เสียงลมหายใจของเจยังคงสะท้อนอยู่ในหัว ราวกับสัมผัสร้อนแรงเมื่อตอนบ่ายยังตราตรึงไม่เลือน แม้ตอนนี้เธอจะนั่งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ โลกแห่งความจริงถูกแทนที่ด้วยหน้าจอเกมคิงดอมเควสออนไลน์ แต่หัวใจของเธอยังคงเต้นแรงอย่างห้ามไม่ได้
“ตั้งสติหน่อย เจ… เธอไม่ใช่คนที่จะมาหลุดเพราะเรื่องแบบนี้” เธอบอกตัวเองเสียงเบา พยายามดึงความคิดกลับมาสู่หน้าจอที่แสดงข้อมูลทีมและแผนการโจมตีสำหรับอีเวนต์ใหญ่
มือเรียวเลื่อนเมาส์และกดแป้นคีย์บอร์ดเพื่อเตรียมแผนกลยุทธ์ให้พร้อม ในฐานะหัวหน้ากิลด์ชาโดว์วิงส์ เธอไม่มีเวลามาเสียสมาธิกับเรื่องส่วนตัว
แต่ในขณะเดียวกัน ภาพดวงตาคมกริบและสัมผัสอุ่นร้อนของเขาก็ยังคงแว่บเข้ามาในความคิดเป็นระยะ เธอส่ายหน้าเบา ๆ พยายามไล่ความรู้สึกเหล่านั้นออกไป
“...ทุกคนรอคำสั่งฉันอยู่”
เจสูดลมหายใจลึก ตั้งสมาธิอีกครั้ง ก่อนจะเปิดไมค์เพื่อเริ่มสั่งการทีมที่รอเธออยู่ในเกม
โลกของเกมคิงดอมเควสออนไลน์ ในค่ำคืนนี้ถูกปกคลุมด้วยความมืดมนและพลังลึกลับที่ยากจะหยั่งถึง เมื่อดันเจี้ยนพิเศษ ‘หอคอยแห่งนิรันดร์’ ได้เปิดประตูต้อนรับเหล่านักผจญภัยเป็นครั้งแรก
ตัวหอคอยตั้งตระหง่านกลางป่าทึบที่ดูเหมือนจะไร้ที่สิ้นสุด ท้องฟ้าเหนือหอคอยปกคลุมด้วยกลุ่มเมฆสีดำหม่น ราวกับแสงจันทร์ถูกดูดกลืน เหลือเพียงแสงสลัวที่พาดผ่านยอดต้นไม้สูงใหญ่
ผนังของหอคอยสร้างจากวัสดุที่ดูเหมือนหินสีดำสนิท มันสะท้อนแสงดาวบางเบาในยามค่ำคืน แต่ในความงดงามนั้นกลับแฝงไปด้วยพลังลึกลับ รอยแกะสลักลวดลายเรขาคณิตโบราณเลื้อยพันไปตามผนังของหอคอย บางส่วนเป็นรูปร่างของสิ่งมีชีวิตที่ไม่มีใครรู้จัก
ประตูทางเข้าหอคอยเป็นบานประตูสูงใหญ่ที่ดูเหมือนหล่อจากโลหะสีเงินอมดำ ลวดลายบนประตูคือภาพของมังกรสองตัวพันเกี่ยวกัน ราวกับมันกำลังปกป้องสิ่งล้ำค่าภายใน เสียงกระซิบแผ่วเบาเล็ดลอดออกมาจากรอยแยกของประตู คล้ายเสียงเรียกของดวงวิญญาณที่ถูกจองจำ
ภายในหอคอยเต็มไปด้วยบรรยากาศเย็นเยียบ แสงไฟจากคบเพลิงสีม่วงเรืองรองติดอยู่ตามกำแพงให้ความสว่างเพียงเล็กน้อย พื้นหินเรียบเย็นใต้เท้า สะท้อนแสงราวกับกระจก
แต่ละชั้นของหอคอยถูกออกแบบให้เป็นเหมือนโลกที่แตกต่างกัน
ชั้นที่ 1: ประตูแห่งเงา
เมื่อก้าวเข้าสู่ชั้นแรก ผู้เล่นจะพบกับโถงกว้างที่ดูราวกับไร้ขอบเขต ผนังสีดำขลับปกคลุมด้วยลวดลายเรืองแสงสีแดงเข้มที่คล้ายอักขระโบราณ เสียงสะท้อนของฝีเท้าดังกังวานในความเงียบ ทำให้รู้สึกเหมือนถูกจับตามองอยู่ตลอดเวลา ศัตรูในชั้นนี้เป็นเงาดำที่คอยลอบโจมตีจากทุกมุม
ชั้นที่ 2: บันไดแห่งแสงจันทร์
บันไดวนที่ทอดยาวขึ้นสู่ชั้นถัดไปมีความยาวราวกับไม่มีที่สิ้นสุด ผนังรอบด้านส่องแสงสีเงินสลัวคล้ายแสงจันทร์ เสียงลมพัดแผ่วเบาเหมือนเสียงกระซิบชวนให้สับสน แต่ละขั้นบันไดซ่อนกับดักที่เปลี่ยนไปตามจังหวะการเคลื่อนไหวของผู้เล่น
ชั้นที่ 3: ห้องแห่งความลวง
เมื่อเข้าสู่ชั้นนี้ ผู้เล่นจะพบห้องโถงที่เต็มไปด้วยกระจกเงา กระจกเหล่านี้สะท้อนภาพผู้เล่นและเพื่อนร่วมทีมในรูปแบบที่บิดเบือนหรือดูเหมือนจริงจนยากจะแยกแยะ แต่ละกระจกสามารถเปลี่ยนเป็นประตูหรือกับดักได้ ศัตรูในชั้นนี้เป็นเงาในกระจกที่เลียนแบบการเคลื่อนไหวของผู้เล่น
ชั้นที่ 4: สวนแห่งความว่างเปล่า
ชั้นนี้ดูเหมือนสวนที่เต็มไปด้วยต้นไม้แปลกตาและดอกไม้เรืองแสง แต่ความงดงามนี้กลับแฝงด้วยความอันตราย ทุกสิ่งในสวนมีชีวิตและพร้อมโจมตีผู้เล่นที่ประมาท เสียงดนตรีแผ่วเบาดูเหมือนจะทำให้จิตใจของผู้เล่นไขว้เขว หรือทำให้สูญเสียทิศทางได้ง่าย
ชั้นที่ 5: บัลลังก์แห่งนิรันดร์
ชั้นสุดท้ายคือห้องทรงกลมขนาดใหญ่ที่มีแสงสลัวจากโคมไฟที่ลอยอยู่กลางอากาศ พื้นห้องเป็นกระจกใสที่เผยให้เห็นความมืดมิดที่ไม่มีที่สิ้นสุดใต้หอคอย ตรงกลางห้องคือบัลลังก์สีดำสนิทที่ดูเหมือนถูกแกะสลักจากเงามืด มันเป็นที่สถิตของบอส อสูรแห่งนิรันดร์ (Eternal Beast) ร่างกายของมันเป็นมังกรยักษ์สีดำที่เปล่งแสงสีม่วงรอบตัว ทุกครั้งที่มันใช้สกิล พลังของมันจะเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ
เจที่ดูข้อมูลของดันเจี้ยนพิเศษเรียบร้อยแล้ว สมองเริ่มประมวลผลอย่างรวดเร็วเพื่อวางกลยุทธ์พิชิตดันเจี้ยนให้เร็วและมีประสิทธิภาพที่สุด สมาธิของเธอจดจ่ออยู่กับทุกจุดอ่อนและข้อได้เปรียบที่ดันเจี้ยนนี้มี
“ทุกคนฟังให้ดี ดันเจี้ยนนี้ไม่เหมือนดันเจี้ยนธรรมดา มันมีบอสห้าตัว แต่ละตัวจะอยู่ที่ชั้นของมัน และมีสกิลพิเศษที่ทำให้ทีมเราถูกแยกกันได้ง่าย”
RogueWolf (คีย์) : ‘หัวหน้า คิดว่าเราควรจัดทีมย่อยยังไงดี?’
J.W. : ‘เราจะเดินเป็นกลุ่มใหญ่ในชั้นแรกเพื่อป้องกันการซุ่มโจมตี แต่เมื่อถึงชั้นสอง ฉันจะสั่งแบ่งทีมย่อย นายกับนนท์เป็นแทงก์นำหน้า มน สนับสนุนอยู่กลางคอยฟื้นฟู ส่วนชลกับเรย์จัดการศัตรูระยะไกล ฉันจะปิดท้ายเองเพื่อควบคุมสถานการณ์’
เสียงตอบรับดังขึ้นจากสมาชิกกิลด์ ทุกคนต่างเต็มไปด้วยความมั่นใจ แผนการของเจไม่เคยทำให้พวกเขาผิดหวัง และพวกเขารู้ดีว่าแผนของเธอคือหัวใจสำคัญของทุกความสำเร็จที่กิลด์ชาโดว์วิงส์
SilentStorm (เรย์) : ‘เข้าใจแล้ว หัวหน้า ฉันจะจัดการให้แน่ใจว่าทางหลังปลอดภัย’
DarkBlade (นนท์) : ‘แทงก์พร้อมเสมอ ขอแค่สั่งมา!’
MagiClover (มน) : ‘การสนับสนุนจะไม่มีสะดุดแน่นอน’
เจยิ้มบาง ๆ เมื่อได้ยินเสียงตอบรับของทีม เธอสูดหายใจลึกก่อนพูดต่อด้วยน้ำเสียงมั่นคง
“ในดันเจี้ยน ระวังทุกฝีก้าว อย่าชะล่าใจ ถ้าพร้อมแล้ว ก็เริ่มกันเลย”
“โอ๊ส!!”
เสียงตอบรับดังขึ้นพร้อมกัน ทุกคนต่างเตรียมพร้อมสำหรับการท้าทายครั้งใหญ่ที่กำลังรออยู่เบื้องหน้า
ชั้น 1: บอสอัศวินแห่งเงา
ทีมของเจเผชิญหน้ากับกลุ่มอัศวินแห่งเงาที่โจมตีเป็นฝูงและเน้นการโจมตีหมู่ เจวางแผนให้ทีมทำงานอย่างเป็นระบบ แทงก์รับศัตรูที่แนวหน้า นักเวทสนับสนุนด้วยบัฟและโจมตีระยะไกล ขณะที่เธอใช้ดาบคู่เคลียร์ศัตรูที่พยายามแทรกแนวเข้ามา ภายในเวลาไม่นาน ศัตรูทั้งหมดก็ถูกกำจัด
ชั้น 2: บอสวอร์ล็อคแห่งความลุ่มหลง
ในชั้นนี้ ทีมต้องต่อสู้กับวอร์ล็อคที่ใช้สกิลล่อลวงให้สมาชิกในทีมโจมตีเพื่อนร่วมทีม เจใช้แผนที่วางไว้ล่วงหน้า ทำให้ทีมตอบสนองได้รวดเร็วและแก้สถานการณ์ได้ทันเวลา บอสถูกโค่นลงอย่างราบรื่น
ชั้น 3-4: กับดักอันตราย
ชั้นที่สามและสี่เต็มไปด้วยกับดักซับซ้อนที่ซ่อนอยู่ในพื้นและกำแพง เจต้องวางแผนอย่างรอบคอบ ใช้ความรวดเร็วและการสื่อสารที่แม่นยำเพื่อพาทีมผ่านปริศนาและกับดักทั้งหมด โดยไม่มีสมาชิกคนใดได้รับบาดเจ็บร้ายแรง
เมื่อมาถึงทางเข้าชั้นสุดท้าย ทีมชาโดว์วิงส์พร้อมเต็มที่สำหรับการเผชิญหน้ากับบทท้าทายสุดท้ายในหอคอยแห่งนิรันดร์
ชั้นที่ 5: อสูรแห่งนิรันดร์
ทีมชาโดว์วิงส์ก้าวเข้าสู่ห้องสุดท้ายของหอคอยแห่งนิรันดร์ ห้องทรงกลมที่เต็มไปด้วยความมืดมิดและแสงสลัวจากโคมไฟลอยตัวกลางอากาศ อสูรแห่งนิรันดร์ (Eternal Beast) ปรากฏตัวกลางห้อง รูปร่างมังกรยักษ์สีดำสูงตระหง่านราวกับเงามืดที่มีชีวิต มันแผ่พลังลึกลับออกมารอบตัว เกล็ดสีดำเปล่งประกายแสงสีม่วงลึกลับที่เต้นระยิบระยับในความมืด
เสียงคำรามของมันสะท้อนกึกก้องไปทั่วห้อง ท่ามกลางแรงกดดันมหาศาลที่ดูเหมือนจะทำให้ทุกการเคลื่อนไหวช้าลง
คีย์ (RogueWolf) และ นนท์ (DarkBlade) พุ่งออกไปนำหน้า ทั้งคู่ใช้ความคล่องตัวดึงความสนใจของอสูรยักษ์ไว้ ขณะที่ เรย์ (SilentStorm) และ มน (MagiClover) อยู่แนวหลังสนับสนุนอย่างเต็มกำลัง ลูกธนูและเวทย์แสงสลับกันพุ่งโจมตีเข้าใส่ร่างมหึมาของมัน
เจที่ยืนอยู่แนวกลาง สายตาจับจ้องจังหวะการโจมตีของอสูรด้วยสมาธิสูงสุด ก่อนจะออกคำสั่งเด็ดขาด
“โฟกัสจุดอ่อนที่หน้าอก! เราต้องจบมันให้เร็วที่สุดก่อนที่พลังของมันจะเพิ่มขึ้น!”
ทีมตอบสนองทันที เสียงอาวุธและพลังเวทสะท้อนดังก้อง พลังของอสูรที่เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ทำให้การต่อสู้ยิ่งทวีความยากลำบาก แต่การประสานงานที่ไร้ที่ติของทีมช่วยให้พวกเขายังคงต่อสู้ได้อย่างมั่นคง
เจพุ่งเข้าใส่อสูร ใช้สกิล Shadow Breaker โจมตีด้วยความแม่นยำ สกิลนั้นสร้างความเสียหายมหาศาลจนแสงสีม่วงรอบตัวอสูรเริ่มริบหรี่ลง
เมื่อพลังของบอสลดลงจนใกล้จบ อสูรคำรามครั้งสุดท้ายพร้อมปลดปล่อยพลังเงามืดออกมาทั่วห้อง เจสั่งการให้ทุกคนรวมพลังโจมตีครั้งสุดท้าย
“จบมันเดี๋ยวนี้!”
เสียงอาวุธและเวทมนตร์ผสานกันพุ่งเข้าสู่ร่างของอสูร แสงสีม่วงที่เปล่งประกายเริ่มดับลงทีละน้อย จนร่างมหึมาของมันหยุดนิ่งและสลายกลายเป็นเถ้าธุลี
ทีมชาโดว์วิงส์ยืนมองแสงสว่างที่ลอยออกมาจากใจกลางห้อง สัญลักษณ์แห่งชัยชนะปรากฏขึ้น เสียงประกาศดังก้องไปทั่วเซิร์ฟเวอร์
“Shadow Wings คือกิลด์แรกที่พิชิต หอคอยแห่งนิรันดร์ ได้สำเร็จ!”
เสียงเฮดังขึ้นในแชทกิลด์ สมาชิกแต่ละคนพิมพ์ข้อความแสดงความยินดีและความตื่นเต้น เจนั่งพิงเก้าอี้พร้อมกับยิ้มบาง ๆ มองข้อความที่ไหลมาในหน้าจอ
เธอถอนหายใจยาวเบา ๆ ก่อนจะพึมพำกับตัวเอง
“เฮ้อ...ต่อให้ความจริงเป็นยังไง ในเกมฉันก็ไม่มีวันพลาดอยู่แล้ว”
• • • • • • •
แทนไทนั่งเอนหลังพิงเก้าอี้ ยิ้มอย่างพึงพอใจเมื่อข้อความประกาศชัยชนะของกิลด์ชาโดว์วิงส์ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ
“ให้ตายสิ โดนจูบขนาดนั้น ยังจะชนะได้อีกนะเนี่ย” เขาพึมพำพร้อมหัวเราะเบา ๆ
ภาพเหตุการณ์เมื่อตอนบ่ายผุดขึ้นในความคิดอย่างชัดเจน ริมฝีปากบางที่แนบสนิทกับเขา ลมหายใจหอบถี่ของเจที่ทำให้อารมณ์ของเขาแทบหลุดการควบคุม
เขายังจำได้ถึงใบหน้าหวานที่แดงระเรื่อ ดวงตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความตกใจและอายหลังจากที่โดนเขาจูบ เธอลุกขึ้นแทบจะกระโจนออกจากตักของเขาอย่างรวดเร็ว ก่อนจะก้มศีรษะบอกลาและรีบวิ่งออกจากห้องไป ทิ้งเขาไว้พร้อมกับความรู้สึกที่ยังกรุ่นอยู่ในอก
แทนไทส่ายหัวเบา ๆ พลางยิ้มมุมปาก
“J.W. เธอนี่...ช่างน่ารักจริงๆ”
เขาเลื่อนสายตากลับมาที่หน้าจอ พร้อมกับความคิดในใจ
‘อีกไม่นาน เธอจะไม่มีทางหนีฉันได้อีก’
เฮ้อ!!ทำยังไงก็ไม่ยอมหลุดออกจากหัวเลย...จูบนั่น...ทำไมเขาถึงจูบฉัน?แล้วทำไมฉันถึงไม่ลืมมันเนี่ย!!!โอ๊ย!! ฉันที่ไม่เข้าใจในสิ่งที่รุ่นพี่แทนไททำ ได้แต่ยีหัวตัวเองแรงๆ และฟุบหน้าลงกับโต๊ะ“เจ เจ!”“อะไร!!” ฉันเงยหน้าขึ้นมองแพรวา เสียงเธอเรียกดังลั่น แถมสายตาเป็นประกายวิบวับอีกต่างหาก จะลากฉันไปไหนอีกล่ะสิ“ไปซื้อชุดกัน คืนนี้มีปาร์ตี้นะ” แพรวายิ้มให้อย่างร่าเริงฉันถอนหายใจเฮือก มือนึงยังพิมพ์คำสั่งลงในแล็ปท็อป รันโค้ดระบบรักษาความปลอดภัยแบบใหม่ที่กำลังพัฒนา“ไม่ไป...ไม่ได้เหรอ?” ฉันยู่หน้า ทำสายตาเว้าวอนใส่แพรวาฉันไม่อยากไปนี่นา...“ไม่ได้!” เสียงของแพรวาเข้มขึ้นทันที“แกน่ะ หัดออกจากร้านคาเฟ่บ้างเหอะ หมกตัวอยู่แบบนี้ เมื่อไหร่จะมีแฟนห๊ะ?”“ฉันไม่ได้อยากมีแฟนนี่!” ฉันบ่นอุบอิบพลางหลบสายตาแพรวาทำหน้าบึ้ง ก่อนจะเท้าคางมองฉันเหมือนจะพยายามสะกดจิต“เจ... แกอย่าทำตัวเป็นแม่ชีสิ หัดปลดปล่อยบ้าง งานนี้สนุกแน่นอน!”ฉันถอนหายใจยาวอีกครั้ง ก่อนยกมือขึ้นเหมือนยอมจำนน“โอเคๆ ฉันไปก็ได้ เลิกพูดเรื่องแม่ชีได้แล้ว”แพรวายิ้มกว้างเหมือนชนะอะไรสักอย่าง“ดี งั้นไปเลือกชุดกันเลย!”• • • • • • •ภาย
แทนไทนั่งอยู่ในโซนวีไอพีด้านบนของงานปาร์ตี้ประจำควอเตอร์มาตั้งแต่เริ่มงาน ดวงตาคมจ้องมองลงไปยังฝูงชนด้านล่าง แต่ทันทีที่เขาเห็นร่างบางในชุดเดรสสีดำที่กำลังเดินเข้ามาในงาน ทุกอย่างรอบตัวเหมือนหยุดนิ่งเขาขบกรามแน่นจนเห็นสันกรามชัด สายตาคมกริบมองเธอที่อยู่ในเดรสสีดำเข้ารูปอย่างไม่พอใจเธอโคตรสวย...ผิวขาวเนียนตัดกับผ้าสีดำแนบลำตัว เส้นโค้งเว้าถูกเน้นจนเห็นได้ชัดแบบที่ใครเห็นก็ต้องมองตาม แผ่นหลังที่เปิดเผยในชุดนั้นทำให้เขารู้สึกบางอย่างพลุ่งพล่านแต่สิ่งที่ทำให้เขาหัวเสีย คือชุดนั้นมันเน้นรูปร่างของเธอทุกส่วนอย่างชัดเจน แผ่นหลังที่เปิดเผยขับกับผิวเนียนละเอียดจนใคร ๆ ก็ต้องมอง เธอดึงดูดสายตาของผู้ชายทุกคนในงาน รวมถึงคนที่เขาไม่อยากให้มอง“ให้ตายสิ…” เขาพึมพำเสียงต่ำ ก่อนจะกระดกแก้ววิสกี้ในมือจนหมดในครั้งเดียว แล้วกระแทกลงบนโต๊ะอย่างแรงจนแก้วแทบแตกปึง!“ใจเย็น นายหัวร้อนอะไร?” เสียงทุ้มต่ำของเคน พี่ชายต่างแม่ดังขึ้นพร้อมเสียงหัวเราะเบา ๆ ขณะที่เขานั่งพิงโซฟาอย่างสบายใจ“เปล่า...” แทนไทตอบเสียงแข็ง ใบหน้าเคร่งขรึม สายตายังจับจ้องไปที่เจไม่วางตา“หวงล่ะสิ” เคนยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นพลางยิ้มก
“แล้ว...พี่แทน...ต้องการอะไรคะ?”“ฉันอยากได้...เธอ”คำพูดของเขาทำให้เจนิ่งอึ้งไป ราวกับโลกหยุดหมุนไปชั่วขณะ ดวงตาของเธอสบเข้ากับสายตาคมกริบของเขา ซึ่งไม่แสดงความลังเลแม้แต่น้อยในช่วงที่เจกำลังงุนงงกับคำพูดนั้น แทนไทถือโอกาสโอบเอวเธอและพาเธอเคลื่อนไหวออกจากฟลอร์อย่างแนบเนียน จนกระทั่งพวกเขาไปหยุดอยู่บริเวณมุมหนึ่งของผับที่ค่อนข้างเงียบสงบ“เอ่อ...ฉันไม่เข้าใจค่ะ”แทนไทกระตุกยิ้มมุมปากเล็กน้อย รอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์“เมื่อวานเธอบอกว่า โค้ดที่รันในระบบมันดูแปลกๆ ไม่ใช่เหรอ?”“อ่า...ค่ะ”“เพราะงั้น ฉันอยากให้เธอช่วยดูให้หน่อยว่ามันแปลกยังไง”น้ำเสียงของเขาเรียบนิ่ง แต่รอยยิ้มที่ส่งมาทำให้เธอรู้สึกถึงบางอย่างที่ลึกซึ้งกว่าคำพูดเจถอนหายใจเบา ๆ เมื่อเข้าใจว่าเขาหมายถึงเรื่องระบบในเกม ไม่ใช่เรื่อง...อื่นที่เธอเผลอคิดไปไกลเขาหมายถึง...เรื่องโค้ดในระบบเกมใหม่สินะเฮ้อ...เจ แกก็คิดไปเรื่องอะไรเนี้ย!“ว่าไง?”“เอ่อ...ฉันขอเวลาคิดหน่อยได้มั้ยคะ?”“ได้ แต่อย่านาน” แทนไทตอบพลางมองเธอด้วยสายตาที่เหมือนรู้ทันทุกอย่าง“ฉันไม่ชอบรอ”คำพูดของเขาทำให้เจรู้สึกเหมือนถูกกดดัน แต่ในเวลาเดียวกันก
ในยามค่ำคืนที่เงียบสงบ แสงไฟถนนสาดส่องผ่านหน้าต่างบานใหญ่ในห้องของเจ เธอนั่งอยู่บนโซฟาในชุดเสื้อคลุมตัวบาง เนื้อผ้าบางเบาแนบลู่ไปกับผิวเนียนละเอียด มือเรียวถือแก้วโกโก้ร้อนที่ยังมีไออุ่นลอยจาง ๆ แต่จิตใจกลับล่องลอยไปไกล“ฉันอยากได้...เธอ”คำพูดของแทนไทยังคงดังก้องในหัว รอยยิ้มมุมปากของเขา และดวงตาคมที่มองเธอราวกับเป็นสิ่งเดียวในโลกยังคงชัดเจนอยู่ในความทรงจำ มันทำให้เธอรู้สึกเหมือนโดนสะกดจนยากจะสลัดออก“โอ๊ย!! จะคิดถึงคำพูดของเขาทำไมเนี่ย เจ!!” เธอบ่นกับตัวเองพลางยกมือขึ้นขยุ้มผมเบา ๆ อย่างหงุดหงิดดวงหน้าหวานของเธอขึ้นสีระเรื่อเมื่อนึกถึง...จูบ จูบที่เขามอบให้เธอนี่ฉันปล่อยให้เขาจูบอีกแล้ว!แค่จูบแรกที่เขาขโมยไปยังไม่พอ ยังมีครั้งที่สองอีก... แค่คิดถึงก็ทำให้เธอแทบอยากมุดหน้าลงหมอนหนีความอับอาย“โธ่ว้อย! เจ ทำไมพอสบตากับเขาทีไร ลืมตัวทุกที อะไรกันวะเนี่ย!”เธอบ่นพลางทิ้งตัวลงบนโซฟา มือเล็กวางแก้วโกโก้ไว้บนโต๊ะอย่างแรงจนเสียงดังเบา ๆ ก่อนจะเริ่มตีขาไปมาเหมือนเด็ก ๆ ที่กำลังขัดใจ“ทำไมเขาต้องทำแบบนั้นด้วยนะ! เขามองฉันเป็นอะไร...แค่แหย่เล่นเหรอ หรืออะไรกันแน่?” เธอพึมพำเสียงเบาในอากาศเ
แทนไทยืนพิงรถสปอร์ตสีดำสนิทอยู่ที่ลานหน้าตึกเรียนคณะวิศวกรรมศาสตร์คอมพิวเตอร์ ร่างสูงสง่าในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวพอดีตัวกับกางเกงสแลคสีดำเรียบหรู สายตาคมกวาดมองไปยังนักศึกษาที่เดินขวักไขว่เข้าออกตึกเรียนเขายกข้อมือดูนาฬิกาเรือนหรูที่แวววาวภายใต้แสงแดดอ่อน ๆ พร้อมถอนหายใจเบา ๆ เวลาเลิกเรียนของเธอกำลังใกล้เข้ามา แต่ในความรู้สึกของเขากลับรู้สึกเหมือนเวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้าเธอจะมาตามนัดไหม?ความคิดนี้วนเวียนอยู่ในหัวเขาตั้งแต่เมื่อคืนแน่นอนว่าเขาไม่ใช่คนชอบรอใคร แต่สำหรับเจ...มันต่างออกไป เขาไม่อยากเสี่ยงกับการที่เธออาจจะเปลี่ยนใจเพราะถ้าเธอไม่มา เขาก็จะพาเธอไปเองตารางเรียนของเธออยู่ในมือเขาแล้ว การเข้าถึงข้อมูลเหล่านั้นไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเขา ไม่ใช่เพียงเพราะเขาเก่งด้านเทคโนโลยี แต่เพราะเธอคือคนสำคัญที่เขาอยากรู้ทุกอย่างขณะที่เขากำลังครุ่นคิด สายตาคมก็สะดุดเมื่อเห็นร่างบางในชุดนักศึกษาก้าวออกมาจากตึกเรียนเจในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดตา กระโปรงพลีทสีดำความยาวเหนือเข่ากำลังดึงดูดสายตาของใครหลายคน รูปร่างที่สมส่วนของเธอช่างขับให้เสื้อเชิ้ตเรียบ ๆ ดูน่ามอง กระโปรงที่พอดีตัวเผยให้เห็นช่วงข
เจนั่งนิ่งไป หัวใจของเธอเต้นแรงจนแทบหลุดออกมาจากอก ใบหน้าร้อนวูบวาบจนแทบไม่อยากเงยหน้าขึ้นมองเขา ขณะที่เธอกำลังพยายามรวบรวมสติ แทนไทก็ยื่นมือมาหมุนเก้าอี้ที่เธอนั่งให้หันมาทางเขาเจเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยคำถามทำไมโดนจูบอีกแล้วอะ?เธอเม้มริมฝีปากแน่น ใบหน้าแดงระเรื่ออย่างชัดเจน ก่อนจะเอ่ยถามเสียงเบา“ทำไมพี่จูบฉันล่ะคะ?”“อยากจูบ”เขาตอบตามตรง ไม่มีท่าทีลังเล ดวงตาคมเข้มสบกับดวงตากลมโตของเธออย่างแน่วแน่ แววตาของเขาเต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์และแรงปรารถนาเจนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดเสียงแผ่ว“พี่อยากจูบ...ผู้หญิงทุกคนแบบนี้รึเปล่าคะ?”“แค่เธอ”คำตอบของเขาสั้นและหนักแน่น ริมฝีปากยกยิ้มเล็กน้อยโดยที่สายตาไม่หลบเธอเลยคำพูดนั้นทำคนตัวเล็กนิ่งอึ้งไปถนัดใจ เธอขมวดคิ้วมุ่น สับสนกับคำตอบที่เรียบง่ายแต่ชวนให้มึนงงทำไมเขาตอบคำถามได้มึนขนาดนี้?ตอบสั้นๆ ใครจะไปรู้ที่สำคัญ เขาจีบเธอเหรอ?เธอสรุปแบบนี้ได้ใช่มั้ย?ขณะที่เจกำลังจมอยู่ในความคิดของตัวเอง เธอก็รู้สึกถึงมือหนาที่เชยคางของเธอขึ้นอย่างแผ่วเบา สัมผัสนั้นทำให้เธอเงยหน้าขึ้นโดยอัตโนมัติดวงตาคมของแทนไทจับจ้องมาที่เธอ ราวกับกำลัง
แทนไทนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานในห้องประชุมส่วนตัวของบริษัท มือหนาพลิกเอกสารเกี่ยวกับการอัพเดทแพทช์เกมคิงดอมเควสออนไลน์ เกมที่กำลังโด่งดัง และบริษัทกำลังเตรียมจัดกิจกรรมครบรอบสามปีให้กับบรรดาแฟนเกมทั้งหลายเขาดูสงบนิ่งเหมือนปกติ แต่ดวงตาคมกลับแฝงด้วยความคิดที่กำลังวิเคราะห์รายละเอียดตรงหน้าประตูห้องประชุมถูกเปิดออกอย่างไม่เป็นทางการ พร้อมกับการปรากฏตัวของคินและซัน รวมถึงเพื่อนร่วมทีมคนอื่นที่พร้อมเข้าประชุม“ไอ้คุณแทนไทครับ!” คินเอ่ยเสียงดังทันทีที่ทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ตรงข้าม สีหน้าเจ้าเล่ห์ฉายชัดแทนไทเหลือบตามองคินเล็กน้อย ก่อนจะหันกลับมาสนใจกองเอกสารเหมือนไม่ได้ยิน“เมื่อวันงานปาร์ตี้ มึงหิ้วน้องเจกลับบ้านเหรอ?” คินถามต่อด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสนุกแทนไทหยุดมือเล็กน้อย แต่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมอง เขาพลิกหน้ากระดาษต่อไปเหมือนไม่ใส่ใจ“อ๊ะ อ๊ะ อย่ามาปฏิเสธ กูมีหลักฐานนะเว้ย!” ซันที่นั่งลงข้าง ๆ ชิงพูดขึ้น พร้อมยื่นโทรศัพท์มือถือที่เปิดภาพหน้าจอเอาไว้ภาพนั้นชัดเจนจนไม่อาจโต้แย้งได้—ภาพที่แทนไทกำลังเปิดประตูรถสปอร์ตคันหรูให้เจขึ้นรถหน้าผับอีคลิปส์แทนไทละสายตาจากเอกสาร หันไปมองซันด้วยส
ขณะที่ฉันนั่งฟุบหน้าอยู่กับโต๊ะ คิดไม่ออกว่าจะให้คำตอบไอ้พี่แทนไทยังไงดี มือถือของฉันก็เด้งเตือนข้อความไลน์ขึ้นมาTAIRA_T ขอเพิ่มคุณเป็นเพื่อนใครหว่า ? ไทระ ที???ด้วยความอยากรู้ ฉันเลยกดรับแอดไปJIDAPA_W: สวัสดีค่ะ ใครคะ?TAIRA_T: ลืมกันซะแล้ว?“ใครกัน” ฉันขมวดคิ้วมองข้อความนั้นพร้อมกับพึมพำเบาๆJIDAPA_W: เอ่อ...เรารู้จักกันด้วยเหรอคะ?TAIRA_T: ...TAIRA_T: คำตอบก็ไม่ให้ แล้วยังลืมกันอีกเหรอแม่มึง!!มือฉันปล่อยไอโฟนหล่นลงบนโต๊ะทันที ทำให้แพรวาที่เดินมาถึง จ้องมองฉันอย่างสงสัย“อะไรของแก ไม่ใช้ก็บอกสิ ฉันจะได้เอา” ยัยแพรวาพูดพร้อมกับหยิบมือถือฉันขึ้นไปดู“เอ้ย แก! เอาคืนมานะ!” ฉันรีบลุกขึ้นพยายามแย่งคืน แต่ไม่ทันการแพรวากวาดสายตาอ่านข้อความบนหน้าจอ ก่อนที่ดวงตาของเธอจะเบิกกว้าง“พี่แทนไท?”“เอาคืนมา!”ฉันร้องเสียงหลง แต่แพรวากลับวางกระเป๋าลงบนโต๊ะทันที และถือมือถือเดินหนีไปอ่านต่ออย่างรวดเร็ว“ไหนดูดิ๊! โอ๊ยยย...พี่แทนไทขอแกเป็นแฟน!!!?”เสียงยัยเพื่อนตัวแสบพูดดังลั่น“เงียบไปเลย! แก!” ฉันรีบพุ่งตัวไปฉวยมือถือกลับมาในที่สุด พลางก้มมองหน้าจออย่างรวดเร็วข้อความที่ขึ้นอยู่ทำให้ฉันอ้าป
งานมีตติ้งของกิลด์ชาโดว์วิงส์ในค่ำคืนนี้เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและความครึกครื้น สมาชิกในกิลด์ต่างพูดคุยและถ่ายรูปกันอย่างสนุกสนาน แต่สิ่งที่ทำให้หลายคนอึ้งจนบางคนถึงกับอ้าปากค้าง คือการปรากฏตัวของหัวหน้ากิลด์ตัวจริง J.W. หรือ เจ ในลุคที่ทั้งทันสมัย ดูดี และสวยมาก จนแทบไม่น่าเชื่อว่าเป็นคนเดียวกับนักกลยุทธ์สายโหดในเกมโดยเฉพาะ คีย์ แทงก์หนุ่มประจำกิลด์ ที่สาว ๆ ในร้านต่างแอบกรี๊ดกร๊าดเมื่อเห็นตัวจริงของเขา ชื่อจริงของเขาคือ กวิน นักศึกษาแพทย์ปีสี่จากมหาวิทยาลัยชื่อดัง ผู้มีใบหน้าหล่อเหลาบวกกับบุคลิกอันอบอุ่น ทำให้เขาได้รับความสนใจทั้งในและนอกเกมสิ่งที่ทำให้เจประหลาดใจที่สุดในงานนี้ คือการพบว่า นนท์ และ มน สองสมาชิกคนสำคัญของกิลด์ที่เธอคุ้นเคยในโลกออนไลน์ กลับกลายเป็นเพื่อนเก่าของเธอสมัยมัธยมปลาย!นนท์เป็นหนุ่มหล่อมาดขรึมที่ดูเหมือนจะเป็นคนพูดน้อย แต่เวลาอยู่ในเกมเขากลายเป็น DPS มือฉมังที่สร้างความเสียหายได้อย่างมหาศาล นนท์เรียนอยู่คณะวิศวกรรมศาสตร์ สาขาเครื่องกล ปีสองของมหาวิทยาลัยเดียวกับเจมนเป็นสาวอารมณ์ดีที่มีรอยยิ้มสดใสเสมอ ในเกมเธอรับบทบาทเป็นผู้ใช้เวทมนตร์สายสนับสนุนที่เก่งกาจ น
แทนไทนั่งจ้องหน้าจอคอมพิวเตอร์ในห้องทำงานที่มีเพียงแสงจากหน้าจอคอยให้ความสว่าง เขากำลังตรวจสอบระบบหลังบ้านของโปรเจกต์ H อย่างละเอียด บนหน้าจอมีภาพโค้ดที่กำลังรันอยู่ รวมถึงแผงควบคุมพิเศษที่เขาและเบียร์ร่วมกันออกแบบในมุมเล็ก ๆ ของระบบนั้น พวกเขาได้ซ่อน กับดักล่อเป้า (Honeytrap) ไว้อย่างแนบเนียนเบียร์ออกไอเดียร่วมกับแทนไท พวกเขาสร้างโฟลเดอร์พิเศษในเซิร์ฟเวอร์ทดลองที่ดูเหมือนจะเต็มไปด้วยข้อมูลสำคัญเกี่ยวกับเกม เช่น ‘Core_Server_Config’ , ‘Encryption_Key_Draft’ และ ‘ProjectH_Structure_Confidential’แต่แท้จริงแล้ว โฟลเดอร์เหล่านี้ไม่มีข้อมูลจริงแม้แต่น้อย มันเป็นเพียงเปลือกที่ออกแบบมาเพื่อดึงดูดแฮกเกอร์เบียร์เพิ่มความสมจริงให้กับกับดักนี้ โดยออกแบบให้โฟลเดอร์เหล่านี้แสดงช่องโหว่ปลอม เช่น การอนุญาตที่ผิดพลาด (Permissions) หรือเส้นทางเข้าถึงที่ดูเหมือนหลุดรอดจากการป้องกัน นอกจากนี้ เมื่อแฮกเกอร์เจาะเข้ามา พวกเขาจะเห็นข้อมูลหลอก เช่น โค้ดโปรแกรมบางส่วน หรือเอกสารที่ดูเหมือนเกี่ยวข้องกับโครงสร้างเกม“แทรปสแกน (TrapScan) ” เป็นชื่อของสคริปต์ที่แทนไทออกแบบ มันทำหน้าที่บันทึกทุกคำสั่งและการกระ
เย็นวันหนึ่งในร้านคาเฟ่ เจนั่งอยู่ที่โต๊ะประจำ มุมสงบภายในร้าน หน้าจอคอมพิวเตอร์ของเธอแสดงระบบการจัดการกิลด์ชาโดว์วิงส์ที่กำลังถูกอัพเกรด เธอก้มหน้าก้มตาแก้ไขโค้ดและปรับฟีเจอร์ใหม่ ๆ ให้กับกิลด์ ขณะเดียวกันหน้าต่างแชทในเกมก็เต็มไปด้วยข้อความของเพื่อนสมาชิกที่คุยกันอย่างสนุกสนานเกี่ยวกับงานมีทติ้งครบรอบสามปีดวงตากลมโตของเจกวาดสายตามองข้อความในแชทอย่างเงียบ ๆ ขณะที่ในหัวกำลังคิดถึงเรื่องที่เธอลังเลจะบอกแทนไท... เรื่องโค้ดที่ผิดปกติในทีมของเขาเสียงกระดิ่งประตูร้านดังขึ้น เจเหลือบมองด้วยความเคยชิน ร่างของพี่กานต์ รุ่นพี่ปีสามที่สนิทกัน เดินเข้ามาพร้อมแพรวา เพื่อนสนิทของเธอ“เจ ศุกร์นี้ไปมีตติ้งด้วยกันปะ?”พี่กานต์ถามขึ้นด้วยน้ำเสียงสดใส พร้อมกับนั่งลงตรงข้ามเจอย่างคุ้นเคย ขณะที่แพรวาหย่อนตัวลงข้าง ๆ“มีตติ้งไรอะ?” เจเลิกคิ้วถามโดยยังไม่ละสายตาจากหน้าจอ“มีตติ้งกิลด์ชาโดว์วิงส์ไง”“ไม่เอาอะ ขี้เกียจ” เจตอบกลับทันทีโดยไม่ต้องคิด“โห่ยยย ยัยเจ!” แพรวาถอนหายใจเสียงดัง ก่อนหันมามองเธอด้วยสายตาดุ ๆ“นี่มันโอกาสดีเลยนะ แกไม่เคยไปมีทติ้งเลยสักครั้งใช่มั้ย? ครบรอบสามปีของเกมเชียวนะ!”“สำคัญตรงไห
ตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมา บรรยากาศในออฟฟิศของแทนไทเต็มไปด้วยความคึกคักเป็นกันเอง เจที่ตอนแรกยังรู้สึกเกร็งเมื่อมาที่นี่ ตอนนี้เริ่มคุ้นเคยกับทุกมุมของสถานที่ รวมถึงบุคลิกที่หลากหลายของซันและคิน เพื่อนสนิทของแทนไทที่มักจะแซวเธอเป็นประจำออฟฟิศของแทนไทเป็นพื้นที่เปิดโล่ง ตกแต่งด้วยโทนสีขาวดำตัดกับเส้นสายของไฟ LED สีฟ้า แสดงถึงความทันสมัยและเปี่ยมด้วยพลังแห่งเทคโนโลยี พื้นที่ทำงานถูกจัดเรียบง่ายแต่มีประสิทธิภาพ โต๊ะทำงานตั้งกระจายอย่างลงตัว ขณะที่ห้องประชุมกระจกด้านหนึ่งมักถูกใช้สำหรับประชุมทีมย่อยในตอนนี้ แทนไทได้สั่งย้ายทีมส่วนใหญ่ไปทำงานที่ออฟฟิศอีกแห่งเพื่อกระจายงาน ทำให้ออฟฟิศหลักเหลือเพียงเขา ซัน คิน และเจ ที่ทำงานร่วมกัน“เฮ้! น้องเจ วันนี้มีอะไรติดมือมาฝากพวกพี่บ้าง?” ซันทักทันทีที่เห็นเจเดินเข้ามา มือเขาโบกไปมาอย่างอารมณ์ดี“พี่ซันคะ ฉันไม่ได้เป็นแม่บ้านนะ” เจตอบพลางหัวเราะเบาๆ“แต่เธอเป็นแฟนของไอ้แทนไม่ใช่เหรอ?” คินพูดแทรก ดวงตาเจ้าเล่ห์จ้องมองเจที่หน้าเริ่มแดงขึ้น“พี่คิน! พี่ซัน! พอเลยค่ะ!” เจหน้าแดงก่ำรีบเบี่ยงประเด็น“พวกนายอย่ากวนเธอมากนัก”เสียงทุ้มต่ำของแทนไทดังขึ้น ขณะที
การประลองอารีน่าประจำเดือนถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ตามธรรมเนียม ทุกสายตาของผู้เล่นทั่วเซิร์ฟเวอร์ต่างจับจ้องไปยังสนามแข่งขันหลัก แสงสีทองและแดงฉาบทั่วเวที กลิ่นอายของความตึงเครียดแผ่กระจายไปทั่วเมื่อรายชื่อสองกิลด์ที่เข้ารอบสุดท้ายปรากฏบนจอขนาดยักษ์กิลด์ชาโดว์วิงส์ VS กิลด์สกายฟอลคอนสนามอารีน่าออกแบบมาให้เป็นพื้นที่สมรภูมิที่ท้าทาย แต่ละจุดถูกปรับแต่งด้วยสิ่งกีดขวางและกับดักที่เปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา ผู้เล่นที่เชี่ยวชาญการวางแผนจะได้เปรียบในการใช้สภาพแวดล้อมเหล่านี้เพื่อพลิกเกมเสียงเชียร์จากผู้ชมกึกก้องไปทั่วเซิร์ฟเวอร์ ขณะที่ทั้งสองทีมก้าวเข้าสู่สนาม เสื้อคลุมและสัญลักษณ์ของแต่ละกิลด์เปล่งประกายโดดเด่นฝั่งหนึ่งคือ กิลด์ชาโดว์วิงส์ นำโดย J.W. กิลด์ของเจ หัวหน้ากิลด์หญิงที่มากฝีมือและเป็นที่ยอมรับในฐานะนักกลยุทธ์ระดับแนวหน้า ทีมของเธอขึ้นแท่นอันดับหนึ่งในเซิร์ฟเวอร์มาหลายเดือนสมาชิกในทีมล้วนแล้วแต่เชี่ยวชาญในบทบาทของตนเอง โดยมีJ.W. (เจ) - หัวหน้ากิลด์ผู้เชี่ยวชาญการวางแผน สายคอนโทรลและสนับสนุนทีมRogueWolf (คีย์) – สายแทงก์ผู้แข็งแกร่งที่เป็นเหมือนโล่ของทีมDarkBlade (นนท์) - DPS ระ
เจใช้สมาธิจดจ่ออยู่กับการเขียนโค้ดสำหรับป้องกันระบบในโปรเจกต์ของแทนไท แต่ไม่ว่าเธอจะพยายามเพ่งสายตาไปที่หน้าจอแค่ไหน เมื่อไหร่ที่เธอหยุดพักสายตาและสมอง ภาพใบหน้าคมเข้มและสัมผัสร้อนแรงของเขาในคืนนั้นก็กลับมาวนเวียนในหัวเธอไม่หยุด“โอ๊ยยยย! จะบ้าตายแล้ว!”เธอร้องออกมาอย่างหงุดหงิด ก่อนจะยีผมตัวเองจนยุ่งเหยิง แล้วคว่ำหน้าลงกับโต๊ะ เสียงบ่นงึมงำดังลอดออกมาจากปาก“ทำไมถึงนึกถึงแต่คืนนั้นอยู่ได้เนี่ย! เขาสะกดจิตฉันไว้รึไงกัน!”เจครางออกมาพลางจิ๊ปากอย่างขัดใจ ในใจก็พยายามสลัดภาพเหล่านั้นออก แต่เหมือนยิ่งห้ามยิ่งคิดทันใดนั้น เสียงแจ้งเตือนจากมือถือก็ดังขึ้น ดิสคอร์ดกลุ่มกิลด์ชาโดว์วิงส์มีข้อความเด้งขึ้นมารัวๆเธอหยิบมือถือขึ้นมาอ่าน ข้อความในแชทของสมาชิกกิลด์เต็มไปด้วยการแจ้งเตือนเรื่องการซ้อมรบในอารีน่าวันนี้Rogue_Key: ‘หัวหน้า! ลืมรึเปล่าว่าต้องซ้อมรบน่ะครับ!!’Dark_Nont: ‘นั่นสิ พวกเรารออยู่นะคร้าบ~ อย่ามาสายล่ะ’Silent_Rey: ‘หัวหน้ามาช้า จับตีแน่!’เจถึงกับสะดุ้งเฮือก ตาเบิกกว้าง ก่อนจะอุทานออกมาเบาๆ“บ้าชิบ! ลืมสนิทเลย!”J.W.: ‘กำลังจะเข้าเกม!’เจวางมือถือ รีบเปิดแล็ปท็อปตรงหน้าเพื่อเข
กว่าที่แทนไทกับเจจะได้ทานมื้อเที่ยง ก็ปาเข้าไปเกือบบ่ายสาม เพราะเขาไม่ยอมปล่อยเธอออกจากอ้อมแขนง่ายๆ แถมยังสั่งให้คนส่งอาหารฝากไว้ที่นิติบุคคลของคอนโดแทน“สุดท้าย...พี่ก็อิ่มอยู่คนเดียว”เจบ่นเสียงเบา กระปอดกระแปด ขณะที่นั่งมองแทนไทที่เพิ่งเดินกลับเข้ามาในห้องพร้อมถุงอาหารในมือ ก่อนจะยกซุปเต้าเจี้ยวญี่ปุ่นที่อุ่นร้อนแล้วมาวางตรงหน้าเธอ“หืม? ฉันยังไม่อิ่มเลยนะ”เสียงทุ้มต่ำของเขาเอ่ยขึ้น พร้อมกับสายตาคมที่มองเธออย่างมีเลศนัยเจชะงักเล็กน้อยเมื่อสบตากับเขา ใบหน้าของเธอร้อนขึ้นทันที และรีบหลบสายตาอย่างรวดเร็ว (˶˃ᆺ˂˶)“จะอิ่มไม่อิ่มก็เรื่องของพี่สิคะ รีบกินเถอะค่ะ เดี๋ยวซุปเย็นหมด” เธอพูดตัดบทก่อนจะยกช้อนขึ้นมาจิบซุปเบาๆแทนไทหัวเราะเบาๆ กับท่าทางเขินอายของเธอ ก่อนจะนั่งลงข้างๆ และเริ่มทานอาหารไปพร้อมกัน“ถ้าเป็นเธอ...ฉันไม่อิ่มอยู่แล้ว”คำพูดของเขาทำให้เจถึงกับสำลักซุป หน้าแดงยิ่งกว่าเดิม ขณะที่แทนไทยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์และเอื้อมมือไปลูบหลังเธอเบาๆ“พอแล้วค่ะ...รอยเต็มตัวหมดแล้ว” ประโยคหลังเธอแอบบ่นเบาๆแทนไทเลิกคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะเอียงหน้ามองเธอด้วยรอยยิ้ม“อยู่ข้างใน ไม่มีใครเห็นหรอ
“เดี๋ยว!”“คะ?”เจหยุดชะงัก เอียงคอมองแทนไทด้วยความสงสัย เมื่อเขาจับข้อมือเธอไว้ก่อนที่เธอจะเปิดประตูออก“เธอคงไม่คิดจะออกไปข้างนอกด้วยสภาพแบบนี้หรอกนะ?”เสียงทุ้มของเขาเอ่ยขึ้นอย่างเนิบช้า พร้อมรอยยิ้มมุมปากที่ดูเจ้าเล่ห์ สายตาคมของเขาเลื่อนมองสำรวจทั่วร่างของเธอ“อ๊ะ!”เจก้มลงมองตัวเอง ก่อนจะนึกขึ้นได้ทันที ใบหน้าหวานแดงก่ำจนร้อนผ่าว เสื้อยืดตัวโคร่งของเขาที่เธอสวมใส่อยู่ แม้จะปิดตัวมิดชิด แต่เนื้อผ้าบางเบานั้นเผยให้เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งอย่างชัดเจนเสื้อชั้นใน...ไม่มี!แพนตี้...ไม่มี!“พี่ไม่เตือนแต่แรกล่ะคะ!” (˶˃⤙˂˶)เจโพล่งขึ้นเสียงสั่น รีบจับชายเสื้อดึงเข้าหาตัวแน่นอย่างลนลานแทนไทหัวเราะเบาๆ เสียงนั้นฟังดูเจ้าเล่ห์อย่างปิดไม่มิด“นึกว่าเธอรู้ตัวอยู่แล้ว”“พี่แทน! แกล้งกันนี่นา!”“ฉันเปล่านะ”เขายักไหล่ก่อนจะเลื่อนมือไปเปิดประตูตู้เสื้อผ้า ดึงกางเกงขาสั้นผ้าฝ้ายและเสื้อคลุมบางออกมายื่นให้เธอ“เปลี่ยนซะ แล้วค่อยออกไปหาอะไรกิน”แทนไทยิ้มบางๆ มองเจที่รับชุดจากมือเขาไปด้วยใบหน้าแดงก่ำ เธอกำลังจะหันตัวกลับไปทางห้องน้ำ แต่แทนไทกลับดึงข้อมือเธอไว้“พี่แทน?”“เปลี่ยนใจละ” เขาพูดพลางจูงมือ
ในห้องเซิร์ฟเวอร์ทดสอบอันล้ำสมัย แสงจากหน้าจอคอมพิวเตอร์หลากสีสะท้อนแสงวูบวาบไปทั่ว ห้องนี้ดูเหมือนศูนย์ควบคุมอะไรสักอย่างในหนังไซไฟ มีเสียงพัดลมระบายความร้อนของเครื่องซุปเปอร์คอมพิวเตอร์ดังแผ่วเบา แต่กลับเพิ่มความขลังให้กับบรรยากาศเจนั่งอยู่ที่หน้าจอหลัก ดวงตากลมโตของเธอจ้องมองหน้าจอด้วยสมาธิเต็มเปี่ยม มือเรียวพิมพ์คำสั่งลงบนคีย์บอร์ดอย่างคล่องแคล่ว สายตาของแทนไทที่นั่งอยู่ด้านหลังคอยมองเธออย่างเงียบๆ ใบหน้าของเขาแฝงความพอใจปนชื่นชมเจเริ่มต้นด้วยการเปิดหน้าต่างคำสั่ง และรันโปรแกรมพื้นฐานของเซิร์ฟเวอร์ทดสอบเพื่อเตรียมความพร้อม เธอพึมพำเบาๆ พลางตรวจสอบค่าพื้นฐานและดูว่าสภาพแวดล้อมเหมาะสมสำหรับการติดตั้งระบบป้องกันหรือไม่“ระบบที่ฉันออกแบบไว้...เรียบง่ายแต่มีประสิทธิภาพค่ะ” เจเอ่ยขึ้นขณะที่พิมพ์โค้ดต่อเนื่อง“มันจะทำหน้าที่เหมือนยามเฝ้าประตูของเซิร์ฟเวอร์”เธอกดปุ่ม Enter พร้อมกับหน้าจอแสดงข้อความตอบสนองทันที“กำลังเริ่มการติดตั้ง...”“อธิบายหน่อยสิ” แทนไทเอ่ย น้ำเสียงนุ่มแต่เต็มไปด้วยความสนใจเจหันมามองเขาเล็กน้อยก่อนจะเริ่มอธิบาย“ระบบนี้จะทำงานสองชั้น ชั้นแรกคือ Firewall ซึ่งจะปิดก