เสียงประตูร้านคาเฟ่ปิดลงพร้อมป้าย “ปิดบริการ” ที่พลิกหันออกไปด้านนอก เจถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก หลังจากทำความสะอาดร้านและเตรียมทุกอย่างไว้สำหรับวันพรุ่งนี้
“สองทุ่มตรง... ได้เวลาแล้ว” เธอกล่าวเบา ๆ กับตัวเอง ก่อนจะเดินขึ้นบันไดไปยังชั้นบนของร้าน ที่เป็นทั้งบ้านและพื้นที่ส่วนตัวของเธอ
ประตูห้องนอนถูกผลักเปิด เผยให้เห็นพื้นที่ที่ถูกจัดแต่งอย่างเรียบง่ายแต่ลงตัว กลิ่นหอมอ่อน ๆ ของน้ำหอมปรับอากาศลอยคลุ้ง อุปกรณ์เกมระดับไฮเอนด์วางเรียงรายอยู่มุมห้อง มีจอคอมพิวเตอร์ขนาดใหญ่ ชุดคีย์บอร์ดและเมาส์ RGB ที่เปล่งแสงระยิบระยับ และเก้าอี้เกมมิ่งที่ออกแบบให้รองรับสรีระอย่างพอดี
แสงไฟในห้องถูกปรับเป็นโทนสีม่วงอมฟ้า ทำให้บรรยากาศดูเหมือนหลุดเข้าไปอยู่ในโลกเสมือนจริง เจเดินตรงไปนั่งลงที่เก้าอี้ หยิบหูฟังขึ้นมาสวมด้วยท่าทางคุ้นเคย
เธอเปิดเกม Kingdom Quest Online ที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ เสียงอินโทรเกมดังกระหึ่มในหูฟัง เจคลิกเข้าสู่ระบบอย่างรวดเร็ว ก่อนจะล็อกอินเข้าสู่บัญชีของเธอ
J.W. ชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอคือชื่อในเกมของเธอ หัวหน้ากิลด์แห่ง Shadow Wings ที่กำลังจะนำทีมเข้าสู่ภารกิจครั้งสำคัญในคืนนี้
• • • • • • •
ในโลกของคิงดอมเควสออนไลน์ทุกอย่างถูกออกแบบมาอย่างงดงาม แสงจากพระจันทร์เสมือนจริงส่องลงมายังป่าเขียวชอุ่ม สายลมพัดใบไม้ปลิวเป็นคลื่นเบา ๆ
ท้องฟ้าสีดำสนิทปกคลุมทั่วดินแดน Shadow Abyss ความมืดที่นี่ไม่ใช่แค่ปรากฏการณ์ธรรมชาติ แต่เป็นสิ่งมีชีวิตที่เหมือนเฝ้ามองผู้บุกรุกอยู่เงียบ ๆ เปลวเพลิงสีเขียวพวยพุ่งจากรอยแยกในพื้นดินที่แตกร้าว กระจายความร้อนและแสงสลัวไปทั่วบริเวณ
ต้นไม้ยักษ์ไร้ใบยืนตระหง่านราวกับซากปรักหักพังจากยุคโบราณ หินคริสตัลเรืองแสงประปราย บ้างเป็นสีเขียวอ่อน บ้างเป็นสีฟ้าขุ่น เสียงลมหวีดหวิวดังก้องไปทั่ว
เสียงคำรามกึกก้องดังสะท้อนไปทั่ว Shadow Abyss พื้นดินแตกร้าวเป็นเส้นยาว ปล่อยเปลวเพลิงสีเขียวพวยพุ่งขึ้นมาอย่างน่าหวาดหวั่น จากเงามืดในหุบเหวลึก ดราโกนาธ มหาอสูร ปรากฏตัวพร้อมกับแรงกดดันมหาศาลที่ทำให้แม้แต่ผู้กล้าที่เคยผ่านสนามรบมานับครั้งไม่ถ้วนยังต้องหยุดชะงัก
ร่างของมันสูงใหญ่จนบดบังท้องฟ้าสีดำสนิท เกล็ดสีดำมันวาวดุจหินออบซิเดียนเปล่งประกายเรืองรองด้วยลวดลายสีเขียวเหมือนลาวาที่กำลังเดือดพล่าน ดวงตาสีเขียวมรกตของมันเปล่งแสงราวกับมองทะลุถึงจิตใจของทุกคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า
มันกระพือปีกขนาดมหึมา สร้างกระแสลมที่กวาดทุกสิ่งรอบข้างจนกระจัดกระจาย เส้นพังผืดโปร่งแสงบนปีกมีลายเวทมนตร์โบราณที่เปล่งแสงราวกับสะท้อนพลังลี้ลับของมัน เขาของมันยาวโค้งคล้ายงาช้าง เปล่งแสงสีเขียวราวกับหลอมรวมเข้ากับเปลวเพลิงจากนรก
เสียงฝีเท้าของมันกระแทกพื้นดังสนั่น หางยาวที่ปลายเป็นค้อนหนามสะบัดไปมาอย่างน่าเกรงขาม พื้นดินแตกร้าวทุกครั้งที่มันก้าวเดิน เปลวเพลิงสีเขียวลุกโชนจากรอยแตกเหล่านั้น ราวกับมันไม่ได้เป็นเพียงมังกรยักษ์ แต่เป็นตัวแทนของพลังทำลายล้างจากห้วงลึกของโลก
ลมหายใจของมันร้อนระอุ เปลวเพลิงพวยพุ่งออกมาเป็นสายทุกครั้งที่มันอ้าปาก เปลวไฟสีเขียวไม่เพียงแค่เผาทำลายทุกสิ่งที่สัมผัส แต่ยังสร้างความเจ็บปวดที่ไม่มีวันลบเลือน
มันตวัดหางด้วยความรุนแรง พื้นดินสะเทือนจนผู้เล่นหลายคนเสียหลัก ดราโกนาธแผดเสียงคำรามอีกครั้ง ร่างของมันเริ่มแผ่พลังร้อนแรงจนบรรยากาศรอบตัวเหมือนถูกแผดเผา ความร้อนนั้นกดดันจนเหมือนหายใจไม่ออก
ดราโกนาธไม่ใช่แค่มังกรยักษ์ แต่มันคือฝันร้ายของผู้ที่กล้าท้าทาย เปลวเพลิงที่ไม่มีวันดับลงและดวงตาที่บ่งบอกถึงการล่าศัตรูอย่างไร้ความปรานี ทำให้ทุกการเคลื่อนไหวของมันเป็นดั่งเสียงเตือนของจุดจบที่ไม่มีทางหนีพ้น
“นี่แหละ... มหาอสูรแห่ง Shadow Abyss”
หน้าจอแสดงชื่อ ‘J.W.’ ตัวละครหญิงในชุดเกราะสีดำสนิทที่ดูคล่องตัว อาวุธประจำตัวของเธอคือดาบคู่ที่เปล่งแสงสีม่วง แสดงถึงพลังอันแข็งแกร่งของเธอ
ในแชทของกิลด์ชาโดว์วิงส์ สมาชิกกำลังรวมตัวกันอย่างคึกคัก
RogueWolf (คีย์) : ‘หัวหน้า! พร้อมลุยแล้วครับ บอสใหญ่คืนนี้จะได้ร่วง!’
MagiClover (มน) : ‘ฉันเตรียมยาและบัฟทุกอย่างไว้พร้อมแล้ว ไม่ต้องห่วง!’
เจพิมพ์ตอบกลับสั้น ๆ แต่หนักแน่น
J.W.: ‘ทุกคน อย่าประมาท ‘ดราโกนาธ มหาอสูร’ นี่คืออีเวนต์ใหญ่ เราจะต้องชนะให้ได้’
ดราโกนาธ มหาอสูร คือบอสตัวใหม่ในอีเวนต์ ‘Shadow Abyss’ มันเป็นมังกรยักษ์สีดำสนิทที่สามารถปล่อยเปลวเพลิงสีเขียวอันร้อนแรงออกมาทำลายทุกอย่างในรัศมี และยังมีความสามารถพิเศษในการเรียกลูกสมุน ‘อิมป์เพลิง’ ออกมารุมโจมตีทีมของผู้เล่น
เจเหลือบตามองสมุดโน้ตที่เธอเตรียมแผนกลยุทธ์เอาไว้อย่างละเอียดตั้งแต่ช่วงเช้า วันนี้เป็นวันสำคัญสำหรับอีเวนต์ใหญ่ เธอเปิดไมค์ในระบบแชททีม พร้อมเตรียมมอบหมายหน้าที่ให้สมาชิกกิลด์ด้วยน้ำเสียงมั่นใจ
“เอาล่ะ มาดูข้อมูลบอสที่จะล่าสำหรับคืนนี้กัน”
“ดราโกนาธ... บอสตัวนี้ HP เยอะมาก แถมยังมีสกิล ‘เพลิงมรณะ’ ที่โจมตีเป็นวงกว้าง ใครเข้าไปใกล้โดยไม่เตรียมตัวอาจโดนเผาตายหมด ดังนั้น...”
“คีย์ (RogueWolf) กับนนท์ (DarkBlade) อยู่แนวหน้า พวกนายต้องคอยดึงความสนใจของบอสเอาไว้ให้ได้ อย่าปล่อยให้มันหันไปหาแนวหลังเด็ดขาด”
เสียงตอบรับดังขึ้นจากฝั่งของคีย์และนนท์ พร้อมเสียงหัวเราะเบา ๆ ของคีย์ที่เสริมว่า
“เข้าใจครับหัวหน้า! อย่าห่วง”
เจอมยิ้มเล็กน้อยก่อนจะพูดต่อ
“มน (MagiClover) เธอประจำที่แถวกลาง คอยฟื้นฟู HP ให้ทุกคนและบัฟพลังโจมตี อย่าให้ใครหลุดรอดไปโดยไม่มีการฟื้นฟูเด็ดขาด ถ้าบอสเริ่มใช้เวทวงกว้าง เธอต้องเตรียมดีบัฟทันที”
“โอเคค่ะ ฉันพร้อมอยู่แล้ว” เสียงมนตอบกลับมาอย่างมั่นใจ
เจพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะเลื่อนสายตาไปยังแผนที่ในเกม
“ชล (SharpArrow) กับเรย์ (SilentStorm) พวกนายต้องโจมตีจากระยะไกลให้ต่อเนื่อง เน้นลด HP ของบอส อย่าเข้าใกล้เกินไป เพราะบอสตัวนี้มีท่าโจมตีหมู่รอบตัว ถ้าพลาด เราอาจเสียจังหวะทั้งหมด”
“รับทราบ!” ชลตอบเสียงดัง พร้อมเสียงเสริมจากเรย์ที่พูดอย่างขำ ๆ
“แต่ถ้าฉันโดนดุเพราะหลุดจังหวะ เธอต้องช่วยปกป้องฉันนะ ชล!”
เสียงหัวเราะเล็ก ๆ จากทีมดังผ่านไมค์
“แล้วจังหวะสุดท้าย... ตอนที่ HP ของดราโกนาธต่ำกว่า 20% ฉันจะโจมตีปิดฉากเอง ใช้สกิล ‘Shadow Breaker’ เพื่อจัดการมันทีเดียวจบ”
“ส่วนอิมป์เพลิง ลูกสมุนของมัน... พวกมันคงออกมาช่วงกลางเกม เรย์กับมนกำจัดมันโดยเร็ว เพื่อให้แนวหน้ามีสมาธิกับการดึงความสนใจบอส”
“รับทราบ!”
เจเช็คแผนอีกครั้ง เพื่อให้แน่ใจว่าแผนทั้งหมดชัดเจน
“ทุกคนพร้อมแล้วใช่ไหม? ถ้าไม่มีคำถาม เราเริ่มกันเลย”
“พร้อม!” เสียงตอบรับจากสมาชิกดังพร้อมกัน
เจเงยหน้ามองจอเกมที่แสดงภาพมังกรยักษ์สีดำสนิท ดวงตาของเธอฉายแววมั่นใจ พลางสูดลมหายใจลึก
“คืนนี้... ชาโดว์วิงส์ จะเป็นกิลด์แรกที่ล้มมันได้”
⋆—————✧◦♚◦✧—————⋆
อีกด้านในห้องทำงานส่วนตัวของแทนไท หน้าจอมอนิเตอร์หลายจอถูกเปิดพร้อมกัน แสดงข้อมูลต่าง ๆ ของอีเวนต์ Shadow Abyss ภาพของดราโกนาธ มหาอสูร ปรากฏชัดเจนบนจอหลัก ดวงตาของมังกรเปล่งแสงสีเขียวดูน่าขนลุก
แม้เขาจะเป็นคนออกแบบและสร้างเกมนี้ แต่เพื่อทดสอบความสมบูรณ์ของเกม เขาจึงต้องร่วมเล่มเกมไปกับผู้เล่นคนอื่น เพื่อหาบัคหรือความบกพร่องที่อาจะเกิดขึ้นในเกม
แทนยืนกอดอกอยู่หน้าโต๊ะทำงาน มองจอภาพด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น เสียงไมโครโฟนจากแชทเกมดังขึ้นตลอดเวลา สมาชิกในกิลด์สกายฟอลค่อนกำลังรวมตัวกัน
“ทุกคนพร้อมรึยัง? นี่คืออีเวนต์ใหญ่ ถ้าพลาดไปกิลด์อื่นอาจจะล้มมันก่อนเรา” แทนพูดเสียงนิ่ง ๆ แต่หนักแน่นผ่านแชทเสียง
AegisFlame (วิทย์) : ‘แน่นอนครับ หัวหน้า! ผมพร้อมแทงก์เต็มที่ จะยืนให้บอสตีจนตายไปข้างเลย!’
ArcaneMist (รัน) : ‘เวทผมก็เตรียมไว้แล้ว สกิลดีบัฟพร้อมยิงใส่มังกรทันที’
แทนกดเปิดสมุดโน้ตในเกม เขาเตรียมแผนไว้เป็นขั้นตอนอย่างละเอียด บอสอย่างดราโกนาธไม่ใช่แค่ศัตรูที่ต้องล้ม แต่ยังเป็นเป้าหมายที่ต้องใช้กลยุทธ์ซับซ้อนที่สุดเท่าที่เขาเคยเจอ
“เอาล่ะ มาดูกัน บอสดราโกนาธไม่ได้โหดแค่ตัวมันเอง มันยังเรียกอิมป์เพลิงมาช่วยโจมตีแบบไม่หยุด ดังนั้นเราต้องกำจัดพวกนั้นให้เร็วที่สุด” แทนพูดผ่านไมค์
“ดังนั้น ขั้นแรกวิทย์ (AegiFlame) นายต้องดึงความสนใจของบอส ใช้โล่บล็อกเปลวเพลิงที่โจมตีแนวหน้า”
“โอเค จัดไป!” เสียงวิทย์ตอบรับ
“ขั้นสอง...รัน (ArcaneMist) นายต้องใช้เวทน้ำแข็งคอยลดความเร็วการเคลื่อนไหวของอิมป์เพลิง เพื่อให้ทีมแนวหลังเคลียร์พวกมันได้เร็วขึ้น” แทนหยุดคิดครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดต่อ
“ส่วนวัฒน์ (Hawkeye) และดล (SilentEdge) ต้องคอยโจมตีระยะไกลใส่มังกรโดยตรง ลด HP ให้มากที่สุด”
“จังหวะสุดท้าย... ตอนที่ HP บอสเหลือน้อยกว่า 20% ฉันจะใช้สกิล Blazing Strike ปิดฉากเอง” เสียงแทนเข้มขึ้นเล็กน้อย พลางกดเลือกอาวุธในเกมที่มีค่าพลังโจมตีสูงสุด
“ฟังให้ดี นี่คือโอกาสเดียวที่เราจะได้แสดงให้ทุกคนเห็นว่า Sky Falcon เป็นกิลด์ที่แข็งแกร่งที่สุด ถ้าชนะคืนนี้ เราจะได้ชื่อว่าเป็นกิลด์แรกที่ล้มดราโกนาธ และชื่อของเราจะถูกจารึกไว้ในประวัติศาสตร์ของ Kingdom Quest Online”
เสียงตอบรับจากสมาชิกดังขึ้นพร้อมกัน
“ครับ หัวหน้า!!”
แทนยิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนจะพูดปิดท้าย
“งั้นไปกันเถอะ... ศึกนี้จะไม่มีคำว่าพ่ายแพ้”
»——————◦•♛•◦——————«
“ทุกคน ตามแผน! อย่าตื่นตระหนก!” เสียงของเจดังผ่านแชทเสียง น้ำเสียงมั่นคงและเด็ดขาดของเธอช่วยสร้างความมั่นใจให้กับทีมการต่อสู้กับดราโกนาธ บอสมังกรยักษ์กำลังดำเนินไปอย่างดุเดือด เปลวเพลิงสีแดงฉานของมันแผดเผาพื้นที่รอบข้างจนแทบเป็นเถ้าถ่าน เศษซากสิ่งปลูกสร้างในเกมกระเด็นกระจัดกระจาย แต่ทีมชาโดว์วิงส์ก็ยังคงรักษาความสามัคคีเอาไว้ได้ การสื่อสารที่ยอดเยี่ยมและความสามารถของแต่ละคนช่วยกันลดพลังชีวิตของบอสลงอย่างต่อเนื่อง“แทงค์ระวัง! อย่าให้มันหันไปทางแนวหลัง!” เจตะโกนเตือนพลางกดสกิลสนับสนุนเพื่อนร่วมทีมพลังชีวิตของดราโกนาธค่อย ๆ ลดลงจนเหลือเพียง 15% สัญญาณแห่งชัยชนะเริ่มฉายชัด เจมองเห็นโอกาสที่เธอเฝ้ารอมานาน“ทุกคนถอยออกมา! ฉันจะโจมตีปิดฉาก!”ร่างของ J.W. ในเกมพุ่งทะยานเข้าสู่แนวหน้าด้วยความเร็วสูง เธอเปิดใช้งานสกิล Shadow Breaker พลังอันรุนแรงระเบิดออกจากดาบของเธอ พื้นดินในเกมสั่นสะเทือนราวกับจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ คลื่นพลังมหาศาลพุ่งตรงไปยังบอสแต่เพียงเสี้ยววินาที ดราโกนาธกลับตวัดปีกขนาดใหญ่ของมัน แรงลมมหาศาลส่งร่างของ J.W. กระเด็นออกไปไกล พร้อมกันนั้น เปลวเพลิงสีเขียวมรกตที่ลุกโชติช่วงก็พุ่
เสียงคำรามของดราโกนาธ มหาอสูรก้องกังวานไปทั่วสนาม การต่อสู้ดุเดือดราวกับจะไม่มีวันสิ้นสุด ทีมสกายฟอลคอนกำลังอยู่ในช่วงที่ยากลำบากที่สุด เปลวเพลิงสีเขียวจากมังกรยักษ์เผาพื้นที่รอบข้างจนแทบไม่เหลือที่ยืน“มันแข็งแกร่งเกินไป! แบบนี้เราไม่ไหวแน่!” วัฒน์พูดเสียงสั่นผ่านไมโครโฟนแทนกัดฟันแน่น ขณะที่ดวงตาจ้องจอเกมอย่างไม่กระพริบ สมองของเขากำลังวิเคราะห์สถานการณ์อย่างรวดเร็ว“ทุกคนหยุดโจมตี! ฟังแผนใหม่ของฉันก่อน!” เสียงของเขาดังขึ้นนิ่งและมั่นคงทีมทั้งหมดหยุดชะงัก แม้พวกเขาจะรู้สึกสิ้นหวังกับพลังของมังกร แต่คำสั่งของแทนทำให้ทุกคนสงบลงและเริ่มฟังอย่างตั้งใจ“รัน ดีบัฟลดพลังโจมตีของมันต่อเนื่อง อย่าให้มันมีจังหวะปล่อยสกิลใหญ่ได้อีก”“ได้เลย!” รัน ตอบก่อนจะเริ่มร่ายเวท "Curse Frost" พลังดีบัฟที่ทำให้บอสโจมตีช้าลงและอ่อนแรงลงเล็กน้อย“ดล นายกับ วัฒน์ ลุยอิมป์เพลิง อย่าให้มันรุมเข้ามาเพิ่มความเสียหาย”“เข้าใจแล้ว!” ดล ตอบพร้อมพุ่งไปด้านข้าง ใช้สกิล "Shadow Dash" แทงทะลุอิมป์เพลิงในเสี้ยววินาที“วัฒน์ ตามมา ฉันจะเคลียร์ด้านซ้าย!”“โอเค!” วัฒน์ ตอบและเล็งธนูยิงสนับสนุน“ส่วน วิทย์ดึงบอสไว้ให้มั่น ใ
ร้านคาเฟ่ ‘Luna Brews’ ใจกลางเมืองคึกคักไปด้วยผู้คน เสียงเครื่องชงกาแฟดังก้องเคล้ากับเสียงพูดคุยเบา ๆ จากลูกค้าที่นั่งกระจายตัวตามมุมต่าง ๆ โต๊ะไม้ขัดมันสะอาดสะท้อนแสงแดดยามสายผ่านกระจกใสที่เปิดโล่งแทนนั่งอยู่ที่มุมหนึ่งของร้าน สายตาของเขาจ้องจอแล็ปท็อปตรงหน้า ร่างสูงในชุดเรียบง่ายแต่ดูดีดึงดูดสายตาผู้คน เสื้อเชิ้ตสีดำพอดีตัวที่พับแขนขึ้นถึงข้อศอกเข้ากันอย่างลงตัวกับกางเกงยีนส์สีน้ำเงินเข้ม รองเท้าผ้าใบสีขาวสะอาดตาเสริมลุคที่ดูสบาย ๆ แต่เต็มไปด้วยเสน่ห์ทรงผมเซตเรียบง่ายโชว์หน้าผากกว้าง ดวงตาคมสีดำสนิทฉายแววครุ่นคิด เงียบขรึม และสุขุม เพียงเขานั่งนิ่งอยู่ตรงนั้น ก็เหมือนรัศมีบางอย่างดึงดูดสายตาสาว ๆ ในร้าน ทุกคนต่างเหลียวมองผ่านโต๊ะของเขาอย่างอดไม่ได้ บ้างก็หันไปกระซิบกับเพื่อนอย่างตื่นเต้น“ไง รอนานมั้ย?”เสียงทุ้มชัดเจนดังมาจากด้านหลังของแทน ทำให้เขาเงยหน้าขึ้นจากแล็ปท็อปทันที เบียร์ รุ่นพี่คนสนิทจากคณะวิศวะคอมพิวเตอร์ก้าวเข้ามานั่งฝั่งตรงข้าม ใบหน้าคมเข้มยังคงดึงดูดทุกสายตาเหมือนเดิมเบียร์หรือในโลกใต้ดินรู้จักเขาในฉายา ‘ผู้ไร้เงา’ เป็นแฮกเกอร์อันดับหนึ่งผู้สร้างตำนาน ด้วยการเจาะ
ร้านคาเฟ่ ‘Bookmark Brews’ ตั้งอยู่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยไทระ เป็นร้านเล็ก ๆ ที่มีเสน่ห์ในตัวเอง ด้วยการตกแต่งผสมผสานระหว่างความอบอุ่นของไม้และชั้นหนังสือที่วางเรียงรายตามผนัง เสียงเพลงแจ๊สเบา ๆ คลอไปกับกลิ่นกาแฟหอมกรุ่นที่อบอวลทั่วร้านแทนเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับเบียร์ ทั้งสองมองไปรอบ ๆ ร้านเพื่อสำรวจบรรยากาศ แสงธรรมชาติส่องผ่านหน้าต่างบานใหญ่ ทำให้ทุกมุมของร้านดูสว่างและสงบ“ที่นี่เหรอ?”เบียร์ถาม พลางเลิกคิ้วเมื่อเห็นลูกค้าสองสามคนกำลังนั่งอ่านหนังสือในมุมต่าง ๆ ของร้าน และบางคนก็ใช้มีแล็ปท็อปนั่งทำงาน“ตามพิกัดคือที่นี่ล่ะ” แทนตอบพลางกวาดสายตามองหาหญิงสาวคนนั้นทั้งสองคนเดินตรงไปยังเคาน์เตอร์ โดยมีน พนักงานสาวประจำร้านก็เอ่ยต้อนรับด้วยรอยยิ้มสดใส“ยินดีต้อนรับค่ะ รับอะไรดีคะ”“เอสเพรสโซ่ร้อน” แทนสั่งเสียงเรียบ“อเมริกาโน่ร้อน” เบียร์ต่อด้วยน้ำเสียงสุภาพแทนมองไปรอบ ๆ ร้าน สายตาสำรวจไปยังมุมต่าง ๆ ก่อนจะหันกลับมาถามมีนด้วยน้ำเสียงที่พยายามให้ดูปกติ“พนักงานวันก่อน...”กริ๊ง!เสียงกระดิ่งหน้าประตูดังขึ้น ดึงความสนใจของทั้งแทนและเบียร์“พี่มีน เมล็ดกาแฟมาส่งค่ะ ให้เจทำไงคะ?”เสียงหวานใส
โต๊ะประจำของเจที่หลังตึกคณะวิศวกรรมศาสตร์คอมพิวเตอร์ เป็นมุมสงบที่เธอมักมานั่งพักผ่อนช่วงว่าง เสียงลมอ่อน ๆ พัดผ่านต้นไม้รอบบริเวณ เพิ่มความเย็นสบายให้บรรยากาศ แต่ความคิดของเจกลับไม่ได้สงบเหมือนสภาพแวดล้อมรอบตัวเธอนั่งมองนามบัตรในมือเล่น หมุนมันไปมาระหว่างนิ้วอย่างใช้ความคิดเอาไงดีเนี่ย...เกมใหม่เลยนะ...แต่...เขาชวนเราทำไม?“เจ เจ!!” เสียงเรียกดังลั่นดึงเธอออกจากภวังค์ เจสะดุ้งเงยหน้าขึ้นมองเพื่อนสาวที่ยืนเท้าสะเอวอยู่ตรงหน้า“ห๊ะ?”“เหม่อไปไหนของแกวะ?” แพรวาพูดพลางนั่งลงตรงข้าม ยื่นนิ้วชี้มาจิ้มแก้มของเจเบา ๆ“เออ คิดไรเพลินๆ น่ะ” เจตอบปัด ๆ พร้อมกับดันมือเพื่อนออก“แก พรุ่งนี้มีงานปาร์ตี้ประจำควอเตอร์ ไปกันมั้ย?” แพรวาพูดพลางทำตาเป็นประกายแบบอ้อนสุด ๆ“ไม่ไปอะ”“โหย แกอะ ไปหน่อยเหอะ นะ นะ นะ พรีสสสส!” แพรวาทำเสียงอ้อนสุดชีวิต พร้อมเขย่ามือเจไปมา“อะไรของแกวะ ทำไมต้องอยากไปขนาดนั้น?” เจเลิกคิ้วมองด้วยความสงสัย“ก็....รอบนี้ เป็นคิวของกรุ๊ปพี่แทนไทจัดปาร์ตี้อะ อ๊ายย”แพรวาทำท่าเขินอายมิดเมี้ยน พร้อมกรี๊ดเบา ๆ“แล้ว?”“พี่แทนไทปิดผับอีคลิปส์ ลักซ์ เลาจน์ เลี้ยงเลยนะ ผับหรู ไฮโซ ไม่
เสียงลมหายใจของเจยังคงสะท้อนอยู่ในหัว ราวกับสัมผัสร้อนแรงเมื่อตอนบ่ายยังตราตรึงไม่เลือน แม้ตอนนี้เธอจะนั่งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ โลกแห่งความจริงถูกแทนที่ด้วยหน้าจอเกมคิงดอมเควสออนไลน์ แต่หัวใจของเธอยังคงเต้นแรงอย่างห้ามไม่ได้“ตั้งสติหน่อย เจ… เธอไม่ใช่คนที่จะมาหลุดเพราะเรื่องแบบนี้” เธอบอกตัวเองเสียงเบา พยายามดึงความคิดกลับมาสู่หน้าจอที่แสดงข้อมูลทีมและแผนการโจมตีสำหรับอีเวนต์ใหญ่มือเรียวเลื่อนเมาส์และกดแป้นคีย์บอร์ดเพื่อเตรียมแผนกลยุทธ์ให้พร้อม ในฐานะหัวหน้ากิลด์ชาโดว์วิงส์ เธอไม่มีเวลามาเสียสมาธิกับเรื่องส่วนตัวแต่ในขณะเดียวกัน ภาพดวงตาคมกริบและสัมผัสอุ่นร้อนของเขาก็ยังคงแว่บเข้ามาในความคิดเป็นระยะ เธอส่ายหน้าเบา ๆ พยายามไล่ความรู้สึกเหล่านั้นออกไป“...ทุกคนรอคำสั่งฉันอยู่”เจสูดลมหายใจลึก ตั้งสมาธิอีกครั้ง ก่อนจะเปิดไมค์เพื่อเริ่มสั่งการทีมที่รอเธออยู่ในเกมโลกของเกมคิงดอมเควสออนไลน์ ในค่ำคืนนี้ถูกปกคลุมด้วยความมืดมนและพลังลึกลับที่ยากจะหยั่งถึง เมื่อดันเจี้ยนพิเศษ ‘หอคอยแห่งนิรันดร์’ ได้เปิดประตูต้อนรับเหล่านักผจญภัยเป็นครั้งแรกตัวหอคอยตั้งตระหง่านกลางป่าทึบที่ดูเหมือนจะไร้ที่ส
เฮ้อ!!ทำยังไงก็ไม่ยอมหลุดออกจากหัวเลย...จูบนั่น...ทำไมเขาถึงจูบฉัน?แล้วทำไมฉันถึงไม่ลืมมันเนี่ย!!!โอ๊ย!! ฉันที่ไม่เข้าใจในสิ่งที่รุ่นพี่แทนไททำ ได้แต่ยีหัวตัวเองแรงๆ และฟุบหน้าลงกับโต๊ะ“เจ เจ!”“อะไร!!” ฉันเงยหน้าขึ้นมองแพรวา เสียงเธอเรียกดังลั่น แถมสายตาเป็นประกายวิบวับอีกต่างหาก จะลากฉันไปไหนอีกล่ะสิ“ไปซื้อชุดกัน คืนนี้มีปาร์ตี้นะ” แพรวายิ้มให้อย่างร่าเริงฉันถอนหายใจเฮือก มือนึงยังพิมพ์คำสั่งลงในแล็ปท็อป รันโค้ดระบบรักษาความปลอดภัยแบบใหม่ที่กำลังพัฒนา“ไม่ไป...ไม่ได้เหรอ?” ฉันยู่หน้า ทำสายตาเว้าวอนใส่แพรวาฉันไม่อยากไปนี่นา...“ไม่ได้!” เสียงของแพรวาเข้มขึ้นทันที“แกน่ะ หัดออกจากร้านคาเฟ่บ้างเหอะ หมกตัวอยู่แบบนี้ เมื่อไหร่จะมีแฟนห๊ะ?”“ฉันไม่ได้อยากมีแฟนนี่!” ฉันบ่นอุบอิบพลางหลบสายตาแพรวาทำหน้าบึ้ง ก่อนจะเท้าคางมองฉันเหมือนจะพยายามสะกดจิต“เจ... แกอย่าทำตัวเป็นแม่ชีสิ หัดปลดปล่อยบ้าง งานนี้สนุกแน่นอน!”ฉันถอนหายใจยาวอีกครั้ง ก่อนยกมือขึ้นเหมือนยอมจำนน“โอเคๆ ฉันไปก็ได้ เลิกพูดเรื่องแม่ชีได้แล้ว”แพรวายิ้มกว้างเหมือนชนะอะไรสักอย่าง“ดี งั้นไปเลือกชุดกันเลย!”• • • • • • •ภาย
แทนไทนั่งอยู่ในโซนวีไอพีด้านบนของงานปาร์ตี้ประจำควอเตอร์มาตั้งแต่เริ่มงาน ดวงตาคมจ้องมองลงไปยังฝูงชนด้านล่าง แต่ทันทีที่เขาเห็นร่างบางในชุดเดรสสีดำที่กำลังเดินเข้ามาในงาน ทุกอย่างรอบตัวเหมือนหยุดนิ่งเขาขบกรามแน่นจนเห็นสันกรามชัด สายตาคมกริบมองเธอที่อยู่ในเดรสสีดำเข้ารูปอย่างไม่พอใจเธอโคตรสวย...ผิวขาวเนียนตัดกับผ้าสีดำแนบลำตัว เส้นโค้งเว้าถูกเน้นจนเห็นได้ชัดแบบที่ใครเห็นก็ต้องมองตาม แผ่นหลังที่เปิดเผยในชุดนั้นทำให้เขารู้สึกบางอย่างพลุ่งพล่านแต่สิ่งที่ทำให้เขาหัวเสีย คือชุดนั้นมันเน้นรูปร่างของเธอทุกส่วนอย่างชัดเจน แผ่นหลังที่เปิดเผยขับกับผิวเนียนละเอียดจนใคร ๆ ก็ต้องมอง เธอดึงดูดสายตาของผู้ชายทุกคนในงาน รวมถึงคนที่เขาไม่อยากให้มอง“ให้ตายสิ…” เขาพึมพำเสียงต่ำ ก่อนจะกระดกแก้ววิสกี้ในมือจนหมดในครั้งเดียว แล้วกระแทกลงบนโต๊ะอย่างแรงจนแก้วแทบแตกปึง!“ใจเย็น นายหัวร้อนอะไร?” เสียงทุ้มต่ำของเคน พี่ชายต่างแม่ดังขึ้นพร้อมเสียงหัวเราะเบา ๆ ขณะที่เขานั่งพิงโซฟาอย่างสบายใจ“เปล่า...” แทนไทตอบเสียงแข็ง ใบหน้าเคร่งขรึม สายตายังจับจ้องไปที่เจไม่วางตา“หวงล่ะสิ” เคนยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นพลางยิ้มก
เสียงบรรเลงเปียโนแผ่วเบาของ Canon in D คลอเคลียไปกับบรรยากาศแสนโรแมนติกของ Aurora Grand Hall สถานที่จัดงานแต่งงานสุดหรูที่ถูกตกแต่งอย่างงดงามเหนือคำบรรยายภายในฮอลล์กว้างใหญ่ถูกประดับประดาไปด้วยดอกไม้สีขาวนวล สลับกับสีพีชและทองอย่างลงตัว ซุ้มดอกไม้ที่ตกแต่งด้วย ไลแลค และ ไฮเดรนเยีย ส่งกลิ่นหอมละมุนชวนให้รู้สึกอบอุ่นและผ่อนคลาย แสงไฟจากแชนเดอเลียร์คริสตัลที่ห้อยระย้าอยู่เหนือศีรษะส่องประกายระยิบระยับ เพิ่มความหรูหราให้กับงานราวกับงานราตรีในเทพนิยายพรมยาวสีงาช้างทอดตัวจากประตูทางเข้าจรดแท่นพิธี สองข้างทางเต็มไปด้วยแขกผู้มีเกียรติที่มาร่วมเป็นสักขีพยานในวันสำคัญ ทุกสายตาจับจ้องไปยังประตูทางเข้า—ที่ซึ่งช่วงเวลาสำคัญของงานกำลังจะเริ่มขึ้นบนเวทีหลัก มีจอ LED ขนาดใหญ่กำลังฉายภาพของคู่บ่าวสาว ตั้งแต่วันแรกที่พวกเขาพบกัน จนถึงวันที่พวกเขาก้าวข้ามทุกอุปสรรคและยืนเคียงข้างกันในวันนี้—วันที่พวกเขาจะเริ่มต้นชีวิตคู่ร่วมกัน—และแล้ว ประตูบานใหญ่ก็ค่อยๆ เปิดออก—เสียงบรรเลงดนตรีดังกระหึ่มขึ้นอีกครั้ง แขกในงานต่างกลั้นหายใจ เฝ้ารอการปรากฏตัวของเจ้าสาวที่แท่นพิธี เจ้าบ่าว—แทนไทยืนรออยู่ในชุดสูททักซ
ภายในห้องแต่งตัวของเจ้าสาว กลิ่นหอมอ่อนๆ ของดอกลิลลี่และกุหลาบขาวอบอวลไปทั่ว ผสมกับกลิ่นหอมจางๆ ของเครื่องหอมที่จุดไว้เพื่อสร้างบรรยากาศให้สงบและผ่อนคลายแสงแดดยามสายส่องผ่านม่านโปร่งสีขาว กระทบกับชุดเจ้าสาวที่เจสวมใส่อยู่ ชุดเดรสสีขาวบริสุทธิ์ตัดเย็บด้วยผ้าซาตินเนื้อนุ่ม แต่งด้วยลูกไม้ปักมือที่แสนประณีต ประดับไข่มุกเม็ดเล็กละเอียดราวกับหยดน้ำค้างต้องแสง กลีบผ้าถูกออกแบบให้พริ้วไหวอย่างเป็นธรรมชาติ สะท้อนแสงวาววับราวกับต้องมนต์เจนั่งอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ ผิวเนียนละเอียดของเธอแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางบางเบา ดวงตากลมสวยสะท้อนเงาของตัวเองในกระจก ผมยาวสลวยถูกเกล้าขึ้นอย่างเรียบร้อย ปล่อยปอยผมนิดๆ ลงมารับกับกรอบหน้าทำให้ดูอ่อนหวานกว่าเดิมเธอขยับมือสัมผัสชายกระโปรงเบาๆ ใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ราวกับเพิ่งตระหนักได้จริงๆ ว่าวันนี้...เป็นวันแต่งงานของเธอ“เฮ้อ...”เสียงถอนหายใจแผ่วเบาหลุดออกมา เธอไม่ได้ไม่อยากแต่งงาน... แต่ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วเกินไปเพียงสามเดือนก่อน ข่าวการหมั้นหมายของเธอกับแทนไทกลายเป็นกระแสใหญ่ ทุกสายตาจับจ้องมาที่เธอ ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่กำลังจะได้แต่งงานกับเจ้าของบริษัทเ
สามเดือนต่อมา—บรรยากาศภายใน Aurora Convention Hall คึกคักไปด้วยเสียงฮือฮาของเหล่านักข่าวและแฟนเกมที่มารวมตัวกันเพื่องานแถลงข่าวครั้งยิ่งใหญ่ของเมกาเบิร์ธ สตูดิโอบนเวทีหลัก จอ LED ขนาดยักษ์ฉายภาพโลโก้ของเกมใหม่ล่าสุด ‘Helios Online’ หรือที่รู้จักกันในชื่อ โปรเจกต์ H—เกมออนไลน์ระดับ Next-Gen ที่ใช้เทคโนโลยี Neural AI อันล้ำสมัย ซึ่งสามารถพัฒนาและตอบสนองต่อผู้เล่นได้อย่างอัจฉริยะและบุคคลที่กำลังได้รับความสนใจจากทุกสายตาในตอนนี้ คือชายหนุ่มร่างสูงในชุดสูทสีดำสง่า ‘แทนไท ไทระ คณิณัตถ์’ ซีอีโอของเมกาเบิร์ธ สตูดิโอเขานั่งอยู่บนเวทีหลัก ข้างๆ กับคณะผู้บริหารและทีมพัฒนา ใบหน้าคมเข้มยังคงสงบนิ่งแต่แฝงไปด้วยความมั่นใจแสงแฟลชจากกล้องจำนวนมากสาดส่องมายังเวทีแทนไทนั่งไขว่ห้าง มือข้างหนึ่งจับไมโครโฟน ดวงตาคมจับจ้องไปที่นักข่าวที่กำลังยกมือขอสัมภาษณ์พิธีกรยื่นไมค์ให้กับนักข่าวคนแรก“คุณแทนไท โปรเจกต์ H หรือ Helios Online เป็นเกมที่ใช้ AI ขั้นสูง ซึ่งนับเป็นเทคโนโลยีใหม่ของวงการเกมออนไลน์ คุณช่วยอธิบายเพิ่มเติมเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ไหมครับ?”แทนไทพยักหน้าช้าๆ ก่อนตอบเสียงเรียบแต่หนักแน่น“Helios
ภายในห้องทำงานของแทนไท กลิ่นกาแฟอ่อน ๆ ลอยอวลในอากาศ แต่บรรยากาศกลับเย็นยะเยือกจนน่าขนลุกชายหนุ่มนั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟาหนังสีดำ ดวงตาคมกริบจับจ้องไปที่หน้าจอทีวีขนาดใหญ่ที่กำลังรายงานข่าว การหายตัวไปของบุคคลสำคัญในคดีอาชญากรรมทางเทคโนโลยี“คริส วอลตัน ผู้บริหารระดับสูงของนีโอนิกซ์ หายตัวไปเมื่อคืนที่ผ่านมา ทางการกำลังเร่งติดตามตัว— “ซันที่ยืนอยู่ตรงโต๊ะทำงาน พึมพำขึ้นขณะโยนแฟ้มเอกสารลงบนโต๊ะกระจกเสียงดัง“หมอนั่นหายตัวไปเหรอ?”“ก็ไม่แปลก” คินเอนตัวพิงพนักเก้าอี้ หยิบแก้วเหล้าขึ้นจิบด้วยสีหน้าเรียบเฉย“คนอย่างมัน พอรู้ว่าทางการกำลังจ้องเล่นงาน ก็คงเตรียมแผนหนีไว้อยู่แล้ว”แทนไทเหยียดยิ้มบางๆ แต่ในดวงตามีเพียงความเย็นชา“หนี? คิดว่าไปได้ไกลแค่ไหนกัน?”เขาหยิบมือถือขึ้นมา กดโทรออกไปยังหมายเลขหนึ่ง เสียงเรียกสัญญาณดังขึ้นเพียงครั้งเดียว ก่อนจะมีเสียงตอบรับจากปลายสายแทนไทพูดเพียงสั้น ๆ“จัดการตามแผน”ปลายสายเงียบไปเพียงเสี้ยววินาที ก่อนจะตอบกลับมาเสียงเรียบ “รับทราบครับ”• • • • • • •อีกฟากหนึ่งของโลก—“บ้าชิบ! ทำไมเรื่องมันกลายเป็นแบบนี้!?”คริส วอลตัน เดินวนไปมาอยู่ภายในห้องเพนต์เฮา
ภายในห้องพักฟื้นของโรงพยาบาล เสียงเครื่องวัดชีพจรดังเป็นจังหวะสม่ำเสมอ กลิ่นน้ำยาฆ่าเชื้อจางๆ ลอยอวลในอากาศ แสงไฟสีขาวสะอาดตาทำให้บรรยากาศของห้องดูเงียบเหงาไปถนัดตาซันและคินนั่งอยู่คนละฝั่งของเตียง พวกเขาเฝ้าดูธีรัชที่ยังคงนอนนิ่งอยู่บนเตียงคนไข้ ผ้าพันแผลสีขาวบริเวณชายโครงด้านซ้ายของเขา บ่งบอกถึงร่องรอยของกระสุนที่ฝังเข้าไปในร่างกายเขาเกือบตาย—เพราะการตัดสินใจของตัวเองโชคดีที่นำตัวมาส่งโรงพยาบาลได้ทันเวลา ไม่อย่างนั้นป่านนี้คงไปนอนเฝ้ารากมะม่วงแล้ว หมอแจ้งว่า กระสุนไม่โดนอวัยวะสำคัญแต่ก็ทำให้เสียเลือดไปมากกว่าที่คาด ทั้งซันและคินถึงจะได้ยินแบบนั้น แต่ก็ยังไม่วางใจแม้หมอจะบอกว่าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง แต่ทั้งซันและคินก็ยังไม่วางใจกริ๊ก...เสียงเปิดประตูทำให้ทั้งสองเงยหน้าขึ้นทันที“มันยังไม่ตื่นอีกเหรอ?”เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นจากหน้าประตู ก่อนที่ร่างสูงในเสื้อเชิ้ตดำจะก้าวเข้ามาในห้อง ดวงตาคมกริบของแทนไทกวาดมองไปยังร่างที่นอนแน่นิ่งบนเตียง ก่อนจะสบตากับซันและคิน“อืม...หมอบอกว่ามันเสียเลือดเยอะ โชคดีที่กระสุนไม่ได้โดนอวัยวะสำคัญ” ซันพูดเสียงเรียบ แต่แฝงความเป็นกังวล“แต่มันก็เกือบไปแล้
ภายในห้องประชุมลับของเมกาเบิร์ธ แทนไทนั่งเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ มือข้างหนึ่งเคาะลงบนโต๊ะเป็นจังหวะสม่ำเสมอ ดวงตาคมกริบจับจ้องไปยังหน้าจอที่กำลังแสดงข้อมูลของ นีโอนิกซ์—บริษัทคู่แข่งที่พยายามเล่นสกปรกกับพวกเขามาตลอดทุกการเคลื่อนไหวของฝั่งนั้นถูกเก็บบันทึกไว้หมดแล้วหลักฐานการว่าจ้างแฮ็กเกอร์ที่พยายามแทรกซึมเข้าระบบ ข้อมูลการโอนเงินระหว่างบุคคลที่เกี่ยวข้อง—ทุกอย่างอยู่ในมือของพวกเขาแล้วซันนั่งไขว่ห้างอยู่อีกฝั่งของโต๊ะ เขาใช้ปลายนิ้วเคาะโต๊ะเบาๆ สีหน้าครุ่นคิด ขณะที่คินนั่งเอนตัวพิงพนักเก้าอี้ กอดอกแน่น พลางจ้องมองหน้าจอที่ฉายเอกสารลับต่างๆ“เราได้ข้อมูลที่ต้องการหมดแล้ว” ซันเป็นคนเอ่ยขึ้นก่อน น้ำเสียงของเขาหนักแน่นและจริงจัง“ไอ้พวกนั้นคิดว่าแผนมันยังไม่แตก” คินเสริมเสียงเรียบ ก่อนจะกระตุกยิ้มเย็นแทนไทละสายตาจากหน้าจอ ดวงตาคมกริบเปล่งประกายเจ้าเล่ห์“เพราะงั้น...” เขาหยุดเว้นจังหวะเล็กน้อย ก่อนจะพูดต่อด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ“ได้เวลา ‘ส่งคืน’ แล้วล่ะ”ซันกับคินสบตากันทันที—พวกเขารู้ดีว่า แทนไทหมายถึงอะไรแทนไทยิ้มเย็นขณะเลื่อนสายตาอ่านแผนตอบโต้บนไอแพดที่เขาเตรียมการมาอย่างดี เขาหันไปม
สถานที่นัดหมาย - ลานจอดรถชั้นใต้ดินธีรัชก้าวเดินเข้าไปในลานจอดรถที่เงียบสงัด เสียงฝีเท้าของเขาก้องสะท้อนกับผนังคอนกรีต ดวงตาของเขากวาดมองไปรอบๆ อย่างระมัดระวังร่างสูงของชายคนหนึ่งก้าวออกมาจากเงามืด สวมเสื้อโค้ทยาวสีดำ ดวงตาสีน้ำแข็งของเขามองธีรัชด้วยสายตาเยือกเย็นคริส วอลตัน“นายมาสายไปสามนาที” คริสพูดเสียงเรียบธีรัชแค่นหัวเราะ “ฉันต้องแน่ใจว่าฉันไม่ได้ถูกตามอยู่”คริสเลิกคิ้วก่อนจะยื่นมือออกมา“แล้วโค้ดล่ะ?”ธีรัชไม่พูดอะไร เพียงแค่หยิบแฟลชไดรฟ์ออกจากกระเป๋าเสื้อแล้วยื่นให้ชายตรงหน้าคริสรับแฟลชไดรฟ์ไป ก่อนจะส่งให้ลูกน้องที่ยืนอยู่ด้านหลัง ชายคนนั้นต่อแฟลชไดรฟ์เข้ากับแล็ปท็อปที่เตรียมมา และเริ่มต้นตรวจสอบไฟล์ธีรัชยืนนิ่ง ไม่แสดงพิรุธใดๆเขารู้ว่าไอ้พวกนี้ต้องตรวจสอบก่อนอยู่แล้วคริสจ้องหน้าจอ ขณะลูกน้องของเขากำลังไล่ดูโค้ดภายในแฟลชไดรฟ์“โค้ดมันดูปกตินะครับ” ลูกน้องของคริสพึมพำพลางพิมพ์รันระบบ“แน่นอน มันคือโค้ดจากฉัน” ธีรัชตอบเสียงเรียบคริสหรี่ตา “ฉันหวังว่านายจะไม่เล่นตุกติกนะ ธีรัช”ธีรัชยักไหล่ “ฉันก็หวังว่านายจะรักษาสัญญา”คริสจ้องหน้าเขา ก่อนจะพยักหน้าเบาๆ“ฉันไม่ทำร้ายนา
ธีรัชกำมือแน่นดวงตาใต้กรอบแว่นไหววูบไปชั่วขณะ เมื่อเห็นข้อความแจ้งเตือนสีแดงสดบนหน้าจอ[SYSTEM OVERRIDE][Unauthorized File Transfer Detected][Security Breach Logged - Report Sent to Admin]เสียงข้อความแจ้งเตือนดังขึ้นซ้ำๆ ดังก้องในโสตประสาท ราวกับตอกย้ำว่า เขาถูกจับตาดูอยู่ทุกฝีก้าว‘แม่งเอ๊ย… มีคนจับตาดูเราอยู่จริงๆ’ธีรัชกัดฟันแน่น แต่สีหน้าของเขายังคงเรียบเฉย ไม่มีความตื่นตระหนกแม้แต่น้อยเขารู้ว่าเรื่องนี้ต้องเกิดขึ้นมันเป็นแค่เรื่องของเวลาเท่านั้นเขาไม่แปลกใจเลยที่แทนไทสามารถดักทางเขาได้ แต่ถึงอย่างนั้น ธีรัชก็ยังคงเดินไปตามแผนของตัวเองต่อไปอย่างแนบเนียนชายหนุ่มถอนหายใจแผ่วเบา ก่อนจะเอื้อมมือไปกดปิดหน้าจอคอมพิวเตอร์ของตัวเองด้วยท่าทีสงบนิ่ง ไม่มีความเร่งรีบ ไม่มีอาการลุกลี้ลุกลนราวกับว่า...เขาไม่ได้กังวลอะไรเลยมือของเขาเอื้อมไปดึงแฟลชไดรฟ์ออกจากพอร์ต USB ก่อนจะเก็บมันใส่กระเป๋าเสื้อสูทของตัวเองอย่างระมัดระวังแม้ว่าทางฝั่งของเมกาเบิร์ธจะพยายามสกัดการโอนถ่ายข้อมูล แต่สิ่งที่พวกเขา ไม่รู้ ก็คือ...โค้ดที่เขาเตรียมไว้ตั้งแต่แรกนั้น—เป็นโค้ดปลอมแท้จริงแล้ว เขาไม่เคยตั้งใจจะหั
ภายในห้องทำงานของธีรัช แสงจากหน้าจอคอมพิวเตอร์สะท้อนใบหน้าของชายหนุ่มที่กำลังขบกรามแน่น ดวงตาคมใต้กรอบแว่นเต็มไปด้วยความลังเล ขณะที่นิ้วมือสั่นเล็กน้อยเหนือแป้นพิมพ์บรรยากาศภายในห้องเงียบสนิท มีเพียงเสียงพัดลมของคอมพิวเตอร์ที่ทำงานอย่างต่อเนื่องและเสียงลมหายใจหนักๆ ของธีรัชโค้ดที่อยู่ตรงหน้าเขา —โค้ดชุดนี้... โปรเจกต์ Hมันเป็นมากกว่าแค่ชุดคำสั่ง มันคือเทคโนโลยีที่สามารถเปลี่ยนแปลงอนาคตของวงการเกมออนไลน์ได้Neural AI System คือหัวใจของโปรเจกต์ H มันคือปัญญาประดิษฐ์อัจฉริยะที่สามารถเรียนรู้ ปรับตัว และพัฒนาได้ด้วยตัวเอง AI นี้สามารถจำลองพฤติกรรมของผู้เล่น สร้างปฏิสัมพันธ์ที่สมจริง และที่สำคัญ—มันสามารถวิวัฒนาการได้เองโดยแทบไม่ต้องมีมนุษย์ควบคุมถ้าโค้ดนี้ตกไปอยู่ในมือของนีโอนิกซ์...ธีรัชกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ความคิดที่ว่าโค้ดที่เขาเป็นคนพัฒนาอาจถูกนำไปใช้เป็นเครื่องมือทำลายบริษัทที่เขาทำงานมาตลอด มันทำให้เขาอยากจะลุกขึ้นแล้วลบไฟล์พวกนี้ทิ้งซะแต่เขาไม่มีทางเลือกธีรัชกำมือแน่น พยายามไม่คิดถึงน้ำเสียงเย้ยหยันของ คริส วอลตัน ที่กดดันเขามาหลายสัปดาห์“นายไม่มีทางเลือก ธีรัช ถ้าน