LOGINShare
ตอนที่ 3
Last Updated:
2025-03-23 12:17:43ทางเดินหน้าตึกอธิการบดี
มีร่างของสามสาวในชุดนักศึกษาเรียบร้อยกำลังเดินมาที่ด้านหน้าทางเข้าตึก
" ไม่น่าออกจากห้องสอบคนสุดท้ายเลย " หนูดีบ่นขึ้น และในมือของเธอก็หอบกองเอกสารอยู่เต็มมือเลย
" ใช่ เพราะแกคนเดียวเลยหนูดี แกก็เหมือนกันแก้ม บอกให้ขับรถมา นี่กว่าจะถึง เดินจนขาจะลากแล้วเนี่ย "
ชิงชิงจึงพูดเสริมและโยนความผิดให้หนูดี ที่ออกจากห้องสอบช้า จนทำให้ถูกอาจารย์เรียกใช้ให้ถือเอกสารมาส่งให้ แล้วอาจารย์ที่มาสอนกลับเป็นอาจารย์ที่เป็นกรรมการมหาลัย จึงมีห้องทำงานที่ตีกอธิการบดี ห่างจากคณะเภสัชของพวกเธอไกลมาก แล้วเจ้าแก้มก็ยังบอกให้เดินมาเสียด้วย กว่าจะถึงก็เล่นเอาหอบกันเลยทีเดียว
" เอาน่า ถือว่าออกกำลังกายไง ร่างกายจะได้แข็งแรง " เจ้าแก้มที่ถูกโยนความผิดให้ก็เถียงขึ้นด้วยรอยยิ้ม
" ออกกำลังกายท่ามกลางอากาศ 40 องศาเนี่ยนะ? " ชิงชิงและหนูดีจึงหันขวับไปมองหน้าเจ้าแก้มแล้วเอ่ยถามเสียงต่ำ
" ใช่ แฮ่ ๆ " เจ้าแก้มจึงตอบแล้วยิ้มแหยให้เพื่อนสนิททั้งสองทันที
และในขณะที่ทั้งสามคนจะก้าวขาเข้าไปด้านในตึก ก็มีรถขับเข้ามาจอดที่หน้าตึกอย่างเร็ว
เอี๊ยดดดดดดด
เสียงล้อที่เบรกอย่างแรงจนเกิดเสียงดังขึ้น ทำให้ทุกคนที่อยู่บริเวณนั้นหันไปมองทันที
" ใครอ่ะ? " หนูดีหันไปมองรถคันนั้นแล้วพูดขึ้น
" นั่นสิ ทำไมขับเร็วขนาดนั้น " ชิงชิงเองก็บ่นขึ้นเช่นกัน เพราะนี่เป็นเขตมหาวิทยาลัย ไม่ควรขับรถแรงขนาดนั้น
" กรี๊ดดดดดด " แต่แล้วพอทั้งสองเห็นว่าใครเป็นคนลงมาก็หันไปกรี๊ดใส่กันทันที
" เกิดอะไรขึ้น? " เจ้าแก้มมองเพื่อนทั้งสองอย่างแตกตื่นปนงงงัน
' พี่โซ่มาแก ' แล้วเสียงนักศึกษาทีาอยู่บริเวณนั้นก็หันไปกระซิบกระซาบกันอย่างตื่นเต้น
' กรี๊ดดดด หล่อมาก '
" ตบหน้าฉันที นี่ฉันฝันไปใช่ป่ะ? " หนูดีพูดขึ้นและจ้องร่างสูงในชุดช็อปสีเลือดหมูที่เดินมาทางพวกเธออย่างตื่นตะลึง
" ถ้าแกฝัน ฉันก็คงจะฝันด้วย แล้วเราก็คงจะฝันดีมากเลย " ชิงชิงเองก็พูดเสริมโดยไม่ละสายตาจากหนุ่มหล่อเช่นกัน
" ใครเหรอ? " เจ้าแก้มยังคงไม่เข้าใจสถานการณ์จึงถามขึ้นอีกรอบ
" พี่โซ่ เฮดว๊ากสุดโหดของวิศวะ " ชิงชิงจึงหันไปกระซิบบอกเพื่อนสนิท
" เหรอ? " เจ้าแก้มหันไปมองร่างสูงที่เดินมาทางเธอแล้วเป็นจังหวะที่โซ่หันมาสบตากันพอดี
นัยน์ตาดำขลับของโซ่สอดประสานกันกับดวงตากลมโตของเจ้าแก้ม เหมือนมีอะไรดึงดูดให้ทั้งคู่ไม่ละสายตาจากกัน
และสุดท้ายแล้วโซ่ก็เดินผ่านหน้าเจ้าแก้มและเพื่อนไป โดยทิ้งให้เจ้าแก้มได้แต่มองตามหลังเขาไปด้วยใจที่เต้นแรงแทบจะทะลุออกมา
" แล้วนี่พี่เขามาทำไมที่ตึกอธิการบดีอ่ะ? " ทางด้านหนูดีและชิงชิง ไม่ได้สังเกตเพื่อนสนิท ทั้งสองหันไปถามกันอย่างงงๆ
" มีธุระมั้ง "
" งื้อออ คืนนี้ฉันฝันดีล่ะ แต่ถ้าจะให้ดีกว่านี้ ต้องเจอพวกเขาทั้งแก๊งค์ " หนูดีทำหน้าเพ้อฝันแล้วพูดขึ้นอย่างเขินๆ เพราะปกติคณะเภสัชและวิศวะอยู่ห่างกันมาก ตั้งแต่มาเรียนที่นี่ เธอเคยเห็นโซ่แค่ไม่กี่ครั้งเอง
" พูดเหมือนจะเจอง่ายๆ " ชิงชิงจึงกรอกตามองบนและรู้สึกขัดใจว่าทำไมคณะตัวเองไม่ไปตั้งใกล้ๆ วิศวะกันนะ
" ก็จริง ไปกันเถอะ รีบเอาเอกสารไปส่ง จะได้กลับบ้านกัน " หนูดีพยักหน้าเห็นด้วยแล้วก็เอ่ยชวนเพื่อนไปทำธุระให้เสร็จ
" อื้ม ไปแก้ม "
ชิงชิงหันไปพูดกับเจ้าแก้มที่ยืนเหม่ออยู่ เมื่อเห็นว่าเพื่อนสนิทยืนนิ่งไม่หือไม่อือ ชิงชิงและหนูดีก็หันมามองหน้ากันงงๆ
" แก้ม " หนูดีเอื้อมมือไปสะกิดแต่เจ้าแก้มก็ยังไม่รู้สึกตัว
" เจ้าแก้ม!! " จนชิงชิงต้องพูดเรียกเสียงดังขึ้น
" ฮะ ฮะ " ทำให้เจ้าแก้มรู้สึกตัว
" เป็นอะไรหรือเปล่า? " หนูดีมองท่าทางแปลกๆ ของเพื่อนแล้วถามขึ้น
" ปะ เปล่า เราแค่เหม่อน่ะ " เจ้าแก้มยกมือขึ้นมาจับหัวใจของตนเองที่จอนนี้ก็ยังไม่หยุดเต้นแล้วปฏิเสธว่าไม่ได้เป็นอะไร
" ปะ ไปกันเถอะ " จากนั้นก็เอ่ยชวนเพื่อนทั้งสองไปส่งเอกสารให้อาจารย์ แต่ทิศทางที่เธอเดินไปกลับไม่ใช่ด้านในตึก
" เดี๋ยว! ทางนี้ " ชิงชิงคว้ามือไปจับแขนเจ้าแก้มที่กำลังจะเดินออกไปทางด้านหน้าไว้
" อ้าว เราหลงน่ะ ไปกัน ๆ " เจ้าแก้มจึงหายเอ๋อแล้วก็เดินนำเพื่อนไปในตึกทันที
" อะไรว่ะ? " ทิ้งให้หนูดีและชิงชิง หันมามองหน้ากันงงๆ
" ไม่รู้ " ชิงชิงส่ายหน้าแล้วก็เดินตามหลังเจ้าแก้มไป
โซ่เดินขึ้นลิฟท์มาที่ชั้นของผู้บริหาร เขาเดินไปที่หน้าห้องของอธิการบดีแล้วเอ่ยถามเลขาวัยกลางคนที่นั่งอยู่หน้าห้อง
" ท่านอยู่ไหมครับ? "
" อยู่ ให้เรียนท่านไหมคะ? " เลขาที่รู้ว่าโซ่เป็นใครจึงเอ่ยถามอย่างนอบน้อม
" ไม่ต้องครับ " โซ่ส่ายหน้าปฏิเสธแล้วเดินไปเคาะประตูเอง
ก๊อกๆๆ " เข้ามา " เมื่อได้รับอนุญาตจากคนด้านใน เขาก็เปิดประตูเข้าไปทันที
" อ้าวโซ่ " ชลธีร์ อธิการบดีของมหาวิทยาลัย M ที่นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานหันมามอง เมื่อเห็นว่าใครมาหาก็เอ่ยทักอย่างเป็นกันเอง ความสัมพันธ์ของโซ่กับเขาคืออา - หลาน เพราะเขาคือสามีของอาแท้ๆ ของโซ่นั่นเอง
" อาชลสวัสดีครับ " โซ่ยกมือไหว้อาเขยของตนเองอย่างนอบน้อม
" หวัดดีๆ มานั่งๆ " ชลธีร์พยักหน้าแล้วพูดขึ้น
" มีอะไรมาหาอาถึงนี่ " เมื่อโซ่นั่งลงตรงข้ามเขาแล้ว เขาก็ถามขึ้นทันที เพราะว่าปกติแล้ว หลานของภรรยาคนนี้จะไม่ค่อยมาปรากฏตัวใกล้เขานัก เนื่องจากกลัวคนว่าตัวเองเป็นเด็กเส้น และไม่อยากให้ผู้บริหารคนอื่นมองเขาไม่ดี
โซ่ไม่ตอบ แต่วางเอกสารในมือของตนไว้บนโต๊ะแล้วเลื่อนไปด้านหน้าอาเขยของตนเอง
" นี่อะไร? " ชลธีร์ถามขึ้นด้วยความไม่เข้าใจ
" งบประมาณการรับน้องของคณะผม " โซ่จึงตอบกลับด้วยใบหน้านิ่งๆ
" หื้ม? " คำตอบบองโซ่ทำให้ชลธีร์ขมวดคิ้วงุนแล้วรีบหยิบเอกสารขึ้นเปิดดูทันที
" อาไม่ให้งบไปเท่านี้ " และก็อย่างที่เขาคิดว่าเอกสารชุดนี้ต้องมีปัญหา ไม่อย่างนั้นหลายภรรยาไม่มาหาเขาแบบเร่งด่วนแบบนี้แน่นอน เมื่อได้อ่านแล้วเขาก็เงยหน้าขึ้นพูดกับโซ่ทันที
" ผมรู้ครับ " โซ่พยักหน้ารับรู้ เพราะอาเขยเขาไม่มีทางให้งบกับแต่ล่ะคณะแค่นี้แน่นอน
" คงต้องเข้มงวดกว่านี้สินะ " ชลธีร์ถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่ายแล้วเงยหน้าขึ้นพูดกับโซ่ รับปากว่าจะจัดการให้
" เดี๋ยวอาจัดการให้ "
" ขอบคุณครับ "
โซ่ยกไหว้ขอบคุณอาเขยของตน ชลธีร์เรียกเลขาเข้ามาสั่งงาน
" อาสิต้องขอบใจโซ่ ที่ช่วยเป็นหูเป็นตาให้ " เมื่อเลขาของเขาเดินออกไปแล้ว ชลธีร์หันมาขอบคุณหลานชายที่ช่วยเป็นหูเป็นตาให้
" ครับ "
" ผมขอตัวนะครับ " โซ่พยักหน้ารับแล้วเอ่ยขอตัวกลับทันที
โซ่เข้าลิฟท์มาแล้วกดลงชั้นหนึ่ง เมื่อเดินออกมาก็เจอเข้ากับอาจารย์คณะเขาพอดี
" ศิรวิทย์! " อาจารย์ที่รับผิดชอบการรับน้องรีบวิ่งเข้ามาหาโซ่ทันที
" นะ นี่นายขึ้นไปห้องท่านมาแล้วเหรอ? " เขาเอ่ยถามขึ้นเสียงสั่น เหงื่อแตกพลั่กๆ ด้วยความกลัว
" ครับ " โซ่พยักหน้านิ่งๆ
" นะ นาย " นั่นทำให้อาจารย์รู้สึกว่าฟ้าถล่มลงมาใส่เขาเต็มๆ
" ขอตัวนะครับ อาจารย์รออยู่นี่ก็ได้ เดี๋ยวท่านก็เรียกหาแล้ว " โซ่ไม่สนใจสีหน้าซีดๆ และท่าทางสั่นกลัวของอาจารย์ เขาเอ่ยขอตัวแล้วก็เตือนอาจารย์ไปด้วย พอโซ่เดินออกมา อาจารย์ก็ทรุดลงนั่งกับพื้นทันที
ในระหว่างที่เขากำลังจะเดินผ่านทางขึ้นบันได ก็มีร่างเล็กๆ โผล่ออกมาชนเข้ากับเขาเสียก่อน
" อ๊ะ " เจ้าแก้มร้องขึ้นอย่างตกใจ
" ขอโทษค่ะ " และหันไปก้มหัวให้คนที่เธอวิ่งพรวดพราดมาชนทันที
" เจ้าแก้ม! " ชิงชิงเห็นว่าคนที่เพื่อนเดินชนเป็นใครก็ตกใจรีบเดินเข้ามาหาแล้วขอโทษแทนเจ้าแก้มทันที
" ขอโทษแทนเพื่อนด้วยนะคะ "
" เจ้าแก้ม ไป " จากนั้นก็หันไปลากเพื่อนออกไปจากตรงนี้
" ดะ เดี๋ยว ขอโทษอีกครั้งนะคะ " แต่เจ้าแก้มขืนตัวเองไว้แล้วหันไปเอ่ยขอโทษอีกครั้ง
เมื่อทั้งสามเดินออกไปแล้ว โซ่ก็กระตุกยิ้มมุมปากอย่างถูกใจ ภาพที่ปรากฏขึ้นให้หัวคือสีหน้าเอ๋อๆ ของเจ้าแก้ม ดวงตากลมโต และแก้มป่อง ๆ นั่นมันติดอยู่ในหัวเขาไม่ยอมหายไปเสียที
Related chapters
ยัยแก้มกลมของนายวิศวะสุดร้าย ( So & JaoGaem ) ตอนที่ 4
ทางด้านเพื่อนสนิทของโซ่ก็รีบเดินมาหาเพื่อนที่ยืนนิ่งอยู่ แต่เมื่อมาถึงแล้วเห็นโซ่มองไปทางหนึ่งแล้วยิ้มอยู่ พายัพก็เอ่ยถามขึ้นทันที“มองอะไรวะ?”“เออ แล้วยิ้มด้วย มีอะไรดี ๆ บอกพวกกูมานะ?”ไลอ้อนเองก็สงสัยเช่นกัน เขาเดินไปสอดส่องหาสิ่งที่โซ่มองแล้วยิ้มทันที“ปัญญาอ่อน” โซ่หันหน้าหนีแล้วพูดขึ้นอย่างเอือมระอา“แล้วเป็นไงวะ?” เรย์ถามถึงสิ่งที่เพื่อนมาทำที่นี่แทน เป็นงานเป็นการมากกว่าสองคนแรกเป็นไหน ๆ“เดี๋ยวท่านจัดการให้” โซ่ตอบแล้วทำหน้าตาย ตามแบบฉบับของเขา“เออดี เล่นกับใครไม่เล่น” “กูไปทำงานต่อแล้ว” โซ่พูดขึ้นแล้วก็เดินออกไป เพื่อจะไปทำงานต่อให้เสร็จ โดยมีลีออนและเรย์เดินตามไป“ไอ้อ้อน มีอะไรวะ?” พายัพหันมาถามไลอ้อนที่ยังคงสอดส่องหาสิ่งผิดปกติอยู่“เปล่า กูแค่สงสัยว่ามันมองอะไร”ไลอ้อนมองไปทั่วแล้วไม่เจออะไรก็หันมาตอบเพื่อนอย่างเซ็ง ๆ นึกว่าจะมีอะไรดี ๆ เสียอีก“ไปเถอะ” พายัพจึงชวนเพื่อนตามไปทันที“อื้ม”เช้าวันต่อมาโซ่มาทำงานแต่เช้า เนื่องจากว่าเมื่อวานนี้ มีการเปลี่ยนแปลงในคณะ จึงทำให้อาเขยของเขาโยนงานมาให้มากมายเลยแกรกเสียงประตูที่เปิดออกตามด้วยร่างของสองแฝดที่เดินเข้ามา“มาเช้าจ
Last Updated : 2025-03-25ยัยแก้มกลมของนายวิศวะสุดร้าย ( So & JaoGaem ) ตอนที่ 5
กึก“หยุดทำไมอ่ะ?” เจ้าแก้มที่เดินตามหลังเพื่อนสนิททั้งสองคนถามขึ้น เพราะจู่ ๆ ชิงชิงและหนูดีก็หยุดเดินไม่บอกไม่กล่าว นี่ถ้าเธอเดินเร็วกว่านี้คงชนเข้ากับทั้งคู่ไปแล้ว“มีอะไรเหรอ?”“แกได้ยินเหมือนฉันไหม? B1” ชิงชิงไม่ตอบคำถามของเจ้าแก้ม แต่หันไปสบตากับหนูดีแทน“ได้ยิน” ซึ่งหนูดีก็พยักหน้ารับด้วยแววตาเปล่งประกาย“กรี๊ดดดด” จากนั้นทั้งคู่ก็จับมือกันแล้วร้องกรี๊ดเบา ๆ“ว่าแต่ใช่โซ่เดียวกันไหม?” “โซ่ที่ฮอต ๆ ก็มีแค่คนเดียวนี่แหละ” หนูดีตอบแล้วผละออกไป“ ไหน ๆ” เธอเดินไปพูดคุยกับกลุ่มคนที่ยังคุยกันอยู่ โดยมีชิงชิงเดินตามไปติด ๆ“อะไรอ่ะ?” เจ้าแก้มได้แต่ยืนเกาหัวแกรก ๆ ด้วยความงงงัน“กรี๊ดดด” ไม่นานเพื่อนสนิททั้งสองก็เดินกลับมาหาเธอพร้อมกับร้องกรี๊ดด้วยความดีใจ“มีอะไร พวกแกเป็นอะไรนี่?” เจ้าแก้มถามขึ้นด้วยความสงสัย“เป็นคนสวยที่จะเจอผู้ชายหล่อ” หนูดีตอบแล้วเชิดหน้าขึ้นอย่างหยิ่ง ๆ“ไปนั่งก่อน” ชิงชิงทำการลากเพื่อนทั้งสองให้เดินตามไป“อ้าว ไม่เรียนแล้วเหรอ?”“ยังไม่ถึงเวลาเลย ไปนั่งก่อน”หนูดีตอบแล้วบังคับให้เจ้าแก้มนั่งลงก่อน เพราะนี่ยังไม่ถึงเวลาเรียนเลย ทั้งที่ตอนแรกพวกเธอตั้งใจจะขึ้นไป
Last Updated : 2025-03-25ยัยแก้มกลมของนายวิศวะสุดร้าย ( So & JaoGaem ) ตอนที่ 6
รถหรูนำเข้าจากต่างประเทศค่อย ๆ เคลื่อนตัวมาจอดลงที่หน้าคณะเภสัชศาสตร์ โดยมีคนขับคือ คุณหมอกราฟ หมอเฉพาะทางด้านกระดูก พี่ชายคนโตของเจ้าแก้มเป็นคนขับหมอกราฟหันมามองน้องสาวสุดหวงของตนเองที่นั่งอยู่ข้างคนขับและกำลังปลดสายเบลล์ออก“ดูแลตัวเองดี ๆ นะ” เขาเอ่ยบอกน้องสาวเสียงนุ่ม และย้ำเตือนให้เจ้าแก้มดูแลตัวเองให้ดี“ค่ะ ขอบคุณที่มาส่งนะคะ” เจ้าแก้มยิ้มรับแล้วยกมือไหว้พี่ชายด้วยความนอบน้อม“ครับ” หมอกราฟยกมือขึ้นมาลูบหัวน้องสาวด้วยความเอ็นดูส่วนเจ้าแก้มก็ยิ้มแฉ่งให้พี่ชายอย่างน่ารักสองพี่น้องร่ำลากันไม่นาน เจ้าแก้มก็เปิดประตูรถลงมา แล้วยืนรอส่งจนพี่ชายของเธอขับรถไปแล้วจึงหมุนตัวเดินเข้าไปด้านในคณะ แต่ยังเดินไม่ถึงไหนก็มีเสียงเรียกทางด้านหนึ่งดังขึ้น“แก้ม!! ทางนี้”เมื่อหันไปมองก็เห็นว่าเป็นหนูดีและชิงชิงนั่นเอง ที่อยู่ในชุดเสื้อคณะและกางเกงยีนส์ขายาว เช่นเดียวกันกับเจ้าแก้ม ที่วันนี้ใส่เสื้อคณะมา ส่วนกางเกงคือยีนส์ขากระบอกสุดฮิต“มาเช้ากันจัง?” เจ้าแก้มเดินไปหาเพื่อนสนิทแล้วพูดขึ้นด้วยความแปลกใจ“จะไม่ให้เช้าได้ยังไงล่ะ ฉันล่ะตื่นเต้น จะได้เจอรุ่นน้องเอ๊าะ ๆ แค่คิดก็น้ำลายไหลแล้ว”หนูดีตอ
Last Updated : 2025-03-25ยัยแก้มกลมของนายวิศวะสุดร้าย ( So & JaoGaem ) ตอนที่ 7
“ชิงชิง! หนูดี!” เจ้าแก้มสะดุ้งกับเสียงกรี๊ดของเพื่อนสนิททั้งสอง จากนั้นก็รีบปรามทันทีทำให้ทั้งสองได้สติ หันไปก้มหัวให้กับรุ่นพี่ที่อยู่รอบ ๆ“อุ๊ย โทษ ๆ ขอโทษค่ะ”“แกพูดจริงไหม? นี่เราได้ไปที่นั่นจริงเหรอ” หนูดีก้มหัวให้ทุกคนแล้วหันมาถามย้ำชิงชิงอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ“จริงสิ แล้วที่แปลกคือ พี่เขาจัดให้เราไปอยู่วิศวะแต่แรกแล้ว” ชิงชิงพยักหน้ายืนยันแล้วพูดขึ้น พร้อมกับขมวดคิ้วเล็กน้อย“ฮะ?” หนูดีทำหน้างงอย่างไม่เข้าใจ ทางด้านเจ้าแก้มนั้นก็ไม่เข้าใจแต่แรกแล้วเหมือนกัน“นี่ไง ป้ายชื่อพร้อม ไปกับรุ่นพี่คณะเราอีก 2 แพทย์อีก 3” ชิงชิงจึงยื่นป้ายที่เป็นชื่อของพวกเธอไปให้เพื่อนสนิท แล้วหยิบของตนเองมาคล้องคอไว้“เอ๊ะ ไหนดูซิ?” หนูดีรับป้ายมาดูด้วยความสงสัย“จริง ๆ ด้วย”“แก้มไม่ไปได้ไหม?” เจ้าแก้มยื่นหน้าไปดูเห็นว่าคณะที่เธอต้องไปคือวิศวะ ก็หันมาถามเพื่อนอย่างเกร็ง ๆ“ไม่ได้!!” สองสาวหันหน้ามาพร้อมกันแล้วปฏิเสธทันที“ทำไมอ่ะ ถ้าพี่กราฟกับพี่กลูมรู้เข้านะ...” เจ้าแก้มก้มหน้าลงแล้วพูดขึ้นเสียงอ่อน“ก็อย่าให้รู้สิ” “แกพูดเหมือนพี่ชายเจ้าแก้มไม่มีคนรู้จักที่นี่อย่างนั้นแหละ” ชิงชิงมองหนูดีที่พู
Last Updated : 2025-03-25ยัยแก้มกลมของนายวิศวะสุดร้าย ( So & JaoGaem ) ตอนที่ 8
ไม่นานร่างบางของเจ้าแก้มก็วิ่งกลับมา พร้อมกับรุ่นพี่คณะแพทย์ที่วิ่งตามมาติด ๆ“แฮ่ก นี่ค่ะพี่แพร” เจ้าแก้มยืนหอบแล้วชี้มือไปที่โซ่ทันที“โซ่เหรอ?”แพรวา รุ่นพี่ปี 4 คณะแพทยศาสตร์ที่ถูกตามตัวมากะทันหันมองคนที่รุ่นน้องต่างคณะบอกว่าป่วยด้วยความแปลกใจ“สวัสดีครับ” โซ่เอ่ยทักทายรุ่นพี่ที่รู้จักกันตอนเขาเข้ากิจกรรมรับน้องด้วยใบหน้านิ่ง ๆ“เห็นน้องบอกว่าโซ่ป่วยเหรอ?”แพรวาถามขึ้นด้วยความไม่แน่ใจ เพราะตอนแรกเจ้าแก้มวิ่งไปตามเธอบอกว่ามีคนใจเต้นแรงแล้วมาขอยา เธอเองก็ตกใจมาก รีบวิ่งมาดู แต่ดูจากท่าทางบองคนป่วยแล้วไม่น่าจะใช่“หึ” โซ่ไม่ตอบ แต่กระตุกยิ้มแล้วหันไปมองเจ้าแก้มที่ยืนหอบอยู่ด้วยเอ็นดู“อ๋อ พี่เข้าใจละ”เมื่อเห็นสายตาของรุ่นน้องหนุ่ม แพรวาก็เข้าใจในทันทีว่าอะไรเป็นอะไร แต่ก็ค่อนข้างหนักใจแทนเขาอยู่ เพราะเธอเองก็รู้จักเจ้าแก้ม และพี่ชายเจ้าแก้มเป็นอย่างดี“ดูแค่นี้ก็เข้าใจเลยเหรอคะ?”เจ้าแก้มหันมามองแพรวาแล้วทำตาโตอย่างน่ารัก เธอเอ่ยถามด้วยตะลึง เพราะรุ่นพี่แค่มองก็รู้เลยเหรอว่าอีกฝ่ายเป็นอะไรแล้วก็ทำหน้าครุ่นคิดว่ามีแบบนี้ด้วยเหรอ?“หึ ยากหน่อยนะ ซื่อ ๆ แบบนี้” แพรวายิ้มเอ็นดูแล้วหันไ
Last Updated : 2025-03-25ยัยแก้มกลมของนายวิศวะสุดร้าย ( So & JaoGaem ) ตอนที่ 9
กึกขาที่กำลังจะก้าวเดินชะงักลง เนื่องจากว่าคนด้านหน้าได้หยุดชะงัก โซ่หันไปมองเพื่อนสนิทที่จู่ ๆ ก็หยุดเดินด้วยใบหน้านิ่ง ๆ “เชี้ยยยยย” แต่คนที่กำลังเป็นเป้าสายไม่ได้สนใจ เพราะตอนนี้สายตาของเขาไปหยุดอยู่ที่ด้านข้างของเต็นท์คณะแล้วร้องขึ้นทันที“อะไรของมึง?” พายัพถามขึ้นด้วยความสงสัย“นั่นใครวะ? ทำไมน่ารักแบบนี้กูไม่เคยเห็น”ไลอ้อนชี้ไปที่กลุ่มของสามสาวที่กำลังจัดเตรียมของกันอยู่“ไหน?” พายัพหันไปมองตามมือของไลอ้อนที่ชี้ไปแล้วก็ตาลุกวาวทันที“เออว่ะ”“เด็กแพทย์หรือเปล่า?”เป็นเรย์ที่พูดขึ้นอย่างไม่ใส่ใจ เพราะดูจากการแต่งตัวและกล่องปฐมพยาบาลที่ถือแล้วก็คงจะเป็นอย่างที่เขาพูด“น่าจะใช่แหละ” ซึ่งคนอื่นก็เห็นด้วยกับคำพูดนั้น“แต่น่ารักว่ะ คนนั้นน่ะ ตัวเล็ก ๆ” ไลอ้อนชี้มือไปที่สาวน้อยน่ารักที่ตัวเล็กที่สุดในนั้นแล้วเอ่ยขึ้นโซ่หันไปมองตามแล้วเห็นว่าคนที่เพื่อนเขาพูดถึงคือใครก็ขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ“มีอะไรวะ?” ลีออนเห็นสีหน้าของเพื่อนแล้วแปลกใจ จึงถามขึ้นทำให้เพื่อนทั้งสามหันมามอง โซ่จ้องหน้าไลอ้อนนิ่งแล้วเอ่ยปฏิเสธ“เปล่า”จากนั้นก็เดินหนีไปทันที ตามด้วยลีออนและเรย์“ทำไมกูรู้สึกขนลุกกับสา
Last Updated : 2025-03-26ยัยแก้มกลมของนายวิศวะสุดร้าย ( So & JaoGaem ) ตอนที่ 10
“เอ๊ะ ศิรวิทย์เหรอ? คุ้น ๆ นะชื่อนี้”ชิงชิงลุกขึ้นแล้วเดินมาดูชื่อที่ปักอยู่ตรงอก และมีปีที่เรียนด้วย “เสื้อวิศวะ!!” หนูดีจับเจ้าแก้มให้หันหลังแล้วเห็นเฟืองเกียร์ก็พูดขึ้นทันทีสองสาวยกมือขึ้นปิดปากตัวเองอย่างตกตะลึง“นะ นี่เสื้อพี่โซ่เหรอ?” ชิงชิงถามขึ้นแล้วจ้องหน้าเจ้าแก้มจนตาถลน“เจ้าแก้ม” แต่ยังไม่ทันที่เจ้าแก้มจะได้ตอบอะไรก็มีคนเรียกเธอเสียก่อน“ค่ะพี่แพร เดี๋ยวมานะ” เจ้าแก้มหันไปมองคนเรียกแล้วเดินไปหาทันที“แกคิดว่าไง B1” หนูดีหันไปถามชิงชิงแล้วยิ้มแหย“ฉันว่าไม่รอด” ชิงชิงส่ายหน้าปลง ๆ“จะไหวเหรอ?” หนูดีถามขึ้น“ต้องไหวสิ พี่โซ่ก็ไม่ใช่คนเจ้าชู้สักหน่อย พี่กราฟกับพี่กลูมคงไม่ว่าอะไรหรอกมั้ง”ชิงชิงขมวดคิ้วแล้วพูดขึ้น เพราะเธอคิดว่าหนูดีคงจะหมายถึงครอบครัวเจ้าแก้มที่หวงน้องสาวมากแต่ว่าเท่าที่เธอได้ยินมา โซ่ก็ไม่ใช่คนไม่ดี พี่ชายทั้งสองคงไม่กีดกันอะไรถ้าหากทั้งคู่จะคบกันจริง ๆ“ไม่ พี่ชายเจ้าแก้มก็ส่วนหนึ่ง แต่พี่โซ่น่ะจะรับมือกับเพื่อนเราไหวไหม?”หนูดีส่ายหน้าแล้วพูดขึ้นในสิ่งที่ตัวเองเป็นกังวล พี่ชายของเจ้าแก้มก็ส่วนหนึ่งที่เป็นห่วง แต่ที่ห่วงมากกว่าคืออีกฝ่ายจะรับมือกับเพื่
Last Updated : 2025-03-26ยัยแก้มกลมของนายวิศวะสุดร้าย ( So & JaoGaem ) ตอนที่ 11
ภาพของโซ่ หนุ่มหล่อสุดโหด ดีกรีเฮดว้ากจากวิศวะ และสาวน้อยหน้าหวาน สมบัติของคณะเภสัช ถูกแอบถ่ายและเผยแพร่ลงโซเซียล เป็นที่ฮือฮาของทุกคนในมหา’ลัยเป็นอย่างมาก“ใช่เหรอแก?” สาว ๆ ที่เป็นแฟนคลับของโซ่ก็รีบสืบถามกันจ้าละหวั่น“กรี๊ดดด นี่พี่โซ่มีแฟนแล้วเหรอ?” เมื่อเจ้าแก้มและเพื่อนเดินผ่านมาก็พากันชี้เพื่อนให้ดูด้วย“นั่นไง ๆ” “ทำไมคนมองมาที่เราแปลก ๆ” ชิงชิงเอ่ยขึ้นแล้วมองไปรอบ ๆ ด้วยความสงสัย เพราะเธอรู้สึกว่าจะมีคนมองมาที่เธอและเพื่อนแปลก ๆ ยังไงก็ไม่รู้“นั่นสิ” หนูดีเองก็รู้สึกเช่นกัน จึงพยักหน้าเห็นด้วย“หน้าแก้มมีอะไรติดหรือเปล่า?” เจ้าแก้มที่รู้สึกว่าคนจะมองมาที่เธอคนเดียวจึงหันไปถามเพื่อนด้วยความไม่มั่นใจ“ไม่มีนี่” ชิงชิงส่ายหน้าจากนั้นทั้งสามสาวก็รีบเดินไปด้านในคณะทันที“พี่ฟีน” เจ้าแก้มเอ่ยเรียกพี่รหัสของตนเองที่กำลังจะเดินผ่านไป“อ้าว เจ้าแก้ม” ฟีนหันมาเห็นน้องรหัสของตนเองก็ยิ้มให้เล็กน้อย“มาเอาข้าวเหรอ?”จากนั้นก็เอ่ยถามขึ้น เพราะวันนี้มีกิจกรรมรับน้อง โรงอาหารจะไม่เปิด นักศึกษาทุกชั้นปีจะมีข้าวกล่องแจกให้ทุกคน“ค่ะ” เจ้าแก้มพยักหน้ารับ“ตามมาสิ” ฟีนจึงเอ่ยขึ้นแล้วเดินนำหน
Last Updated : 2025-03-26
Latest chapter
ยัยแก้มกลมของนายวิศวะสุดร้าย ( So & JaoGaem ) ตอนที่ 95
“คะ?” เจ้าแก้มชะงักไปทันที แล้วหันมามองโซ่อย่างตั้งคำถามอีกครั้ง“...” เพียงแต่โซ่ไม่ตอบอะไร เขามองเธอนิ่ง “เจ้าแก้มไม่ได้โกรธค่ะ” เจ้าแก้มส่ายหน้าเบา ๆ และขบคิดด้วยความสับสน“แล้วเป็นอะไร?” โซ่จึงจี้ถาม แม้จะมั่นใจแล้วก็ตามว่าเธอเป็นอะไร“เจ้าแก้มก็ไม่รู้” เจ้าแก้มส่ายหน้าตอบกลับมา เพราะเธอไม่รู้จริง ๆ ว่าตัวเองเป็นอะไร มันอธิบายความรู้สึกไม่ได้ในตอนนี้“เห็นรูปนั้นใช่ไหม?” “ค่ะ” เมื่อถูกถามอย่างนั้น เจ้าแก้มยอมรับไปตรง ๆ แล้วก้มหน้าลงทันที“พี่ไม่รู้เรื่องด้วย ไม่รู้จัก ไม่เคยคุยกันเลยด้วยซ้ำ” โซ่อธิบายให้เธอฟังอย่างใจเย็น เขาไม่รู้จักรุ่นน้องคนนั้นมาก่อน และไม่มีความคิดที่จะนอกใจเจ้าแก้มเลยสักครั้ง“อีกอย่างรูปนั้นพี่สั่งให้ไอ้ลีนไปลบให้แล้ว” แล้วก็บอกเล่าว่าเขาสั่งให้เพื่อนไปลบรูปนั้นแล้ว“พี่ดีใจนะ”“ดีใจอะไรเหรอคะ?” เจ้าแก้มเงยหน้าขึ้นแล้วมองโซ่อย่างแปลกใจ ที่จู่ ๆ ก็พูดขึ้นว่าดีใจ“ก็ดีใจที่เจ้าแก้มหึงพี่” โซ่กล่าวแล้วยิ้มกรุ้มกริ่มออกมาอย่างอารมณ์ดี“บ้า ใครหึงกัน ไม่มีนะ” ทำให้เจ้าแก้มหน้าร้อนขึ้นมาแล้วรีบปฏิเสธทันที เธอไม่ได้หึงเขาเสียหน่อย แค่ไม่พอใจที่เห็นเขากับคนอื่นก็เ
ยัยแก้มกลมของนายวิศวะสุดร้าย ( So & JaoGaem ) ตอนที่ 94
เจ้าแก้มมึนตึงกับโซ่เป็นอย่างมาก จนกลายเป็นความอึดอัดใจ“วันนี้พี่ไปส่งนะ” เขาอาสาไปส่งเธอที่บ้านด้วยตัวเอง เพื่อที่จะได้คุยกัน“พี่กราฟจะมารับค่ะ” แต่เจ้าแก้มกลับปฏิเสธมาเสียอย่างนั้น“เดี๋ยวพี่จะโทรบอกพี่กราฟเอง” โซ่จึงอาสาโทรหากราฟเอง เพราะอย่างไรวันนี้ต้องได้คุยกันก่อนทำให้เจ้าแก้มไม่สามารถปฏิเสธได้“พี่ไปนะ” โซ่จำใจต้องลาเจ้าแก้ม เพื่อไปเรียน แต่ก็ยังคงมีความกังวลอยู่ไม่น้อย“แกตึงใส่เขาเกินไปหรือเปล่า?” เมื่อโซ่เดินออกไปแล้ว ชิงชิงก็หันมาถามเจ้าแก้มทันที“นั่นสิ” หนูดีเองก็เห็นด้วย ว่าเจ้าแก้มเฉยชากับแฟนหนุ่มของเธอมากไปจริง ๆ“เจ้าแก้มไม่รู้” คำพูดของเพื่อนทั้งสองทำให้เจ้าแก้มรู้สึกสับสน ไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดีในตอนนี้“ถ้าแกไม่รู้ แกควรจะถาม หรือพูดคุยกับเขาไปนะเจ้าแก้ม ไม่ควรทำแบบนี้” ชิงชิงจึงค่อย ๆ พูดให้เจ้าแก้มคิด และเข้าใจ“เจ้าแก้มงี่เง่าไปเหรอ?” เข้าแก้มจึงถามกลับมา เธอไม่อยากเป็นอย่างนี้เลย เพียงแต่จัดการกับความรู้สึกของตัวเองไม่ได้จริง ๆ“ไม่ใช่หรอก แต่แกก็รู้ว่าพี่โซ่เขารักแกแค่ไหน”“ใช่ ตึงใส่เขาไปแบบนั้นจะเรียนรู้เรื่องไหมน่ะ” คำพูดของหนูดีทำให้เจ้าแก้มชะงัก แล
ยัยแก้มกลมของนายวิศวะสุดร้าย ( So & JaoGaem ) ตอนที่ 93
“พี่ไลอ้อน” เจ้าแก้มหยุดชะงักแล้วยกมือไหว้เพื่อนสนิทของแฟนหนุ่ม“ไม่เห็นไอ้โซ่บอกเลยว่าเราจะมา?” ไลอ้อนรับไหว้แล้วพึมพำขึ้น เพราะก่อนหน้านี้โซ่ไม่เห็นจะบอกพวกเขาเลยว่าเจ้าแก้มจะมากินข้าวที่โรงอาหารของพวกเขา“เจ้าแก้มไม่ได้บอกพี่โซ่น่ะค่ะ” เจ้าแก้มบอกกับเขาไปเสียงนิ่ง“อ้าว” นั่นทำให้ไลอ้อนขมวดคิ้วด้วยความไม่เข้าใจ และไหนจะอาการมึนตึงของเจ้าแก้มอีก เขาไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่“ขอตัวไปสั่งข้าวก่อนนะคะ” เจ้าแก้มตัดบทแล้วขอตัวไปสั่งข้าวทันทีไลอ้อนมองตามหลังของเธอไปด้วยความงงงัน“น้องชิงชิง?” จากนั้นก็หันมามองชิงชิงอย่างตั้งคำถาม“ขอตัวนะคะ” แต่ชิงชิงไม่สามารถพูดอะไรได้เช่นกัน จึงค้อมหัวให้รุ่นพี่เล็กน้อย จากนั้นก็วิ่งตามหลังเจ้าแก้มไปติด ๆทิ้งให้ไลอ้อนได้แต่เกาหัวแกรก ๆ มองตามหลังไปทางด้านของโซ่ ในตอนนี้เขากำลังรอเจ้าแก้มตอบกลับข้อความ หลังจากที่เขาส่งไปหาเธอตั้งแต่สิบนาทีที่แล้ว“มึงเห็นนี่ยัง?” แล้วจู่ ๆ พายัพก็ยื่นโทรศัพท์ของเขาไปให้กับโซ่ซึ่งโซ่ก็มองด้วยความแปลกใจ และรับไปดูก็เห็นว่าเป็นรูปตอนที่เขาไปทำบุญเมื่อเช้านี้ และมีรุ่นน้องคนหนึ่ง มาอยู่ข้าง ๆ ซึ่งเขาไม่ได้รู้จัก หร
ยัยแก้มกลมของนายวิศวะสุดร้าย ( So & JaoGaem ) ตอนที่ 92
เช้าวันต่อมา ในวันนี้เจ้าแก้มมาเรียนโดยมีพี่ชายมาส่ง เพราะโซ่มีนัดกับรุ่นน้องแต่เช้า เพื่อมาทำบุญคณะกัน เจ้าแก้มจึงไม่ได้รบกวนเขาในขณะที่นั่งรอเรียนอยู่นั้น ก็มีเสียงฮือฮาดังขึ้นเป็นระยะ และเจ้าแก้มเองก็รู้สึกว่ามีสายตาของหลายคนมองมาที่เธอแปลก ๆเจ้าแก้มจึงเงยหน้าขึ้นมองด้วยความงงงัน จนหันมาเห็นสายตาของเพื่อนสนิททั้งสองนี่แหละ“มีอะไรเหรอ?” เจ้าแก้มถามขึ้นด้วยความสงสัย“ดูนี่สิ”“หือ?” เจ้าแก้มขมวดคิ้วด้วยความสงสัย จากนั้นก็รับโทรศัพท์จากมือของหนูดีมาดูซึ่งบนหน้าจอกำลังโชว์ภาพของโซ่และผู้หญิงคนหนึ่งกำลังทำบุญอยู่ข้างกัน พร้อมกับแคปชันหวานซึ้งเจ้าแก้มเลื่อนอ่านเม้นก็มีแต่คนพูดว่าเหมาะสมกัน และถามถึงเธอด้วย“โอเคนะ?” ชิงชิงถามขึ้นแล้วมองเจ้าแก้มด้วยสายตาเป็นกังวลเพราะสีหน้าเจ้าแก้มมีความเคร่งเครียดเป็นอย่างมาก อีกทั้งยังกำโทรศัพท์ในมือแน่นเจ้าแก้มได้สติเงยหน้าขึ้นมาเพื่อนสนิททั้งสองแล้วถามขึ้น“ใครเหรอ?”“เห็นบอกว่าเป็นรุ่นน้องปีหนึ่งน่ะ” หนูดีเป็นฝ่ายตอบ เพราะเธอได้ถามมาแล้วก่อนที่จะเอารูปให้เจ้าแก้มดู คนรู้จักของเธอบอกว่าเป็นรุ่นน้องปีหนึ่ง“อื้ม” เจ้าแก้มพยักหน้ารับรู้แล้วทำเป็น
ยัยแก้มกลมของนายวิศวะสุดร้าย ( So & JaoGaem ) ตอนที่ 91
โซ่เองก็ให้เจ้าแก้มมานั่งข้าง ๆ เขาเช่นกัน แล้วหยิบน้ำมาเปิดฝาให้เธอ“ขอบคุณค่ะ” เจ้าแก้มรับน้ำมาแล้วเอ่ยขอบคุณโซ่“หิวไหม?” โซ่จึงถามอย่างใส่ใจ เพราะทุกครั้งเวลานี้เจ้าแก้มจะต้องได้กินของว่าง แต่เขาติดธุระ ไม่มีเวลาไปรับเธอเลย คิดแล้วก็มีสีหน้ารู้สึกผิดขึ้นมาทันที“ไม่ค่อยหิวค่ะ” เจ้าแก้มรู้สึกหิวเล็กน้อย เพราะความเคยชินที่ได้กินอาหารเวลานี้ แต่ก็ไม่อยากรบกวนโซ่ จึงตอบกลับไป“แสดงว่าหิว?” แต่คำว่า ไม่ค่อย ของเธอนั้นทำให้โซ่ขมวดคิ้วแล้วหรี่ตามองเธอ“แฮ่ ๆ” เจ้าแก้มไม่อยากโกหกว่าไม่หิวจึงยิ้มแหยให้เขาไป“รอก่อนนะ เดี๋ยวพี่พาไปหาอะไรกิน” โซ่จึงพูดขึ้นแล้วหันไปมองตามรับน้องของคณะตัวเองด้วยความหงุดหงิด ใจเขาอยากจะเข้าไปปล่อยรุ่นน้องและพาเจ้าแก้มกลับตอนนี้เลย แต่ไม่สามารถทำได้อย่างที่คิด“ไม่เป็นไรค่ะ ถ้ากินตอนนี้ กลับบ้านไปคงกินข้าวไม่ได้” เจ้าแก้มเห็นสีหน้าโซ่จึงรีบบอกกับเขาไป เพราะเวลานี้เธอคงกินอะไรไม่ได้แล้ว เพราะว่าต้องกลับไปกินข้าวกับที่บ้านต่อด้วย“อื้ม” โซ่เองก็พึ่งนึกขึ้นได้จึงพยักหน้าเข้าใจรอไม่นานกลุ่มพี่ว้ากก็มีการปล่อยรุ่นน้องให้กลับบ้านทำให้โซ่เองก็พาเจ้าแก้มกลับได้เช่นก
ยัยแก้มกลมของนายวิศวะสุดร้าย ( So & JaoGaem ) ตอนที่ 90
เวลาผ่านไป หลังจากวันนั้นที่โซ่ง้อเจ้าแก้มได้สำเร็จ ทั้งสองก็ตัวติดกันตลอด ไม่ห่างไปไหนช่วงปิดเทอมบ้านของเจ้าแก้มก็มีโซ่ไปเป็นแขกประจำ จนคุ้นเคยกับทุกคนในบ้านพี่ชายทั้งสองของเจ้าแก้ม เห็นโซ่ดูแลน้องสาวของพวกเขาเป็นอย่างดีก็อ่อนให้โซ่แล้ว ไม่มีจิกกัดเหมือนแต่ก่อนจวบจนเปิดเทอม เจ้าแก้มขึ้นปี 3 ส่วนโซ่ก็เป็นรุ่นพี่ปี 4 แล้วในวันนี้เจ้าแก้มมาที่มหาวิทยาลัยโดยมีโซ่มาส่ง ส่วนตัวเขานั้นยังไม่ได้มีการเรียนอะไร มีเพียงคอยดูแลเรื่องการรับน้องในคณะก็เท่านั้นซึ่งโซ่ได้รับเลือกเป็นประธานสภาของมหาวิทยาลัย เขาจึงวุ่นวายเป็นอย่างมากส่วนเจ้าแก้มนั้นขึ้นปีสาม เป็นปีของพี่ว้าก ที่ไม่ต้องไปวุ่นวายการรับมากนัก แต่วันนี้เธอถูกเพื่อนสนิทลากมาดูพี่ว๊าก ซึ่งก็คือเพื่อนปีเดียวกันกับเธอลงว้ากเป็นครั้งแรก“เงียบ!!”เสียงว๊ากที่ดังขึ้นทำให้น้อง ๆ ที่กำลังฮือฮากันอยู่เงียบเสียงลงทันทีบรรยากาศโดยรอบกำลังเกิดเดดแอร์ ไม่เว้นแม้แต่เจ้าแก้มที่เผลอเกร็งไปกับน้อง ๆ ด้วย“ดุชะมัด” ชิงชิงหันไปกระซิบกับหนูดีเพราะพี่ว้ากปีของพวกเธอ มาจากกลุ่มผู้ชายที่ดูจะนุ่มนวลที่สุดแล้ว ทุกคนจึงไม่เชื่อนักว่าพวกเขาจะว้ากได้จริง จึ
ยัยแก้มกลมของนายวิศวะสุดร้าย ( So & JaoGaem ) ตอนที่ 89
พรึบเขาดึงแขนเธอเข้าไปประชิดตัวเองไว้ จากนั้นก็ดันหลังเธอชนกับกำแพงห้องแล้วฉกจูบลงมา“อื้อออออ” เจ้าแก้มเบิกตากว้างอย่างตกใจแล้วก็เอามือดันไหล่เขาไว้“พะ พี่โซ่” เธอพยายามห้ามเขาที่กำลังซุกไซ้ซอกคอของเธออยู่ในตอนนี้“พี่ขอโทษ” เขาเงยหน้าขึ้นมองเจ้าแก้มด้วยสายตาอ้อนวอน ขอให้เธอหายโกรธเขาซึ่งในตอนนี้เจ้าแก้มไม่ได้โกรธเขามากขนาดนั้นแล้วจึงใจอ่อน“นะครับ” โซ่ทำเสียงออดอ้อน จากนั้นก็มองเธออย่างอ้อนวอน“เจ้าแก้มหายโกรธก็ได้ แต่พี่โซ่อย่าทำแบบนั้นอีกนะคะ”เจ้าแก้มจึงยอมใจอ่อน หายโกรธเขา แต่ก็ยังกำชับไม่ให้เขาพูดแบบนั้นอีก เพราะเธอไม่ชอบจริง ๆ“ครับ” โซ่ตอบรับแล้วยิ้มกว้างออกมาด้วยความดีใจโซ่ทำการช้อนตัวเจ้าแก้มขึ้นอุ้มโดยที่เธอยังไม่ทันตั้งตัว“พี่โซ่!!” เจ้าแก้มหวีดร้องด้วยความตกใจแล้วยกมือขึ้นโอบรอบคอโซ่ไว้กันไม่ให้ตัวเองตกโซ่พาเธอเข้ามาในห้องนอนแล้ววางเธอลงบนเตียงอย่างทะนุถนอมหลายวันที่ผ่าน ไม่ได้คุยกับเจ้าแก้มแล้วเขารู้สึกจะคลั่งตาย โซ่สบตามองเจ้าแก้มอย่างลึกซึ้งจนเจ้าแก้มรู้สึกเขินอายฟอดดดด“ขอนะครับ” โซ่โน้มหน้ามาหอมแก้มเธอแล้วกระซิบข้างหูเสียงแหบพร่าเขาค่อย ๆ ทำการโน้มน้าวโลม
ยัยแก้มกลมของนายวิศวะสุดร้าย ( So & JaoGaem ) ตอนที่ 88
และนี่ก็สามวันแล้วที่เจ้าแก้มโกรธโซ่ ไม่ยอมพูดคุยด้วย อีกทั้งยังเมิน หลบหน้าเขาอีกด้วย จนโซ่ต้องมานั่งซึมแบบนี้ผับ F “ท่าทางจะอาการหนักว่ะ” ไลอ้อนหันไปพูดกับพายัพติดตลกแล้วมองไปที่โซ่“เออ กูก็ว่างั้น” ซึ่งพายัพเองก็เห็นด้วยเป็นอย่างมากเพราะในตอนนี้โซ่กำลังนั่งเหม่อถือแก้วเหล้ากระดกเป็นน้ำเปล่า ไม่ยอมพูดจากับใครทั้งสิ้น“มันเป็นอะไร?” คำพูดของทั้งสองทำให้คนบนโต๊ะหันไปมองโซ่เป็นตาเดียว และก็มีคนถามขึ้น“เจ้าแก้มงอนมันน่ะสิ” เรย์จึงเป็นฝ่ายตอบแล้วหยิบขวดเหล้ามารินให้กับตัวเอง“หือ?” นั่นทำให้ทุกคนที่ได้ยินขมวดคิ้วสงสัย เนื่องจากเจ้าแก้มอ่อนหวานและเรียบง่ายแบบนั้น โซ่ไปทำอะไรให้อีกฝ่ายโกรธมากันจากนั้นก็มีคนหนึ่งที่ทำการสอดส่องสาว ๆ อยู่เขาสะดุดอยู่ที่โต๊ะหนึ่งแล้วหรี่ตามอง“อะไร?” จนเพื่อน ๆ เห็นท่าทางนั้นแล้วรู้สึกสงสัย จึงถามขึ้น“มึงช่วยกูดูหน่อย ว่านั่นใคร?” คนนั้นจึงชี้ไปที่โต๊ะหนึ่งทันทีทำให้สายตาของทุกคนยกเว้นโซ่หันไปมองตาม“กะ กูไม่ได้ตาฝาดไปใช่ไหมว่ะ?” ไลอ้อนพูดขึ้นแล้วขยี้ตาเพราะที่พวกเขาเห็นคือเจ้าแก้มและกลุ่มเพื่อนของเธอนั่นเอง“ไอ้โซ่” ลีออนจึงหันไปเรียกโซ่ที่นั่งนิ่ง
ยัยแก้มกลมของนายวิศวะสุดร้าย ( So & JaoGaem ) ตอนที่ 87
“สวัสดีครับ”“คะ?” เจ้าแก้มหันไปมองหนุ่มหล่อหน้าตาดีในชุดมหาวิทยาลัยอื่นที่ยืนอยู่ตรงหน้าด้วยสายตาแปลกใจ“ผมเซนนะครับ” อีกฝ่ายจึงรีบแนะนำตัวทันที“ค่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะ?” เจ้าแก้มพยักหน้ารับรู้แล้วถามขึ้นด้วยความไม่เข้าใจ“เอ่อ ผมจะมาขอไลน์คุณน่ะครับ” เซนยื่นโทรศัพท์ในมือมาให้เจ้าแก้ม เพื่อขอช่องทางการติดต่อของเธอตามที่พูด“เอ่อ” นั่นทำให้เจ้าแก้มมีท่าทีอึกอัก ทำตัวไม่ถูกขึ้นมาทันที“ไม่ทราบว่าคุณชื่อ?” เซนทำเป็นไม่เห็นท่าทางลำบากใจของเธอ และทำเป็นถามชื่อ ในตอนแรกที่เขาเห็นเธอก็รู้สึกสนใจเป็นอย่างมาก และมองจนเพื่อนของเขารู้ พร้อมกับเชียร์ให้เขาเข้าหาเธอ“เจ้าแก้ม” เจ้าแก้มยังไม่ทันได้ตอบอะไรไป ก็มีเสียงเรียกเธอดังขึ้นเสียก่อน“พี่โซ่!” เจ้าแก้มหันมองก็เห็นว่าเป็นโซ่นั่นเองที่ยืนหน้านิ่งอยู่ในชุดนักกีฬา“มีอะไรหรือเปล่า?” โซ่เดินเข้ามาแล้วถามขึ้น พร้อมกับปรายตามองไปที่ผู้ชายคนนั้นเล็กน้อยเขากำลังจะมาหาเจ้าแก้ม แต่กลับเห็นเธอยืนคุยกับผู้ชายคนอื่นอยู่ จึงเกิดความไม่พอใจ“คือว่า” เจ้าแก้มกำลังจะอธิบายให้แฟนหนุ่มของเธอฟัง“ผมมาขอไลน์คุณเจ้าแก้มน่ะครับ” แต่เซนกลับพูดขึ้นเสียก่อน ทำให้เธอช
