“ไม่ได้หรอก...เอาแบบนี้จัดซื้อของจากที่อื่นมาทุนสูงกว่าก็ยอมต้องมีของพร้อมส่งให้ลูกค้าดีกว่าเสียเครดิต”
เหนือเมฆจะปล่อยให้มันเป็นแบบนั้นไม่ได้เด็ดขาดเพราะลูกค้าจะขาดความเชื่อมั่นกับทางบริษัทหากเขาจะยอมขาดทุนนิดหน่อยเพื่อรักษาเครดิตในระยะยาวเขาเองก็พร้อมที่จะทำ
“โอเคครับ...เดี๋ยวผมจะจัดการตอนนี้เลย”
นภัสได้รับงานมาเขาก็ต้องรีบไปจัดการเรื่องนี้ทันทีเพราะต้องหาแหล่งซื้อของอย่างเร่งด่วน
“ด...เดี๋ยวค่ะ.คุณจะไปไหนคะ??”
รตีกำลังหัวหมุนอยู่กับกองเอกสารตรงหน้าที่เอจะต้องช่วยนภัสเคลียร์ปัญหาเรื่องส่งของให้ลูกค้าเมื่อเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นว่ามีหญิงสาวกำลังจะเดินเข้าห้องเจ้านายของเธอจึงรีบลุกมาสกัดเอาไว้ก่อน
“ฉันมาหาเหนือเธอเองก็น่าจะเคยเจอฉันแล้วนะ”
แองจี้สาวสวยที่เหนือเมฆเคยคั่วกับเธอเล่นเธอนั้นมาที่นี่หลายครั้งจนคนที่นี่แทบจะจำหน้าได้เพราะเจ้าตัวเป็นคนที่ชอบตื๊อไม่เลิกนั่นเอง
“เอ่อ...ค่ะ”
รตีเห็นว่าผู้หญิงที่จะเดินเข้าออกห้องนี้เป็นเรื่องปกติที่เธอเคยเห็นแต่พักหลังมานี่ก็ไม่เห็นเจ้านายของเธอพาใครมาที่นี่แล้วเมื่อคิดดูอีกทีหากเจ้านายเขาไม่ได้เรียกเธอมาก็คงจะไล่ออกมาเองจึงปล่อยให้เข้าไปแต่โดยดี
“ไหนมีข่าวบอสเรามีลูกมีเมียแล้วก็กำลังจะแต่งงานยังไม่เลิกเรื่องผู้หญิงอีกหรือไง...สงสารเมียกับลูกบอสจริงจริ๊งงง...โอ้ย...ปวดท้องอะไรเวลานี้เนี่ย”
รตีเคยได้ยินว่าเหนือเมฆนั้นจะแต่งงานเร็ววันนี้เพราะมีลูกมีเมียโผล่มาเธอเห็นเขาเว้นว่างเรื่องผู้หญิงไม่ถึงเดือนนี่มีมาอีกแล้วเธออดสงสารคนเป็นภรรยาของเจ้านายเธอไม่ได้เหมือนกันพร้อมเดินไปเข้าห้องน้ำเพราะรู้สึกปวดท้องหนักขึ้นมากะทันหัน
“เธอเข้ามาที่นี่อีกทำไม”
เหนือเมฆเงยหน้ามองเสียงฝีเท้าที่กำลังเดินเข้ามาหาเขาเมื่อเห็นว่าเป็นใครเขาก็แสดงสีหน้าระอาออกมาอย่างชัดเจนเขาคิดผิดมาจนถึงทุกวันนี้ที่คิดไปยุ่งกับเธอ
“แองจี้คิดถึงคุณนี่คะ”
แองจี้ไม่พูดเปล่าเธอเดินเข้าไปรวบกอดชายหนุ่มอย่างไม่สนใจว่าคนที่เธอกอดอยู่จะต้อนรับเธอหรือไม่
“คิดถึงฉันหรือคิดถึงเงิน...ออกไปฉันจะทำงาน”
เหนือเมฆรู้ว่าหญิงสาวคนนี้หิวเงินขนาดไหนพร้อมสั่งให้เธอออกไปจากที่นี่ก่อนที่เขาจะหมดความอดทน
“ไม่อยากสนุกบ้างเหรอคะ...ได้ข่าวว่าเมียที่อยู่ด้วยก็พึ่งคลอดลูกคงจะเหงามากสินะคะ”
แองจี้ยังไม่สนใจคำพูดของชายหนุ่มแม้แต่น้อยเธอยังคงนัวเนียชายหนุ่มอยู่อย่างไม่ลดละเพราะเธอเชื่อว่าชายหนุ่มคงมีความต้องการอยู่ไม่น้อยเพราะเธอรู้ว่าช่วงนี้เขานั้นทำแต่งานประกอบกับภรรยาก็พึ่งคลอดลูกได้เดือนกว่าจากคำบอกเล่าของเอมิกา
“มันเรื่องของฉันเธอไม่เกี่ยว...บอกให้ออกไปไง”
เหนือเมฆผลักหญิงสาวออกให้พ้นตัวพร้อมนั่งทำงานต่ออย่างไม่สนใจเธอถ้าหากหญิงสาวยังหน้าด้านอยู่ก็ช่างเธอเพราะเขาจะไม่สนใจอะไรเธอทั้งนั้น
“แองจี้ก็อยากจะรู้ว่าคุณจะปฏิเสธแองจี้ได้นานแค่ไหน”
แองจี้ใช้แผนเด็ดที่เธอเตรียมมาเพราะเธอรู้ว่าทำแบบนี้ก็คงทำให้ชายหนุ่มหวั่นไหวไม่มากก็น้อยโดยค่อยๆถอดชิ้นผ้าที่ปกปิดตัวของเธออยู่ทีละชิ้นจนท่อนบนนั้นหลุดออกไปหมดแล้ว
“นี่เธอ!!...”
เหนือเมฆมองภาพตรงหน้าถึงกับหายใจไม่เป็นจังหวะเขามันก็ลูกผู้ชายจะให้ไม่หวั่นไหวกับภาพแบบนี้ก็ไม่ใช่เขาพยายามหันหน้ามองไปทางอื่นเพื่อให้คนตรงหน้ารู้ว่าทำอะไรเขาไม่ได้
“มาสนุกกันดีกว่านะคะแองจี้รู้ว่าคุณต้องการ”
แองจี้กลับเข้าไปใกล้ชายหนุ่มอีกครั้งพร้อมกับนั่งบนตักของเขาและดึงมือของชายหนุ่มมาให้โอบส่วนเนื้อนูนของเธอเอาไว้ตอนนี้เหนือเมฆแทบคุมสติตัวเองไม่ได้แล้วเพราะเขาก็ห่างหายเรื่องแบบนี้มาสักพัก
“ห้องนี้สินะ...”
พาขวัญขึ้นลิฟท์มาตามคำบอกของพนักงานเธอเห็นชื่อของเขาแปะอยู่ที่หน้าห้องจึงถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไปทันที
“พี่เหนือคะ...ขวัญเอาอาหารเย็นมาให้ค่ะ”
ใบหน้าที่ยิ้มแย้มหุบลงพร้อมเปลี่ยนเป็นสีหน้าตกตะลึงเมื่อเห็นภาพตรงหน้า
“ขวัญ!!”
เหนือเมฆดึงสติกลับมาได้ทันทีเมื่อได้ยินเสียงของหญิงสาวเขารีบผลักแองจี้ออกให้พ้นตัวอย่างเร็วที่สุด
“เอ่อ...ขอโทษค่ะไม่คิดว่าจะมาขัดจังหวะ”
พาขวัญรีบก้มหัวขอโทษทั้งสองที่เธอเข้ามาขัดจังหวะและรีบปิดประตูหันหลังกลับทันที
“อ้าว...คุณขวัญมาทำอะไรที่นี่ครับ”
นภัสที่ออกไปซื้อกาแฟด้านนอกกลับเข้ามาก็เจอพาขวัญจึงทักทายเธอว่ามาทำอะไรที่นี่
“พอดีขวัญจะกลับแล้วค่ะคุณเดย์”
พาขวัญไม่อยากตอบอะไรตอนนี้เธอตั้งใจจะกลับจึงขอตัวจากชายหนุ่ม
“ขวัญ...อย่าพึ่งไป”
เหนือเมฆรีบวิ่งออกมาจากห้องพร้อมรั้งแขนพาขวัญเอาไว้เพราะคิดว่าเธอกำลังเข้าใจเขาผิด
“ปล่อยค่ะ...ขวัญต้องรีบกลับแล้วขอโทษอีกครั้งที่รบกวนนะคะ”
พาขวัญไม่ได้อยากกลับเข้าไปในห้องนั้นอีกเพราะเธอจำภาพเมื่อครู่ได้แม่นเลยทีเดียวอีกทั้งยังขอโทษชายหนุ่มไม่หยุดเรื่องที่เธอโผล่มาที่นี่เองอย่างไม่ได้บอกได้กล่าว
“เดย์นายไปพาแองจี้กลับไปเดี๋ยวนี้เลย”
เหนือเมฆยังไม่ปล่อยพาขวัญกลับไปแต่โดยดีเขาสั่งให้นภัสพาตัวแองจี้ออกไปจากที่นี่เพราะเขาไม่ได้ต้องการให้เธอมาตั้งแต่คราแรก
“คุณเหนือเรียกเธอมาเหรอครับ”
นภัสไม่ได้เห็นแองจี้มาที่นี่นานแล้วเพราะมากี่ครั้งเจ้านายเขาก็ปฏิเสธไปทุกครั้งเมื่อครั้งนี้หญิงสาวกล้ามาถึงที่นี่ได้เขาก็คิดว่าน่าจะเป็นเจ้านายของเขาที่เรียกมา
“ฉันไม่ได้เรียกเธอมาเองรีบพาเธอออกไปเดี๋ยวนี้เลย”
เหนือเมฆไม่รู้ว่านภัสจะถามอะไรให้เพิ่มปัญหาตอนนี้แค่นี้พาขวัญก็เข้าใจผิดเขาแย่แล้ว
“ครับๆ”
นภัสรู้ว่าคำถามเมื่อครู่ของเขาน่าจะไม่เข้าหูคนเป็นเจ้านายอย่างแรงถึงได้ทำหน้าเหมือนจะฉีกเขาเป็นชิ้นๆแบบนั้นจึงรีบเข้าไปลากตัวปัญหาด้านในออกมาก่อนจะดีกว่า
“เมียคุณมาแล้วแองจี้กลับก่อนนะคะ...ไว้วันหลังต้องการก็โทรหาแองจี้ได้นะคะ”
แองจี้ยังไม่วายวางระเบิดลูกใหญ่อย่างที่เอมิกาได้บอกกับเธอก่อนจะออกไปอีกด้วย
“มาที่นี่มีอะไรหรือเปล่า”หลังจากที่แองจี้ออกไปเรียบร้อยแล้วเหนือเมฆก็พาหญิงสาวเข้ามานั่งด้านในพร้อมอยากรู้เหตุผลว่าทำไมเธอถึงมาที่นี่โดยที่ไม่ได้บอกได้กล่าว“ขวัญเอาอาหารเย็นมาให้ค่ะ”พาขวัญยื่นกล่องอาหารที่เธอทำเสร็จแล้วให้เขาไหนๆเธอก็มานั่งตรงนี้แล้วอาหารก็ทำมาแล้วให้เขาเลยก็จะดีกว่าส่วนเรื่องเมื่อกี้เธอเองก็ลืมนึกไปว่าเธอไม่ได้มีสิทธิ์ที่จะโกรธหรือจะงอนเขาด้วยซ้ำเธอเองที่เป็นฝ่ายลืมไป“ขอบใจนะที่อุตส่าห์เป็นห่วง”เหนือเมฆรับกล่องอาหารที่หญิงสาวยื่นให้พร้อมขอบคุณที่เธออุตส่าห์เป็นห่วงเขาเอาอาหารมาให้ถึงที่นี่“ขวัญขอตัวกลับก่อนนะคะ”พาขวัญยังอยากจะขอตัวกลับอยู่ดีเพราะเธอรู้ว่าเมื่อครู่นี้เธอได้มาขัดความสุขของเขา“เรื่องเมื่อกี้พี่อธิบายได้มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด”เหนือเมฆไม่อยากให้หญิงสาวเข้าใจเขาผิดเรื่องผู้หญิงหรือกับแองจี้เองเขาก็ไม่ได้คิดจะยุ่งตอนนี้ความรู้สึกของเธอเป็นเรื่องที่เขาห่วงมากที่สุด“ขวัญเข้าใจค่ะ...ขอโทษอีกครั้งที่มาไม่ได้บอกก่อน”พาขวัญปั้นหน้ายิ้มให้ชายหนุ่มเขาจะได้ไม่ต้องหาข้อแก้ต่างอะไรให้เธอได้ฟังอีกเขามีสิทธิ์ที่จะทำอะไรก็ได้โดยไม่ต้องบอกเธออันนี้เธอเข้าใจดี“
10 นาทีต่อมาคลินิกXXX“อ้าวขวัญมาแต่เช้าเลย...จันทร์เจ้าหลับอยู่เหรอ”ปกรณ์หมอหนุ่มที่รู้จักกับพาขวัญเจ้าของคลินิกแห่งนี้เมื่อเห็นพาขวัญอุ้มลุกน้อยมาก็รีบทักทายด้วยรอยยิ้มอย่างสนิทสนมเพราะพาขวัญมักจะมาปรึกษาเขาอยู่บ่อยๆเรื่องการดูแลลูกของเธอ“ค่ะพี่หมอ”“คุณคงเป็นคุณพ่อจันทร์เจ้าสินะครับเชิญนั่งรอที่โซฟาด้านนอกก่อนนะครับ...ขวัญพาจันทร์เจ้าเข้าไปด้านในเลย”หมอหนุ่มให้เหนือเมฆนั่งอยู่ด้านนอกแล้วให้พาขวัญตามเขาไปด้านในกับเขาเพื่อที่จะฉีดวัคซีนให้กับจันทร์เจ้าเหนือเมฆต้องนั่งรอด้านนอกตามที่หมอหนุ่มสั่งเขาแปลกใจว่าหญิงสาวไปสนิทกับหมอคนนี้ตั้งแต่เมื่อไรยังไงเรื่องนี้เขาต้องคุยกับเธอยาวเป็นแน่ให้กลับไปที่บ้านก่อนเถอะ“แอ้...แง้งง...แง้งงงง”“โอ๋.ไม่ร้องนะคะคนเก่ง”พาขวัญพาจันทร์เจ้าเข้าไปในห้องกับหมอหนุ่มพักใหญ่แล้วจึงออกมาพร้อมกับเสียงร้องของหนูน้อยที่โดนฉีดวัคซีนไปหมาดๆ“ครั้งหน้ามาตามนัดด้วยนะครับ”“ค่ะพี่หมอขวัญกลับก่อนนะคะ”พาขวัญลาหมอหนุ่มเมื่อเสร็จธุระแล้วเธอก็ขอตัวกลับทันทีบ้านเหนือเมฆ“จันทร์เจ้าหลับแล้วเหรอ”เหนือเมฆนั่งรอหญิงสาวอยู่ที่หน้าห้องเขาได้ยินเสียงจันทร์เจ้าเงียบไปพักใ
1 ชั่วโมงต่อมาแกร๊ก“ขวัญ”เหนือเมฆเห็นพาขวัญออกมาจากห้องก็รีบเข้าไปคุยกับเธอแต่ดูเหมือนหญิงสาวจะไม่อยากเห็นหน้าเขาสักเท่าไรพาขวัญออกมาจากห้องด้วยสีหน้าที่นิ่งเฉยแอบมีกังวลเล็กน้อยเธอรู้อยู่แล้วว่าออกมาก็จะต้องเจอเขาแต่ในเมือเธออยู่ที่นี่ยังไงเธอก็เลี่ยงไม่ได้อยู่ดี“เรื่องเมื่อกี้พี่ขอโทษ”เหนือเมฆไม่รู้ว่าเธออยากจะฟังที่เขาพูดหรือไม่แต่เรื่องก่อนหน้านี้เขาอยากจะขอโทษเธอที่ผิดสัญญาพาขวัญทำทีไม่สนใจคำพูดของชายหนุ่มเธอเดินผ่านเขาไปอย่างหน้าตาเฉยไม่พูดไม่จากับเขาสักคำเพราะตอนนี้เธอไม่อยากจะพูดคุยกับเขาอีกต่อไปแล้วเธอรู้แล้วว่าเขาเป็นคนที่ไม่มีเหตุผลเอาเสียเลย“ขวัญ”เหนือเมฆต้องจำใจปล่อยให้หญิงสาวอยู่คนเดียวไปก่อนเขาคิดว่าหากเวลาผ่านเลยไปเธออาจจะดีขึ้นกับเขาก็ได้เพราะยังไงเธอกับเขาก็ต้องอยู่ร่วมชายคาเดียวกันอยู่แล้วลำปาง18.00 น.บ้านภูผา“ฝุ่นเยอะเป็นบ้าเลย...อ๊ะ...ว...ว๊ายย”พระพายใช้เก้าอี้ตั้งแล้วเธอก็ยืนบนเก้าอี้เพื่อที่จะขึ้นไปปัดฝุ่นที่ตู้เสื้อผ้าของชายหนุ่มแต่เอดนเสียหลักล้มลงมาเสียก่อนพลั้กก“เฮ้ยย...คุณ...โอ้ยยย”ดีที่ภูผาเปิดประตูเข้าห้องมาพอดีเลยรับตัวหญิงสาวเอาไว้ได้แต
18.30 น.บ้านเหนือเมฆ“แอ้...แอ้......”“ขวดที่สองแล้วน้าคนเก่งของแม่จะกินจุเกินไปแล้วนะ”พาขวัญนั่งคุยเล่นกับหนูน้อยอย่างอารมณ์ดีเธอรู้สึกว่าหนูน้อยตัวกลมจะกินเก่งขึ้นทุกวันแต่เท่าที่เธอปรึกษากับปกรณ์แล้วก็นับว่าจันทร์เจ้านั้นน้ำหนักยังเป็นไปตามเกณฑ์เธอจึงไม่ได้กังวลอะไรมากนัก“แอ้...อืมม”“แตงโมจะแตกแล้วมั้งงงง....ใช่ไหมคะ....ฮั่นแน่อมยิ้มด้วย”หญิงสาวจับพุงหนูน้อยเล่นเบาๆแกมหยอกหนูน้อยก็แสนฉลาดรู้ว่าเธอกำลังเล่นด้วยก็ส่งยิ้มโชว์เหงือกให้เธอได้เห็น“จันทร์เจ้าครับ...”ฟอดดด“พ่อคิดถึงหนูที่สุดเลยยย”เหนือเมฆกลับจากทำงานมาก็ตรงเข้ามาหาหนูน้อยด้วยความคิดถึงโดยไม่ได้สนใจว่ามีหญิงสาวอยู่ใกล้ๆเพราะเธอทำเป็นไม่สนใจเขาก่อนหลายวันมาแล้วตั้งแต่ที่ทะเลาะกันเมื่อหอมหนูน้อยชื่นใจพอแล้วเขาก็เดินไปที่หน้าห้องน้ำพร้อมถอดเสื้อผ้าโชว์หราอย่างไม่ได้อายว่ามีหญิงสาวอยู่ในห้องด้วยเธอทำเหมือนเขาไม่มีตัวตนเขาก็ทำได้เหมือนกันในเมื่อเขาขอโทษเธอแล้วยังไม่หายงอนเขาก็ไม่รู้จะทำอย่างไรแล้ว“เฮ้อ...”//อะไรของเค้า....นึกจะถอดก็ถอดไม่ได้อายเลยหรือยังไง//พาขวัญถึงกับต้องเบี่ยงหน้ามองไปทางอื่นไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำ
“ไม่เป็นไรฉันยืนเฉยๆเอาก็ได้...อิๆๆ”พระพายไม่อยากจะทำตัวให้เป็นปัญหางานมันมีไม่กี่ชั่วโมงเธอทนได้“นี่คุณ...เกาะผมไว้ก็ได้”ภูผาเห็นตั้งแต่แรกแล้วว่าเธอเดินไม่ถนัดจึงยื่นแขนไปให้หญิงสาวเกาะเขาพาเธอมาด้วยเขาก็ต้องดูแลเธออยู่แล้ว“ขอบคุณนะคะหัวหน้า”พระพายรู้สึกเขินแปลกๆที่เห็นชายหนุ่มอยู่ในชุดนี้เธอไม่ปฏิเสธว่าวันนี้เขาดูดีมากจริงๆเธอค่อยๆก้าวไปเกาะแขนเขาเอาไว้พร้อมขอบคุณที่ชายหนุ่มยื่นมือมาช่วยเธอ“ยินดีด้วยนะคะเหนือ.เจ้าสาวสวยมากเลยนะคะ”หญิงสาวในชุดสีครีมเธอดูสง่าอย่างมากในทุกการย่างก้าวเธอเดินมาหาบ่าวสาวพร้อมยิ้มอย่างเป็นมิตรและเอ่ยคำยินดีกับเหนือเมฆและพาขวัญ“ขอบคุณครับแพท...นี่บินตรงมาจากลอนดอนเลยเหรอครับ”เหนือเมฆไม่คิดว่าแพทริเซียจะบินมาจากลอนดอนเพื่อมางานแต่งของเขาเพราะเขารู้อยู่ว่าเพื่อนของเขางานค่อนข้างยุ่ง“งานเพื่อนทั้งทีทำไมจะไม่มาล่ะคะ...สบายดีนะคะ”แพทริเซียไม่พลาดงานของเพื่อนรักเธออยู่แล้ว“ครับผมสบายดี”“แล้วคุณล่ะคะภูสบายดีนะคะ”แพทริเซียลืมที่จะทักทายภูผาซึ่งเธอและเขาเคยสนิทกันมากแต่มีเหตุที่ต้องจากกันด้วยเหตุผลส่วนตัว“ครับ...คุณอยู่ที่โน่นสบายดีนะครับ”ภูผายิ้มอ่
“ปล่อยขวัญ...อย่าลืมสัญญาที่ให้ขวัญเอาไว้สิคะ”พาขวัญรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเธอจึงย้ำเตือนสิ่งที่ชายหนุ่มเคยให้สัญญากับเธอเอาไว้เผื่อว่าเขาจะหยุดการกระทำนี้ลง“ขอยกเลิกตอนนี้เลยก็แล้วกัน”เหนือเมฆไม่สนใจคำสัญญาอะไรนั่นแล้วตอนนี้อารมณ์โมโหหึงเธอมันครอบงำเขาไปหมดทุกอย่างแล้ว“ปล่อย...อื้มมมม”พาขวัญพยายามดิ้นให้พ้นพันธนาการจากเสือร้ายที่ล็อคตัวเธอเอาไว้อยู่แต่ทำยังไงก็ไม่สำเร็จทั้งยังโดนลุกล้ำโดยริมฝีปากหนาและลิ้นร้ายของชายหนุ่มอีกด้วย“อร้ายย...อื้อ...”ชุดแต่งงานสีขาวงามฟูฟ่องถูกฉีกเป็นชิ้นๆออกจนหมดโดยฝีมือของชายหนุ่มมือหนากดบีบเค้นสองเต้างามอย่างไม่ได้กลัวว่าคนใต้ร่างจะรู้สึกเจ็บคนตัวโตรีบถอดเสื้อผ้าของเขาออกเพราะตัวตนของเขามันพร้อมเต็มที่แล้วหลังจากที่ห่างหายเรื่องแบบนี้มาพักใหญ่“อื้อ...อื้มม”ชายหนุ่มบดเบียดตัวเองเข้าแทรกกลางระหว่างตัวของหญิงสาวพร้อมทั้งดันตัวตนของเขาไปที่ช่องทางรักของหญิงสาวอย่างรวดเร็วเขาไม่ปล่อยให้เธอได้ร้องออกมาโดยการใช้ริมฝีปากหนาบดเบียดริมฝีปากบางอย่างโหยหิว...ปลั้กก...ปึกกมือของหญิงสาวเมื่อดิ้นหลุดพันธนาการจากชายหนุ่มได้เธอก็ทั้งจิกทั้งข่วนคนที่กำลังย่ำยีทั
“คุณครับ...เป็นอะไรหรือเปล่าครับ”“เอ่อ..ฉันแค่ข้อเท้าแพลงน่ะค่ะ”“เดี๋ยวผมพาไปนั่งพักนะครับ”“ขอบคุณค่ะ”เทวากำลังจะกลับไปพักที่ห้องของเขาพอดีเมื่อเห็นหญิงสาวล้มลงตรงหน้าเลยต้องช่วยพยุงตัวเธอไปหาที่นั่งพักก่อน“อืม...นี่ครับ...มันเจ็บมากเลยใช่ไหมครับถึงขนาดร้องให้เลย”เทวาพาหญิงสาวมานั่งเก้าอี้ของทางโรงแรมพร้อมยื่นผ้าเช็ดหน้าให้เธอได้เช็ดน้ำตาเขาไม่รู้ว่าหญิงสาวเจ็บข้อเท้ามากขนาดไหนถึงได้ร้องให้น้ำตามาเป็นสายขนาดนี้“คุณเป็นอะไร...แล้วพี่เทพมาอยู่กับเธอได้ยังไงครับ”ภูผาเดินออกมาจากห้องแต่งตัวด้วยอาการมึนเมาเล็กน้อยเมื่อเห็นเทวาพี่ชายของเขากำลังดูขาของหญิงสาวอยู่จึงอยากรู้ว่าเธอนั้นเป็นอะไรและพี่ชายของเขามาอยู่กับเธอได้อย่างไร“ฉันเห็นเธอล้มก็เลยพามานั่งพักน่าจะข้อเท้าแพลง”เทวาเห็นน้องชายของเขาเดินมาทักหญิงสาวก็รู้ว่าทั้งคู่น่าจะรู้จักกัน“ไหนผมขอดูหน่อย”“ไม่ต้องค่ะ...ไม่เป็นอะไรแล้ว”ภูผากำลังจะก้มลงไปดูข้อเท้าให้พระพายแต่หญิงสาวชักข้อเท้ากลับเธอไม่อยากให้เขามายุ่งกับเธอตอนนี้“ขอบคุณคุณมากนะคะที่ช่วยฉัน”หญิงสาวถอดรองเท้าส้นสูงของเธอออกพร้อมหันไปขอบคุณชายหนุ่มที่เข้ามาช่วยเธอเมื่
“ว้ายยยย”ภูผาใช้มือหนากระชากหญิงสาวเอาไว้จนเธอนั้นเซมาเกาะที่ตัวของเขาและล้มลงที่เตียงนุ่มด้วยกัน“อื้อ...ปล่อยย.”พระพายพยายามจะลุกขึ้นแต่ก็โดนคนตัวโตทับเอาไว้“ไม่ปล่อย”ตอนนี้ใบหน้าของทั้งสองห่างกันไม่ถึงคืบยิ่งชายหนุ่มได้เห็นหน้าหญิงสาวใกล้ๆเขายิ่งแปลกใจว่าใบหน้าของเธอทำไมถึงทำให้เขาใจสั่นได้ถึงขนาดนี้“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ”พระพายรู้สึกว่าสายตาของชายหนุ่มมองเธอแปลกๆจนเธอรู้สึกได้ว่ามันไม่น่าไว้ใจเพราะอีกฝ่ายก็อยู่ในอาการมึนเมาอีกด้วย“อื้มมมมม....”ภูผาไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงอยากจูบเธอความต้องการในร่างกายของเขามันพุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆจนเขายับยั้งมันเอาไว้ไม่ได้เมื่อริมฝีปากหนาแระกบกับริมฝีปากบางของเธอลิ้นร้ายก็ทำหน้าที่ของมันเข้าไปตักตวงความหวานด้านในโพรงปากเล็กทันที“อื้อ...อร้ายย...อ.ไม่”พระพายพยายามพาตัวเองออกจากตรงนี้จนสุดฤทธิ์ถึงเธอจะชอบเขาแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะปล่อยตัวให้เขาอย่างว่าง่ายและเขาเองก็ไม่มีสิทธิ์มาทำกับเธอแบบนี้เช่นกันเธอเป็นคนเธอมีศักดิ์ศรีหากเขาหยามก็คือการไม่ให้เกียรติซึ่งข้อนี้เป็นข้อที่เธอรับไม่ได้ลมหายใจของชายหนุ่มแรงและถี่ขึ้นเรื่อยๆและไม่ได้สนใจคำทัดทานข