยดีเท่าไรจึงคิดว่าเขาจะต้องพักงานตรงนี้เอาไว้ก่อนเพื่อกลับไปดูแลพาขวัญเขาไม่รู้ว่าคิดถูกหรือคิดผิดที่พาเธอกับจันทร์เจ้ามาที่นี่ด้วย“คุณกรผมต้องกลับไปที่บ้านก่อนมีธุระด่วน”เหนือเมฆฝากฝังนิกรให้อยู่ดูงานที่นี่แทนเขาไปก่อนเพราะเขาต้องรีบกลับไปที่บ้านพักด่วน“ครับเดี๋ยวทางนี้ผมดูต่อเอง”นิกรรู้ว่าที่บ้านต้องมีอะไรแต่ไม่อยากถามให้คนที่นี่ต้องแตกตื่นเขาจะอยู่เคลียร์ปัญหากับอัศวินเองบ้านพัก“เธอเป็นยังไงบ้าง”เมื่อมาถึงบ้านเหนือเมฆก็รีบวิ่งเข้ามาหาพาขวัญที่นั่งหน้าตาซีดเซียวอยู่อย่างเห็นได้ชัดที่หญิงสาวโทรไปบอกเขาว่ามีผู้หญิงถูกยิงเข้ามาในบ้านเขาอยากรู้ว่าอาการของเธอตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง“หมอกำลังทำแผลให้อยู่ค่ะดีที่เธอถูกยิงแค่ถากๆ”พาขวัญเห็นหมอที่ดูแผลของเธอแล้วก็ค่อนข้างสบายใจเพราะแผลเป็นเพียงแค่การโดนยิงถากๆเท่านั้
“คุณเหนือเป็นยังไงบ้างครับ”นิกรไม่ได้ตามคนร้ายไปเขาต้องดูเหนือเมฆก่อนตอนนี้เพราะหากชายหนุ่มเป็นอะไรไปอิทธิวัฒน์คงทรุดหนักกว่าเดิมแน่“ผมโอเค” เหนือเมฆโอเคเพราะกระสุนไม่ได้โดนจุดสำคัญแค่เจ็บใจที่พวกคนร้ายมันกล้าบุกมาทำร้ายเขาถึงที่นี่“ไหนขอดูหน้ามันชัดๆสิ”เหนือเมฆพยายามดึงหมวกดำที่คนร้ายใส่มาออกเพราะเขาอยากจะเห็นหน้าคนที่เข้ามาทำร้ายเขาเสียเหลือเกิน“ไปที่บ้านหมอก่อนนะคะพี่เหนือดูสิเลือดออกใหญ่เลย”พาขวัญอยากจะให้ชายหนุ่มไปให้ถึงมือหมอก่อนจะดีกว่าเพราะตอนนี้ที่แขนของเขามีแต่เลือด“พี่โอเคขวัญไม่ต้องห่วง”เหนือเมฆยังยืนยันว่าเจาโอเคหากเขายังไม่ได้เห็นหน้าคนทีทำร้ายเขาคงจะอึดอัดคาใจอยู่ต่อไปแน่“ห๊ะ...”เมื่อเหนือเมฆเปิดหน้าคนร้ายออกมาหญิงสาวถึงกับผงะเล็กน้อยเพราะเธอจะได้ว่าเธอเคยเห็นหน้าคนๆนี้บ้านหมอที่เกาะเวหาที่นี่มีหมอฝีมือดีอยู่สองสามคนอุปกรณ์การแพทย์ก็เพียงพอต่อการรักษาเพราะช่วงตอนที่อรรณพมาบริหารเขาจะเน้นเรื่องสุขภาพของคนที่นี่เป็นเรื่องสำคัญตอนนี้การรักษาเหนือเมฆจึงไม่มีอะไรที่จะต้องเป็นกังวลมากนักเช้าวันต่อมาตำรวจได้เข้ามาตรวจพื้นที่อย่างละเอียดพร้อมสอบปากคำทุกคนที่เกี่ย