“โอ้โห...หลานปู่แก้มย้วยอย่างนี้ล่ะคงจะกินเก่งน่าดู”
“ค่ะ”
อิทธิวัฒน์ก้มมองหน้าหลานของเขาในอ้อมแขนที่กำลังนอนหลับตาพริ้มอยู่เห็นแก้มย้วยๆของหนูน้อยก็รู้สึกเอ็นดูอย่างมากได้ข่าวว่าพึ่งคลอดแต่ดูหนูน้อยจะเจ้าเนื้อเสียเหลือเกินจนเขาอยากจะอุ้มฟัดเล่นติดอยู่ที่เจ้าตัวยังไม่ตื่นเขาจึงไม่อยากปลุก
“ยินดีต้อนรับนะจ๊ะ...น้าว่าเข้ามาด้านในกันก่อนเถอะ”
แขไขทำหน้าที่เป็นเจ้าบ้านที่ดีเชิญทุกคนเข้าไปคุยกันข้างในบ้าน
“คุณพ่อไม่โกรธผมเหรอครับที่ผมไม่ได้บอก”
เหนือเมฆไม่เห็นพ่อเขาจะมีอาการต่อว่าอะไรเขาสักนิดเขาจึงนึกแปลกใจเพราะปกติอย่างน้อยก็ต้องมีคำว่าสักคำเมื่อเจอหน้าของเขา
“ฉันจะโกรธแกเรื่องอะไรดีใจเสียอีกที่แกมีเมียมีลูกเสียทีนึกว่าจะทำตัวเสเพลกู่ไม่กลับเสียแล้ว”
อิทธิวัฒน์ไม่อยากทำลายบรรยากาศครอบครัวแค่ลูกชายของเขามีเมียมีลูกเสียทีเขาก็หายห่วงแล้ว
“แล้วนี่อาการคุณพ่อดีขึ้นแล้วเหรอครับ”
เหนือเมฆเห็นคุณพ่อของเขาหน้าตาสดใสขึ้นก็อยากจะรู้เรื่องออาการป่วยว่าพ่อของเขานั้นเป็นอย่างไรบ้างถึงแม้อาการภายนอกจะดูปกติแต่ภายในมันป่วยอยู่ขั้นไหนเขาก็อยากจะรู้
“ก็อย่างที่เห็นฉันไม่ได้เป็นอะไรแล้ว...อ้าว...หลานปู่ตื่นแล้วนี่นา”
อิทธิวัฒน์ไม่อยากจะตอบคำถามเรื่องนี้กับลูกของเขาสักเท่าไรในอ้อมแขนรู้สึกว่าหลานในอ้อมแขนตื่นขึ้นพอดีจึงเปลี่ยนเป็นคุยเรื่องอื่นไป
“แอ้...แอ้...”
“เอ๊...มีทำคิ้วขมวดด้วยว่ายังไงไม่เคยเห็นกันใช่ไหมเราน่ะ...ปู่ของหนูไงลูก”
หนูน้อยมองคนที่อุ้มอยู่ตาแป๋วแล้วทำสีหน้าไม่ต่างจากตอนที่เห็นเหนือเมฆครั้งแรกทำเอาคนเป็นปู่ต้องยิ้มกับอาการของหนูน้อย
“แล้วนี่ได้คลอดได้กี่วันแล้วล่ะหนูขวัญเห็นเจ้าเหนือบอกว่าหนูพึ่งคลอด”
“อ๋อ...ได้ครึ่งเดือนแล้วล่ะครับ”
เหนือเมฆชิงตอบแทนหญิงสาวเสียก่อนเพราะถ้าให้เธอตอบเองคงจะตอบตรงวันที่ที่มันถูกต้องจนคนอื่นสงสัย
“อ๋อ...ก็น่าจะใกล้ๆกับเพียงฟ้าสินะ...แล้วหนูขวัญแข็งแรงดีแล้วหรือไงถึงได้ออกมาข้างนอกได้”
อิทธิวัฒน์สบถเรื่องเพียงฟ้ามานิดหน่อยและจึงถามเรื่องสุขภาพของหญิงสาวต่อ
“ขวัญโอเคดีแล้วค่ะคุณพ่อ”
พาขวัญยิ้มรับเธอรู้สึกได้ถึงความห่วงใยจากใจจริงของพ่อชายหนุ่ม
“แอร้...แง้งงง....”
“อ้าวทำไมร้องล่ะลูกไม่อยากให้ปู่อุ้มหรือยังไง”
เมื่อตื่นมาได้สักครู่หนูน้อยก็ส่งเสียงร้องออกมาคงจะเพราะหิวนม
“คงจะหิวนมน่ะค่ะคุณพ่อ”
“อ๋อ...นม...นี่ครับคุณพ่ออยากอุ้มนักก็ป้อนเองเลย”
เหนือเมฆส่งขวดนมให้พ่อของเขาให้เป็นคนป้อนหลานเองเพราะว่าอยากจะอุ้มเองตั้งแต่คราแรกอีกอย่างเขาเห็นพ่อเขายิ้มได้เพราะหนูน้อยเขาก็อยากให้พ่อของได้ใกล้ชิดกับจันทร์เจ้านานๆ
“หนูขวัญไม่ได้ให้กินนมแม่หรอกเหรอ”
อิทธิวัฒน์คิดว่าพาขวัญจะให้หลานของเขาดื่มนมแม่เสียอีกเพราะเด็กเล็กๆนมแม่คือสิ่งที่ดีที่สุด
“เอ่อ...พอดีขวัญไม่มีน้ำนมน่ะค่ะ”
พาขวัญตอบเรื่องจริงเธอเองไม่มีน้ำนมที่จะให้จันทร์เจ้าได้ดื่มน่ะสิ
“ถ้าหนูขวัญไม่มีน้ำนมลองหาอะไรบำรุงดีไหมจ๊ะ...ลูกได้ดื่มนมแม่จะดีกว่านะจ๊ะ”
“ผมหาของบำรุงให้ขวัญทุกอย่างแล้วล่ะครับ...เมียผมผมดูแลได้”
เหนือเมฆไม่ชอบให้แขไขมายุ่งอะไรกับครอบครัวของเขาสักเท่าไร
“เอาล่ะ...ไม่มีก็ไม่เป็นไรดื่มนมผงก็ได้เหมือนกัน”
อิทธิวัฒน์เห็นท่าจะเสียบรรยากาศเพราะเขาคิดว่าเหนือเมฆชอบอคติกับภรรยาใหม่ของเขาเสียเหลือเกินแต่วันนี้ก็ไม่ได้อยากว่าลูกต่อหน้าภรรยาของลูกจึงหาทางพูดให้เรื่องนี้ไม่เป็นประเด็นในการพูดคุยไป
“แล้วคุณขวัญเป็นคนที่ไหนเหรอคะแล้วเจอกับคุณเหนือได้ยังไง”
จู่ๆเอมิกาก็โพร่งคำถามมาทั้งที่นั่งเงียบอยู่นานเพราะเธออยากจะรู้เสียเหลือเกินว่าหัวนอนปลายเท้าของหญิงสาวอยู่ที่ไหนเจอกับชายหนุ่มแล้วมาปาดหน้าเค้กเธอได้อย่างไร
“ผมรู้จักกับขวัญผ่านเพื่อนผมน่ะขวัญอยู่ที่ลำปางเราคบกันมาได้ห้าปีกว่าแล้วตั้งแต่เธอยังเรียนอยู่”
คำถามนี้เหนือเมฆก็เป็นคนชิงตอบเองเหมือนกัน
“คบกันมาห้าปีคุณขวัญก็เก่งนะคะทนความเจ้าชู้คุณเหนือได้ด้วย”
เอมิการู้มาตลอดว่าชายหนุ่มมีผู้หญิงไม่ขาดจึงอยากจะพูดตอกย้ำให้หญิงสาวช้ำน้ำใจสักนิดหน่อย
“ยัยเอม”
แขไขถึงกับถลึงตาใส่ลูกสาวของเธอที่ชอบทำอะไรให้เธอต้องแก้ปัญหาอยู่เรื่อย
“ผมมีลูกแล้วและผมก็กำลังจะแต่งานกับเธอเรื่องผู้หญิงผมเลิกแล้วเพื่อลูกเพื่อเมียที่ถูกต้องตามกฎหมาย”
เหนือเมฆดูก็รู้ว่าเอมิกามีจุดประสงค์อะไรเขาจึงตอกกลับให้เธอได้ช้ำน้ำใจบ้างว่าเธอจะไม่มีวันได้เขาเพราะว่าเขาจะแต่งงานกับพาขวัญเร็วๆนี้
“ดีเหมือนกันแกแต่งงานให้มันถูกต้องคนจะได้รับรู้ว่านี่ลูกสะใภ้กับหลานฉันในเมื่อแกมีครอบครัวแล้วธุรกิจทั้งหมดฉันก็จะได้วางมือเสียที”
อิทธิวัฒน์ก็เห็นดีด้วยกับลูกของเขาเรื่องแต่งงานเขาเองก็จะได้วางมือกับสิ่งที่ดูแลอยู่เสียทีเพราะคราแรกเขาตั้งใจว่าจะแบ่งให้อรรณพกับเหนือเมฆคนละครึ่งแต่ตอนนี้เขาเหลือลูกชายคนเดียวแล้วยังไงทุกอย่างของเขาก็ต้องให้ลูกคนนี้
“แหม...คุณอิทคะคุณก็ยังแข็งแรงอยู่เลยจะรีบวางมือไปไหนคะ...คุณอิทวางมือคุณเหนือก็ไม่มีเวลาให้ลูกกับเมียน่ะสิคะ”
แขไขปล่อยให้มันเป็นไปตามนั้นไม่ได้จึงรีบชักแม่น้ำทั้งห้ามายืดเวลาที่สามีของเธอจะยกสมบัติทั้งหมดให้เหนือเมฆให้เธอได้พอมีเวลาจัดการอะไรบางอย่างก่อนเพราะถ้าของทุกอย่างตกอยู่ในมือเหนือเมฆแล้วเธอก็ยากที่จะได้อะไรกลับมา
“อืมก็ใช่อย่างที่คุณพูดนะแค่งานที่แบ่งให้เจ้าเหนือรับผิดชอบก็มากแล้ว...เอางี้หลังแต่งแกพร้อมดูแลทุกอย่างเมื่อไรก็บอกฉันก็แล้วกัน”
อิทธิวัฒน์เห็นว่าที่ภรรยาของเขาพูดมันก็ถูกเขาควรให้เวลาลูกของเขาอยู่กับครอบครัวบ้างลำพังงานที่เขาให้เหนือเมฆรับผิดชอบก็มีมากพออยู่แล้ว...เรื่องนี้เขาก็ควรจะให้เหนือเมฆเป็นคนคิดเองว่าเจ้าตัวจะพร้อมรับเมื่อไร
“ครับคุณพ่อ”
เหนือเมฆรับปากพ่อของเขาตามที่พ่อของเขาบอกตอนนี้เขากำลังเก็บรายละเอียดอะไรหลายๆอย่างไว้ในสมองอยู่คำพูดที่ดูเหมือนจะหวงเขาของแขไขดูท่าแล้วจะห่วงสมบัติของพ่อเขามากกว่า
“เอ่อ...ในครัวมีผลไม้เต็มเลยเดี๋ยวน้าไปเตรียมมาให้หนูขวัญดีกว่านะจ๊ะพึ่งคลอดต้องกินของที่มีประโยชน์เยอะ”แขไขเห็นว่าเธอต้องหลบไปสงบสติสักพักเพราะใจเธอตอนนี้มันร้อนรุ่มไปหมดกลัวว่าทุกอย่างที่ตั้งใจทำมามันจะพัง“ขอบคุณนะคะ”“ไปยัยเอมไปช่วยแม่”“เอ่อ...ค่ะ”เอมิกาเห็นแม่ของเธอส่งสายตาแปลกๆมาให้เธอก็พอจะรู้ว่ามีเรื่องจะคุยกับเธอจึงเดินตามแม่ของเธอออกไปแต่โดยดี“หึ้ย...หมั่นไส้มันจริงๆ”เมื่อมาถึงห้องครัวเอมิกาก็มือไม้สั่นเพราะต้องปั้นหน้ายิ้มให้พาขวัญอยู่นานพอควร“ฉันจะไม่ยอมให้มันได้อะไรไปแน่”แขไขเองก็เช่นกันเธอโกรธจนระงับอารมณ์ไม่ค่อยจะอยู่“แล้วคุณแม่จะทำยังไงคะในเมื่อคุณเหนือก็จะแต่งงานอยู่แล้ว”“ดีที่ฉันขัดไว้ก่อนได้ถ้าเรื่องเป็นแบบนี้ฉันก็ต้องทำให้คุณอิทยกทุกอย่างให้พวกมันดูแลให้ช้าที่สุด”ตอนนี้แขไขขอดูสถานการณ์ไปก่อนว่าจะเป็นยังไงแต่เธอก็จะทำให้มันช้าที่สุดเท่าที่ช้าได้เพราะเธอต้องหาวิธีจัดการก่อนไม่คิดว่าจู่ๆเหนือเมฆจะมีลูกมีเมียแล้วคิดแต่งงานเสียรวดเร็วขนาดนี้ทางด้านอิทธิวัฒน์“แล้วทางบ้านหนูขวัญรู้เรื่องนี้หรือยัง”อิทธิวัฒน์ก็อยากจะรู้ว่าทางบ้านพาขวัญรู้เรื่องนี้แล้วหรือยังเ
“ท่าทางเธอจะอยากกินมันมากเลยสินะ”เหนือเมฆไม่อยากจะให้มันเสียบรรยากาศเพราะเห็นหญิงสาวหน้าหงอยไปแล้วจึงหันไปหาเรื่องคุยถึงเรื่องอาหารที่เธอทำแทน“ค่ะขวัญไม่ได้กินของแซ่บๆพวกนี้นานแล้ว”พาขวัญเห็นว่าชายหนุ่มน่าจะสนใจอาหารที่เธอพึ่งเทลงจานจึงยื่นให้เขานั้นได้ดูว่ามันน่ากินแค่ไหน“ดูท่าจะเผ็ดน่าดู”เหนือเมฆเห็นสีของมันเขาก็มีอาการแสบท้องแล้วเพราะเขาไปอยู่เมืองนอกตั้งแต่เด็กอาหารรสจัดเขาจึงไม่คุ้นชินเท่าไร“อร่อยนะคะลองชิมสิคะ”พาขวัญยังอยากให้ชายหนุ่มลองชิมฝีมือของเธอเผื่อเขาจะชอบวันหลังเธอนั้นจะได้ทำอีก“อืม...ก็อร่อยดีนะแต่รสชาติมันเผ็ดไปหน่อย”เหนือเมฆใช้ส้อมจิ้มกุ้งชิ้นโตที่ปกคลุมไปด้วยพริกที่อยู่ในจานใส่ปากพร้อมเคี้ยวเขาว่ารสชาติมันก็อร่อยดีแต่ติดตรงที่มันเริ่มเผ็ดขึ้นเรื่อยๆจนตอนนี้เหงื่อของเขาผุดอออกมาเต็มไปหมดหน้าก็เริ่มแดงขึ้นจนเขาต้องพ่นลมปากออกมาเพื่อระบายความเผ็ด“ท่าทางพี่เหนือจะกินเผ็ดไม่ได้เลยใช่ไหมคะเนี่ย”พาขวัญเห็นอาการชายหนุ่มก็พอจะรู้ว่าเขาคงจะไม่ใช่คนที่ทานอาหารเผ็ด“ก็นิดหน่อย”ชายหนุ่มตอบอย่างรักษาฟรอมตัวเองทั้งที่แท้ที่จริงแล้วเขาแทบจะไม่ทานอาหารที่มีพริกเลยต่างหาก
“อ๋อ...อืมงั้นพักเถอะเดี๋ยวคืนนี้พี่จะดูจันทร์เจ้าเอง”“ขอบคุณนะคะ”เหนือเมฆก็ไม่รู้หรอกว่าไอ้อาการข้างเคียงวันนั้นของเดือนของหญิงสาวมันจะเป็นอย่างไรแต่ยังไงคืนนี้เขาก็อยากจะให้เธอพักเรื่องจันทร์เจ้าเขาคิดว่าเขาดูแลเองได้เช้าวันต่อมาบริษัทXXเครืออธิษฐ์เวหาบริษัทที่ที่เหนือเมฆดูแลอยู่เป็นบริษัทขนาดกลางที่ขายอุปกรณ์กีฬาส่งให้โรงเรียนหลายแห่งในกรุงเทพและต่างจังหวัดส่วนมากลูกค้าเองเสียมากกว่าที่จะเดินเข้ามาขอซื้อของจากบริษัทที่นี่เพราะของคุณภาพดีและมีชื่อเสียงมานาน“ท่านประธานคะตอนช่วงเช้าคุณมีนัดคุยกับคุณนิสาลูกค้ารายใหญ่ของเราค่ะ”รตีทำหน้าที่รายงานงานสำคัญในวันนี้ให้เหนือเมฆดีรู้เขาจะได้เตรียมตัว“คุณนิสา”เหนือเมฆไม่ค่อยคุ้นชื่อนี้สักเท่าไรเพราะลูกค้าของเขาก็มากมายเสียเหลือเกินส่วนมากคนที่ติดต่อก็จะเป็นนภัสคนสนิทของเขาเสียมากกว่า“เจ้าของโรงเรียนนานาชาติค่ะ”รตีรู้ว่าเจ้านายของเธอคงจะจำไม่ได้ว่าเธอเป็นใครจึงย้ำให้ฟังอีกครั้งว่าหญิงสาวคนนี้เป็นลูกค้าประจำที่เป็นเจ้าของโรงเรียน“อ๋อ...ครับ”เหนือเมฆพยักหน้าเข้าใจเขาพอจะนึกออกแล้วว่าเธอคนนี้เป็นใครวันนี้เขาต้องคุยกับเธอเองสินะเพราะทุ
“ไม่ค่ะแล้วแต่พี่เหนือเลยเราไม่ได้อยากแต่งกันจริงๆสักหน่อย”พาขวัญคิดไม่ออกหรอกว่าเธออยากจะได้ชุดแต่งงานแบบไหนเรื่องนี้เธอก็ขอแล้วแต่ชายหนุ่มเลยก็แล้วกันเพราะมันไม่ใช่งานแต่งของคนที่เค้ารักกันจริงๆเสียหน่อย“อืม...งั้นพี่ขอตัวไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนดีกว่า”“ค่ะ”เหนือเมฆรู้สึกไม่ค่อยพอใจกับคำพูดของหญิงสาวสักเท่าไรเพราะดูเหมือนเขาไม่มีค่าในสายตาเธอคนอย่างเขามีคนมากมายที่อยากจะแต่งงานด้วยแต่หญิงสาวเปล่าเลยเธอไม่ได้มีความคิดแบบนั้นสักนิดอันที่จริงเขาก็ควรดีใจที่หญิงสาวไม่ได้คิดจะฉวยโอกาสนี้ผูกมัดเขาแต่มันก็อดหงุดหงิดหัวใจไม่ได้เขาก็ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรให้คำตอบกับตัวเองไม่ได้เหมือนกันพร้อมขอตัวออกไปจากตรงนี้เสียจะดีกว่าลำปาง19.00 น.“กลับมาแล้วเหรอ...พายแกได้ยินข่าวคนเค้าพูดกันไหม”มานีเห็นลูกสาวกลับบ้านมาเธอก็เริ่มถามสิ่งที่กำลังกังวลใจตอนนี้ทันที“ข่าวอะไรเหรอแม่”พระพายอยากจะรู้นักว่าไอ้ข่าวที่คนเค้าคุยกันข่าวอะไรเพราะปกติแล้วเธอก็ไม่ยักจะเห็นแม่เธอใส่ใจกับเรื่องซุบซิบนินทาของชาวบ้านมากนัก“ก็ที่แกกลับบ้านพร้อมหัวหน้าแกทุกวันคนเค้าก็เอาไปพูดกันว่าแกไปค้างคืนกับหัวหน้าแกน่ะสิ”
หลายวันต่อมาหลายวันมานี้เหนือเมฆอยู่ติดบ้านมากขึ้นเรื่องผู้หญิงหรือเที่ยวกลางคืนแบบเดิมไม่มีให้เห็นเลยสักนิดนภัสที่เป็นคนสนิทเองก็ยังแปลกใจชายหนุ่มสบายใจที่จะอยู่แบบนี้พอเลิกงานเขาก็อยากจะกลับบ้านมาเจอพาขวัญกับจันทร์เจ้าเหมือนเขานั้นมีลูกมีภรรยารออยู่ที่บ้านจริงๆ“พี่ไปก่อนนะ”“ค่ะ”วันนี้ก็เป็นอีกวันที่เหนือเมฆต้องไปทำงานและจะต้องมีพาขวัญกับจันทร์เจ้าคอยยืนส่งทุกเช้าในสายตาคนอื่นทั้งคู่เป็นคู่สามีภรรยาที่ดูจะรักกันมากแต่ใครจะไปรู้ว่าเรื่องจริงนั้นทั้งคู่มีข้อตกลงบางอย่างต่อกัน“ตอนเย็นอย่าลืมทำของโปรดพี่รอไว้ด้วยล่ะ”“ค่ะ...พี่เหนือไต้องห่วงขวัญจัดการให้แน่ค่ะ”เดี๋ยวนี้ทุกเย็นพาขวัญจะเป็นคนลงมือทำอาหารเย็นเองเพราะชายหนุ่มค่อนข้างถูกปากกับอาหารฝีมือของเธอหญิงสาวเองก็มีความสุขที่ได้ทำอาหารให้ชายหนุ่มเธอรู้สึกว่าตอนนี้เธอมีความสุขอย่างมากมันเหมือนครอบครัวของเธอช่างแสนอบอุ่นจนลืมคิดไปว่าเธออยู่ที่นี่เพียงเพราะต้องเป็นแม่ของจันทร์เจ้าเท่านั้นช่วงบ่ายของวัน“คุณขวัญ”เอมมิการู้ว่าตอนนี้เหนือเมฆไม่ได้อยู่ที่บ้านเธอจึงถือโอกาสมาดูความเป็นอยู่ของพาขวัญกับลูกนิดหน่อยตามคำสั่งของแม่เธอว่าควร
“ไม่ได้หรอก...เอาแบบนี้จัดซื้อของจากที่อื่นมาทุนสูงกว่าก็ยอมต้องมีของพร้อมส่งให้ลูกค้าดีกว่าเสียเครดิต”เหนือเมฆจะปล่อยให้มันเป็นแบบนั้นไม่ได้เด็ดขาดเพราะลูกค้าจะขาดความเชื่อมั่นกับทางบริษัทหากเขาจะยอมขาดทุนนิดหน่อยเพื่อรักษาเครดิตในระยะยาวเขาเองก็พร้อมที่จะทำ“โอเคครับ...เดี๋ยวผมจะจัดการตอนนี้เลย”นภัสได้รับงานมาเขาก็ต้องรีบไปจัดการเรื่องนี้ทันทีเพราะต้องหาแหล่งซื้อของอย่างเร่งด่วน“ด...เดี๋ยวค่ะ.คุณจะไปไหนคะ??”รตีกำลังหัวหมุนอยู่กับกองเอกสารตรงหน้าที่เอจะต้องช่วยนภัสเคลียร์ปัญหาเรื่องส่งของให้ลูกค้าเมื่อเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นว่ามีหญิงสาวกำลังจะเดินเข้าห้องเจ้านายของเธอจึงรีบลุกมาสกัดเอาไว้ก่อน“ฉันมาหาเหนือเธอเองก็น่าจะเคยเจอฉันแล้วนะ”แองจี้สาวสวยที่เหนือเมฆเคยคั่วกับเธอเล่นเธอนั้นมาที่นี่หลายครั้งจนคนที่นี่แทบจะจำหน้าได้เพราะเจ้าตัวเป็นคนที่ชอบตื๊อไม่เลิกนั่นเอง“เอ่อ...ค่ะ”รตีเห็นว่าผู้หญิงที่จะเดินเข้าออกห้องนี้เป็นเรื่องปกติที่เธอเคยเห็นแต่พักหลังมานี่ก็ไม่เห็นเจ้านายของเธอพาใครมาที่นี่แล้วเมื่อคิดดูอีกทีหากเจ้านายเขาไม่ได้เรียกเธอมาก็คงจะไล่ออกมาเองจึงปล่อยให้เข้าไปแต่โดยดี“ไห
“มาที่นี่มีอะไรหรือเปล่า”หลังจากที่แองจี้ออกไปเรียบร้อยแล้วเหนือเมฆก็พาหญิงสาวเข้ามานั่งด้านในพร้อมอยากรู้เหตุผลว่าทำไมเธอถึงมาที่นี่โดยที่ไม่ได้บอกได้กล่าว“ขวัญเอาอาหารเย็นมาให้ค่ะ”พาขวัญยื่นกล่องอาหารที่เธอทำเสร็จแล้วให้เขาไหนๆเธอก็มานั่งตรงนี้แล้วอาหารก็ทำมาแล้วให้เขาเลยก็จะดีกว่าส่วนเรื่องเมื่อกี้เธอเองก็ลืมนึกไปว่าเธอไม่ได้มีสิทธิ์ที่จะโกรธหรือจะงอนเขาด้วยซ้ำเธอเองที่เป็นฝ่ายลืมไป“ขอบใจนะที่อุตส่าห์เป็นห่วง”เหนือเมฆรับกล่องอาหารที่หญิงสาวยื่นให้พร้อมขอบคุณที่เธออุตส่าห์เป็นห่วงเขาเอาอาหารมาให้ถึงที่นี่“ขวัญขอตัวกลับก่อนนะคะ”พาขวัญยังอยากจะขอตัวกลับอยู่ดีเพราะเธอรู้ว่าเมื่อครู่นี้เธอได้มาขัดความสุขของเขา“เรื่องเมื่อกี้พี่อธิบายได้มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด”เหนือเมฆไม่อยากให้หญิงสาวเข้าใจเขาผิดเรื่องผู้หญิงหรือกับแองจี้เองเขาก็ไม่ได้คิดจะยุ่งตอนนี้ความรู้สึกของเธอเป็นเรื่องที่เขาห่วงมากที่สุด“ขวัญเข้าใจค่ะ...ขอโทษอีกครั้งที่มาไม่ได้บอกก่อน”พาขวัญปั้นหน้ายิ้มให้ชายหนุ่มเขาจะได้ไม่ต้องหาข้อแก้ต่างอะไรให้เธอได้ฟังอีกเขามีสิทธิ์ที่จะทำอะไรก็ได้โดยไม่ต้องบอกเธออันนี้เธอเข้าใจดี“
10 นาทีต่อมาคลินิกXXX“อ้าวขวัญมาแต่เช้าเลย...จันทร์เจ้าหลับอยู่เหรอ”ปกรณ์หมอหนุ่มที่รู้จักกับพาขวัญเจ้าของคลินิกแห่งนี้เมื่อเห็นพาขวัญอุ้มลุกน้อยมาก็รีบทักทายด้วยรอยยิ้มอย่างสนิทสนมเพราะพาขวัญมักจะมาปรึกษาเขาอยู่บ่อยๆเรื่องการดูแลลูกของเธอ“ค่ะพี่หมอ”“คุณคงเป็นคุณพ่อจันทร์เจ้าสินะครับเชิญนั่งรอที่โซฟาด้านนอกก่อนนะครับ...ขวัญพาจันทร์เจ้าเข้าไปด้านในเลย”หมอหนุ่มให้เหนือเมฆนั่งอยู่ด้านนอกแล้วให้พาขวัญตามเขาไปด้านในกับเขาเพื่อที่จะฉีดวัคซีนให้กับจันทร์เจ้าเหนือเมฆต้องนั่งรอด้านนอกตามที่หมอหนุ่มสั่งเขาแปลกใจว่าหญิงสาวไปสนิทกับหมอคนนี้ตั้งแต่เมื่อไรยังไงเรื่องนี้เขาต้องคุยกับเธอยาวเป็นแน่ให้กลับไปที่บ้านก่อนเถอะ“แอ้...แง้งง...แง้งงงง”“โอ๋.ไม่ร้องนะคะคนเก่ง”พาขวัญพาจันทร์เจ้าเข้าไปในห้องกับหมอหนุ่มพักใหญ่แล้วจึงออกมาพร้อมกับเสียงร้องของหนูน้อยที่โดนฉีดวัคซีนไปหมาดๆ“ครั้งหน้ามาตามนัดด้วยนะครับ”“ค่ะพี่หมอขวัญกลับก่อนนะคะ”พาขวัญลาหมอหนุ่มเมื่อเสร็จธุระแล้วเธอก็ขอตัวกลับทันทีบ้านเหนือเมฆ“จันทร์เจ้าหลับแล้วเหรอ”เหนือเมฆนั่งรอหญิงสาวอยู่ที่หน้าห้องเขาได้ยินเสียงจันทร์เจ้าเงียบไปพักใ