“อ๋อ...อืมงั้นพักเถอะเดี๋ยวคืนนี้พี่จะดูจันทร์เจ้าเอง”
“ขอบคุณนะคะ”
เหนือเมฆก็ไม่รู้หรอกว่าไอ้อาการข้างเคียงวันนั้นของเดือนของหญิงสาวมันจะเป็นอย่างไรแต่ยังไงคืนนี้เขาก็อยากจะให้เธอพักเรื่องจันทร์เจ้าเขาคิดว่าเขาดูแลเองได้
เช้าวันต่อมา
บริษัทXX
เครืออธิษฐ์เวหา
บริษัทที่ที่เหนือเมฆดูแลอยู่เป็นบริษัทขนาดกลางที่ขายอุปกรณ์กีฬาส่งให้โรงเรียนหลายแห่งในกรุงเทพและต่างจังหวัดส่วนมากลูกค้าเองเสียมากกว่าที่จะเดินเข้ามาขอซื้อของจากบริษัทที่นี่เพราะของคุณภาพดีและมีชื่อเสียงมานาน
“ท่านประธานคะตอนช่วงเช้าคุณมีนัดคุยกับคุณนิสาลูกค้ารายใหญ่ของเราค่ะ”
รตีทำหน้าที่รายงานงานสำคัญในวันนี้ให้เหนือเมฆดีรู้เขาจะได้เตรียมตัว
“คุณนิสา”
เหนือเมฆไม่ค่อยคุ้นชื่อนี้สักเท่าไรเพราะลูกค้าของเขาก็มากมายเสียเหลือเกินส่วนมากคนที่ติดต่อก็จะเป็นนภัสคนสนิทของเขาเสียมากกว่า
“เจ้าของโรงเรียนนานาชาติค่ะ”
รตีรู้ว่าเจ้านายของเธอคงจะจำไม่ได้ว่าเธอเป็นใครจึงย้ำให้ฟังอีกครั้งว่าหญิงสาวคนนี้เป็นลูกค้าประจำที่เป็นเจ้าของโรงเรียน
“อ๋อ...ครับ”
เหนือเมฆพยักหน้าเข้าใจเขาพอจะนึกออกแล้วว่าเธอคนนี้เป็นใครวันนี้เขาต้องคุยกับเธอเองสินะเพราะทุกครั้งก็เลี่ยงให้นภัสคุยแทนตลอด
2 ชั่วโมงต่อมา
RrrrrRrr
“ครับคุณรตี”
วันนี้งานของเขาค่อนข้างเยอะเพราะสะสมไว้ค่อนข้างนานเมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์สำนักงานดังเขาจึงรีบรับเพราะรู้ว่าลูกค้าของเขาคงจะมาแล้ว
“คุณนิสามาถึงแล้วค่ะ”
“เชิญเธอเข้ามาเลยครับ”
“สวัสดีครับคุณนิสา...เชิญนั่งครับ”
เมื่อรตีพานิสาลูกค้าสาวสวยของเขเข้ามาในห้องชายหนุ่มลุกขึ้นยืนต้อนรับหญิงสาวพร้อมเชิญเธอนั่งลงเพื่อที่จะได้คุยงานกันเลย
“สวัสดีค่ะคุณเหนือไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะ”
รตีจำเหนือเมฆได้ตลอดเวลาเพราะเธอคอยจ้องที่จะตีสนิทกับเขาอยู่ทุกเวลาที่มีโอกาสที่เธอเลือกที่จะเป็นลูกค้าที่นี่ก็เป็นเพราะท่านประธานที่นี่นี่แหละ
“ครับ”
เหนือเมฆไม่ได้ตอบกลับอะไรมากมายเพราะว่าเขาไม่อยากต่อความยาวสาวความยืดอย่างจะคุยเรื่องงานเสียมากกว่า
“นี่ค่ะเอกสารจัดซื้อของทางเราราคาเท่าไรไม่เกี่ยงเลยนะคะขอแค่ได้ของค่ะ”
นิสาฉลาดพอที่จะรู้ว่าชายหนุ่มตรงหน้าไม่สนใจที่จะคุยเรื่องส่วนตัวกับเธอเลยสักนิดจึงเอาเรื่องงานขึ้นมาพูดเสียตอนนี้จะดีกว่า
“ลูกค้าวีไอพีอย่างคุณนิสาผมจัดให้ราคาพิเศษอยู่แล้วครับ”
เหนือเมฆพอใจไม่น้อยที่หญิงสาวจะคุยเรื่องงานกับเขาทันทีทั้งสองคุยเรื่องงานกันอยู่พักใหญ่เหนือเมฆยมรับว่าหญิงสาวเป็นลูกค้าชั้นดีเลยทีเดียว
“นี่คุณเหนือดูไม่ค่อยไหวเลยนะคะแบบนี้ต้องกาแฟสักแก้วไหมคะ”
เมื่อคุยเรื่องงานจนตกลงกันเรียบร้อยแล้วนิสาก็พยายามหาเรื่องคุยกับชายหนุ่มต่อเพราะนานๆทีเธอจะได้เจอกับเขาเองและได้คุยกันสองต่อสองอีกด้วย
“อ๋อ...พอดีเมื่อคืนผมดูลูกคนเดียวน่ะครับภรรยาผมเค้าไม่ค่อยสบาย”
ชายหนุ่มรู้ว่าหญิงสาวพยายามผูกมิตรกับเขาเพราะเรื่องอะไรเขาจึงอยากจะตัดไฟตั้งแต่ต้นลมเพราะเขาไม่ชอบที่จะมีเรื่องชู้สาวกับลูกค้าของเขาสักเท่าไรมันเป็นอุดมการณ์ของเขามานานแล้ว
“ล...ลูก...เหรอคะ??”
นิสาตกใจเล็กน้อยแต่พยายามทำให้อารมณ์เป็นปกติเธอไม่เห็นจะเคยได้ยินว่าชายหนุ่มมีครอบครัวเลยจากการติดตามข่างของเขาอย่างใกล้ชิด
“ครับ...”
“เอ่อ...ยังไงก็ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ”
“ขอบคุณครับ”
แค่เห็นสีหน้านิสาตอนนี้เหนือเมฆก็ถึงกับโล่งใจที่ดูเธอจะหมดหวังกับเขาไปแล้วการค้าจะยืนยาวได้ต้องอย่าให้เธอมามีบทบาทในชีวิตของเขาจะดีกว่าเขาคิดแบบนี้
บ้านเหนือเมฆ
“แอ้...แอ้...”
“ยังไงคะคนขี้คุย...จันทร์เจ้าเป็นเด็กขี้คุยใช่หรือเปล่า”
เย็นๆเมื่อจันทร์เจ้าตื่นแล้วพาขวัญพึงพาหนูน้อยอกมาเดินเล่นที่สวนข้างๆบ้านเพราะเธอไม่ต้องมัวจัดแจงของทุกอย่างให้ลูกเธอแล้วป้าจิตและป้าใจแม่บ้านทั้งสองคนอาสาเตรียมไว้ให้ทุกอย่างทั้งที่เธอบอกปฏิเสธไปแล้วแต่ทั้งสองก็ยังจะขอทำบอกให้เธอเอาเวลาอยู่กับจันทร์เจ้าจะดีกว่า
“อืมม...แอ้”
“เอามือใส่ปากอีกแล้ว....หิวอีกแล้วใช่ไหมคะ”
เมื่อตื่นมาคุยกับคนเป็นแม่ได้ครู่หนึ่งหนูน้อยก็ยกกำปั้นใส่ปากเหมือนเช่นทุกครั้งที่หิวพาขวัญเลยจำต้องเตรียมเดินเข้าไปในบ้านเพื่อนที่จะชงนมให้หนูน้อยจอมกินเก่ง
“อะ...นี่”
“พี่เหนือทำไมกลับไวจังคะ??”
ระหว่างที่เธอจะเดินกลับจู่ๆเหนือเมฆก็เดินถือขวดนมมาให้เธอหญิงสาวจึงตกใจนิดหน่อยเพราะเธอได้ฟังป้าจิตกับป้าใจบอกกับเธอว่าชายหนุ่มหากจะกลับจากที่ทำงานคงดึกนี่มันก็ยังไม่เย็นเท่าไรเลยแต่ชายหนุ่มกลับมาแล้วกลับมาตอนไหนเธอก็ยังไม่รู้เรื่องด้วยซ้ำคงเป็นเพราะไม่ได้ยินเสียงรถ
“ก็ไม่มีงานแล้วก็กลับบ้านแปลกตรงไหน”
เหนือเมฆก็ไม่เข้าใจทำไมหญิงสาวถามเขาแปลกๆในเมื่อเขาไม่มีงานจะกลับบ้านก็ถูกแล้ว
“วันอาทิตย์นี่ช่างจะมาวัดตัวเราไปตัดชุดแต่งงานขวัญอยากได้แบบไหนเป็นพิเศษหรือเปล่า”
อีกไม่กี่วันเขาได้ให้นภัสติดต่อกับช่างที่จะมาวัดตัวให้หญิงสาวกับเขาเลยอยากบอกให้เธอนั้นได้เตรียมตัวเอาไว้ก่อนหรืออยากจะได้งานแบบไหนก็ให้สั่งช่างได้เลย
“ไม่ค่ะแล้วแต่พี่เหนือเลยเราไม่ได้อยากแต่งกันจริงๆสักหน่อย”พาขวัญคิดไม่ออกหรอกว่าเธออยากจะได้ชุดแต่งงานแบบไหนเรื่องนี้เธอก็ขอแล้วแต่ชายหนุ่มเลยก็แล้วกันเพราะมันไม่ใช่งานแต่งของคนที่เค้ารักกันจริงๆเสียหน่อย“อืม...งั้นพี่ขอตัวไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนดีกว่า”“ค่ะ”เหนือเมฆรู้สึกไม่ค่อยพอใจกับคำพูดของหญิงสาวสักเท่าไรเพราะดูเหมือนเขาไม่มีค่าในสายตาเธอคนอย่างเขามีคนมากมายที่อยากจะแต่งงานด้วยแต่หญิงสาวเปล่าเลยเธอไม่ได้มีความคิดแบบนั้นสักนิดอันที่จริงเขาก็ควรดีใจที่หญิงสาวไม่ได้คิดจะฉวยโอกาสนี้ผูกมัดเขาแต่มันก็อดหงุดหงิดหัวใจไม่ได้เขาก็ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรให้คำตอบกับตัวเองไม่ได้เหมือนกันพร้อมขอตัวออกไปจากตรงนี้เสียจะดีกว่าลำปาง19.00 น.“กลับมาแล้วเหรอ...พายแกได้ยินข่าวคนเค้าพูดกันไหม”มานีเห็นลูกสาวกลับบ้านมาเธอก็เริ่มถามสิ่งที่กำลังกังวลใจตอนนี้ทันที“ข่าวอะไรเหรอแม่”พระพายอยากจะรู้นักว่าไอ้ข่าวที่คนเค้าคุยกันข่าวอะไรเพราะปกติแล้วเธอก็ไม่ยักจะเห็นแม่เธอใส่ใจกับเรื่องซุบซิบนินทาของชาวบ้านมากนัก“ก็ที่แกกลับบ้านพร้อมหัวหน้าแกทุกวันคนเค้าก็เอาไปพูดกันว่าแกไปค้างคืนกับหัวหน้าแกน่ะสิ”
หลายวันต่อมาหลายวันมานี้เหนือเมฆอยู่ติดบ้านมากขึ้นเรื่องผู้หญิงหรือเที่ยวกลางคืนแบบเดิมไม่มีให้เห็นเลยสักนิดนภัสที่เป็นคนสนิทเองก็ยังแปลกใจชายหนุ่มสบายใจที่จะอยู่แบบนี้พอเลิกงานเขาก็อยากจะกลับบ้านมาเจอพาขวัญกับจันทร์เจ้าเหมือนเขานั้นมีลูกมีภรรยารออยู่ที่บ้านจริงๆ“พี่ไปก่อนนะ”“ค่ะ”วันนี้ก็เป็นอีกวันที่เหนือเมฆต้องไปทำงานและจะต้องมีพาขวัญกับจันทร์เจ้าคอยยืนส่งทุกเช้าในสายตาคนอื่นทั้งคู่เป็นคู่สามีภรรยาที่ดูจะรักกันมากแต่ใครจะไปรู้ว่าเรื่องจริงนั้นทั้งคู่มีข้อตกลงบางอย่างต่อกัน“ตอนเย็นอย่าลืมทำของโปรดพี่รอไว้ด้วยล่ะ”“ค่ะ...พี่เหนือไต้องห่วงขวัญจัดการให้แน่ค่ะ”เดี๋ยวนี้ทุกเย็นพาขวัญจะเป็นคนลงมือทำอาหารเย็นเองเพราะชายหนุ่มค่อนข้างถูกปากกับอาหารฝีมือของเธอหญิงสาวเองก็มีความสุขที่ได้ทำอาหารให้ชายหนุ่มเธอรู้สึกว่าตอนนี้เธอมีความสุขอย่างมากมันเหมือนครอบครัวของเธอช่างแสนอบอุ่นจนลืมคิดไปว่าเธออยู่ที่นี่เพียงเพราะต้องเป็นแม่ของจันทร์เจ้าเท่านั้นช่วงบ่ายของวัน“คุณขวัญ”เอมมิการู้ว่าตอนนี้เหนือเมฆไม่ได้อยู่ที่บ้านเธอจึงถือโอกาสมาดูความเป็นอยู่ของพาขวัญกับลูกนิดหน่อยตามคำสั่งของแม่เธอว่าควร
“ไม่ได้หรอก...เอาแบบนี้จัดซื้อของจากที่อื่นมาทุนสูงกว่าก็ยอมต้องมีของพร้อมส่งให้ลูกค้าดีกว่าเสียเครดิต”เหนือเมฆจะปล่อยให้มันเป็นแบบนั้นไม่ได้เด็ดขาดเพราะลูกค้าจะขาดความเชื่อมั่นกับทางบริษัทหากเขาจะยอมขาดทุนนิดหน่อยเพื่อรักษาเครดิตในระยะยาวเขาเองก็พร้อมที่จะทำ“โอเคครับ...เดี๋ยวผมจะจัดการตอนนี้เลย”นภัสได้รับงานมาเขาก็ต้องรีบไปจัดการเรื่องนี้ทันทีเพราะต้องหาแหล่งซื้อของอย่างเร่งด่วน“ด...เดี๋ยวค่ะ.คุณจะไปไหนคะ??”รตีกำลังหัวหมุนอยู่กับกองเอกสารตรงหน้าที่เอจะต้องช่วยนภัสเคลียร์ปัญหาเรื่องส่งของให้ลูกค้าเมื่อเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นว่ามีหญิงสาวกำลังจะเดินเข้าห้องเจ้านายของเธอจึงรีบลุกมาสกัดเอาไว้ก่อน“ฉันมาหาเหนือเธอเองก็น่าจะเคยเจอฉันแล้วนะ”แองจี้สาวสวยที่เหนือเมฆเคยคั่วกับเธอเล่นเธอนั้นมาที่นี่หลายครั้งจนคนที่นี่แทบจะจำหน้าได้เพราะเจ้าตัวเป็นคนที่ชอบตื๊อไม่เลิกนั่นเอง“เอ่อ...ค่ะ”รตีเห็นว่าผู้หญิงที่จะเดินเข้าออกห้องนี้เป็นเรื่องปกติที่เธอเคยเห็นแต่พักหลังมานี่ก็ไม่เห็นเจ้านายของเธอพาใครมาที่นี่แล้วเมื่อคิดดูอีกทีหากเจ้านายเขาไม่ได้เรียกเธอมาก็คงจะไล่ออกมาเองจึงปล่อยให้เข้าไปแต่โดยดี“ไห
“มาที่นี่มีอะไรหรือเปล่า”หลังจากที่แองจี้ออกไปเรียบร้อยแล้วเหนือเมฆก็พาหญิงสาวเข้ามานั่งด้านในพร้อมอยากรู้เหตุผลว่าทำไมเธอถึงมาที่นี่โดยที่ไม่ได้บอกได้กล่าว“ขวัญเอาอาหารเย็นมาให้ค่ะ”พาขวัญยื่นกล่องอาหารที่เธอทำเสร็จแล้วให้เขาไหนๆเธอก็มานั่งตรงนี้แล้วอาหารก็ทำมาแล้วให้เขาเลยก็จะดีกว่าส่วนเรื่องเมื่อกี้เธอเองก็ลืมนึกไปว่าเธอไม่ได้มีสิทธิ์ที่จะโกรธหรือจะงอนเขาด้วยซ้ำเธอเองที่เป็นฝ่ายลืมไป“ขอบใจนะที่อุตส่าห์เป็นห่วง”เหนือเมฆรับกล่องอาหารที่หญิงสาวยื่นให้พร้อมขอบคุณที่เธออุตส่าห์เป็นห่วงเขาเอาอาหารมาให้ถึงที่นี่“ขวัญขอตัวกลับก่อนนะคะ”พาขวัญยังอยากจะขอตัวกลับอยู่ดีเพราะเธอรู้ว่าเมื่อครู่นี้เธอได้มาขัดความสุขของเขา“เรื่องเมื่อกี้พี่อธิบายได้มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด”เหนือเมฆไม่อยากให้หญิงสาวเข้าใจเขาผิดเรื่องผู้หญิงหรือกับแองจี้เองเขาก็ไม่ได้คิดจะยุ่งตอนนี้ความรู้สึกของเธอเป็นเรื่องที่เขาห่วงมากที่สุด“ขวัญเข้าใจค่ะ...ขอโทษอีกครั้งที่มาไม่ได้บอกก่อน”พาขวัญปั้นหน้ายิ้มให้ชายหนุ่มเขาจะได้ไม่ต้องหาข้อแก้ต่างอะไรให้เธอได้ฟังอีกเขามีสิทธิ์ที่จะทำอะไรก็ได้โดยไม่ต้องบอกเธออันนี้เธอเข้าใจดี“
10 นาทีต่อมาคลินิกXXX“อ้าวขวัญมาแต่เช้าเลย...จันทร์เจ้าหลับอยู่เหรอ”ปกรณ์หมอหนุ่มที่รู้จักกับพาขวัญเจ้าของคลินิกแห่งนี้เมื่อเห็นพาขวัญอุ้มลุกน้อยมาก็รีบทักทายด้วยรอยยิ้มอย่างสนิทสนมเพราะพาขวัญมักจะมาปรึกษาเขาอยู่บ่อยๆเรื่องการดูแลลูกของเธอ“ค่ะพี่หมอ”“คุณคงเป็นคุณพ่อจันทร์เจ้าสินะครับเชิญนั่งรอที่โซฟาด้านนอกก่อนนะครับ...ขวัญพาจันทร์เจ้าเข้าไปด้านในเลย”หมอหนุ่มให้เหนือเมฆนั่งอยู่ด้านนอกแล้วให้พาขวัญตามเขาไปด้านในกับเขาเพื่อที่จะฉีดวัคซีนให้กับจันทร์เจ้าเหนือเมฆต้องนั่งรอด้านนอกตามที่หมอหนุ่มสั่งเขาแปลกใจว่าหญิงสาวไปสนิทกับหมอคนนี้ตั้งแต่เมื่อไรยังไงเรื่องนี้เขาต้องคุยกับเธอยาวเป็นแน่ให้กลับไปที่บ้านก่อนเถอะ“แอ้...แง้งง...แง้งงงง”“โอ๋.ไม่ร้องนะคะคนเก่ง”พาขวัญพาจันทร์เจ้าเข้าไปในห้องกับหมอหนุ่มพักใหญ่แล้วจึงออกมาพร้อมกับเสียงร้องของหนูน้อยที่โดนฉีดวัคซีนไปหมาดๆ“ครั้งหน้ามาตามนัดด้วยนะครับ”“ค่ะพี่หมอขวัญกลับก่อนนะคะ”พาขวัญลาหมอหนุ่มเมื่อเสร็จธุระแล้วเธอก็ขอตัวกลับทันทีบ้านเหนือเมฆ“จันทร์เจ้าหลับแล้วเหรอ”เหนือเมฆนั่งรอหญิงสาวอยู่ที่หน้าห้องเขาได้ยินเสียงจันทร์เจ้าเงียบไปพักใ
1 ชั่วโมงต่อมาแกร๊ก“ขวัญ”เหนือเมฆเห็นพาขวัญออกมาจากห้องก็รีบเข้าไปคุยกับเธอแต่ดูเหมือนหญิงสาวจะไม่อยากเห็นหน้าเขาสักเท่าไรพาขวัญออกมาจากห้องด้วยสีหน้าที่นิ่งเฉยแอบมีกังวลเล็กน้อยเธอรู้อยู่แล้วว่าออกมาก็จะต้องเจอเขาแต่ในเมือเธออยู่ที่นี่ยังไงเธอก็เลี่ยงไม่ได้อยู่ดี“เรื่องเมื่อกี้พี่ขอโทษ”เหนือเมฆไม่รู้ว่าเธออยากจะฟังที่เขาพูดหรือไม่แต่เรื่องก่อนหน้านี้เขาอยากจะขอโทษเธอที่ผิดสัญญาพาขวัญทำทีไม่สนใจคำพูดของชายหนุ่มเธอเดินผ่านเขาไปอย่างหน้าตาเฉยไม่พูดไม่จากับเขาสักคำเพราะตอนนี้เธอไม่อยากจะพูดคุยกับเขาอีกต่อไปแล้วเธอรู้แล้วว่าเขาเป็นคนที่ไม่มีเหตุผลเอาเสียเลย“ขวัญ”เหนือเมฆต้องจำใจปล่อยให้หญิงสาวอยู่คนเดียวไปก่อนเขาคิดว่าหากเวลาผ่านเลยไปเธออาจจะดีขึ้นกับเขาก็ได้เพราะยังไงเธอกับเขาก็ต้องอยู่ร่วมชายคาเดียวกันอยู่แล้วลำปาง18.00 น.บ้านภูผา“ฝุ่นเยอะเป็นบ้าเลย...อ๊ะ...ว...ว๊ายย”พระพายใช้เก้าอี้ตั้งแล้วเธอก็ยืนบนเก้าอี้เพื่อที่จะขึ้นไปปัดฝุ่นที่ตู้เสื้อผ้าของชายหนุ่มแต่เอดนเสียหลักล้มลงมาเสียก่อนพลั้กก“เฮ้ยย...คุณ...โอ้ยยย”ดีที่ภูผาเปิดประตูเข้าห้องมาพอดีเลยรับตัวหญิงสาวเอาไว้ได้แต
18.30 น.บ้านเหนือเมฆ“แอ้...แอ้......”“ขวดที่สองแล้วน้าคนเก่งของแม่จะกินจุเกินไปแล้วนะ”พาขวัญนั่งคุยเล่นกับหนูน้อยอย่างอารมณ์ดีเธอรู้สึกว่าหนูน้อยตัวกลมจะกินเก่งขึ้นทุกวันแต่เท่าที่เธอปรึกษากับปกรณ์แล้วก็นับว่าจันทร์เจ้านั้นน้ำหนักยังเป็นไปตามเกณฑ์เธอจึงไม่ได้กังวลอะไรมากนัก“แอ้...อืมม”“แตงโมจะแตกแล้วมั้งงงง....ใช่ไหมคะ....ฮั่นแน่อมยิ้มด้วย”หญิงสาวจับพุงหนูน้อยเล่นเบาๆแกมหยอกหนูน้อยก็แสนฉลาดรู้ว่าเธอกำลังเล่นด้วยก็ส่งยิ้มโชว์เหงือกให้เธอได้เห็น“จันทร์เจ้าครับ...”ฟอดดด“พ่อคิดถึงหนูที่สุดเลยยย”เหนือเมฆกลับจากทำงานมาก็ตรงเข้ามาหาหนูน้อยด้วยความคิดถึงโดยไม่ได้สนใจว่ามีหญิงสาวอยู่ใกล้ๆเพราะเธอทำเป็นไม่สนใจเขาก่อนหลายวันมาแล้วตั้งแต่ที่ทะเลาะกันเมื่อหอมหนูน้อยชื่นใจพอแล้วเขาก็เดินไปที่หน้าห้องน้ำพร้อมถอดเสื้อผ้าโชว์หราอย่างไม่ได้อายว่ามีหญิงสาวอยู่ในห้องด้วยเธอทำเหมือนเขาไม่มีตัวตนเขาก็ทำได้เหมือนกันในเมื่อเขาขอโทษเธอแล้วยังไม่หายงอนเขาก็ไม่รู้จะทำอย่างไรแล้ว“เฮ้อ...”//อะไรของเค้า....นึกจะถอดก็ถอดไม่ได้อายเลยหรือยังไง//พาขวัญถึงกับต้องเบี่ยงหน้ามองไปทางอื่นไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำ
“ไม่เป็นไรฉันยืนเฉยๆเอาก็ได้...อิๆๆ”พระพายไม่อยากจะทำตัวให้เป็นปัญหางานมันมีไม่กี่ชั่วโมงเธอทนได้“นี่คุณ...เกาะผมไว้ก็ได้”ภูผาเห็นตั้งแต่แรกแล้วว่าเธอเดินไม่ถนัดจึงยื่นแขนไปให้หญิงสาวเกาะเขาพาเธอมาด้วยเขาก็ต้องดูแลเธออยู่แล้ว“ขอบคุณนะคะหัวหน้า”พระพายรู้สึกเขินแปลกๆที่เห็นชายหนุ่มอยู่ในชุดนี้เธอไม่ปฏิเสธว่าวันนี้เขาดูดีมากจริงๆเธอค่อยๆก้าวไปเกาะแขนเขาเอาไว้พร้อมขอบคุณที่ชายหนุ่มยื่นมือมาช่วยเธอ“ยินดีด้วยนะคะเหนือ.เจ้าสาวสวยมากเลยนะคะ”หญิงสาวในชุดสีครีมเธอดูสง่าอย่างมากในทุกการย่างก้าวเธอเดินมาหาบ่าวสาวพร้อมยิ้มอย่างเป็นมิตรและเอ่ยคำยินดีกับเหนือเมฆและพาขวัญ“ขอบคุณครับแพท...นี่บินตรงมาจากลอนดอนเลยเหรอครับ”เหนือเมฆไม่คิดว่าแพทริเซียจะบินมาจากลอนดอนเพื่อมางานแต่งของเขาเพราะเขารู้อยู่ว่าเพื่อนของเขางานค่อนข้างยุ่ง“งานเพื่อนทั้งทีทำไมจะไม่มาล่ะคะ...สบายดีนะคะ”แพทริเซียไม่พลาดงานของเพื่อนรักเธออยู่แล้ว“ครับผมสบายดี”“แล้วคุณล่ะคะภูสบายดีนะคะ”แพทริเซียลืมที่จะทักทายภูผาซึ่งเธอและเขาเคยสนิทกันมากแต่มีเหตุที่ต้องจากกันด้วยเหตุผลส่วนตัว“ครับ...คุณอยู่ที่โน่นสบายดีนะครับ”ภูผายิ้มอ่