จู่ๆ ข้าก็กลายเป็นเครื่องบรรณาการให้แม่ทัพปากร้ายคนนี้! ลู่เจียวจูจะทำอย่างไรเมื่อเธอ ถูกเลือกให้เป็นเครื่องบรรณาการ สังเวยตนด้วยการแต่งงานกับอดีตศัตรูเพื่อความสงบสุขของบ้านเมือง
Lihat lebih banyakบทส่งท้ายไม่กี่เดือนหลังจากนั้น แคว้นโจวหนานก็มีข่าวดี..ฮูหยินของแม่ทัพสวี่ตั้งครรภ์แรกแล้วหลังจากเริ่มรู้ตัวว่าระดูไม่มา และอยู่ๆก็เกิดอาการเหม็นอาหารหลายอย่าง ลู่เจียวจูก็สังหรณ์ใจว่าในท้องน่าจะมีเจ้าตัวเล็กแล้ว นางจึงให้หมอมาตรวจอาการดู“ยินดีกับฮูหยินสวี่ด้วย” หมอชราประสานมือให้นางด้วยใบหน้ายิ้มแย้มเป็นอย่างที่คาดไว้จริงๆเย็นย่ำเมื่อสามีกลับมาบ้านและรู้ข่าวนี้ ความยินดีก็ฉายเกลื่อนใบหน้าเขาเช่นกัน ก่อนสวี่ห่าวซวนเข้ามาสวมกอดคลอเคลีย“จะเป็นเด็กชายหรือเด็กหญิงกันนะ”“ท่านคงต้องรออีกนานกว่าจะได้เห็นหน้าลูก”เขารอลุ้นอยากเห็นหน้าลูกแทบไม่ไหว ทั้งที่อีกตั้งหลายเดือนกว่านางจะคลอด“ไม่เป็นไร ข้ารอได้ ขอแค่คลอดอย่างปลอดภัยก็พอ”เสียงเขาฟังช่างชวนอบอุ่นหัวใจ ลู่เจียวจูก็อดยิ้มกว้างไม่ได้ค่ำคืนนั้นสามีนัวเนียอยู่แต่กับร่างนาง มีจูบหวานล้ำมอบให้ทั้งบนริมฝีปากและหน้าท้องที่ยังไม่นูนออกมาเลย“จากนี้ข้าจะดูแลเจ้าให้ดีกว่าเดิม”ราวกับเป็นคำมั่
ตอนที่ 29เข้าหออีกครั้งถึงแม้จะบอกว่าการหย่าร้างไม่เคยเกิดขึ้น แต่สุดท้ายการเลี้ยงฉลองใหญ่โตประหนึ่งงานสมรสครั้งใหม่กลับเกิดขึ้นเสียอย่างนั้น“ไหนท่านว่าไม่เคยหย่ากับข้า แต่ทำไมจัดงานเสียอย่างกับแต่งกับข้าอีกครั้งเช่นนี้”“ใครว่าเป็นงานแต่งเล่า นี่มันงานฉลองที่แคว้นโจวหนานมีชัยเหนือยแคว้นเดิมของเจ้าเท่านั้น”ลู่เจียวจูฟังคำกล่าวอ้างของสามีแล้วต้องแอบเบ้ปากนิดๆ หากบอกว่าเป็นงานฉลองจริงเขาจะบังคับให้นางสวมชุดแดงมงคล สวมมงกุฎทับทิมทองเก้าชั้น ร่วมเดินเคียงข้างเขาที่สวมชุดแดงเต็มยศเช่นนี้หรือบางทีสวี่ห่าวซวนอาจอยากเสริมความมงคลให้ชีวิติด้วยการจัดงานที่เสมือนเป็นงานแต่งกับภรรยาคนนี้อีกครั้ง เพื่อให้ทุกคนร่วมอวยพรให้เขาได้ครองรักกับนางนานๆก็เป็นได้และพอถึงตอนค่ำ สุรามงคลก็ยังวางอยู่บนโต๊ะ ราวกับรอให้บ่าวสาวมารินลงจอกแล้วคล้องแขนดื่มชมจันทร์ด้วยกัน“ไหนท่านว่าไม่ใช่งานสมรสซ้ำ”“งานสมรสมีรอบเดียวน่ะดี แต่เรื่องร่วมหอมีหลายๆครั้งไม่นับว่าเสียหาย
ตอนที่ 28ข้าไม่เคยหย่ากับเจ้า‘หากเจ้าอยากตามหานาง เช่นนั้นก็ไปตามหาเอาในปรโลกเถิด’นั่นคือคำที่ลู่จุนเฟิงทิ้งเอาไว้ให้สวี่ห่าวซวนก่อนถูกลากคอไปแน่นอนว่าข้าไม่มีทางเชื่ออย่างสนิทใจเขาใช่จะอ่านความคิดลู่จุนเฟิงไม่ออก ในเมื่ออีกฝ่ายรู้ว่าตัวเองจะต้องตายอยู่แล้ว เช่นนั้นคงไม่มีทางยอมเห็นใบหน้าดีใจเปี่ยมล้นของศัตรูเด็ดขาดลู่เจียวจูยังไม่ตายแน่ๆ..แต่แค่ต้องหาตัวนางให้พบการปูพรมค้นหาสตรียอดดวงใจแม่ทัพสวี่เริ่มต้นขึ้น แต่ผิดคาดจากที่ตอนแรกคิดว่าอาจพบตัวนางได้ยากสักหน่อย ที่ไหนได้กลับมาเจอเอาง่ายๆในห้องลับของจวนเจ้าเมืองเสียอย่างนั้นถึงสภาพนาง..จะดูย่ำแย่มากเต็มทีก็ตาม“เจียวจู!!”เสียงนั้นเป็นสามีเรียกหานาง โซ่ตรวนถูกปลดออกให้เขาได้กอดร่างหญิงสาวผู้เป็นที่รักไว้นางยังพอมีสติอยู่บ้าง รู้ว่าคนที่มาช่วยเป็นใคร น้ำตาก็ไหลรินอย่างไม่อาจห้าม มือที่ไร้เรี่ยวแรงและซีดขาวค่อยๆเลื่อนมาโอบกอดตอบเขาเบาๆ“ไม่นึกว่าจะเป็
ตอนที่ 27ทวงคืนคืนวันต่อจากนั้น ความทรมานของลู่เจียวจูยังไม่สิ้นสุด ยังไม่อาจเห็นแสงสว่างใดลอดเข้ามาเช่นเดียวกับความหวัง...ส่วนลู่จุนเฟิง ความเครียดยิ่งเพิ่มพูนเมื่อเขาเริ่มกลับมาครุ่นคิดถึงหนทางต่อจากนี้เพราะลู่เจียวจูหย่ากับสวี่ห่าวซวนแล้ว สัญญาสงบศึกจึงเป็นอันสิ้นสุดลง ระหว่างแคว้นโจวหนานกับเมืองจงเหนียนกลับไปสู่ความขัดแย้งเหมือนเช่นร้อยปีที่ผ่านมาหากยังอยู่เฉยๆ..ไม่แน่ว่าภัยอาจจะมาเยือนเขาในอีกไม่ช้า เช่นนั้นลู่จุนเฟิงจึงออกคำสั่งต่อแม่ทัพของเขา ให้เริ่มจัดเตรียมกระบวนรบเพื่อบุกแคว้นโจวหนานอีกคราเพราะสวี่ห่าวซวนพึ่งหย่ากับลู่เจียวจูไป ซ้ำทางแคว้นโจวหนานพึ่งสิ้นศึกกับแดนใต้ กำลังรบน่าจะยังไม่ฟื้นคืนเต็มที่ เรียกว่าจะบุกมาหาเรานั่นเป็นไปไม่ได้ จะตั้งรับก็อาจจะยากเกินไปด้วยซ้ำนี่เป็นเวลาทองที่จะใช้ยึดอำนาจ ให้แคว้นโจวหนานตกมาอยู่ใต้อาณัติของเราเสีย!การจัดตั้งกองทัพเดินทางสู่ชายแดนสองเมืองเต็มไปด้วยความฮึกเหิมเปี่ยมล้นแต่ผิดคาด...ลู่จ
ตอนที่ 26หย่าขาด“ในเมื่อเจ้าไม่เห็นว่าข้าเป็นสามีที่คู่ควรกับเจ้าอีกต่อไป เช่นนั้นก็หย่าให้มันจบเรื่องไปเสีย”ยามกล่าวน้ำเสียงสวี่ห่าวซวนทั้งเข้มข่มขวัญ แววตาของเขาก็ช่างดุดันน่ากลัวอย่างยิ่งราวกับเขาโกรธจริงๆ และไม่คิดอยากจะมองหน้านางให้ยิ่งโกรธเพิ่มไปกว่านี้อีกจริงๆ...ลู่เจียวจูไม่ได้อยากได้รับปฏิกิริยาเช่นนี้ แต่นางต้องกลั้นใจว่าต่อ“พรุ่งนี้ ข้าจะไปยื่นหนังสือหย่าของเรากับท่านผู้ครองโจวหนานเอง ท่านโปรดวางใจ”“เช่นนั้นก็ดี ข้าจะได้ไม่ต้องเหนื่อยสะสางธุระน่ารำคาญให้ยิ่งลำบากกาย”ฟังวาจาเขาบาดหูได้อย่างเจ็บแสบนัก ลู่เจียวจูเกือบจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่แล้วแต่นางยังต้องทนต่อไป กล่าวอำลาอย่างเร็วๆก่อนจากออกมา“จากนี้ข้า..ไม่ใช่ฮูหยินสวี่อีกต่อไป ต้องขอลา”“เชิญ ข้าไม่ส่งนะ”เขาทำทีไร้เยื่อใยได้อย่างแนบเนียนมากจริงๆสมดังตั้งใจ ลู่เจียวจูดูไม่ออกเลยว่าอะไรจริงอะไรปลอมกันแน่
ตอนที่ 25คำตอบรับคืนค่ำ หลังจากวันนั้นที่สวี่ห่าวซวนออกจากบ้านไป ผ่านมาสองคืนก็แล้ว สามคืนก็แล้ว ยังไม่มีวี่แววว่าเขาจะกลับมาเลยจุดประสงค์ของท่านคืออะไร? ตั้งใจหนีหน้าข้า หรือแค่อยากให้ความคิดของข้าตกตะกอนมากขึ้นกันแน่?“เฮ้อ!”ลู่เจียวจูผ่อนลมหายใจไม่ต่ำกว่าคืนละร้อยหนนางยังนั่งคอยนอนคอยอยู่บนเตียงอย่างกับจะตายลงเช่นเดิม กระทั่งบ่าวรับใช้หน้าประตูเข้ามารายงาน “ฮูหยินเจ้าคะ มีจดหมายมาถึงท่านเจ้าค่ะ”“จากท่านแม่ทัพหรือ!?”เพียงได้ยินว่ามีจดหมาย แววตานางพลันเปล่งประกายขึ้นมา ประหนึ่งวิญญาณกลับเข้าร่างแล้วกระนั้นแต่ฉับพลันมันก็ต้องวูบดับไปเมื่อได้รับคำเฉลย “ไม่ใช่เจ้าค่ะ เป็นจากท่านเจ้าเมืองจงเหนียนเจ้าค่ะ”จากลู่จุนเฟิงอย่างนั้นหรือรับจดหมายมาแล้ว ลู่เจียวจูยังไม่กล้าทำใจเปิด ด้วยหัวใจกระหน่ำเต้นลุ้นระทึกเขาจะเขียนอะไรมากันนะ...เมื่อในห้องนี้มีเพียงนาง ก็ยิ่งราวกับว่าเสียงหัวใ
ตอนที่ 24หาทางออกยามย่ำรุ่ง ลู่เจียวจูตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ข้างเตียงก็ว่างเปล่าเสียแล้วสวี่ห่าวซวน..หายไปไหนกัน?หญิงสาวนิ่งคิด ก่อนลุกออกไปถามบ่าวหน้าประตู “ท่านแม่ทัพล่ะ”“ท่านแม่ทัพไปที่ฐานทัพตะวันตกเจ้าค่ะ”“ไปตอนไหน แล้วไปอย่างไร”“ท่านแม่ทัพขี่ม้า..ไปตั้งแต่ตะวันยังไม่ขึ้นเจ้าค่ะ”ได้รับคำตอบแล้วลู่เจียวจูต้องสูดหายใจเข้าลึกสะกดกลั้นอารมณ์ไม่ให้ระเบิดนี้เขา..ฝืนขี่ม้าไปไกลถึงเพียงนั้น..เพื่อหนีหน้าข้าเนี่ยนะ!ทั้งๆที่ยังไม่หายดีแท้ๆ ตอนนี้นางเป็นห่วงก็เป็นห่วงอยู่ แต่โมโหในความไร้เหตุผลของสามีมากกว่า“เฮอะ! ในเมื่อไม่อยากเห็นหน้าข้ามาก เช่นนั้นก็ไม่ต้องพบกันอีก!!”นางประชดประชันก่อนปิดประตูห้องเสียดังลั่น แต่คนที่รับทั้งเสียงประชดและเสียงกระแทกนั่นก็มีแต่บ่าวรับใช้ หาใช่ตัวสามีโดยตรงพวกเขา..ทะเลาะอะไรกันอีก?คนรอบข้างไม่มีทางไม่สงสัย แต่ก
ตอนที่ 23ไม่อาจทรยศตอนแต่งเข้ามาในจวนนี้..ทีแรกข้าก็ตั้งใจจะทำภารกิจให้สำเร็จอยู่หรอกในวันแรกหลังจากผ่านพิธีสมรสมา ลู่เจียวจูยังจำได้ดีว่าตัวเองพยายามตามหาตราประจำกองทัพของสวี่ห่าวซวนขนาดไหนโชคดีที่เขาไม่อยู่ห้องตั้งแต่ตอนนางตื่น เช่นนั้นนางจึงสามารถค้นดูได้อย่างถนัดแต่ก็เป็นโชคร้ายเหมือนกัน ที่หาเท่าไรก็ยังไม่พบสุดท้ายนางเลยต้องเปลืองแรงขยายขอบเขตการตามหา โดยทำทีว่าต้องการเรียนรู้เรื่องต่างๆในจวน ทั้งเดินสำรวจไปทั่ว เข้าไปในห้องหนังสือเพื่อศึกษาตำราต่างๆอีก แม้ความจริงนางจัดการบัญชีทรัพย์สินได้อย่างชำนาญ และการดูแลบ่าวในจวนก็ไม่ใช่งานยากอะไร‘ไม่เจอ...’ในตอนที่ลู่เจียวจูพบกับความล้มเหลว นางเหงื่อแตกมือสั่นใจเต้นแรง พอเข้าวันที่สองก็เริ่มกระวนกระวายจนเหมือนจะทนไม่ได้เพราะอะไรน่ะหรือ...ก็อีกไม่นานจะต้องกลับไปเยี่ยมญาติแล้วอย่างไรเล่าหากว่าพ่อบุญธรรมของนางเกิดถามไถ่ขึ้นมา นางจะตอบอย่างไร..ความล้มเหลวเป็นสิ่งที่ลู่เจียวจูผู้
ตอนที่ 22อดีตของลู่เจียวจูในความเงียบนั้น สวี่ห่าซวนรู้สึกเหมือนมีคนเอาค้อนมาทุบศีรษะเขา ทำเอามึนงงจนกล่าวอะไรไม่ได้เขาได้เพียงมองตานาง ซึ่งฉายความมุ่งมั่นอย่างครึ่งๆกลางๆเท่านั้นก็เห็นชัดอยู่ว่าเจ้ารักข้า...แล้วเหตุใด..“เจ้าลองคิดดูอีกที ว่าต้องการอย่างนั้นจริงหรือไม่”เขาถามย้ำโดยพยามยามไม่ให้ตัวเองเสียงสั่น คอยดูปฏิกิริยาจากนางใจจ่อลู่เจียวจูพยักหน้าตอบช้าๆ ไร้ซึ่งถ้อยคำจะกล่าวฮะๆๆ.. น่าขัน ช่างน่าขันอะไรเช่นนี้“ถ้าเจ้าหย่ากับข้า ก็ถือว่าการแต่งงานเพื่อสานสัมพันธ์ของสองแคว้นสิ้นสุดลง เจ้าลองตรองดูใหม่ว่าต้องการอย่างนั้นจริงๆหรือไม่ อยากให้เกิดสงครามเหมือนร้อยปีที่ผ่านมาหรือไม่ ไม่อยาก..ไม่อยากให้ชาวเมืองจงเหนียนที่เจ้ารักมีชีวิตอันสงบสุขแล้วอย่างนั้นหรือ? หรือไม่แยแสเลยถึงแม้ต่อให้วันหนึ่งคนที่เจ้าให้ความสำคัญมากๆอย่างเจ้าอี้เฉินนั่นจะต้องถูกเกณฑ์มาเป็นไพร่พลกำลังรบ?”เขาร่ายยาวมาขนาดนี้ ก็เพื่อให้นางได้ตัดส
บทนำวสันตฤดูเป็นช่วงเวลาน่ายินดี ยิ่งน่ายินดีเมื่อเช้านี้มีเสียงแตรดังก้องทั่วถนนสายหลักเมืองจงเหนียนขบวนสังคีตเดินนำหน้าอาชาเจ้าบ่าว ตามด้วยรถม้าเจ้าสาวประดับเพชรพลอยห้อยผ้าแดงอลังการขบวนแห่งความสุขนี้กำลังมุ่งหน้าไปยังจวนเจ้าเมือง..เพื่อรับตัวเจ้าสาว“อีกไม่นานคงมาถึงแล้วกระมัง”เสียงสาวใช้ในห้องนอนเอ่ยขึ้นยามเสียงดนตรีอึกทึกดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ตัวเจ้าสาวหน้าคันฉ่องเองก็ได้ยินเงาสะท้อนจากภายในนั้นจึงยิ่งดูหมองหม่น ราวกับเป็นวันตายเสียอย่างนั้น“คุณหนู.. บ่าวคลุมผ้าเลยนะเจ้าคะ”“อืม”นางตอบรับสั้นห้วน ก่อนภาพเบื้องหน้าจะกลายเป็นสีแดงเฉกเช่นผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวที่บังตาไว้วันนี้เป็นวันแต่งงานเพื่อเชื่อมสัมพันธ์สองแคว้น เจ้าบ่าวคือแม่ทัพผู้องอาจเกรียงไกรแห่งแคว้นโจวหนาน นามว่าสวี่ห่าวซวน ส่วนเจ้าสาวคือโฉมสะคราญบุตรสาวเจ้าเมืองจงเหนียน นามว่าลู่เจียวจูหากนึกภาพตามใครๆก็คงว่าช่างเป็นคู่ที่เหมาะสมราวกิ่งทองใบหยกใครจะคิด..ว่าการแต่งงานนี้ต้องแลกด้วยอะไรบ้างอย่างแรกคืออิสรภาพของข้า ประการต่อมาคือความปลอดภัยของข้า เพราะต้องแต่งเข้าบ้านของอดีตศัตรู“เฮ้อ!”เสียงถอนหายใจก้องในห้องอันเงีย...
Komen