ตอนที่ 23 เพื่อนใหม่

"กรุงเทพจ้า" ใบตองตอบคำถามเพื่อนใหม่ขนาดที่มือก็จัดเรียงเสื้อผ้าข้าวของตรงหน้าให้เสร็จเรียบร้อยจากนั้นก็ลุกขึ้นเพื่อจะไปนั่งรอเพื่อนใหม่จัดของให้เสร็จแล้วค่อยลงไปเที่ยวหลังมอตามที่ได้นัดกันเอาไว้

"ว้าวกรุงเทพ ในชีวิตน้ำอิงเคยไปที่กรุงเทพ 1 2 อ่าสองครั้งท้วนฮ่าๆ" เพื่อนใหม่หัวเราะอย่างขัดเขินท่าทางจะอายใบตองมากตอนนี้

"ส่วนใบตองไม่เคยมาเชียงใหม่เลยสักครั้งในชีวิต นี่เป็นครั้งแรกแต่ว่าต้องอยู่ยาว4ปีเลยทีนี้ฮ่าๆ" ใบตองพูดขึ้นแล้วก็ยิงมุขให้เพื่อนใหม่ขำไปด้วย

"ไม่เป็นไรนะเพื่อนใบตองเดียวน้ำอิงจะพาเที่ยว ถึงบ้านน้ำอิงจะอยู่ต่างอำเภอแต่ว่าน้ำอิงมาเรียนที่อำเภอเมืองตั้งแต่ม.1 เชียวชาญทุกซอกทุกมุมในตัวจังหวัดแห่งนี้" น้ำอิงพูดขึ้นอย่างโออวดพร้อมจะเป็นเจ้าถิ่นที่ดีให้กับใบตองเต็มที่

"โอ้ใบตองขอฝากตัวกับเพื่อนน้ำอิงคนสวยเอาไว้ด้วยนะคะ" ใบตองรู้สึกว่าระหว่างคุยหยอกล้อของเราสองคนทำให้สนิทกันได้อย่างรวดเร็วเกินคาด

"ได้เลยจ้าว" สาวเหนือยิ้มจนตาหยีให้กับใบตอง

"น้ำอิงมีรถมอเตอร์ไซค์คันเล็กเอาไว้ขับในมอด้วยเพื่อความสะดวก ใบตองนั่งรถมอไซค์ได้ไหม" เพื่อนใหม่ถามอย่างไม่แน่ใจ ใบตองทำหน้าสงนเพราะกำลังคิดในใจว่าบุคลิกของเธอเหมือนพวกคุณหนูหรืออย่างไรเพื่อนใหม่ถึงถามแบบนั้น

"นั่งได้ตอนเรียนอยู่ที่กรุงเทพใบตองนั่งกลับบ้านเวลารีบๆ บ่อยจ้า ว่าแต่ทำไมถามแบบนั้นละน้ำอิง"

"ขอโทษนะคือว่าแวปแรกที่เข้ามาในห้องน้ำอิงดูลักษณะใบตองแล้วเหมือนลูกคุณหนูเลยกลัวว่าจะไม่เคยนั่งมอไซค์นะสิ" น้ำอิงบอกเหตุผลที่เธอต้องถามใบตองแบบนั้นด้วยความไม่แน่ใจ

"ฐานะทางบ้านใบตองธรรมดาผู้ปกครองเป็นครู ใบตองเลยเลือกที่จะเรียนศึกษาศาสตร์เพื่อเป็นเหมือนท่านที่เป็นแบบอย่างให้ใบตองเห็น ไม่ได้ร่ำรวยอะไรเลย" ใบตองเล่าให้เพื่อนใหม่ฟังตามจริงอย่างไม่อาย

"จริงดิ๊ ท่าทางใบตอเหือนพวกนักเรียนที่มาจากโรงเรียนนานาชาติค่าเทอมแพงๆ อย่างนั้นแหละ ในแวปแรกจนถึงตอนนี้ที่ใบตองเล่าเองนี่แหละน้ำอิงยังไม่ค่อยอยากจะเชื่อเลย" เพื่อนใหม่ของใบตองคนนี้ดูท่าจะเป็นคนคิดแบบไหนจะพูดออกมาเลย

"โอ้น้ำอิง! ดูแม้นยิ่งกว่าหมอดูนะเนี้ยเพื่อนใหม่ ใช่แล้วใบตองจบมัธยมจากโรงเรียนนานาชาติในกรุงเทพจริงๆ นี่บัตรนักเรียนใบตอง" ใบตองถึงขนาดเปิดกระเป๋าสตังเอาบัตรนักเรียนที่จบแล้วยื่นให้เพื่อนใหม่ดูพร้อมกับรู้สึกทึ่งกับวิธีอ่านคนเพียงไม่นานของน้ำอิง นับว่าเพื่อนใหม่คนนี้เก่งด้านดูคนและเท่าทันผู้อื่นอย่างเหลือเชื่อสำหรับคนอายุเท่านี้

"โอโหโรงเรียนนี้ติดหนึ่งในสิบที่มีค่าเทอมสูงที่สุดในประเทสเราเลยนี่ ไหนใบตองบอกว่าตัวเองฐานะธรรมดาไม่ได้ร่ำรวยเลยละ" น้ำอิงร้องขึ้นมองใบตองอย่างจับผิด

"ฮ่าๆ ไม่ต้องจ้องมองใบตองตาเป็นประกายขนาดนั้นหรอกเพื่อนใหม่ ใบตองเป็นเด็กทุนตั้งแต่เกรด7ถึงเกรด12เลยทำให้ได้เรียนฟรีจนจบมานี้แหละ ส่วนมาเรียนที่นี่เลือกที่จะไม่ขอทุนเพราะมีแต่ทุนผูกมัดใบตองอยากลองใช้ชีวิตตามใจตัวเองในอนาคตหลังเรียนจบไม่อยากกะเกณฑ์เรื่องอาชีพและสถานที่ทำงานจนเกินไปเลยเลือกใช้ทุนผู้ปกครอง ต้องอยู่หอในเพื่อประหยัดเงินอย่างไงละ" พูดจบก็ถึงกับเปิดขวดน้ำเปล่าขึ้นจิบเพราะรู้สึกคอแห้ง

"ว้าวใบตองต้องเรียนเก่งมากแน่ๆ เลยโดยเฉพาะภาษาอังกฤษ" น้ำอิงรีบขยับเข้ามาใกล้ใบตองอย่างออดอ้อน

"กะก็พอได้อยู่ แต่อะไรเนี้ยถึงกับขยับมาใกล้ใบตองขนาดนี้มีอะไรหรือเปล่า" ใบตองถึงกับผละออกจากเพื่อนใหม่ด้วยความตกใจ

"ส่วนน้ำอิงเรียนจบมัธยมจากโรงเรียนรัฐประจำจังหวัดเชียงใหม่ พ่อแม่เป็นเจ้าของสวนผลไม้ที่เชียงดาวมีหน้าร้านตรงถนนคนเดินชื่อดังของจังหวัด ฐานะพอกินพอใช้ ถนัดภาษาจีนมากกว่าภาษาอังกฤษ อะเอ่ออืมจะพูดว่าน้ำอิงถนัดภาษาอังกฤษก็จะกระด่างปากเอาเป็นว่าพอสอบผ่านๆ แบบเกินคาบเส้นมาอย่างหวุดหวิดตลอดชีวิตก็ได้เพราะงั้นในฐานะเด็กจบโรงเรียนนานาชาติมาได้โปรดติวให้เค้าหน่อยนะเพื่อนใบตอง" น้ำอิงจับมือใบตองเขย่าด้วยความหวัง

"อะโอเคจ้าได้ๆ แต่บอกไว้ก่อนนะว่าช่วยเท่าที่ใบตองพอมีความรู้ที่จะช่วยได้นะ" ใบตองรีบบอกเพื่อไม่ให้เพื่อนใหม่คนนี้ตั้งความหวังกับตัวของเธอเอาไว้มากจนเกินไปแล้วผิดหวัง

"แค่รับปากก็ดีมากแล้วเพื่อนใบตอง" จากนั้นน้ำอิงก็รีบเก็บของให้เข้าที่อย่างไว้จนมองตามแทบไม่ทัน ใบตองได้แต่อมยิ้มกับการมีเพื่อนใหม่คนแรกในรัวมหาลัยของเธอ

"เสร็จแล้วใบตอง ขอเข้าห้องน้ำแปบแล้วค่อยออกไปเที่ยวกัน เดียวไกด์น้ำอิงพาเลาะเองจ้าว" สาวเหนือรีบเข้าไปทำธุระในห้องน้ำทันทีที่พูดจบ ส่วนใบตองเอาโทรศัพท์มาส่งข้อความตอบคุณยายและเพื่อนสนิทที่กลับถึงกรุงเทพเรียบร้อยแล้วตอนนี้

พร้อมกับบอกเล่าว่าได้เจอรูเมทแล้วเท่าที่ได้พูดคุยกันตอนนี้ดีมากแต่ว่าไม่รู้ว่าในอนาคตจะเป็นอย่างไรก็ต้องดูกันไปนานๆ ก่อนแล้วค่อยตัดสินกันอีกที

"ไปกันเถอะใบตอง น้ำอิงพร้อมแล้วลุยกันเลยจนกว่าหอจะปิดสี่ทุ่มไป๊" น้ำอิงหยิบกระเป๋าสะพายข้างใบเล็กขึ้นสะพายพร้อมกับหยิบรองเท้าผ้าใบมาใส่ดูท่าจะเขมักเขม้นน่าดู

"ไปกันเลยจ้า" ใบตองกับน้ำอิงต่างก็เดินออกจากห้องด้วยความมุ่งหมาย คนหนึ่งนำหน้า

อย่างคุ้นทาส่วนอีกคนเดินตามด้วยความตื่นเต้นกับสิ่งใหม่ที่กำลังจะได้เจอ

"เอาหมวกกันน็อกใส่ไว้เพื่อกันตำรวจเพราะตอนนี้พึ่งจะบ่ายสามตำรวจยังไม่เลิกงานเดียวโดนเรียกแล้วจะยุ่ง" น้ำอิงยื่นหมวกกันน็อกใต้เบาะรถมอไซค์ให้ใบตองใส่ใบสีดำ ส่วนตัวน้ำอิงก็หยิบหมวกกันน็อกอีกใบสีดำเช่นกันมาใส่

"เพื่อความปลอดภัยด้วยเถอะน้ำอิงอย่าลืมข้อนี้ด้วยนะเพื่อน ว่าแต่ทำไมมีแต่หมวกสีดำเป็นผู้หญิงที่ชอบสีดำเหรอ" ใบตองขึ้นนั่งรถมอไซค์ขนาดที่ใส่หมวกเรียบร้อยและน้ำอิงก็สตาร์ทรถพร้อมแล้ว

"เปล่าหรอกของแฟนน้ำอิงหน่ะใบตอง เขาทิ้งเอาไว้รถเราเลยมีแต่สีดำ" อ้าวเพื่อนใหม่ที่คิดว่าไม่น่าจะมีความรักทีก็มีแฟนไปแล้วหรือนี่

"อ่อแบบนี้นี่เอง"

"เกาะน้ำอิงแน่นอนนะจะไปแล้ว" น้ำออิงลดกระจกลงพร้อมออกตัว แรงลมปะทะเข้ามาเต็มร่างและแล้วใบตองก็ค้นพบอีกหนึ่งอย่างคือเพื่อนใหม่คนนี้ของเธอตีนผีดีๆ นี่เองขาแว่นของจริงเสียงจริงเลยยัยคนนี้ ใบตองจับบ่าน้ำอิงเอาไว้แน่นด้วยความกลัวรถล้มก่อนที่จะเปิดเรียนวันแรกเสียแล้วไหมเนี้ยชีวิตรัวมหาลัย

"น้ำอิงขับช้าหน่อย ใบตองกลัว!" ใบตองเปิดกระจกหมวกกันน็อกขึ้นพร้อมตะโกนเสียงดังแข่งกับลมที่แรงตามความเร็วสูงที่เพื่อนกำลังบิดอยู่

"อะไรนะ! ไม่ได้ยินพูดใหม่ซิ!" น้ำอิงตะโกนแข่งกับแรงลมเพื่อถามใบตอง

"น้ำอิงขับรถช้าๆ หน่อย!" ใบตองเพื่อเสียงตะโกนให้ดังขึ้นไปอีกเพื่อให้เพื่อผ่อนความเร็วลง

"ไม่ต้องกลัวน้ำอิงมีใบขับขี่รับรองปลอดภัย แยกหน้าก็ถึงร้านสุกี้ชื่อดังแล้ว!" คิดว่าเพื่อนใหม่จะผ่อนความเร็วลงแต่ไม่เลยเจ้าตัวกับบิดเต็มที่จนใบตองถึงกับปิดตาด้วยความกลัวไม่กล้ามองข้างหน้าเพราะกลัวซน

"ถึงแล้วใบตอง ปลอดภัยหายห่วงได้" น้ำอิงตบบ่าใบตองยิ้มหน้าซื่อตาใสแต่ใจคดมากในความรู้สึกของใบตอง

"ใบตองคิดว่าตัวเองจะไม่รอดซะแล้ว" ใบตองพยุงร่างกายที่แทบจะล้มลงไปนั่งกองลงบนพื้นให้ยืนตรงให้ไหว ขาสั่นจนแทบก้าวเดินออกไปไม่ไหว รู้สึกเข็ดขยายกับการนั่งรถกับเพื่อนสาวคนนี้มาก

"ไหวไหมเนี้ยใบตอง" น้ำอิงเปิดกระเป๋าสะพายของเธอค้นยาดมยี้ห้อดังยื่นมาตรงหน้าใบตองด้วยความเห็นใจ

"ไม่อยากโกหกว่าไหวเลยน้ำอิง เธอขับรถได้น่ากลัวมากที่สุดตั้งแต่ฉันเคยนั่งมาเลยเฮ้อ" ใบตองถึงกับถอดหายใจ แต่เมื่อคิดถึงบุคคลที่ชอบขับมอไซค์และขับได้น่ากลัวพอกันกับเพื่อนใหม่ใบหน้าของเขาที่ไม่ได้เจอมานานกว่าสามปีก็ลอยเข้ามาให้เห็นทันที