เสียงเชียร์ดังสนั่นไปทั่วอารีน่าเสมือนจริงของเกม Kingdom Quest Online อารีน่าระดับเซิร์ฟเวอร์ในวันนี้มีผู้ชมออนไลน์เข้าร่วมมากกว่าหนึ่งล้านคน ทุกสายตาจับจ้องไปยังสองกิลด์ยักษ์ใหญ่แห่งเซิร์ฟเวอร์—Shadow Wings และ Sky Falcon การต่อสู้ครั้งนี้ไม่ใช่แค่เรื่องของชัยชนะ แต่คือศักดิ์ศรีและชื่อเสียงของทั้งสองฝ่าย
ทีมของ Shadow Wings ประกอบไปด้วยสมาชิกหกคน แต่ละคนยืนตำแหน่งอย่างแม่นยำและเคร่งครัด หัวหน้ากิลด์ J.W. หรือ “ราชินีแห่งสงคราม” กำลังยืนอยู่กลางสนามในชุดเกราะสีดำแซมทองพร้อมด้วยดาบคู่ประจำตัวที่ส่องประกายวาววับ เธอสงบนิ่ง ราวกับทุกสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่ในกำมือของเธอ
“เจ! ด้านขวา พวกเขากำลังตีปีกขวา!” เสียงของแซ็ค มือธนูของทีมตะโกนผ่านไมโครโฟน
เจหรี่ตา มองภาพการเคลื่อนไหวของฝ่ายตรงข้ามผ่านมินิแมป รอยยิ้มบาง ๆ ผุดขึ้นมุมปาก
“ใจเย็น รอให้พวกเขาเข้ามาใกล้อีกนิด เราจะล่อพวกเขาเข้ามาในแนวรับของเราแล้วสวนกลับ อย่าออกนอกตำแหน่ง”
คำสั่งของเธอชัดเจน ทุกคนตอบรับด้วยความมั่นใจ
“รับทราบครับ/ค่ะ หัวหน้า!”
ฝั่งตรงข้ามของสนาม แทน หัวหน้ากิลด์ Sky Falcon กำลังยืนอยู่บนเนินสูงของทีมฝ่ายตน ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความกดดัน เขาสวมเกราะสีเงินสะท้อนแสงและถือหอกยาวประจำตัว แต่ในขณะนี้ แม้จะดูสง่างามเหมือนอัศวินแห่งแสง แต่สีหน้าของเขาแสดงถึงความตึงเครียด
“ลิน! ตีโอบซ้าย อย่าลืมดักนักเวทย์พวกนั้นก่อนที่จะเริ่มร่ายเวท แดน นายไปกับลิน ส่วนที่เหลือคอยกดดันตรงกลาง!” แทนพยายามจัดแผนใหม่หลังจากทีมของเขาเริ่มเสียเปรียบ
ทว่าทีมของเขากลับไม่ได้เป็นเอกภาพเหมือน Shadow Wings บางคนลุยเดี่ยว บางคนลังเลไม่ทำตามแผน ทั้งที่เขาพยายามตะโกนสั่งการผ่านไมโครโฟน
ภายในสนามแข่งอารีน่า
ลิน นักฆ่าสาวแห่ง Sky Falcon กำลังเร่งฝีเท้าเข้าหาเป้าหมาย เธอใช้มีดสั้นพิเศษที่มีเอฟเฟกต์ลบล้างเวทมนตร์หมายจะจัดการลูซี่ นักเวทย์สายโจมตีของ Shadow Wings แต่ลูซี่ที่ยืนอยู่กลางสนามกลับมีเกราะเวทมนตร์ห่อหุ้มตัว พร้อมกับที่เจ สั่งการผ่านไมโครโฟนทันที
“แซ็ค สนับสนุนลูซี่ ปล่อยลูกธนูน้ำแข็งไปที่ลิน!”
ในพริบตา ลูกธนูน้ำแข็งขนาดใหญ่ถูกยิงออกไปอย่างรวดเร็ว เส้นทางของมันเฉียบคมจนลินต้องกระโดดหลบไปด้านข้าง ทว่าขณะเดียวกัน ลูซี่ก็ไม่เสียเวลา เธอยกไม้เท้าเวทย์ในมือขึ้นแล้วร่ายคาถา
“เกลียวเพลิงมรณะ!”
เปลวเพลิงขนาดใหญ่ถูกปล่อยออกมา ลินโดนแรงระเบิดกระแทกจนกระเด็นไปไกล เสียงตะโกนของแทนดังผ่านไมโครโฟน
“ลิน! ถอยก่อน!” แต่สายไปแล้ว ลินพ่ายแพ้ในทันที
ด้านปีกขวาของสนาม สถานการณ์ไม่ต่างกันนัก ดาร์ค นักดาบแทงค์ของ Shadow Wings กำลังยืนต้านทีมบุกของ Sky Falcon ด้วยโล่ขนาดใหญ่ของเขา ท่ามกลางการโจมตีไม่หยุดยั้งจากแดนและสมาชิกอีกสองคนของ Sky Falcon
“กดดันดาร์คต่อ! อย่าให้มันหายใจ!” แดนตะโกนด้วยความหงุดหงิด
แต่ดาร์คเพียงหัวเราะในลำคอ
“คิดว่าทำได้ก็ลองดู” เขากระแทกโล่ลงพื้น พร้อมกับเปิดใช้งานสกิล
“เกราะเทพจุติ!”
เกราะพลังงานสีทองส่องสว่างห่อหุ้มร่างกาย ทำให้เขาไม่รับความเสียหายชั่วขณะ
“แดน ถอย! เราต้องปรับแผนก่อน!” แทนตะโกนเตือน แต่สายเกินไป แซ็คที่ยืนซุ่มอยู่ในมุมลับของสนามยิงลูกธนูติดพิษเข้าที่หลังของแดน ส่งผลให้เขาหมดแรงและล้มลงในที่สุด
เมื่อสมาชิก Sky Falcon เริ่มล้มตายทีละคน ทีม Shadow Wings ก็ยิ่งขยายความได้เปรียบ เจสั่งการอย่างเฉียบขาดเหมือนแม่ทัพในสนามรบ ทุกการเคลื่อนไหวของเธอเต็มไปด้วยความมั่นใจและความชำนาญ เธอรู้ว่าอีกไม่กี่นาทีชัยชนะจะตกเป็นของพวกเธอ
“ทุกคน บีบพวกเขาเข้ามุม! อย่าให้เหลือช่องว่าง!”
ในตอนนั้นเอง แทนที่เหลือเพียงคนเดียวบนสนามฝั่ง Sky Falcon ก็ยืนขึ้นอย่างยืดหยัด แม้จะรู้ว่าความพ่ายแพ้กำลังมาเยือน แต่เขาไม่คิดจะยอมแพ้ง่าย ๆ เขากระโดดลงจากเนินพร้อมกับใช้สกิล “อัศวินพิโรธ” หอกของเขาเปล่งแสงสีทองพลางพุ่งเข้าหา J.W.
เจเห็นดังนั้น ยกดาบคู่ของเธอขึ้นพร้อมตอบโต้ เธอหลบการโจมตีอย่างคล่องแคล่วก่อนที่จะหมุนตัวใช้สกิล “สายลมพิฆาต” โจมตีแทนด้วยคมดาบที่รวดเร็วและรุนแรง แทนไม่สามารถต้านทานได้และล้มลงในที่สุด
เสียงประกาศชัยชนะดังไปทั่วเซิร์ฟเวอร์ “Shadow Wings ชนะเลิศการแข่งขัน! ราชินีแห่งสงครามชนะติดต่อกันสามปีซ้อน!”
เจหันกลับมามองทีมของเธอ ทุกคนยิ้มกว้างพร้อมกับชูอาวุธขึ้นเหนือศีรษะ พวกเขารู้ดีว่าชัยชนะครั้งนี้คือผลจากการทำงานเป็นทีมและการนำทีมที่ยอดเยี่ยมของ J.W.
“งานดีมากทุกคน” เจพูดด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน เสียงของเธออบอุ่น
“ไปพักกันเถอะ”
ทีม Shadow Wings เดินออกจากสนามอารีน่า พร้อมกับเสียงเชียร์และคำยกย่องที่ดังไม่ขาดสาย ทิ้งให้ Sky Falcon ได้แต่เก็บบทเรียนจากความพ่ายแพ้ไปอย่างขมขื่น
ในโลกแห่งความจริง เจนั่งเอนหลังด้วยท่าทางสบายใจในห้องเล็ก ๆ ที่อบอวลไปด้วยกลิ่นหอมของกาแฟและแสงไฟอ่อน ๆ จากจอคอมพิวเตอร์ อุปกรณ์เกมระดับไฮเอนด์ล้อมรอบเธอ บนโต๊ะวางแก้วกาแฟที่ยังมีไออุ่นลอยขึ้นมาเป็นสาย เธอถอดหูฟังออกแล้วหายใจลึก รอยยิ้มพึงพอใจปรากฏบนใบหน้า
สายตาของเธอจับจ้องหน้าจอที่แสดงอันดับผู้ชนะในการแข่งขันครั้งล่าสุด ข้อความแสดงความยินดีและคำชมเชยจากผู้ชมในแชทไหลมาไม่หยุด เจเลื่อนเมาส์ไปที่หน้าต่างแชทของทีมก่อนจะพิมพ์ข้อความส่งไป
“เยี่ยมไปเลย พวกนายทำได้ดีมาก”
เพียงไม่นาน สมาชิกในทีมของเธอก็ตอบกลับด้วยข้อความเต็มไปด้วยความดีใจและภาคภูมิใจ เจหัวเราะเบา ๆ กับตัวเอง หญิงสาวเอนตัวพิงพนักเก้าอี้ ทอดสายตามองไปยังหน้าจอที่ยังคงแสดงผลอย่างสดใส
ในขณะเดียวกัน ที่อีกฟากหนึ่งของเมือง แทนไทกำลังนั่งอยู่ในห้องทำงานส่วนตัวของเขา ท่ามกลางบรรยากาศตึงเครียด โต๊ะของเขาเต็มไปด้วยเอกสารและจอคอมพิวเตอร์หลายจอที่เปิดข้อมูลหลากหลาย แทนจ้องหน้าจอหนึ่งที่แสดงประวัติผู้เล่นของ J.W. อย่างตั้งใจ
“ใครวะ? เจดับเบิ้ลยู?” เขาพึมพำกับตัวเอง คิ้วขมวดมุ่น มือกดเลื่อนเมาส์รวบรวมข้อมูลทุกอย่างเกี่ยวกับหัวหน้ากิลด์ผู้ลึกลับคนนี้
การแข่งขันในวันนี้ไม่เพียงทำให้เขาพ่ายแพ้ในเกม แต่ยิ่งทำให้เขาสนใจในตัว J.W. มากยิ่งขึ้นกว่าเดิม ทั้งความสามารถในการวางแผน การสั่งการ และความลึกลับที่รายล้อมตัวเธอ ทำให้จิตใจของเขาว้าวุ่น
แทนไทเอนตัวพิงเก้าอี้ ใบหน้าสะท้อนความตั้งใจที่แรงกล้า
“ฉันต้องรู้ให้ได้...เธอเป็นใคร?”
จุดเริ่มต้นของภารกิจที่ยาวนานของแทนไทในการค้นหาคำตอบเกี่ยวกับ J.W. เริ่มต้นจากคำโจษจันในวงการเกม ผู้เล่นหลายคนพูดถึงหัวหน้ากิลด์ผู้ลึกลับคนนี้อย่างชื่นชม ทั้งในเรื่องความสามารถ วางแผนกลยุทธ์ และการสั่งการที่เฉียบขาด
ในฐานะนักพัฒนาเกม แทนไทที่มักจะอยู่เบื้องหลังและเฝ้าดูความสำเร็จของโปรเจกต์ตัวเองมาตลอด รู้สึกทึ่งจนต้องเข้ามาเล่นเกมที่เขาสร้างขึ้นเพื่อพิสูจน์ว่าคำลือถึง J.W. นั้นจริงหรือเกินจริง
แต่ยิ่งเล่น เขาก็ยิ่งเห็นชัดว่า J.W. ไม่ใช่แค่ผู้เล่นธรรมดา ความเฉียบแหลมและความลึกลับของเธอดึงดูดเขาเหมือนกับปริศนาที่รอการไข
แทนไทพยายามติดตามข้อมูลของเธอจากทุกช่องทาง ทั้งฟอรัมเกม ห้องแชตของเหล่าผู้เล่น และกระทั่งโซเชียลมีเดียที่อาจเกี่ยวข้อง แต่ก็เหมือนเธอเป็นเงาที่ไม่มีตัวตนจริง ทุกข้อมูลที่เขาได้มาล้วนแต่เลือนราง ไร้ความแน่นอน ราวกับว่าเธอปกปิดตัวตนได้อย่างสมบูรณ์แบบ
คำถามที่วนเวียนอยู่ในหัวของแทนคือ
เธอคือใคร?
ในห้องทำงานส่วนตัวที่เต็มไปด้วยหน้าจอมอนิเตอร์ขนาดใหญ่ แทนนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ส่วนตัวของเขา มือเรียวค่อย ๆ คลิกเมาส์ไปเรื่อยๆ สายตาของเขาจับจ้องหน้าจอมอนิเตอร์ขนาดใหญ่ที่แสดงหน้าข้อมูลของผู้เล่นในเกมคิงดอมเควสออนไลน์“J.W.”ชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอชัดเจน แต่ข้อมูลอื่น ๆ กลับเลือนรางจนแทบไม่มีอะไรเลยแทนเลื่อนเมาส์ไปเปิดหน้าต่างข้อมูลพื้นฐาน แต่พบเพียงข้อมูลที่ดูเหมือนจะเป็นของปลอม ทั้งชื่อ ที่อยู่ และเบอร์ติดต่อที่ดูผิดปกติ“ไม่มีทาง...” แทนพึมพำกับตัวเอง เขาเป็นเจ้าของเกมนี้ และมีสิทธิ์เข้าถึงฐานข้อมูลของผู้เล่นทุกคนแต่สำหรับ J.W. ข้อมูลที่เขาเห็นมีเพียงชื่อในเกมและบันทึกการเล่นบางส่วนเท่านั้น“ปกปิดข้อมูลได้ขนาดนี้ เธอเป็นใครกันแน่?”แทนพึมพำกับตัวเอง ขณะที่สายตาจับจ้องไปที่ไอคอนของผู้เล่นที่มีเพียงรูปโลโก้กิลด์ Shadow Wings ประดับไว้แทนขยับตัวพิงพนักเก้าอี้ ดวงตาสีเข้มเต็มไปด้วยความสงสัยและความท้าทายที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนตั้งแต่เขาเริ่มพัฒนาเกมนี้เขากดปุ่มเรียกข้อมูลย้อนหลัง ทั้งสถิติการต่อสู้ บันทึกการใช้สกิล และประวัติการทำเควสต์ สิ่งเดียวที่เขาพอจะสังเกตได้คือJ.W. มีรูปแบบการเ
ภายในสนามบาส เสียงกรี๊ดดังลั่นจากเหล่านักศึกษาหญิงเมื่อรุ่นพี่แทนไทเดินลงสนามบาสด้วยชุดแข่งที่เรียบง่าย แต่ดูดีจนสะดุดตา เขาเป็นชายหนุ่มรูปร่างสูงสมส่วน กล้ามเนื้อกระชับราวกับถูกปั้นแต่ง หน้าตาหล่อเหลาคมคายเหมือนพระเอกซีรีส์เกาหลีแทนไทไม่เพียงแค่หน้าตาดี แต่ยังมีความสามารถที่โดดเด่นเป็นเอกลักษณ์ ทุกครั้งที่เขาลงแข่ง ไม่ว่าจะเป็นกีฬาหรือกิจกรรมใด ๆ เขามักจะทำคะแนนสูงสุดและนำทีมไปสู่ชัยชนะเสมอ“นั่นไง พี่แทนไท!” แพรวากระซิบอย่างตื่นเต้น พลางสะกิดเจที่ยืนอยู่ข้าง ๆ“หล่อใจละลายชะมัด แกไม่สนใจพี่เขาเหรอ?”“ก็แค่คนๆ นึงน่ะ”แพรวาถลึงตา“คน ๆ นึงที่ทั้งหล่อ ทั้งเก่ง แล้วก็เป็นขวัญใจสาว ๆ ครึ่งมหา’ ลัยนะ! แกนี่ไม่เข้าใจอะไรเลย!”เจยักไหล่ไม่สนใจนัก สายตาของเธอมองไปยังสนามอย่างเฉยชา ท่ามกลางเสียงเชียร์และบรรยากาศที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นการแข่งขันบาสระหว่างคณะวิศวกรรมศาสตร์คอมพิวเตอร์กับคณะบริหารธุรกิจกำลังดำเนินไปอย่างดุเดือด คณะบริหารที่มีผู้เล่นมากประสบการณ์กำลังขึ้นนำอย่างชัดเจน เสียงเชียร์จากฝั่งคณะบริหารดังกึกก้องยิ่งทำให้บรรยากาศคึกคักขึ้น“โอ๊ย คณะเราโดนนำ ทำไมกากงี้วะ!” แพรวาพึมพำอ
เสียงคลิกเมาส์ดังแผ่วเบาในมุมหนึ่งของร้านคาเฟ่เล็ก ๆ ที่ตกแต่งด้วยโทนสีอบอุ่น ผ้าม่านโปร่งแสงปล่อยให้แสงแดดยามเย็นลอดผ่านเข้ามา บรรยากาศอบอวลไปด้วยกลิ่นกาแฟหอมกรุ่นและเสียงเพลงเบา ๆ ที่เปิดคลอเจนั่งอยู่หลังเคาน์เตอร์ด้วยสีหน้าจริงจัง ดวงตาจับจ้องหน้าจอคอมพิวเตอร์ตรงหน้า บนจอแสดงภาพแผนที่ของเกมคิงดอมเควสออนไลน์ พร้อมกับบันทึกย่อที่เต็มไปด้วยรายละเอียดการวางแผนสำหรับอีเวนต์ใหญ่คืนนี้“ธนูยืนแนวหลัง... นักเวทย์ต้องคุมวงพื้นที่ตรงนี้ แล้วก็ตั้งแทงค์ไว้ตรงนี้กันบอสหลุด” เจพึมพำเบา ๆ พลางจดบันทึกเพิ่มเติมในสมุดข้างตัวขณะกำลังตั้งใจวางแผน เสียงใสของมีน พนักงานสาวในร้านและรุ่นพี่มหาวิทยาลัยก็ดังขึ้น“เจ พี่ขอตัวไปทำธุระที่ธนาคารสักครู่นะ”เจเงยหน้าจากจอ ยิ้มรับเล็กน้อย“ได้สิพี่มีน ไปเถอะ เดี๋ยวเจดูร้านให้เอง”“ขอบใจมาก ถ้ามีลูกค้าเยอะเดี๋ยวพี่รีบกลับ” มีนส่งยิ้ม ก่อนจะหยิบกระเป๋าและเดินออกจากร้านไปเจเหลือบตามองประตูร้านที่ปิดลงชั่วครู่ ก่อนจะกลับมาจดจ่อที่หน้าจอเหมือนเดิมเธอรู้ดีว่าอีเวนต์ใหญ่คืนนี้ไม่ใช่แค่การปราบบอสธรรมดา แต่มันคือบททดสอบความสามัคคีของทีมและความสามารถในการวางแผนของเธอใ
เสียงประตูร้านคาเฟ่ปิดลงพร้อมป้าย “ปิดบริการ” ที่พลิกหันออกไปด้านนอก เจถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก หลังจากทำความสะอาดร้านและเตรียมทุกอย่างไว้สำหรับวันพรุ่งนี้“สองทุ่มตรง... ได้เวลาแล้ว” เธอกล่าวเบา ๆ กับตัวเอง ก่อนจะเดินขึ้นบันไดไปยังชั้นบนของร้าน ที่เป็นทั้งบ้านและพื้นที่ส่วนตัวของเธอประตูห้องนอนถูกผลักเปิด เผยให้เห็นพื้นที่ที่ถูกจัดแต่งอย่างเรียบง่ายแต่ลงตัว กลิ่นหอมอ่อน ๆ ของน้ำหอมปรับอากาศลอยคลุ้ง อุปกรณ์เกมระดับไฮเอนด์วางเรียงรายอยู่มุมห้อง มีจอคอมพิวเตอร์ขนาดใหญ่ ชุดคีย์บอร์ดและเมาส์ RGB ที่เปล่งแสงระยิบระยับ และเก้าอี้เกมมิ่งที่ออกแบบให้รองรับสรีระอย่างพอดีแสงไฟในห้องถูกปรับเป็นโทนสีม่วงอมฟ้า ทำให้บรรยากาศดูเหมือนหลุดเข้าไปอยู่ในโลกเสมือนจริง เจเดินตรงไปนั่งลงที่เก้าอี้ หยิบหูฟังขึ้นมาสวมด้วยท่าทางคุ้นเคยเธอเปิดเกม Kingdom Quest Online ที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ เสียงอินโทรเกมดังกระหึ่มในหูฟัง เจคลิกเข้าสู่ระบบอย่างรวดเร็ว ก่อนจะล็อกอินเข้าสู่บัญชีของเธอJ.W. ชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอคือชื่อในเกมของเธอ หัวหน้ากิลด์แห่ง Shadow Wings ที่กำลังจะนำทีมเข้าสู่ภารกิจครั้งสำคัญในคืนนี้• • • •
“ทุกคน ตามแผน! อย่าตื่นตระหนก!” เสียงของเจดังผ่านแชทเสียง น้ำเสียงมั่นคงและเด็ดขาดของเธอช่วยสร้างความมั่นใจให้กับทีมการต่อสู้กับดราโกนาธ บอสมังกรยักษ์กำลังดำเนินไปอย่างดุเดือด เปลวเพลิงสีแดงฉานของมันแผดเผาพื้นที่รอบข้างจนแทบเป็นเถ้าถ่าน เศษซากสิ่งปลูกสร้างในเกมกระเด็นกระจัดกระจาย แต่ทีมชาโดว์วิงส์ก็ยังคงรักษาความสามัคคีเอาไว้ได้ การสื่อสารที่ยอดเยี่ยมและความสามารถของแต่ละคนช่วยกันลดพลังชีวิตของบอสลงอย่างต่อเนื่อง“แทงค์ระวัง! อย่าให้มันหันไปทางแนวหลัง!” เจตะโกนเตือนพลางกดสกิลสนับสนุนเพื่อนร่วมทีมพลังชีวิตของดราโกนาธค่อย ๆ ลดลงจนเหลือเพียง 15% สัญญาณแห่งชัยชนะเริ่มฉายชัด เจมองเห็นโอกาสที่เธอเฝ้ารอมานาน“ทุกคนถอยออกมา! ฉันจะโจมตีปิดฉาก!”ร่างของ J.W. ในเกมพุ่งทะยานเข้าสู่แนวหน้าด้วยความเร็วสูง เธอเปิดใช้งานสกิล Shadow Breaker พลังอันรุนแรงระเบิดออกจากดาบของเธอ พื้นดินในเกมสั่นสะเทือนราวกับจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ คลื่นพลังมหาศาลพุ่งตรงไปยังบอสแต่เพียงเสี้ยววินาที ดราโกนาธกลับตวัดปีกขนาดใหญ่ของมัน แรงลมมหาศาลส่งร่างของ J.W. กระเด็นออกไปไกล พร้อมกันนั้น เปลวเพลิงสีเขียวมรกตที่ลุกโชติช่วงก็พุ่
เสียงคำรามของดราโกนาธ มหาอสูรก้องกังวานไปทั่วสนาม การต่อสู้ดุเดือดราวกับจะไม่มีวันสิ้นสุด ทีมสกายฟอลคอนกำลังอยู่ในช่วงที่ยากลำบากที่สุด เปลวเพลิงสีเขียวจากมังกรยักษ์เผาพื้นที่รอบข้างจนแทบไม่เหลือที่ยืน“มันแข็งแกร่งเกินไป! แบบนี้เราไม่ไหวแน่!” วัฒน์พูดเสียงสั่นผ่านไมโครโฟนแทนกัดฟันแน่น ขณะที่ดวงตาจ้องจอเกมอย่างไม่กระพริบ สมองของเขากำลังวิเคราะห์สถานการณ์อย่างรวดเร็ว“ทุกคนหยุดโจมตี! ฟังแผนใหม่ของฉันก่อน!” เสียงของเขาดังขึ้นนิ่งและมั่นคงทีมทั้งหมดหยุดชะงัก แม้พวกเขาจะรู้สึกสิ้นหวังกับพลังของมังกร แต่คำสั่งของแทนทำให้ทุกคนสงบลงและเริ่มฟังอย่างตั้งใจ“รัน ดีบัฟลดพลังโจมตีของมันต่อเนื่อง อย่าให้มันมีจังหวะปล่อยสกิลใหญ่ได้อีก”“ได้เลย!” รัน ตอบก่อนจะเริ่มร่ายเวท "Curse Frost" พลังดีบัฟที่ทำให้บอสโจมตีช้าลงและอ่อนแรงลงเล็กน้อย“ดล นายกับ วัฒน์ ลุยอิมป์เพลิง อย่าให้มันรุมเข้ามาเพิ่มความเสียหาย”“เข้าใจแล้ว!” ดล ตอบพร้อมพุ่งไปด้านข้าง ใช้สกิล "Shadow Dash" แทงทะลุอิมป์เพลิงในเสี้ยววินาที“วัฒน์ ตามมา ฉันจะเคลียร์ด้านซ้าย!”“โอเค!” วัฒน์ ตอบและเล็งธนูยิงสนับสนุน“ส่วน วิทย์ดึงบอสไว้ให้มั่น ใ
ร้านคาเฟ่ ‘Luna Brews’ ใจกลางเมืองคึกคักไปด้วยผู้คน เสียงเครื่องชงกาแฟดังก้องเคล้ากับเสียงพูดคุยเบา ๆ จากลูกค้าที่นั่งกระจายตัวตามมุมต่าง ๆ โต๊ะไม้ขัดมันสะอาดสะท้อนแสงแดดยามสายผ่านกระจกใสที่เปิดโล่งแทนนั่งอยู่ที่มุมหนึ่งของร้าน สายตาของเขาจ้องจอแล็ปท็อปตรงหน้า ร่างสูงในชุดเรียบง่ายแต่ดูดีดึงดูดสายตาผู้คน เสื้อเชิ้ตสีดำพอดีตัวที่พับแขนขึ้นถึงข้อศอกเข้ากันอย่างลงตัวกับกางเกงยีนส์สีน้ำเงินเข้ม รองเท้าผ้าใบสีขาวสะอาดตาเสริมลุคที่ดูสบาย ๆ แต่เต็มไปด้วยเสน่ห์ทรงผมเซตเรียบง่ายโชว์หน้าผากกว้าง ดวงตาคมสีดำสนิทฉายแววครุ่นคิด เงียบขรึม และสุขุม เพียงเขานั่งนิ่งอยู่ตรงนั้น ก็เหมือนรัศมีบางอย่างดึงดูดสายตาสาว ๆ ในร้าน ทุกคนต่างเหลียวมองผ่านโต๊ะของเขาอย่างอดไม่ได้ บ้างก็หันไปกระซิบกับเพื่อนอย่างตื่นเต้น“ไง รอนานมั้ย?”เสียงทุ้มชัดเจนดังมาจากด้านหลังของแทน ทำให้เขาเงยหน้าขึ้นจากแล็ปท็อปทันที เบียร์ รุ่นพี่คนสนิทจากคณะวิศวะคอมพิวเตอร์ก้าวเข้ามานั่งฝั่งตรงข้าม ใบหน้าคมเข้มยังคงดึงดูดทุกสายตาเหมือนเดิมเบียร์หรือในโลกใต้ดินรู้จักเขาในฉายา ‘ผู้ไร้เงา’ เป็นแฮกเกอร์อันดับหนึ่งผู้สร้างตำนาน ด้วยการเจาะ
ร้านคาเฟ่ ‘Bookmark Brews’ ตั้งอยู่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยไทระ เป็นร้านเล็ก ๆ ที่มีเสน่ห์ในตัวเอง ด้วยการตกแต่งผสมผสานระหว่างความอบอุ่นของไม้และชั้นหนังสือที่วางเรียงรายตามผนัง เสียงเพลงแจ๊สเบา ๆ คลอไปกับกลิ่นกาแฟหอมกรุ่นที่อบอวลทั่วร้านแทนเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับเบียร์ ทั้งสองมองไปรอบ ๆ ร้านเพื่อสำรวจบรรยากาศ แสงธรรมชาติส่องผ่านหน้าต่างบานใหญ่ ทำให้ทุกมุมของร้านดูสว่างและสงบ“ที่นี่เหรอ?”เบียร์ถาม พลางเลิกคิ้วเมื่อเห็นลูกค้าสองสามคนกำลังนั่งอ่านหนังสือในมุมต่าง ๆ ของร้าน และบางคนก็ใช้มีแล็ปท็อปนั่งทำงาน“ตามพิกัดคือที่นี่ล่ะ” แทนตอบพลางกวาดสายตามองหาหญิงสาวคนนั้นทั้งสองคนเดินตรงไปยังเคาน์เตอร์ โดยมีน พนักงานสาวประจำร้านก็เอ่ยต้อนรับด้วยรอยยิ้มสดใส“ยินดีต้อนรับค่ะ รับอะไรดีคะ”“เอสเพรสโซ่ร้อน” แทนสั่งเสียงเรียบ“อเมริกาโน่ร้อน” เบียร์ต่อด้วยน้ำเสียงสุภาพแทนมองไปรอบ ๆ ร้าน สายตาสำรวจไปยังมุมต่าง ๆ ก่อนจะหันกลับมาถามมีนด้วยน้ำเสียงที่พยายามให้ดูปกติ“พนักงานวันก่อน...”กริ๊ง!เสียงกระดิ่งหน้าประตูดังขึ้น ดึงความสนใจของทั้งแทนและเบียร์“พี่มีน เมล็ดกาแฟมาส่งค่ะ ให้เจทำไงคะ?”เสียงหวานใส
เสียงบรรเลงเปียโนแผ่วเบาของ Canon in D คลอเคลียไปกับบรรยากาศแสนโรแมนติกของ Aurora Grand Hall สถานที่จัดงานแต่งงานสุดหรูที่ถูกตกแต่งอย่างงดงามเหนือคำบรรยายภายในฮอลล์กว้างใหญ่ถูกประดับประดาไปด้วยดอกไม้สีขาวนวล สลับกับสีพีชและทองอย่างลงตัว ซุ้มดอกไม้ที่ตกแต่งด้วย ไลแลค และ ไฮเดรนเยีย ส่งกลิ่นหอมละมุนชวนให้รู้สึกอบอุ่นและผ่อนคลาย แสงไฟจากแชนเดอเลียร์คริสตัลที่ห้อยระย้าอยู่เหนือศีรษะส่องประกายระยิบระยับ เพิ่มความหรูหราให้กับงานราวกับงานราตรีในเทพนิยายพรมยาวสีงาช้างทอดตัวจากประตูทางเข้าจรดแท่นพิธี สองข้างทางเต็มไปด้วยแขกผู้มีเกียรติที่มาร่วมเป็นสักขีพยานในวันสำคัญ ทุกสายตาจับจ้องไปยังประตูทางเข้า—ที่ซึ่งช่วงเวลาสำคัญของงานกำลังจะเริ่มขึ้นบนเวทีหลัก มีจอ LED ขนาดใหญ่กำลังฉายภาพของคู่บ่าวสาว ตั้งแต่วันแรกที่พวกเขาพบกัน จนถึงวันที่พวกเขาก้าวข้ามทุกอุปสรรคและยืนเคียงข้างกันในวันนี้—วันที่พวกเขาจะเริ่มต้นชีวิตคู่ร่วมกัน—และแล้ว ประตูบานใหญ่ก็ค่อยๆ เปิดออก—เสียงบรรเลงดนตรีดังกระหึ่มขึ้นอีกครั้ง แขกในงานต่างกลั้นหายใจ เฝ้ารอการปรากฏตัวของเจ้าสาวที่แท่นพิธี เจ้าบ่าว—แทนไทยืนรออยู่ในชุดสูททักซ
ภายในห้องแต่งตัวของเจ้าสาว กลิ่นหอมอ่อนๆ ของดอกลิลลี่และกุหลาบขาวอบอวลไปทั่ว ผสมกับกลิ่นหอมจางๆ ของเครื่องหอมที่จุดไว้เพื่อสร้างบรรยากาศให้สงบและผ่อนคลายแสงแดดยามสายส่องผ่านม่านโปร่งสีขาว กระทบกับชุดเจ้าสาวที่เจสวมใส่อยู่ ชุดเดรสสีขาวบริสุทธิ์ตัดเย็บด้วยผ้าซาตินเนื้อนุ่ม แต่งด้วยลูกไม้ปักมือที่แสนประณีต ประดับไข่มุกเม็ดเล็กละเอียดราวกับหยดน้ำค้างต้องแสง กลีบผ้าถูกออกแบบให้พริ้วไหวอย่างเป็นธรรมชาติ สะท้อนแสงวาววับราวกับต้องมนต์เจนั่งอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ ผิวเนียนละเอียดของเธอแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางบางเบา ดวงตากลมสวยสะท้อนเงาของตัวเองในกระจก ผมยาวสลวยถูกเกล้าขึ้นอย่างเรียบร้อย ปล่อยปอยผมนิดๆ ลงมารับกับกรอบหน้าทำให้ดูอ่อนหวานกว่าเดิมเธอขยับมือสัมผัสชายกระโปรงเบาๆ ใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ราวกับเพิ่งตระหนักได้จริงๆ ว่าวันนี้...เป็นวันแต่งงานของเธอ“เฮ้อ...”เสียงถอนหายใจแผ่วเบาหลุดออกมา เธอไม่ได้ไม่อยากแต่งงาน... แต่ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วเกินไปเพียงสามเดือนก่อน ข่าวการหมั้นหมายของเธอกับแทนไทกลายเป็นกระแสใหญ่ ทุกสายตาจับจ้องมาที่เธอ ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่กำลังจะได้แต่งงานกับเจ้าของบริษัทเ
สามเดือนต่อมา—บรรยากาศภายใน Aurora Convention Hall คึกคักไปด้วยเสียงฮือฮาของเหล่านักข่าวและแฟนเกมที่มารวมตัวกันเพื่องานแถลงข่าวครั้งยิ่งใหญ่ของเมกาเบิร์ธ สตูดิโอบนเวทีหลัก จอ LED ขนาดยักษ์ฉายภาพโลโก้ของเกมใหม่ล่าสุด ‘Helios Online’ หรือที่รู้จักกันในชื่อ โปรเจกต์ H—เกมออนไลน์ระดับ Next-Gen ที่ใช้เทคโนโลยี Neural AI อันล้ำสมัย ซึ่งสามารถพัฒนาและตอบสนองต่อผู้เล่นได้อย่างอัจฉริยะและบุคคลที่กำลังได้รับความสนใจจากทุกสายตาในตอนนี้ คือชายหนุ่มร่างสูงในชุดสูทสีดำสง่า ‘แทนไท ไทระ คณิณัตถ์’ ซีอีโอของเมกาเบิร์ธ สตูดิโอเขานั่งอยู่บนเวทีหลัก ข้างๆ กับคณะผู้บริหารและทีมพัฒนา ใบหน้าคมเข้มยังคงสงบนิ่งแต่แฝงไปด้วยความมั่นใจแสงแฟลชจากกล้องจำนวนมากสาดส่องมายังเวทีแทนไทนั่งไขว่ห้าง มือข้างหนึ่งจับไมโครโฟน ดวงตาคมจับจ้องไปที่นักข่าวที่กำลังยกมือขอสัมภาษณ์พิธีกรยื่นไมค์ให้กับนักข่าวคนแรก“คุณแทนไท โปรเจกต์ H หรือ Helios Online เป็นเกมที่ใช้ AI ขั้นสูง ซึ่งนับเป็นเทคโนโลยีใหม่ของวงการเกมออนไลน์ คุณช่วยอธิบายเพิ่มเติมเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ไหมครับ?”แทนไทพยักหน้าช้าๆ ก่อนตอบเสียงเรียบแต่หนักแน่น“Helios
ภายในห้องทำงานของแทนไท กลิ่นกาแฟอ่อน ๆ ลอยอวลในอากาศ แต่บรรยากาศกลับเย็นยะเยือกจนน่าขนลุกชายหนุ่มนั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟาหนังสีดำ ดวงตาคมกริบจับจ้องไปที่หน้าจอทีวีขนาดใหญ่ที่กำลังรายงานข่าว การหายตัวไปของบุคคลสำคัญในคดีอาชญากรรมทางเทคโนโลยี“คริส วอลตัน ผู้บริหารระดับสูงของนีโอนิกซ์ หายตัวไปเมื่อคืนที่ผ่านมา ทางการกำลังเร่งติดตามตัว— “ซันที่ยืนอยู่ตรงโต๊ะทำงาน พึมพำขึ้นขณะโยนแฟ้มเอกสารลงบนโต๊ะกระจกเสียงดัง“หมอนั่นหายตัวไปเหรอ?”“ก็ไม่แปลก” คินเอนตัวพิงพนักเก้าอี้ หยิบแก้วเหล้าขึ้นจิบด้วยสีหน้าเรียบเฉย“คนอย่างมัน พอรู้ว่าทางการกำลังจ้องเล่นงาน ก็คงเตรียมแผนหนีไว้อยู่แล้ว”แทนไทเหยียดยิ้มบางๆ แต่ในดวงตามีเพียงความเย็นชา“หนี? คิดว่าไปได้ไกลแค่ไหนกัน?”เขาหยิบมือถือขึ้นมา กดโทรออกไปยังหมายเลขหนึ่ง เสียงเรียกสัญญาณดังขึ้นเพียงครั้งเดียว ก่อนจะมีเสียงตอบรับจากปลายสายแทนไทพูดเพียงสั้น ๆ“จัดการตามแผน”ปลายสายเงียบไปเพียงเสี้ยววินาที ก่อนจะตอบกลับมาเสียงเรียบ “รับทราบครับ”• • • • • • •อีกฟากหนึ่งของโลก—“บ้าชิบ! ทำไมเรื่องมันกลายเป็นแบบนี้!?”คริส วอลตัน เดินวนไปมาอยู่ภายในห้องเพนต์เฮา
ภายในห้องพักฟื้นของโรงพยาบาล เสียงเครื่องวัดชีพจรดังเป็นจังหวะสม่ำเสมอ กลิ่นน้ำยาฆ่าเชื้อจางๆ ลอยอวลในอากาศ แสงไฟสีขาวสะอาดตาทำให้บรรยากาศของห้องดูเงียบเหงาไปถนัดตาซันและคินนั่งอยู่คนละฝั่งของเตียง พวกเขาเฝ้าดูธีรัชที่ยังคงนอนนิ่งอยู่บนเตียงคนไข้ ผ้าพันแผลสีขาวบริเวณชายโครงด้านซ้ายของเขา บ่งบอกถึงร่องรอยของกระสุนที่ฝังเข้าไปในร่างกายเขาเกือบตาย—เพราะการตัดสินใจของตัวเองโชคดีที่นำตัวมาส่งโรงพยาบาลได้ทันเวลา ไม่อย่างนั้นป่านนี้คงไปนอนเฝ้ารากมะม่วงแล้ว หมอแจ้งว่า กระสุนไม่โดนอวัยวะสำคัญแต่ก็ทำให้เสียเลือดไปมากกว่าที่คาด ทั้งซันและคินถึงจะได้ยินแบบนั้น แต่ก็ยังไม่วางใจแม้หมอจะบอกว่าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง แต่ทั้งซันและคินก็ยังไม่วางใจกริ๊ก...เสียงเปิดประตูทำให้ทั้งสองเงยหน้าขึ้นทันที“มันยังไม่ตื่นอีกเหรอ?”เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นจากหน้าประตู ก่อนที่ร่างสูงในเสื้อเชิ้ตดำจะก้าวเข้ามาในห้อง ดวงตาคมกริบของแทนไทกวาดมองไปยังร่างที่นอนแน่นิ่งบนเตียง ก่อนจะสบตากับซันและคิน“อืม...หมอบอกว่ามันเสียเลือดเยอะ โชคดีที่กระสุนไม่ได้โดนอวัยวะสำคัญ” ซันพูดเสียงเรียบ แต่แฝงความเป็นกังวล“แต่มันก็เกือบไปแล้
ภายในห้องประชุมลับของเมกาเบิร์ธ แทนไทนั่งเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ มือข้างหนึ่งเคาะลงบนโต๊ะเป็นจังหวะสม่ำเสมอ ดวงตาคมกริบจับจ้องไปยังหน้าจอที่กำลังแสดงข้อมูลของ นีโอนิกซ์—บริษัทคู่แข่งที่พยายามเล่นสกปรกกับพวกเขามาตลอดทุกการเคลื่อนไหวของฝั่งนั้นถูกเก็บบันทึกไว้หมดแล้วหลักฐานการว่าจ้างแฮ็กเกอร์ที่พยายามแทรกซึมเข้าระบบ ข้อมูลการโอนเงินระหว่างบุคคลที่เกี่ยวข้อง—ทุกอย่างอยู่ในมือของพวกเขาแล้วซันนั่งไขว่ห้างอยู่อีกฝั่งของโต๊ะ เขาใช้ปลายนิ้วเคาะโต๊ะเบาๆ สีหน้าครุ่นคิด ขณะที่คินนั่งเอนตัวพิงพนักเก้าอี้ กอดอกแน่น พลางจ้องมองหน้าจอที่ฉายเอกสารลับต่างๆ“เราได้ข้อมูลที่ต้องการหมดแล้ว” ซันเป็นคนเอ่ยขึ้นก่อน น้ำเสียงของเขาหนักแน่นและจริงจัง“ไอ้พวกนั้นคิดว่าแผนมันยังไม่แตก” คินเสริมเสียงเรียบ ก่อนจะกระตุกยิ้มเย็นแทนไทละสายตาจากหน้าจอ ดวงตาคมกริบเปล่งประกายเจ้าเล่ห์“เพราะงั้น...” เขาหยุดเว้นจังหวะเล็กน้อย ก่อนจะพูดต่อด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ“ได้เวลา ‘ส่งคืน’ แล้วล่ะ”ซันกับคินสบตากันทันที—พวกเขารู้ดีว่า แทนไทหมายถึงอะไรแทนไทยิ้มเย็นขณะเลื่อนสายตาอ่านแผนตอบโต้บนไอแพดที่เขาเตรียมการมาอย่างดี เขาหันไปม
สถานที่นัดหมาย - ลานจอดรถชั้นใต้ดินธีรัชก้าวเดินเข้าไปในลานจอดรถที่เงียบสงัด เสียงฝีเท้าของเขาก้องสะท้อนกับผนังคอนกรีต ดวงตาของเขากวาดมองไปรอบๆ อย่างระมัดระวังร่างสูงของชายคนหนึ่งก้าวออกมาจากเงามืด สวมเสื้อโค้ทยาวสีดำ ดวงตาสีน้ำแข็งของเขามองธีรัชด้วยสายตาเยือกเย็นคริส วอลตัน“นายมาสายไปสามนาที” คริสพูดเสียงเรียบธีรัชแค่นหัวเราะ “ฉันต้องแน่ใจว่าฉันไม่ได้ถูกตามอยู่”คริสเลิกคิ้วก่อนจะยื่นมือออกมา“แล้วโค้ดล่ะ?”ธีรัชไม่พูดอะไร เพียงแค่หยิบแฟลชไดรฟ์ออกจากกระเป๋าเสื้อแล้วยื่นให้ชายตรงหน้าคริสรับแฟลชไดรฟ์ไป ก่อนจะส่งให้ลูกน้องที่ยืนอยู่ด้านหลัง ชายคนนั้นต่อแฟลชไดรฟ์เข้ากับแล็ปท็อปที่เตรียมมา และเริ่มต้นตรวจสอบไฟล์ธีรัชยืนนิ่ง ไม่แสดงพิรุธใดๆเขารู้ว่าไอ้พวกนี้ต้องตรวจสอบก่อนอยู่แล้วคริสจ้องหน้าจอ ขณะลูกน้องของเขากำลังไล่ดูโค้ดภายในแฟลชไดรฟ์“โค้ดมันดูปกตินะครับ” ลูกน้องของคริสพึมพำพลางพิมพ์รันระบบ“แน่นอน มันคือโค้ดจากฉัน” ธีรัชตอบเสียงเรียบคริสหรี่ตา “ฉันหวังว่านายจะไม่เล่นตุกติกนะ ธีรัช”ธีรัชยักไหล่ “ฉันก็หวังว่านายจะรักษาสัญญา”คริสจ้องหน้าเขา ก่อนจะพยักหน้าเบาๆ“ฉันไม่ทำร้ายนา
ธีรัชกำมือแน่นดวงตาใต้กรอบแว่นไหววูบไปชั่วขณะ เมื่อเห็นข้อความแจ้งเตือนสีแดงสดบนหน้าจอ[SYSTEM OVERRIDE][Unauthorized File Transfer Detected][Security Breach Logged - Report Sent to Admin]เสียงข้อความแจ้งเตือนดังขึ้นซ้ำๆ ดังก้องในโสตประสาท ราวกับตอกย้ำว่า เขาถูกจับตาดูอยู่ทุกฝีก้าว‘แม่งเอ๊ย… มีคนจับตาดูเราอยู่จริงๆ’ธีรัชกัดฟันแน่น แต่สีหน้าของเขายังคงเรียบเฉย ไม่มีความตื่นตระหนกแม้แต่น้อยเขารู้ว่าเรื่องนี้ต้องเกิดขึ้นมันเป็นแค่เรื่องของเวลาเท่านั้นเขาไม่แปลกใจเลยที่แทนไทสามารถดักทางเขาได้ แต่ถึงอย่างนั้น ธีรัชก็ยังคงเดินไปตามแผนของตัวเองต่อไปอย่างแนบเนียนชายหนุ่มถอนหายใจแผ่วเบา ก่อนจะเอื้อมมือไปกดปิดหน้าจอคอมพิวเตอร์ของตัวเองด้วยท่าทีสงบนิ่ง ไม่มีความเร่งรีบ ไม่มีอาการลุกลี้ลุกลนราวกับว่า...เขาไม่ได้กังวลอะไรเลยมือของเขาเอื้อมไปดึงแฟลชไดรฟ์ออกจากพอร์ต USB ก่อนจะเก็บมันใส่กระเป๋าเสื้อสูทของตัวเองอย่างระมัดระวังแม้ว่าทางฝั่งของเมกาเบิร์ธจะพยายามสกัดการโอนถ่ายข้อมูล แต่สิ่งที่พวกเขา ไม่รู้ ก็คือ...โค้ดที่เขาเตรียมไว้ตั้งแต่แรกนั้น—เป็นโค้ดปลอมแท้จริงแล้ว เขาไม่เคยตั้งใจจะหั
ภายในห้องทำงานของธีรัช แสงจากหน้าจอคอมพิวเตอร์สะท้อนใบหน้าของชายหนุ่มที่กำลังขบกรามแน่น ดวงตาคมใต้กรอบแว่นเต็มไปด้วยความลังเล ขณะที่นิ้วมือสั่นเล็กน้อยเหนือแป้นพิมพ์บรรยากาศภายในห้องเงียบสนิท มีเพียงเสียงพัดลมของคอมพิวเตอร์ที่ทำงานอย่างต่อเนื่องและเสียงลมหายใจหนักๆ ของธีรัชโค้ดที่อยู่ตรงหน้าเขา —โค้ดชุดนี้... โปรเจกต์ Hมันเป็นมากกว่าแค่ชุดคำสั่ง มันคือเทคโนโลยีที่สามารถเปลี่ยนแปลงอนาคตของวงการเกมออนไลน์ได้Neural AI System คือหัวใจของโปรเจกต์ H มันคือปัญญาประดิษฐ์อัจฉริยะที่สามารถเรียนรู้ ปรับตัว และพัฒนาได้ด้วยตัวเอง AI นี้สามารถจำลองพฤติกรรมของผู้เล่น สร้างปฏิสัมพันธ์ที่สมจริง และที่สำคัญ—มันสามารถวิวัฒนาการได้เองโดยแทบไม่ต้องมีมนุษย์ควบคุมถ้าโค้ดนี้ตกไปอยู่ในมือของนีโอนิกซ์...ธีรัชกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ความคิดที่ว่าโค้ดที่เขาเป็นคนพัฒนาอาจถูกนำไปใช้เป็นเครื่องมือทำลายบริษัทที่เขาทำงานมาตลอด มันทำให้เขาอยากจะลุกขึ้นแล้วลบไฟล์พวกนี้ทิ้งซะแต่เขาไม่มีทางเลือกธีรัชกำมือแน่น พยายามไม่คิดถึงน้ำเสียงเย้ยหยันของ คริส วอลตัน ที่กดดันเขามาหลายสัปดาห์“นายไม่มีทางเลือก ธีรัช ถ้าน