เมื่อเฮดว๊ากสุดโหดของวิศวะ มาตกหลุมรักเด็กน้อยแก้มกลมคณะเภสัช
View Moreไม่นานร่างบางของเจ้าแก้มก็วิ่งกลับมา พร้อมกับรุ่นพี่คณะแพทย์ที่วิ่งตามมาติด ๆ“แฮ่ก นี่ค่ะพี่แพร” เจ้าแก้มยืนหอบแล้วชี้มือไปที่โซ่ทันที“โซ่เหรอ?”แพรวา รุ่นพี่ปี 4 คณะแพทยศาสตร์ที่ถูกตามตัวมากะทันหันมองคนที่รุ่นน้องต่างคณะบอกว่าป่วยด้วยความแปลกใจ“สวัสดีครับ” โซ่เอ่ยทักทายรุ่นพี่ที่รู้จักกันตอนเขาเข้ากิจกรรมรับน้องด้วยใบหน้านิ่ง ๆ“เห็นน้องบอกว่าโซ่ป่วยเหรอ?”แพรวาถามขึ้นด้วยความไม่แน่ใจ เพราะตอนแรกเจ้าแก้มวิ่งไปตามเธอบอกว่ามีคนใจเต้นแรงแล้วมาขอยา เธอเองก็ตกใจมาก รีบวิ่งมาดู แต่ดูจากท่าทางบองคนป่วยแล้วไม่น่าจะใช่“หึ” โซ่ไม่ตอบ แต่กระตุกยิ้มแล้วหันไปมองเจ้าแก้มที่ยืนหอบอยู่ด้วยเอ็นดู“อ๋อ พี่เข้าใจละ”เมื่อเห็นสายตาของรุ่นน้องหนุ่ม แพรวาก็เข้าใจในทันทีว่าอะไรเป็นอะไร แต่ก็ค่อนข้างหนักใจแทนเขาอยู่ เพราะเธอเองก็รู้จักเจ้าแก้ม และพี่ชายเจ้าแก้มเป็นอย่างดี“ดูแค่นี้ก็เข้าใจเลยเหรอคะ?”เจ้าแก้มหันมามองแพรวาแล้วทำตาโตอย่างน่ารัก เธอเอ่ยถามด้วยตะลึง เพราะรุ่นพี่แค่มองก็รู้เลยเหรอว่าอีกฝ่ายเป็นอะไรแล้วก็ทำหน้าครุ่นคิดว่ามีแบบนี้ด้วยเหรอ?“หึ ยากหน่อยนะ ซื่อ ๆ แบบนี้” แพรวายิ้มเอ็นดูแล้วหันไ
“ชิงชิง! หนูดี!” เจ้าแก้มสะดุ้งกับเสียงกรี๊ดของเพื่อนสนิททั้งสอง จากนั้นก็รีบปรามทันทีทำให้ทั้งสองได้สติ หันไปก้มหัวให้กับรุ่นพี่ที่อยู่รอบ ๆ“อุ๊ย โทษ ๆ ขอโทษค่ะ”“แกพูดจริงไหม? นี่เราได้ไปที่นั่นจริงเหรอ” หนูดีก้มหัวให้ทุกคนแล้วหันมาถามย้ำชิงชิงอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ“จริงสิ แล้วที่แปลกคือ พี่เขาจัดให้เราไปอยู่วิศวะแต่แรกแล้ว” ชิงชิงพยักหน้ายืนยันแล้วพูดขึ้น พร้อมกับขมวดคิ้วเล็กน้อย“ฮะ?” หนูดีทำหน้างงอย่างไม่เข้าใจ ทางด้านเจ้าแก้มนั้นก็ไม่เข้าใจแต่แรกแล้วเหมือนกัน“นี่ไง ป้ายชื่อพร้อม ไปกับรุ่นพี่คณะเราอีก 2 แพทย์อีก 3” ชิงชิงจึงยื่นป้ายที่เป็นชื่อของพวกเธอไปให้เพื่อนสนิท แล้วหยิบของตนเองมาคล้องคอไว้“เอ๊ะ ไหนดูซิ?” หนูดีรับป้ายมาดูด้วยความสงสัย“จริง ๆ ด้วย”“แก้มไม่ไปได้ไหม?” เจ้าแก้มยื่นหน้าไปดูเห็นว่าคณะที่เธอต้องไปคือวิศวะ ก็หันมาถามเพื่อนอย่างเกร็ง ๆ“ไม่ได้!!” สองสาวหันหน้ามาพร้อมกันแล้วปฏิเสธทันที“ทำไมอ่ะ ถ้าพี่กราฟกับพี่กลูมรู้เข้านะ...” เจ้าแก้มก้มหน้าลงแล้วพูดขึ้นเสียงอ่อน“ก็อย่าให้รู้สิ” “แกพูดเหมือนพี่ชายเจ้าแก้มไม่มีคนรู้จักที่นี่อย่างนั้นแหละ” ชิงชิงมองหนูดีที่พู
รถหรูนำเข้าจากต่างประเทศค่อย ๆ เคลื่อนตัวมาจอดลงที่หน้าคณะเภสัชศาสตร์ โดยมีคนขับคือ คุณหมอกราฟ หมอเฉพาะทางด้านกระดูก พี่ชายคนโตของเจ้าแก้มเป็นคนขับหมอกราฟหันมามองน้องสาวสุดหวงของตนเองที่นั่งอยู่ข้างคนขับและกำลังปลดสายเบลล์ออก“ดูแลตัวเองดี ๆ นะ” เขาเอ่ยบอกน้องสาวเสียงนุ่ม และย้ำเตือนให้เจ้าแก้มดูแลตัวเองให้ดี“ค่ะ ขอบคุณที่มาส่งนะคะ” เจ้าแก้มยิ้มรับแล้วยกมือไหว้พี่ชายด้วยความนอบน้อม“ครับ” หมอกราฟยกมือขึ้นมาลูบหัวน้องสาวด้วยความเอ็นดูส่วนเจ้าแก้มก็ยิ้มแฉ่งให้พี่ชายอย่างน่ารักสองพี่น้องร่ำลากันไม่นาน เจ้าแก้มก็เปิดประตูรถลงมา แล้วยืนรอส่งจนพี่ชายของเธอขับรถไปแล้วจึงหมุนตัวเดินเข้าไปด้านในคณะ แต่ยังเดินไม่ถึงไหนก็มีเสียงเรียกทางด้านหนึ่งดังขึ้น“แก้ม!! ทางนี้”เมื่อหันไปมองก็เห็นว่าเป็นหนูดีและชิงชิงนั่นเอง ที่อยู่ในชุดเสื้อคณะและกางเกงยีนส์ขายาว เช่นเดียวกันกับเจ้าแก้ม ที่วันนี้ใส่เสื้อคณะมา ส่วนกางเกงคือยีนส์ขากระบอกสุดฮิต“มาเช้ากันจัง?” เจ้าแก้มเดินไปหาเพื่อนสนิทแล้วพูดขึ้นด้วยความแปลกใจ“จะไม่ให้เช้าได้ยังไงล่ะ ฉันล่ะตื่นเต้น จะได้เจอรุ่นน้องเอ๊าะ ๆ แค่คิดก็น้ำลายไหลแล้ว”หนูดีตอ
กึก“หยุดทำไมอ่ะ?” เจ้าแก้มที่เดินตามหลังเพื่อนสนิททั้งสองคนถามขึ้น เพราะจู่ ๆ ชิงชิงและหนูดีก็หยุดเดินไม่บอกไม่กล่าว นี่ถ้าเธอเดินเร็วกว่านี้คงชนเข้ากับทั้งคู่ไปแล้ว“มีอะไรเหรอ?”“แกได้ยินเหมือนฉันไหม? B1” ชิงชิงไม่ตอบคำถามของเจ้าแก้ม แต่หันไปสบตากับหนูดีแทน“ได้ยิน” ซึ่งหนูดีก็พยักหน้ารับด้วยแววตาเปล่งประกาย“กรี๊ดดดด” จากนั้นทั้งคู่ก็จับมือกันแล้วร้องกรี๊ดเบา ๆ“ว่าแต่ใช่โซ่เดียวกันไหม?” “โซ่ที่ฮอต ๆ ก็มีแค่คนเดียวนี่แหละ” หนูดีตอบแล้วผละออกไป“ ไหน ๆ” เธอเดินไปพูดคุยกับกลุ่มคนที่ยังคุยกันอยู่ โดยมีชิงชิงเดินตามไปติด ๆ“อะไรอ่ะ?” เจ้าแก้มได้แต่ยืนเกาหัวแกรก ๆ ด้วยความงงงัน“กรี๊ดดด” ไม่นานเพื่อนสนิททั้งสองก็เดินกลับมาหาเธอพร้อมกับร้องกรี๊ดด้วยความดีใจ“มีอะไร พวกแกเป็นอะไรนี่?” เจ้าแก้มถามขึ้นด้วยความสงสัย“เป็นคนสวยที่จะเจอผู้ชายหล่อ” หนูดีตอบแล้วเชิดหน้าขึ้นอย่างหยิ่ง ๆ“ไปนั่งก่อน” ชิงชิงทำการลากเพื่อนทั้งสองให้เดินตามไป“อ้าว ไม่เรียนแล้วเหรอ?”“ยังไม่ถึงเวลาเลย ไปนั่งก่อน”หนูดีตอบแล้วบังคับให้เจ้าแก้มนั่งลงก่อน เพราะนี่ยังไม่ถึงเวลาเรียนเลย ทั้งที่ตอนแรกพวกเธอตั้งใจจะขึ้นไป
ทางด้านเพื่อนสนิทของโซ่ก็รีบเดินมาหาเพื่อนที่ยืนนิ่งอยู่ แต่เมื่อมาถึงแล้วเห็นโซ่มองไปทางหนึ่งแล้วยิ้มอยู่ พายัพก็เอ่ยถามขึ้นทันที“มองอะไรวะ?”“เออ แล้วยิ้มด้วย มีอะไรดี ๆ บอกพวกกูมานะ?”ไลอ้อนเองก็สงสัยเช่นกัน เขาเดินไปสอดส่องหาสิ่งที่โซ่มองแล้วยิ้มทันที“ปัญญาอ่อน” โซ่หันหน้าหนีแล้วพูดขึ้นอย่างเอือมระอา“แล้วเป็นไงวะ?” เรย์ถามถึงสิ่งที่เพื่อนมาทำที่นี่แทน เป็นงานเป็นการมากกว่าสองคนแรกเป็นไหน ๆ“เดี๋ยวท่านจัดการให้” โซ่ตอบแล้วทำหน้าตาย ตามแบบฉบับของเขา“เออดี เล่นกับใครไม่เล่น” “กูไปทำงานต่อแล้ว” โซ่พูดขึ้นแล้วก็เดินออกไป เพื่อจะไปทำงานต่อให้เสร็จ โดยมีลีออนและเรย์เดินตามไป“ไอ้อ้อน มีอะไรวะ?” พายัพหันมาถามไลอ้อนที่ยังคงสอดส่องหาสิ่งผิดปกติอยู่“เปล่า กูแค่สงสัยว่ามันมองอะไร”ไลอ้อนมองไปทั่วแล้วไม่เจออะไรก็หันมาตอบเพื่อนอย่างเซ็ง ๆ นึกว่าจะมีอะไรดี ๆ เสียอีก“ไปเถอะ” พายัพจึงชวนเพื่อนตามไปทันที“อื้ม”เช้าวันต่อมาโซ่มาทำงานแต่เช้า เนื่องจากว่าเมื่อวานนี้ มีการเปลี่ยนแปลงในคณะ จึงทำให้อาเขยของเขาโยนงานมาให้มากมายเลยแกรกเสียงประตูที่เปิดออกตามด้วยร่างของสองแฝดที่เดินเข้ามา“มาเช้าจ
ทางเดินหน้าตึกอธิการบดีมีร่างของสามสาวในชุดนักศึกษาเรียบร้อยกำลังเดินมาที่ด้านหน้าทางเข้าตึก" ไม่น่าออกจากห้องสอบคนสุดท้ายเลย " หนูดีบ่นขึ้น และในมือของเธอก็หอบกองเอกสารอยู่เต็มมือเลย" ใช่ เพราะแกคนเดียวเลยหนูดี แกก็เหมือนกันแก้ม บอกให้ขับรถมา นี่กว่าจะถึง เดินจนขาจะลากแล้วเนี่ย "ชิงชิงจึงพูดเสริมและโยนความผิดให้หนูดี ที่ออกจากห้องสอบช้า จนทำให้ถูกอาจารย์เรียกใช้ให้ถือเอกสารมาส่งให้ แล้วอาจารย์ที่มาสอนกลับเป็นอาจารย์ที่เป็นกรรมการมหาลัย จึงมีห้องทำงานที่ตีกอธิการบดี ห่างจากคณะเภสัชของพวกเธอไกลมาก แล้วเจ้าแก้มก็ยังบอกให้เดินมาเสียด้วย กว่าจะถึงก็เล่นเอาหอบกันเลยทีเดียว" เอาน่า ถือว่าออกกำลังกายไง ร่างกายจะได้แข็งแรง " เจ้าแก้มที่ถูกโยนความผิดให้ก็เถียงขึ้นด้วยรอยยิ้ม" ออกกำลังกายท่ามกลางอากาศ 40 องศาเนี่ยนะ? " ชิงชิงและหนูดีจึงหันขวับไปมองหน้าเจ้าแก้มแล้วเอ่ยถามเสียงต่ำ" ใช่ แฮ่ ๆ " เจ้าแก้มจึงตอบแล้วยิ้มแหยให้เพื่อนสนิททั้งสองทันทีและในขณะที่ทั้งสามคนจะก้าวขาเข้าไปด้านในตึก ก็มีรถขับเข้ามาจอดที่หน้าตึกอย่างเร็วเอี๊ยดดดดดดดเสียงล้อที่เบรกอย่างแรงจนเกิดเสียงดังขึ้น ทำให้ทุกคนท
มหาวิทยาลัย M คณะวิศวะกรรมศาสตร์" หมอบลงไป!!! " เสียงร้องตะโกนดังลั่นบริเวณลานเกียร์แห่งนี้ พร้อมกับเหล่ารุ่นน้องปีหนึ่งที่พร้อมใจกันนอนราบลงไปกับพื้นตามคำสั่งของ โซ่ เฮดว๊ากสุดโหดของคณะวิศวะกรรมศาสตร์แห่งนี้" ผมจะพูดกับพวกคุณเป็นครั้งสุดท้าย อยากได้ไหมรุ่นน่ะ! " โซ่ร้องตะโกนขึ้นอีกครั้ง " อยากครับ / ค่ะ " ซึ่งรุ่นน้องปีหนึ่งที่นอนหมอบกันอยู่ก็พร้อมใจกันตอบมาเสียงดัง" ผมให้เวลาพวกคุณอีกวันเดียว ล่าลายเซ็นรุ่นพี่มาให้ครบ ไม่อย่างนั้นรับน้องมหาลัย วิศวะก็ไม่ต้องเข้าร่วม! "" เข้าใจที่พูดกันไหม? " ลีออน พี่ว๊ากอีกคนตะโกนถามขึ้นหลังจากที่โซ่พูดจบแล้ว" เข้าใจครับ / ค่ะ "" ดี ตั้งใจทำกิจกรรม อย่าทำให้พวกผมผิดหวังล่ะ " ไลอ้อน แฝดพี่ของลีออนพูดทิ้งท้ายไว้แล้วก็เดินออกไป ตามด้วยกลุ่มพี่ว๊ากอีก 4 คนที่เดินตามไป" มีอะไรก็ไปบอกกูที่ห้องกิจการ " โซ่เดินมาที่หน้าประตูแล้วแวะบอกหัวหน้าสตาฟที่ยืนรอคุมน้องกิจกรรมอยู่" ครับพี่ "เมื่อคุยกับรุ่นน้องเสร็จแล้วโซ่ก็เดินออกมาสมทบกับกลุ่มเพื่อนของเขาที่กำลังยืนรออยู่ที่ด้านข้างลานเกียร์" ไปไหนต่อว่ะ? " เรย์ เอ่ยถามขึ้น ทำให้เพื่อนทุกคนหันไปมองที่โซ
มหาวิทยาลัย M คณะเภสัชศาสตร์ร่างบางของสองสาวในชุดนักศึกษาเรียบร้อย ค่อยๆ ย่องเดินตรงไปยังโต๊ะหินอ่อนที่มีร่างเล็กของหญิงสาวคนหนึ่งนั่งก้มหน้าอยู่" แก้ม!! " ทั้งสองคนก็นับหนึ่งถึงสามปากเปล่าแล้วก็ตะโกนขึ้นพร้อมกันที่ข้างหูของหญิงสาวคนนั้น" ฮือออ ชิงชิง หนูดี แก้มตกใจหมดเลย "ร่างเล็กของคนที่นั่งอยู่ก็สะดุ้งเฮือกทันที เธอหันมามองสองคนที่เข้ามาแบบไม่ให้ซุ่มให้เสียง แถมยังมาแกล้งเธออีกด้วยสายตาเคืองๆ" ขวัญอ่อนซะจริง " หนูดีว่าขึ้นขำๆ แล้วเดินไปนั่งลงฝั่งตรงข้าม" จริง แล้วนี่ทำอะไรอยู่? ทำไมก้มหน้าจริงจังขนาดนั้น "ชิงชิงเห็นด้วยและเอ่ยถามเพื่อนสนิทที่ก้มหน้าก้มตาอยู่กับอะไรไม่รู้ ไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมามองรอบๆ เอง จึงถูกพวกเธอแกล้งเข้าให้" อ่านข้อมูลเภสัชเวท นี่ถามอะไรหน่อยสิ อันนี้แก้มจำยังไงก็ไม่ค่อยได้ มีวิธีจำให้แก้มไหม? "เจ้าแก้ม เอ่ยขึ้นแล้วชี้มือไปที่บรรทัดหนึ่งเพื่อขอคำแนะนำจากเพื่อน เนื่องจากวันนี้คลาสของเธอมีสอบเก็บคะแนนวิชาเภสัชเวทในช่วงเช้า เธอจึงอ่านหนังสืออย่างหนัก แต่มีแค่ส่วนเดียวที่จำยังไงก็ไม่ได้สักทีหนูดีและชิงชิงหันไปมองหน้ากันอย่างงงๆ" นี่อย่าบอกนะว่าลืม? วันนี้
มหาวิทยาลัย M คณะเภสัชศาสตร์ร่างบางของสองสาวในชุดนักศึกษาเรียบร้อย ค่อยๆ ย่องเดินตรงไปยังโต๊ะหินอ่อนที่มีร่างเล็กของหญิงสาวคนหนึ่งนั่งก้มหน้าอยู่" แก้ม!! " ทั้งสองคนก็นับหนึ่งถึงสามปากเปล่าแล้วก็ตะโกนขึ้นพร้อมกันที่ข้างหูของหญิงสาวคนนั้น" ฮือออ ชิงชิง หนูดี แก้มตกใจหมดเลย "ร่างเล็กของคนที่นั่งอยู่ก็สะดุ้งเฮือกทันที เธอหันมามองสองคนที่เข้ามาแบบไม่ให้ซุ่มให้เสียง แถมยังมาแกล้งเธออีกด้วยสายตาเคืองๆ" ขวัญอ่อนซะจริง " หนูดีว่าขึ้นขำๆ แล้วเดินไปนั่งลงฝั่งตรงข้าม" จริง แล้วนี่ทำอะไรอยู่? ทำไมก้มหน้าจริงจังขนาดนั้น "ชิงชิงเห็นด้วยและเอ่ยถามเพื่อนสนิทที่ก้มหน้าก้มตาอยู่กับอะไรไม่รู้ ไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมามองรอบๆ เอง จึงถูกพวกเธอแกล้งเข้าให้" อ่านข้อมูลเภสัชเวท นี่ถามอะไรหน่อยสิ อันนี้แก้มจำยังไงก็ไม่ค่อยได้ มีวิธีจำให้แก้มไหม? "เจ้าแก้ม เอ่ยขึ้นแล้วชี้มือไปที่บรรทัดหนึ่งเพื่อขอคำแนะนำจากเพื่อน เนื่องจากวันนี้คลาสของเธอมีสอบเก็บคะแนนวิชาเภสัชเวทในช่วงเช้า เธอจึงอ่านหนังสืออย่างหนัก แต่มีแค่ส่วนเดียวที่จำยังไงก็ไม่ได้สักทีหนูดีและชิงชิงหันไปมองหน้ากันอย่างงงๆ" นี่อย่าบอกนะว่าลืม? วันนี้...
Comments