ตอนที่ 5

กึก

“หยุดทำไมอ่ะ?” เจ้าแก้มที่เดินตามหลังเพื่อนสนิททั้งสองคนถามขึ้น เพราะจู่ ๆ ชิงชิงและหนูดีก็หยุดเดินไม่บอกไม่กล่าว นี่ถ้าเธอเดินเร็วกว่านี้คงชนเข้ากับทั้งคู่ไปแล้ว

“มีอะไรเหรอ?”

“แกได้ยินเหมือนฉันไหม? B1” ชิงชิงไม่ตอบคำถามของเจ้าแก้ม แต่หันไปสบตากับหนูดีแทน

“ได้ยิน” ซึ่งหนูดีก็พยักหน้ารับด้วยแววตาเปล่งประกาย

“กรี๊ดดดด” จากนั้นทั้งคู่ก็จับมือกันแล้วร้องกรี๊ดเบา ๆ

“ว่าแต่ใช่โซ่เดียวกันไหม?” 

“โซ่ที่ฮอต ๆ ก็มีแค่คนเดียวนี่แหละ” หนูดีตอบแล้วผละออกไป

“ ไหน ๆ” เธอเดินไปพูดคุยกับกลุ่มคนที่ยังคุยกันอยู่ โดยมีชิงชิงเดินตามไปติด ๆ

“อะไรอ่ะ?” เจ้าแก้มได้แต่ยืนเกาหัวแกรก ๆ ด้วยความงงงัน

“กรี๊ดดด” ไม่นานเพื่อนสนิททั้งสองก็เดินกลับมาหาเธอพร้อมกับร้องกรี๊ดด้วยความดีใจ

“มีอะไร พวกแกเป็นอะไรนี่?” เจ้าแก้มถามขึ้นด้วยความสงสัย

“เป็นคนสวยที่จะเจอผู้ชายหล่อ” หนูดีตอบแล้วเชิดหน้าขึ้นอย่างหยิ่ง ๆ

“ไปนั่งก่อน” ชิงชิงทำการลากเพื่อนทั้งสองให้เดินตามไป

“อ้าว ไม่เรียนแล้วเหรอ?”

“ยังไม่ถึงเวลาเลย ไปนั่งก่อน”

หนูดีตอบแล้วบังคับให้เจ้าแก้มนั่งลงก่อน เพราะนี่ยังไม่ถึงเวลาเรียนเลย ทั้งที่ตอนแรกพวกเธอตั้งใจจะขึ้นไปบนห้องเรียนก่อน แต่พอได้ยินคนพูดว่าคนดังวิศวะมาที่คณะพวกเธอก็เปลี่ยนใจทันที

“จะนั่งตรงนี้เหรอ?”

“ใช่” ทั้งหนูดีและชิงชิงตอบพร้อมกันเสียงดัง

“ถ้าอย่างนั้นแก้มไปห้องกิจการนะ” เจ้าแก้มจึงพยักหน้ารับรู้และเอ่ยขอตัวไปทำธุระ

“ไปทำไม?” หนูดีถามขึ้นด้วยความสงสัย

“ก็เพื่อนฝากให้ไปเอาเอกสารรับน้องน่ะ” เจ้าแก้มจึงพูดขึ้น เพราะเมื่อคืนมีเพื่อนทักมาบอกเธอให้ไปเอาเอกสารรับน้องกับพี่รหัสของเธอ

“อ๋อ ไปเถอะ ๆ” 

เจ้าแก้มเดินแยกออกมาแล้วมุ่งตรงไปที่ห้องกิจการนักศึกษาทันที

ก๊อก ๆ ๆ

มือเล็กยกขึ้นเคาะประตูอย่างมีมารยาท

“เชิญครับ” 

เมื่อได้ยินเสียงอนุญาตจากคนด้านใน เจ้าแก้มก็เปิดประตูเข้าไปทันที

แกรก

“อ้าว เจ้าแก้ม?”

จิน เฮดว้ากปีสามของคณะเภสัชศาสตร์หันมาเห็นรุ่นน้องคนสวยเปิดประตูเข้ามาก็ร้องทักด้วยความแปลกใจ

และคนที่กำลังนั่งคุยกับเขาก็หันไปมองเช่นกัน

“พี่จินสวัสดีค่ะ แก้มมาเอาเอกสารรับน้องค่ะ พี่ฟีนยังไม่มาเหรอคะ?”

เจ้าแก้มยกมือไหว้เพื่อนสนิทของพี่รหัสตนเองด้วยความนอบน้อม แล้วถามหาพี่รหัสของตนเองทันที เพราะด้านในห้องนี้มีแค่จิน และคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับจิน ซึ่งตอนนี้เขาก็มองมาที่เธอเขม็ง

“อ๋อ ฟีนฝากไว้กับพี่น่ะ” จินพยักหน้ารับแล้วก้มลงหาเอกสารที่จะให้ปีสองไปจัดการ

“อ่ะนี่” หาไม่นานก็เจอ เขายื่นไปหาเจ้าแก้ม

เจ้าแก้มจึงค่อย ๆ เดินมารับเอกสารนั้นไป โดยมีสายตาของโซ่ที่มองมาจนเธอทำตัวไม่ถูก

“นี่ไอ้โซ่ เพื่อนพี่เอง” จินเห็นเพื่อนมองรุ่นน้องจนอีกฝ่ายทำตัวไม่ถูกจึงเอ่ยแนะนำ

“สวัสดีค่ะพี่โซ่” เจ้าแก้มเอ่ยขึ้นแล้วก้มหน้าหลบสายตา

“ครับ” ซึ่งโซ่ก็ตอบรับอย่างนุ่มนวล

ทำเอาจินที่นั่งอยู่ตรงนั้นชะงักทันที เพราะเพื่อนของเขาไม่เคยใช้โทนเสียงนี้ให้เขาได้ยินเลยสักครั้ง

“อันนี้ต้องเซ็นก่อนไหมคะ?” เจ้าแก้มพยายามตั้งสติแล้วก้มหน้างุดอ่านเอกสาร จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมาถามรุ่นพี่ของตนทันที

“ไม่ต้อง เอาไปให้ประธานรุ่นเราเลย”

“ค่ะ ถ้าอย่างนั้นแก้มขอตัวนะคะ” 

“ครับ”

เจ้าแก้มเดินออกไป โดยมีสายตาคมกริบมองตามไปไม่ละสายตา

“เห้ย!!” จินมองพฤติกรรมของโซ่สักพัก จากนั้นก็ตะโกนขึ้น

โซ่จึงได้สติหันมามองหน้าเขานิ่ง

“มองอะไรขนาดนั้น?” จินเอ่ยขึ้นลอย ๆ

“ปีสองคณะมึงเหรอ?” แต่โซ่เข้าใจว่าเพื่อนคงสงสัย เพราะแม้ว่าจินจะไม่ใช่เพื่อนสนิท แต่ก็รู้จักนิสัยเขาดี อยู่ด้วยกันตั้งแต่ปีหนึ่งแล้ว

“ใคร? เจ้าแก้มอ่ะนะ” จินเงยหน้าขึ้นแล้วเลิกคิ้วใส่โซ่เล็กน้อย

ส่วนโซ่ก็ไม่ตอบแต่มองหน้าจินด้วยความจริงจัง

“เออ ปีสองคณะกู เป็นน้องรหัสฟีน ชื่อเจ้าแก้ม” จินจึงเข้าใจแล้วตอบขึ้น

“ถามทำไมวะ?”

“นี่มึงสนใจเหรอ?” และก็มีเสียงดังขึ้นจากโซฟาใกล้ ๆ ที่มีร่างสูงยาวของคนคนหนึ่งนอนอยู่ โดยมีผ้าห่มคลุมโปงไว้ 

แต่ตอนนี้คนคนนั้นลุกขึ้นนั่งแล้วจ้องมาที่โซ่เขม็ง

“ทีเรื่องอย่างนี้เสือกจริงนะมึง” จินปรายตามองเพื่อนของตนด้วยความเอือมระอา

“นี่ไอ้โซ่ มึงชอบน้องเจ้าแก้มของกูเหรอ?” เซ็นไม่สนใจจินที่แขวะเขา แต่เอ่ยถามโซ่ด้วยความสนใจ

“ของมึง?” โซ่ได้ยินเพื่อนต่างคณะอย่างนั้นก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยด้วยความไม่พอใจ จากนั้นก็เอ่ยถามเสียงเข้ม มองด้วยสายตาจริงจัง

“เอ่อ มะ ไม่ใช่” ทำเอาเซ็นทำตัวไม่ถูกขึ้นมาทันที จากนั้นก็หันไปหาจินเพื่อขอความช่วยเหลือ เพราะสายตาของโซ่ตอนนี้มันจริงจังมาก จนเขากลัวว่าเพื่อนจะลุกขึ้นมาต่อยเขา

“หึ สม”

“ฝากด้วยก็แล้วกัน” โซ่ละสายตาจากเซ็นแล้วหันมาพูดกับจินต่อ

“ฝากอะไร ฝากงาน หรือฝากน้องเจ้าแก้ม?” แต่เหมือนว่าเซ็นจะไม่สำนึก เขาถามขึ้นแล้วพยายามเอ่ยแซวโซ่ เพราะมั่นใจแล้วว่าโซ่คงจะสนใจรุ่นน้องของเขาจริง ๆ

“เสือก” โซ่ปรายตามองเซ็นแล้วเอ่ยขึ้นเสียงนิ่ง จากนั้นก็ลุกขึ้นเดินออกจากห้องไปทันที

“อ้าว ไอ้นี่!”

“ตื่นก็ดี เอานี่ไปจัดการ!” จินจึงได้โอกาสใช้งานเซ็นทันที