ตอนที่ 32 เที่ยวดอย

"อือเริ่มรู้สึกดีแล้ว" ใบตองรับยาดมมาดมเองพอมือว่างจากการจับยาดมแล้วน้ำอิงก็ไม่อยู่เฉยมีการบีบนวดตามต้นคอบ่าไหล่ให้กับใบตอง

"เอาดื่มน้ำหวานจะได้สดชื่น" พี่สีครามหายปแล้วกลับมาพร้อมน้ำหวานหนึ่งขวดให้ฉันดื่ม

"ขอบคุณค่ะ" เขาพยักหน้ารับ

"เอานี้กุญแจห้องพวกมึงส่วนค่าห้องจ่ายคนล่ะห้าสิบเปอร์เซ็นต์ตามที่ตกลงกันไว้นะโว้ย" พี่สีครามพูดขึ้นพร้อมกับแจกจ่ายให้กุญแจห้องพักให้กับเพื่อนของเขา

"เอ่อขอบใจมากเพื่อน" มองดูแล้วก็นับคร่าวทั้งเพื่อนผู้ชายและผู้หญิงสิบคนได้ก็รถตั้งสี่คันคนย่อมเยอะเป็นธรรมดาแล้วคือเธอดันมาเมารถอยู่คนเดียวน่าขายหน้านัก ใบตองได้แต่ยิ้มเจือนตอบรับการทักทายของรุ่นพี่เพื่อนพี่สีคราม

"ให้น้องไปพักเถอะสีครามดูหน้าไม่ค่อยจะไหวแล้วนะมึง" เพื่อนครหนึ่งของเขามองมายังฉันอย่างเห็นใจส่วนคนอื่นๆ ก็มีมองมาแต่หลากหลายอารมณ์ตามปะสาคนที่ไม่คุ้นเคยกันสักเท่าไหร่

"เอ่อๆ พวกมึงแยกย้ายกันไปพักผ่อนแล้วถ้าอยากทำกิจกรรมอะไรก็มาบอกที่เคาท์เตอร์เดียวพวกเขาจัดโปรแกรมให้อันนี้กูสั่งไว้แล้วฟรีได้เลย"

"ขอบใจมากเสี่ยคราม" เพื่อนอีกคนของพี่สีครามแซวเขา ส่วนเจ้าตัวก็หยักไหล่แบบยอมรับแล้วพากันเดินไปยังห้องพักตามที่พนักงานนำทาง

เหลือเพียงใบตองกับฟ้าส่วนน้ำอิงก็เดินไปพร้อมกับแฟนหนุ่ม

"ใบตองลุกไหวไหม" สีหน้าแสดงออกว่าเป็นห่วงและไม่ค่อยไว้วางใจในอาการของใบตอง

"ค่ะไหว" ใบตองลุกขึ้นโดยมีฟ้าช่วยประคอง

"แล้วตอนเที่ยงออกมาทานอาหารนะครับ" พี่สีครามเดินมาส่งถึงห้องแล้วเขาก็จากไป

"เขาจีบแกชัวใบตองชัดขนาดนี้ไม่รู้จะชัดยังไงแล้วนะเพื่อน" พูดแซวใบตอง

"เอ่อๆ ชั่งเถอะขอนอนพักสักงีบก่อนแล้วเที่ยงปลุกหน่อยแล้วกันนะ" ไม่รู้จะแก้ต่างยังไงให้ตัวเองแล้ว เลยคิดว่าชิงหลับตัดจบปัญหาตรงหน้าดีกว่า

"ไม่เนียนเลยจ้าเพื่อน" ฟ้าบ่นแล้วก็เดินออกไปดูวิวริมระเบียง งสัยจะตั้งกล้องถ่ายรูปเองเห็นตอนลงมารอข้างล่างหอคิดว่าไม่น่าจะพลาดเก็บภาพสวยๆ

พอได้นอนลงไปบนเตียงใบตองก็ไม่รู้ตัวว่าตนเองหลับไปนานเท่าไหร่จนฟ้าปลุกให้ตื่น

"เที่ยงแล้วเหรอฟ้า"

"ใช่ดีขึ้นยังแต่สีหน้าไม่ซีดแล้วนะ" ฟ้ามองสำรวจใบตอง

"อืมรู้สึกสดชื่นขึ้นมากๆ แล้ว เดียวขอทำธุระแปบนึงแล้วค่อยลงไปห้องอาหาร"

ห้องอาหาร

ในห้องอาหารใหญ่มากอย่างที่ไม่คาดคิด ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเวลสี่ปีบ้านพี่สีครามจะเริ่มต้นธุรกิจจากที่ล้มละลายกลับมาได้อย่างรวดเร็วขนาดนี้

"ที่บ้านพี่สีครามรวยมากเลยเนอะใบตอง" ฟ้ากระซิบเสียงเบาให้ได้ยินกันเพียงสองคนขนาดที่มองบรรยากาศภายในห้องอาหารของรีสอร์ทแห่งนี้

"อืมก็คงงั้นมั้ง" ใบตองพยักหน้าเออออไปตาม

"จะไหวเหรอว่ะ" ฟ้ากระซิบเบาลงมากกว่าเดิมสีหน้าเป็นห่วงส่งมาให้ใบตอง

"เดียวก็บอกแล้วว่าไม่ได้คบกัน แค่รู้จักกันเท่านั้นไหมทำไมต้องไหวด้วย" ใบตองย่นจมูกใส่ฟ้าที่เธอพูดเท่าไหร่ก็ไม่ยอมฟังกันบ้างเลยแล้วนี่คิดไปไกลถึงไหนแล้วเนี้ยยังจะถามว่าไหวไม่ไหวอะไรอีก

"เฮ้อโอเคๆ เข้าใจแล้วค่ะเพื่อน" ฟ้าถอดหายใจแรงใส่ใบตอง

"สองที่นะคะ" พนักงานที่ยืนต้อนรับอยู่ถามพวกเราสองคนขึ้นมา

"ค่ะ" แล้วพนักงานก็พาไปนั่งพร้อมกับเมนูให้สั่ง วิวภูเขาสูงเต็มไปด้วยต้นไม้เขียวขจีและก้อนเมฆสีฟ้าขาวมองเห็นเหมือนอยู่ใกล้พาให้รู้สึกสัมผัสธรรมชาติอย่างใกล้ชิด

"น้ำอิงล่ะลงมากินข้าวแล้วเหรอ" ใบตองถามหาเพราะยังไม่เห็นเพื่อนอีกคน

"เห็นว่าสั่งไปกินในห้องตามปะสาคนมาสวีทกับแฟนนั้นแหละปล่อยไป แต่ว่าเห็นว่าตอนเย็นจะมีปาร์ตตี้ปิ้งย่างรอบกองไฟกันที่ลานส่วนตัวของพี่สีครามแหละ" ฟ้าบอกเรื่องโปรแกรมใบตองพนักบ้านรับพร้อมกับชิมอาหารที่มาเสิร์ฟของตรงหน้า พอเปิดโทรศัพท์พี่สีครามก็ส่งโปรแกรมมาให้เธอเหมือนกัน

"นั้นสิเนอะเราสองสาวโสดก็ต้องกินข้าวกันสองคนแบบนี้แหละเนอะ"

"โสดแบบไม่สนิทค่ะพวกเราสอง" ฟ้าเถียงเชิดหน้าอย่างสาวมั่นตามปะสา ทำเอาใบตองถึงกับขบขำ

กินไปคุยไปจนกระทั้งอิ่มแแล้วพวกเราสองคนก็สั่งชาเขียวมาดื่มคนล่ะแก้วพร้อมกับขนมเค้ก ผลักกันถ่ายรูปเพื่ออัพลงโซเซียล

"อ้าวมานานยังครับ" พี่สีครามถามขึ้นขนาดที่ถ่ายรูปกันอยู่

"เราสองคนมาได้จะสองชั่วโมงแล้วค่ะพี่สีคราม" ใบตองตอบคนตัวสูงที่เดินเข้ามาหาพวกเรา

"ตอนนี้ก็บ่ายสองแล้วนี่เนอะพี่มัวแต่อยู่ในออฟฟิศจนลืมดูเวลาไปเลย" สีหน้าเหนื่อยล้าของเขาทำให้ฉันรู้สึกเป็นห่วงขึ้นมา

"พี่สีครามกินข้าวยังคะ" ฉันอดที่จะถามเขาอย่างเป็นห่วงไม่ได้ มองอีกทีไม่รู้ว่าฟ้าแอบหนีไปตอนไหนตอนนี้เป็นเราสองคนที่นั่งร่วมโต๊ะกันอยู่

"ยังเลยครับเดียวพี่จะต้องไปดูไร่ต่อวันนี้มีนัดส่งผลผลิตพอดีต้องไปดูความเรียบร้อยก่อนสินค้าออกจากไร่ เดียวห้าโมงครึ่งนัดปิ๊งย่างรอบกองไฟกัน พี่จะกลับมาใบตองอยู่กับเพื่อนไปก่อนนะ"

"ค่ะ พี่สีครามก็หาแชทวิชทานรองท้องด้วยนะ เอ่อ...ใบตองเป็นห่วงทำงานหนักก็รักษาสุขภาพด้วยนะคะ"

"ครับพี่ไปก่อนนนะ" พี่สีครามยิ้มให้ใบตองใบหน้าของเขาขึ้นสีแดงระรื่น ร่างสูงหันหลังกลับออกไปจากห้องอาหาร

"อะแฮ่ม่ายรูปกันต่อไหมใบตอง" ฟ้าที่โผล่กลับมาแล้วชูกล้องในมือพร้อมยิ้มอย่างล้อเลียน

"ถ่ายก็ถ่ายจ้า" ใบตองรู้สึกว่าตนเองกำลังเขินสายตาของเพื่อนที่มองมาอย่างล้อเลียน

ตอนเย็น

เพื่อนพี่สีครามที่มาด้วยจริงๆ มีเจ็ดคนรวมพี่ภูมิแฟนของน้ำอิง มีผู้ชายห้าคนผู้หญิงอีกสองคนที่เป็นแฟนของเพื่อนในกลุ่มของพี่สีครามเห็นว่ารุ่นเดียวกันหมดนั้นก็แปลว่าพวกเขาอยู่ปี4และเป็นรุ่นพี่ของพวกเธอสามคน

มีทั้งเตาหมูกระทะและเตาปิ๊งบาบิคิวตั้งอยู่หลายเตา

"ไอ้ครามเมื่อไหร่จะมาว่ะ" สารพันแอลกอฮอร์ถูกขนมาวางไว้บนเสื่อที่ถูกปูไว้ให้นั่งกัพื้นรอบกองไฟกองใหญ่ที่อยู่ตรงกลางลานบ้านพักแห่งนี้ วิวที่มองออกไปเป็นภูเขาสวยงาม

"รอมันก่อนพวกมึงจะพึ่งเริ่มดิ๊" พี่ภูมิห้ามเพื่อนของเขาที่จะเปิดขวด

"แต่หมูกระทะกินก่อนได้ป่ะ" พี่มินแฟนของเพื่อนพี่สีครามที่แนะนำตัวกับกลุ่มใบตองถามแฟนเธอ

"ได้ตามสบายเลยสาวๆ จะให้มาหิ้วท้องรอไอ้ครามที่ไปทำงานก็ใช่เรื่องเดียวมันก็คงถึงกินก่อนเลย รอแค่เหล้าเท่านั้น" พวกผู้ชายเอากีต้ามาเล่นขับกล่อมพร้อมกับเปิดเครื่องเสียง บ้านหลังนี้ถือว่าห่างรีสอร์ทและมีความเป็นส่วนตัวจะเสียงดังก็ได้ไม่ต้องกลัวรบกวนแขกที่เข้ามาพัก

"น้องใบตองเป็นแฟนกับสีครามเหรอ" พี่มินถามใบตองขึ้นมาในขนาดที่พวกเราห้าสาวตั้งวงรอบเตาหมูกระทะห่างจากวงผู้ชาย

"เอ่อเปล่าค่ะ" พอโดนถามแบบนั้นใบตองก็ได้แต่ต้องตอบไปตามความจริง

"ดีเลย โล่งอกคือว่าเพื่อนพี่มันแอบชอบสีครามยากจะจีบ ทีแรกมันชวนมาเที่ยวที่รีสอร์ทของที่บ้านตัวเองพร้อมกับบอกว่ามีรุ่นน้องผู้หญิงต่างคณะมาด้วยก็นึกว่าน้องจะเป็นแฟนมันเสียอีก พี่ล่ะเชียร์เพื่อนตัวเองต่อได้" น้ำอิงทำตาโตขยิบตาให้กันกับฟ้า ส่งซิกมาให้ใบตองเป็นคนตอบโต้รุ่นพี่สาวสองคนนี้

ใบตองส่ายหน้าไม่ยอมพูดแล้วยิ้มบางๆ ให้พร้อมกับก้มหน้าก้มตากินหมูกระทะที่ปิ้งสุกอย่างเงียบๆ ไม่แสดงความคิดเห็นอะไรออกมา

จากนั้นวงหมูกระทะของสาวๆ ก็กินไปเมาส์มอยเรื่องดาราซีรี่ย์ไปเรื่อยตามปะสา