พี่สาวดาวคณะกับไอ้เด็กวิศวะข้างบ้าน

พี่สาวดาวคณะกับไอ้เด็กวิศวะข้างบ้าน

last updateLast Updated : 2025-01-24
By:   น้ำผึ้งสีเลือด   Updated just now
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
6Chapters
5views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
Scan code to read on App

ชอบพูดว่าผมเป็นหมา รู้หรือเปล่าครับว่าผมไม่ใช่หมาตัวน้อยๆ ที่พี่ชอบลูบหัวตอนเด็กอีกแล้ว เพราะผมคือหมาพิทบูล พร้อมขย้ำพี่ทุกเมื่อ!

View More

Latest chapter

Free Preview

คำโปรย

ย้อนกลับไป 10 กว่าปีก่อนรั้วไม้กั้นระหว่างบ้านหลังเล็กๆ เป็นที่ประจำของเด็กคนนึงที่ชื่อว่า ราม ทุกวันจะมายืนเกาะหน้ารั้วรอพี่สาวคนสวยนั้นกลับมาจากโรงเรียน พี่สาวที่แสนใจดี แสนสวย น่ารัก จนทำให้เด็กคนนึงตั้งมั่นกับตัวเองไว้ว่าโตขึ้นจะเป็นแฟนกับพี่สาวคนนี้ให้ได้"รามรักพี่พริม""แก่แดดใหญ่แล้วนะเรา"แต่แล้วก็มีเรื่องไม่คาดฝันเกิดขึ้น คุณยายที่เป็นยายแท้ๆ ของราม นั่งเหงาหงอย เศร้าสร้อย เพราะแม่ของรามมาพารามไปอยู่ด้วย หลังจากนั้นเขาก็หายไปเลย เด็กน้อยที่เคยมายืนเกาะรั้วทุกเช้าเย็นหายไปโดยที่ไม่มีข่าวคราวเลยเป็น 10 ปีจนกระทั่ง..."หวัดดีครับพี่พริม""???""รามเองครับ""น้องราม...เหรอ!!"ไม่อยากจะเชื่อสายตาของตัวเอง เด็กน้อยตัวผอมแห้งเห็นกระดูกในวันนั้นเมื่อ 10 กว่าปีก่อน กลับกลายมาเป็นหนุ่มร่างกายบึกบึนกำยำ หล่อ ดูดี เท่ห์ แถมเป็นเด็กนักเรียนวิศวะด้วยโชคชะตาได้พาเขากลับมาอีกครั้ง เด็กน้อยในวันนั้นกลายเป็นหนุ่มหล่อไปซะแล้ว แถมดูฮอตไม่น้อยเลยความทรงจำแสนหวาน รักแรกที่เคยตั้งมั่นไว้ว่าโตขึ้นจะขอพี่สาวคนสวยเป็นแฟน เขายังคงตั้งใจไว้แบบนั้น ถึงตอนนั้นจะเป็นคำพูดของเด็กที่ดูเหมือนแก่แดด แต่ใค...

Interesting books of the same period

Comments

No Comments
6 Chapters
คำโปรย
ย้อนกลับไป 10 กว่าปีก่อนรั้วไม้กั้นระหว่างบ้านหลังเล็กๆ เป็นที่ประจำของเด็กคนนึงที่ชื่อว่า ราม ทุกวันจะมายืนเกาะหน้ารั้วรอพี่สาวคนสวยนั้นกลับมาจากโรงเรียน พี่สาวที่แสนใจดี แสนสวย น่ารัก จนทำให้เด็กคนนึงตั้งมั่นกับตัวเองไว้ว่าโตขึ้นจะเป็นแฟนกับพี่สาวคนนี้ให้ได้"รามรักพี่พริม""แก่แดดใหญ่แล้วนะเรา"แต่แล้วก็มีเรื่องไม่คาดฝันเกิดขึ้น คุณยายที่เป็นยายแท้ๆ ของราม นั่งเหงาหงอย เศร้าสร้อย เพราะแม่ของรามมาพารามไปอยู่ด้วย หลังจากนั้นเขาก็หายไปเลย เด็กน้อยที่เคยมายืนเกาะรั้วทุกเช้าเย็นหายไปโดยที่ไม่มีข่าวคราวเลยเป็น 10 ปีจนกระทั่ง..."หวัดดีครับพี่พริม""???""รามเองครับ""น้องราม...เหรอ!!"ไม่อยากจะเชื่อสายตาของตัวเอง เด็กน้อยตัวผอมแห้งเห็นกระดูกในวันนั้นเมื่อ 10 กว่าปีก่อน กลับกลายมาเป็นหนุ่มร่างกายบึกบึนกำยำ หล่อ ดูดี เท่ห์ แถมเป็นเด็กนักเรียนวิศวะด้วยโชคชะตาได้พาเขากลับมาอีกครั้ง เด็กน้อยในวันนั้นกลายเป็นหนุ่มหล่อไปซะแล้ว แถมดูฮอตไม่น้อยเลยความทรงจำแสนหวาน รักแรกที่เคยตั้งมั่นไว้ว่าโตขึ้นจะขอพี่สาวคนสวยเป็นแฟน เขายังคงตั้งใจไว้แบบนั้น ถึงตอนนั้นจะเป็นคำพูดของเด็กที่ดูเหมือนแก่แดด แต่ใค
last updateLast Updated : 2025-01-24
Read more
ตอนที่ : 01 ไม่ได้เจอกันนาน
ณ บ้านสองชั้นหลังไม่ใหญ่ บรรยากาศนั้นร่มรื่นเต็มไปด้วยต้นไม้ สะอาดตาเพราะมีคนคอยดูแลปัดกวาดใบไม้อยู่ตลอด ด้านในตัวบ้านนั้นก็เป็นระเบียบเรียบร้อย เพราะมีคนเป็นแม่คอยดูแลปัดกวาดเช็ดถูให้อยู่ในสภาพที่สวยงามเสมอเช่นกันบ้านหลังนี้มีสมาชิกอยู่ด้วยกันทั้งหมดสามคน มีพ่อแม่และลูกสาวแสนสวย"พริม เสร็จแล้วหรือยังลูก แม่จะให้เอาขนมไปให้คุณยายดอกไม้ด้วย""ค่าแม่ อีกแป๊บนึงก็เสร็จแล้วค่ะ" ฉันตะโกนตอบกลับแม่สวัสดีฉันชื่อพริม นักศึกษาปีสี่ของมหาวิทยาลัยในตัวจังหวัด แต่ดีที่บ้านของฉันอยู่ในตัวจังหวัดเลยการเดินทางเลยไม่ไกลตึก ตึก ตึกขาเรียวก้าวลงบันไดมาด้วยความรวดเร็ว พร้อมทั้งกระเป๋าสะพายพะรุงพะรัง จนคนเป็นแม่ที่ได้เห็นนั้นอดที่จะถอนหายใจไม่ได้"เมื่อไหร่จะเปลี่ยนกระเป๋าล่ะลูก มันขาดหมดแล้วนั่น""ยังใช้ได้อยู่ค่ะแม่""เอา ออกไปแล้วก็เอาขนมไปให้คุณยายดอกไม้ด้วย""ได้ค่ะแม่"คุณยายดอกไม้ เป็นคุณยายที่อยู่ข้างๆ บ้านฉันเองแหละ เห็นมาตั้งแต่เด็กแล้ว คุณยายดอกไม้เป็นคุณยายที่รักเด็กมาก ใจดีมาก นิสัยของแกคือชอบเข้าวัดทำบุญ แต่ก่อนแกชอบทำขนมแล้วเอามาฝากฉันเป็นประจำ แต่ตอนนี้แกอายุมากแล้วก็เลยไม่ได้ทำขนมอี
last updateLast Updated : 2025-01-24
Read more
ตอนที่ : 02 ขอจีบพี่สาว
หลังจากวันนั้นผ่านไป พริมก็ยังถูกรามตามวุ่นวายอยู่เรื่อยๆ ต้องเจอหน้ากันที่บ้านทุกวัน หลีกเลี่ยงก็ไม่ได้เพราะบ้านอยู่ติดกัน แต่บางครั้งก็แอบรู้สึกว่ารามนั้นตั้งใจมาดักรอเจอเธอมากกว่าฟึ่บ~"เฮ้ย!!" ฉันตกใจจนแทบจะร้องกรี๊ด กำลังยืนตากผ้าอยู่ดีๆ ก็มีคนโผล่พรวดออกมา หมอนี่มันยังไงกันนะ ถึงได้ชอบโผล่มาเงียบๆ แบบนี้ตลอด"หวัดดีครับ""ราม!""ตกใจผมเหรอครับ ขอโทษครับ""....." ฉันถอนหายใจพร้อมกับส่ายหน้า ไม่ได้พูดอะไรกับเขาต่อ ตั้งหน้าตั้งตาตากผ้าเพราะยังมีงานที่ต้องทำอีกเยอะ"เย็นนี้ไปเที่ยวตลาดกันไหมครับ""ไม่ว่างต้องทำงาน""แป๊บเดียวเองครับ""นายอยากไปก็ไปเองสิ จะมาชวนพี่ไปทำไม""ก็ผมอยากให้พี่ไปด้วยนี่ครับ""พี่ไม่ว่าง งานเยอะ""อืม...มีอะไรให้ผมช่วยมั้ยครับ ผมเก่งนะครับ""หึ ขนาดนั้นเชียว""ใช่ครับ""งานของพี่ พี่จัดการเองดีกว่า ขอบใจที่อยากช่วย แต่ไม่เป็นไร"ถึงจะถูกปฏิเสธไปแล้ว แต่เขาก็ยังยืนเอามือวางกับเสารั้วเอาคางเกยไปบนหลังมือของตัวเอง และดูอยู่แบบนั้นแหละ ไม่ไปไหน แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เล่นเอาพริมถึงกับรู้สึกอึดอัด นี่มันไม่ใช่ตอนเด็กแล้วนะ ไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว"พี่พริมไม่คิดถึงผมบ
last updateLast Updated : 2025-01-24
Read more
ตอนที่ : 03 จูบแรก
ช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ในอีกหลายอาทิตย์ผ่านมาพ่อแม่ของพริมไม่อยู่บ้าน เพราะถูกเชิญไปงานบุญของญาติที่ต่างจังหวัด ซึ่งจะต้องไปค้างคืน เธอเลยต้องอยู่บ้านคนเดียว และเข้าช่วงวันหยุดพอดี ไม่รู้จะทำอะไรก็เลยเก็บกวาดทำความสะอาดรอบๆ บ้าน ทำหน้าที่แทนพ่อ"พี่พริมครับ ขึ้นไปทำอะไรบนนั้น?""อุ้ย ตกใจหมด!""ผมถาม ขึ้นไปทำอะไร ลงมาครับ เดี๋ยวก็ตกลงมาขาหักหรอก""พี่ขึ้นมากวาดใบไม้เฉยๆ""เดี๋ยวผมทำให้ครับ ลงมาเถอะ""ไม่เป็นไร พี่ทำเองดีกว่า""มันสูงนะครับ ถ้าพลาดตกลงมา พี่ขาหักได้เลยนะครับ""บอกว่าไม่เป็นอะไรไงเล่า เด็กนี่ตื๊อจริงวุ้ย!""พี่พริมค้าบ" ใช้เสียงอ้อนหลังคาที่เธอขึ้นมันอยู่ติดกับริมรั้วพอดี ซึ่งรามก็ยืนคุยกับเธอจากบ้านของเขานั่นแหละใบไม้มันหล่นลงมาใส่หลังคาบ้านจนเป็นกองพะเนิน ปล่อยเอาไว้แบบนี้คงได้พังซะก่อนแน่"หน้าตาก็สวย หุ่นก็ดี ผิวก็ขาว ได้เป็นดาวมหาลัยด้วย ขึ้นไปปีนทำไมครับ ทำอะไรให้มันเหมาะสมหน่อยสิ""!!!!" ไอ้เด็กบ้ารามมันกำลังยืนด่าฉันอยู่ข้างล่าง กล้าดียังไงถึงมาพูดกับฉันแบบนี้ แค่ปีนหลังคาแค่นี้เอง หาว่าฉันทำไม่ดีแล้วเหรอ"ถ้าตกลงมาหน้ากระแทกพื้น เสียโฉมขึ้นมา จะเป็นดาวมหาลัยยั
last updateLast Updated : 2025-01-24
Read more
ตอนที่ : 04 เงาตามตัว
มหาวิทยาลัยAA"พี่พริมครับ""....." ฉันได้แต่อุทานในใจ 'เขาอีกแล้วเหรอ' เจอกันที่บ้านทุกวันก็ว่าเหนื่อยแล้วนะ นี่ต้องมาเจอเขาที่นี่อีกไม่สิ เขาตั้งใจมาดักรอที่นี่ วันไหนเรียนเสร็จก่อนก็จะมาอยู่ที่นี่จนกว่าจะเลิกเรียนพร้อมกัน เขาจะขับรถมอเตอร์ไซค์ตามรถรับส่งที่ฉันนั่งไปจนถึงบ้าน พอถึงปากซอยหน้าบ้านเขาก็จะลงรถ และจูงมอเตอร์ไซค์เดินเข้าบ้านพร้อมกัน จนฉันไม่ไหวกับการกระทำของเขา สุดท้ายก็ได้นั่งซ้อนท้ายไปนั่นแหละนับวันเขายิ่งตามฉันเหมือนเงาตามตัว นอกจากเรียน และแยกกันนอนบ้านใครบ้านมัน มีที่ไหนบ้างที่เราจะไม่เจอกันเลย นี่ฉันก็ไม่รู้จะโกหกเพื่อนว่ายังไงแล้วเนี่ย"ผมซื้อนมสดมาให้ครับ" เขายื่นแก้วน้ำมาให้ฉัน มาครั้งไหนต้องมีของติดไม้ติดมือมาตลอด"ราม เมื่อไหร่นายจะเลิกมายุ่งกับพี่ เลิกมาที่นี่ได้แล้ว""ทำไมครับ ผมแค่มาเล่นเฉยๆ มาปกป้องพี่ไงครับ""นายนี่มัน...""กินให้อร่อยนะครับ ผมจะนั่งรอที่เก้าอี้ครับ""....." ฉันถอนหายใจแรง ก่อนจะเดินกลับไปหากลุ่มเพื่อน ที่นั่งอยู่อีกมุมนึงหน้าคณะเด็กวิศวะที่อื่นเข้ามาที่นี่ก็ไม่แปลกที่มีแต่คนมอง ฉันไม่รู้จะหลบสายตาใครยังไงแล้ว"อีพริม น้องข้างบ้านคนนั้น
last updateLast Updated : 2025-01-24
Read more
ตอนที่ : 05 หมาหวงก้าง
มหาวิทยาลัยAA"น้องพริมครับ น้องพริม""อ้าว พี่เปรม""กำลังจะกลับแล้วเหรอครับ""ค่ะ พี่เปรมมีอะไรหรือเปล่าคะ?""เอ่อ พี่จะชวนไปนั่งกินขนมครับ ร้านข้างๆ มหาลัยเรานี่เอง""....." พริมยืนนิ่งเหมือนกำลังคิด แต่อีกคนที่เดินมาด้วยกันหน้าเข้มรออยู่แล้ว เพราะได้ยินทุกประโยคคำพูดที่ทั้งสองคุยกัน จึงไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่ที่มีคนอื่นมายุ่งกับพี่คนสวยแบบนี้"ไปเถอะครับ เดี๋ยวพี่ไปส่งที่บ้านเอง""เอ่อแต่ว่า..""ถือซะว่าเป็นคำขอบคุณที่น้องพริมช่วยพี่แก้งานส่งอาจารย์ ไม่งั้นพี่ไม่จบแน่""งั้นก็ได้ค่ะ" คนตัวเล็กตอบรับคำขอ เพราะถ้าปฏิเสธเขาคงได้หาข้ออ้างมาเจอเธออีกแน่ๆ และต้องชวนเธอไปนั่นไปนี่อีก ไม่รู้จบ"งั้นก็ไปกันครับ" รุ่นพี่ยิ้มตอบรับด้วยความดีใจ"รามเดี๋ยวนายกลับก่อนเลยนะ ไม่ต้องรอพี่""ครับ? กลับไปไหนครับ?""กลับบ้านไง""แล้วพี่ล่ะครับ ไม่กลับเหรอ เดี๋ยวไม่ทันรถหรอกครับ""นายได้ยินที่พี่พูดกับรุ่นพี่แล้วนี่ อย่ามาทำไขสือหน่อยเลย""....." รามทำหน้าเมินเหมือนไม่รับรู้ ก็จริง เขาได้ยินทุกอย่างหมดแล้ว ไม่พอใจแต่ก็พูดอะไรไม่ได้ ต้องคีฟลุคเด็กน้อยตาใสต่อหน้าพี่สาวคนสวยข้างบ้านคนนี้"ราม เข้าใจหรือเ
last updateLast Updated : 2025-01-24
Read more
Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status