"เมื่อโลกเสมือนจริงเชื่อมโยงหัวใจของคู่แข่งให้กลายเป็นคู่รัก" ในโลกแห่งเกม "Kingdom Quest Online" เธอคือ J.W. หัวหน้ากิลด์ผู้เก่งกาจที่ทุกคนยกย่องว่าเป็น "ราชินีแห่งสงคราม" แต่ในโลกแห่งความจริง เธอคือ เจ นักศึกษาสาวธรรมดา ที่ปกปิดตัวตนในเกมเพื่อใช้มันเป็นพื้นที่แห่งความสุขของเธอ เขาคือ แทนไท โปรแกรมเมอร์อัจฉริยะและเจ้าของบริษัท เมกาเบิร์ธ สตูดิโอ ผู้มุ่งมั่นสร้างเกมที่เปลี่ยนโลก แต่กลับไม่เคยลืมความพ่ายแพ้ครั้งใหญ่ที่ถูกฝากรอยไว้โดยผู้เล่นปริศนา เมื่อโชคชะตาเล่นตลก กิจกรรมใหญ่ของเกมพาทั้งคู่มาเจอกันในฐานะพันธมิตรที่ต้องร่วมมือกันพัฒนาอีเวนต์พิเศษ แต่ทั้งสองต่างมีความลับที่ไม่อาจเปิดเผย ระหว่างโลกของเกมและโลกแห่งความจริง ความรู้สึกบางอย่างเริ่มเบ่งบาน แต่เมื่อทุกความลับถูกเปิดโปง พวกเขาจะเลือกเผชิญหน้ากับความจริง หรือจะปล่อยให้มันจบลงเพียงในโลกเสมือน "รักในเกม... หรือจะรักในชีวิตจริง?" 💖 เตรียมพบกับนิยายโรแมนซ์ที่เต็มไปด้วยเกมกลยุทธ์ ความรัก และการแข่งขันที่จะทำให้คุณลุ้นทุกตอนใน "ราชินีแห่งสงคราม vs เจ้าชายแห่งเกม" 💖
View Moreให้ตายสิ!!ผมเริ่มสงสัยแล้วว่าการให้คำสัญญากับเธอ อาจเป็นการตัดสินใจที่ผิดที่สุดในชีวิตทันทีที่ผมเปิดประตูห้องน้ำเข้าไป เพราะเป็นห่วง กลัวว่าเธอจะอาบน้ำนานเกินไปจนไม่สบายได้ แต่สิ่งที่ผมเห็นกลับทำให้ผมหยุดนิ่ง ราวกับเวลาถูกหยุดเอาไว้ร่างของเธอในเสื้อเชิ้ตขาวตัวโคร่งของผม เผยให้เห็นทุกสิ่งที่ผมไม่ควรเห็น ผ้าบางเบาของเสื้อเชิ้ตเปียกชื้นจากละอองน้ำทำให้ทุกอย่างชัดเจนเกินไปทรวดทรงของเธอ...หน้าอกอวบอิ่มที่ใหญ่เกินตัว ชัดเจนจนแม้แต่ปลายนิ้วของผมยังรู้สึกเหมือนได้สัมผัสกับภาพตรงหน้า จุกสีอ่อนปรากฏเด่นชัดทะลุเนื้อผ้า ไหนจะเรียวขาขาวเนียนที่โผล่พ้นชายเสื้อออกมาอีกและที่สำคัญที่สุด...เธอไม่ได้ใส่อะไรข้างในเลยเสื้อเชิ้ตตัวนี้ที่เคยดูธรรมดา กลับทำให้ผมเห็นทุกอย่างที่ควรซ่อนเร้น กลายเป็นสิ่งที่ทำให้สัญญาที่ผมให้ไว้...เริ่มสั่นคลอนผมพยายามสูดลมหายใจลึก เพื่อดึงสติกลับมา แต่ดวงตาคู่สวยที่หันมาสบตากับผม และใบหน้าของเธอที่ขึ้นสีระเรื่อทำให้ทุกอย่างยากขึ้นกว่าเดิม“เอ่อ...พี่ออกไปก่อนสิคะ...” เสียงหวานของเธอสั่นไหว ราวกับรู้ว่าผมกำลังคิดอะไรให้ตายสิ...นี่มันเป็นการทดสอบความอดทนของผมชัด ๆเธอยก
“ขอชิมหน่อยนะ...”เดี๋ยว...ชิมอะไร? (꩜ ᯅ ꩜;)คำว่า ‘ชิม’ ของเขา กับของฉันความหมายเหมือนกันมั้ย?ขณะที่ฉันกำลังวิเคราะห์คำพูดของเขาในหัวอย่างสับสน พี่แทนก็ไม่รอให้ฉันได้ตั้งตัว จู่โจมด้วยริมฝีปากหนาอย่างรวดเร็ว รสจูบของเขาทั้งดูดดึงและร้อนแรง ลิ้นร้อนสอดเข้ามาในโพรงปาก ไล่ดุนลิ้นฉันอย่างชำนาญจนฉันแทบหายใจไม่ทันไม่ทันไร แขนแกร่งของเขาก็ช้อนตัวฉันขึ้นจนขาแทบลอยจากพื้น แขนทั้งสองข้างของเขาประคองฉันไว้อย่างมั่นคง“ไม่อยากตก...ก็เกาะดีๆ”เขากระซิบด้วยเสียงทุ้มพร่า น้ำเสียงนั้นเต็มไปด้วยความเอาแต่ใจ ขณะที่ริมฝีปากยังไม่ผละออกจากฉัน ก่อนจะบดขยี้จูบอย่างร้อนแรงอีกครั้ง รสจูบที่เร่าร้อนและหนักแน่นทำให้ฉันรู้สึกวูบวาบจนเผลอเกี่ยวขาไว้รอบเอวเขาแน่น ร่างกายเหมือนจะตอบสนองไปเองในที่สุด ฉันก็ต้องปล่อยให้เขาอุ้มพาฉันเดินออกจากห้องน้ำอย่างง่ายดาย เป้าหมายปลายทางของเขาคือห้องนอนที่ดูเหมือนจะเต็มไปด้วยความตั้งใจที่เขาเตรียมไว้แล้วเขาวางร่างฉันลงบนเตียงอย่างนุ่มนวล ร่างสูงของเขาคร่อมอยู่เหนือฉัน แขนแกร่งเท้าศอกลงบนที่นอนอย่างมั่นคง มือข้างหนึ่งช้อนต้นคอของฉันขึ้นเพื่อให้ริมฝีปากของเราประกบกันแนบชิดยิ
นี่มัน...บ้าบอที่สุด! (˶°ㅁ°) !!กว่าพี่แทนจะยอมปล่อยฉันออกจากอ้อมกอดและจูบหวานๆ ของเขาได้ ปากของฉันก็บวมแดงไปหมดแล้ว รู้ตัวอีกที...เขาใช้เวลาจูบฉันนานจนไม่น่าเชื่อ จูบแล้วจูบอีก ราวกับต้องการจารึกสัมผัสนั้นไว้ในใจฉัน ทุกสัมผัสจากริมฝีปาก แก้ม และซอกคอของเขาวนเวียนไปมาจนหัวใจฉันเต้นไม่เป็นจังหวะใบหน้าฉันร้อนผ่าวราวกับจะระเบิด และดวงตาฉันก็เอาแต่ก้มต่ำ ไม่กล้าสบตาเขาเลย (˶˃ᆺ˂˶)แล้วดูคำพูดของเขาสิ...“ไปหาอะไรกินกัน เติมพลังซะก่อน”รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของเขา และสายตาที่เป็นประกายวิบวับทำให้ฉันใจเต้นไม่หยุด“พี่แทนคะ...พี่พาฉันกลับไปเอาเสื้อผ้ามาเปลี่ยนก่อนได้ไหมคะ?” ฉันรีบเปลี่ยนเรื่อง เพราะตอนนี้ชุดนักศึกษาที่ฉันใส่มาเริ่มยับยู่ยี่จนเกินกว่าจะเดินออกไปเจอผู้คน“ไม่ต้อง” เขาตอบทันที น้ำเสียงนั้นหนักแน่นจนฉันเถียงไม่ออก“ใส่เสื้อฉันนี่ล่ะ”“แต่ชุดนักศึกษา...”“พรุ่งนี้เธอมีเรียนเหรอ?” เขาเลิกคิ้วถาม“เอ่อ...ไม่มีค่ะ” ฉันตอบเสียงอ่อยอย่างจนปัญญาพอได้ยินคำตอบของฉัน เขาก็ยกยิ้มราวกับเป็นผู้ชนะ รอยยิ้มที่บอกชัดว่าเขาคุมเกมทุกอย่างได้อยู่หมัดทำไมฉันถึงสู้เขาไม่ได้ซักครั้งกันนะ!“ดี งั้นไม่ต้อ
เดี๋ยวสิ!!ที่นี่... มีแค่ฉันกับพี่แทนไท...สถานการณ์นี้...ชักไม่น่าไว้ใจแล้ว!เธอก้มหน้าหลบสายตาของแทนไทที่เดินเข้ามาใกล้ รอยยิ้มมุมปากของเขายังคงประดับอยู่บนใบหน้า ราวกับว่าเขารู้ทุกความคิดที่วูบไหวในหัวของเธอ“เอ่อ...แล้วพี่นอนที่นี่ด้วยเหรอคะ?”เจถามขึ้นแบบไม่ได้คิดมากนัก หวังใช้คำถามนี้ลดความประหม่า แต่ทันทีที่พูดออกไป เธอก็แทบกัดลิ้นตัวเองแทนไทหัวเราะเบาๆ ก่อนมองเธอด้วยสายตากรุ่นไปด้วยความเจ้าเล่ห์ ริมฝีปากเขายกยิ้มขึ้นเล็กน้อย“ถามแบบนี้...คิดดีแล้วเหรอ”อึก!เจกลืนน้ำลายลงคอ ใจเต้นแรงกว่าเดิมเมื่อเขาขยับเข้ามาใกล้จนแทบสัมผัสได้ถึงไออุ่น สายตาคมกริบของเขาจ้องลึกเข้ามาในดวงตาเธอ ขณะที่เธอถอยหลังไปเรื่อยๆ จนแผ่นหลังชนกับผนังห้องมือหนาของแทนไทยกขึ้นทาบเหนือศีรษะเธอ ค้ำตัวเองเอาไว้ ขณะที่ดวงตาคมจ้องมองเธอนิ่ง“เอ่อ...คือ...ฉัน...“หืม?”เขาเลิกคิ้วเล็กน้อย แต่สีหน้ากลับเต็มไปด้วยความพึงพอใจที่เห็นเธอลนลานแบบนี้“ฉันแค่ถามเฉยๆ ค่ะ...” เจตอบเสียงเบาหวิว ใบหน้าของเธอแดงซ่านจนหลบตาเขาไม่ได้แทนไทยิ้มกว้างขึ้น เขาค่อยๆ โน้มหน้าลงมาใกล้จนเธอได้กลิ่นน้ำหอมจางๆ ที่ชวนให้หัวใจสั่นไหว“เธอ
หลังจบคลาส นักศึกษาคนอื่นได้แต่ยืนมองแทนไทอยู่ห่างๆ ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ ด้วยบรรยากาศที่ดูสง่างามและน่าเกรงขามของเขา“แทนไท สนใจจะทานมื้อเที่ยงด้วยกันไหม?” อาจารย์เทิดศักดิ์เอ่ยขึ้นขณะเก็บแฟ้มเอกสารในมือ“ได้ครับ” แทนไทตอบเรียบๆ แต่ไม่ทันไร เขาก็เอื้อมมือจับข้อมือเจที่กำลังจะเดินหนีไปอีกทาง“เจไปด้วยกัน”“เอ๊ะ! แต่ฉัน…” เจพยายามเอ่ยปฏิเสธ แต่คำพูดของเธอกลับถูกกลืนหายไป เมื่อแทนไทออกแรงดึงเบาๆ ทำให้เธอต้องเดินตามเขาไปอย่างช่วยไม่ได้อาจารย์เทิดศักดิ์หรี่ตามองการกระทำของหลานชาย พร้อมยกยิ้มบางๆ อย่างคนรู้ทันเออ...เพิ่งเคยเห็นมันจีบผู้หญิงจริงจังแฮะ ไอ้หลานคนนี้ทั้งสามมาถึงร้านอาหารไทยเล็กๆ บรรยากาศอบอุ่น โต๊ะไม้ที่จัดเรียบง่ายและกลิ่นหอมของอาหารทำให้เจเริ่มรู้สึกผ่อนคลายขึ้นเล็กน้อย“จิดาภา อยากทานอะไรก็สั่งเลยนะ” อาจารย์เทิดศักดิ์บอก พลางส่งเมนูให้เธอ“ค่ะ…” เจตอบเสียงเบา มองอาจารย์ด้วยความเกร็ง“เรียกฉันว่าลุงก็ได้ ไม่ต้องเกร็งขนาดนั้น” อาจารย์พูดติดตลก พร้อมรอยยิ้มที่ดูอบอุ่นแต่ทันใดนั้น อาจารย์เทิดศักดิ์หันมามองเจด้วยสายตาเจ้าเล่ห์เล็กๆ พลางเอ่ยอย่างไม่ทันตั้งตัว“แต่ดูจากที่แทนไท
ขณะที่เจทำตัวไม่ถูกเมื่อแทนไทมานั่งเรียนอยู่ข้างๆ เธอ บรรยากาศในห้องก็เริ่มเปลี่ยนไปเสียงกระซิบกระซาบดังขึ้นเมื่อมีคนเริ่มสังเกตเห็นแทนไทนั่งอยู่ข้างเจ“นั่น...พี่แทนไทป่ะ?”“เชี่ย! จริงดิ! คนดังจากคณะวิศวะคอมนี่นา!”“หล่อชะมัด แล้วนั่งใกล้ยัยนั่นทำไม?”ไม่ทันไร ข้อความในกลุ่มแชทของมหา’ ลัยก็เริ่มเด้งขึ้นถี่ ๆ“พี่แทนไทโผล่มานั่งเรียนที่ห้องเทิดศักดิ์!!”“ใครอยู่ห้องนั้นบ้าง? ยืนยันที!”“เชี่ย จริงดิ!? จะไปดู!!”ข่าวลือกระจายอย่างรวดเร็วในเวลาไม่กี่นาที และแน่นอนว่าไม่ใช่แค่เพื่อนในคณะของเจเท่านั้นที่ตื่นเต้น บรรดาสาว ๆ จากคณะอื่นก็เริ่มขยับตัวทันที“พี่แทนไทหล่อมากกกก อยู่ที่ไหน!? เดี๋ยวไปหา!!”“เขานั่งข้างใคร!?”“ฉันไม่ยอม พี่แทนไทต้องเห็นฉัน!”เจที่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น รู้สึกได้ถึงบรรยากาศที่เปลี่ยนไป เธอเหลือบมองแทนไทที่นั่งเงียบอย่างใจเย็น แต่รอยยิ้มมุมปากของเขากลับทำให้เธอรู้สึกเหมือนเขารู้เรื่องทุกอย่างตึกๆๆเสียงฝีเท้าดังเร่งรีบจากด้านนอกตามมาด้วยเสียงพูดคุยและเสียงเดินเข้ามาภายในห้องเรียนเจหันไปมองก็พบว่า บรรดาสาว ๆ หลายคนจากคณะอื่นเริ่มทะยอยเดินเข้ามาในห้อง พร้อมสายตาที่
เจนั่งหน้าจอคอมพิวเตอร์ในร้านคาเฟ่ของเธอ รันโค้ดระบบป้องกันด้วยสมาธิที่แน่วแน่ บรรยากาศเงียบสงบ มีเพียงเสียงคลิกเมาส์และแป้นพิมพ์ที่ดังก้องในร้าน“ทำไรวะ แก?”เสียงสดใสของแพรวา เพื่อนตัวแสบดังขึ้น พร้อมกับร่างบางที่เดินเข้ามานั่งฝั่งตรงข้าม“รันโค้ด”“เมื่อวานไปกับพี่แทนไท เป็นไงมั่ง?”คำถามที่พุ่งมาแบบไม่ให้ตั้งตัวทำให้เจชะงัก เธอเงยหน้าขึ้นมองเพื่อน ดวงตาคู่สวยหรี่ลงเล็กน้อยอย่างจับผิด“ก็ไม่ไง...พี่เขาก็...”“งานดีใช่มะ?” แพรวายื่นหน้ามาใกล้ ดวงตาเป็นประกายวาววับ“พอเลย!” เจยกมือยันหน้าของเพื่อนให้ถอยกลับไปนั่งลงตรงที่เดิมทันที“อะไรว้า~ ฉันพูดจริงนะ แกคบกับพี่แทนไท สาว ๆ ทั้งมหา’ ลัยนี่คงอกหักกันระนาวเลยล่ะ” แพรวาพูดพลางทำหน้าฝันหวานเจเหล่มองเพื่อนด้วยสายตาคาดโทษ“ไหนแกบอกเขาไม่สนใจผู้หญิงไง?”แพรวายิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนตอบ“ฉันบอกว่า ไม่มี ‘ผู้หญิง’ คนไหนกล้าเข้าใกล้เขาต่างหาก แกนี่แหละข้อยกเว้น!”“ข้อยกเว้นอะไรกัน! ฉันกับพี่เขาก็เพิ่งรู้จักกัน!” เจพูดเสียงสูง รีบก้มหน้ากลับไปที่จอคอมพ์เพื่อเลี่ยงสายตาของเพื่อนแพรวาเท้าคางมองเพื่อนด้วยรอยยิ้มมุมปาก“แกจะปฏิเสธอีกนานแค่ไหน พี่เขาจริง
ด่านสุดท้าย : วิหารจันทราสีเลือด (Blood Moon Temple)วิหารจันทราสีเลือดตั้งตระหง่านอยู่กลางทุ่งร้าง ภายใต้แสงแดงฉานจากดวงจันทร์สีเลือดที่สาดส่องผ่านช่องเพดานวิหารลงมา ทั่วบริเวณอบอวลไปด้วยพลังอาฆาตและเสียงสะท้อนของบทสวดโบราณที่แฝงด้วยความน่าสะพรึงกลัว ราชินีแห่งรัตติกาลปรากฏตัวพร้อมเหล่าสมุนจำนวนมหาศาล เสียงหัวเราะเย็นเยือกของเธอดังก้องราวกับท้าทายผู้บุกรุก“แบ่งทีม! คีย์ นนท์ จัดการสมุนที่บอสเรียกมา ส่วนชล เรย์ และมนสนับสนุนแนวหลัง อย่าให้แนวหน้าพลาด!”คีย์และนนท์โจมตีสมุนที่พุ่งเข้ามาอย่างไม่หยุดยั้ง ขณะที่ชลเล็งเป้าหมายด้วยธนูจากระยะไกล เสริมการโจมตีของแนวหน้า ส่วนมนทำหน้าที่สนับสนุนด้วยการบัฟเพิ่มพลังและร่ายเวทย์ฟื้นฟูให้ทีมต่อเนื่องเจนำทีมโจมตีบอสโดยตรง เธอพุ่งตัวเข้าไปใกล้ราชินีแห่งรัตติกาล ใช้สกิลชาโดว์เบรกเกอร์ผสานการโจมตีเข้ากับเรย์นักเวทของทีม พลังโจมตีที่ต่อเนื่องทำให้บอสเสียหายอย่างหนัก แต่ทันใดนั้น เสียงกรีดร้องของราชินีดังก้องทั่ววิหาร พลังอันมืดมิดแผ่กระจายรอบตัวเธอ“ระวัง! เฟสคลั่งมาแล้ว!”เจตะโกนเตือนเมื่อบอสเข้าสู่เฟสใหม่ การโจมตีของราชินีรุนแรงและรวดเร็วจนน่าหวาดหว
เจที่นั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ หลังจากที่เธอวางแผนในการพิชิตอีเว้นต์นี้เรียบร้อย เธอก็สวมไมโครโฟนที่ข้างหู เธอสูดหายใจลึกก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นผ่านช่องแชทเสียงของกิลด์“ทุกคนพร้อมแล้วใช่มั้ย? อีเว้นต์คืนนี้เราต้องพิชิตให้ได้เป็นกิลด์แรกในเซิร์ฟเวอร์”เสียงตอบรับจากสมาชิกดังขึ้นคีย์ : “พร้อมเสมอหัวหน้า!”มน : “พร้อมจ้า!”เจมองหน้าจอที่แสดงรายชื่อสมาชิกก่อนจะเริ่มอธิบายแผนการ“ด่านแรกเป็นป่ารัตติกาล หมาป่าเงามืดพวกนั้นเร็วและโจมตีทีละหลายตัว ฉันจะให้คีย์กับนนท์ล่อพวกมันเข้ามาเป็นกลุ่ม ส่วนชลกับเรย์ใช้การโจมตีหมู่เคลียร์ให้เร็วที่สุด มนเตรียมบัฟความเร็ว และฉันจะคอยดูทิศทางของศัตรูจากมุมสูง”เรย์ : “รับทราบ!”“ด่านสอง หุบเขาแห่งเสียงกระซิบ” เจเลื่อนสายตาดูโน้ตของเธอ“ด่านนี้จะเจอกับนักเวทแห่งความมืด พวกมันมีสกิลดีบัฟที่น่ารำคาญมาก มนรับหน้าที่ล้างดีบัฟ ส่วนฉันจะนำทีมเข้าโจมตีเร็วที่สุด เรย์จัดการกับดักพลังเวทด้วยสกิล Whirlwind Slash”มน : “เรื่องล้างดีบัฟ ปล่อยให้ฉันจัดการค่ะ!”“สุดท้าย...วิหารจันทราสีเลือด” น้ำเสียงของเจเข้มขึ้น“ทุกคนต้องโฟกัสให้ดี เพราะราชินีแห่งรัตติกาลไม่ใช่บอส
เสียงเชียร์ดังสนั่นไปทั่วอารีน่าเสมือนจริงของเกม Kingdom Quest Online อารีน่าระดับเซิร์ฟเวอร์ในวันนี้มีผู้ชมออนไลน์เข้าร่วมมากกว่าหนึ่งล้านคน ทุกสายตาจับจ้องไปยังสองกิลด์ยักษ์ใหญ่แห่งเซิร์ฟเวอร์—Shadow Wings และ Sky Falcon การต่อสู้ครั้งนี้ไม่ใช่แค่เรื่องของชัยชนะ แต่คือศักดิ์ศรีและชื่อเสียงของทั้งสองฝ่ายทีมของ Shadow Wings ประกอบไปด้วยสมาชิกหกคน แต่ละคนยืนตำแหน่งอย่างแม่นยำและเคร่งครัด หัวหน้ากิลด์ J.W. หรือ “ราชินีแห่งสงคราม” กำลังยืนอยู่กลางสนามในชุดเกราะสีดำแซมทองพร้อมด้วยดาบคู่ประจำตัวที่ส่องประกายวาววับ เธอสงบนิ่ง ราวกับทุกสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่ในกำมือของเธอ“เจ! ด้านขวา พวกเขากำลังตีปีกขวา!” เสียงของแซ็ค มือธนูของทีมตะโกนผ่านไมโครโฟนเจหรี่ตา มองภาพการเคลื่อนไหวของฝ่ายตรงข้ามผ่านมินิแมป รอยยิ้มบาง ๆ ผุดขึ้นมุมปาก“ใจเย็น รอให้พวกเขาเข้ามาใกล้อีกนิด เราจะล่อพวกเขาเข้ามาในแนวรับของเราแล้วสวนกลับ อย่าออกนอกตำแหน่ง”คำสั่งของเธอชัดเจน ทุกคนตอบรับด้วยความมั่นใจ“รับทราบครับ/ค่ะ หัวหน้า!”ฝั่งตรงข้ามของสนาม แทน หัวหน้ากิลด์ Sky Falcon กำลังยืนอยู่บนเนินสูงของทีมฝ่ายตน ใบหน้าของเขาเต็มไ...
Comments