Pustaka

Cari

Beranda / วัยรุ่น / พี่สาวดาวคณะกับไอ้เด็กวิศวะข้างบ้าน / ตอนที่ : 09 แอบเห็น

ตอนที่ : 09 แอบเห็น

Penulis: น้ำผึ้งสีเลือด

Terakhir Diperbarui: 2025-01-30 17:45:15

หลายวันต่อมา

ขณะที่รามกำลังเตรียมของเข้าร้านที่ตัวเองมาฝึกงาน สายตาก็พลันเหลือบไปเห็นร่างที่คุ้นตา แฟนของพี่สาวคนสวย ผู้ชายที่ชื่อว่าเปรม เขามากับผู้หญิงคนนึง ร้านที่อยู่ไม่ไกลเป็นร้านอาหารดังที่อยู่ไกลจากมหาลัยของพริมพอสมควรเลย

เขามากับใคร ญาติเหรอ พี่น้อง หรือว่าใครอื่น? ที่หมายถึงการนอกใจ

"เฮ้ยไอ้ราม ยืนเหม่ออยู่ได้ ขนเข้าดิวะ เดี๋ยวก็ไม่เสร็จกันพอดี"

เสียงของเพื่อนที่ทำงานอยู่ด้วยกันดังขึ้นเรียกสติของรามที่กำลังยืนมองภาพนั้นและติดตาม แต่เพียงชั่วพริบตาเดียวเท่านั้น สองคนนั้นก็หายไปจากสายตาของเขาแล้ว

"มองหาอะไรวะไอ้ราม?" เพื่อนเอ่ยถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น

"เปล่าๆ เหมือนจะคุ้นหน้าคนรู้จัก" รามตอบ

"มึงเนี่ยนะมีคนรู้จัก เป็นไปได้ หึ"

เพื่อนพูดจบก็ขนของท้ายกระบะลงจากรถเดินเข้าไปในร้าน

ราม เริ่มมาฝึกงานที่อู่ซ่อมรถของคนรู้จัก ซึ่งมันอยู่ไกลจากบ้านคุณยายพอสมควรเลย ช่วงนี้เขาเองก็ยุ่งๆ กับงาน มีหลายอย่างที่ต้องเคลียร์ ไหนจะขนของเข้าร้าน เตรียมของเปิดร้านบลาๆ สารพัดอีก

เลยไม่ค่อยได้สนใจพริมสักเท่าไหร่ อยู่ข้างบ้านกัน แต่ก็ใช่ว่าจะเจอหน้ากันทุกวัน เขาต้องออกไปแต่เช้า กว่าจะกลับก็ค่ำแล้ว เสร็จงานตัวเองก็ผล็อยหลับ ชีวิตมันวนลูปแบบนี้มาสักพักแล้วล่ะ

หลายเดือนก่อนพริมบอกว่าคบกับรุ่นพี่ที่ตามจีบ ตอนนี้ไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ยังเหมือนเดิมหรือเปล่า หรือว่าเลิกกันไปนานแล้ว

"ราม"

"ครับอา"

"เหนื่อยหน่อยนะช่วงนี้"

"ไม่เป็นไรครับ สบายมาก"

"เดี๋ยวเสร็จจัดร้านแล้วก็โล่งแล้วล่ะ มันเป็นร้านเปิดใหม่เฉยๆ เลยต้องเหนื่อยขนของเข้าร้าน"

"ครับ"

ชายวัยกลางคนยื้อแขนตบบ่าคนตัวสูงที่ยืนอยู่ตรงหน้าตัวเอง จะว่าเป็นหลานก็ไม่เชิง เพราะรู้จักกันมาแต่เด็ก สนิทกับแม่ของรามมาก่อน เลยพลอยได้รู้จักกับตัวรามไปด้วย

"แล้วแม่แกล่ะราม?"

"แต่งงานแล้วย้ายไปต่างประเทศแล้วครับ"

"ห๊ะ? ไม่เจอกันไม่เท่าไหร่ นี่ไปต่างประเทศแล้วเหรอ?"

"ครับ"

นี่แหละสาเหตุที่รามเลือกมาอยู่กับคุณยาย เพราะแม่ยื่นทางเลือกให้เขาว่าจะเปลี่ยนสัญชาติและย้ายไปอยู่ต่างประเทศด้วยกัน หรือจะอยู่ที่นี่ต่อลำพัง

ใช่ เขาเลือกที่นี่ เลือกคุณยาย เลือกอิสระให้ตัวเอง ไม่อยากถูกบังคับ ไม่อยากเดินตามทางที่แม่วางให้อีกแล้ว

"แล้วแม่แกแต่งงานกับใคร?"

"สามีใหม่เป็นคนสวีเดนครับ"

"อ่อ.."

"พรุ่งนี้ผมต้องมาที่ร้านนี้ หรือว่าอยู่ประจำที่ร้านเดิม"

"ขนของเสร็จก็กลับไปร้านเดิมก่อน กำหนดเปิดเป็นทางการเมื่อไหร่ แกค่อยย้ายมาที่นี่ เพราะอาจะให้แกเป็นคนคอยดูแลร้านด้วย"

"คะ ครับ? ดูแลร้าน?"

"อืม อาจะประจำอยู่ที่โน่น เลยต้องมีคนดูแลจัดการที่นี่"

"ทำไมต้องเป็นผมล่ะครับ?"

"คนทำงานน่ะมันหาง่าย แต่คนที่ไว้ใจได้ทั้งต่อหน้าและลับหลัง มันไม่ได้หาได้ง่ายๆ นะราม"

"...ครับ"

แต่ถึงอย่างนั้นรามก็ไม่คิดว่าตัวเองจะถูกเลือกแบบนี้ ถึงจะเป็นคนรู้จักกันมาก่อน นับถือกันเป็นญาติผู้ใหญ่คนนึง แต่เขาก็แค่คนนอกนะ

"ขนของเสร็จปิดร้านแล้วก็กลับได้เลยนะ กุญแจเอาไว้กับตัวเลย พรุ่งนี้จะได้ไม่ยุ่งยาก อาต้องไปธุระต่อแล้ว"

"ครับอา"

รามและเพื่อนช่วยกันขนของลงจากรถกันจนเสร็จ จากนั้นก็มานั่งสูบบุหรี่กันอยู่ข้างร้าน มองดูรถและผู้คนที่ผ่านตาไปมา บ้างก็คุ้นหน้าแต่ก็ไม่รู้จัก

"ทำไมมึงไม่หาหอพักใกล้ๆ วะ บ้านไกลฉิบหาย" เพื่อนคนนึงถาม

"ไม่อยาก"

"เพราะ?"

"มันก็เคยบอกอยู่ว่ามันอยู่กับยาย ย้ายออกมาอยู่คนเดียวแล้วใครจะดูยายมันล่ะ" เพื่อนอีกคนพูดขึ้น

มันก็จริงแหละที่ต้องดูแลยาย เพราะตอนนี้ญาติผู้ใหญ่ที่เหลืออยู่คนเดียวก็มีแค่ยายแล้วไง แต่ต่อให้จะตัวคนเดียว เขาก็จะอยู่บ้านหลังนั้นต่ออยู่ดี

"ไอ้ราม"

"อือ.."

"จะกลับยัง"

"อืม กูจะแวะตลาดด้วย"

"เออๆ งั้นก็แยกกันตรงนี้ ไว้เจอกันพรุ่งนี้"

"เออๆ / เออ"

รามและเพื่อนแยกย้ายกันกลับ เพราะอยู่คนละที่กันอยู่แล้ว และบ้านของเขาก็ไกลสุดเลย ถึงจะมีรถขับแต่มันก็ไกลอยู่ดีกว่าจะถึงอีก

...เวลาต่อมา

"ยายครับ รามกลับมาแล้ว"

"กลับค่ำทุกวันเลย งานเยอะรึลูก"

"ครับยาย"

"อ่ะๆ ไปพักเถอะลูก ทำงานเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว"

"ครับ"

ที่ผ่านมาคุณยายไม่ได้เลี้ยงมาก็จริง แต่ก็ใช่ว่าคุณยายจะไม่รัก ดูจากตลอดเวลาที่ผ่านมา ทุกครั้งที่ปิดเทอม ที่เดียวที่รามเลือกมาก็คือที่นี่ แต่หลังจากที่โดนแม่พาตัวไปเขาก็ไม่ได้เจอคุณยายอีกเลย

ที่เขาเลือกไม่ไปอยู่กับแม่ที่ต่างประเทศ ก็เพราะว่าอยากอยู่กับคุณยาย

...หลายวันผ่านไป

ขณะที่กำลังจะออกจากบ้าน รามเข็นรถออกมาที่นอกรั้ว เพราะกลัวเสียงท่อรถจะทำให้ยายที่อยู่ในบ้านตกใจ

"ราม..."

เจ้าของร่างกำยำหันมองไปตามเสียงเรียก เห็นพริมยืนอยู่ฝั่งรั้วบ้านของตัวเองมองมาที่เขา รามไม่ได้ตกใจแค่แปลกใจที่วันนี้เธอเป็นฝ่ายมายืนเรียกเขาเอง

"ครับ"

"จะไปทำงานแล้วเหรอ?"

"ครับ"

"หมู่นี้นายทำงานหนักเหรอ ทำไมช่วงนี้เงียบจัง"

"ครับ งานเยอะครับ"

"นายไม่ค่อยอยู่บ้าน เดี๋ยวพี่จะแวะเข้าไปหาคุณยายให้บ่อยๆ นะ"

"ขอบคุณนะครับ"

"ยังโกรธพี่เรื่องวันนั้นอยู่เหรอ?"

"ทำไมผมต้องโกรธด้วยครับ"

"ก็นายบอกว่านาย..." เสียงเงียบไป ทำให้รามหันมองในทันทีเพราะอยากรู้ว่าอีกฝ่ายจะพูดว่าอะไร

"ครับ? ผมบอกว่าอะไร?"

"ช่างเถอะ ไม่มีอะไรหรอก ขับรถดีๆ ล่ะ"

"ครับ"

รามอยากรู้ว่าถ้าเขาเมินใส่ พริมจะมีท่าทีแบบไหน ร้อนรนหรือเปล่าที่เขาไม่เหมือนแต่ก่อน ดูเหมือนว่าเขาจะลองใจถูกด้วยสิ เพราะแค่แกล้งทำเป็นเมิน ไม่สนใจ เธอยังร้อนใจขนาดนี้เลย

ปากบอกไม่ แต่ท่าทางและสีหน้านี่ออกชัดเจนเลย

บรืน~

ช่วงนี้พริมคงจะใกล้สอบแล้ว ถึงได้อยู่บ้านทุกวันแบบนี้ จริงๆ เขาเองก็อยากอยู่นะ อยากอยู่ใกล้ๆ คอยมองหน้า คอยคุยด้วย มันเป็นความรู้สึกที่แบบ มีความสุขที่สุดในสามโลกเลย

สักพักใหญ่ๆ รามก็มาถึงอู่ซ่อมรถที่กำลังจะเปิดใหม่ เพราะเขากับเพื่อนต้องช่วยกันขนของ เลยไม่ได้ไปทำงานที่อู่เดิม ส่วนเรื่องเรียนก็ไม่ใช่ปัญหาเลย

"เฮ้อ..."

"ถอนหายใจทำไม?"

"กูอายุเท่านี้เอง ทำไมต้องมาตรากตรำทำงานแบบนี้ด้วยวะ อยากเที่ยวโว้ย!!"

"ไอ้ห่าเสียงดัง เดี๋ยวเค้าก็ลุกมาด่ามึงหรอกไอ้เวร!"

รามหันมองเพื่อนสองคนทะเลาะกัน แต่ก็ไม่ได้จะว่าอะไร เพราะกำลังคิดถึงตัวเองอยู่ตอนนี้ ใช่ ถ้าเขาเลือกที่จะไปอยู่กับแม่เขาจะสบาย ไม่ต้องทำงานแค่เรียนอย่างเดียวก็พอ แต่มันจะต้องอยู่ในกรอบที่แม่วางเอาไว้ให้

แต่เขาเลือกที่จะทิ้งความสบายมาใช้ชีวิตของตัวเอง รามไม่ได้เอาเงินจากแม่มาแม้แต่บาทเดียว เขาเลยต้องรีบสร้างเนื้อสร้างตัวให้กับตัวเอง ให้คนอื่นเห็นว่าเขาก็ไม่ได้น้อยหน้าใคร

เลือกอิสระให้กับตัวเอง ต่อให้มันจะเหนื่อย แต่มันก็มีความสุขมากกว่า

ขณะที่กำลังขนของอยู่นั้น สายตาของรามก็เหลือบไปเห็นแฟนของพริมอีกแล้ว ที่ร้านเดิม เขาหายไปหลายวันและวันนี้ก็กลับมาอีกครั้ง แต่ผู้หญิงไม่ใช่คนเดิม

ฟึ่บ~

"มองทำไม อย่าบอกนะว่าผู้หญิงนั่นเด็กมึง?"

"หึ ไม่ใช่"

"แล้วมองทำไม คนรู้จัก?"

"หึ" ก็รู้จักแหละ แต่ไม่ได้อยากเป็นคนรู้จัก แค่อยากรู้ว่าผู้หญิงที่มามาด้วยเป็นใคร ทั้งเมื่อหลายวันก่อนและวันนี้

"อะไรของมึง ถามตั้งเยอะ ตอบหึหึลูกเดียว ไอ้เวร!"

Bab sebelumnya Bab selanjutnya

พี่สาวดาวคณะกับไอ้เด็กวิศวะข้างบ้าน ตอนที่ : 30 ตอนจบ
@หลายปีต่อมาฉันกับรามเราแต่งงานกันแล้ว หลังจากที่ช่วยกันทำงานเก็บเงินและมีเงินเก็บมากพอ เราซื้อบ้านน็อคดาวน์ไว้หลังนึง ราคาไม่แพงเท่าไร แต่ก็ถือว่าอยู่ได้สบายมากสำหรับครอบครัวเล็กๆ อย่างเรา และบ้านของเราก็อยู่ไม่ไกลจากบ้านของพ่อแม่เท่าไรด้วยตอนนี้รามเปิดอู่เล็กๆ อยู่ใกล้บ้านส่วนอู่ที่เคยทำงานอยู่ก็ยังไปทำงานอยู่เหมือนเดิม รามทำงานหลายที่มากๆ จนบางครั้งฉันก็แอบห่วงสุขภาพของเขา กลัวว่าเขาจะพักผ่อนไม่เพียงพอหลังจากที่ย้ายบ้านมาอยู่ด้วยกันสองคนฉันก็ท้อง ทีแรกฉันก็กะว่าจะลาคลอดระยะยาวเลย เพราะตัวเองก็มีลาพักร้อนอยู่แล้ว แต่รามบอกให้ฉันลาออกจากที่นั่นมาเลย จะได้ไม่ต้องเจอคนแย่ๆ จนทำให้สุขภาพจิตของเราเสียอีก ยิ่งฉันท้องยิ่งไม่ควรอยู่ในสภาพแวดล้อมแบบนั้นเลยเราสองคนเริ่มต้นจากจุดเล็กๆ ถึงตอนนี้ก็ไม่ได้ร่ำรวยถึงขนาดที่อยู่บ้านนั่งกินนอนกินสบายๆ ไม่ต้องทำงาน เราแค่มีเก็บมากพอจะใช้จ่ายได้ไม่ลำบากก็เท่านั้นเองบวกกับปีก่อนคุณยายของรามเอาที่มาให้ รามก็เลยประกาศขาย เพราะถึงยังไงก็ไม่ได้ไปอยู่อยู่แล้ว ทำเลตรงนั้นขายได้หลายล้านเลยทีเดียว ที่ตัดสินใจขายเพราะเราสองคนวางแผนอนาคตกันเอาไว้แล้ว ฉันกับรา
พี่สาวดาวคณะกับไอ้เด็กวิศวะข้างบ้าน ตอนที่ : 29 งานหมั้น
@อีกหนึ่งปีต่อมาณ บ้านของพริมมีงานเล็กๆ เป็นงานหมั้นระหว่างพริมกับราม ญาติพี่น้องทางฝั่งของพริมก็มาไม่กี่คน เพราะส่วนใหญ่อยู่ต่างจังหวัดไกลๆ กันหมด และมีเพื่อนๆ ของพริมไม่กี่คน ทางฝั่งของรามก็มีแค่ยายและเพื่อนๆ ที่อู่กับอาที่เป็นเจ้าของอู่เท่านั้นแม่ของเขาเหมือนถูกตัดขาดจริงๆ รามยอมติดต่อไปหาแม่ เพื่อให้ยายนั้นสบายใจ แต่คำตอบที่ได้กลับมาก็เล่นเอาจุกเหมือนกัน เขาไม่ได้ต้องการความช่วยเหลือ ไม่ได้ต้องการเงิน ไม่ได้ต้องการอะไรทั้งสิ้น นอกจากบอกให้รับรู้ รามรู้มาตั้งแต่แรกแล้วว่าการตัดสินใจไม่ไปอยู่กับแม่ที่ต่างประเทศมันจะเป็นยังไงไม่ใช่ไม่รัก ไม่ใช่ไม่เคารพ แต่บางเรื่องเราก็ต้องเป็นฝ่ายตัดสินใจเอง เพราะนี่คือชีวิตของเราถ้าเขาไปแล้วคุณยายจะอยู่กับใคร ที่ผ่านมาคุณยายก็อยู่โดยลำพังมาตลอดอยู่แล้ว ไม่รู้ว่าแม่ของเขาตัดสินใจแบบนั้นได้ยังไง ในมุมของคนเป็นลูกดูใจร้ายมากเลยนะตัดกลับมาที่งานหมั้น ทุกอย่างจัดขึ้นแบบเรียบง่าย ไม่ได้หวือหวา มีกินเลี้ยงกันนิดๆ หน่อยๆ ตามประสาเพื่อนเกลอ พูดคุยกับญาติผู้ใหญ่ที่มาร่วมเป็นสักขีพยาน เป็นงานหมั้นเล็กๆ ที่ดูอบอุ่นมากเลยทีเดียวเงินสด 99,999 ทองอีก 1 บาท
พี่สาวดาวคณะกับไอ้เด็กวิศวะข้างบ้าน ตอนที่ : 28 แหวนแทนใจ
@หนึ่งปีต่อมารามเรียนจบมาได้สักพักแล้ว และหลังจากที่เรียนจบก็ได้ทำงานอย่างเต็มตัวเต็มเวลา และก็ได้รับหน้าที่คอยดูแลเป็นหูเป็นตาแทนอาที่เป็นเจ้าของที่นี่ เขาเป็นคนละเอียดมีฝีมือ เรื่องงานช่างไม่ต้องห่วงเลยถึงจะอายุเท่านี้แต่ประสบการณ์ทำงานก็มากเลยทีเดียวพอได้ทำงานเต็มเวลารามก็เริ่มจะมีเงินเก็บจากที่ตัวเองทำงานอยู่ทุกวัน มีมากพอจะซื้อของขวัญเล็กๆ น้อยๆ ให้กับแฟนสาวได้ในช่วงเวลาที่สำคัญของเธอรามกำเงินเก็บจำนวนนึงที่ได้มาจากการทำงานที่อู่เข้าร้านทองใกล้ๆ กับอู่ที่ทำงานอยู่สายตาคมกวาดมองแหวนทองที่ทางร้านวางโชว์หราอยู่ด้านหน้า กำลังเลือกลายและขนาดที่นิ้วของพริมจะใส่ได้ กะขนาดจากระยะสายตาของเขาเองเนี่ยแหละ ไม่เคยพลาดหรอก"อ้าวราม""หวัดดีครับเสี่ย"รามทักทายเจ้าของร้านทอง เสี่ยยักษ์ อายุรุ่นราวคราวเดียวกับอาที่เป็นเจ้าของอู่ ถึงรามจะไม่เคยมาใช้บริการร้านทองเลยสักครั้งแต่ก็พอจะรู้จักกันอยู่บ้าง เพราะเสี่ยยักษ์ก็เอารถไปใช้บริการที่อู่เป็นประจำอยู่เหมือนกัน"จะเอาแบบไหนล่ะหืม เลือกมาเลย เดี๋ยวเสี่ยลดราคาให้เป็นพิเศษ""อ๋อ ขอบคุณครับ""ซื้อให้แฟนเหรอ?""ครับ อยากได้แหวนสองสลึง วงเล็กๆ มีลาย
พี่สาวดาวคณะกับไอ้เด็กวิศวะข้างบ้าน ตอนที่ : 27 ขึ้นขย่ม NC20+
พริมกระโจนโถมเข้าหาแฟนหนุ่มจนกระทั่งเขานั้นหงายหลังลงไปกับที่นอนฟูกหนาของตัวเอง จากนั้นเธอก็เป็นฝ่ายเล้าโลมเขาก่อน อยากรู้ว่ามันรู้สึกยังไงที่ต้องเป็นคนอยู่ข้างบน เพราะที่ผ่านมารามเป็นฝ่ายเริ่มก่อนตลอดเลย"อึก พะ พี่ครับ""....." พริมไม่ได้สนใจท่าทางที่พยายามขัดขืนของอีกฝ่าย อารมณ์เสียอยู่เล็กน้อย แต่ก็ช่างมันเถอะ"อ่าส์~ แฮ่ก! รุนแรงจังเลยนะครับที่รักของผม""อือ...อยู่นิ่งๆ สิราม""อืมพี่ครับ"พริมชะงักเพราะเสียงเรียกของอีกฝ่าย เธอมองหน้าของเขาก่อนจะโน้มใบหน้าลงบดเบียดริมฝีปากของตัวเองลงไปอย่างบ้าคลั่ง ลิ้นร้อนสอดเข้าไปในโพรงปากอุ่นตวัดลิ้นเลียอย่างรุนแรงจนหายใจกันแทบไม่ทันหน้าอกอวบก็เบียดเสียดลงไปกับอกแกร่งของร่างกำยำแน่น ชนิดที่ว่ารู้สึกได้ถึงแรงเต้นของหัวใจของกันและกันเลยทีเดียว"อืมพี่พริมครับ อ่าส์""....." ร่างบางผละตัวออกไปก่อนจะถอดเสื้อยืดของตัวเองออกต่อหน้าของแฟนหนุ่ม หน้าอกที่อวบปลิ้นออกมาจากชุดชั้นในครึ่งเต้านั้นมันทำให้รามอดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือขึ้นไปบีบเคล้นอย่างมันส์มือ "อึก..บะ เบาๆ สิพี่เจ็บนะ!""นมพี่ใหญ่จังเลยครับ มองข้างนอกนึกว่าคนไม่มีนม" นี่ถือว่าเป็นคำชมนะ เพราะ
พี่สาวดาวคณะกับไอ้เด็กวิศวะข้างบ้าน ตอนที่ : 26 ขึ้นห้องหมาเด็ก
หลังจากวันนั้นพริมกับรามก็ใช้ชีวิตกันโดยปกติมาตลอด ไม่ได้มีเรื่องอะไรปิดบังใครแล้ว คุณยายเองก็ได้รู้ว่าเป็นเรื่องจริงไม่ใช่หลานชายตัวเองพูดไปเรื่อยพริมเรียนจบแล้วและมีกินเลี้ยงกับเพื่อนๆ ก่อนแยกย้ายกัน เลยนัดกันที่ร้านอาหารในเมือง"พี่พริมกลับกี่โมงครับ ผมจะได้มารอรับ" รามเอ่ยถาม หลังจากที่จอดรถส่งแฟนสาวถึงร้านอาหารที่เธอนัดกับเพื่อนๆ แล้ว"ไม่เป็นไร นายนอนเถอะ พี่คงกลับดึกๆ เลย""นั่นแหละครับ ดึกแล้วพี่จะกลับไง นั่งแท็กซี่มันอันตราย" พูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง"เดี๋ยวเพื่อนมันแวะไปส่งน่ะ""ให้ผมรอมั้ยครับ ผมรอได้""ไม่เป็นไร นายทำงานเหนื่อยมาทั้งวันแล้วนะ กลับไปพักเถอะ""จะดีเหรอครับ?""ใช่ ดีมากๆ เลย พี่อยู่กับเพื่อนได้ กลับเองได้ พี่ไม่ใช่เด็กแล้ว""โอเคครับ ผมกลับก็ได้ แต่ถ้าไม่มีใครไปส่งพี่ต้องโทรหาผมนะครับ ห้ามกลับแท็กซี่เด็ดขาด""อื้ม พี่สัญญา"พริมพยักหน้าตอบ เธอไม่อยากให้รามรอ เพราะเธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะได้กลับตอนไหน จะให้รามรออยู่ได้ยังไงในเมื่อเขาเองก็ทำงานเหนื่อยมาทั้งวันแล้วเหมือนกัน"ขับรถกลับดีๆ นะราม วันนี้พี่ขอวันนึง""ครับ ผมไม่ว่าหรอก กินกับเพื่อนตามสบายเลยครับ
พี่สาวดาวคณะกับไอ้เด็กวิศวะข้างบ้าน ตอนที่ : 25 เปิดตัว
@บ้านพริม"มีอะไรหรือเปล่าลูก พริมราม""คือว่า เราสองคนกำลังคบกันค่ะ คบกันมาสักพักแล้ว" ทั้งที่มันเป็นการบอกข่าวดีแท้ๆ แต่เธอกลับตื่นเต้นกลัวไปหมดเลย"อะไรนะ?" แม่ของพริมมองหน้าทั้งสองคนสลับกันไปมา"ผมกำลังคบกับพี่พริมครับคุณน้า" รามยืดอกยอมรับอย่างลูกผู้ชาย เพราะมีหลายอย่างที่ตัวเองทำเกินเลยลงไป เขาจะยอมรับหากพ่อแม่ของเธอถาม และเขาพร้อมจะรับผิดชอบ"ราม.." เสียงเข้มของผู้เป็นพ่อดังขึ้น สายตาที่แข็งกร้าวมันทำให้พริมเริ่มใจเต้นแรง เพราะเธอไม่เคยเห็นพ่อของเธอเป็นแบบนี้เลย"ครับคุณลุง""มาคุยกับลุง""พ่อคะ...""คุยสองคน อย่างลูกผู้ชาย""ครับ"รามลุกขึ้นและเดินตามพ่อของพริมไปทางหลังบ้าน พริมอยากจะเดินตามไปเพราะกลัวว่าเรื่องมันจะจบไม่สวย แต่ก็ถูกแม่ห้ามเอาไว้"มันจะเกิดอะไรไหมคะแม่""เรากลัวอะไรล่ะหืม?""ไม่รู้สิคะ แม่ไม่เห็นสายตาของพ่อเหรอ น่ากลัวมากเลย""ไม่มีอะไรหรอก ให้เขาได้คุยกันแบบลูกผู้ชาย เราเป็นผู้หญิงก็ไม่ต้องไปอยากรู้หรอก""....." โอ้ย! ทำไมมันถึงตื่นเต้นกลัวอะไรขนาดนี้นะ พ่อของฉันใจดีจะตายไป คงไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอก จะว่าไปรามมันก็ยังเด็กไง และด้วยความที่เป็นเด็กก็ยังไม่มีอะไรเป็
พี่สาวดาวคณะกับไอ้เด็กวิศวะข้างบ้าน ตอนที่ : 24 ของขวัญวันเกิด NC20+
ตกดึกหลังจากที่เพื่อนๆ เมาและพากันเข้านอนหมดแล้ว พริมกับรามก็ขึ้นมานั่งเล่นที่ห้องนอนกันต่อ"พี่อาบน้ำก่อนนะ วันนี้เหนียวตัวมากเลย""ครับ"พริมเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเข้าไปอาบน้ำตามที่บอก ไม่นานนักเธอก็กลับออกมา แต่แล้วก็ต้องตกใจเมื่อได้เห็นแฟนหนุ่มที่นั่งอยู่บนเตียง"ระ ราม!"รามถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก เหลือแค่บ๊อกเซอร์ตัวจิ๋วแถมสีแดงสดด้วย ทั้งตัวของเขาผูกโบว์ไว้ ราวกับว่าตัวเองคือกล่องของขวัญงั้นแหละ ตอนนี้เธอไม่ได้คิดเลยว่ารามเอาตัวเองไปผูกไว้แบบนั้นได้ยังไง"ของขวัญสำหรับพี่ครับ""อะ เอางี้จริงดิ?""ครับ เอา...แบบนี้เลย""....." พริมถึงกับพูดไม่ออก ทำตัวไม่ถูกด้วย นี่เธอต้องเดินไปแกะออกใช่ไหม ตามสเต็ปการแกะของขวัญไง แล้วหลังจากที่แกะของขวัญล่ะมันจะเกิดอะไรขึ้นก่อนหน้านั้นที่คิดว่าเขาจะต้องมีของขวัญให้ แต่ก็ไม่ได้คิดว่าจะเป็นของขวัญแบบนี้ไง นี่เรียกของขวัญจริงดิ"แกะของขวัญสิครับ""แกะแล้ว พี่จะได้อะไร?""ได้ตัวผมไงครับ""!!!" นั่นไงว่าแล้ว เดาอะไรไว้ไม่มีผิดเลย แต่เธอก็ไม่ได้อยากทำ เพราะที่บ้านไม่ได้มีแค่พ่อกับแม่ของเธอแล้ว แต่ยังมีเพื่อนสนิทเธออีกตั้งสามคน ถึงพวกมันจะเมาแอ๋ขนาดนั้น
พี่สาวดาวคณะกับไอ้เด็กวิศวะข้างบ้าน ตอนที่ : 23 งานวันเกิด
แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู ~ "เย้~ วู้ววว!""สุขสันต์วันเกิดนะลูก แม่ขอให้พริมมีความสุขมากๆ นะ""ขอบคุณค่ะแม่""พ่อก็ขอให้พริมมีความสุขมากๆ เช่นกันนะ สุขภาพร่างกายแข็งแรงนะคนเก่ง""ขอบคุณค่ะพ่อ""มีความสุขมากๆ นะพริม""สวยวันสวยคืนน้า""สุขสันต์วันเกิดนะพริม""ขอบใจนะ"พอร้องเพลงจบพ่อแม่และเพื่อนๆ ก็พากันเข้ามาอวยพรวันเกิดให้กับฉัน วันนี้เป็นวันเกิดของฉัน จัดงานเล็กๆ ที่บ้านเหมือนเดิม มีพ่อแม่และเพื่อนสนิทของฉัน ไม่ได้เชิญใครมาเลย และก็ไม่ได้มีการกินเลี้ยงที่ไหนด้วย ฉันทำแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วถามว่าทำไมฉันถึงไม่จัดงานแบบใหญ่โต หรือไปดื่มกินเลี้ยงที่ผับหรือร้านเหล้า แล้วชวนเพื่อนไปเยอะๆ อะไรแบบนี้ ฉันเองก็บอกไม่ถูกเหมือนกัน ฉันแค่อยากอยู่กับครอบครัว ไม่อยากสิ้นเปลืองอะไรมาก อยู่แบบนี้ก็ได้ดื่มได้กินเหมือนกัน พ่อแม่ฉันเองก็ไม่ได้ห้าม เพราะเราก็โตกันแล้ว"ตามสบายกันเลยนะลูก เดี๋ยวแม่เข้าครัวก่อน""ค่ะ""งั้นพ่อก็เข้าไปนั่งดูมวยดีกว่า ตามสบายกันเลยนะ ไม่ต้องเกรงใจ""ค่ะพ่อ"เราทั้งหมดนั่งดื่มกันอยู่ที่สวนหลังบ้าน พูดคุยและเฮฮากันตามประสาเพื่อนสนิท"น้องรามของมึง ไม่มาอวยพรสุขสันต์วันเกิด
พี่สาวดาวคณะกับไอ้เด็กวิศวะข้างบ้าน ตอนที่ : 22 ตามง้อ
มหาวิทยาลัยAA"พริม!""พะ พี่เปรม?"ขณะที่ฉันกำลังจะเดินไปรวมกลุ่มกับเพื่อนที่หน้าคณะ ก็ถูกพี่เปรมอดีตแฟนมาขวางทางเอาไว้ ฉันตกใจมากเพราะตอนนี้เขาน่าจะอยู่ในทัณฑสถานหรือเปล่า ตั้งแต่เห็นข่าววันนั้น ฉันก็ไม่ได้รู้เรื่องอะไรอีกเลย และก็คิดว่าทุกอย่างก็จะดำเนินไปตามกฎหมาย"พี่คิดถึงพริม เรากลับมาคบกันเถอะนะ""พริมเห็นข่าว ทำไมพี่ถึงมาอยู่ที่นี่ได้คะ?""เรื่องนั้น...พ่อแม่พี่ช่วยน่ะ พี่เลยเป็นแค่ผู้เสพ ถูกปล่อยตัวออกมาบำบัด""?!?" ถึงจะรู้ว่ามันมีอะไรแบบนี้อยู่ในสังคม แต่ก็ไม่คิดว่ามันจะใกล้ตัวขนาดนี้แต่ความจริงตอนนี้เขาก็น่าจะอยู่ในสถานบำบัดหรือเปล่า ไม่ใช่มายืนอยู่ต่อหน้าของฉันแบบนี้ เลิกยาเสพติดนะ ไม่ใช่ลดน้ำหนัก มันไม่ได้ง่ายขนาดนั้นเลย"พี่ขอโทษสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมานะ เรากลับมาคืนดีกันเถอะ ต่อจากนี้พี่จะปรับปรุงตัว พี่จะไม่ทำแบบนั้นอีก พี่จะไม่นอกใจ พี่จะรักพริมแค่คนเดียว เชื่อใจพี่เถอะนะ""อย่าทำแบบนี้เลยค่ะ" ฉันดึงมือของตัวเองออก ก่อนจะขยับถอยออกห่างจากพี่เปรม เพราะเราใกล้กันเกินไป"ทะ ทำไมล่ะ?""มีครั้งแรก มันก็จะมีครั้งต่อไป ความเป็นจริงมันไม่ควรมีแต่แรกอยู่แล้วค่ะ""พี่

Pindai kode untuk membaca di Aplikasi

Share

ตอนที่ : 09 แอบเห็น

Bab terkait

พี่สาวดาวคณะกับไอ้เด็กวิศวะข้างบ้าน ตอนที่ : 10 สั่งสอน

พี่สาวดาวคณะกับไอ้เด็กวิศวะข้างบ้าน ตอนที่ : 11 รู้ตัวคนทำ

พี่สาวดาวคณะกับไอ้เด็กวิศวะข้างบ้าน ตอนที่ : 12 เลิกกัน

พี่สาวดาวคณะกับไอ้เด็กวิศวะข้างบ้าน ตอนที่ : 13 ตามง้อ

พี่สาวดาวคณะกับไอ้เด็กวิศวะข้างบ้าน ตอนที่ : 14 มันเป็นแผน

พี่สาวดาวคณะกับไอ้เด็กวิศวะข้างบ้าน ตอนที่ : 15 ขอเป็นแฟน NC18+

พี่สาวดาวคณะกับไอ้เด็กวิศวะข้างบ้าน ตอนที่ : 16 เปิดซิงพี่ข้างบ้าน NC20+

พี่สาวดาวคณะกับไอ้เด็กวิศวะข้างบ้าน ตอนที่ : 17 เปิดซิงพี่ข้างบ้าน NC20+

Bab terbaru

พี่สาวดาวคณะกับไอ้เด็กวิศวะข้างบ้าน ตอนที่ : 30 ตอนจบ

พี่สาวดาวคณะกับไอ้เด็กวิศวะข้างบ้าน ตอนที่ : 29 งานหมั้น

พี่สาวดาวคณะกับไอ้เด็กวิศวะข้างบ้าน ตอนที่ : 28 แหวนแทนใจ

พี่สาวดาวคณะกับไอ้เด็กวิศวะข้างบ้าน ตอนที่ : 27 ขึ้นขย่ม NC20+

พี่สาวดาวคณะกับไอ้เด็กวิศวะข้างบ้าน ตอนที่ : 26 ขึ้นห้องหมาเด็ก

พี่สาวดาวคณะกับไอ้เด็กวิศวะข้างบ้าน ตอนที่ : 25 เปิดตัว

พี่สาวดาวคณะกับไอ้เด็กวิศวะข้างบ้าน ตอนที่ : 24 ของขวัญวันเกิด NC20+

พี่สาวดาวคณะกับไอ้เด็กวิศวะข้างบ้าน ตอนที่ : 23 งานวันเกิด

พี่สาวดาวคณะกับไอ้เด็กวิศวะข้างบ้าน ตอนที่ : 22 ตามง้อ