เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ : 26 ขึ้นห้องหมาเด็ก
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-05 08:14:36
บทที่เกี่ยวข้อง
พี่สาวดาวคณะกับไอ้เด็กวิศวะข้างบ้าน ตอนที่ : 27 ขึ้นขย่ม NC20+
พริมกระโจนโถมเข้าหาแฟนหนุ่มจนกระทั่งเขานั้นหงายหลังลงไปกับที่นอนฟูกหนาของตัวเอง จากนั้นเธอก็เป็นฝ่ายเล้าโลมเขาก่อน อยากรู้ว่ามันรู้สึกยังไงที่ต้องเป็นคนอยู่ข้างบน เพราะที่ผ่านมารามเป็นฝ่ายเริ่มก่อนตลอดเลย"อึก พะ พี่ครับ""....." พริมไม่ได้สนใจท่าทางที่พยายามขัดขืนของอีกฝ่าย อารมณ์เสียอยู่เล็กน้อย แต่ก็ช่างมันเถอะ"อ่าส์~ แฮ่ก! รุนแรงจังเลยนะครับที่รักของผม""อือ...อยู่นิ่งๆ สิราม""อืมพี่ครับ"พริมชะงักเพราะเสียงเรียกของอีกฝ่าย เธอมองหน้าของเขาก่อนจะโน้มใบหน้าลงบดเบียดริมฝีปากของตัวเองลงไปอย่างบ้าคลั่ง ลิ้นร้อนสอดเข้าไปในโพรงปากอุ่นตวัดลิ้นเลียอย่างรุนแรงจนหายใจกันแทบไม่ทันหน้าอกอวบก็เบียดเสียดลงไปกับอกแกร่งของร่างกำยำแน่น ชนิดที่ว่ารู้สึกได้ถึงแรงเต้นของหัวใจของกันและกันเลยทีเดียว"อืมพี่พริมครับ อ่าส์""....." ร่างบางผละตัวออกไปก่อนจะถอดเสื้อยืดของตัวเองออกต่อหน้าของแฟนหนุ่ม หน้าอกที่อวบปลิ้นออกมาจากชุดชั้นในครึ่งเต้านั้นมันทำให้รามอดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือขึ้นไปบีบเคล้นอย่างมันส์มือ "อึก..บะ เบาๆ สิพี่เจ็บนะ!""นมพี่ใหญ่จังเลยครับ มองข้างนอกนึกว่าคนไม่มีนม" นี่ถือว่าเป็นคำชมนะ เพราะ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-05พี่สาวดาวคณะกับไอ้เด็กวิศวะข้างบ้าน ตอนที่ : 28 แหวนแทนใจ
@หนึ่งปีต่อมารามเรียนจบมาได้สักพักแล้ว และหลังจากที่เรียนจบก็ได้ทำงานอย่างเต็มตัวเต็มเวลา และก็ได้รับหน้าที่คอยดูแลเป็นหูเป็นตาแทนอาที่เป็นเจ้าของที่นี่ เขาเป็นคนละเอียดมีฝีมือ เรื่องงานช่างไม่ต้องห่วงเลยถึงจะอายุเท่านี้แต่ประสบการณ์ทำงานก็มากเลยทีเดียวพอได้ทำงานเต็มเวลารามก็เริ่มจะมีเงินเก็บจากที่ตัวเองทำงานอยู่ทุกวัน มีมากพอจะซื้อของขวัญเล็กๆ น้อยๆ ให้กับแฟนสาวได้ในช่วงเวลาที่สำคัญของเธอรามกำเงินเก็บจำนวนนึงที่ได้มาจากการทำงานที่อู่เข้าร้านทองใกล้ๆ กับอู่ที่ทำงานอยู่สายตาคมกวาดมองแหวนทองที่ทางร้านวางโชว์หราอยู่ด้านหน้า กำลังเลือกลายและขนาดที่นิ้วของพริมจะใส่ได้ กะขนาดจากระยะสายตาของเขาเองเนี่ยแหละ ไม่เคยพลาดหรอก"อ้าวราม""หวัดดีครับเสี่ย"รามทักทายเจ้าของร้านทอง เสี่ยยักษ์ อายุรุ่นราวคราวเดียวกับอาที่เป็นเจ้าของอู่ ถึงรามจะไม่เคยมาใช้บริการร้านทองเลยสักครั้งแต่ก็พอจะรู้จักกันอยู่บ้าง เพราะเสี่ยยักษ์ก็เอารถไปใช้บริการที่อู่เป็นประจำอยู่เหมือนกัน"จะเอาแบบไหนล่ะหืม เลือกมาเลย เดี๋ยวเสี่ยลดราคาให้เป็นพิเศษ""อ๋อ ขอบคุณครับ""ซื้อให้แฟนเหรอ?""ครับ อยากได้แหวนสองสลึง วงเล็กๆ มีลาย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-05พี่สาวดาวคณะกับไอ้เด็กวิศวะข้างบ้าน ตอนที่ : 29 งานหมั้น
@อีกหนึ่งปีต่อมาณ บ้านของพริมมีงานเล็กๆ เป็นงานหมั้นระหว่างพริมกับราม ญาติพี่น้องทางฝั่งของพริมก็มาไม่กี่คน เพราะส่วนใหญ่อยู่ต่างจังหวัดไกลๆ กันหมด และมีเพื่อนๆ ของพริมไม่กี่คน ทางฝั่งของรามก็มีแค่ยายและเพื่อนๆ ที่อู่กับอาที่เป็นเจ้าของอู่เท่านั้นแม่ของเขาเหมือนถูกตัดขาดจริงๆ รามยอมติดต่อไปหาแม่ เพื่อให้ยายนั้นสบายใจ แต่คำตอบที่ได้กลับมาก็เล่นเอาจุกเหมือนกัน เขาไม่ได้ต้องการความช่วยเหลือ ไม่ได้ต้องการเงิน ไม่ได้ต้องการอะไรทั้งสิ้น นอกจากบอกให้รับรู้ รามรู้มาตั้งแต่แรกแล้วว่าการตัดสินใจไม่ไปอยู่กับแม่ที่ต่างประเทศมันจะเป็นยังไงไม่ใช่ไม่รัก ไม่ใช่ไม่เคารพ แต่บางเรื่องเราก็ต้องเป็นฝ่ายตัดสินใจเอง เพราะนี่คือชีวิตของเราถ้าเขาไปแล้วคุณยายจะอยู่กับใคร ที่ผ่านมาคุณยายก็อยู่โดยลำพังมาตลอดอยู่แล้ว ไม่รู้ว่าแม่ของเขาตัดสินใจแบบนั้นได้ยังไง ในมุมของคนเป็นลูกดูใจร้ายมากเลยนะตัดกลับมาที่งานหมั้น ทุกอย่างจัดขึ้นแบบเรียบง่าย ไม่ได้หวือหวา มีกินเลี้ยงกันนิดๆ หน่อยๆ ตามประสาเพื่อนเกลอ พูดคุยกับญาติผู้ใหญ่ที่มาร่วมเป็นสักขีพยาน เป็นงานหมั้นเล็กๆ ที่ดูอบอุ่นมากเลยทีเดียวเงินสด 99,999 ทองอีก 1 บาท
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-05พี่สาวดาวคณะกับไอ้เด็กวิศวะข้างบ้าน ตอนที่ : 30 ตอนจบ
@หลายปีต่อมาฉันกับรามเราแต่งงานกันแล้ว หลังจากที่ช่วยกันทำงานเก็บเงินและมีเงินเก็บมากพอ เราซื้อบ้านน็อคดาวน์ไว้หลังนึง ราคาไม่แพงเท่าไร แต่ก็ถือว่าอยู่ได้สบายมากสำหรับครอบครัวเล็กๆ อย่างเรา และบ้านของเราก็อยู่ไม่ไกลจากบ้านของพ่อแม่เท่าไรด้วยตอนนี้รามเปิดอู่เล็กๆ อยู่ใกล้บ้านส่วนอู่ที่เคยทำงานอยู่ก็ยังไปทำงานอยู่เหมือนเดิม รามทำงานหลายที่มากๆ จนบางครั้งฉันก็แอบห่วงสุขภาพของเขา กลัวว่าเขาจะพักผ่อนไม่เพียงพอหลังจากที่ย้ายบ้านมาอยู่ด้วยกันสองคนฉันก็ท้อง ทีแรกฉันก็กะว่าจะลาคลอดระยะยาวเลย เพราะตัวเองก็มีลาพักร้อนอยู่แล้ว แต่รามบอกให้ฉันลาออกจากที่นั่นมาเลย จะได้ไม่ต้องเจอคนแย่ๆ จนทำให้สุขภาพจิตของเราเสียอีก ยิ่งฉันท้องยิ่งไม่ควรอยู่ในสภาพแวดล้อมแบบนั้นเลยเราสองคนเริ่มต้นจากจุดเล็กๆ ถึงตอนนี้ก็ไม่ได้ร่ำรวยถึงขนาดที่อยู่บ้านนั่งกินนอนกินสบายๆ ไม่ต้องทำงาน เราแค่มีเก็บมากพอจะใช้จ่ายได้ไม่ลำบากก็เท่านั้นเองบวกกับปีก่อนคุณยายของรามเอาที่มาให้ รามก็เลยประกาศขาย เพราะถึงยังไงก็ไม่ได้ไปอยู่อยู่แล้ว ทำเลตรงนั้นขายได้หลายล้านเลยทีเดียว ที่ตัดสินใจขายเพราะเราสองคนวางแผนอนาคตกันเอาไว้แล้ว ฉันกับรา
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-05พี่สาวดาวคณะกับไอ้เด็กวิศวะข้างบ้าน คำโปรย
ย้อนกลับไป 10 กว่าปีก่อนรั้วไม้กั้นระหว่างบ้านหลังเล็กๆ เป็นที่ประจำของเด็กคนนึงที่ชื่อว่า ราม ทุกวันจะมายืนเกาะหน้ารั้วรอพี่สาวคนสวยนั้นกลับมาจากโรงเรียน พี่สาวที่แสนใจดี แสนสวย น่ารัก จนทำให้เด็กคนนึงตั้งมั่นกับตัวเองไว้ว่าโตขึ้นจะเป็นแฟนกับพี่สาวคนนี้ให้ได้"รามรักพี่พริม""แก่แดดใหญ่แล้วนะเรา"แต่แล้วก็มีเรื่องไม่คาดฝันเกิดขึ้น คุณยายที่เป็นยายแท้ๆ ของราม นั่งเหงาหงอย เศร้าสร้อย เพราะแม่ของรามมาพารามไปอยู่ด้วย หลังจากนั้นเขาก็หายไปเลย เด็กน้อยที่เคยมายืนเกาะรั้วทุกเช้าเย็นหายไปโดยที่ไม่มีข่าวคราวเลยเป็น 10 ปีจนกระทั่ง..."หวัดดีครับพี่พริม""???""รามเองครับ""น้องราม...เหรอ!!"ไม่อยากจะเชื่อสายตาของตัวเอง เด็กน้อยตัวผอมแห้งเห็นกระดูกในวันนั้นเมื่อ 10 กว่าปีก่อน กลับกลายมาเป็นหนุ่มร่างกายบึกบึนกำยำ หล่อ ดูดี เท่ห์ แถมเป็นเด็กนักเรียนวิศวะด้วยโชคชะตาได้พาเขากลับมาอีกครั้ง เด็กน้อยในวันนั้นกลายเป็นหนุ่มหล่อไปซะแล้ว แถมดูฮอตไม่น้อยเลยความทรงจำแสนหวาน รักแรกที่เคยตั้งมั่นไว้ว่าโตขึ้นจะขอพี่สาวคนสวยเป็นแฟน เขายังคงตั้งใจไว้แบบนั้น ถึงตอนนั้นจะเป็นคำพูดของเด็กที่ดูเหมือนแก่แดด แต่ใค
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-24พี่สาวดาวคณะกับไอ้เด็กวิศวะข้างบ้าน ตอนที่ : 01 ไม่ได้เจอกันนาน
ณ บ้านสองชั้นหลังไม่ใหญ่ บรรยากาศนั้นร่มรื่นเต็มไปด้วยต้นไม้ สะอาดตาเพราะมีคนคอยดูแลปัดกวาดใบไม้อยู่ตลอด ด้านในตัวบ้านนั้นก็เป็นระเบียบเรียบร้อย เพราะมีคนเป็นแม่คอยดูแลปัดกวาดเช็ดถูให้อยู่ในสภาพที่สวยงามเสมอเช่นกันบ้านหลังนี้มีสมาชิกอยู่ด้วยกันทั้งหมดสามคน มีพ่อแม่และลูกสาวแสนสวย"พริม เสร็จแล้วหรือยังลูก แม่จะให้เอาขนมไปให้คุณยายดอกไม้ด้วย""ค่าแม่ อีกแป๊บนึงก็เสร็จแล้วค่ะ" ฉันตะโกนตอบกลับแม่สวัสดีฉันชื่อพริม นักศึกษาปีสี่ของมหาวิทยาลัยในตัวจังหวัด แต่ดีที่บ้านของฉันอยู่ในตัวจังหวัดเลยการเดินทางเลยไม่ไกลตึก ตึก ตึกขาเรียวก้าวลงบันไดมาด้วยความรวดเร็ว พร้อมทั้งกระเป๋าสะพายพะรุงพะรัง จนคนเป็นแม่ที่ได้เห็นนั้นอดที่จะถอนหายใจไม่ได้"เมื่อไหร่จะเปลี่ยนกระเป๋าล่ะลูก มันขาดหมดแล้วนั่น""ยังใช้ได้อยู่ค่ะแม่""เอา ออกไปแล้วก็เอาขนมไปให้คุณยายดอกไม้ด้วย""ได้ค่ะแม่"คุณยายดอกไม้ เป็นคุณยายที่อยู่ข้างๆ บ้านฉันเองแหละ เห็นมาตั้งแต่เด็กแล้ว คุณยายดอกไม้เป็นคุณยายที่รักเด็กมาก ใจดีมาก นิสัยของแกคือชอบเข้าวัดทำบุญ แต่ก่อนแกชอบทำขนมแล้วเอามาฝากฉันเป็นประจำ แต่ตอนนี้แกอายุมากแล้วก็เลยไม่ได้ทำขนมอี
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-24พี่สาวดาวคณะกับไอ้เด็กวิศวะข้างบ้าน ตอนที่ : 02 ขอจีบพี่สาว
หลังจากวันนั้นผ่านไป พริมก็ยังถูกรามตามวุ่นวายอยู่เรื่อยๆ ต้องเจอหน้ากันที่บ้านทุกวัน หลีกเลี่ยงก็ไม่ได้เพราะบ้านอยู่ติดกัน แต่บางครั้งก็แอบรู้สึกว่ารามนั้นตั้งใจมาดักรอเจอเธอมากกว่าฟึ่บ~"เฮ้ย!!" ฉันตกใจจนแทบจะร้องกรี๊ด กำลังยืนตากผ้าอยู่ดีๆ ก็มีคนโผล่พรวดออกมา หมอนี่มันยังไงกันนะ ถึงได้ชอบโผล่มาเงียบๆ แบบนี้ตลอด"หวัดดีครับ""ราม!""ตกใจผมเหรอครับ ขอโทษครับ""....." ฉันถอนหายใจพร้อมกับส่ายหน้า ไม่ได้พูดอะไรกับเขาต่อ ตั้งหน้าตั้งตาตากผ้าเพราะยังมีงานที่ต้องทำอีกเยอะ"เย็นนี้ไปเที่ยวตลาดกันไหมครับ""ไม่ว่างต้องทำงาน""แป๊บเดียวเองครับ""นายอยากไปก็ไปเองสิ จะมาชวนพี่ไปทำไม""ก็ผมอยากให้พี่ไปด้วยนี่ครับ""พี่ไม่ว่าง งานเยอะ""อืม...มีอะไรให้ผมช่วยมั้ยครับ ผมเก่งนะครับ""หึ ขนาดนั้นเชียว""ใช่ครับ""งานของพี่ พี่จัดการเองดีกว่า ขอบใจที่อยากช่วย แต่ไม่เป็นไร"ถึงจะถูกปฏิเสธไปแล้ว แต่เขาก็ยังยืนเอามือวางกับเสารั้วเอาคางเกยไปบนหลังมือของตัวเอง และดูอยู่แบบนั้นแหละ ไม่ไปไหน แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เล่นเอาพริมถึงกับรู้สึกอึดอัด นี่มันไม่ใช่ตอนเด็กแล้วนะ ไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว"พี่พริมไม่คิดถึงผมบ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-24พี่สาวดาวคณะกับไอ้เด็กวิศวะข้างบ้าน ตอนที่ : 03 จูบแรก
ช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ในอีกหลายอาทิตย์ผ่านมาพ่อแม่ของพริมไม่อยู่บ้าน เพราะถูกเชิญไปงานบุญของญาติที่ต่างจังหวัด ซึ่งจะต้องไปค้างคืน เธอเลยต้องอยู่บ้านคนเดียว และเข้าช่วงวันหยุดพอดี ไม่รู้จะทำอะไรก็เลยเก็บกวาดทำความสะอาดรอบๆ บ้าน ทำหน้าที่แทนพ่อ"พี่พริมครับ ขึ้นไปทำอะไรบนนั้น?""อุ้ย ตกใจหมด!""ผมถาม ขึ้นไปทำอะไร ลงมาครับ เดี๋ยวก็ตกลงมาขาหักหรอก""พี่ขึ้นมากวาดใบไม้เฉยๆ""เดี๋ยวผมทำให้ครับ ลงมาเถอะ""ไม่เป็นไร พี่ทำเองดีกว่า""มันสูงนะครับ ถ้าพลาดตกลงมา พี่ขาหักได้เลยนะครับ""บอกว่าไม่เป็นอะไรไงเล่า เด็กนี่ตื๊อจริงวุ้ย!""พี่พริมค้าบ" ใช้เสียงอ้อนหลังคาที่เธอขึ้นมันอยู่ติดกับริมรั้วพอดี ซึ่งรามก็ยืนคุยกับเธอจากบ้านของเขานั่นแหละใบไม้มันหล่นลงมาใส่หลังคาบ้านจนเป็นกองพะเนิน ปล่อยเอาไว้แบบนี้คงได้พังซะก่อนแน่"หน้าตาก็สวย หุ่นก็ดี ผิวก็ขาว ได้เป็นดาวมหาลัยด้วย ขึ้นไปปีนทำไมครับ ทำอะไรให้มันเหมาะสมหน่อยสิ""!!!!" ไอ้เด็กบ้ารามมันกำลังยืนด่าฉันอยู่ข้างล่าง กล้าดียังไงถึงมาพูดกับฉันแบบนี้ แค่ปีนหลังคาแค่นี้เอง หาว่าฉันทำไม่ดีแล้วเหรอ"ถ้าตกลงมาหน้ากระแทกพื้น เสียโฉมขึ้นมา จะเป็นดาวมหาลัยยั
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-24
บทล่าสุด
พี่สาวดาวคณะกับไอ้เด็กวิศวะข้างบ้าน ตอนที่ : 30 ตอนจบ
@หลายปีต่อมาฉันกับรามเราแต่งงานกันแล้ว หลังจากที่ช่วยกันทำงานเก็บเงินและมีเงินเก็บมากพอ เราซื้อบ้านน็อคดาวน์ไว้หลังนึง ราคาไม่แพงเท่าไร แต่ก็ถือว่าอยู่ได้สบายมากสำหรับครอบครัวเล็กๆ อย่างเรา และบ้านของเราก็อยู่ไม่ไกลจากบ้านของพ่อแม่เท่าไรด้วยตอนนี้รามเปิดอู่เล็กๆ อยู่ใกล้บ้านส่วนอู่ที่เคยทำงานอยู่ก็ยังไปทำงานอยู่เหมือนเดิม รามทำงานหลายที่มากๆ จนบางครั้งฉันก็แอบห่วงสุขภาพของเขา กลัวว่าเขาจะพักผ่อนไม่เพียงพอหลังจากที่ย้ายบ้านมาอยู่ด้วยกันสองคนฉันก็ท้อง ทีแรกฉันก็กะว่าจะลาคลอดระยะยาวเลย เพราะตัวเองก็มีลาพักร้อนอยู่แล้ว แต่รามบอกให้ฉันลาออกจากที่นั่นมาเลย จะได้ไม่ต้องเจอคนแย่ๆ จนทำให้สุขภาพจิตของเราเสียอีก ยิ่งฉันท้องยิ่งไม่ควรอยู่ในสภาพแวดล้อมแบบนั้นเลยเราสองคนเริ่มต้นจากจุดเล็กๆ ถึงตอนนี้ก็ไม่ได้ร่ำรวยถึงขนาดที่อยู่บ้านนั่งกินนอนกินสบายๆ ไม่ต้องทำงาน เราแค่มีเก็บมากพอจะใช้จ่ายได้ไม่ลำบากก็เท่านั้นเองบวกกับปีก่อนคุณยายของรามเอาที่มาให้ รามก็เลยประกาศขาย เพราะถึงยังไงก็ไม่ได้ไปอยู่อยู่แล้ว ทำเลตรงนั้นขายได้หลายล้านเลยทีเดียว ที่ตัดสินใจขายเพราะเราสองคนวางแผนอนาคตกันเอาไว้แล้ว ฉันกับรา
พี่สาวดาวคณะกับไอ้เด็กวิศวะข้างบ้าน ตอนที่ : 29 งานหมั้น
@อีกหนึ่งปีต่อมาณ บ้านของพริมมีงานเล็กๆ เป็นงานหมั้นระหว่างพริมกับราม ญาติพี่น้องทางฝั่งของพริมก็มาไม่กี่คน เพราะส่วนใหญ่อยู่ต่างจังหวัดไกลๆ กันหมด และมีเพื่อนๆ ของพริมไม่กี่คน ทางฝั่งของรามก็มีแค่ยายและเพื่อนๆ ที่อู่กับอาที่เป็นเจ้าของอู่เท่านั้นแม่ของเขาเหมือนถูกตัดขาดจริงๆ รามยอมติดต่อไปหาแม่ เพื่อให้ยายนั้นสบายใจ แต่คำตอบที่ได้กลับมาก็เล่นเอาจุกเหมือนกัน เขาไม่ได้ต้องการความช่วยเหลือ ไม่ได้ต้องการเงิน ไม่ได้ต้องการอะไรทั้งสิ้น นอกจากบอกให้รับรู้ รามรู้มาตั้งแต่แรกแล้วว่าการตัดสินใจไม่ไปอยู่กับแม่ที่ต่างประเทศมันจะเป็นยังไงไม่ใช่ไม่รัก ไม่ใช่ไม่เคารพ แต่บางเรื่องเราก็ต้องเป็นฝ่ายตัดสินใจเอง เพราะนี่คือชีวิตของเราถ้าเขาไปแล้วคุณยายจะอยู่กับใคร ที่ผ่านมาคุณยายก็อยู่โดยลำพังมาตลอดอยู่แล้ว ไม่รู้ว่าแม่ของเขาตัดสินใจแบบนั้นได้ยังไง ในมุมของคนเป็นลูกดูใจร้ายมากเลยนะตัดกลับมาที่งานหมั้น ทุกอย่างจัดขึ้นแบบเรียบง่าย ไม่ได้หวือหวา มีกินเลี้ยงกันนิดๆ หน่อยๆ ตามประสาเพื่อนเกลอ พูดคุยกับญาติผู้ใหญ่ที่มาร่วมเป็นสักขีพยาน เป็นงานหมั้นเล็กๆ ที่ดูอบอุ่นมากเลยทีเดียวเงินสด 99,999 ทองอีก 1 บาท
พี่สาวดาวคณะกับไอ้เด็กวิศวะข้างบ้าน ตอนที่ : 28 แหวนแทนใจ
@หนึ่งปีต่อมารามเรียนจบมาได้สักพักแล้ว และหลังจากที่เรียนจบก็ได้ทำงานอย่างเต็มตัวเต็มเวลา และก็ได้รับหน้าที่คอยดูแลเป็นหูเป็นตาแทนอาที่เป็นเจ้าของที่นี่ เขาเป็นคนละเอียดมีฝีมือ เรื่องงานช่างไม่ต้องห่วงเลยถึงจะอายุเท่านี้แต่ประสบการณ์ทำงานก็มากเลยทีเดียวพอได้ทำงานเต็มเวลารามก็เริ่มจะมีเงินเก็บจากที่ตัวเองทำงานอยู่ทุกวัน มีมากพอจะซื้อของขวัญเล็กๆ น้อยๆ ให้กับแฟนสาวได้ในช่วงเวลาที่สำคัญของเธอรามกำเงินเก็บจำนวนนึงที่ได้มาจากการทำงานที่อู่เข้าร้านทองใกล้ๆ กับอู่ที่ทำงานอยู่สายตาคมกวาดมองแหวนทองที่ทางร้านวางโชว์หราอยู่ด้านหน้า กำลังเลือกลายและขนาดที่นิ้วของพริมจะใส่ได้ กะขนาดจากระยะสายตาของเขาเองเนี่ยแหละ ไม่เคยพลาดหรอก"อ้าวราม""หวัดดีครับเสี่ย"รามทักทายเจ้าของร้านทอง เสี่ยยักษ์ อายุรุ่นราวคราวเดียวกับอาที่เป็นเจ้าของอู่ ถึงรามจะไม่เคยมาใช้บริการร้านทองเลยสักครั้งแต่ก็พอจะรู้จักกันอยู่บ้าง เพราะเสี่ยยักษ์ก็เอารถไปใช้บริการที่อู่เป็นประจำอยู่เหมือนกัน"จะเอาแบบไหนล่ะหืม เลือกมาเลย เดี๋ยวเสี่ยลดราคาให้เป็นพิเศษ""อ๋อ ขอบคุณครับ""ซื้อให้แฟนเหรอ?""ครับ อยากได้แหวนสองสลึง วงเล็กๆ มีลาย
พี่สาวดาวคณะกับไอ้เด็กวิศวะข้างบ้าน ตอนที่ : 27 ขึ้นขย่ม NC20+
พริมกระโจนโถมเข้าหาแฟนหนุ่มจนกระทั่งเขานั้นหงายหลังลงไปกับที่นอนฟูกหนาของตัวเอง จากนั้นเธอก็เป็นฝ่ายเล้าโลมเขาก่อน อยากรู้ว่ามันรู้สึกยังไงที่ต้องเป็นคนอยู่ข้างบน เพราะที่ผ่านมารามเป็นฝ่ายเริ่มก่อนตลอดเลย"อึก พะ พี่ครับ""....." พริมไม่ได้สนใจท่าทางที่พยายามขัดขืนของอีกฝ่าย อารมณ์เสียอยู่เล็กน้อย แต่ก็ช่างมันเถอะ"อ่าส์~ แฮ่ก! รุนแรงจังเลยนะครับที่รักของผม""อือ...อยู่นิ่งๆ สิราม""อืมพี่ครับ"พริมชะงักเพราะเสียงเรียกของอีกฝ่าย เธอมองหน้าของเขาก่อนจะโน้มใบหน้าลงบดเบียดริมฝีปากของตัวเองลงไปอย่างบ้าคลั่ง ลิ้นร้อนสอดเข้าไปในโพรงปากอุ่นตวัดลิ้นเลียอย่างรุนแรงจนหายใจกันแทบไม่ทันหน้าอกอวบก็เบียดเสียดลงไปกับอกแกร่งของร่างกำยำแน่น ชนิดที่ว่ารู้สึกได้ถึงแรงเต้นของหัวใจของกันและกันเลยทีเดียว"อืมพี่พริมครับ อ่าส์""....." ร่างบางผละตัวออกไปก่อนจะถอดเสื้อยืดของตัวเองออกต่อหน้าของแฟนหนุ่ม หน้าอกที่อวบปลิ้นออกมาจากชุดชั้นในครึ่งเต้านั้นมันทำให้รามอดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือขึ้นไปบีบเคล้นอย่างมันส์มือ "อึก..บะ เบาๆ สิพี่เจ็บนะ!""นมพี่ใหญ่จังเลยครับ มองข้างนอกนึกว่าคนไม่มีนม" นี่ถือว่าเป็นคำชมนะ เพราะ
พี่สาวดาวคณะกับไอ้เด็กวิศวะข้างบ้าน ตอนที่ : 26 ขึ้นห้องหมาเด็ก
หลังจากวันนั้นพริมกับรามก็ใช้ชีวิตกันโดยปกติมาตลอด ไม่ได้มีเรื่องอะไรปิดบังใครแล้ว คุณยายเองก็ได้รู้ว่าเป็นเรื่องจริงไม่ใช่หลานชายตัวเองพูดไปเรื่อยพริมเรียนจบแล้วและมีกินเลี้ยงกับเพื่อนๆ ก่อนแยกย้ายกัน เลยนัดกันที่ร้านอาหารในเมือง"พี่พริมกลับกี่โมงครับ ผมจะได้มารอรับ" รามเอ่ยถาม หลังจากที่จอดรถส่งแฟนสาวถึงร้านอาหารที่เธอนัดกับเพื่อนๆ แล้ว"ไม่เป็นไร นายนอนเถอะ พี่คงกลับดึกๆ เลย""นั่นแหละครับ ดึกแล้วพี่จะกลับไง นั่งแท็กซี่มันอันตราย" พูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง"เดี๋ยวเพื่อนมันแวะไปส่งน่ะ""ให้ผมรอมั้ยครับ ผมรอได้""ไม่เป็นไร นายทำงานเหนื่อยมาทั้งวันแล้วนะ กลับไปพักเถอะ""จะดีเหรอครับ?""ใช่ ดีมากๆ เลย พี่อยู่กับเพื่อนได้ กลับเองได้ พี่ไม่ใช่เด็กแล้ว""โอเคครับ ผมกลับก็ได้ แต่ถ้าไม่มีใครไปส่งพี่ต้องโทรหาผมนะครับ ห้ามกลับแท็กซี่เด็ดขาด""อื้ม พี่สัญญา"พริมพยักหน้าตอบ เธอไม่อยากให้รามรอ เพราะเธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะได้กลับตอนไหน จะให้รามรออยู่ได้ยังไงในเมื่อเขาเองก็ทำงานเหนื่อยมาทั้งวันแล้วเหมือนกัน"ขับรถกลับดีๆ นะราม วันนี้พี่ขอวันนึง""ครับ ผมไม่ว่าหรอก กินกับเพื่อนตามสบายเลยครับ
พี่สาวดาวคณะกับไอ้เด็กวิศวะข้างบ้าน ตอนที่ : 25 เปิดตัว
@บ้านพริม"มีอะไรหรือเปล่าลูก พริมราม""คือว่า เราสองคนกำลังคบกันค่ะ คบกันมาสักพักแล้ว" ทั้งที่มันเป็นการบอกข่าวดีแท้ๆ แต่เธอกลับตื่นเต้นกลัวไปหมดเลย"อะไรนะ?" แม่ของพริมมองหน้าทั้งสองคนสลับกันไปมา"ผมกำลังคบกับพี่พริมครับคุณน้า" รามยืดอกยอมรับอย่างลูกผู้ชาย เพราะมีหลายอย่างที่ตัวเองทำเกินเลยลงไป เขาจะยอมรับหากพ่อแม่ของเธอถาม และเขาพร้อมจะรับผิดชอบ"ราม.." เสียงเข้มของผู้เป็นพ่อดังขึ้น สายตาที่แข็งกร้าวมันทำให้พริมเริ่มใจเต้นแรง เพราะเธอไม่เคยเห็นพ่อของเธอเป็นแบบนี้เลย"ครับคุณลุง""มาคุยกับลุง""พ่อคะ...""คุยสองคน อย่างลูกผู้ชาย""ครับ"รามลุกขึ้นและเดินตามพ่อของพริมไปทางหลังบ้าน พริมอยากจะเดินตามไปเพราะกลัวว่าเรื่องมันจะจบไม่สวย แต่ก็ถูกแม่ห้ามเอาไว้"มันจะเกิดอะไรไหมคะแม่""เรากลัวอะไรล่ะหืม?""ไม่รู้สิคะ แม่ไม่เห็นสายตาของพ่อเหรอ น่ากลัวมากเลย""ไม่มีอะไรหรอก ให้เขาได้คุยกันแบบลูกผู้ชาย เราเป็นผู้หญิงก็ไม่ต้องไปอยากรู้หรอก""....." โอ้ย! ทำไมมันถึงตื่นเต้นกลัวอะไรขนาดนี้นะ พ่อของฉันใจดีจะตายไป คงไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอก จะว่าไปรามมันก็ยังเด็กไง และด้วยความที่เป็นเด็กก็ยังไม่มีอะไรเป็
พี่สาวดาวคณะกับไอ้เด็กวิศวะข้างบ้าน ตอนที่ : 24 ของขวัญวันเกิด NC20+
ตกดึกหลังจากที่เพื่อนๆ เมาและพากันเข้านอนหมดแล้ว พริมกับรามก็ขึ้นมานั่งเล่นที่ห้องนอนกันต่อ"พี่อาบน้ำก่อนนะ วันนี้เหนียวตัวมากเลย""ครับ"พริมเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเข้าไปอาบน้ำตามที่บอก ไม่นานนักเธอก็กลับออกมา แต่แล้วก็ต้องตกใจเมื่อได้เห็นแฟนหนุ่มที่นั่งอยู่บนเตียง"ระ ราม!"รามถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก เหลือแค่บ๊อกเซอร์ตัวจิ๋วแถมสีแดงสดด้วย ทั้งตัวของเขาผูกโบว์ไว้ ราวกับว่าตัวเองคือกล่องของขวัญงั้นแหละ ตอนนี้เธอไม่ได้คิดเลยว่ารามเอาตัวเองไปผูกไว้แบบนั้นได้ยังไง"ของขวัญสำหรับพี่ครับ""อะ เอางี้จริงดิ?""ครับ เอา...แบบนี้เลย""....." พริมถึงกับพูดไม่ออก ทำตัวไม่ถูกด้วย นี่เธอต้องเดินไปแกะออกใช่ไหม ตามสเต็ปการแกะของขวัญไง แล้วหลังจากที่แกะของขวัญล่ะมันจะเกิดอะไรขึ้นก่อนหน้านั้นที่คิดว่าเขาจะต้องมีของขวัญให้ แต่ก็ไม่ได้คิดว่าจะเป็นของขวัญแบบนี้ไง นี่เรียกของขวัญจริงดิ"แกะของขวัญสิครับ""แกะแล้ว พี่จะได้อะไร?""ได้ตัวผมไงครับ""!!!" นั่นไงว่าแล้ว เดาอะไรไว้ไม่มีผิดเลย แต่เธอก็ไม่ได้อยากทำ เพราะที่บ้านไม่ได้มีแค่พ่อกับแม่ของเธอแล้ว แต่ยังมีเพื่อนสนิทเธออีกตั้งสามคน ถึงพวกมันจะเมาแอ๋ขนาดนั้น
พี่สาวดาวคณะกับไอ้เด็กวิศวะข้างบ้าน ตอนที่ : 23 งานวันเกิด
แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู ~ "เย้~ วู้ววว!""สุขสันต์วันเกิดนะลูก แม่ขอให้พริมมีความสุขมากๆ นะ""ขอบคุณค่ะแม่""พ่อก็ขอให้พริมมีความสุขมากๆ เช่นกันนะ สุขภาพร่างกายแข็งแรงนะคนเก่ง""ขอบคุณค่ะพ่อ""มีความสุขมากๆ นะพริม""สวยวันสวยคืนน้า""สุขสันต์วันเกิดนะพริม""ขอบใจนะ"พอร้องเพลงจบพ่อแม่และเพื่อนๆ ก็พากันเข้ามาอวยพรวันเกิดให้กับฉัน วันนี้เป็นวันเกิดของฉัน จัดงานเล็กๆ ที่บ้านเหมือนเดิม มีพ่อแม่และเพื่อนสนิทของฉัน ไม่ได้เชิญใครมาเลย และก็ไม่ได้มีการกินเลี้ยงที่ไหนด้วย ฉันทำแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วถามว่าทำไมฉันถึงไม่จัดงานแบบใหญ่โต หรือไปดื่มกินเลี้ยงที่ผับหรือร้านเหล้า แล้วชวนเพื่อนไปเยอะๆ อะไรแบบนี้ ฉันเองก็บอกไม่ถูกเหมือนกัน ฉันแค่อยากอยู่กับครอบครัว ไม่อยากสิ้นเปลืองอะไรมาก อยู่แบบนี้ก็ได้ดื่มได้กินเหมือนกัน พ่อแม่ฉันเองก็ไม่ได้ห้าม เพราะเราก็โตกันแล้ว"ตามสบายกันเลยนะลูก เดี๋ยวแม่เข้าครัวก่อน""ค่ะ""งั้นพ่อก็เข้าไปนั่งดูมวยดีกว่า ตามสบายกันเลยนะ ไม่ต้องเกรงใจ""ค่ะพ่อ"เราทั้งหมดนั่งดื่มกันอยู่ที่สวนหลังบ้าน พูดคุยและเฮฮากันตามประสาเพื่อนสนิท"น้องรามของมึง ไม่มาอวยพรสุขสันต์วันเกิด
พี่สาวดาวคณะกับไอ้เด็กวิศวะข้างบ้าน ตอนที่ : 22 ตามง้อ
มหาวิทยาลัยAA"พริม!""พะ พี่เปรม?"ขณะที่ฉันกำลังจะเดินไปรวมกลุ่มกับเพื่อนที่หน้าคณะ ก็ถูกพี่เปรมอดีตแฟนมาขวางทางเอาไว้ ฉันตกใจมากเพราะตอนนี้เขาน่าจะอยู่ในทัณฑสถานหรือเปล่า ตั้งแต่เห็นข่าววันนั้น ฉันก็ไม่ได้รู้เรื่องอะไรอีกเลย และก็คิดว่าทุกอย่างก็จะดำเนินไปตามกฎหมาย"พี่คิดถึงพริม เรากลับมาคบกันเถอะนะ""พริมเห็นข่าว ทำไมพี่ถึงมาอยู่ที่นี่ได้คะ?""เรื่องนั้น...พ่อแม่พี่ช่วยน่ะ พี่เลยเป็นแค่ผู้เสพ ถูกปล่อยตัวออกมาบำบัด""?!?" ถึงจะรู้ว่ามันมีอะไรแบบนี้อยู่ในสังคม แต่ก็ไม่คิดว่ามันจะใกล้ตัวขนาดนี้แต่ความจริงตอนนี้เขาก็น่าจะอยู่ในสถานบำบัดหรือเปล่า ไม่ใช่มายืนอยู่ต่อหน้าของฉันแบบนี้ เลิกยาเสพติดนะ ไม่ใช่ลดน้ำหนัก มันไม่ได้ง่ายขนาดนั้นเลย"พี่ขอโทษสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมานะ เรากลับมาคืนดีกันเถอะ ต่อจากนี้พี่จะปรับปรุงตัว พี่จะไม่ทำแบบนั้นอีก พี่จะไม่นอกใจ พี่จะรักพริมแค่คนเดียว เชื่อใจพี่เถอะนะ""อย่าทำแบบนี้เลยค่ะ" ฉันดึงมือของตัวเองออก ก่อนจะขยับถอยออกห่างจากพี่เปรม เพราะเราใกล้กันเกินไป"ทะ ทำไมล่ะ?""มีครั้งแรก มันก็จะมีครั้งต่อไป ความเป็นจริงมันไม่ควรมีแต่แรกอยู่แล้วค่ะ""พี่
