Share

ตอนที่23

“โอ้โห...หลานปู่แก้มย้วยอย่างนี้ล่ะคงจะกินเก่งน่าดู”

“ค่ะ”

อิทธิวัฒน์ก้มมองหน้าหลานของเขาในอ้อมแขนที่กำลังนอนหลับตาพริ้มอยู่เห็นแก้มย้วยๆของหนูน้อยก็รู้สึกเอ็นดูอย่างมากได้ข่าวว่าพึ่งคลอดแต่ดูหนูน้อยจะเจ้าเนื้อเสียเหลือเกินจนเขาอยากจะอุ้มฟัดเล่นติดอยู่ที่เจ้าตัวยังไม่ตื่นเขาจึงไม่อยากปลุก

“ยินดีต้อนรับนะจ๊ะ...น้าว่าเข้ามาด้านในกันก่อนเถอะ”

แขไขทำหน้าที่เป็นเจ้าบ้านที่ดีเชิญทุกคนเข้าไปคุยกันข้างในบ้าน

“คุณพ่อไม่โกรธผมเหรอครับที่ผมไม่ได้บอก”

เหนือเมฆไม่เห็นพ่อเขาจะมีอาการต่อว่าอะไรเขาสักนิดเขาจึงนึกแปลกใจเพราะปกติอย่างน้อยก็ต้องมีคำว่าสักคำเมื่อเจอหน้าของเขา

“ฉันจะโกรธแกเรื่องอะไรดีใจเสียอีกที่แกมีเมียมีลูกเสียทีนึกว่าจะทำตัวเสเพลกู่ไม่กลับเสียแล้ว”

อิทธิวัฒน์ไม่อยากทำลายบรรยากาศครอบครัวแค่ลูกชายของเขามีเมียมีลูกเสียทีเขาก็หายห่วงแล้ว

“แล้วนี่อาการคุณพ่อดีขึ้นแล้วเหรอครับ”

เหนือเมฆเห็นคุณพ่อของเขาหน้าตาสดใสขึ้นก็อยากจะรู้เรื่องออาการป่วยว่าพ่อของเขานั้นเป็นอย่างไรบ้างถึงแม้อาการภายนอกจะดูปกติแต่ภายในมันป่วยอยู่ขั้นไหนเขาก็อยากจะรู้

“ก็อย่างที่เห็นฉันไม่ได้เป็นอะไรแล้ว...อ้าว...หลานปู่ตื่นแล้วนี่นา”

อิทธิวัฒน์ไม่อยากจะตอบคำถามเรื่องนี้กับลูกของเขาสักเท่าไรในอ้อมแขนรู้สึกว่าหลานในอ้อมแขนตื่นขึ้นพอดีจึงเปลี่ยนเป็นคุยเรื่องอื่นไป

“แอ้...แอ้...”

“เอ๊...มีทำคิ้วขมวดด้วยว่ายังไงไม่เคยเห็นกันใช่ไหมเราน่ะ...ปู่ของหนูไงลูก”

หนูน้อยมองคนที่อุ้มอยู่ตาแป๋วแล้วทำสีหน้าไม่ต่างจากตอนที่เห็นเหนือเมฆครั้งแรกทำเอาคนเป็นปู่ต้องยิ้มกับอาการของหนูน้อย

“แล้วนี่ได้คลอดได้กี่วันแล้วล่ะหนูขวัญเห็นเจ้าเหนือบอกว่าหนูพึ่งคลอด”

“อ๋อ...ได้ครึ่งเดือนแล้วล่ะครับ”

เหนือเมฆชิงตอบแทนหญิงสาวเสียก่อนเพราะถ้าให้เธอตอบเองคงจะตอบตรงวันที่ที่มันถูกต้องจนคนอื่นสงสัย

“อ๋อ...ก็น่าจะใกล้ๆกับเพียงฟ้าสินะ...แล้วหนูขวัญแข็งแรงดีแล้วหรือไงถึงได้ออกมาข้างนอกได้”

อิทธิวัฒน์สบถเรื่องเพียงฟ้ามานิดหน่อยและจึงถามเรื่องสุขภาพของหญิงสาวต่อ

“ขวัญโอเคดีแล้วค่ะคุณพ่อ”

พาขวัญยิ้มรับเธอรู้สึกได้ถึงความห่วงใยจากใจจริงของพ่อชายหนุ่ม

“แอร้...แง้งงง....”

“อ้าวทำไมร้องล่ะลูกไม่อยากให้ปู่อุ้มหรือยังไง”

เมื่อตื่นมาได้สักครู่หนูน้อยก็ส่งเสียงร้องออกมาคงจะเพราะหิวนม

“คงจะหิวนมน่ะค่ะคุณพ่อ”

“อ๋อ...นม...นี่ครับคุณพ่ออยากอุ้มนักก็ป้อนเองเลย”

เหนือเมฆส่งขวดนมให้พ่อของเขาให้เป็นคนป้อนหลานเองเพราะว่าอยากจะอุ้มเองตั้งแต่คราแรกอีกอย่างเขาเห็นพ่อเขายิ้มได้เพราะหนูน้อยเขาก็อยากให้พ่อของได้ใกล้ชิดกับจันทร์เจ้านานๆ

“หนูขวัญไม่ได้ให้กินนมแม่หรอกเหรอ”

อิทธิวัฒน์คิดว่าพาขวัญจะให้หลานของเขาดื่มนมแม่เสียอีกเพราะเด็กเล็กๆนมแม่คือสิ่งที่ดีที่สุด

“เอ่อ...พอดีขวัญไม่มีน้ำนมน่ะค่ะ”

พาขวัญตอบเรื่องจริงเธอเองไม่มีน้ำนมที่จะให้จันทร์เจ้าได้ดื่มน่ะสิ

“ถ้าหนูขวัญไม่มีน้ำนมลองหาอะไรบำรุงดีไหมจ๊ะ...ลูกได้ดื่มนมแม่จะดีกว่านะจ๊ะ”

“ผมหาของบำรุงให้ขวัญทุกอย่างแล้วล่ะครับ...เมียผมผมดูแลได้”

เหนือเมฆไม่ชอบให้แขไขมายุ่งอะไรกับครอบครัวของเขาสักเท่าไร

“เอาล่ะ...ไม่มีก็ไม่เป็นไรดื่มนมผงก็ได้เหมือนกัน”

อิทธิวัฒน์เห็นท่าจะเสียบรรยากาศเพราะเขาคิดว่าเหนือเมฆชอบอคติกับภรรยาใหม่ของเขาเสียเหลือเกินแต่วันนี้ก็ไม่ได้อยากว่าลูกต่อหน้าภรรยาของลูกจึงหาทางพูดให้เรื่องนี้ไม่เป็นประเด็นในการพูดคุยไป

“แล้วคุณขวัญเป็นคนที่ไหนเหรอคะแล้วเจอกับคุณเหนือได้ยังไง”

จู่ๆเอมิกาก็โพร่งคำถามมาทั้งที่นั่งเงียบอยู่นานเพราะเธออยากจะรู้เสียเหลือเกินว่าหัวนอนปลายเท้าของหญิงสาวอยู่ที่ไหนเจอกับชายหนุ่มแล้วมาปาดหน้าเค้กเธอได้อย่างไร

“ผมรู้จักกับขวัญผ่านเพื่อนผมน่ะขวัญอยู่ที่ลำปางเราคบกันมาได้ห้าปีกว่าแล้วตั้งแต่เธอยังเรียนอยู่”

คำถามนี้เหนือเมฆก็เป็นคนชิงตอบเองเหมือนกัน

“คบกันมาห้าปีคุณขวัญก็เก่งนะคะทนความเจ้าชู้คุณเหนือได้ด้วย”

เอมิการู้มาตลอดว่าชายหนุ่มมีผู้หญิงไม่ขาดจึงอยากจะพูดตอกย้ำให้หญิงสาวช้ำน้ำใจสักนิดหน่อย

“ยัยเอม”

แขไขถึงกับถลึงตาใส่ลูกสาวของเธอที่ชอบทำอะไรให้เธอต้องแก้ปัญหาอยู่เรื่อย

“ผมมีลูกแล้วและผมก็กำลังจะแต่งานกับเธอเรื่องผู้หญิงผมเลิกแล้วเพื่อลูกเพื่อเมียที่ถูกต้องตามกฎหมาย”

เหนือเมฆดูก็รู้ว่าเอมิกามีจุดประสงค์อะไรเขาจึงตอกกลับให้เธอได้ช้ำน้ำใจบ้างว่าเธอจะไม่มีวันได้เขาเพราะว่าเขาจะแต่งงานกับพาขวัญเร็วๆนี้

“ดีเหมือนกันแกแต่งงานให้มันถูกต้องคนจะได้รับรู้ว่านี่ลูกสะใภ้กับหลานฉันในเมื่อแกมีครอบครัวแล้วธุรกิจทั้งหมดฉันก็จะได้วางมือเสียที”

อิทธิวัฒน์ก็เห็นดีด้วยกับลูกของเขาเรื่องแต่งงานเขาเองก็จะได้วางมือกับสิ่งที่ดูแลอยู่เสียทีเพราะคราแรกเขาตั้งใจว่าจะแบ่งให้อรรณพกับเหนือเมฆคนละครึ่งแต่ตอนนี้เขาเหลือลูกชายคนเดียวแล้วยังไงทุกอย่างของเขาก็ต้องให้ลูกคนนี้

“แหม...คุณอิทคะคุณก็ยังแข็งแรงอยู่เลยจะรีบวางมือไปไหนคะ...คุณอิทวางมือคุณเหนือก็ไม่มีเวลาให้ลูกกับเมียน่ะสิคะ”

แขไขปล่อยให้มันเป็นไปตามนั้นไม่ได้จึงรีบชักแม่น้ำทั้งห้ามายืดเวลาที่สามีของเธอจะยกสมบัติทั้งหมดให้เหนือเมฆให้เธอได้พอมีเวลาจัดการอะไรบางอย่างก่อนเพราะถ้าของทุกอย่างตกอยู่ในมือเหนือเมฆแล้วเธอก็ยากที่จะได้อะไรกลับมา

“อืมก็ใช่อย่างที่คุณพูดนะแค่งานที่แบ่งให้เจ้าเหนือรับผิดชอบก็มากแล้ว...เอางี้หลังแต่งแกพร้อมดูแลทุกอย่างเมื่อไรก็บอกฉันก็แล้วกัน”

อิทธิวัฒน์เห็นว่าที่ภรรยาของเขาพูดมันก็ถูกเขาควรให้เวลาลูกของเขาอยู่กับครอบครัวบ้างลำพังงานที่เขาให้เหนือเมฆรับผิดชอบก็มีมากพออยู่แล้ว...เรื่องนี้เขาก็ควรจะให้เหนือเมฆเป็นคนคิดเองว่าเจ้าตัวจะพร้อมรับเมื่อไร

“ครับคุณพ่อ”

เหนือเมฆรับปากพ่อของเขาตามที่พ่อของเขาบอกตอนนี้เขากำลังเก็บรายละเอียดอะไรหลายๆอย่างไว้ในสมองอยู่คำพูดที่ดูเหมือนจะหวงเขาของแขไขดูท่าแล้วจะห่วงสมบัติของพ่อเขามากกว่า

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status