ตอนที่ 15 เดทแรก

"อืมคือว่า..." ใบตองหยุดด้วยความเขินอายเพื่อนทั้งสองคนที่กำลังจ้องมาอย่างรอคอยคำตอบจากปากของเธอ

"ว่า!?" สองสาวต่างกดดันให้เธอรีบๆ เล่าออกมาเดียวนี้

"เอ่อๆ เล่าแล้วสรุปพี่สีครามกับพี่เมย์ไม่ได้คบกัน" ใบตองรีบตอบแบบเคลียร์ให้จบๆ แบบไม่ลงรายละเอียดจะได้กระชับเข้าใจง่ายเพราะตอนนี้คนเข้ามานั่งเยอะจนเต็มทุกโต๊ะแล้วดูท่าจะไม่เหมาะที่จะเล่าแบบลงรายละเอียดกันเดียวคนอื่นได้ยินจะเอาไปนินทาต่อ

"ว่าอยู่ทำสีผน้าดูดีขึ้นมากกว่าเดิมเยอะ" นัทตี้พูดขึ้นพยักหน้าเออออ

"แล้วใบตองนั่งเหม่อลอยอะไรตั้งนาน" เบลถามอย่างสงสัย

"เดียวบอกในแชทนะ" ใบตองหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดพิมพ์ข้อความเหล่าเรื่องและบอกเพื่อนสนิททั้งสองว่าตอนนี้เธอคบกับพี่สีครามเป็นแฟนแล้ว

"จริงดิ๊!!" สองสาวเงยหน้าจากจอขึ้นมาถามพร้อมๆ กัน สีหน้าตกใจสุดขีด

"จริงพี่เข้าพูดขอใบตองเองเมื่อกี้" เธอพูดด้วยความเขินอายจนต้องหันไปมองทางอื่นเพื่อหลบหลีกสายตาของเพื่อนทั้งสองคน

"โอ้ไม่อยากจะเชื่อ" เบลเอามือทาบอกอ้าปากค้างด้วยความตกใจ

"ไม่ๆ ต้องบอกว่ายินดีด้วยนะเพื่อน!!" เบลจับมือของใบตองเขย่าด้วยความตื่นเต้นเมื่อตั้งสติได้

"ใช่ๆ ยินดีด้วยนะใบตอง" นัทตี้ก็เข้ามาโอบกอดพวกเราสองคนด้วยความดีใจด้วย ชีวิตของใบตองมีคนรอบข้างนับนิ้วได้แต่ว่าทุกคนต่างหวังดีจริงใจให้กับใบตองมากล้นจนรู้สึกว่าเธอโชคดีมากที่ได้มีเพื่อนสนิททั้งสองเข้ามาในชีวิตตลอดสามปีที่ผ่านมา

"ขอบใจพวกแกสองคนด้วยนะที่ให้กำลังใจตลอด" พวกเราทั้งสามคนมองหน้ากันก็รู้ใจโดยไม่ต้องพูดอะไรมากความออกมาแล้ว

ก่อนที่พวกเราจะได้พูดอะไรก็ได้เวลาเข้าเรียนกันแล้ว ทุกคนต่างเก็บของถือกระเป๋าสะพายแล้วไปยังห้องเรียนคาบแรกของวันกัน

ตลอดทั้งวันเพื่อนๆ ก็ไม่ได้พูดหรือแซวเรื่องนี้อีกต่างก้มหน้าก้มตาเรียนและทำรายงานที่เร่งจะถึงวันส่งอีกไม่นาน

หลังเลิกเรียน

"ไปแล้วบ่ายๆ" พวกเราสามคนโบกมือลากันหน้าโรงเรียนแล้วแยกย้ายกลับบ้านของตนเอง

"น้องใบตองทางนี้" พี่สีครามเดินมาหาฉันที่ตอนนี้เกินแยกกับเพื่อนมาอยู่คนเดียวยืนมองหันซ้ายหันขวาเพื่อมองหาคนที่นัดเอาไว้เมื่อตอนเช้า

"พี่สีคราม" ใบตองรู้สึกว่าตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่เธอรู้สึกประมาทเมื่อต้องเผชิญหน้ากับเขาตรงๆ แบบนี้

"ไปร้านคาเฟ่นู่นกันไหม" พี่สีครามแย้งกระเป๋าผ้าที่ใบตองถืออยู่ไปถือเอาไว้ให้

"ขอบคุณค่ะ" เธอเดินเคียงข้างเขาเพื่อข้ามถนนไปร้านคาเฟ่ร้านประจำ ระหว่างที่เดินข้ามถนนพี่สีครามยื่นมือมาจับมือฉันเอาไว้ ความอบอุ่นจากมือหนาของเขาประสานกัน

ใบตองก้มลงมองมือของเราที่ประสานกันอยู่ด้วยความรู้สึกอบอุ่นขึ้นมา

"มองถนนด้วยอย่าเหม่อเดียวมันจะอันตรายรถเยอะนะ" พี่สีครามพูดเสียงเคร่งขรึม ทำให้ใบตองรีบหันมองถนนตามพอมองรอบๆ ทำให้เห็นว่านักเรียนที่ยังอยู่บริเวณหน้าโรงเรียนต่างก็มองมายังเราสองคนยิ่งเป็นกลุ่มผู้หญิงยิ่งมองแล้วหันไปคุยกัน ไม่ต้องได้ยินก็รู้ว่าใบตองกำลังถูกเพ้งเล็งก็นะแฟนใบตองออกจะฮอตในโรงเรียนใครๆ ก็ต้องรู้จักเขา

"ใบตองอยากดื่มอะไร เอาขนมด้วยไหม" พอเข้ามาในคาเฟ่พี่สีครามก็ถามขึ้น

"เอาชาพีทแล้วกันค่ะ ส่วนขนมเอามาการองนะพี่สีคราม" พี่สีครามพยักหน้าเข้าใจจดจำเมนูได้

"ได้ครับรอหน่อยนะ" พี่สีครามเดินไปเคาท์เตอร์เพื่อสั่ง พอมองตามร่างสูงของพี่สีครามก็เห็นเข้ากับสายตาของนักเรียนผู้หญิงทั้งโรงเรียนเดียวกันและต่างโรงเรียนในร้านคาเฟ่ต่างมองมายังเธอด้วยสายตาเชือดเฉือน

แล้วยังไงโชคดีที่ปกติเธอก็เป็นคนที่ไม่ค่อยจะสนใจคนอื่นอยู่แล้ว เลยเปิดกระเป๋าเอาหนังสือเคมีมาทำโจทย์รอเพื่อค่าเวลาไปไม่ให้เสียเปล่า

"มาแล้วครับ" พี่สีครามวางแก้วชาพีชเอาไว้ตรงหน้าใบตอง

"ขอบคุณนะคะ" ใบตองเงยหน้ายิ้มรับพี่สีคราม ส่วนเขาก็นั่งลงข้างใบตองมองมายังกระดาษและไอแพดที่ถูกเปิดเพื่อดูติวเตอร์อธิบายโจทย์ประกอบ

"ใบตองทำการบ้านเหรอครับ"

"เปล่าค่ะแค่เอามาทำโจทย์รอพี่สีครามฆ่าเวลาเท่านั้นเอง" ใบตองเก็บหนังสือและไอแพดเอาไว้ในกระเป๋า

"ใบตองเรียนสายวิทย์-คณิตเหรอครับ" จริงด้วยเราสองคนยังไม่รู้แม้กระทั่งว่าเรียนอยู่ห้องไหนสายการเรียนอะไร

"ใช่ค่ะใบตองอยู่ห้องคิงวิทย์-คณิต" สีหน้าพี่สีครามดูเหมือนจะเหลือเชื่อกับสิ่งที่ได้รับรู้

"โหเด็กเนิร์ดหรือเรา แต่ก็ดูเหมือนจะเป็นแบบนั้นจริงๆ"

"ก็ต้องตั้งใจมากๆ เลยละค่ะเพราะใบตองเป็นเด็กทุนของโรงเรียนตั้งแต่เข้าเรียนม.1แล้ว" ใบตองไม่รู้สึกว่าเธอจำเป็นต้องอายที่ตนเองไม่ได้ฐานะร่ำรวยเท่าคนอื่นในโรงเรียนนานาชาติแห่งนี้

"เก่งจังเลยนะครับแฟนพี่นี่" พอเจอประโยคนั้นเข้าไปเหมือนทำให้ใบตองช็อกฟิวไม่รู้ว่าเธอควรจะพูดอะไรต่อหัวใจเต้นแรงเร็วมาก

"ขอบคุณค่ะ แต่ความจริงใบตองก็มีวิชาที่ค่อนข้างอ่อนด้วย" เกรดเฉลี่ยที่ไปไม่ถึงสี่จุดศูนย์ก็เพราะวิชานี้แหละ

"วิชาอะไรที่ใบตองอ่อนเหรอเดียวพี่ช่วยติวให้" ใบตองรู้สึกว่าเธอพลาดไม่น่าเล่าเรื่องนี้ให้เขาฟังเลยสักนิดเพราะมันน่าอายมากเลยนะสำหรับเธอ

"เอ่อคือว่า..."

"ว่ายังไงครับ" พี่สีครามเร่งจะเอาคำตอบ

"ภาษาอังกฤษค่ะโดยเฉพาะการพูดพรีเซนต์งานในห้องเรียนอาจารย์บอกว่าพอผ่านแต่ไม่ดีเท่าที่ควร" ใบตองก้มหน้างุดด้วยความเขินอายเพราะพวกเราเรียนโรงเรียนนานาชาติกันแต่เธอกับพูดภาษาอังกฤษไม่ได้ดีเท่าเพื่อนคนอื่นในห้อง

"ไม่ต้องทำหน้าเครียดขนาดนั้นไปหรอกครับ" มือหนายื่นมานวดหัวคิ้วของเธอให้ผ่อนคลายออก

"พี่สีครามคนอื่นมองใหญ่แล้วนะ" ใบตองพูดออกมาเสียงเบารู้สึกถึงสายตาของคนในร้าน

"เอ้าแปลกตรงไหนก็คนคบเป็นแฟนกันนี่ครับ" พี่สีครามพูดขึ้นเสียงค่อนข้างจะดังแล้วหันไปยิ้มให้คนที่มองดูพวกเราสองคนคุยกันอย่างไม่สนใจมารยาท

"พี่สีคราม!" ใบตองตกใจเธอไม่คิดว่าผู้ชายตรงหน้าจะพูดออกไปอย่างกับต้องการประกาศให้คนรู้ถึงสถานะของพวกเราอย่างไม่คิดจะปิดบัง

"เอาล่ะครับไม่ต้องกังวลพี่ไม่ได้เป็นดาราสักหน่อยจะปิดบังเวลาคบใครทำไมเล่า"

"แต่ก็ไม่ต้องประกาศขนาดนี้ก็ได้มั้งค่ะ" นี่เป็นครั้งแรกที่เธอมีแฟนทำให้รู้สึกแคร์สายตาของคนอื่นมาก

"ส่วนเรื่องภาษาอังกฤษเดียวพี่ติวให้ไม่ต้องห่วงตอนช่วงประถมถึงมอต้นพี่เคยเรียนที่อังกฤษ รับรองติวให้ใบตองพูดคล่องแน่ครับ" ใบตองมองพี่สีครามที่พูดไทยคล่องขนาดนี้ไม่คิดว่าเขาพึ่งกลับมาใช้ชีวิตที่ไทยเพียงสามปีเองหรือเนี้ยทำไมพูดไทยชัดขนาดนี้

"ใบตองว่าเรากลับกันเถอะค่ะ" เธอมองนาฬิกาดูเหมือนว่าเราสองคนจะเข้ามานั่งในคาเฟ่ได้ไม่นานแต่ว่าเวลานี้เกือบหกโมงเย็นแล้ว เธอไม่ได้ส่งข้อความบอกคุณยายด้วยสิว่าวันนี้จะกลับดึก

"โอเคครับ" เราสองคนก็เดินออกจากร้านข้ามถนนเพื่อกลับบ้าน

"ขึ้นรถเดียวพี่ขับไปส่งที่บ้านครับ"

"ค่ะแต่พี่สีครามอย่าขับรถเร็วนักนะใบตองกลัวตก" ปกติที่ผ่านมาเธอจะไม่กล้าย้ำบอกเขาเพราะเกร็งใจ แต่ตอนนี้เราเป็นแฟนกันเธอน่าจะบอกความไม่ชอบของตัวเองได้

"ได้ครับที่จะขับช้าๆ นะหึหึ" พี่สีครามบีบจมูกใบตองด้วยความมันเขี้ยว ใบตองได้แต่อ้าปากค้างจะปัดออกก็ไม่ทันเพราะเขาเอี้ยวตัวไปเปิดเบาะเอาหมวกกันน็อคมาสวมให้เธอก่อน

"ไว้ใจได้หรือเปล่าเนี้ยพี่สีคราม" เธอได้แต่บ่นอุบอิบด้วยความไม่ค่อยไว้ใจผู้ชายที่ดูจะรักความเร็วขนาดนี้

"เอ้าน่าเดียวก็ชินเป็นแฟนพี่แล้วยังไงก็ต้องช้อนท้ายลูกรักของพี่ไปอีกนาน" พี่สีครามพูดขนาดที่สตาร์ทรถเร่งเครื่อง เมื่อใบตองขึ้นมานั่งแล้วเอาก็จับบมือทั้งสองข้างของเธอให้โอบกอดรอบเอวของเขาเอาไว้แล้วพอขับออกตัวอย่างแรงก่อนจะผ่อนลงเมื่อเธอกรี๊ดใส่หูเขา

"พี่สีคราม!" ใบตองมาดึงข้อมือออกจากเอวสอบของเขาแล้วทุบหลังเขาให้ด้วยความงอน เธอห้ามกับเหมือนยุยงเขา!

#นี่คือเดทแรกของน้องใบตองกับพี่สีคราม