10 นาทีต่อมาคลินิกXXX“อ้าวขวัญมาแต่เช้าเลย...จันทร์เจ้าหลับอยู่เหรอ”ปกรณ์หมอหนุ่มที่รู้จักกับพาขวัญเจ้าของคลินิกแห่งนี้เมื่อเห็นพาขวัญอุ้มลุกน้อยมาก็รีบทักทายด้วยรอยยิ้มอย่างสนิทสนมเพราะพาขวัญมักจะมาปรึกษาเขาอยู่บ่อยๆเรื่องการดูแลลูกของเธอ“ค่ะพี่หมอ”“คุณคงเป็นคุณพ่อจันทร์เจ้าสินะครับเชิญนั่งรอที่โซฟาด้านนอกก่อนนะครับ...ขวัญพาจันทร์เจ้าเข้าไปด้านในเลย”หมอหนุ่มให้เหนือเมฆนั่งอยู่ด้านนอกแล้วให้พาขวัญตามเขาไปด้านในกับเขาเพื่อที่จะฉีดวัคซีนให้กับจันทร์เจ้าเหนือเมฆต้องนั่งรอด้านนอกตามที่หมอหนุ่มสั่งเขาแปลกใจว่าหญิงสาวไปสนิทกับหมอคนนี้ตั้งแต่เมื่อไรยังไงเรื่องนี้เขาต้องคุยกับเธอยาวเป็นแน่ให้กลับไปที่บ้านก่อนเถอะ“แอ้...แง้งง...แง้งงงง”“โอ๋.ไม่ร้องนะคะคนเก่ง”พาขวัญพาจันทร์เจ้าเข้าไปในห้องกับหมอหนุ่มพักใหญ่แล้วจึงออกมาพร้อมกับเสียงร้องของหนูน้อยที่โดนฉีดวัคซีนไปหมาดๆ“ครั้งหน้ามาตามนัดด้วยนะครับ”“ค่ะพี่หมอขวัญกลับก่อนนะคะ”พาขวัญลาหมอหนุ่มเมื่อเสร็จธุระแล้วเธอก็ขอตัวกลับทันทีบ้านเหนือเมฆ“จันทร์เจ้าหลับแล้วเหรอ”เหนือเมฆนั่งรอหญิงสาวอยู่ที่หน้าห้องเขาได้ยินเสียงจันทร์เจ้าเงียบไปพักใ
1 ชั่วโมงต่อมาแกร๊ก“ขวัญ”เหนือเมฆเห็นพาขวัญออกมาจากห้องก็รีบเข้าไปคุยกับเธอแต่ดูเหมือนหญิงสาวจะไม่อยากเห็นหน้าเขาสักเท่าไรพาขวัญออกมาจากห้องด้วยสีหน้าที่นิ่งเฉยแอบมีกังวลเล็กน้อยเธอรู้อยู่แล้วว่าออกมาก็จะต้องเจอเขาแต่ในเมือเธออยู่ที่นี่ยังไงเธอก็เลี่ยงไม่ได้อยู่ดี“เรื่องเมื่อกี้พี่ขอโทษ”เหนือเมฆไม่รู้ว่าเธออยากจะฟังที่เขาพูดหรือไม่แต่เรื่องก่อนหน้านี้เขาอยากจะขอโทษเธอที่ผิดสัญญาพาขวัญทำทีไม่สนใจคำพูดของชายหนุ่มเธอเดินผ่านเขาไปอย่างหน้าตาเฉยไม่พูดไม่จากับเขาสักคำเพราะตอนนี้เธอไม่อยากจะพูดคุยกับเขาอีกต่อไปแล้วเธอรู้แล้วว่าเขาเป็นคนที่ไม่มีเหตุผลเอาเสียเลย“ขวัญ”เหนือเมฆต้องจำใจปล่อยให้หญิงสาวอยู่คนเดียวไปก่อนเขาคิดว่าหากเวลาผ่านเลยไปเธออาจจะดีขึ้นกับเขาก็ได้เพราะยังไงเธอกับเขาก็ต้องอยู่ร่วมชายคาเดียวกันอยู่แล้วลำปาง18.00 น.บ้านภูผา“ฝุ่นเยอะเป็นบ้าเลย...อ๊ะ...ว...ว๊ายย”พระพายใช้เก้าอี้ตั้งแล้วเธอก็ยืนบนเก้าอี้เพื่อที่จะขึ้นไปปัดฝุ่นที่ตู้เสื้อผ้าของชายหนุ่มแต่เอดนเสียหลักล้มลงมาเสียก่อนพลั้กก“เฮ้ยย...คุณ...โอ้ยยย”ดีที่ภูผาเปิดประตูเข้าห้องมาพอดีเลยรับตัวหญิงสาวเอาไว้ได้แต
18.30 น.บ้านเหนือเมฆ“แอ้...แอ้......”“ขวดที่สองแล้วน้าคนเก่งของแม่จะกินจุเกินไปแล้วนะ”พาขวัญนั่งคุยเล่นกับหนูน้อยอย่างอารมณ์ดีเธอรู้สึกว่าหนูน้อยตัวกลมจะกินเก่งขึ้นทุกวันแต่เท่าที่เธอปรึกษากับปกรณ์แล้วก็นับว่าจันทร์เจ้านั้นน้ำหนักยังเป็นไปตามเกณฑ์เธอจึงไม่ได้กังวลอะไรมากนัก“แอ้...อืมม”“แตงโมจะแตกแล้วมั้งงงง....ใช่ไหมคะ....ฮั่นแน่อมยิ้มด้วย”หญิงสาวจับพุงหนูน้อยเล่นเบาๆแกมหยอกหนูน้อยก็แสนฉลาดรู้ว่าเธอกำลังเล่นด้วยก็ส่งยิ้มโชว์เหงือกให้เธอได้เห็น“จันทร์เจ้าครับ...”ฟอดดด“พ่อคิดถึงหนูที่สุดเลยยย”เหนือเมฆกลับจากทำงานมาก็ตรงเข้ามาหาหนูน้อยด้วยความคิดถึงโดยไม่ได้สนใจว่ามีหญิงสาวอยู่ใกล้ๆเพราะเธอทำเป็นไม่สนใจเขาก่อนหลายวันมาแล้วตั้งแต่ที่ทะเลาะกันเมื่อหอมหนูน้อยชื่นใจพอแล้วเขาก็เดินไปที่หน้าห้องน้ำพร้อมถอดเสื้อผ้าโชว์หราอย่างไม่ได้อายว่ามีหญิงสาวอยู่ในห้องด้วยเธอทำเหมือนเขาไม่มีตัวตนเขาก็ทำได้เหมือนกันในเมื่อเขาขอโทษเธอแล้วยังไม่หายงอนเขาก็ไม่รู้จะทำอย่างไรแล้ว“เฮ้อ...”//อะไรของเค้า....นึกจะถอดก็ถอดไม่ได้อายเลยหรือยังไง//พาขวัญถึงกับต้องเบี่ยงหน้ามองไปทางอื่นไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำ
“ไม่เป็นไรฉันยืนเฉยๆเอาก็ได้...อิๆๆ”พระพายไม่อยากจะทำตัวให้เป็นปัญหางานมันมีไม่กี่ชั่วโมงเธอทนได้“นี่คุณ...เกาะผมไว้ก็ได้”ภูผาเห็นตั้งแต่แรกแล้วว่าเธอเดินไม่ถนัดจึงยื่นแขนไปให้หญิงสาวเกาะเขาพาเธอมาด้วยเขาก็ต้องดูแลเธออยู่แล้ว“ขอบคุณนะคะหัวหน้า”พระพายรู้สึกเขินแปลกๆที่เห็นชายหนุ่มอยู่ในชุดนี้เธอไม่ปฏิเสธว่าวันนี้เขาดูดีมากจริงๆเธอค่อยๆก้าวไปเกาะแขนเขาเอาไว้พร้อมขอบคุณที่ชายหนุ่มยื่นมือมาช่วยเธอ“ยินดีด้วยนะคะเหนือ.เจ้าสาวสวยมากเลยนะคะ”หญิงสาวในชุดสีครีมเธอดูสง่าอย่างมากในทุกการย่างก้าวเธอเดินมาหาบ่าวสาวพร้อมยิ้มอย่างเป็นมิตรและเอ่ยคำยินดีกับเหนือเมฆและพาขวัญ“ขอบคุณครับแพท...นี่บินตรงมาจากลอนดอนเลยเหรอครับ”เหนือเมฆไม่คิดว่าแพทริเซียจะบินมาจากลอนดอนเพื่อมางานแต่งของเขาเพราะเขารู้อยู่ว่าเพื่อนของเขางานค่อนข้างยุ่ง“งานเพื่อนทั้งทีทำไมจะไม่มาล่ะคะ...สบายดีนะคะ”แพทริเซียไม่พลาดงานของเพื่อนรักเธออยู่แล้ว“ครับผมสบายดี”“แล้วคุณล่ะคะภูสบายดีนะคะ”แพทริเซียลืมที่จะทักทายภูผาซึ่งเธอและเขาเคยสนิทกันมากแต่มีเหตุที่ต้องจากกันด้วยเหตุผลส่วนตัว“ครับ...คุณอยู่ที่โน่นสบายดีนะครับ”ภูผายิ้มอ่
“ปล่อยขวัญ...อย่าลืมสัญญาที่ให้ขวัญเอาไว้สิคะ”พาขวัญรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเธอจึงย้ำเตือนสิ่งที่ชายหนุ่มเคยให้สัญญากับเธอเอาไว้เผื่อว่าเขาจะหยุดการกระทำนี้ลง“ขอยกเลิกตอนนี้เลยก็แล้วกัน”เหนือเมฆไม่สนใจคำสัญญาอะไรนั่นแล้วตอนนี้อารมณ์โมโหหึงเธอมันครอบงำเขาไปหมดทุกอย่างแล้ว“ปล่อย...อื้มมมม”พาขวัญพยายามดิ้นให้พ้นพันธนาการจากเสือร้ายที่ล็อคตัวเธอเอาไว้อยู่แต่ทำยังไงก็ไม่สำเร็จทั้งยังโดนลุกล้ำโดยริมฝีปากหนาและลิ้นร้ายของชายหนุ่มอีกด้วย“อร้ายย...อื้อ...”ชุดแต่งงานสีขาวงามฟูฟ่องถูกฉีกเป็นชิ้นๆออกจนหมดโดยฝีมือของชายหนุ่มมือหนากดบีบเค้นสองเต้างามอย่างไม่ได้กลัวว่าคนใต้ร่างจะรู้สึกเจ็บคนตัวโตรีบถอดเสื้อผ้าของเขาออกเพราะตัวตนของเขามันพร้อมเต็มที่แล้วหลังจากที่ห่างหายเรื่องแบบนี้มาพักใหญ่“อื้อ...อื้มม”ชายหนุ่มบดเบียดตัวเองเข้าแทรกกลางระหว่างตัวของหญิงสาวพร้อมทั้งดันตัวตนของเขาไปที่ช่องทางรักของหญิงสาวอย่างรวดเร็วเขาไม่ปล่อยให้เธอได้ร้องออกมาโดยการใช้ริมฝีปากหนาบดเบียดริมฝีปากบางอย่างโหยหิว...ปลั้กก...ปึกกมือของหญิงสาวเมื่อดิ้นหลุดพันธนาการจากชายหนุ่มได้เธอก็ทั้งจิกทั้งข่วนคนที่กำลังย่ำยีทั
“คุณครับ...เป็นอะไรหรือเปล่าครับ”“เอ่อ..ฉันแค่ข้อเท้าแพลงน่ะค่ะ”“เดี๋ยวผมพาไปนั่งพักนะครับ”“ขอบคุณค่ะ”เทวากำลังจะกลับไปพักที่ห้องของเขาพอดีเมื่อเห็นหญิงสาวล้มลงตรงหน้าเลยต้องช่วยพยุงตัวเธอไปหาที่นั่งพักก่อน“อืม...นี่ครับ...มันเจ็บมากเลยใช่ไหมครับถึงขนาดร้องให้เลย”เทวาพาหญิงสาวมานั่งเก้าอี้ของทางโรงแรมพร้อมยื่นผ้าเช็ดหน้าให้เธอได้เช็ดน้ำตาเขาไม่รู้ว่าหญิงสาวเจ็บข้อเท้ามากขนาดไหนถึงได้ร้องให้น้ำตามาเป็นสายขนาดนี้“คุณเป็นอะไร...แล้วพี่เทพมาอยู่กับเธอได้ยังไงครับ”ภูผาเดินออกมาจากห้องแต่งตัวด้วยอาการมึนเมาเล็กน้อยเมื่อเห็นเทวาพี่ชายของเขากำลังดูขาของหญิงสาวอยู่จึงอยากรู้ว่าเธอนั้นเป็นอะไรและพี่ชายของเขามาอยู่กับเธอได้อย่างไร“ฉันเห็นเธอล้มก็เลยพามานั่งพักน่าจะข้อเท้าแพลง”เทวาเห็นน้องชายของเขาเดินมาทักหญิงสาวก็รู้ว่าทั้งคู่น่าจะรู้จักกัน“ไหนผมขอดูหน่อย”“ไม่ต้องค่ะ...ไม่เป็นอะไรแล้ว”ภูผากำลังจะก้มลงไปดูข้อเท้าให้พระพายแต่หญิงสาวชักข้อเท้ากลับเธอไม่อยากให้เขามายุ่งกับเธอตอนนี้“ขอบคุณคุณมากนะคะที่ช่วยฉัน”หญิงสาวถอดรองเท้าส้นสูงของเธอออกพร้อมหันไปขอบคุณชายหนุ่มที่เข้ามาช่วยเธอเมื่
“ว้ายยยย”ภูผาใช้มือหนากระชากหญิงสาวเอาไว้จนเธอนั้นเซมาเกาะที่ตัวของเขาและล้มลงที่เตียงนุ่มด้วยกัน“อื้อ...ปล่อยย.”พระพายพยายามจะลุกขึ้นแต่ก็โดนคนตัวโตทับเอาไว้“ไม่ปล่อย”ตอนนี้ใบหน้าของทั้งสองห่างกันไม่ถึงคืบยิ่งชายหนุ่มได้เห็นหน้าหญิงสาวใกล้ๆเขายิ่งแปลกใจว่าใบหน้าของเธอทำไมถึงทำให้เขาใจสั่นได้ถึงขนาดนี้“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ”พระพายรู้สึกว่าสายตาของชายหนุ่มมองเธอแปลกๆจนเธอรู้สึกได้ว่ามันไม่น่าไว้ใจเพราะอีกฝ่ายก็อยู่ในอาการมึนเมาอีกด้วย“อื้มมมมม....”ภูผาไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงอยากจูบเธอความต้องการในร่างกายของเขามันพุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆจนเขายับยั้งมันเอาไว้ไม่ได้เมื่อริมฝีปากหนาแระกบกับริมฝีปากบางของเธอลิ้นร้ายก็ทำหน้าที่ของมันเข้าไปตักตวงความหวานด้านในโพรงปากเล็กทันที“อื้อ...อร้ายย...อ.ไม่”พระพายพยายามพาตัวเองออกจากตรงนี้จนสุดฤทธิ์ถึงเธอจะชอบเขาแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะปล่อยตัวให้เขาอย่างว่าง่ายและเขาเองก็ไม่มีสิทธิ์มาทำกับเธอแบบนี้เช่นกันเธอเป็นคนเธอมีศักดิ์ศรีหากเขาหยามก็คือการไม่ให้เกียรติซึ่งข้อนี้เป็นข้อที่เธอรับไม่ได้ลมหายใจของชายหนุ่มแรงและถี่ขึ้นเรื่อยๆและไม่ได้สนใจคำทัดทานข
ฟอดดด“พี่เหนือ”เหนือเมฆไม่ปล่อยให้โอกาสนี้หลุดลอยไปตอนส่งจันทร์เจ้าให้กับหญิงสาวเขาก็ยื่นหน้าไปหอมแก้มหญิงสาวฟอดใหญ่กลิ่นหอมอ่อนๆของตัวเธอทำให้เขาอดกดจมูกลงไปที่แก้มเธอไม่ได้จริงๆพาขวัญอยากจะยกมือฟาดคนตรงหน้าเสียทีที่ฉวยโอกาสกับเธอเรื่อยแต่ติดตรงที่ต้องอุ้มหนูน้อยแล้วเขาก็หนีเธอออกไปเร็วเสียเหลือเกินพาขวัญกล่อมจันทร์เจ้าได้ไม่นานหนูน้อยก็หลับไปหญิงสาวจึงเอื้อมมือไปปิดไฟที่หัวเตียงแล้วล้มตัวนอนลงด้วยความเพลียเพราะเมื่อวานเธอก็เหนื่อยมาทั้งวันหนำซ้ำกลางคืนที่จะได้พักก็ยังถูกชายหนุ่มรังแกอีกถึงแม้ว่าเธอจะอยู่ใกล้เขามากก็จะไม่ยอมให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกแน่“....หึ่......”เหนือเมฆเพียงแค่กลับไปนอนที่เดิมของเขาให้หญิงสาวตายใจเท่านั้นมีหรือเขาเปลี่ยนสถานะกับเธอแล้วเขาจะยอมนอนข้างล่างต่อไปชายหนุ่มค่อยๆเดินให้เบาที่สุดเพื่อไม่ให้หญิงสาวรู้ตัว“พี่เหนือปล่อยนะคะ”เมื่อได้จังหวะเขาก็ทิ้งตัวลงนอนข้างๆหญิงสาวพร้อมรวบตัวเธอมานอนกอดอย่างสบายใจพาขวัญคิดเอาไว้แล้วว่ายังไงชายหนุ่มต้องหาทางฉวยโอกาสกับเธออีกแน่เพราะเขาพูดเองว่าจะไม่รักษาสัญญาอีกต่อไป“ไม่ปล่อย...จะนอนกอดเมียบ้างไม่ได้หรือไง”เหนือเ
วันต่อมา“พี่ไปทำงานก่อนนะ”ได้เวลาที่ภูผาจะต้องไปทำงานแล้ววันนี้เขาไม่ยักจะเห็นหญิงสาวเดินมาส่งที่หน้าบ้านเขาจึงต้องเข้าไปบอกหญิงสาวเองว่าเขากำลังจะไปทำงานแล้ว“อืม...”พระพายตอบชายหนุ่มเพียงคำสั้นๆไม่มองเขาแม้แต่นิดเดียวเพราะกำลังให้นมลูกของเธออยู่“พ่อไปทำงานก่อนนะครับ”ภูผาไม่อยากจะหาเรื่องคุยกับหญิงสาวตอนนี้เขาไม่รู้ว่าเธอโกรธเรื่องอะไรถึงได้มีท่าทีเฉยชาแต่ขอเขากลับจากทำงานก่อนค่อยคุยกันจะดีกว่าเขาก้มลงไปจูบหน้าผากของลูกสาวของเขาแล้วออกไปทำงานทันที//รู้บ้างไหมว่าโกรธอยู่เนี่ย//พระพายยิ่งเห็นชายหนุ่มไม่ถามอะไรเธอบ้างว่าเธอเป็นแบบนี้เพราะอะไรก็ยิ่งหงุดหงิดแต่เมื่อมองหน้าลูกเธอก็ใจเย็นลงมากตอนนี้เธอขอสนใจแต่ลูกก่อนจะดีกว่ากลัวว่านึกถึงชายหนุ่มแล้วเธอจะพาลใจขุ่นมัวเย็นของวันภูผากลับบ้านมาได้พักใหญ่แล้วตอนนี้หญิงสาวก็เข้าครัวทำกับข้าวอยู่ส่วนลูกก็นอนเล่นอยู่ในเปลโดยมีเขาที่คอยอยู่ข้างๆชายหนุ่มนั่งคิดแล้วคิดอีกก็ยังคิดไม่ตกว่าหญิงสาวนั้นเป็นอะไรกลับมาคิดว่าอาการจะดีขึ้นกลับเหมือนจะยิ่งกว่าเดิม“อาหารเย็นเรียบร้อยแล้วค่ะ”พระพายทำกับข้าวสองสามอย่างวางที่โต๊ะอาหารให้ชายหนุ่ม“พายเป็น
โรงพยาบาลในระหว่างที่เหนือเมฆเดินทางกลับพาขวัญก็ถูกส่งตัวไปที่โรงพยาบาลเพราะเธอรู้สึกปวดท้องอย่างมากเหนือเมฆเลยต้องเปลี่ยนเป้าหมายจากที่บ้านไปที่โรงพยาบาลอย่างร้อนใจ“ขวัญ...เป็นไงบ้าง”พยาบาลเข็นเตียงหญิงสาวเข้าห้องผ่าตัดเหนือเมฆอยากจะรู้ว่าอาการของภรรยาของเขาเป็นอย่างไรเพราะเขากลัวว่าเธอจะมีอันตรายส่วนเรื่องติดต่อกับเอมิกาเธอให้เดย์จัดการอยู่“ขวัญโอเคค่ะ...พาจันทร์เจ้ากลับมาให้ได้นะคะ”พาขวัญยิ้มให้คนเป็นสามีตัวเธอตอนนี้ถึงมือหมอแล้วเธอโอเคแต่เธอห่วงจันทร์เจ้ามากกว่า“พี่สัญญา”เหนือเมฆรู้สึกกังวลไปเสียทุกเรื่อถึงภรรยาของเขาจะบอกว่าโอเคแต่การผ่าตัดทำคลอดด่วนเขาก็รู้ว่ายังไงมันก็อยู่ในภาวะเสี่ยงอยู่ดีแต่เขาก็ยต้องชั่งใจไม่ให้กังวลคิดเสียว่าภรรยาของเขาอยู่ในมือหมอแล้วคงจะปลอดภัย“ได้ที่อยู่มาแล้วครับคุณเหนือ”นภัสติดต่อกับเอมิกาได้ก็รีบมาบอกคนเป็นนายอย่างรีบร้อน“งั้นเราไปกันเลย”เหนือเมฆไม่รอช้าเมื่อติดต่อเอมิกาได้เงินที่เธออยากได้เขาก็เตรียมพร้อมหมดแล้วขอแค่เขาได้จันทร์เจ้าคืนมาเงินเท่าไรเขาก็ยอมแลกวันต่อมาช่วงเย็นของวัน“อือ.อืมม...”“ฟื้นแล้วเหรอ”เหนือเมฆรีบเดินไปที่เตียงภรรย
3 เดือนต่อมาบ้านเหนือเมฆ“จันทร์เจ้าขา...อย่าหนีคุณแม่สิคะ”ตอนนี้ท้องของพาขวัญก็แก่ใกล้คลอดเต็มทีหญิงสาวจึงเดินตามลูกสาวของเธอไม่ค่อยจะไหวหนูน้อยจันทร์เจ้าก็ได้ขวบครึ่งแล้วเด็กหญิงเดินแทบจะทั้งวันหยุดได้ก็เห็นจะเป็นเวลานอนเท่านั้นแหละ“.หม่ำๆ หนมหย่อย”หนูน้อยเดินกลับมาหาคนเป็นแม่พร้อมชี้ไปที่ขนมผักที่อยู่ในกล่องแน่นอนว่าหนูน้อยอยากจะกินมันอีกแล้ว“หิวอีกแล้วเหรอคะ...อะนี่ค่ะคุณแม่ให้”พาขวัญเห็นว่าช่วงนี้จันทร์เจ้าชอบกินแต่ขนมจนเธอต้องให้เหนือเมฆซื้อติดบ้านไว้อาทิตย์ละหลายๆกล่องใจก็กลัวว่าหนูน้อยจะไม่สบายท้องแต่ก็เห็นหน้าอันจิ้มลิ้มและสายตาที่อ้อนวอนเธอก็อดจะให้หนูน้อยกินตามใจปากไม่ได้“เอา...”จันทร์เจ้ารับขนมจากคนเป็นแม่ใส่ในมือข้างขวาแต่มือข้างซ้ายก็แบขอคนตรงหน้าอีก“กินในมือให้หมดก่อนค่ะ”ถึงพาขวัญจะตามใจเรื่องกินแต่เธอก็ต้องให้จันทร์เจ้านั้นรู้จักกินทีละอย่างไม่โลภมากถือสองไม้สองมือ“กลับมาแล้วเหรอคะ”“จะ”ฟอดดด“จันทร์เจ้าครับ”เหนือเมฆเข้ามากอดคนเป็นภรรยาพร้อมหอมหญิงสาวฟอดใหญ่และหันไปเล่นกับลูกสาวตัวกลมของเขาต่อ“คูนน.พ่อ...ดีจ้า”หนูน้อยจันทร์เจ้าเห็นคนเป็นพ่อกลับมาก็รีบเดิ
“หืมม...สังขยา”เมื่อถาดสังขยามาวางตรงหน้าหญิงสาวก็ไม่รีรอที่จะตักแบ่งใส่จานกินกับข้าวเหนียวมูนอย่างคำโต“ค่อยๆกินก็ได้ขวัญ...ไม่กลัวอ้วนเหรอ”เหนือเมฆไม่เคยเห็นพาขวัญทานเยอะขนาดนี้มาก่อนสงสัยนี่จะเป็นของโปรดจริงๆแต่ก็อดแซวไม่ได้ว่าภรรยาของเขาจะน้ำหนักขึ้น“ไม่ค่ะได้กินของโปรดทั้งที”พาขวัญไม่กลัวอะไรแล้วนานๆทีได้กินของโปรดฝีมือของมานีทั้งทีหญิงสาวจึงตักเข้าปากไม่หยุดและไม่มีท่าทีว่าจะอิ่มด้วยซ้ำจนคนอื่นๆรอบโต๊ะอาหารไม่มีใครกล้าตักแบ่งสังขยาในถาดเข้ามาในจานของตัวเองเลยเพราะกลัวว่าจะไปแย่งพาขวัญ“พายไม่กินเหรอ”ตอนนี้ทุกคนก็ต่างทานของหวานกันล้างปากมีอยู่คนเดียวที่ไม่กินเห็นจะเป็นพระพายพาขวัญจึงต้อถามขึ้นว่าเพื่อนเธอไม่หิวหรืออย่างไรหรือจะไดเอทไว้ใส่ชุดแต่งงานอันนี้เธอก็ไม่แน่ใจ“ไม่อ่ะ...ฉันมีไอ้นี่...กินด้วยกันไหม”พระพายรู้สึกไม่ค่อยอยากจะกินของหวานพวกนี้เท่าไรเพราะตอนนี้เธอมีมะม่วงน้ำปลาหวานที่ชวนน้ำลายสออยู่มือที่แม่ของเธอพึ่งจะยื่นให้เมื่อกี้นี้เอง“เอาสิ...”พาขวัญเห็นว่าอะไรอยู่ในมือเพื่อนของเธอก็ตาลุกวาวเธอรู้สึกเปรี้ยวปากขึ้นมาในทันที“ยังไม่อิ่มอีกเหรอขวัญ”เหนือเมฆถึงกับผงะจ
“ใครใช้ให้คุณไปบอกพวกเค้ากันล่ะ...ทำให้มันเงียบไปก็ไม่มีปัญหาอะไรแล้ว”เธอคิดไว้แล้วว่าแม่เธอต้องมีอะไรบิดบังเธออยู่เป็นแน่แต่ก็ไม่ยักจะรู้ว่าแม่เธอกับชายหนุ่มหาเวลาไปคุยกันตอนไหนเธอคิดว่าถ้าปล่อยให้เรื่องเงียบไปโดยที่ชายหนุ่มไม่ต้องมาใส่ใจกับเธอแค่นี้ทุกอย่างก็จะเงียบและเธอก็จะทำใจกับเรื่องนี้ได้เอง“รักตัวองบ้างหรือเปล่า”ภูผาอยากจะรู้นักที่เขาทำตัวของเธอเสียหายขนาดนี้ยังอยากให้เขาเฉยกับมันได้อีก“รักสิถึงได้พยายามปกป้องความรู้สึกตัวเองอยู่นี่ไง”พระพายรักตัวเองอยู่แล้วที่เธอพยายามอยู่ห่างเขาไม่อยากเห็นอยากเจอเพราะเธอต้องการรักษาแผลใจของเธออยู่นั่นเอง“ไม่รู้ล่ะ...อีกสองวันเตรียมตัวรอได้เลยเราจะแต่งงานกัน”ภูผาชักเห็นว่าหญิงสาวจะไม่ยอมแต่โดยดีเขาก็จะต้องใช้วิธีบังคับเสียแล้ว“นี่ฟังที่ฉันพูดไม่รู้เรื่องใช่ไหม....อื้มมม”พระพายต้องชะงักเมื่อจู่ๆชาหนุ่มก็ฉวยโอกาสบดจูบมาที่ปากบางของเอย่างไม่ได้ตั้งตัวแถมยังหนีเขาไปไหนไม่ได้เพราะแรงกอดรัดของเขา“ถ้ายังดื้ออีกเจอมากกว่านี้แน่...ไปนอนได้แล้วดึกแล้ว”ภูผาไม่ได้แค่ขู่แต่เขาเอาจริงชายหนุ่มเอื้อมมือไปหยิบรีโมทปิดทีวีพร้อมพาหญิงสาวเข้าไปนอนในห
ลำปาง18.00 น.หลังจากเหตุการณ์ในคืนนั้นพระพายก็หนีกลับมาที่บ้านก่อนที่ภูผาจะกลับเธอปิดช่องทางการติดต่อจากชายหนุ่มทุกช่องทางและลาออกจากสำนักงานเธอใช้เงินที่พาขวัญทิ้งไว้ให้เจ็ดแสนมาเปิดร้านขายขนมไทยกับแม่เธอสองคนในตลาดที่อำเภอเป็นเดือนแล้วนานๆทีจะไปดูบ้านเธอกับพาขวัญสักครั้ง“แม่เหนื่อยไหม”ร้านขนมไทยของพระพายค่อนข้างขายดีเพราะฝีมือของมานีที่ลงมือทำเองทุกขั้นตอนโดยมีพระพายเป็นลูกมือ“ขายของเยอะเห็นเงินแบบนี้มันก็หายเหนื่อย”มานีไม่ได้รู้สึกเหนื่อยอะไรเลยเพราะเธอทำงานแล้วมันเห็นเงินความเหนื่อยก็หายไปปลิดทิ้ง“พรุ่งนี้แม่เตรียมทำสังขยารอเลยนะไอ้ขวัญน่าจะมาถึงตอนบ่ายๆ”พระพายตั้งหน้าตั้งตารอพาขวัญกลับมาเธอไม่ลืมที่จะเตือนแม่เธอให้ทำขนมของโปรดพาขวัญเอาไว้ให้เป็นเพราะเงินของเพื่อนเธอจึงทำให้เธอมีร้านจนทุกวันนี้“รู้แล้วล่ะน่า...”มานีเตรียมวัตถุดิบเอาไว้บางส่วนแล้วเธอไม่ลืมที่จะรอต้อนรับพาขวัญอยู่แล้ว“เออ...แม่ว่าแกไปดูบ้านให้หนูขวัญหน่อยก็ดีนะ”มานีเห็นว่าพาขวัญจะมาพรุ่งนี้แล้วเลยอยากให้ลูกสาวเธอไปดูบ้านให้เรียบร้อยเสียหน่อยเพราะไม่ได้ไปเป็นอาทิตย์แล้ว“พายก็ว่าจะไปพอดีจะแม่...เดี๋ยวนอนท
21.30 น.“ช่วงนี้งานพี่ไม่ค่อยยุ่งแล้วขวัญอยากไปไหนไหม”เหนือเมฆนอนกอดพาขวัญอยู่บนเตียงนุ่มส่วนจันทร์เจ้าที่หลับแล้วก็นอนอยู่ในเปลช่วงนี้หนูน้อยค่อนข้างติดเปลอย่างมากตั้งแต่ที่ไปเกาะคราวนั้นแล้วช่วงนี้ชายหนุ่มเห็นว่างานทุกอย่างเริ่มลงตัวหมดแล้วเขาจึงอยากพาครอบครัวรวมทั้งตัวเขาเองไปพักผ่อนบ้างจึงอยากถามความเห็นจากคนเป็นภรรยาว่าอยากจะไปที่ไหน“พาคุณพ่อไปเที่ยวบ้างก็น่าจะดีนะคะ”พาขวัญเห็นด้วยกับชายหนุ่มที่จะไปหาที่เที่ยวพักผ่อนเพราะเธอก็อยากให้อิทธิวัฒน์ได้ออกจากบ้านบ้างเผื่อสภาพจิตใจจะดีขึ้นเพราะเธอรู้ว่าอิทธิวัฒน์ยังปลงไม่ตกเรื่องที่ผ่านมาถึงแม้จะใช้ชีวิตได้ปกติแล้วก็ตาม“ที่ไหนดีล่ะ”เหนือเมฆอยากรู้ว่าหญิงสาวอยากจะพาพ่อเธอไปที่ไหนเขาเองนึกไม่ค่อยออกเหมือนกันหากเป็นผับบาร์ก็คงจะรู้ดีเพราะเมื่อก่อนเขาเที่ยวสถานที่แบบนี้ค่อนข้างบ่อยหรือเรียกได้ว่าเกือบทุกวัน“อืม...ขวัญอยากไปเที่ยวที่บ้านบ้างได้ไหมคะ”พาขวัญเห็นว่าเธอไม่ได้กลับไปที่บ้านเธอที่ลำปางนานแล้วอีกอย่างที่นั่นก็อากาศดีและมีสถานที่เที่ยวอยู่เหมือนกันและอีกอย่างเธอก็เธออยากจะไปเยี่ยมเพื่อนเธอด้วยเห็นว่าเปิดร้านขายขนมไทยแล้วก็ขาย
“คุณนายพี่ทศโดนยิงตายตั้งแต่เมื่อคืนตอนนี้พวกผมกำลังโดนตำรวจล่าอยู่อยากขอเงินคุณนายสักก้อนก่อนจะหนีครับ”ตอนนี้พวกกลุ่มคนร้ายกำลังจะหลบหนีเพราะตำรวจออกตามล่าพวกเขาอยู่เกลื่อนเมืองเขาจะต้องมีเงินก้อนในการหนีไปกบดานเสียก่อนจึงโทรมาขอค่าจ้างจากแขไขในเมื่อติดต่อทางเบอส่วนตัวไม่ได้ก็เลยโทรเข้าเบอบ้านแทน“ทำไมพวกแกทำงานพลาดแบบนี้ห้ะ”แขไขมือไม้สั่นที่รู้ว่าลูกน้องฝีมือดีของเธอต้องเสียไปหนึ่งคนแถมงานที่สั่งให้ไปเก็บเหนือเมฆกับลูกเมียก็ยังพลาดอีก“ผมจะรู้ไหมว่ามันมีพวกเยอะขนาดนั้น...จ่ายมาซะดีๆ”ปลายสายเริ่มหงุดหงิดเมื่อเห็นท่าทีว่าคนสั่งงานจะไม่จ่ายเงิน“ฉันไม่ให้ทำงานพลาดแล้วยังจะมาเรียกร้องอีกหรือไง”แขไขไม่มีเงินที่จะจ่ายใครทั้งนั้นพร้อมทั้งยังวางสายไม่สนใจลูกน้องที่ทำงานห่วยแตกให้เธอต้องมานั่งเครียดอีกRrr“ไม่ต้องรับ”“ค่ะๆ”แขไขสั่งแม่บ้านเสียงแข็งเมื่อเห็นว่าเธอกำลังจะเดินมารับโทรศัพท์ตอนนี้เธอต้องรีบหาวิธีแก้ปัญหาแต่ความกังวลใจในตอนนี้ทำให้เธอคิดอะไรไม่ออก2 วันต่อมาเกาะเวหา“ตำรวจจับคนร้ายได้บางส่วนแล้วครับมันรับสารภาพว่าเรื่องทั้งหมดคุณแขไขเป็นคนบงการครับ”“ในที่สุดบ้านฉันก็สลัดผู
“คุณเหนือเป็นยังไงบ้างครับ”นิกรไม่ได้ตามคนร้ายไปเขาต้องดูเหนือเมฆก่อนตอนนี้เพราะหากชายหนุ่มเป็นอะไรไปอิทธิวัฒน์คงทรุดหนักกว่าเดิมแน่“ผมโอเค” เหนือเมฆโอเคเพราะกระสุนไม่ได้โดนจุดสำคัญแค่เจ็บใจที่พวกคนร้ายมันกล้าบุกมาทำร้ายเขาถึงที่นี่“ไหนขอดูหน้ามันชัดๆสิ”เหนือเมฆพยายามดึงหมวกดำที่คนร้ายใส่มาออกเพราะเขาอยากจะเห็นหน้าคนที่เข้ามาทำร้ายเขาเสียเหลือเกิน“ไปที่บ้านหมอก่อนนะคะพี่เหนือดูสิเลือดออกใหญ่เลย”พาขวัญอยากจะให้ชายหนุ่มไปให้ถึงมือหมอก่อนจะดีกว่าเพราะตอนนี้ที่แขนของเขามีแต่เลือด“พี่โอเคขวัญไม่ต้องห่วง”เหนือเมฆยังยืนยันว่าเจาโอเคหากเขายังไม่ได้เห็นหน้าคนทีทำร้ายเขาคงจะอึดอัดคาใจอยู่ต่อไปแน่“ห๊ะ...”เมื่อเหนือเมฆเปิดหน้าคนร้ายออกมาหญิงสาวถึงกับผงะเล็กน้อยเพราะเธอจะได้ว่าเธอเคยเห็นหน้าคนๆนี้บ้านหมอที่เกาะเวหาที่นี่มีหมอฝีมือดีอยู่สองสามคนอุปกรณ์การแพทย์ก็เพียงพอต่อการรักษาเพราะช่วงตอนที่อรรณพมาบริหารเขาจะเน้นเรื่องสุขภาพของคนที่นี่เป็นเรื่องสำคัญตอนนี้การรักษาเหนือเมฆจึงไม่มีอะไรที่จะต้องเป็นกังวลมากนักเช้าวันต่อมาตำรวจได้เข้ามาตรวจพื้นที่อย่างละเอียดพร้อมสอบปากคำทุกคนที่เกี่ย